Acta Synodalia Sacrosancti Concilii Oecumenici Vaticani II: Periodus secunda, pars I

741쪽

In lin. 30, ad veritatem historicam servandam, forsan addendum est ante Verbum vi Romani Pontificis h: quidquid in praeterito evenerit, - nam et doctrina de Conciliis oecumenicis paulatim clarificata est, usque ad suam definitivam formam. Pag. 29 l. Lin. 1 I legatur: Episcoporum autem missio, radicaliter legitima

consecratione sacramentali eXpreSSa et collata, fieri potest...

2. In fine lin. II, addatur cf. not. 48 textus schematis): enuntiant, sicut id quod tenent omnes fideles tamquam de fide, necessario est verum et de fide. Pag. 30: lin. 10: in teYtu incorporentur declarationes episcopi Gasser in Concilio Vaticano I datae: vide notam I2 pag. 42 huius schematis. Hae declarationes tollunt quod satis obscuram manet in verbis si ex sese is quae scandat Umsunt in sensu primigeni huius vocis in pro fratribus separatis. Pag. 31: sorsan in lin. 3 legatur vi munere pascendiis potius quam regendi. Pars II. Doctrina huius partis mihi optima videtur. Redactio tamen revelat absentiam unicitatis auctoris: pluria anteriora schemata consulta sunt, ita ut repetitiones inveniantur, sive in cap. III sive in cap. IV v. g. nn. 23 et 24; nn. 29 et 31). Insuper, cum de laicis et de religiosis in aliis schematibus agitur, necessarie

aliqua elementa repetuntur.

Mutationes aliquas indicabo aut additiones pro cap. IV.Cap. IV. Pag. 18: 1. Lin. 6 post Io. 10, 10) addere: cui fideles tam intime per baptismum iunguntur ut Christum induisse ab apostolo dicantur Rom. 13, 14), uni

2. Lin. 28, post VerbUm si inchoata is, addatur: per Eucharistiam nUtrita, maternis Ecclesiae subsidiis confortata, gratuita ... Pag. 19: 1. Lin. 2, post verbum si officiis is, addatur: in diversitate spirituum

et charismatum, . . a

2. Lin. 24, post si christi fidelibus is addatur: inclusis pueris cum senibuS, morbo laborantibus aut aerumnis confectis quasi naufragium Vitae perpeSSi S, ... I. Ad finem lin. 32 addatur: dum recusatio conatus ad sanctitatem Ecclesiam foedat et figuram Christi profanis velat. Pag. 20: 1. Lin. 22 pro voce si praXim o melius poneretur: si profeSSionem D. 2. Lin. 34 pro: si sive spiritUalibus ... D, legatur: sive operibus caritatis et misericordiae institutis. Pag. 21: 1. Lin. II, post si profitebuntur , addatur: et sic finem Ecclesiae, qui est hominum sanctificatio, sua institutione manifestat. 2. Lin. 22 addatur: et sic haec professio, si non ad essentiam, tamen ad integritatem Ecclesiae pertinet.

742쪽

APPENDIX - ANIMADVERSIONES SCRIPΤAE DE ECCLESIA

Superior generalis-protoarchimandrita ordinis Basiliani S. Iosaphat Pars I. In genere: in genere quae proponuntur, placent. In particulari N. 1, pag. T, lin. I: loco si in caligine is, forsan melius dicerem: si in umbra D. N. 2, pag. T, lin. 22: loco vi iustorum is dicatur: si redemptorum n, ut meliUS exprimatur realitas Ecclesiae in terris; lin. 2I: loco vi praedestinavitis forsan melius dicere vi misit is, ut evitentur omnes allusiones ad disputationes de praedestinatione. Possunt citari verba ex IO. 3, 1 T. Pag. 8, lin. 2: omitterem dictionem vi iam ab origine humani generis praesi-gurata D, quia est res disputabilis. N. I, pag. 8, lin. 16: loco vi suo Spiritu is dicerem vi Sancto Spiritu is, quia non clarum de quonam vi spiritu is agitur, an de tertia Persona Divina, an de illo spiritu de quo sermo est in Lo. 9, II Nescitis cuius spiritus estis ... 3. N. 4, pag. 8, lin. 2I: melior esset disiunctio: si Pater Filio commisit is, Damilla proposita: vi Pater Christo h; lin. 2T: omitterem dictionem vi uno Spiritu) is, quia in textu loquitur si ambo in uno v Eph. 2, 18 , hic autem non habet eandem vim et forsan etiam sensum; tinn. 36-3T: omitterem dictionem: vi Nam SpiritUS ... Veni v et citationem, quia superflua hoc loco. N. I, pag. 9, lin. 4: dicerem sueta forma vi Spiritum Sanctum n loco si suum is, ut Omnis aequivocatio evitetur; lin. 38: loco vi Spiritus autem Christi is dicerem si Spiritus autem Sanctus D, propter claritatem, et ut vitetur quasi tautologia: Corpus Christi mysticum - Spiritus autem Christi . . . Unus idemque in Capite. . . forsan etiam adhiberi potest dictio si Spiritus autem Dei n. N. 7, pag. 11, lin. 12: dictio si Spiritus Christi is fundamentaliter vera, tamen dubito an opportune ut adhibeatur in Concilio cum tanta frequentia prout

