장음표시 사용
301쪽
Pars III. me caritate theologica Prop. L. Schol. 3. Prop. LI. 280
est Deum pSum Secundum, quod no SumuS, animam noStram tertium, quod iuXta no est, proXimo nOStro incluSi angeliS quartum, quod infra OS St, CorpuS OStrum. Itaque hae regula dilectionis divinitus constituta est: Diliges, inquit, proXimum tuum Sicut te ipsum, Deum vero e toto Corde et e tot anima et e tota mente. . . . FiniSitaque praecepti est dilectios. Eadem S unanimis doctrina theologorum. . . S. Thoma ait et Habitu Caritati non solum se extendit ad dilectionem Dei sed etiam ad dilectionem proXimis 2, 2, q. 23, a. ). Rationes, ob qua in proximis possimus Deum diligore, Sunt hae a Deu amat proXimOS OStro et Vult SSe eorum amicus Amici autem Sunt quodammodo unum, et amicu bonum et malum amici considerat ut bonum et malum Suum. Quare Deus ait: Qui tetigerit
vos, tangit pupillam oculi meis Zachis, ), et Christus beneficia proximis collata Considerat ut sibi collata V 23, 34 qq). In proXimo est vel esse poteS participatio naturae divinae Supra n. OO Sqq). Atqui haec participata bonita divina amari poteSt, praeciSe quatenUS repraesentat bonitatem divinam imparticipatam. ProXimum diligere est velle, ut proXimu diligat Deum. Atqui velle, ut Deus diligatur,
est mani Ste actu caritati theologicae. Hinc patet magis persectam amicitiam Supernaturalem esse interiuSto quam inter iuStum et peccatorem. Nam in iustis est mutua benevolentia fundata Super Communicationem Vitae SupernaturaliS. In peccatoribu autem vita Supernaturali non St actu Sed potentia tantum, neque proinde deS Supernaturali reclamatio e parte peccatoris nihilominus manet in eo aliqua relatio ad Deum finem Supernaturalem, quae Sufficit, ut ratio amicitiae non plane pereat. Etiam inimicus est quidem diligendus, non tamen quatenu inimicuS St, quia Sic Si peccator, Sed in quantum Si homo beatitudinis CapaX. Quamquam autem amamu proXimum caritate, quae est amor Dei
Prop. LI. Caritas est omnium virtutum excellentiSSima et
43 a. Stiat. Quae2St. Secundum protestantes fides fiducia eatenus
ologma confessionis augustanae a. 4 φ 77: Sola fide in Christum,
non propter dilectionem aut opera, ConSequimur remiSSionem POCCatorum,
etsi dilectio sequitur fidem. Catholica autem doctrina est Caritatem eSSe XcellentiSSimam virtutem, quae Sola dividat inter filios regni et filios diaboli. Quae sit relatio inter caritatem et gratiam Sanctificantem, Supra n. O c dictum St.
302쪽
2oo Tract. IV. me virtutibus theologicis.
Quia ceterae virtute Sine Caritate non ProSunt ad Vitam aeternam et per solam caritatem accipiunt efficaciam merendi, Carita appellatur forma virtutum. Quae est appellatio analoga ad Similitudinem rerum physicarum, in quibus forma Confert ultimam persectionem in certa specie Caritas dicitur forma Virtutum, non quia ea intrinSecu Constituit, sed quia eas in ordine morali dignificat, ut Sint virtutes filiorum Dei, et eas suo imperio subicit et ad altiSSimum finem dirigit. Haec appellatio non est de fide, Sed reS, quae a Xprimitur, Coincidit cum doctrina de praestantia CaritatiS, quemadmodum eam Xponunt sontes theologici Propterea utraque par theSi Per modum unius probari
