De Junio Gracchano commentatio

51쪽

gumento qui praeiverant et secuti sunt. Verisimile est nonnullis horum lilarorum auctoribus propositum fuisse, ut ambiguas de jure magistratuum quaesitones dirimerent, inservirentque iis, Iut usu et experientia destitui publica munera capessebant. Num eadem prorsus indoles fuerit Juniaui peris,

dissitis. Si quis data opera de eonsulis potestate deque senatu habendo disserit, id agere videtur, ut eorum hominum ommodo prospiriat, quibus eae provineiae obtigerint. Verum ubi de magistratibus et potestatibus generatim quis seribere ii suiuit, prolixior hie et uberio dicendi locus aliud auctoris consilium indicat. Altera causa posit est in erudita specie, quae in omnibus Iunii relu. His conspieitur, neque Rubinonem latebat. p. IV. die sanae Untersitebun War rielmelix eine ge- loris. Unde verisimile est, auctorem diu ac libenter in argumento versatum esse, ut sibi satis faceret, doctrinaeque reconditioris thesauros promere potius quam aequalium eommodis prospiceret. Denique quod Iunium Rubino asseclam facit scholae, quae populi Potestatem quo is modo historicis argumentis probare studuerit, eam sibi sententiam v. d. informavit ex uno Ulplani 'eo, de quo disserendi in reliquiarum interpretatione opportunior erit copia. Eruditionis autem genus, quod prae se ferunt reliquiae unii, dignum est ut accuratius persyb

52쪽

ciatur cernitur id in illo eonatu, quo verborein Potestates ex Originatione deducere et indagare radices nititiir. Itaque necessario verba facienda sunt de gemmiaticis lilius aevi studiis. me artem, ut omnino literarum primordia, Romam ex Graecia translatam esse, tanto minus dubitari potest, quo id apertius Romani fatentur. Solet autem gram--itinorum agmen ducere crates ille Mallotes, ab Attalo rege ad Senatum missus a. u. 586. quem non solum Graecae linguae sed etiam Latinae doctrinam professum esse probabiliter conjecit Ler 'sebius. l. e. . l. p. 2. Recte tamen Staluius Aristoteles et . Romer p. 7 sq. Obser arat, hisignem vim et eventum, quo in animos Romanorum tres illi philosophi ex Graeela a. u. 599. advenae habuerauit, non posse intelligi, nisi et Iingua Graeca et studiis rhetoricis jampridem imbuti fuissent Romani. Cui rei proseet non suntiet tred in annorum spatium, quod ex Cratetis legatione praeterlapsum erat vermii. ad ipsum aueiorem miri de illustribus grammaticis perienerat

sina, Jam antiquissimos poetas semigraeeos usariis fundamenta posuisse Crates autem multos

halinit imitatores, qui haud dubie Graeeam doctri

nam ad patrium emonem transtuleruul. ox

mani Ῥω --rram Graeciam suis sinibus inelu dere eoepissent, artis illius gratia et eura inererit. Simul ea tempora venemini, ubi antiqua gra vas

53쪽

et simplicitas Romana conflictari coepit cum ea eroditioite et vita, quae extrinsecus allatae in urbe sedem fixerant quae partes per miles viis eoi diciones /conspicuae in literis quoque bifariam divisos Itonilites stendunt. In grammatie quoquearis, quae ita animos occupaverat, ut nobilissimus quisque ei operam daret, haec bipartita studia elucent miniine ex eo loco, quo verborum origines et cognationes perpenduntur. v. Leoch.

Spraeripli. . i. p. 3. Probabile est, Graecos illos magistros, ut erat gloriae studiosa illa gens' id sedulo quaesivisse , ut Latinae linguae mairem et genitrieem Graecam declararent, quemadmoduri Latinum populum Graecis parentibus prosatum n manis persuaserant. Irius conatus exempla eo tinent inprimis glossematorum scriptores Fest. s. naucum Varro l. L. VII, 1l qui glossas scripserunt. VII. M.' qui glossemata interpretati, 107. glossema subscribunt , quorum memoriam nuPer

Lerictius iii in avit. Spra phil. . l. p. 11sq. Se v. d. quum partes illas agnoscat quidem neque tamen dilucide exponat . Juvabit nonnulla ad eam

quaestionem conserre. His scriptoribus annumerat

Annal. Zimm a. d. 1859. p. 99. Cincin et Cato nem historicos, Aurelium opilium, Aelium Stilonem,

Santram; sed priorum nomina de eadem re dic serens loco altero praetermisit, et Cincium quidem, ut mihi videtur, prudeliter, quippe de quo statuere

