장음표시 사용
111쪽
ditionem, qua illum contigiste cognoscimus. Nec sane quis quam non agnoscit, (nisi ineffabilis Dei misericordia in bonum monstra convertat) quam alieno Reipublicae tempore electus Imperator, non relicto in spem successionis Romanorum Rege, ab humanis decesserit. Ardet siquidem adhuc cum gravissimo totius Europae incendio maxime pertinax inter Christianos Principes bellum, quo florentissimae olim, nunc miserae, Christiani Orbis Provinciae tot per annos agitatae, tamquam virga furoris Domini, affiguntur . Crescunt quotidie plurimis in locis, & quod maxime dolendum est, etiam in ipsis Catholicorum Principum ditionibus, absque ullo jam
sacrarum, & prophanarum rerum discrimine, Haereticorum vires, & fraudes, in orthodoxae Fidei vere deplorandam perniciem . Suecus praecipue acceptis antea cladibus irritatus, novo, & ingenti armorum apparatu ferociter instat, palamminatur Poloniae, sed an alia etiam clam meditetur, ignoramus. Vocatus in ejus auxilium Turcarum Tyrannus , collectis tot Provinciarum, & Regnorum, quae Tyrannide sua o primit, viribus, Christianas Regiones stragibus involvere, suaeque perfidiae abominationem in agro Dei viventis plantare, & latius propagare molitur. Sed quid jam mala singula recensere contendimus t Ubique terror, ubique luctus, ubique desolatior undique percutimur, undique amaritudinibus replemur; ita ut si umquam alias, Certe DUnc gravem manum Domini sentiamus, flagitiis hominum ejus iram jugiter provocantibus. Accedit ad augendum dolorem nostrum, quod electus Imperator obiit nondum peracto opere, in quod, ut antiqua hujus Sanctae Sed is jura vindicaremus, vigilias plurimas, plurimosque labores insumpsimus; Decreverat scilicet
Ille jampridem ( quod ad defuncti Principis laudem comme
moramus ) accepto a Maioribus suis more, ea omnia, quae obedientissimum S. R. E. Filium decent, per suum apud Nos, &
112쪽
eamdem Sedem Oratorem, cumulate Nobis praestare ; quinimo suas etiam ad id jam literas miserat, ab eodem ejus oratore Nohls reddendas, quibus quidquid olim post solemnem eorumdem illius Majorum in Romanorum Reges, & Imperatores electionem Romani Pontifices Praedecessores nostri facere, &concedere consueverunt, id totum a Nobis similiter fieri, sibique concedi debita reverentia postulabat. Nec ipsi sosepho hac in re ullatenus defuissent Pontificiae charitatis , atque a thoritatis argumenta illa, quae ejus Majoribus delata fuerunt Re ipsa tamen, Deo sic disponente, opus istud minime pedilectum fuit non alia quidem ratione ab Oratore Caesareo dila heiam, cum Caeteroqui alia omnia essent in promptu, nisi ut
solemniori pompa, pro qua paranda diuturniori tempore indigebat , demandatum sibi munus exequi posset. Cumulum demum addit dolori nostro, quod idem electus Imperator
diem suum clausit extremum, non expleto consilio, quod iniverat, restituendi Nobis, & S. R. E. Civitatem nostram Comaeli, quam ejus militares copiae ante tres annos, ut bene nostis, occupaverant. Nescimus an id fecerint peccata nostra,
vel potius Deus ob inscrutabilia sua iudicia hoc ipsum evenire permiserit, ut clarius semper addiscamus, cum de iis agitur, quae ad Animae salutem pertinent, non esse nectendas moras, neque expectandam altitudinem illam diei, quam David metuebat, sed absque ulla cunctatione, celeriter, diluculo, ac festinanter securitati conscientiae consulendum. Cum tamen non tam ea, quae, ut ferunt, defunctus Princeps hac in re agere serio constituerat, quam quae de pio, constanti, ac Christiano illius obitu Nobis nunciata fuerunt, sperare Nos faciant eum misericordias Domini expertum fuisse, Christianae charitatis debito urgemur, ut sacrificiis, orationibus, & obsecrationibus illius Animae solatium comparemus.