in hoc schemate; si est inevitabilis, dicerem potius 4 Spiritus Filii is, quia habet

preSSam relationem trinitariam, quam non habet dictio vi Christus h. Dubius tamen sum ob aliam etiam rationem, nempe: Adest controversia terminologica saltem spost Conc. Florentinum in de dictione Symboli: vi ...qui a Patre procedit is et si qui a Patre Filioque procedit μ; instare nunc in hanc dictionem e Spiritus Christi is praesesert quamdam apologiam vel polemicam versus orientem, qui potius loquitur de Spiritu Patris quam Christi. Ideo dictio neutra vi Spiritus Sanctus is mihi videtur aptior ut adhibeatur, prout et adhibetur in Symbolo fidei: 4 Et in

Spiritum Sanctum ... D. Ceterum bene adhibetur eX profeSSo in n. 4, pag. 8. N. 8, pag. 12, linn. 8-11: dictionem: vi Non salvantur. . . remanetis, tranSferrem in lin. 14, post verbum vi iudicabuntur is, quia melior esset logica Sequentia

textus; lin. 1I: nolo: dum in lin. I sermo fuit de vi Ecclesia societate se, hic loquitur simpliciter de vi Ecclesia is; non esset possibile loqui etiam hic vi de Ecclesia

societate is p vel forsan melius dicere: vi cum Ecclesia corpore Christi mystico nὸ Et hoc propter catechumenos et propter errantes bona fide praesertim orientales. Differentia videtur stare in illo vi reapse et simpliciter is et si voto autem is non intermino ad quem Ecclesia societas, Ecclesia corpus Christi mysticum; cf. n. 7, linn. T-10ὶ.

743쪽

N. 9, pag. 12, linn. 23-38: non esset possibile hanc coniunctionem melius determinare vel definire, praesertim ob reciprocam participationem horum elementorum communium seu ad melius determinandam theologice quaestionem communicationis s. d. in sacris p Hoc in loco forsan potest dari fundamentum theologicum disciplinae catholicae de communicatione in sacris, quod hodie desideratur,

praesertim in conneXione cum motu OecUmenico.

N. 13, pag. 24, lin. 3T: videtur dici deberet: si acceptis mandatis n. N. 14, pag. 2I, lin. 2I necessarium videtur addere haec: si . . . mUnus participandum ex divina institutione instituunt v, et quidem ob dictionem in n. 1 I, linn. 38-39, pag. 2I. Verbum vero vi vocant o non est clarum sic et simpliciter