54쪽

iiiii,editum sit, i, donec ceruus aliquid explora nfuerit, melius exeludatur. Quod ad reliquo naeialem attinet, recte v. d. l. c. et in Annal. Zim. a. d. 1859. p. 359 eos Varroni aut aequales aut paulo majores dicit Solet enim Varro, quae est obser alio Muelleri. p. 39 ad M. perraro aequalium testimonio uti. Sed ut de iis primum dieamus, qui Latinas voces ex fonte Graeco derivarunt, inter quos haud dubie sui Sanimi cujus nomen adeo, ut in Graeeis neri solet, ita nude positum, Graecum hyminem redolet, praetermissam videmus duorum virorum memoriam, Hypsieratis. Meo atque Cloatii Veri. Illius meminit Varro l. L. V. M. p. - meu , cohors, quae in villa, quod circa eum Ioeum pecus Oerceretur tametsi cohortem in illa Hrpsierates dicit esse Graece χόρτον apud poetas dictam et disertius Gellius XVI, 12. , Ηγpsicratem

quempiam grammaticum, cujus libri sane nobiles sunt super iis, qua a Graecis accepta sunt. Ab eodem non amo temporis intem allo sejuneliis videtur Cloatius Verus, quem citat Festus .moluerum p. 141 25 'bseum, p. 189, 25. Obsutum p. 93, 4. iacularis porta p. 213 29. Subuculam p. 309, 26 in crima. p. 18, 24. Clo-auus et plenius merobius Sat. I, 14. p. 400 ,,Cloatius autem Verus in libro a Graecis tractorum ita

memorat: -aIis di praeterinissum est, quasi

diiuglans id est διὸς βαλανος. Id. - Η, 14. p.

55쪽

- 42 402: Go inea hae est quae et amygdale diei tur, sed et Thasia eadem nux Oeatur Testis est Cloativi in ordinatorum Graecorrem lib. 4. Cum sierit: Nux Graeea amygdaleo ubiSolverissaeo malest originationum Graecarum, tituli his Macrob. Sat. II, 15. p. 404. U.ls. p. 405. IL p. 406. III. 6 p. 420. Si horum virorum aetatem quaerimus, Patet, ImPSi-eratem Vari on aut aequalem Me aut eodem et Cloatio Vero, qui ejus non et laudat, Paulo supeririorem Geu. XVI, 12. Ab altera parte steterunt,

i. e. Latino solo procreatas voces contenderunt Aurelius opilius Lemesi in Annal. Zimm 1839. p. 339 sq. , Gavius Bassus Id ibid. 1840. p. 10 p. 108. Nunc uberrimus horum studiorum sona supersunt libri de l. L. Varronis, qui tamen, ut pax erat, mediam Ham ingressus est ' adia Graeeae originta esse voeabula concedens, alii et quidem plurima Latinae rindicans nam et mologiae ars, ut utar verbis Muelleri p. 269. totum Varronem, i mancipaverat, atque omnem Metrinam sapore suo imbuerat. Sed aegre fere ad Graeeum sermonem se convertit, quando domestiea originatis ipsi non sufficere visa est V, 106. nisi si a Graeela. VII, M. Potest vel a graeco dictum vidimis 3 aut graeuissantibus interdum adversatum esse V

pareat. Neli. XVI, 2. Iinque satis opinoris

monstratum est, et Varronis aetate, et uite Vare nem eiusmodi quaestiones doctos Romanos exer-

56쪽

- 43 cuisse. Junii autem Gracchani reliquiae et Latinas et Gopeas vocabulorum originationes suppedit int, at

tamen sunt pauciores, unde eoto colligi possit,quam maxime secutus fuerit rationem. Graecos autem magistros tunc temporis Romae fuisse, documento

sunt, qui . Graechum erudiebant. Pluti, T. G. c. s. Cic. Brut 27, 104 de am. 11, 7. Neque tamen Iunius ejus eruditionis prima exempla subminiatrat, sed illius rationis quaedam vestigia exhibent libri originum catonis. v. Sero ad Aen. X, 184. Priscian. IX. p. 87l. Fest. v. Postmerium.

Auci de orig. R. 15 5. Sem . ad ben. Vni, 638. Plin. II. N. VIII, 5. annales Postumi Albini et Maiii Semia ad Aen. IX, 710. , L. Calpurnii Pisonis Serv. ad Aen. X, N. Varro de l. L. Vlo Vare de . . V, 165. aerob Sat m, 2. Arnob adu gent. III, M. , Cassii Ieminae Sem . ad Aen. VII, 51. m. Semproni Tuditant auet de Orig. R. 10 4 , coelii Antipatri Serv. ad Georg. II, M. Serv. ad Aen. X, MD, Cn. Gellii Serv. ad Aen. VIII, 58. Num plures ons erit unius libros nemo veterum tradidit et est dimelle dictu Iunium velut umbra miniatur Fulvius Vare de L L. VI, 33. p. m. censorin de . n. p. 147. e. m. Id. e. m. p. 163. Id. e. m. p. 148. Macrob. Sat. I, 13. 275 quos Oeos 'nines Gause p. 126. refert ad

risius L Misit Nobilioris, qui Moria minora

57쪽

- 44 aequalis uti. Verissime. Inde apparet, quam male in eod. B Varronis legatur uti ius Flaccus, quod

tamei placuit Carrioni. l. c. p. 127. . Spei g.