EXCellentiam caritatis maXime praedicat S. Paulus apostolus: Si linguis hominum loquar et angelorum, Caritatem autem non habeam, factu Sum Velut e Sonan et Cymbalum tinniens. Et si habuero prophetiam et noverim mysteria Omnia et omnem cientiam, et Sihabuero omnem fidem, ita ut monte tranSseram, Caritatem autem non habuero, nihil sum. Et si distribuero in Cibo pauperum omnellaCultates meaS, et Si tradidero OrpUS meum, ita ut ardeam, Caritatem autem non habuero, nihil mihi prodeSt. . . . Un autem manent fidOS, SPOS, caritaS tria haeC maior autem horum S caritaS CO I3 I Qq 3). Quibus verbis diserte enuntiatur Caritatem SSe maXimVm omnium donorum Supernaturalium. Sed praeterea docetur Cetera VirtuteS, ut fidem, misericordiam, sortitudinem, nihil prodesse sine caritate, Sed XSola Caritate habere vim, qua proSint ad Vitam aeternam. HOC Utem,
nihil aliud significatur illa locutione, caritatem esse formam VirtutUm. Nam in Christo Iesu unicum, quod aliquid valet, est 1ideS, quae Per Caritatem operatur a Gai , ). HOC operatur a graeci PASSiUe intellegitur πίστις δ dyύπης ἐυεργρουμένη, i. e. ideS, quae Per Caritatem animatur. A latinis plerumque active intellegitur fideS, quae per Cari
tatem agit, Sicut Corpus per animam actione humanas habet. Utroque modo Xprimitur thesis nostra. Sicut enim corpuS Sine Spiritu mortuum St, ita et fide sine operibu mortua est Iac 2, 26). Pera intelleguntur, quae e caritate procedunt: Si tamen legem perficitiS regalem Secundum Scripturas: Diliges proXimum tuum Sicut te PSum,
bene facitis 2, ). Quia caritas dirigit totum hominem et Omnia eiu opera ad Supremum finem, finis praecepti est caritas TimI, ), Per quam omnia in unum colliguntur: Super omnia autem haeC opera Virtutum caritatem habete, quod est vinculum persectioniS
S. Ioanne Chrysost. et Fidem habes, Spem caritatem, qUae manent. Nihil par caritati, maior omnium est caritas. . . . cogitemu Caritatem
303쪽
Pars III. Me caritate theologica Prop. LI. O I
teSSeram esse discipulorum Christi, et sine illa nihil valere alia, In ACt. Om. O n. 3 q). S. Hiero mus: Quae alia inter fructus spiritus debuit tenere primatum niSi caritaS, Sine qua virtute Ceterae
Sunt Ps In Gal. l. 3, C. , V. 22). S. AufustinuS, loquen de iiS, quae apoStolu Cor 2, 3 Sq enumerat, ait: Illa quidem magna Sunt, Sed si ego haec sine caritate habeam, inquit, non illa Sed ego nihil Sum . . . . ECCO Venitur ad ASSionem, ecce enitur et ad Sanguinis effusionem, Venitur et ad Corpori incenSionem et tamen nihil prodest, quia Caritas deest. Adde Caritatem, proSunt omnia detrahe caritatem, nihil prosunt ceteras Sermo 38 C. 2 q). Nullum Si Sto donoeXcellentius. Solum est, quod dividit inter filios regni aeterni et filios perditionis aeternae. Dantur et alia per Spiritum Sanctum munera, sed sine caritate nihil prosunt De Trin. l. 3, C. 8 n. 32). 5 Ber- nardus: Vita quidem corpori eS anima, Per quam OVetur et Sentit vita vero fidei caritas est, quia per illam Operatur, Sicut in PoStolo legis fides, quae per dilectionem operatur. Unde et refrigeSCente
caritate fide moritur, Sicut Corpu anima recedentes In CSUrr. Serm 2, n. ). S. ThomaS: Carita eSt XCellentior fide et Spe et per con- Sequen omnibus alii VirtutibuSs 2, 2 q. 23, a. 6 . Nulla Vera Virtus poteSt SSe Sine Caritates a. ). Per Caritatem ordinantur actuSomnium aliarum virtutum ad ultimum finem et Secundum hoc ipsa dat formam actibus omnium aliarum virtutum, et pro tanto dicitur eSSeforma virtutum a I) Consentiunt omne theologi. 435 ATL. 3. Ex ratione.
Caritas est XcellentiSSima omnium virtutum, Si erSatur Circa nobilissimum obiectum. Atqui Deus ut Summum bonum in SejS proprium obiectum caritatiS, et Si obiectum nobilissimum. Ergo Carita eS eX-cellentissima virtuS. Obiectum virtutum moralium Si honeSta Creata.
