장음표시 사용
161쪽
ntire viein ast v meis in rem agris naarur Veneri Ida M. Liv. XXV, 10 11Veneri Erytanae odom Q. Fabi a Maximus dictator vovit, quia ita ex fatalibus libris editum erat, ut is V. Verisi, cuius anaximum imporium in civitate esset. Vido donarium
i prima frementem . . Mu estim mayns HAM 'arc-aa tridenti. Troiam II 610. V, Io a laudam uti evertit, tempentatem Sicilianam , M. compescit, Veneri petenti V, is pollioetur, se Aeneam conservaturum Comites eias V, 23:ει senior Glaraei hortis, notiaque PHaemon, Tritonesque cui, Phorcique exercitu omnias Laeva tenes Thetis e Matiis Pano eaque imo, Nesaee S isque nauaque -- ce s.
Do Scopa linius Ν. H. XXXVI, 4, : Nod in maxima dignation Cn. Domitii delubro in ire Flaminio eptimus pus et Tholis atque Achilles, Nereides supra delphinos et ceι et hippo-
campo sedentes. Item Tritones horun quo Phorci et ristes a muIta alia marina omnia eiusdem manus, praeclarum opus, etiam si totius vitae fuisset. CL I, 144. Georg. IV, 3M, 344. Tridens quadrigaeque optuno saepius tribuuntur. Vocatur stratur, pater, Saturnius domus maris. 8. IΝκRVA Georg. I. 18. Da inoen riae, Aen. II, 31. NUM Vocatur Deseribit poeta VIII, 35: Amidaque Aorriferam rurba a Palladis arma. Pallas summas arces inuidet nimbo Pulyens et Gomon aera, I, M. classem Argivorum evertit. Ad exemplum Homeri Troiae eius teniplum poeta statui I, 47s: Ierea ad sem ιum non sequas Panadis ibant Crinibias uades passis miti qua 'rehant. deinde II, 404. sociandum sub Hydrunt III, 3l: myrumque ad aret in arce Minervae. tertium in urbe regis Latini XI, 478. ubi Lavinia virgo una eum matribus eam 483. appellat: Armimiens, praeses eui, ruonis imo. Nimulacrum deae, Palladium, in arce Troiana, correptum a Tydide
Emicuit armamque ferens hastamque trementem.
162쪽
Prima Cerea ferro mortasia vertere terram stima. Per Aeneidem nullas adepta es partes. Sed memoratu Troiae
Ea urbe vresaia timuitia te rumque eruatum Deserta Cereris.
Observatum iam est in actis Frat Arvia Tab. XXXII. Oron. 1389.)duplicem Vestam distingui VESTAE se. virgini) OVES ILVESTAE MATRI OVES. II. Deinde Hector II, 2AE:
163쪽
ceterum Vesta naopius una eum Penatilina via Lare ominatur non
Per mas a Nise, Penaeis Assaracique Larem et anae me raua inata Macrob. III , γ Lavinii rem divinamsaciant Penatibus pariter et
13. PENAT . Quamquam nobis de fontibus Aeneidi disputaturis plura de his erunt expononda memorabimus tamen, apud ipsoa antiquos magiram de horum numinum natura numeroque dissensionom exstitiuae. Nigidius et Cornelius Labeo eos eptunum esse atque Apollinem prodiderunt Arnob. Ill 40. Maerob. III, 4. . Quid numero saltem convoniunt cum artis operibus nobis ex antiquitate servatis Ubique enim duo tantum numero conApiciuntur. Ita inpietura de somnio, quo Aoneae Penates apparent Aen. III, 148. Vaticana apud illin. mythol. Gallor Tab CLXXVI. r. 645. duae astant Effigies velatae Aen. ΙΙΙ, 174 velatuaque eomas). Innum gentis Sulpiciae Morelli ab II, 3. duo sunt A. capita coronata cum inscriptione . . . i. e. Dii enates J, gentis Antiaost A. duo apita redimita inscripta ΙΙ ΡΕΝATES. Cf. Κlausen. Aoneas Vol. II. Tab. 3. Dionys. Halle. I. 68 de simulacris in Ponatium erupis Romano haud procul a foro sito hae narrat: - δὸ ανέαι δυο καθομενοι, δοραπα διειλζφ νες, τῆς παλαιας εργα τένης Varro rer human. II. Serv. Aen. II, 48. quaedam lignea vel lapido sigillaJ LIοῖλα δε καὶ αu εν ἱεροες αρχαιοις μυλατων θεῶν τοιουτων θεασαμεθα, καὶ ε απασι νεανισκοι δυο στρατιωτιμα σχημα φαινονται προ ντες Penates, quos Aeneas iussu
