Petri d'Orville, jurisconsulti, Poemata

발행: 1740년

분량: 322페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

251쪽

aia ADOPTIVORUM

Quaeque suae speciem matris formosa reducat, Sit merces culti blanda puella tori. Fors bona perpetuet, longosque virescat in annos. Quique fidem, longus robora firmet amor. Nec cessent cultus, lectique jugalis honores Alterna requie Musica sacra Juvent.

XX. A D

FRATREM

Haec tibi de nostro veniunt munuscuIa agello: Debita simi Grajo sed tamen illa solo. Surculus ut melior sterili coalescere trunco Edoctus, domino mitia poma tulit: Sic utinam placeant Zmyrnaei carmina vatis, Versa licet Latio, Frater, ab ore fluant.

XXI.

252쪽

LIBER. XXI. HOMERI HYMNUS VI. UT quondam, canimus, proles Semeleia, Liber

Ad mare, qua viridans longe procurrerat acta, Constiterit, juveni similis: cui flore tegebat Prima juventa genas; flavi cervice capilli, Purpureusque humeris latis undabat amictus. Ecce suis ventis, sed non & numine, vecti, Audaces toto praedas agitare prosundo, Adsunt Tyrrheni; puerumque in litore visium Nutu significant tacito, terraeque propinquant: Exsiliuntque, alacresque rapinam in nave reponunt. Namque putant aliquem magnorum e sanguine regum. Ergo onerant vinclis; sed vincula nulla tenebant; Sponte sua manibus lapsae, pedibusque, Catenae: Ipse renidebat glaucis securus ocellis. Talia Medides, clavum ratis ille regebat, Vidit ut, increpuit magna cum voce idales: Quid, miseri, tantum nodis religare paratis

Numeni lc ipsa sacro sidit sub pondere pinus. Iupiter hic ipse est, pharetrave insignis Apollo,

Neptunusve pater; neque enim mortalis in illo Forma, sed aequa Deis, coeli qui limina calcant. uare agite, expositum jam nunc dimittite terra, Vimque omnem removete procul, ne motus ad iram Indicat pelago nimbum ventosque iurentes.

253쪽

ADOPTIVORUM

18 Hunc navis dominus dictis incessit amaris. Hoc age, M optatis permitte aquilonibus alnum, Omniaque arma move. tibi non, sed fortibus ille Cura futura viris. atque hinc vel ad ostia Nili, Aut Cypron, aut ad Hyperboreos penetrabit, & ultra, Nave mea vectus; dum nomina sponte parentum Ediderit, fratrumque, & si qua est abdita gaχα Non frustra obtulerit tanti spem Fors bona lucri. Dixit, & erecto deducit carbasa malo; Ac simul a tergo complevit lintea Corus. Trabs levis aequato pede coerula prona secabat,

Quum rerum facies oritur miranda novarum. Dulcia per totam discurrunt vina Carinam. Nec nisi Lonaeos aer exspirat odores.

Dumque pavent, velis increscit pampinus ipsis, Ac passim pendet rubicundis uva racemis; Atque hedera erranti compleXa volumine malum Lacteolis exit carchesia summa corymbis. Transtra quoque & remos Baccheia serta coronant. Tum demum attoniti, terram petat ocius, omnes Medidae inclamant. At Bacchus monstra parabat Dira magis. Prora sed enim leo constitit ingens, ore immane fremens: nigrantibus hispida villis Ursa adsurrexit medio ratis: unguibus ursa Hinc lacerare viros uncis avet: hinc leo, flammas ectans oculis, rictus ostentat hiantes. Exanimes fugere, pius qua puppe magister

Stabat, & una omnes denta Cinxere Corona.

At navis dominum leo corripit impete vasto Insiliens, mortisque metu dant cetera saltus In

254쪽

, LIBER. 229

in mare praecipites nautarum turba, fretoque Delphines curvi numeros auxere natantum. Medi den solum dextra miseratus Iacchus continet, ac verbis pavitantem firmat amicis. Pectore solve metus, trepidae dux optime classis, Ol animo dilecte meo, pietatis honorem Magnorum reseram cumulata sorte honorum.

Ipse ego sum Liber, Tyrii quem filia Cadmi

Invicto peperit Semele sermosa Tonanti. Bacche fave vati; nam per tua munera, Per te Unica victuris accedit gratia Chartis.

