장음표시 사용
611쪽
non habet. Ita post Specul. Alex. & Iason. decidit Coras lib. 3
I . num. 8. Pro hac sententia facit, quod generaliter in jure traditur , quod quoties alienatio tu legibus prohibetur , hoc de
voluntaria alienatione, non vero ea quae ex necessitate fit, est accipiendum. l. Divus. s. f. de pet. heres. l. alienationes. ν 3. s.fam. excis. l. r. F. de fund. dot. l. a. C. eos. L peto. 69. S pradium. i. U.
Duo argumenta obstant huic sententiae. Primo objicitur. quod haec consuetudo, quae introduxit jus retractus, est odiola; quia tendit ad rescindendum contractum, quem tamen partium consensu absolutum , ne quidem Principis rescripto extingui oportet. I. g. C. de res. vend. Unde a venditione, quae est actus volunta rius, ad dationem in solutum, actum sellicet necessarium, non est facienda extensio. ι. rem legatam. I 8. g. de adim. vel transfer. legat. vel Adeic. Resp. Haec consuetudo non tendit ad rescissionem couintractus, quinimo contractum approbat, ideoque dc pretium conventum solvit.
Secundo objicitur, quod datio in solutum venditionis vicem obistineat , & quod ille qui rem in solutum accepit emptori similis sit. textus in I. si pradium. 4. C. de evict. l. vlt.F. ex quib. caus in possest . eatur. Huc etiam consuetudinis ratio nos impellit, quippe perinde contra ejus mentem fili, si extraneo detur in solutum, atque si vendatur praedium. Illius ergo consuetudinis sensus spectandus est. Resp. Datio in solutum quae fit auctoritate judicis, est necessaria. Atqui allegatae leges in contrarium de voluntaria datione in solutum loquuntur- r Quaesitum est illud, an si res non vendita . sed donata sit, jus
proti seos in donatione locum habeat. Est statuendum tanquarta verius Ec probabilius contra Coras. I. loco. quod in re donata non sit locus j uri retractus. Idque probatur, ducto argumento a simili ex contractu emphyleutico. Nam emphyleuta non potest fundum emphyleuticum ven)ere irrequisito domino. Potest tamen eundem donare invito domino directo. I. I. C. defunI. patrim. I. ult. C. de jur. emph. Luit. C. de prad. decur. Opponitur, quod eadem sit ratio in donatione, quae in venditio. ne, ne scilicet res exeat e familia. c. i.6. ooare.lib. 2 eud.tu.9. Ergo di praedium donatum proximus cognatus retrahere potest. Resp. Diversia ratio est in venditione la donatione. . quia ideo permittitur jus retrahendi rem venditam proximiori agnato, quod non interest venditoris, a quo habeat pretium, sed interest donatoris, amico donare propter bene merita, quam consanguineo. Sic la emphyteu-ta qui vendere non potest fundum emphvicuti cum irrequisito dOmino , eundem tamen donare potest. d. l. i. C. defund. patrim. Oo χ
612쪽
Ex pacto de retro vendendo oritur tantum personalis ,
non realis actio. P Actiam de retro vendendo interpositum inter vengitorem lax emtorem, ut quandocunque venditor vel ejus heredes offerant rei venditae pretium, enator restituat ei rem venditam, personalcest, & rem ipsam non assicit. Unde si ab emtore rursus litvendita, prior venditor a secundo emptore rem non vindicat, sed datur ei tantum personalis actio cx vendito, adversus primum emtorem in id quod interest. Haec est communis&recepta DD. Opinio, te ste Gail lib. a. obf. e. i5. ubi notat secundum hanc opinionem in Camera imperii esse judicatum. Miss eent. 6. obf. 69. Mesembee. φον. 39. Datur itaque ex tali pacto de retrovendendo non realis, sed personalis actio ex emto, vel praescriptis verbis. textus est expressus in I. a. C. de pact. int .emdit. γ vendit . eo g. l. rebus. 6.C. derer. permul. I. sisterilis. D .g.si tibi. . f. de act. empl. Atqui perso natis actio non datur contra singularem successorem. t. vlt. S. ult. . de contr. empl. l. I. f. si heres. i 6. r. ad SC. Trebee. in verb. Nequo
enim aris alieni personalis actis fun/um sequitur. Nullum jus reale ex tali pacto producitur, sed tantum personalis actio oritur. Ergo
primus venditor contra primum emtorem vel ejus heredes aget actione ex vendito, ad id quod interest; non vero contra tertium
possessorem de singularem successorem agere poterit rei vindicatione ad fundum repetendum. Ratio est, quia pactium de non alienando contractui appositum, non impedit alienationem , quoad transsationem dominii. l. nemo paciscendo. 6 i. F. de pact. sed tantum eatenus impeditur alienatio, ut committatur obligatio ad interesse. vel ad poenam, si poena sit adjecta contra i. textus est expressus in t. si ita quis, i ans. ea leg. 3 .F. de verb. oblig. t. vlt. C. de reb. alien.