Heetoria Aen. II, M. secum portat, ipsi in somnia apparent III, 148. epulis V, 2 adhibentur, ab Aenea terra Italia cognita -- lutantur VII, 121 1 Vosque, ait, o in Troiae salaete Perint . A quibus differe videntur agni Dii, qui vocantur. Maerobius quidem III, 4. quod Cassius Hemina dixerat, Samothraeas deos eosdemque Romanorum Penates proprie dici θεους μεγάλους, θεους χρηστους θεους δυνατους, in illa locutione III, 12 Penatatis et maynis Dis Penates et Magno Deo eoudem eas arbitratus est. Sane ipso poeta IX, 258. maynos appellavit Penstes Sed aliudeat muni Penates, et aliud Penates et myri Dii Magnos eos quattuor illos, qui Troiam II 610-618 evertunt, Neptunum, Iuno-
164쪽
Hic quoque ut innumeris lociamaroni , arro auctor fuisso vidi'tur, qui Augustino C. D. VlΙ, i. esto in Italia oompitis quaedam dicit sacra Liberi olobrata eum ianta lioentia turpitudinis, i invius honorem pudenda virilia colorentur In oppido autem Lavinio uni Libero totus enata tribuebatur, ouius diebua omnes verbia flagitiovissimis uterentur, done illud membrum B forum trauAvestum sas atque in loco suo qui Meret. Cotorum hiedoua per Aeneidomi nou nisi tertias parto denoriptionum ornandarum ausa agit quali fero rationου 15 CYBELE Roma VI, 85:
uae prole virum, qualis Berecyntia mater vehim curru Phrisias turritu er urbs , Ma eram partu egritum eo Maea πνοι- Omm σαε-Maa, omnia vera alta Mnentia.
165쪽
6. SABIΝvs SATVR- aurares, -- pator est mei Aerti V LMRmotissimam de auro aetato fabulam narrat VIII, ais 321., eumque urbem propε Romam eondidisse VIII, 51:
Cf. Varro L. L. v. s. 42: Antiquum oppidum in hoo monte Saturnio fuisse Saturnia scribitur. Eius vestigia aliam nune manent tria, quod Satum fanum in laudibus, quod Saturnia porta, quam Iunius scribit ibi, quam inino Voeant Pandanam, quod poni aedem
Saturni in aedificiorum legibus privatis ariolos POSTICI MURI sunt scripti. Saturni imagini falx addebatur hine Georg. II, Mai
Hinc videantur in errorem induci, qui VII, 17S-Im. quattuor
terrae Saturniae antiquae reges, non duos nominari contendunt: Antiqua e eae ο, alaruaque sterque Sabinus Vitisator, curvam servans sub imastine Meem, Saturnua νει -- nique bifroinis imaso, Vestibulo adstabant, aliique ab risine mea.
Difficultas enim in eo est, quod, qui appellatur rex nomine Nabinus, quum aliunde non sit notus, eodem insigni viola praeditus est, Vitisatorque appellatur, qua eadem appellatione Saturnus interdum insignitur . . Arnob. III, 2s: , Atque ita ex ordine tolletur otisto caelestium, quem esse editum patre, magnotum Ss procreatorem Deorum, vitisatorem, falciferum vetustas edidit prisca et minorum transmisit aetati. Quae difficultas ita eruenda videri poterit, ut putes παραλληλεσμον, quem vocant, a Vergilio ense institutum, quo pater Sabinus ait Saturnus senex, ater narua ait
Iani bifrontis imus obloquitur tamen primo particula que quater repetita, ita ut quattuor diverso reges haberi pateat, obloquitur, quod originem Sabinum non videas, unde Saturno tribuatur, qui universae Italiae rex fuerit, obloquitur denique, quod regem quendam ItaIum revora a quibusdam fictum non ignoramus. Quod enim Graeci se runt mythographi vel etymologi , ut ornas a Perseo, Medos a Medea, Iones ab Iono quodam ducerent, idem Latini, ita ut populi uni ouiunque horoem indigenam Vindiearent auctorem Talom nomini populoque Italorum finxerunt Italum. f. Paullus ex esto:
166쪽