Obiectum fidei et Spei est quidem Deus, sed in quantum X eo nobiSprovenit cognitio veri et adeptio boni caritas igitur ii maior est, quia maior est persectio divina in se quam nostra possesSi Dei per intellectum et voluntatem. Hinc fit, ut Sola Carita ante Susceptionem Sacramenti hominem cum Deo reconciliet CL Dens. n. 98), et ut Sola caritate amicitia inter Deum et hominem ConStituatur. Caritas autem dicitur forma virtutum tripliciter: a Ut opera Virtutum sint opera amici Dei et digna amicabili retributione, requiritur Iam caritatis quia quicumque non Si in Statu caritatis, est inimicus Dei et incapa meriti SupernaturaliS; nam meritum hominis et praemium Dei habent rationem mutuae Communicationi honorum, quae pertinet ad rationem amicitiae CL Dens. n. O 8O9). Potest quidem haec dignificatio actuum etiam referri ad gratiam habitualem Sed etsi gratia et caritas sunt re diStinctae, quod non Si Certum, Sunt tamen inSeparabiliter neXae et quia actu potius
304쪽
Io Tract. IV. me virtutibus theologicis.
pertinent ad principium mperativum quam ad principium entitativum, caritas potiu quam gratia dicitur forma virtutum. b d Caritas potest dici forma exemplari virtutum, non ad CuiuS similitudinem generentur, Sed in quantum ad eiu Similitudinem quodammodo operantur S. ThomaS, De Car. a. 3, adi). Nam omni virtus appetit bonum honeStum, Carita autem pro bieCto habet summum bonum, quod Si auSa Xemplari omni boni. c Caritas imperat et diri is actu omnium virtutum, Sicut apoStoluS
ait: e Carita patienS St, benigna St. Carita non aemulatur, non agit perperam non inflatur, non CS ambitioSa, non quaerit, quae Sua Sunt, non irritatur, non Cogitat malum, non gaudet Super iniquitate, Con- gaudet autem Veritati, Omnia Suffert, Omnia redit, omnia Sperat, omnia
Neque tamen hoc ita intellegendum St, quaSi Solus elicitus actus caritatis sit meritorius. Hanc falSam opinionem ecclesia damnavit Dens. n. 4O3). Neque Statuendum Si requiri ad meritum, ut actus Sit imperatu a Caritate Sicut quidam Voluerunt. Nam concilium tridentinum docet SeSS. 6 C. I ad meritum requiri et Sufficere, ut opera in Supernaturaliter honesta, ut fiant ab homine iusto, ut homo decedat in gratia Dens. n. O 842) ergo addendum non Si quartum, ut imperentura caritate Caritas intendit finem ultimum. Relatio autem ad finem ultimum in homine iusto honeste agente deSt tum e parte StatuS, quia iustus Si amicu Dei, tum e parte operiS, quia iuStuS, qui Vult honeSte agere, Vult id, quod Deo placet, et quo Deu glorificatur, ergo vult id, quod carita intendit. Hoc sensu concedi poteSt esse in omni opere bono quendam amorem Dei implicitum Seu initialem, quo SenSuS. MuStinu interdum omnem amorem boni honeSti Vocat caritatem
4 Quid est boni cupiditas nisi caritas ξs Contra dua CP. Pelag. l. 2,
Praeterea omni homo adultus debet interdum actum caritati theologicae elicere. Atqui tali actu homo Se et omnia opera Sua reserti Deum propter Se dilectum CL S. Thoma I, 2 q. OO, a. O ad ). Hae ordinatio tamdiu manet, quamdiu non formaliter aut aequivalenterreVocata Si et Si revocata St, novo actu caritati renovari debet. QUOVi autem actu caritatis aut homo fit simpliciter amicus Dei aut
fit magi amicus Dei; et haec dignitas vel maior dignitas influit in
Omnia bona opera Sequentia. Sic igitur caritas recte dicitur omnium
Virtutum sorma, anima, regina. 436. Obi. I. Excellentioris potentiae est excellentior actus. Atqui SeCUn' dum S. Thomam intellectus est excellentior potentia quam VoluntaS, Cum dirigat eam. Ergo excellentior est fides quam CaritaS.
Resp. Dist. mai. Excellentioris potentiae est excellentior aCtu e Parte SubieCtiva, conc mai neCeSSari ex parte obiecti, ne . mai. Dist. min. Se cundum . Thomam excellentior est intellectus ex parte agentiS, conc. min.