Sed pro contraria opinione , quod scilicet pactum de retro vendendo assiciat rem ipsam. dc ex eo detur actio realis, seu utilis rei vindicatio , adferuntur l. si eum venderet. r3. Is de pign. act. 8c t. voluntate. o. f. ult. f. quib. mod. pign. μυ. ubi traditur, quod si in venditione pignoris pactum interpositum fit inter creditorem dc emptorem , ut si debitor pecuniam pretii emtori solveret, liceret ei recipere rem suame ex hoc pacto datur debitori actio in rem, ad vindicandam rem suam. Ideoque ex pacto de retrovendendo com Petit primo venditori contra singularem successorem utilis actio rei vindicationis. Duplex solutio adfertur a m. ad hoc argu mentum. Primo respondetur, quod primum JCti responsum, quasiatuit debitori dari rei vindicationem, mox corrigitur per sequeri'
613쪽
tia verba, dum subjungit J C. aut in factum actione eontra empto-νem agere poterit ; ideoque selum amo ne in factum vel praescriptis verbis aget. Ita respondent'Aceurs & Bart. in d. t. si eum venderet. Secundo respondetur sub distinctione. Aut pactum de
retro vendendo conceptum est verbis directis , hoc modo: ut si ιεnditor pretium solverit emtori ,' liceret ei recipere rem suam , quae verba directa sunt. t. Titia cum testamento. 3 ., .ult. F. de legat. 2.quibus verbis in objectis legibus usus est venis itor, dc tunc dominium ex pacto retrovendendi ad venditorem revertitur, poteritque rem vindicare a tertio possessore. Aut verbis obliquis pactum de retro vendendo est interpositum, ut putas emptor revendere aut restituere promisit, ut loquitur. l. h. C. depact. t. empl. o vend. eompos di tunc dominium non revertitur statim ad venditorem, ita ut rem venditam vindicare possit, sed competit illi tantum perinalis amo ex vendito, vel praescriptis verbis contra primum emtorem ad fundum restituendum vel ad interesse. Ita remondet Facis.
Secundo opponitur hoc argumentum. Ex pacto addictionis in diem dc legis commissoriae, dominium rei venditae ad venditorem revertitur, & rei vindicatio ei competit. t. commissoria. 4. C. depact. snt. emi. is vend. compos. Ergo idem statuendum videtur in pacto de retrovendendo. Resp. In istis pactis non novum dominium venditori acquiritur, sed vetus, quod ante habuerat dominus, retinere fingitur: quia ea lege & conditione res erat tradita ab initio, ut statim rediret ad dominum conditione commissa. Approbat hanc decisionem Anton. Faber. de error. pragmat. decade 22. er ror. ult. Dissentit Covarrv. lib. 3. variar. resolui. e. l . num. 3. Ubi
tradit, qnod venditor ratione pacti de retrovendendo possit agere contra tertium possessbrem, etiamsi is non sit emtoris heres.
Mnditor iasus ultra dimidium justipretii, actione ex ven
dito rescindit venditionem, daturque hoc bene sicium l. 2. C. re . vGad. etiam emtori, contra CUI ACIUM. SI, venditor ultra dimidium justi petii in venditione laesus sit.
sompetit ei remedium l. a. C. de rescind. vend. quo consequitur, ut rescindatur venditio, vel ut ab emtore id quod justo pre-uod est . suppleatur. Sed quaeritur, an hoc petat venditor actionctex kendito, an vero ossicio judicis, petita restitutione in integrum. Utrum dicatur, multum interest, cum actio in personam ex vendito duret annis 3 o. l. 2. C. de conss. ee. sed restitutio in integrum intra quadriennium solum competat. I. ult. C. de temp. in int. restit.
614쪽
Et verior est sententia, non competere hic restitutionem in int grum ad rescindendam venditionem . sed esse civilem actionem ex vendito, eoque perpetuam. Quod non habeat hoc casu locum restitutio in integrum, hoc argumento comprobatur, Majores a F. annis, qui neque dolo circumventi, neque metu coacti sunt. ut venderent, non restituuntur in integrum, nisi ex ea edicti parte. quae est de iis causis, ex quibus eati sis majores restruuntur. Atqui ex eo edicto nemo restituitur, qui laesus suo facto, sed qui solum absentia necessaria vel probabili laesus est. l. sed etsi. 26. I. nec non. 23. Is ex quib. caus major. ct c. Itaque venditor in hoc casu in integrum restitui non potest, cum neque dolo sit circumventus . neque vi metu ve coactus; sed si laesus est, non adversarii, sed suo iacto laesus est, nullaque absentia necessaria vel probabili. Quod autem Competat actio ex vendito ad hanc rescissionem comprobandam. hoc argumento comprobatur. Quod ea quae sunt moris & consuetudinis, i venditorem tori, aut emtor venditori praestare debet, eaque veniunt in actionem ex vendito ic emto. t. quod si nolit. 33. g. uia ossidua. 2 o. V. de aditi t. edici. Ideoque multo magis quae certo