talia ab Italo rege. Serv. Aen. I, 2 o,viaira enim reXSioulor ii prolaetus do Sicilia Venit ad loea, quae uni iuxta Tiberim et ex nomine suo appellavit Italiam domes, Era ovatus rex Siciliae ad eam partem Venit, in qua regnavit Turi B, quum auo nomine appellavit Italiam Arabiueorensibus finxerunt Ardeae rogem uoerum Paulius ex esto. . Eadem ratione populo Rhinorum patrom quendant Sabum praefo runt. Servio nimi nielis Aon. VIII, 638. teste: Hyginus ait de origine urbium Itali- earum, a Sabo, qui de Perside Lacedaemonio transien ad Italiam venit et expulsis Siculis tenuit loca, quae Sabini haboni Cato autem et Gellius a Sabo Lacedaemonio trahoro eos originem referunt. Talem etymologiam seotatus Vergilius vo o suo, et X aliorum historioorum ingenio rogem aliquom Sabinum eiusque imaginem in Pici regia eondidit. Cf. Isidor. IX, 2 85 ,,Ita tu quoquo et Sabinus et Sio anua fratres fuerunt, ex quibus nomina populis imposita et regionibu sunt. Nam ab Italo Itali, a S bino ab iiii a Nicano Sieani eognominati sunt Innigno ei aleis tribuit poeta, non propter agriculturam, ut Saturno Augustin. C. D. VII, is.), quem a sationibus quidam derivarunt, Aod propter vitium euram neque Sabinus salcem manu tollet, ut Saturnua, sed sub imagine expressam habet, qua nescio quod ξοανον Vergilius vectavit 17. ΑΝvs a ter bifrons appellatur, eustos templi Martii VII,
610. Ianiculum condidit VIII, 358.18. Picvs filius Saturni VII, 48. Quemadmodum tali regi Italo Sabini rogi Sabo vel Sabino, ita Picente regi Pico originem
dedisse videntur, uiua rei vestigia non Eupernunt. Coniunxerunt enim regem illum cum avi pioo, in quam a Circo adamatum mutatum
esse ferunt. Imaginem describit Vergilius VII, 87:
Succinetus trabsa Mevagus noue serebia Picua cum domitor, quem via vidine comunx
Aurea arcussum vim versumque venenis
Fecit apem Circe a arsitque coloribus alas.
Servius: ν Hoc autem ido fingitur, quia augur fuit, et domi habuit picum, per quem futura noscebat, ii id pontificales indieant libri. Bono autem supra huic lituum dedit, quod est augurum proprium. Νani nolle et trabea communia sunt cum Diali vol Martiali meor- dote Isidor orig. XII, 7, 47 ,, Picus a Pico Saturnio filio nomen sumpsit, eo quod eo in auspiciis utebatiir. am ferunt hane avem quiddam habere divinum . . . . Sed Fentus: ,Picum avem
quidam diotum putant a io rege Aboriginum, quod solitus Sit . .
167쪽
is. Aunus filius Pici, VII, M., uxor Diphae Merio,
quum alii Faunae Fatua diuorout pater regis Latini a toria, νει- μα-- ου laturi mouium eius ad Tibiartino monte Latinua eonnuli pelianua atratia per noreoin incubando, de quo poetam VII, 8i Ioa legas Allia loeia v. g. Gebrg. I, o Eol. VI, 27. plures Faunos statuitim. κΝius Augustino testo C. D. VII, 2 ,, Ios orto deosael otos Varro unius libri uontextione ommendat, Ianum, IOVem, Saturnum, Genium ei VII, 12: Quid est Genius Deus est, inquit, qui praepositus cst a vim habet omnium rerum gignendarum alio loco Genium dieit eas uniusouiuaque animum enserationalem et ideo osa singulos ingulorum - - io est igitur quem appollant Iovom. am si omnis Golatus deus et omnia viri animuS Genius, aequitur ut ait omnia viri animua deurn. i io Genius, quem duplicem antiqui Romani sibi cogitarunt, dii hominis appellabantur, ut apud Festum s. V. plorare videmun ,,In regis
Romuli et Tatii legibus: SL VRVS SACRA DIVIS PARΕΝ- TUM ESTOD. in Ser. Tullii haec est: SI PARENTUM PUER. VERBERIT AST OLLE PLORASSIT PAREQ sie . PUER. DIVIS PAREXTUM SACER ESTOD. Divi parentum plano dictum, ut apud Maronem XII, 53s:
Dine hunc ardorem mentibus addunt, male, an sua cuique deus At ira evido' eui loco nescio quid liberioris de diis sentiendi rationis itiost. Ῥossit etiam aliquis ni ita interpretari, ut deos in universum, non singuli uitiuscuiuΗque dictum putet Ut vero viri tutelarem deum Genium colebant, ita feminae Iunonem suam vel Iuno nos f. Plin. Ν. H. II, 5: Quamobrem maior caelitum populo etiam quam hominum intelligi potest, quum singuli quoque ex emetipsis totidem deos faciant, Iunones Geniosque adoptandi sibi. Oreli. 1328 IV-
pertinere videntur Aen. IV, 610: Et di morientia Elissae. Genium vero non solum hominum, sed loci Romana credidit superstitio, ad quam explicandi sunt versus VII, 136: Geniumque Dei primamque eorum Tellurem Ny hasque et ad c isnota precatur
168쪽
mi deus ipse ista fluvio Tiberinus amoeno . . . . Denique notatu dignissima est vigilo V, 4. name . Amoam quum exsequiis Anchisae peractis pocula tumulo imposuisset, rosas ini ei net, anguis subit apparet oloribus fulgens, Tandem inter pateras et seria mouis semens Dbστuque syes rursusque innoxiias λο cerasit timuis et de assa auaria tiquit. Hoc vis inemros enitoritanstaurat honores, Ineersus Geniumne ιο ei famuωmna parentis
Nonne mirum, anguem hoc loco Aeneae non prodigium esse visum,
qui m apud Ovidium Fast. II, 11:
Ecce, nefas visu, mediis altaribus anguis Exit, et exstinctis ignibus exta rapit. et Liv. XXV, 16: Graccho, priusquam ex Lucani movercti, Sacrificanti triste prodigium actum est Ad exta sacrifici perpotrato angues duo ex occulto allapsi edere iecur conspectique repente ex oculis abierunt. Id quum haruspicum monitu sacrificium instaurar tu atque intentius exta renerata servarentur, iterum ac tertium venisse tradunt libatoque iecinore intactos angues abiisso. suum haruspices ad imperatorem id pertinere prodigium praemonuissent et ab ocultis avendum hominibus consultisque, nulla tamen providentia fatum imminens moveri potuit. Verumtamen in his prodigiis aliquid sano infausti inest, quum apud Ovidium anguia non solum ignes exstinguat, sed exta etiam rapiat, mon libet. Apud Vergilium non perturbat aram, sed innoxius recedit apud Livium non magnam quidem disserentiam invenies, nisi quod duo in iecurque comedant; sed illud tamen spectes talia ex amispicum lubidine modo in bonum, modi in malum exitum potuisse explicari In bonum vertit aeneas, riuum Genius loci a Romani anguium specie coleretur et praesens quasi deus ipsum sacrificium propitius accipere videretur Servius ad . 85: rΝullus enim locus sine Genio St, qui per anguem plorumque ostenditur Persius I, 113.): Pingue duos angues, puer, i, sacer est locuη. Iulius Valerius reta gestar Alexandri Maced lib. I, 2s G,Sepulchro autem draconis illius iam persecto, cum trabes quaedam, qua ad greSSum eius columnas impresserat, eas repentino eorruisset dissiluissetque, angues conplusculi indidem omersius sunt visi, atque reptabaindi, prout cuique ad lubensim impetus fuit, constructarum domuum p
uiualia invasere. Quod cum ipsum quoque terribile admodum vi-
169쪽
dBretur, non curiolatiter arioli pronunciavere, hos quoque daemonam i praesules locorum esse, domibusque ningulis olendos pro Hiis Penatibus aradi oportere. Eiusque o vivit et adhue Alexalidria religiosus est sub Penatium deorum honore. Consentit tabul Herculanensis in Pittur antiche 'Ereolano. Tom. I. Tab. m. r. st, ubi anguia irca aram rotundam Volvitur, capite supra