N. 14, pag. 2I, lin. 2T: post dictionem: si viviscandae is adderem si et sanctificandae is, quia melius et plenius exprimit munus dispensatorum Sacramentorum. N. II, pag. 26, lin. 1: loco vi in suae societatis operis adiumentum n, dicerem rectius et clarius: vi in sacri ministerii adiumentum n. Dictio enim proposita nescio quid sibi vult dicere: Iinn. 2-I: loco dictionis non satis clarae: si in quos gratiam de suae paternae plenitudinis abundantia transfundunt se, dicerem simpliciter: si in quos gratiam ordinis sacri transfundunt is, quia gratia ordinis non est gratia paternae plenitudinis episcopi, sed Dei, cuius gratiae transmittendae instrumentum est episcopus ordinans presbyterum; linn. 39-41: sententiam 4 QUO in casu. . . necne is melius e rimerem hunc in modum: vi Quo in casu ad praepositos Ecclesiae spectat decernere qua disciplina tales diaconi et quibus obligationibus ecclesiasticis obstringuntur n. Quaestio enim caelibatus in instituto diaconorum permanentium non est Unica qUaestio maioris momenti, et proposita specificatio quaestionis caelibatus quamdam praesefert apologiam quae non est neceSSaria. N. 16, pag. 2 T, lin. 31: adderem forSan coniUnctionem si tamen is post Verbum vi Pontificis h; lin. II: loco confidentialis dictionis si Papa n ponerem si CUm Romano Pontifice is, ut magis conformem solemni decreto conciliari. N. 17, pag. 28, lin. 4: loco si multitudinis is dicerem aptius et dignius vi fidelium h; lin. 27: post verba vi corpus Ecclesiarum , adderem haec: si Quod magis adhuc valet, si in coetus episcopales congregati necessitatibus singularUm regionum providere studeant D. Hoc modo quasi fundamentum theologicum assignatur conferentiis episcopalibus de quo tam diffuse in schemate vi De episcopis et dioecesium regimine Θ, cap. III. N. 18, pag. 29, lin. 1T: loco dictionis si non revocatas, dicerem si agnitaSis quia est quid positivum, et non mere negativum prout proponitUr; lin. 18: omitterem hic dictionem si aut agnitam is, quia iam supra proViSum. N. 21, pag. 31, lin. 11: loco vi ultimatim h forsan melior invenienda est dictio; lin. 13: post verbum si possitis adderem: vi quibus rationibus disciplina de reseruationibus Sedi Apostolicae vel alii auctoritati factis regitur h. Utilis videtur talis determinatio ad melius explicandam et defendendam potestatem episcopalem ab iniustis criminationibus. Salvo meliore iUdicio. . .

744쪽

APPENDIX - ANIMADVERSIONES SCRIPΤΑE DE ECCLESIA

Episcopus tit. Andrapenus, aux. Clevelandensis Cap. I, n. 9, pag. 12, lin. 30: addantur verba vi Verbum Dei colunt is uel alia similia. Cap. II, n. 16 Clarificetur expressis verbis status episcoporum titularium in collegio episcopali.

Episcopus Facatalisensis En et esquema de Ecclesia, pars I, sol. 26, lin. 39, en uentro que dejar si ad praepositos Ecclesiae. . . decernere utrum tales diaconi sacra caelibatus lege adstringantUr necne , es eXpOner a una Vari edad inconveniente dentro de un mismo pais, o de Una nacion a otra, la obligacion de la castidad perfecta. Una sola deberia ser la norma, si no para toda la Iglesia, para la Occidental, por Una parte, y la Oriental, por Otra. Personalmente estimo que si con la restauracion dei diaconado en su forma primitiva se quiere multiplicar et servicio religioso, se ha de permitir et matrimonio a tales diaconos; o, at menos, se ha de conceder que sean ordenados diaconos personas casadas, debidamente escogidas.

EXC. MUS P. D. PETRUS ZUCCARINO Episcopus Bobiensis

Gaudet cor meum cum perlate totum schema percurrerim ut dilatata caritate cor SUUm mortalibus omnibus Ecclesia nostra pandere possit ut ipsa feliciter lumen omnium gentium sit feliciter ac prospere. Pars II. Nihil aliud mihi adiiciendum censeo nisi summam laudem adScribendam venerabilibus Patribus quorum opera schemata novimUS redacta, quo-rUmqUe summopere interest sicut et mea, ut Sancta Ecclesia in sanctitate stet et vivat virens in Domino.

