Comoediae;

741쪽

pedes amare versum anapaesticum norunt tirones vitar Int irae poetae, quantiam fieri potuit, caesuram post

secundum pedem. Scripserat oriricus: ξυμβουλοισιν πάις&ις μῖν - i utra L. Cui assentitur Orsonus raef. ad Hi cub. p. LXII. d. ipf. πάσαις iure defendunt Herna ann Elem doctr. C tr. P. Ol. et Lellig. I. p. 375. hic etiam Monac libri auctoritate. 545. ως εὐηροι9 7ς. Haec Verba recte vir conti nuantur in cod. runci. 546. περί του μοιχου Perperam Vulgo περὶ τουμοιχου, diuerso et perquam absurdo sensu. Dranck. 55ο. 522. N. οὐδη τάλαιν γωγε h). durci, ταλαν εγωγε aut saltIm οὐδητα, αλαιν, γωγε Reis . πῶς D ODθμι0ν χου συ και πῆ Sic Od. Optime. Tres vltimae voculae in unam coaluerant in Aldino

codice, nisi plius Aldi interpolati est, σιωπῆ. In edit. B. Iuniae est ζχουσι πν - οιματιον λωβΟὐού μοι. Sic libri omnes. At hic inaltem λαβουσά μου quod C. Rav. Confirmat . Brutich. ReCte σιωπῆ e Od. Rav. Te uocatiam. Vid. Reisag I. p. XII. 552. γ υνη με τις - μετεπε, φατ' δίνουσα. Alci phron Epist. 23. Lib. I. δίνουσά με αρτίως χροκειν ζόαυΤην η του LP0νος μετέπεμ ip γυνή. Bergi. 554. 551. Br. τηρ λεχοῖς δ' ην ροντίσαι. Si Cod. Vim et venustatem habet istud n quod mulier marito regerit. Vulgo της λεχος δ' υ φροντίσαι - Cum interrogatione Brunc . Vulgata scriptura recte e Rav. Te uocata Reifig. I. p. XII. 556. Numeri innumeri. Reponas licet ἐνταυθί.

Nolib. μὰ τω θεώ. Vide Nos supra ad 155 Auser.

558. μετηλθε. Id est, accersitum enit. Sic enim scribendum est pro μεθηκε, quod omnes, quas Vidi, editi priores habent. Is μεθηκε. Accersit, siue accersitum enit, a μεθήκω quod occurrit in Equir. 955. ubi vide Notam. Est etiam μεθηκε a μεθίημι th Non ιidem miser ego. Elegantia Et onustas dictismi Graeca. Latini non habent quo expriinant. Taber.

742쪽

72O COMMENTΛRI Lapud Synesium Epist. 4. μεθηκεν οἶν ἐκ των χειρων ο κυ, βερνη in τυ πηὸυλιων Sed istud est in tempore perseiacto alterum autem in imperfecto. Nempe ιεδηκον, accersebanὶ μεθηκα, cliniis Bergi. 56O. 556 Br. επιλαβουσα. Me imprudent et invito menda haec e prioribus editionibus irrepsit. Nemo non videt legendum esse επιβαλουσα ij, quod inversione expressi. Sic etiam est in cod. ubi hic e sus sic scriptus conspicitur:

pula, ita in reeentioribus inserta fuit. Mulier sumta mari si velle, ei pallam suam reliquerat, qua indutus ille prodiit in scenam. Vide V. 5 i. Miror Oeconomiana fabialae non melius perspectam fuisse Fabro, qui locum hunc inepte Vertit irimch. 561. 90κεἰμενον Mortuum, νεκρόν. Schol. Pers. Sabr. III beatulus alio compostus lecto. Virgilius

pus. LOCu quidam in earn rena est apud Luci an in Ti- non e V et de Corona mortuorum Faber Verbum Trsoκεῖσθαι de mortuo CCurrit etiam in Av. 47έ τι, δόπροκεισθαι πεμπταῖον. Re ipsa dicebatur προθεσις latine collocatio Bergi. 562. 554. N. στεψανύσασ. Mortui nimirum olim coronari sol sebant: de quo Ore vide praeter alios Meursium ad Lycophron. V. 799. Is Hae etiam