praes. p. 2. Adde sed de stent. II p. 292, 10.

lior. v. Voss. de lissior Lat. 5. p. 25. Hinc probabile est, unium ejusdem argumenti librum composuisse, sed asseverare molim, mim prosecto reliquiae tales sint, ut in opere minimum septem libros amplexo aliquem sibi locum vindicare possint neque res ita abhorreant, quae nullo modo eum argumenio consociari queant. Uberrima quippe de magistratibus disserenti oblata est Opportunitas in omnes populi Romani antiquitates exspatiandi. Jam ut videamus, qua auctoritato inter populares Junius fuerit, facit Rubino p. 19, qui non magnam ei fidem tributam esse censet, quum plerumque senientia ejus explosa sit et rejecta. rum is, cujus sententiam refellendi ausa proponimus , vel ideo aliquam auctoritatem naetus videtur, quod dignus sit, qui erroris Onvineatur. Deinde quamvis Junius vix semel et iterum suam sententiam aliis probarit, inde non sunt multa colligenda. Fieri enim potuit, ut nos eos tantum locos tenea mus, quibus reprehensus est, deperditis iis, ubi consensu laudabatur, et seriasse non plures digni

erant reprehensione.

Verum o lueo nonnihil dicendum, est, de

58쪽

- 45 -

satis, quae dimit seripia subierini Etsi nemo ei rum de ea re quidquam tradidit, possumus tamen quaedam augurari ex ea scriptorem serie, qui Iuniixeliquias ad nostram aetatem propagarimi. Iorum antiquissimi miit, Terentius Varo et C. Plinius Secundus, quos genuino Junii libros habuisse, non est cur dubitemas Varro enim, qui poetarum antu quorum carmina manibus 'ersabat, non tanto temporis intervallo sejunctus erat, ut Iunii scriptis careret. Deinde modus quo eum laudat, dunius sexibit ostendere ridetur, ab ipso libros lectos fuisse. Εἰadem Plinio fides tribuenda, qui diligentissimus librorum conquisitor ipsorum Gracchorum manus apud Pomponium Secundum annos fere post ducentos riderat. II. . tu 12. 2M. Censorunum autem, qui a P. Chr. n. 258. Maximino et Gordiano imperantibus libellum situm consecti, utrum ipsis Iunii libris usus sit, an aliunde ejus sententiam cognoverit, non ausim amrmare, quoniam nemo adhuc de sonte ejus et auctoritate diligenter quaesivit. Ad acrobium, quem eo stituunt quinio seevi p. liri ineunte, regnante

Theodosio minore, quum semel tantum mentionem

faciat Junii ejus nolitia non libri pervenisse videi

tur Ulpianus sub Septimio et Alexandi Severoi e seolo p. chr. n. secundo exirem et ineunte tertio vixit. Junii de quaestoribus verba inserta

sunt libro ius singulari de mei quaestoris,

59쪽

- 46 cujus vivii locus, vel duo in Digesia mini translati.

v. immerii. Geso. d. Oem Privatrectit'. p. 373. n. 21 Ulpianus unde sua hauseri quam iam ambigo Pere, tamen rediderim evin Junii libros inspexisse, quum a Mai septimum laudet, atquem isdem libri de omeso eonsulis, proeonsulis, praef. urbi, praes vigilum, consularium ostendan eum elaboravisse in argument' erius partes nonnullas haud dubie Iuuius tractaverat. Non minus impli-eata est quaestio de Jo Laur. 3do, qui Ulpiani de quaestoribus locum Grace reddidit de mag. , M. d. eis. p. 1M. Nam nullum Iunii librem eum

ridisse, quis est, qui dubitet, post ea, quae ipse

in praef. ingenue profitetur Verum quum Ioeus ille Ulpiavi exiet in digestis, versio autem Lydi non areat diserepantia, quaesiverunt acti, utrum Pandecus Iustinianeis, an ipsis antecessorum integris libris usus fuerit Uus quae quidem disquisitio dirimeretur aestius, is alios quoque loeos digestorum exhiberet Lydus, non minore diserepanua, et eorum notitiam ostenderet, quae in illo orpore omnino desunt. Verum uti eorum est, sedum non habuisse libros Iunii, si mihi persuasi, quoiquot Ioel ab eo versima e in BD

gestis reperiuntur, eos inde sumtos esse, neque

adiisse eum auctorum excerpiorum opera Pe mirum esset, si Ulpian libris Ilis integris uti

uectat, qui profecto omi, uri ex fili Meliano don

60쪽

- 47 vat, eontinebant, tamen hujus seriptoris, qui munii momenti sed esse debebat, unum tantum locum in suum opus transtulisse. Sic uni Graecitani memoriam ad ustinianum usque videmus propagatam, erius tamen libri 'st Ulpianum ridentur intereidisse.