745쪽

Proposicion. Dar un voto de aplauso a la restauracion det Orden dei Diaconado, con todas las facultades que se consideren oportunas y neceSarias sin queel ejercicio de esia Orden implique et celibato. Subsignaverunt: J Juan Carios Aramburu: Horacio Gomeg Davita; Vicente Zame; Ieronimo Jose Podesta; A. Rodrigueet y Olmos; D. Esorto; Carios M. Pereg; fr. Pedro A. Torres; fr. Iides so M. Sansierra; A. Quarracino; Jorge Mayer; Benito E. Rodrigum; Antonio Rossi; Pedro Lira; M. Blanchoud; Fr. Muguerga; Alberto Devoto; Manuel Tato; Antonio Aguirre; Manuel Marengo; Ernesto Se-gura; Jorge GottaV. La misma proposicion pero exigiendo at diacono la practica det celibato. Proposicion. No se destinaran a las funciones sagradas tos diaconos que noguarden la ley des celibato. Subsignaverunt: J Franciscus Vicentin; Alfonso M. Buteier: Alei andro Scheli; A. Rodrigueet y Olmos; Oscar Villena; Ηoracio Gomeet Davita; Carios Casserata; Benito E. Ro&1gum; J. Chaim; J. Carios Carreras; fr. Ilde onso M. Sansierra.

Provinciae S. Ioannis de CuyoLa lectura de este esquema refundido, nos da una vision de la Iglesia, distinia de la presentada en et esDema que se discutio en Roma durante la primera et ades C. E. V. II, realigada et ano paSado. Hay, aliora, cosas muy bellas y bellamente eXpuestas pues no se ha insistido en manifestar a la Iglesia, casi exclusivamente como sujeto activo y eficaz de derecho segun et Jus Publicum Ecclesiasticum de coligados Autores; sino que se lapresenta a los hombres como abieria snn. 9 y 10ὶ, y ardiendo en et deseo de difvndir Ios tesoros sobrenaturales con que D enriquecio Cristo su fundador, siguiendola voluntad de quien to habia enuiado, pues: vi Aeternus Pater, liberrimo et arcano sapientiae ac bonitatis suae consilio, mundum universum creavit, et homines ad participandam vitam suam divinam elevare decrevit ... n. 2). Consta de una introduccion generat luminosa y de dos capitulos. Et I. De Ecclesiae mysterio, et II. De constitutione hierarchica Ecclesiae, et in specie de epi

Al cap. I le festa la introduccion, como la liene et II cap.; para uniformidad, ser1a conveniente que se te pustera iambien ai cap. I.

746쪽

ΑPPENDIX - ANIMADVERSIONES SCRIPΤΑE DE ECCLESIA

El I cap. consta de nueve numeros cUyos titulos estan a la vista; siguen

abundantes notas y comentarios desde Ia pagina 13 a la 22. Et II cap. consta de una introduccion y de 10 numeros, simiendoles copiosaS notas y comentarios desde la pagina 32 a la 46. Finalmente hay un brevisimosndice. Mora bien, esta: vi Ecclesia Sancta, fidei amoris et gratiae communitas n. T), se manifesta como fiet depositaria y defensora incorrupta de las Hentes de laVerdad Revelada, la Ley Moral y los Sacramentos. Por tanto, segUn se oyo y pidio en et aula conciliar, la Iglesia se manifesta: I. Utva y vivificante, en ragon de los tesoros sobrenaturales de los me es unica depositaria: vertari mores ' Sacramentos scf. nn. 4 y I). Jamas por tanto, d ara de existir la Iglesia segun la voluntad de Iesus Mi. 28, 20). De suerte quela accion salvifica de Cristo se continua y continuara por medio de los Obispos- sucesores de los Apostoles - y los ministros sagrados, como tambien Segunia disposicion dei Senor, por los miembros de la Iglesia; dado que: si Christus

Dei Filius, in natura humana Sibi unita morte et resurrectione sUa, mortem Superando, populum Dei ad novam et sublimiorem conditionem avexit is snn. 2 y I). II. Amante benigna, como quiera qUe es Mater et Magistra, capaZ de compadecerse de los errores y miserias humanas, y de abrir cauce a mayor comprenSion con nUestros hermanos Separados, y que son cristianos snn. 9 y 103. III. Directriet de la historia humana, pues: si Ut Sacramentum Christi, Ecclesia est signum in nationibus levatum M n. 73; aparece asi, mal sublime misterio de redencion, por lo cuat se pUeden citar las palabras de un Padre Conciliar: vi Si Ecclesia apparuerit viva, vita qua donavit illi ipse Christus: si amans et misericors, amore et misericordia, quos in omnes homines profundere cupit vehementer; Si denique apparuerit directrix in veritate et iustitia, in pace et libertate, quibus Christus mundum salvare decrevit. . . Tunc ad Ecclesiam omnes Venient cuiusvi Spopuli homines D. Conclusion. Et es ema de Ecclesia Pars I, placet a la Provincia ecclesiastica de S. Juan de Cuyo. Senala que seria conveniente poner introduccion tambien alcapitulo primero. Que respecto a los diaconos n. 1 I), no se destinaran a las Unciones sagradas quienes no gVardaran et celibato.