ad mortuos pertinent. Orona et ampulla cum VH-guentis. itfra O 24 ad Vetulam sepulchro maturam: και δαινίωσαι, και παραθου τάς ληκύθους Bergi Mortui coronabantur Eurip. in hoeniss. 1626. o αν νε- κοόν τόνδ' η καταστε Ioa αλω V γη καλυπτων, θανατοναι Ταλλώξεται. Idem Vitiosam S. Monac. scriptura ni λυκι Co Commemorat RCisag I. p. 39. 564. , ἀλεαίνοιμι. Priores editi corrupte habentῖνα λεαίνοιμι prout etiam legit Vetus Scholiast. qui τ λεαενοιμι EXPOnit, θερμαίνοιμι. Sed reram lectio nem nunc primuna Comico nostro restituimus quam i Sic iam Taber ἐπιβαλ τε τοιοῦ κ. serun

743쪽

IM ARIsTOPHANIS ECCLESIAZYSAS. 721 etiam agnoscit itidas V. λεαἰνου et Zonaras I. 155.J, vocem illam recte XΡOnen S, θερμάνογην, i. e. caldierem. Diser assentiente Bergi. o 67. 545. Br. κατιο η βακτηρία. Sic legendum esse perite vidit Husterus l). In cod. scriptum est:

μεχ α σου καστι χη βακrηρία. Inde deprauata est B. Iunatae lecti O, καστι ἡ βακτηρlα m). In vetustissimis codd. sic exaratum erat AIT H mutatum fuit, καε, et Pro καLι. Deprauatissima est Aldinae edit leactio: μετά σου και κατίσχ ἡ βακτηρIα Arunck. Verani lectionem, dudum a Fabro restitutam, 'Rav. dedit

Inuerri.

auctoris nomine affertur. Hin od ibid. 576, 1. αλέοιμι e Aristoph. Citatur, quomodo Corrigendum sit apparet. Integer versus ibid. 381 25 si scriptus asserim': ικοοῦν ἔν αλεαίνοιμι, τουτ ημπεσχόμηνὶ ωχοντο μετὰ σού καὶ κατὰ τι Faber recte monuit, et sen- Ius et metri gratia omittendam hic esse PartiCuJaIn καί. Caeterum in Edit. aris legitur, μετά σου καστι χ' η βακτη- Οἰα corrupte quiderii, sed quod non difficulter fio empndare ossis, μετα σου κατι pro καὶ ἔτι, et Praeterea δε βακτηρία. K t. καt χ' η probat O . Em in Suid T. II. P 76.m Ita etiam Parret, et Bruti potestque excusari, ut sit pro καὶ στιχε -- στείχω, incedo , eo simul alludeiado ad Praeterituna peri vecti στίζω, quia se βακτηρία στίζεσθαι dicitur. Aldina καὶ κατίσχ ὴ, quod feralui et metro repugnat. d. Nup. καὶ κατά τ&x' , quod metro repugnat et Coactum est. l. Κusteri coniectura κατι ita tolerabilis. Bergi.

744쪽

ἔ , n 'γώ, o, μην. Inde ni fallor, veram poetae manum restitui. In primariis editi est: μα Ai αλλ' eant ἔγωγ χόμην. A mala manu est pronomen illud personale, quod nullo pacto Versu aptari potest, et sensui prorsus est inutile Bruti L. Fallitur. Rauennas:

Δλλ' ἐφ' , δε --χόμην Vt in Nub. 565 κα -υ ex quo sponte prodit rasis γωχόμην. Et sic scriptum citauit Reisfig. I. P. O9. 5 5. τα γεγένηται Nempe V perierit sextarius

tam ad Iliad. XXII. 23o. in opusculis T. II. p. 58 ed. Erfurdi. Erunch. 578. κάθησο οἰνυν σηπεας μασωμένη. Sensus est: Sede et in poserum laute et beate tuito Tibi enim magnurn irrip tum Paratum ideo Sepiae igitur iis temporibus maioris fiebant quam hodie sint, vide Athenaeum T. III. p. 13 sqq.J aut lautius condiebant O ; nam malim me coria edere, quam eiusmodi piscem Faber.

ad puerperat piandam iuisse dictitauit undo fingit Igno-

To se quae in eo conuentu decreta erant Deinde hic versus Iahorat: η 'κκλζσία, etc. Quamobrem sic distingum