305쪽
Pars III. me caritate theologica Prop. LI. Schol. 203
ex parte nobilissimi obiecti, ne . min. Et ei conseq. Solutio est ipsius S. omae dicentis et operatio intellectus Completur, secundum quod intellectum est in intellegente. . . . Operatio autem voluntatis perficitur in inclinatione ad rem sicut ad terminum . . . Ea autem, quae Sunt infra animam, nobiliore modo sunt in anima quam in SeipSiS. . . . Quae ero Sunt UPer
animam, nobiliore modo sunt in SeipsiS, quam sint in anima. Et ideo eorum, quae sunt infra nos, nobilior Si Cognitio quam dilectio. Sed eorum, quae sunt supra nos, et praecipue Dei, dilecti Cognitioni praefertur 2, 2 q. 23,
43T. Bi. I. Christus docet nobilissimum actum SSe, ut animam Uam ponat quis pro amicis Suis Io 15, 3). Atqui animam ponere est actus fortitudinis Ergo sortitudo est excellentissima virtuS. RE . Dist. mai Christus ibi docet optimum Caritatis argumentum eSSe animam ponere pro amicis, conc mai. ibi do et fortitudinem formaliter ut fortitudinem esse nobilissimum actum, ei mai. Dist. min. Animam ponere est actus formalis fortitudinis, si fit praecise propter honestatem superandi difficultates maximas, a prosecutione honesti deterrenteS, conc.
min. in quantum a Caritate et e motivo Caritati imperatur, nef. min. Et nem comes.
SOBOL De necessitate caritati theologicae. 438 Caritas habitualis infusa omnibus hominibu neceSSaria St, quia
requiritur ad iustificationem Dens. n. OO). Caritas Cluali non absolute necessaria est peccatori ad iustifi-Cationem, quia poteS qui per sacramentum baptismi vel paenitentiae iustificari cum sola attritione Dens. n. 98). Obligatur autem homo praecepto divino ad actualem erga Deum dilectionem. Diliges Dominum Deum tuum e toto corde tuos, et hoc Christus declaravit maXimum et primum mandatum Μ 22, 37 sq). Ceterum etiam independenter ab omni positivo praecepto Deus Si fini noSter ultimUS, et in hoc ordine quidem finis supernaturaliS, ad quem proSe Uendum habitu caritatis insusu est, quem non Solum e praecept Sed EX natura rei in actum transire oportet. Ergo quia sine actibus caritatiS non potest SSe digna homine vita, carita etiam neceSSaria est neceSSitate medii in homine fruente usu rationis. Et quamvis Xacte definirine Ueat, quotie abSolute neceSSe Sit elicere actum Caritatis, ipsa CaritaS de a re non anXie quaerit, quia est libertas filiorum Dei, XtollenSS SUPra omnem legem et in omnibus quaerens placere dilecto. QuiS non ConSentiat S. Mustino alloquenti Deum: Quid tibi sum ipse, ut amari te iubea a me, et nisi faciam, irascaris mihi et mineri ingente miSerias Parvane est ipsa miseria, Si non amem te Zs ConseSS.
307쪽
Indicantur numeri marginaleS.)A. Acceptatio satisfactionis Christi Q o. Adhaesio in fide est absolute firma 387 est appretiative summa ibid. Adoptiani Amu 33 Sqq. Adoptio in filium Dei in quo consiStat 3O7j Agatho, S., de duplici voluntate in Christo 47.
Albertus M. eius explicatio unioni hypostaticae I. Alexander VIII damnavit propositiones ian- Senistarum 224. Alvareet, Did. propugnavit praedeterminationem phySicam 29 I. Ambrosius, . docet dua natura inconfusas in Christo 38 - eius testimonium
de duplici voluntate in Christo 47 - de impeccabilitate Christi concilianda cum libertate Iord; - quo sensu dixerit Chri-Stum RScentem PeruisSe Vulvam matris
174. Analysis fidei definitur 384a; - explicatur ibid. - doctrina Suaresi exponitur et reicitur ibi , - Lugonis sententia explicatur et reicitur ibid. E. Anima Christi Christus assumpsit animam
rationalem LSq; - verbum aSSumpSit corpus mediante anima o - anima Christii 1 tempore vitae mortalis habuit visionem beatificam 7 sqq; - de eius Scientia C-quisita et infusa 5 - num in ea fuerit ignorantia 6. Arausicanum II de illuminatione et inspiratione Spiritus Sancti II; - de necessitate gratiae ad vitanda peccata 2 32 ad initium fidei et desiderium salutis requiritur interna gratia 2484 - docet gratiam actualem non deberi exigentiae naturali 26 neque hominem illam posse mereri peribus naturalibus 262 neque deberi ullis precibus naturalibus 263 - neque hominem naturaliter posSese positive disponere ad primam gratiam actualem 264. Ariani concedebant Filium Dei fuisse ante
incarnationem, Sed ut Primam Creaturam .