ditionis apostolicae Parisiensis in Gallia

In cap. I. Huius capitis substantia, dispositio progressusque valde nobis placet. Atta men quaedam nobis animadvertenda esse videntur.

1. In n. 9, pag. 12, lin. 2T: de confessione Dei Patris mentio facienda esse videtur, cum et de fide in Filium stin. 28) et de coniunctione in Spiritu Sancto

lin. II in tractetur. Quae mentio sic in teXtu optime nobis adiungi videtur: si . . . Coniunctam. Deum enim Patrem omnipotentem fatentur, amanter credunt in Chri

2. In eodem num . pag. 12, lin. 31: opportune hierarchia notaretur inter cetera elementa Ecclesiae quibus fruuntur quidam christiani non catholici . Qua-

747쪽

propter lin. 30 hanc emendationem proponimus: si . . . recipi Unt, et plures eorum sacra hierarchia sunt instructi, fidem erga Sanctissimam ... cf. 4 La ressemblancede la structure hierarchique de nos eglises E. R. D. Charriere, a S. S. Paulo VI missus ad Alexim Patriarcham, J T-T-633. 3. In n. 10, pag. 13, lin. 11: hoc opportune adiungatur, de Mahometanis: si ... sive longe ab Eo, sed non derelicti, vel Abraham patrem agnoscentes in Deum eius credant, vel Saltem Deum creatorem agnoscant, Vel in Umbris ... D. 4. In eodem num . pag. 13, lin. 21: cur de atheistis nihil notatur Θ Haec adiunctio nobis placeret: si . . . locupletantur. Singi dari quadam sollicitudine eos denique curat Ecclesia qui, ignorantia invincibili, ne Deum quidem ene fatentes, rectam tamen vitae viam asSequi nitantur. Quapropter ... D.

Nn. I et 6 de Ecclesiae imaginibus, minus nobis placent. Praeter enim placita plurimorum Patrum Concilii, quasi exclusive explicatur imago corporis; ceterae Vero imagines tantUm enumerantur neqUe earum vis dogmatica in lucem profertUr. Idcirco alteram horum numerorum redactionem proponimUS, aliquae teXtUS membra transferendo vel omittendo: I. De Ecclesia ut mystico Corpore Christit. Variis et profundis imaginibus nobis intima Ecclesiae natura innotescit, quarum unam praecipue hic attendimUS. Vita Christi glorificati in membra Ecclesiae dissunditur, ut cum eo et in eo unum corpus efficiant ex diversis membris aedificatum. Omnes enim, qui fidem eius profitemur, in unum corpus baptizati et in uno Spiritu potati sumus sci. I Cor. 12-1 I), et omnes de eiUs corpore Ut Uno pane participamus sc . 1 Cor. 10-1 T). Huius corporis caput Christus est, quem dedit Pater vi caput supra omnem Ecclesiam, quae est CorpUs ipsius et plenitudo eius, qui omnia in omnibus adimpletur Eph. 1, 22-23), si ut sit in omnibus Ipse primatum tenens, quia in Ipso complacuit omnem plenitudinem inhabitaren COI. 1, 18-193. Caput et munere et perfectione et virtute omnibUs membris et organis corporis praestat, quae tum dirigit tum vita sua replet. Ad aedificandum in terris Corpus suum, Ecclesiam scilicet suam, ChriStUS dona ministrationum disposuit, quibus in ipso nobis invicem ad salutem servitia praestamUs, Ut Veritatem facientes in caritate, crescamus in Illo per omnia qui est caput nostrum cf. Eph. 4, 11 - 163, 6 eX quo totum corpus, per neXus et coniunctiones subministratum et constructUm, crescit in augmentum Dei , COI. 2, 19). In diversis illis muneribus, Spiritus Christi est qui unus idemque in capite et in membris mistens, totUm corpus vivificat, unit et movet, ita ut principium vitae seu animae Ecclesiae iure vocatus sit. 6. De aliis Ecclesiae imaginibus). Ecclesia, ut populus Dei, est insupergreX, cuius ipse Deus pastorem se fore praenuntiavit sc . IO. 40-41; Eet. 34, 11 s.), et cui Us oves, etsi a pastoribus humanis, praepositis scilicet Ecclesiae, gubernantur, ab ipso Christo, bono pastore principeque pastorum sci. Io. 10, 10; 1 Pt. I, q)indesinenter et amanter colligUntur, aguntur et pinguibus pascuis nutri Untur. IpSe enim Dominus est qUi, cum sit magister, sacerdos atque reX noster, habeatque