Verte igitur Vertim ego illae luissem Faber Ne metrum nec sensus constat. Editi Farret: μα ζώλλ ἔτην γωγ'ώχόμην quae lectio viam videtur sternere ad emeridationem: si enim scribas leuissima mutatione μα ,r αλ εφην γωγ' χόμην, sensus fit planus non minus tamen labo-Tante adhu metro de quo sanando cogitandum sensus autem est talis Chun Vir interrogasset num ConCi peperisset masculturi infantem p uxor eius diCit: non certe. sed illa titier, ad quam abieram Bergi. μα ἰα λεχω

vel obhωχόμην non concios eduruerpera, ad quam abii. ταρ τι γε γίνηται at quid tamen accidit Reisl. o Quasi sopiae in deliciis fuerint. Suidas enim hunc Io cum ponit per τροφῆν, ut notauit Bilatus BergL

745쪽

581. κατα πόλιν. Perperam Od. καT Tην πυλιν.

Brunck CL Schae fer ad Sophoclem T. I. P. 254. 532. μακάρια αρ etc. In Gr. Beata enim erit cia sitas. Quo loco γάρ παρελκει Vt supra fa67.J οὐδ εγωνα τάς μας ακωνικάς. Vbi videri poterat Iegendum γε non γάρ sed alibi ita Aristoph. ita et Terent. Jailiatusque sexcentis locis eadem Particula tuntur Faber. Pro vulgato γάρ dedi, αρ' - Brunck. Pessime. Vid. Hermania ad Orphica p. 216 LObeCh. ad AlaC. P. O2. Notauit etiam etsi g. I. P. VII. Vitium a Brunchio hic illatum supra v. ob recte sustulit Bothius.

535. 559. r. Hic versus et sequens in cod. omissi. Cauia manifesta Brunci. 585. F. οὐθαμοῖ καταμαρτυρεῖν Relah. 587. μην ἀφέλης μου τον βίον Innuit Blepyrus his malis artibus se sibi victum parare Faber Sophocl. Philo Ct. 9SO. πρυς odos πατρώων τον βίον η μ φίλης. Bergi. 588. 564. Br. munc versum ut et 568. 592 Inu.Jalii viro tribuunt, cuius non vide quaenam hic esse possint partes nec cui rei in scenam induceretur. Os ego Chor tribuo Brimch. Sequutus est Inuern.J Jδα μόνι ανδρων Verti, O Meti homo. Sic Homerus sexcentis locis Faber. 591. μη 'νεχυραζόμενον ἐρεεν Mallem ενεχυρασό- ιενον. Sensus autem est: e quemqIιam Portare res sua tanquam eas OPPigneratur1Mn. In Nubibus 2 o.

746쪽

724 OMMENTAR Iτον, . q. Vulgo legitur στ ἔμοιγε. Longe diuersa

est cod scriptura ἀλλ' αποψανω τόνδ . ὁσrις ἄν μοι μαυ- τυρη. Facile Commutantur γε et ρε versu abhinc ieeundo, ubi in impressis bene legitur δεῖ σε, cod. habet δεῖ γε Brurach. 595 - 611.4 Antistrophicam responsionem huic carinini nuper restitui voluit Reifig. in Syntagna.

licet usterus dederat coτε o γε, quod habet pars vete Tum editionum oτ' ἔμοι γε etiam Reis q) Congeram in hanc notam incredibilium errorum farragianem. - . Haec quoque interpretameratis nonnullis Corruptelisque lectionum inplinata sunt: nam Ersu a strophae interpolito γε quod vulgo abest, u Currendum erat; Vulgo Irian Cus est, exarat ταῖσι PT τα. αισι. Porro legitur κοινῆ γὰρ π ευ r. εὐχεται, ut saepe δε et γαρ inter se Commutamur, huneri quidem perversis. ω πολίτην adscriptum δημον, quod miror ferre diu potuisse viros do- Ct Osri exarathun quoque in vulgatis versu inuito ἐπαγλαὶουσα et μυρίαισιν ευτυχίαισι βίου, δηλουν, o τι et C. quo IOCOΜS. RaV. μυρ άφελίαισι β. fCires, utrumque nomen esse addititium, reponendumque esse μυρίοις. Et haec quidem in stropha Antistrophae versus a et 3 Bruti Chius prope modum restituit, quanquam ratione horum metrica nouperspecta. Sed τω εἰρημένα adhuc nescio cuius interpolatoris adsutus habetur pannus, πω πρότερον, et To . r. ντἀ π π θεώμενοι, quod sententiam liaud minus quam veT- Tum iuuat, μίτρως in vulgatis legitur: μ γαρ ην ἀ- πωθεων rαι μισοῖσι γαρ αν, solent odisse. Sic itaque Icril endus locus: su. Ita δη δεῖ σε πυκνῶν φρένα ab con. φικοσοφόν f ἐγεἰρειν inacreons. Φροντίδ , επισταμένην αυ- dactylic trim.

