De Junio Gracchano commentatio

62쪽

SCRIPSIT

a GRADUS

63쪽

haec disseristio sub conditione, ut simulae typis exeus fuerit, quinque exemplaria collegio ad libros explorandos onstituto tradantur. Domin meimu Deo. d. m. a. MDCCCXL.

64쪽

Junii mi uias mire Mausium collegit Dirrienius in libro, qui inseribitur Bruchstuckeous en Selirinen de Romisoena laten Mesobog 1814,

quae num insint Mastansi quoque commentationibus ad XXX. Ictor omnia fragmenta, quae exstant injuris civ corpore, affirmare nequeo, quia librum istum frustra quaesivi in hujus monis bibliothecis Ut appareat, quid nostrae collectioni accesserit, I eet reliquiario seriem per numeras significatam eum Mausi et Dirksenii ordine comparare.

Libri, potestatibus D. . i. Upian dig. I, II. L . de m. I, 29. 1

Incertas aedis reliquias.

s. Plin. h. n. XXXIII. 2 s. .... 3 43. Vare de l. L. V, 42. 6

65쪽

bro sing. de or quaest. M. Gebaue Syange berg. origo quaestoribus creandia antiquissima est, et paene ante omnes magistratus. Gracchanus denique unius ), libro septimo de Potestatibus, etiam ipsum Romulum et Numam binos quaestores bovisse, quos ipsi non sua voce, sed

66쪽

- 5 bium est, an Romulo et Numa regnantibus quam stor fuerit 1ia' Tullo Hostilio rege quaestor ruisse certum est'. Sane crebrior I apud uter opinio est, Tullum Hostilium primum in Rempublicam induxisse quaest es. s. l. Et a genere quaerendi' quaestores' initio dictos, et Juilius, et Trebatius et Fenestella sexibunt s. 2. Ex quaestoribus fluidam solebant provincias sortiri

factum est Decimo Druso et Porcina' Consulibus. Sane non omnes qua stores Provincias sortie-hantur, verum excepiterant Candidati Principis v hi etenim -- lis ibris priueipalibus in senatu legendis v

καὶ μεθ' ἔτερα

error in codice saepius minuit R

67쪽

Grae anus GER. 3 mi inserit a GEB. 4 Hie et antique adscriptuni inter versiculos, potestque confusum videri eum antecedenti est. Possinitus carere hae particula, omnes tamen praeter Taurest constanter exhibent αEtiam Hal. GEB. 5 Taur ere Frior GΕΡ. 6 Conser. c. Gentilem in Orion voce quaestores. GEB. 7 Hal. Fenestella GEB. 8 Hal. in margine u Iraecina forte ου. Cecinna Vulg. Decio Druso R. 9 Olim Canutiit prin- emi Postea a intrusa BR 0 Hal. -- Gras. 1 Hai abaeabant GERV. codd. Erlangensis et Bambergensium duorum le-eilonis varietatem ap. c. uesterum: Domiti Ulpiani quae in primum digestorum tu rum migrarunt fragmenta. Erlangae. IS18 p. 74 sq.

Ex quo manius Lydi editor litui seriptorem

satis erebra ituperatione restrinxit, moris est eundem ignorantiae, negligentiae, magniloquentiae arguere. Sed nemo, quantum Ognovi, fretu e

dies caseolini nouita, quam asius exhibet in eorum dedo. γdo p. XLII ALIV. d. B. excusatione, quae alias in promtu esse solet, ab inomaeia librariorum petita, ladum defendit. Sic eumdem ob nostrum locum molliori brachio Mumgare oportebat reveterum in Ant. Rom. P. D. Nihil enim verbis τὸ πιστον - μα-eis inest, quo jubeamur exquisita prorsus exspectare. Veterum autem testimonia protulisse Lydum nemo negabit, quae, quum ipsormn opera jampridem intercidi

seni, necessario aliunde petebati mihi igitur

68쪽

- reprehensionis habet, quod ad Ulpianum se onvertit, sed seniensa inde pendebit, quomodo eo reus sit. Non semper ab Omni eulpa vaeare Μ- dum facile coneedam, sed injuria mili ace aes visus est magniloquentiae, qui non semel ingenueras us sit, se scriptorum laudatorum opera nusquam vidisse. f. de ling. ΙΙΙ, 4, pag. 26s.