nomen quod est super omne nomen cf. Phil. 2, 93, principaliter et interius illa agit, quae praepositi in christifidelibus ministrandis suscipiunt. Est etiam Ecclesia vinea, quam caelestis agricola plantat, mundat et fovet cf. Is. I, 1-4 et T; Io. 1 I ss.). Dominus Iesus ut vitis vera, palmitibus vitam et fecunditatem tribuit, ita ut quidquid Ecclesia ad salutem operatur, a Christo peream agente procedat, sine quo palmites nihil facere possunt cf. Io. 1I, 1-I).

748쪽

ΑPPENDIX - ANIMADVERSIONES SCRIPΤAE DE ECCLESIA

Est Dei templum et domus quae, in lapideis sanctuariis repraesentata, a SanctiSPatribus laudatur, in qua Deus in Spiritu et veritate adoretur cf. Io. 4, 23 in. Est habitaculum Spiritus Sancti, qui pastores et fideles confortat, illuminat atque

in reddendo testimonio adiuvat. Est Civitas Sancta, nova Ierusalem, quam IoanneS contemplatus est, descendentem de caelis a Deo, paratam sicut sponsam ornatam

viro suo, tabernaculum Dei cum hominibus cf. Apso. 21, 1 ff.). Haec est Sponsa Christi vel Agni immolati cf. Apoc. 20, 93, suo Sponso

foedere immutabili coniuncta, ab eo unice amata ex eoque charismatum plenitudine donata, quam Ut novam Evam novUs Adam in Cruce moriens adiutorium sibi dedit, Ut sit mater vere ViventiUm, et quam mundatam sibi voluit coniunctam et in dilectione ad fidelitatem subditam scf. Eph. I, 22 ss.), quam tandem bonis caelestibus in aeternum cumulavit, ut Dei et Christi erga nos caritatem quae omnem scientiam SVperat, comprehendamus cf. Db. I, 19). In cap. II. Oeconomia generalis huius capitis nobis placet. Si vero singulas propositiones

SpectamUS, quaSdam earUm parum consUSas esse censemus, praesertim in nn. 16-17.

Quod tribus de causis oritur 1. De trium munerum episcopalium relatione ad episcopatum ipsum, doctrina

non satis perspecta esse Videtur.

2. Collegialitas episcopalis ex quibusdam condicionibus mere canoniciΙ tantum accipitur, non ex ipsa aggregatione episcoporum ordini. 3. De primatus Summi Pontificis relatione ad episcoporum collegium, non sine ambagibus tractatur. Exinde, haec emendanda notaVimUS: l. In prooemio, opportune memoratur doctrina, a Synodo Vaticana I definita, infallibilis magisterii et immediatae universalisque iurisdictionis Summi Pontificis. Cum autem hanc doctrinam Patres Concilii Vaticani II componere conantUr cum doctrina mere catholica de episcopatu, mirum est cur toties in primatu hoc schema plurimis verbis commoretur nec amplius de episcopatu proprie traCtet. 2. Nobis placeret ut locutiones vi quia ministerium . . et pascendi praeditOS D pag. 24, linn. 1I-21) tollerentur, quod nullum incommodum assert ad tegrum recte intellegendum. Periculum enim est ne, hisce locutionibus, institutio hierarchiae praVe intendatUr; nam per Verba vi quia... v haec institutio probari videtur e quibusdam rationibus, de iure vel ex argumento convenientiae SVmptiS, non autem, ut decet, ex ipso facto institutionis, quod certissimum argumentum praebet. I. si Dominus IeSuS... Ordinis confertur pag. 2I, linn. 8-12ὶ: penitus exa- dicandum. Nam hic videtur ordinis sacramentum potestatem sanctificandi tantUm conferre, seci Usa potestate docendi et gubernandi. Contra firmiter tenendum est haec tria munera a sacramento simul conferri, ab Ecclesia vero quoad SUUm CXercitium determinari.