Ἀλλὰ μόνον πίραινεπιτε δεδραμίνα, Ῥήτ' εἰρημένα Μισοοῦσι γάρ ἄν τ παλαιῶΠολλάκις θεώμενοι. Anacreonteos diuersarum dormarum versus inuicem sibi respondere, demonstrauimus ad Vesp. 278 De non sinita Tententia in extrema stropha vid ad au. 58 . mlib.

747쪽

IN ARIs TOPHANIS ECCLESIAZVsΑs. 725 critico . quod supra ad 455. commemoraui, P. sqq.

hoc modo: ,,α. υν ὁ δεῖ σε πυκνην φρένα καὶ φιλόσοφοκ

H. ειλά πέραινε μόνονα μήτε θεωρμένα πω

V. 1. Vulgo δη δεῖ σε. S. δ δε γε. . . Hue rotuli γλ ττης, ita γλ οῦτταν mutatum, quod vuIgo legitur 11κm Br edidit γνώμης ante ἐπίνοια. b. φιλόσοφον primam producit iure metri Anapaestici. . . Vulgo hi γαρ επ'ευτυχίαις et in . I . Dτυχίαισι ἰουδ vhi atrie Rav. ψελίαισι verum illa varia lectio pertinet ad locum priorem - ut liquet ex isto γαρ - nato Cilicet e P. i. e. γράτε- ται. vid. SChow ad HesyCh. p. III. V. 5. Vulgo δύναται at sententia nexus postulat δυνασαι. V. 8. S. γάρ τοιοῦ inde exui κάρτα quod saepe Coraumpitur. Ou aTInenosse antistrophicum voluit et Hotthius cuius tamen ratio

ordinandi, ni fallor, paucis probabitur. m. Iurgest in Clasesical Iourinia r. XXVIII. P. 27

748쪽

726 COMMENTARII

Mesiorem versuum distinctionem conseruauit liber Rauennas aliquot scripturae Vitia tollenda restant. Initium carminis diu est quum sic correxi: νῖν ὁ δεῖ σε πυκνην φρένα και φιλοδημον ἐγεἱρειν

φροντίδ' επισταμενην ταῖς σαισι φίλαισιν αμυνε m.

Et τι λόδημον non displicuit Hermania, in censura libelli Retj1giani, quae inserta est Diariis Lipsiensibus a. 18i3. r. 121. Vbi Vir Summus hoc carmen sic emendauit: νυν δη δεῖ σε πυκνην φρένα καὶ φιλόδημον ἐγείρειν ςροντίδ' ἐπισταμένην

ρος δέ δεῖται γάρ τι σοφού τινὰς ἐξευρηματος η πυλις μων. ἄλλα περαινε μόνον

μήτε δεδραμένα, μην εἰ

τούς σαῖσι enim non putat necessarium esse iis dors. 595. 571. r. πυκνήν. Doricam formam non agnoscit Od in quo scriptum δεῖ γε υκνήν. Postremum hoc recipi debebat. rurich. υκνην etiam . Iuni et Ormontium habere adnotauit Reifigius. Idem pronunciari vult φιλόσοπνον, quod in scena Attica fieri non potest. 599. Num κοιν ne id est κοιναῖς sed et alterum potest explicari, licet non tam commode. Reisl.

o wbινῆ etc. Paulo intricatiora haec sunt, et, quemadmodum in Choris assolet, attonita nar quibusdam choris id peculiare ost, ut obscuritate tantur. Qualis propemodum in Prophetis Hebraeortim, et iis qui diuino piritu correpti reduntur. Quamobrem ivllibi minus suas legesseruat oratio ita Omnia rursum prorsum feruntur, gitntur; nam et Character mutatur; et sentas grandiores, et