hanc elato frugem ii ipsa positas libat Adest puer ad dextram nuda ramum manu aestans, ad sinistram iiiscriptio: GEΝIVS. HV VS. LOCI MOΝIIS sie . In opere caelato Lucceii Eou-liari in illin. mythol. Gallor Tab. XXXVIII nr. 139. -ΝIVS thea TR per anguem erectum significatur. In aedibus quoque Pompeianis inter penatos talos angues saepenumero toti esse dicuntur Anguis libans in Museo orbonico Vol. I. Tab. m. f. monumenti inediti deli institiit archeolog 1839. Tab. 6. In lapido quoque Boiasardi antiq. v. p. 137. desumpto Gruti CUI N CVII, 7. conscripto GENIO AUGG. LAR SAL FORTV-ΝATUS AUG. LIB. anguis spirosus in tripodo nihilat. Ceterum G ni loci inagnam in terra Rhenana inscriptionum copiam dieatarum habes. Vide Centraim. I, 4. 5. II, s. io 25. III, 8s. 2 l. EI Augustin. C. D. VII, 23 isVarro inquit a viraminina dictam esse Tellurem, a masculina Tellumonem. Cur ergo pontifices, ut ipse indicat, additis quoque aliis duobus, quattuor diis faciunt rem divitiam, Tolluri Tollumoni Altori, Rusori u IV, 166:
Prima et eum et provisa e snant sisnum. Aenea Italia occupata VII, 136: Geniumque Dei primamque eorum
XII, 76. Solem et Terram ad modus oriendum invooat, Latinus XII, ML Terram Mare, Sidera Terra IV. 178. arena. VI, 5. omnlyarens materque Fama et Tityonio oeatur. 22. FLUMINA. Aeneas II, 37: Triturem Nymphasque et adhuc lynsta resamr
idom XII, 181 foeda iurans Fontis e FIuniosque voeat. Eidem
mi detis, a Dei tinio Tiberinus amoeno Populeas inter senior se uouere frondea Visus eum tentiis Mus vel M amis, Carbasua et erinis umbrosa visa harundo.
170쪽
in κοινολεξέ ' Tiboris, in poemate Thybris vocatur. Quaproptor in rermulis semper saerorum Tiberinus, non Tiberis, nominatur. Q. Div. II, 10 T BERINE, te sancte precor, hae arma et huno militem propitio flumine aecipias. Ennius
Toque, PATER TIBERIΝΚ, tuo cum sumine aneto. Verg. Georg. IV, 36s: Unae Mer Tiberistis. on. IX, 25. VI, 874. VII, M. Servius ad Aen. VIII, 2: Si enim invo-eatur in precibus: ADESTO TIBERINE CUM TUIS UNDIN.αKalendar Amitemin. December: DEO TIBERIΝΟ ΙΝ. INSVL.A. TIBERI- Orolli 1054. 4946. Fabreti CCCCXXXII, 6. Apud Vergilium tamen interdum VII, 64. 2. X, 21. poetiea diotione Thybris Vocatur Ab Aenea appellatur VIII, 7:
Comiser Hesperidum Iuvius resurior aquarum.
Praeter hunc alia etiam flumina v. g. VIII, 11:
Masu maerentem cor ore Nilum Pandentem e inus e ista veri vocantem Caeruletim in remium.
Vide ibby useo Capitolino. OI Piinga Tah. i. Millin mytholog. Gallor ab. XXIV. nr. 304 LXXVIII. r. 305 3 ., Vada Sacra Numici et possim commemorare, quae propter rationem brevitatis et temporia raotermitto. 23. YMPAM CETERA vΜ1ΝA. Antiqua mythologia, nomana praesertim cum Graeca iam mixta tantopere divinia numinibus abundat, ut omnes rit enumerari posue deveres. Ad haespertinent VIII, 1: Nymphae, Laurentea ny Ase, senus ammihus underi, inter eas Iuturna, quae ut Varro rerum divinarum XIII. ait, inter proprios deos nymphasquo ponitur Serv. Dan. Aen. XII, 129.), Brya aquae preeuae Geor I ii. , Georg I, 21: Dique deaeque omnes, studium quibus arva uerti porro Aeolus - quam diversus hic ab Homerico Oceanus, Portunus, Palaemon, elicertes, Maro et quaecunque Georg. ιV,366-34 maris ymphae enumerantur, Sol, Luna, Sidera, Hiems, Zephyri, Νοx, divus Laurens XII, M. Penates, Nos cou Asmes Aeeries V, M., Μοrs Letum Curae, Morbi, Fames, gestas, Labos, Sapor, o noctus, Bellum, Furor, Discordia, idea e Tangenda tantum
Omnissenumque eum monare et Merais Anubis. ut, quae in religionem aevi Auguste inrepserant numina, uneta a poeta nostro recepta videas.