4. Cur dicitur si praeterean pag. 2I, lin. 21ὶ λ Melius diceretur si exinde ,

cum de quadam consecutione consecrationis agatur.

I. si In epiSCOpis... et gloria scf. 2 Cor. I, 8-9 in spag. 2I, linn. 26-IT): cur haec tanti momenti verba non in principio eiusdem D. 14 ponerentur, quasi Syn thesis quaedam totius hierarchici muneris p 6. In locum si alii pag. 27, lin. 2), dicendum est si ceteri v.

T. Nn. 16-IJ, tres ob causas sUpradictas, omnino reiiciendi esse censemUS.

749쪽

Praeterea, ut ita dicamus, uberioribus verbis doctrina hic exprimitur, cum oporteat Patres Concilii, in his rebus definiendis, certis verbis utantur neque modo quasi parenetico loquantUr. Propterea alterum schema proponimus vi De collegis episcoporum cum Petri SuccesSOre unito n. Quod schema nobis proponentibus in animo est non tantum ut sit in loco m. 16-17 sed, in primis, ut doctrina de collegio episcoporum, in plurimis numeris huius capitis disseminata, in meliorem lucem proferatur et in Ummcoarctetur. Vide documentum his animadversionibus adiunctum).8. m. 18-21: peropportunum nobis esse videtur ut in clariore luce doctrina

de episcoporum ministeriis, in nn. 18-21 eXposita, primatUr. a) Cum de episcoporum muneribus praecise tractetur, optamus ut haec, in seipsis considerata, non semper ad Romani Pontificis munera reserantur. b) Optamus etiam ut munera in consecratione ab episcopis suscepta Sedulius distinguantur ab eorumdem munerum exercitio. In t tu autem propOSito

de his muneribus tractatur quasi a solis episcopis residentialibus in Ecclesia haec

Secundum catholicam doctrinam, unUsquisque episcoporum in ipsa conSecratione, episcopalia munera, scilicet docendi, sanctificandi ac regendi, suscepit. Exinde ad omnes episcopos hic teXtus si de episcoporum ministeriis is aperte pertinere debet. Quod tanto opportunius videtur quanto plures evadunt episcopi qui, non in dioeceseon servitio, ad Ecclesiam hodie ministrandam vocati sunt. Si ergo, secundum ordinem Ecclesiae, exercitium munerum episcopalium in episcopis residentialibus legitime attenditur, necesse tamen esse videtur ut, in teXtu, non eXcludantur alii modi ab aliis episcopis eadem munera eXercendi. Documentum animadυersionibus adiunctum. - De collegis episcoporum cum Petri

I. De collegis apOStolorum. Apostoli collegialiter a Domino sunt electi, cum Petro apostolo et sub eius auctoritate in ministerium missi aptaque potestate instructi, ut Evangelii praecones in universum orbem simul omnes fierent et, sollicitudinem omnium ecclesiarum cs. 2 Cor. 11, 283 unanimiter communicantes, Salvatoris nostri missionem eiusdemque doctrinam et leges in solidum testarentur hominesque si lavacro a ae

Eph. I0, 26ὶ mundatos sanctitate ditarent. Christus enim Dominus Salvator vi fecit ut essent duodecim cum illo Mc. 3, 14); durante vita sua publica, primam missionem Salvificam inaUguranS, si VO-cavit duodecim: et coepit eos mittere binos, et dabat illis potestatem spirituum immundorum MC. 6, T); tandem post resurrectionem, convocatis undecim in Galilaea, vi locutus est eis dicens: data est mihi omnis potestas in caelo, et in

terra. Euntes ergo docete omnes gentes: baptizantes eos in nomine Patris, et Filii, et Spiritus sancti: docentes eos servare omnia quaecumque mandavi Vobis: et ecce vobiscum sum omnibus diebus, usque ad consummationem saeculi Mi. 28, 18-20). In his omnibus, Christus Dominus Ecclesiae suae regimen institUebat. ΙΙ. De collegio episcoporum cum Petri succeSSOre unito. Collegium universorum episcoporum collegio apostolorum iure divino succedit; immo in eo collegium apostolorum continuo perseverat. Quod collegium vere constituitur nonnisi cum capite suo Romano Pontifice et sub eius suprema auctoritate; sic constitutum, totiUs Ecclesiae curam in solidum gerit.