XXlt. MUSARUM VINDICTA, A D

FRATREM

DUra subalpino dum frigore bruma rigebat,

Suadebatque Aquilo saevus amare focum, Accipis en, Frater, fatuum quo carmine lusi, Cui nomen tribuit garrula Pica, Virum . ,Αc, solitus quoniam proavos jactare vetustos, Forsan ta a Picis duxerit ille genus.

255쪽

Scilicet his avibus fuit olim humana figura;

Namque novam faciem Iingua proterva dedit. Pieros Euippes novies implevorat alvum :Femineum roties edidit alvus onus. Pieros Emathiis agri ditissimus oris: ' Aemoniis nuribus gloria mater erat. His animos sum sit stolidarum turba sororum :Intumuit numero sed magis illa suo. De grege nescio quae quum dixit sorte: Sorores. Cur teritur nobis laude juventa carensi Non, puto, vos latuit, quae nostras saepius aures Vulnerat, Aoniis fama relata jugis. Illie Mnemosynes fultim concepta Propago, Quam cuperet Iuno turpe perire genus lCarminis illecebris ic inani fascinat arte Vocis Hyanteos, rustica corda. viros. Quin e Phocaicis concurrunt urbibus illuc, Thespiadumque adolent turis honore focos. Nos, quas legitimis Euippe nixibus omnes Edidit, & genitor sceptra decere facit, Cur nos negligimur Maribus sine vivere jactant: Nos quoque virginitas non temerata juvat: Si vox est istis, & nos cantare peritae. Et bene si numero, nos sumus ecce novem. Talibus atque aliis incensae linquere sedes Constituunt patrias, Paconiosque Iarcs. A . ceu per Rhodopen euantum turba vagatur, Pectora Bassarii plena furore Dei, Stulta cohors, vanae stimulante cupidine laudis, Aonas ad montes ingrediuntur iter; Et a

256쪽

Εt. vix delatae colles Heliconis ad imos, Thespiadum quatiunt talibus antra soni S. Desinite indocti plausu turgescere vulgi, Quod vos, Mnemonidcs, praedicat esse Deas: Credit Zc, illusum vana dulcedine, solas Callatio dignum posse sonare specu. At, nisi judicibus sugitis certamina Nymphis, Fons Aganippeus Cirrhaque nostra forent. Quid faciant Musaei Stolidis certare puellis Turpe quidem visum: cedere turpe magis. Conveniunt Nymphae, divinaque flumina Iurant, Pressit ic herbosos ordine quaeque toros. Tum sine sorte prior coepit longissima Chloris: E consanguineis stultior illa novem. Bella Jovis cantat, falsoque in honore GigantasPonit, & extenuat sortia facta Deum. Quin, postquam Briareus commovit brachia centum, Coelestes perhibet terga dedisse fugae.

Iupitcr, Aonidum genitor, fit dux gregis illi:

Praesul Castalii corvus Apollo chori: Ibide Mercurius . latuit Semeleius hirco: Bucula Iuno fuit: Cynthia selis erat.

Murmure dum rauco convicia talia fundit, Projicit Sc numeris carmina trunca suis, Brachiaque, ut remos, contorquet, nautica pubes,

Comploditque manus, & favet ipse sibi: omnia lugebant. Titan defecit Olympum:

Nox terram tenebris texit opaca novis:

Atque Helicon, tamquam lugubria sumserat, ipse Nubibus obscuris culmina pressus erat.

257쪽

Αst, ut Calliope. Musarum maxima, coepit, Sponte sua cessit cetera turba Deae, Et cecinit Cererem, Cererisque uberrima dona, Leges & segetem, glande jacente, novam: Carmine divino permulsus constitit aether, Nec sivit rapidos axibus ire polos:

Astraque perpetuas intermisere choreas, Et sol purpureos lentius egit equos. Cantibus intenti presserunt murmura Cori, Ac tenuit fremitus aequoris unda suos. Et medio requievit aquas Spercheos in alveo,

Et vitreo Peneus extulit amne caput. Ad citharam auritae flexere cacumina laurus,

Et tigris oblita est & seritatis aper. Ipse Helicon uda visus tollure levari, Ac viridans stellis inscruisse jugum. Calliope simulac vocalia presserat Ora . Judicibus Nymphis palma tributa Deae est: Paeonides jussae sacris excedere lucis, Et colere Emathias, horrida tesqua, plagas. Sic quoque judicio concordi victa, repugnat

Improba nec cuiquam visa pudere cohors: Quin etiam Musas dictis petiere protervis. Non inpune tamen fundere probra fuit. Nam nova dum pandunt os in conVicia, apertis Rictibus induci cornea rostra dolent.