Ascensi Christi in caelum a 434 ASSenSua fides est assensus intellectualis 342 sqq; - assensus fidei est liber 3so sqq;- Ssensus fidei est absolute infallibilis 386 - est absolute firmus ratione adhaesionis voluntariae 387. Assumptio beatae Virginis est sententia pia et bene fundata beatam virginem ΟSt
mortem non solum secundum animam sed etiam Secundum corpus SSumptam SSein caelum I 77 Sqq. Athanasius, . eius testimonium de integritate utriusque naturae in Christo 38;
docet humanam naturam ne tempore mortis quidem separatam esse a Verbo
5 β; - docet incarnatum Deum Verbum adorandum 3 negat in Christo fuisse
morbum a. Augmentum gratiae Sanctificantis I sq. AugustinenSes eorum Systema explicatur 293 - refutatur 294.
23 E de incarnatione ut mysterio 3Οa; quomodo intellexerit Deum mixtum esse homini 44 - reicit Christum esse filium Dei adoptivum 55 - eius teStimonium de virginitate perpetua ariae I7Ο - quo sensu dixerit, liberum arbitrium nonnisi ad peccandum valere, Si lateat veritati via etc. I9; - num negaverit gratiam, quae manet Sine effectu 28 ; docet gratiam antecedenter efficacem 285; docet libertatem indifferentiae non destrui per gratias efficaces 286 - quomodo intelligendum quod amplius nos delectat secundum id operemur necesse est 288 docet sine caritate fidem quidem esse, Sed non et prodesse 1Ο - docet fidem iustificantem esse assensum intellectualem 344 - docet Spei actum esse honestum 4I6 - eius doctrina de amore mercennario I 8 - caritate Deus amatur ut Summum bonum 424 - de benignitate Dei ut motivo caritatis 429 b. H. Eaius fundamentalis eius error erat, quod
nullum ordinem vere Supernaturalem ad-
308쪽
Inde alphabeticuS. mittebat, sed censebat omnia dona Adamo ante peccatum concessa debita fuisse naturae integrae 162 - docuit amorem concupiscentiae Sse actum malum 414. Eanes, om. Primus principali propugnator praedeterminationi physicae 29 I. Easilius, . docet Christum humanam naturam assumpsisse ex Virgine aria I 6 a. Bernardus S. Se opposuit festo conceptionis beatae Virginis 65 - Deus operatur in nobis tria haec cogitare, Velle, Perficere, primum Sine nobis, Secundum nobiSCum, tertium per nos O b. Bonaventura, S., quomodo explicet conciliationem inter libertatem et impeccabilitatem Christi Io 7 d. C.
Calvinus negat libertatem a necessitate 286;- putat gratiam Omnino non poSSe amitti, et eoS, qui pereant, Solum Specietenus fuisse in statu gratiae I 7. Caritas utrum Virtus caritatis sit realiter distincta a gratia habituali 3Ο7 manet in beatitudine 34O; - carita theologica est actus, quo diligitur Deus ut summum bonum absolutum 422 Sqq; quomodo sit bonorum communicatio 28;- num Singulae perfectiones divinae sint motivum caritatis 429 - quomodo benignitas Dei sit motivum caritatis a b. Caritas potest ratione efficaciae, intensitatis, stabilitatis, operationum , continuationi SeSSe magis et minus perfecta 3ο - de obiectis secundariis caritatis theologicae
43I carita eSt omnium Virtutum excellentissima et forma ceterarum Virtutum 432 Sqq; - quomodo sit forma virtutum 435 non tantum actus caritatis elicitus est meritoriuS, neque Statuendum S requiri ad meritum, ut actus Sit imperatuSa caritate 35 c; - de necessitate actuScaritatis 38. Certitudo absoluta de salute haberi nequit sine speciali revelatione II ante fidem requiritur notitia certa revelationis 378 s.; quaenam de certitudine ante fidem requisita notanda sint 383 - num cum certitudine respectiva aeque bene proponi possit doctrina falsa et Vera 383, . Chalcedonense de unione hypostatica I 6 δοῦ definit duas natura inconfuSa 39. Christi divinitas, humanitas etc. vide Divinitas, Humanita etC.