750쪽

ΑPPENDIX - ANIMADVERSIONES SCRIPΤAE DE ECCLESIA

Ad hoc episcoporum collegium aggregatio efficitur per sacram ordinationem summi gradus sacerdotii quae, cum verum sit sacramentUm, tria munera confert sanctificationis, magisterii et regiminis cf. Praefatio in consecratione episcopi) ad utilitatem totius Ecclesiae. Ecclesiam enim, secundum verba S. Cypriani, Sacrosancta Synodus fatetur conneXam esse et cohaerentium sibi invicem sacerdotum glutino copulatam cf. Epist. LXVI, 8, 3; cf. Denet. 1821), si cum sit a Christo una Ecclesia per totum mundum in multa membra divisa n Epist. LV, 24, 23 itemque si episcopatus unus episcoporUm multorUm concordi numerositate dissusus ibid. 3. Quod collegium permanenter idem exstare Sacrosancta Synodus declarat: Universis enim episcopis constat una cum Romano Pontifice sive in Concilio Oecumenico coadunatis, sive per mundum dispersis. Cum autem plures episcopi in peculiaribus coetibus congregantur, ipsomet habitu collegiali, qui proprie episcopatui inhaeret, praediti esse dicuntur, dummodo coetus ipsi cum Romano Pontifice coniungantur et ab illo iuxta ordinem Ecclesiae

sanciantur.

III. De potestate regiminis collegii episcoporum. Secundum catholicam fidem, sicut in Romano Pontifice, sic et in collegio Universorum episcoporum cum Petri successore unito inest suprema et plena potestas

regiminis in Ecclesiam universalem cf. Mansi, I2, 1109). Exinde perspicuum est

unumquemque episcoporum, qua huius collegii membrum, eiusdem potestatis permanenter participem fieri. Eamdem tamen potestatem collegialiter universi episcopi una cum Summo Pontifice aliter atque aliter exercent, sive dispersi, sive in Concilio Oecumenico coadunati, ubi solemniter iudicant atque determinant in regimine pro universa Ecclesia.

Plures autem episcopi alicuius regionis, cum in peculiaribus coetibus, iUXta ordinem ab Ecclesia determinatum, congregantur cf. ΙΙ, in fine , in christi fideles eiusdem regionis modo collegiali potestatem eXercere Valent. Periculum nullum est ne haec episcoporum collegii potestas officiat illi potestati qua pollere Summus Pontifim creditur: si Nam cum Vere plena et Suprema potestas non sit in corpore separato a capite is Mansi, I2, 11103, nullo modo sine capite Vere plenam et supremam potestatem collegialiter episcopi exercere posse creduntur cf. ibid.): immo potestas collegii episcopalis cum si a supremo et universali pastore asseratur, roboretur ac vindicetur Deng. 1828), eiusdem potestatem fulcire neque Usquam detrectare videtur. IV. De doctrinali auctoritate collegii episcoporum. Quae catholicae fidei sunt, secundum illud S. Irenaei, o Ecclesia et quidem in universum mundum disseminata, diligenter custodit, quasi unam domum inhabitans; similiter credit iis, videlicet quasi unam animam habens et Unum cor, et consonanter haec praedicat, et docet, et tradit, quasi unum possidens os A .

Collegium autem Universorum episcoporum cum Petri successore Unitum eadem auctoritate gaudet qua ipse Romanus Pontifex, caput huius collegii, eodem iure divino donatur: quae auctoritas infallibilitas esse creditur si qua divinus Redemptor Ecclesiam suam in definienda doctrina de fide vel moribus instructam esse Voluit Deng. 18 39). Quam auctoritatem doctrinalem, universae Ecclesiae affixam, Sacrosancta Sy-