Unguibus & strictis, manibusque in verbera tensis

Ρinnarum subito nascitur ordo novus. Brachiaque dc nudos plumae teXere lacertos,

Caudaque pro longa pendula veste fluit. Et p

258쪽

LIBER.

Et, color invidia liventis pectoris atra Is suerat, toto corpore nigror inest. Candida at hic illic nota parva remansit, ut illas Virgineo scires ore sui se prius. Raucaque garrulitas, altercandique libido Mansit in alitibus, quae fuit ante, novis. Quodque agili saltu transmittant corpora ramis, Indociles una sede manere diu, Indolis hoc veteris retinent quoque, quippe relicta Castalium patria quae petiere n muS. Quodque fuere, probant, nemorum convicia, Picae, Thespiadumque irae tot documenta volant. Hic quoque Picarum soboles recidiva priorum, Pierisin voluit noxius esse meis. Nam mihi Sardoae sapiens rex jusserat orae

Aonii gaetas ipse patere laris: Marmoribus priscis quidquid, priscisque papyris Divite condebat bibliotheca sinu. At stupor hic hominis, Phoebei infamia templi,

Lustrari dignas esse negavit opes, Nescio quas sordes loculis marcere professus;

Clausit & adposita pulpita docta sera. Paruit irarum stimulis, hostemque profanum Ulta fuit telis nostra Thalia suis.

P r XXIII.

259쪽

ADOPTIVORUM XXIII.

BIBLIOTHECΛRIUM TAURINENSEM.

OUisquis ad Augustam Taurinum veneris, hospes,

Haec mea in attento pectore verba notes.

I st quidam tota celeberrimus helluo in urbe. Vix Erisichthoniae cesserit ille gulae. Unde caput Rex Eridanus levat Alpe nivosa,

Quaque tot Adriacas oribus urguet aquas. Hunc temere ad coenam jam dudum nemo vocarit. Omnes multivorum pertimuere lupum. Hanc quoque Sicelides pestem meminere popinae. Sicaniis Milon finibus alter erat. Quem tu captata si fors dignabere mense. Et solet externos arte ferire viros, Ponantur modici, carnes, pars magna macelli, Ac quantum triduo panis arator edat:

Possit ut his primum stomachi lenire furorem. Non facit ad tantam pullus anasve famem. Hinc lepus ac perdix spaciosam abdentur in alvum, Factaque de turdis siqua corona tibi est. Miserit & felix quod si Campania pernam, Ventris in immensum sidet & illa cavum. Ceu Harpyia rapax manibus laniabit aduncis Singula. non avidis dentibus ulla quies.

260쪽

Ille etiam quemvis superarit amystide Thracum. Craterem statuas; non bibit ille scyphis. Guttura percusso Danaeia dolia fundo. Crediderit raptae vel quis abysson aquae. At Cereris Bacchique levis jactura videtur.

Exiles animas talia damna movent.

Quid si convivis stomachi miracla capacis Ridiculum jubeas exhibuisse semel. ol quoties, Venetis haec dum spectacula praebet,

Jejuno miseras ambiit ore dapes lHeul heul ni caveas, longe graviora minatur. Non gula praecipue est pars metuenda viri. Scorpios est tumidae nociturus cuspide caussio; Inque oculis fati vim basiliscus habet. Illi lingua data est cornice loquacior omni. Hac necat, hac lenta morte perire facit. Dum modo mille gravi nugas sermone peroret, Ut socias inter garrula Baucis anus. Ac modo res pacis, discordiaque ordinet arma. Et regum in trutina penset ineptus opes. Et vetera Odrysio Solymarum regna tyranno, Prohi servire nefas i eripienda putet; Ductoresque legens terra pelagoque suturos Annonae curam vindicet ipse sibi. Ac modo Aristoteles, recinat, quae somnia vidit. Et chaos, & caussas, & mera verba crepet. Scitave Pythagorae damnet delira renati, Quod nolit tacitam pascere carne scholam. Talibus atque aliis captum semel usque tenebit.

Desperes patriam salvus abire domum.

SEARCH

MENU NAVIGATION