Chrysostomus S. Ioannes docet duas naturas in confusas in Christo 38 - eius testimonium de virginitate Mariae 7o; quomodo dixerit Voluntatem non Praeveniri a Deo 25Ο - quomodo Hebro I Iexplicet 344. Clemens Alexandrinus divinitatem Christi
docet docet fidem esse SSenSum liberum 352. Conclusio fidei actus non est conclusio
375 384e; num conclusio theologica credenda sit fide divina 375 c. Condignitas satisfactionis Christi Q o.
Congregatio de auxiliis gratiae 29Ο. CongruiStarum SyStem exponitur 95. Constantia fidei obiective numquam Potest esse ratio deficiendi ab ecclesia catholica 39Ia; - num fieri possit, ut quis sine formali haeresi ab ecclesia ad Sectam transeat 39 metu. Constantinopolitanum II docet incarnatum Deum Verbum una adoratione cum eiuScarne adorandum 64 - reicit Theodorum Μopsuestenum dicentem Christum a concupiscentiis molestatum 76 d. Constantinopolitanum II damnavit monΟ-theletismum 48. Convenientia incarnationis II 8 sqq. Cor Iesu S. occasio cultus fuit revelatio facta B. Margaritae Μ. Alacoque ων obiectum proximum cultu ibid. c. Corpus I. Christi fuit verum corpus I m:
non e caelo delatum sed ex matre S- Sumptum 52 - corpuS SSumptum Stmediante anima o - habuit defectus naturae humanae Commune 7 Sqq Sed
tales defectus erant Christo liber ibi 2 Mara, Virginis assumptum est in coelum 177 Sqq. Credenda necessitate medii 4o7. Credere quotuplici sensu dicatur 4247 credibilia per se et per acciden 363.
Credibilitatis iudicium est ex gratia 59i;
motiva credibilitatis quomodo ante fidem requirantur 377 S l. Cultus latreuticus debetur Christo homini et quidem etiam humanae eius naturae hypostatice unitae I sqq; - cultu absolutus et relativus ibid. cultu Sanctissimi cordis Iesu 69; - cultus ullae debetur caelitibus 84sqq; - cultu absolutus et relativus ibid. - cultus hyper-duliae debetur Mariae, qui cultum ullae essentialiter Superat I9Ο cultu Sacrarum imaginum et reliquiarum I9 I. Cyrillus Alexandrinus S., TOPugnator doctrinae catholicae de unione hypostaticaa I, 23 E. Cyrillus Hierosolymitanus, . docet Christum esse filium naturalem Dei, non adoptatum 53 docet fidem esSe SSensum intellectualem 344. D. DamascenuS, S. Ioannes : humana Christinatura ἐνυπύουτος 23 docet Christum hominem adorandum 3.
309쪽
Debitum incurrendi peccatum originale, quale fuerit inmaria IS9 c. Defectus, qui naturae humanae sunt ommunes fuerunt in Christo osqq; - erant Christo naturales et liber ibid. - quinam
defectus in Christo non fuerint 74. Definitio dogmatica 366 LDeivirilis Operatio O. Divinitas Christi probatur 4 Sqq. Dona Spiritus Sancti infunduntur simul cum virtutibus in iustificatione 4 I. Dulia: Cultus ullae debetur caelitibus, et
quidem cultus absolutus 18 sqq; - debetur etiam sacris imaginibus et reliquiis, sed relativus Ι9 I. E. Ecclesia Christi: per se ipsa magnum et Perpetuum est motivum credibilitatis 383 :- ab ecclesia catholica defectio Sine peccato fieri nequit 39 δ - sola ecclesia catholica iis notis et signis a Deo in-
Structa St, quibus manifestatur ut Vera
ecclesia Christi 39 c. Effica ia gratiae quid sit gratia efficax, quid gratia sufficiens 276 - quid efficacia virtutis, quid efficacia effectus ibid.;
quid sit efficacia antecedens et con- Sequem 284. Ephesinum de unione hypostatica 24 definivit Christum semetipsum obtulisSe Sacrificium pro peccatis nostri I 36. Ephraem, . testis immaculatae conceptionis beatae Virginis Mariae I 62 a. Eutyches docuit in Christo naturas SSe confuSa 36. Evidentia revelationis non tollit libertatem fidei 309 - num evidentia obiectorum materialium pugnet cum fide 398 - non est unica causa certitudinis 388.