749쪽

IN ARIsTOPHANIS ECCLESIAZVSAs. 727so1. 5 4. r. γνώμης ἐπινοια. Vulgo γλωττης. Nomina ista facile permutantur. Vide Martiland ad Eurip. Suppl. 547. et not. ad Ran. 355. Durich. γλώττης, quum de muliere sermo sit, multo aptius esse e

6OS. Recte e Rav ώφελέαισι repositum. Reis1gius de hac forma assertintymol. . 462, 2 O. Alphei Epigr. II. v. Deinde Reish βίου δηλοῖ θ' ὁτι legi vult. 6o5. 577. Bx. Vulgo sic legitur hic versus, quem

frustra pro tetrametro anapaestico aliquis Venditaret: δεμαι γάρ τοιγε σοφου τινος ζευρηματος η Πυλις

In cod. scriptum γάρ τοι σοφοῖ Inde recisa inutili Vo-Ce τινί et mutato τοι in τι quorum alterum quum

saepe in alterius locum irrepserit, tironibus noturia, Pulcher emergit hexameter heroicus: δελαι γαρ τι σοφοῖ ξευρημαZOλη Πυλις ημων ΓαιΠCh. 607. πέραινε. Aeschylus in Pers. 7 I. ian καὶ πε- φαινε ταυτα Euripides in Ione 1548. λεγε, πέραινεοους λόγους et apud Comicum aliquoties Bergi. 612. 577. N. 581. Br. αλλ' o μελλειν H ωπτε σθαι Καὶ ὁ χρu ταῖς διανοίαις s). Quia interpun-Ctio non placuerat, neque solitarium aliud χρον ταῖς διανοίαις, etc. Verti ego quasi legeretur, αλλ' oi μέλλειν, Ma απτεσθαι καὶ δὴ χρη t της διανοίας, . Quod Pla-

Ceat nec ne tuum erit arbitrium sed non omnem le-Ctorem, etc. at eum modo qui sit κροταλον, τρίμμα, πασπαλη etc. Faberia

615. ως τυ ταχύνειν etc. Contra Euripides in Phoe

audaciores nimio in iis occurrunt, etc. Id a magistris r-tis tractatum est quamobrem actum ne agamus aliud aga

mus Faber.

750쪽

ellip nihil frequentius. Alibi id nomen expressum

occurrit. lienam locutionem obserues init. 26. ημῖν μετασχ' τουδε του λούι0υ μέρος. Ran. 555. 1 φιλοπαίγμονα ιμαν, χαρίτων πλεῖστον ἔχουσαν

Qui locus nostro simillimus. Idcirco minime necesse est πλείστων legere ut placet Oupio ad Suidam III. 223. T. II p. 276. Oxon. Brunch. f. Pors Oniam in App. ad Toup. T. IV. P .l477. et Chaefer ad vos. Ell. p. 27 sq.

614. Veterum editionum interpunctionem: και μην ἔτι ἐν χοηστἀ διδάξω πιστευω ' τους di x

δέδοικα.

reuocandam esse recte monet Reifig. I. p. 79.6 5. st 34. r. τοῖς θίοι. Nunc de rebus sitatis et passive, ut τα διωθότα in Baia. I. Alias plerumque de petibnis ambo ista, et active. Bergi. zοις νε-σ λἰαν τοι ἀρχαlοις ἐνδιατρίβειν Vel coeco apparet ac legendum esse. Mendose Ugo: τοῖς θάσι λίαν, τοῖς άρχαἰοις ενδιατρίβειν In Od. Opula non est Tolan θάσι λίαν τοῖς ἀρχαίοις - et super θάσι scriptum ab eadem manu pro diuersa lectione, γρ. ηθεσι. Istud n θύσι librarii errore primum inuectum fuit Brunck. Fallitur recte dicitur τοῖς θάσι. Vide orson ad Eur Orest. 26έ. Obeck ad Aia C. P. 27O Batim. T. Gr. T. I. P. O9. qui tacite τοῖς, θάσι τοῖς λάρχαίοις scripsit. 617. περὶ με, Supra etiam 22o tangit libidinem nouandi in Atheniensibus η δ' Ἀθηναίων πόλις - οὐκ αν σωζετο, εἰ μή τι καινον ἄλλο περιειργάζετο Bergi.

라틴어 텍스트