Quodsi interdui omisit, tanto mitius erit vituperandum, ubi lectori potestatem feeerat eomos mali, unde deperditi scriptoris verba sumserit. Neque tamen o ad nostrum Deum pertinet, qui cui sit tribuendus in prooemio Lydus significavit et in muremis a diserte elocutus est. Itaque, minem spero ostendent Verba αυτοῖς χνιασι quibus ἐρευν rim τον-- veill καθ' lam: -- ο κ addere Plerumque solet γdus de m. s. p. 128. I.,

videamus in quibus Lydus et Ulplanus conspirent, quatenus discrepent Patet Ulpian ripis reddere voluisse suo τοἰ- . f. Hariung. Paruic T. Lp. m. Iand. Turaest T. 2. p. 274. quae porro apud Ulpianum leguntur, Graecus contraxit, et Mevius quidem justo Neque enim facilla sunt intelleetu verba: προπικῆσαντο τῆς θ του δῆμον, Meodex Caseolinus exhibet. Saltem non apparet. quo Jure Fussius ea verterii secreabantur populi summo. Propterea m eras, quo magis Grae, ea cum Latinis ongruerent, scribi jussit προπε

69쪽

ρίζοντο, ioti magnopere profecto a codicis vςtibus recedens. Non satisfecisse amen videtur

sic dies au ita praeiudicium, elines de Ent scheidun des viris voranong, quae . . con jectura milii prorsus otiosa videtur, quum ab Ulpiani verbis magis etiam recedat. In verbis Ly-d is diiudicandis simul quaerendum erit quo pertineant verba μετὰ τουτους. a secundum leges grammaticae reserenda sunt ad subjectum verbi

προενυρζσαντο. Hoc vero, quum creandi potest tem non reddat, mihi corruptum videtur, senseoque legendum προεχειρίσαντο. Subjectum vero uolim esse quaestores, sed Romulum et Numam, quorum notan aut Lydus Dieteriniat, aut ineu ria scribentis. Excidit fortasse integer versus, quod in illo odie saetum esse interdum testatuae Hasius ommentari de do sedo. p. LXXVI. Ad eosdem reges refero, quod sequitii μετα Amm. Verba sane erebrior apud veteres opinio est: agnoscis in Graecis τους πλείους των lino x . Porro et a genere, scribunt plane congruunt eum Graecis απο- εἶπον. Accuratius a Ulpiani lassique verba comparanti apparebit, Junii sente clam desinere in voce crearent et τω δεμον quo magis Fussium demiror ad L M, et in Ep. ad IIasium p. 19. inculeantem: ἀπο- ειπον riui imus

Diuitiae by

70쪽

liae Graechano recte tribui non posse; et eadem in Pandecus Ulpiano tribuuntur, unde suspieor a Lrdo parentheseos Ioco inserta esse; qui quidem videtur hi duos jureconsulios in unum contrahere; nam et proxime sequentia ut Ulpiani in Parideetis

et apud ipsum Lydum s. m. leguntur.' quippe

his tantum a Gracchano abjudicatis, Olicessit v. d.

TAλος - μόνου et Sed - quaestores uni recte trubui. quo quid potest esse perversius uadem erroris partieeps est Dulcsenius i. e. p. s. quae quum ex Ulpiano manifesta sint, Fdus qui sectionem eam in haec verba habet desinentem: τα- ρον ὁ Σουνιος, ο νοριικος φ Οὐλπιανος ἐν τῶ de meis quaesioris ἀποπώντως μιλωται, quidem sana sunt omnia, erravit, Ulpiani Juviique isenientias confundens. Sed quoniam, quae post καὶ ii θ' ἔτερα leguntur, parvo diserimine repetit Lydus e. m. non magno interrullo disjuncto, ideor mihi circumspectius agere, dum errorem nostro loco ommissum ab alia quavis ea a derivo, quam bona fide eum tribuam conclamatae in negligentiae Lydianae. Firmatur autem vel errore Lydi sententia nobis P. 46 part l. prolata, eum Ulpiani laeum ex Pandecus pelisisse, non adhibuis integris et libris qui quum deperdiu sint, ignoramus, suerintne uberius seripti, atque imp ditum est ammare, ea quae in Digestis le-gmitur, eodem modo, nullis iniexpositis, in illis