Festum conceptionis virginis Mariae, quomodo Sit argumentum immaculatae conceptionis 6 - quomodo S. Bernardus
se opposuerit huic festo I 65. Fides : Quomodo intellegendum Omne, quod non est ex fide, peccatum est 227 etiam ad initium fidei interna gratia est absolute necessaria 4 sqq; - fides dogmatica requiritur ut dispositio ad iustificationem 3o9 quid sit fides fiducialis proteStantium 3Ο8 - Deus non postulat talem fidem fiducialem O sqq - Fides infunditur cum gratia sanctificante 336;
sed non amittitur omni peccato mortali, sed tantum per peccata ipsi directe Opposita 34o; - non manet in beatitudine ibid. - de multiplici sensu huius vocis 342 δ - communissime rii Novo
Testamento intellegitur actuS, quo Propter auctoritatem Dei revelanti aSSenSum menti praestamus revelatis ibid. - Stricte fides est fides credulitatis qua quis Se auctoritati testis subicit ibi , - fides Secundum multos protestantes consistit in fiducia ibid. d; - ant et modernistae confusum conceptum fidei habent ibi d. fides est assensus intellectualis firmus, quo ea, quae a Deo re elata Sunt, VeraeSSe affirmamus propter auctoritatem Dei revelantis 343 sqq; - fides est assensuS liber 35o libertas exerciti et contrarietatis 357 - Si assensu Supernaturalis 359 - obiectum attributionis seu formale quod fidei est Deus 36 sqq;
num ex parte obiecti fide creverit per Successiones temporum 366 - quomodo
ecclesia possit aliquid definire circa obiecta fidei ibid. obiectum formale quo Seu motivum internum et specificans fidei divinae est auctoritas Dei revelantis 367 qq; - Sitne revelatio divina partiale motivum fidei 374 - ad fidem theologicam praerequiritur revelatio proprie dicta et formalis 373a - non tamen requiritur immediate singulis facta revelatio, sed mediata sufficit ibid. - num sufficiat privata ibid. - revelatio formalis et virtualis ibi . θ - de fide ecclesiastica 376a - praeambula fidei et motiva credibilitatis, quamvis ante fidem praerequirantur, ut fides sit rationabilis, non tamen Pertinent ad motivum internum et specificans
fidei 377 sqq; - analysis fidei 384sqq;- sententia Suaregii refutatur ibid. c; sententia Lugonis reicitur ibid. fideseSt assensus absolute certus ratione in-
fallibilitatis et adhaesionis 385 qq
obiective numquam potest esse ratio deficiendi ab ecclesia catholica 39Ia, potest fieri, ut quis sine formali haeresia ecclesia ad sectam transeat ibid. θ de universalitate fidei 392 fides theologica Si obscura, quia obiecta fidei propria non videntur, Sed ob externam auctoritatem Dei non visi admittuntur 393 sqq
- fides actualis adultis est necessaria ad iustificationem sive acquirendam SiVe On- Servandam O Sqq; - de credendis necessitate medii 4o7. Fiducia Scriptura numquam requirit fidem fiducialem O L; - protestante reponunt fidem iustificantem in fiducia, qua homo firmiter confidit merita Christi sibi esse imputat 342 d. Florentinum docet Christum morte Sua hostem generis humani proStrasse M 36. Fomes peccati non fuit in Chris 76 d; neque fuit in beata Virgine Ι67. Frangeli negat Christum habuisse rigorosum praeceptum moriendi Io 7 a.