Id porro & privatim Nos ipsi jam agere coepimus, Vosque
113쪽
una Nobiscum prosequi optamus, hoc ipsum publicis suo tempore in Pontificio nostro Sacello exequiis stata die Vobis i dicenda juxta Praedecessorum nostrorum morem solemni ritu praestituri. Rogemus interim Eum , qui dominatur potestati maris, & motum fluctuum ejus mitigat, ut non respiciens peccata nostra, sed suam bonitatem, avertat mala a populo suo, conversisque in pacem, ac tranquillitatem illismet periculis, quae nuper deflevimus, suscitet sibi Servum fidelem, qui defuncto Josepho succedens, turbatissimis hisce rebus opportune subveniat, eaque feliciter peragat, quae Apostolicae Sedi tot injuriis vexatae, Ecclesiae tot vulneribus lacerae, ac Christianae Reipublicae tot calamitatibus afflictae laeta esse possint, & so
114쪽
Galliae Delphini obitum OD. Cardinalibus nunciat, commemoratisque ejus Dirtutum laudibus exe*uias pro refrigerio illius Animae in Pontiscio Sacello de more celebrandas indicit.
Ignificavimus Vobis in praeterito Consistorio acerbam iacturam, quam ante paucos dies fecerat Germanicum Imperium, suo sibi Capite immature nimis erepto. Aliam hodie aeque inopinatam, quam florentissimum, et si Galliae Regnum fecit, itidem jacturam, amissso nuperrime eiusdem Galliae Delphino, Christianissimi Regis Primogenito, non sine gravi paterni cordis nostri dolore Vobis similiter nunciamus. Utramque mors clarissimam Domum aequo pede pulsavit, ambobus Principibus eadem serme hebdomada pari festinatione, nec sane dispari morbo sublatis. Sic ludens in orbe terrarum divina Sapientia novis Nos in dies edocet pxemplis nihil tam sublime esse, & excelsum in terris, quod fluxum, & caducum non siit, ut tandem non alibi corda nostra figere addiscamus, quam ubi vera sunt gaudia in aeternum mansura. Quomodo enim, ubi haec evenire conspicimus, fieri un
115쪽
s. ORATIONES CLEMENTIS M. quam potest ita hominum animos terrenarum rerum externa
specie, ac fuco deliniri, voluptatum illecebris irretiri, sensuum lenociniis capi, dignitarum, atque honorum fulgore perstringi; ut quem ad exitum haec omnia festinent, quem ad scopulum allisa, quaecumque hic suspicimus, brevi frangantur: quas demum in tenebras, & solicitudinem cujusvis celsioris humani fastigii claritudo, ac majestas redigatur, vel stulte non animadvertant, vel inepte dissimulent, vel temere infi-Icienturi Sed jam unde nostra instituta fuit oratio, revertamur. Ludovicus Galliae Delphinus Regis filius, Regis itidem
Parens, ardenti, quod cum lacte haustum semper retinuit, conseruandae, ac propagandae orthodoxae Religionis studio commendatus, eximia animi moderatione, comitate, prudentia,
ac constanti potissimum in Regium inclytum Genitorem, quam in provectiori etiam aetate semper exhibuit, reverentia spectatus, relicto univer is populis sui desiderio plane singulari, ab humanis decessiit. Illi igitur extremum paternae nostrae charitatis ossicium praestituri, nondum adhuc iis persolutis Justis, quae Romanorum Regi in Imperatorem Electo nuper
de more decrevimus, alias nunc exequias indicere cogimur
pro refrigerio animae ipsius Delphini die Vobis nuncianda in Pontificio nostro Sacello celebrandas . Sequimur hac in re exemplum fit. rec. Pauli Papae III. Praedecessoris nostri, qui anno IS 36. alteri tunc temporis defuncto Galliae Delphino solemni ritu de tunc existentium S. H. E. Cardinalium unanimi consilio, & assensu similiter parentavit. Haec vobis, VENERABILES FRATRES , confestim, & absque ulla mora ex hoc loco edicere aequum duximus, ut quemadmodum Nos ipsi privatim jam egimus, ita & Vos interim pro ea, qua sublimes Principes, qui in Catholicae Ecclesiae commianione pie obierunt, prosequi apud Deum soletis, pietate vestris quoque suffragiis defuncti Principis Animae aeternam pacem comparare studeatis.