310쪽
Inde alphabeti cuS. Fratres Iesu qui dicantur Ι73 c. Fulgentius, . docet impeccabilitatem internam Christi 5. G. Gentiles num ipsis fides late dicta sufficiat ad salutem 274 4O4. Gloria I. Christi Christus sibi meruit
gloriam corporis et exaltationem nominis 43 quomodo Christus glorificatus sit ibid. a. Beatorum gloria est meritum bonorum operum in statu gratiae patratorum 335 a - num etiam prima gloria possit esse obiectum meriti ibid. Gratia actualis : Namme cur dicatur actualis 2 gratiae actuales consistunt in illustrationibus intellectus et inspirationibus Voluntati 2 O sq. - praecipue invenitur in actibus in deliberatis, sed etiam actus liberi ita vocari possunt ibid. - utrum consistat in actibus vitalibus an in aliqua re antecedente O9 - gratia confert vires et morales et physicas ad Salutariter agendum Iosqq; - quid Sit gratia operanS,
Necessitas ut homo ponat aliquod opus naturaliter honestum non requiritur RuXilium gratiae 2I6 sqq; - sententia aZque et Ripalda de necessitate gratiae ad
quae facit homo in statu peccati vel infidelitatis peccata sunt 222 Sqq quo modo intellegendum : Omne, quod non Ste fide, peccatum est 227 - in hoc Statu homo sine auxilio gratiae non potest diu Servare totam legem naturalem, ne quoad substantiam quidem 3 sqq; - nulluS homo, ne iuStus quidem, sine speciali Dei privilegio potest diu vitare omnia peccata venialia 23 sqq; - ad omne Pu Salutare, etiam ad initium fidei et desiderium Salutis, interna gratia est absolute neceS- Saria 46 sq. - num etiam iusti indigeant gratia actuali 253 - perseverantia finalis est magnum Dei donum et singulare beneficium 254 Sqq. amitas gratia non debetur exigentiae naturali, neque merito, neque precibuS, neque dispositioni naturali 26 sqq; facienti quod est in se, Deus non denegat gratiam 266.
Discribtilio nulli homini, qui habetuSum rationis, denegatur in hac vita gratia, saltem remote sufficien ad salutem Ssequendam 268 sqq - de inaequalitate gratiarum actualium 275. E cacia exsistit gratia Vere et Pure Sufficiens 276 sq. - exsistit gratia efficax 284 Sqq; - discutiuntur varix Systemata theologorum catholicorum de conciliatione libertatis cum gratia efficaci 29 sqq. Divisio quid sit gratia gratis data I99:
quid gratia Supernaturalis 2ΟΙ - gratia increata et creata gratia patri e et gratia viae ibid. - gratia externa et interna ibid. - gratia gratiS data et gratia gratum faciens ibid.
gratia actualis et habitualis ibid. - gratia Christi et gratia Dei ibi . Gratia habitualis : Natura in iustificatione animae humanae infunditur principium
Permanen Vitae Supernaturali S gratia Sanctifican S, qua homo purgatur a peccatiS, interne renovatur, aliquo modo Particeps
fit naturae divinae et filius Dei adoptivus
constituitur 99 Sqq; - est re PermanenS3o7a et quidem qualita Supernaturaliter infusa ibid. b; - disputant theologi
utrum gratia sit habitus distinctus a virtute infusa caritatis necne ibid. 'UΟ- modo gratia deleat peccatum bid. d; quomodo sit participatio naturae divinae ibid. e; - utrum gratia Sola sufficiat ad
constituendum hominem filium Dei adoptivum ibid.in Dispositiones requisisae ad gratiam iusti. ficantem recipiendam homo adultus debet
se cum auxili gratiae praeparare, non per solam fidem, eamque dogmaticam, Sed etiam per actus aliarum Virtutumio Sqq. Stabilitas et augmentum gratia Sanctificans est graduum et augmenti CaPaX, amittitur vero omni et Solo Peccat mor
ectus homo iustus in hac vita actibus liberis, ope gratiae factis, Vere meretur
apud Deum a Sqq. Gratia humanitatis Christi in Christo fuit gratia Sanctificans 87 sqq; - gratia Christi
in quantum ipse est caput eccleSiae vocatur gratia capitis ine; - gratiae actuales sunt medium praeservandi humanitatem
Christi a peccato S IO LGregoriuS NYSS. S., quomodo enSerit naturam humanam absorptam esse a divinitate 42.
H. Habitus Gratia sanctificans est habitus 3o b - virtus est habitus operativu 337. Helvidius dicebat amaria et Ioseph plures liberos esse genito I 68. Hermes negat fidem esse assensum liberum 35o; - eius distinctio inter fidem cognitionis et fidem cordis ibid. - docebat theologo omnia fidei dogmata serio in
dubium revocanda eSSe, Squedum ea Certi argumentis ex ratione petitis probasset Hieronymus, . eius testimonium de libertate voluntatis lumanae Christi Io3; -