116쪽
obitum piae recordationis Caroli Thomae S. R. E. Cardinalis de Tournon Macat in Sinarum Imperio die S. Junii i io. Acutum DD. Cardinalibus communicat, ejusque praeclaris in Ecclesam, Apostolicam Sedem, Catholicamque Religionem meritis fusa commemoratii, exequias pro suifragio ejus Ani mae in Pontificio Sacello solemniter celebrandas indieit imputat deinde suum, re Apostolicae Sedis de Latere Legatum Josephum Renatum S. R.E. Diaconum Cardinalem Imperialem ad Carolum III. Hispaniarum Catholicum, nec non invariae, F Boismiae Regem Illus, em, qui nuperrimo o GDitat Barchinonens in Italiam profectus Mediolani consuerat, Shinc Germaniam repetere consituerat . . ERABILES FRATRES.
Epius Nos ex hoc loco publica mala deflevimus : domesticam hodie nostram, ac vestram itidem jacturam dolemus; Nisi tamen & publica dici illa mereatur, quae CUm nostra, & vestra sit, censeri etiam debet universiae Ecclesilae calamitas. Bene jam intelliagitis de acerbo Nos obitu Caroli Thomae Cardinalis de Tournon verba facturos. Amisimus, VENERABILES FRATRES , amisimus orthodoxae Religionis gelatorem maximum: Pontificiae autho
117쪽
ritatis intrepidum defensorem: Ecclesiasticae disciplinae assertorem sertissimum: magnum ordinis Vestri lumen,& ornamentum . Amisimus Filium nostrum, Fratrem vestrum: plurimis, quos pro Christi causia suscepit, laboribus attritum: diuturnis, quas pertulit, aerumnis confectum; contumeliis, quas serti, maegnoque animo sustinuit, innumeris, velut aurum in serna probatum . Haec tamen si recte perpendantur, tantum abest, ut sad cumulandum luctum nostrum sint apta, ut potius omnem doloris sensum ab animis nostris abstergant. Neque enim juxta monitum Apostoli contristari de dormientibus debemus, sicut& ceteri, qui spem non habent. Pretiosam in conspectu Do
mini piissimi Cardinalis mortem fuisse juste sperare Nos iubet
eximius ille Catholicae Fidei propagandae gelus, quo ubi Primmum ad Apostolicum Ministerium a Deo vocatus per Nos fuit, illico humiliter obtemperans, Aulam, Urbem, ParenteS, Consanguineos, Amicos, eaque omnia, quae natura cuique gratissima facit, alacri, sicut nostis, animo dereliquit, longissimoque itineri, ac periculorum pleno se committere non dubitavit. Sperare Nos jubet ardens illa charitas, qua tot remotissimis terrarum, mariumqUe spatiis peragratis, numquam fecit animam suam pretiosiorem, quam ser ac foras misso timore lincutus fuit de testimoniis Domini in conspectu Regum, & non fuit conseius: semperque in tribulationibus gaudens, pergratum Deo, & Angelis ejus spectaculum exhibuit. Sperare Nos jubet excelsus ille humanarum rerum contemptus, quo amplissimam Dignitatem, ad quam, suis ita abunde exigentibus meritis, a Nobis evectus fuerat, & a qua nihil aliud, quam pro Ecclesia, &pro Christo usque ad Sanguinis estusionem inclusive imperterrite decertandi onus, ac monitum acceperat, dimissurum se potius, quam in Europam, Missionibus Sinicis derelictis, remigraturum serio ad Nos scripsit, & palam professus mil. Sperare Nos jubet singularis illa pietas, qua in m-
118쪽
premis suis tabulis, relicta pauperibus pecunia, consanguineis legata Cruce, propagandae Fidei opus vere sanctissimum ex asse scripsit haeredem : illustre Nobis documentum relinquens, quae, & qualia esse debeant eorum testamenta, qui de Altari vixerunt, & Ecclesiae Ministeriis se addixerunt. Sperare Nos demum iubet invicta illa Sacerdotalis roboris constantia, qua vir vere Apostolicus, tametsi sustentaretur pane tribulationis,& aqua angustiae, ossicium tamen suum nunquam dimisit:
reac non minus diuturnae custodiae injuriis , quam aliis gravissimis vexationibus ad supremum usque vitae spiritum fortiter to-IEratis bonum certamen certavit, cursum consummavit, fidemsErvavit. Quid ergo reliquum est, nisi quod & merito etiam meremus repositam ei fuisse coronam justitiae. Ita sane, & juste sperare Nos convenit. Vertim quia id facit humana fragilitas , ut de mundano pulvere etiam religiosa corda saepe se descant, nostra pro defuncti Cardinalis anima ad Deum preces, atque iuffragia deesse, Christianae charitatis ratio non patitur . Id & privatim hactenus Nos ipsi siepius agere non omisimus, ac, ut aliquid praeter morem erga insuetae virtutis Viri memoriam peragamus, publicis insuper in Pontificio nostro Sacello Exequiis, stata die Vobis indicenda, solemni ritu praestabimus. Firmam interim in spem adducimur fore, ut Carmdinalis de Tournon Sinensem Missionem, quam vivens dilexit, etiam e coelesti statione benigno vultu respicere non de lodignetur, suaque ope id in primis essiciat, ut quod ipse anxiis adeo votis exoptavit, avulsis tandem ex illo agro, quae inbmicus homo superseminavit, gigantis, Catholicae Fidei seges illic reflorescat, & ad majorem Divini nominis gloriam uberius in dies multiplicetur.
119쪽
Absolutis propossitionibus, F praeconiis Dariarum Ecclesarum, Sanctitas Sua ita rursus locuta fuit.
CUm Charissimus in Christo Filius Noster Carolus Hispania- l
rum Catholicus, nec non Hungariae, ac Bohemiae Rex Il- llustris, binis ad Nos datis literis, filialis suae in Nos, & hanc Sanctam Sedem devotionis significationibus abunde refertis, qUas
Dilectus Filius Nobilis Vir ejusdem Caroli Regis apud Nos , &Sedem praefatam Extraordinarius Orator Nobis reddidit; prioribus quidem de consilio, quod susceperat, e Civitate Barchinonensi brevi in Italiam, ac inde in Germaniam transmittendi: posterioribus vero de felici suo ad oram Saonensem appulsu , certiores Nos fecerit: Nosne opportunitatem hanc dicto Regi declarandi, quae, & quanta sit paterna nostra in eum charitas, irritam dimittamus, Romanorum Pontificum Praedecessorum nostrorum exemplis, quae alias etiam Nos ipsi, sicuti nostis, secuti fuimus, adducti, ad eumdem Carolum Regem, qUem ante duos annos hac ipsa die, videlicet decima quarta Octobris, in Consistorio Nostro Secreto Hispaniarum Regis titulo nuncupare decrevimus, Nostrum, ac dictae Sedis de Latere Legatum deputare intendimus Dilectum Filium Nostrum Josephum Renatum S. R. E. Diaconum Cardinalem Imperialem, cui eximiae virtutes, ac in primis pietas, prudentia, integritas, aliaeque praeclarae generis, atque animi dotes, ad amplissimum hoc munus e dignitate Apostolicae Sed is gerendum egregie suffragantur; ut quamprimum sic deputatus Mediolanum se conserat, nostram ibi Apostolicam Benedictionem Regi deferat, incolumem init Italiam adventum gratuletur, felix, faustumque in Germaniam, quam repetit, iter apprecetur, ac nostra demum Illi explicet
120쪽
vota, ut hoc idem ejus iter in exoptatae publicae tranquillitatis cedat auspicium. Quid Vobis videtur lAuctoritate Omnipotentis Dei, Sanctorum Apostolorum Petri,& Pauli, ac nostra supradictum Josephum Renatum Cardin Iem Imperialem nostrum, & Sedis Apostolicae de Latere Legatum deputamus, & declaramus ad praemissa peragenda, cum facultatibus, &clausulis opportunis.