jure sunt praestanda, qualis est haec rescissio immoderatae laesionis in pretio venditionis, praestanda sunt actione ex vendito. Dissentit Cujacius, qui statuit, si venditor i u sit ultra dimidium justi pretii, tunc hanc venditionem rescindi ossicio judicis, idque argumento l. in contractibus. 3. C. ex quibus major. in int. res. ubi dicitur,
quod majoribus laesis in contractibus bonae fidei ossicio judicis caura cognita succurritur. Itaque haec rescissio venditionis propter lae sonem ultra dimidium justi pretii petenda est intra quadriennium, quemadmodum omnes restitutiones quae conceduntur majoribus propter laesionem in contractibus, peti debent ossicio praetoris in tra quadriennium, per I. ult. C. de temp. in int. restit. t. quod si minor. 2 . f. ult.F. de minor. Ita crudite tradit C acius, subtilissi mus juris i ii terpres, in tract. de divers temp. prascrip t. cap. 23. ubi refert, ita in foro servari. Objicitur huic decisioni primo, quod actio ex vendito hic comis retere non potest, quia de ea rescissione in contrahenda emtione nihil convenit. Deinde absurdum est, actionem ex vendito dari ad rescindendam venditionem, quae comparata est ad confirmandam venditionem. Resp. Aliquando actio ex vendito competit etiam . ad rescindendam venditionem. Quod fit primo, si fundus nominatim hac lege venditus est, ut sub aliqua εonditione fiat in emtus. I. sed Celsus. 6. g. i .ss de contr.emi. Secundo datur actio ex vendito ad rescissionem venditionis, quando ex jure certo licet vendi-iori rescindere venditionem, licet nihil de hoc nominatim convenit, ut fit in hoc casu, cum venditor ultra dimidium justi pretii est circumscriptus. Quod probatur exemplo redhibitionis. Si enim venditum sit animal morbosum, pcrmittitur emtori animal redhibere
615쪽
bere. & emtionem rescindere reddita re vitiosa venditori. & pretio emtori restituto. l. facto. 6o. 1. de adit. ediet. petiturque haec rescissio actione ex empto. l. ex emιo. ii. 3. redhibitionem. 3. U. de
Secundo in contrarium adducitur exemplum venditionis per metum contractae. Si enim quis metu coactus rem suam vendidit, non competit ei actio ex vendito ad rescindendam venditionem. sed extraordinarium auxilium restitutionis in integrum, per actionem quod metus causa, quae tantum intra annum competit. I. . C. de his qua vi metu e causes. Itaque non est perpetuum, ubi quid venditori ab emtore restituendum est , comperere in eam rem actionem ex vendito. Resp. Tum demum competit actio ex vendito ad rescindendam venditionem , quando emtor aliquid accepit ex causa enationis, quod restituere debet, ut fit in proposito casu. At non idem accidit in venditione per metum contracta; nam haec jure irrita habetur. l. r. . quod met. cai gest. erit. Non potest autem actio ex vendito competere, ubi vcnditio non consiliit, si modo ea venditor stare nolit. Posterior iantentia . quod remedium l. 2. C. de rescind. vend. competat etiam emtori, quando duplo pluris emit rem, quam valet. est ab omnibus interpretibus recepta, teste Donesio adl. 2. C. de
probatur hoe certissimo argumento. Quodcunque in uno correlativorum statutum est, statui quoque debet in altero. quando una lata eadem est ratio in utroque correlativorum. l. ult. C. deind. vid. Oleg. Jul. miscell. ipsi. Atqui hic eadem est ratio emptoris & vendito- toris, ut scilicet in contractu venditionis inter utrumque servetur aequalitas, di immoderata circumscriptio ab hoc contractu rem veatur. Ideoque Se beneficium ι. 2. competet emptori, si duplo pluris quam res valet, eam emir. Ab hac communi di recepta senis ientia discessit solus C aeius lib. obf. t 6. e. t 8. & lib. 23. observ. e. 31. qui asserit hoc beneficium l. 2. C. de resc. vend. non competere emtori. Quam suam novam opinionem comprobat hoc argumento, quod diversa sit ratio venditoris he emtoris. Nam venditor plerunque necessitate rei familiaris impulsus, compellitur res suas vendere pretio minori. I. non scireo. 31. C. de rest. vend. l. si quos. t 6. C. eod. in verb. siquo1 necuptas publica rationis adprivat proprias distrahere saeuitate . I. I. C. deprad. dexur.sine ex non alien. emtor vero ut plurimum ultro accedit ad emtionem,
idque sui lucri gratia, de sepe fraudandi venditoris causa. Deinde emtor plerumque emit pretio immenso ic immodico . comis motus assectione oportunitatis, vel vicinitatis, vel quod in eo praedio educatus sit, vel quod praedium majorum suoru in fuit. l. i. f.
616쪽
s 84 MisCEL L. CONTROVERSIARUM
necessitatis causa res suas vendat, sed facit hoc plerumque pro .pter utilitatem, & lucri sui gratia. Praeterea emtor saepe emit sibi utilia di necessaria bona fide , non animo injuste lucrandi, neque fraudandi. Ideoque sicut humanum est subvenire venditori ultra dimidiam justi pretii decepto, ita quoque emtori subveniendum est. Ita communi DD. sententia rectutum esse tradit Fachin.
Casus fortuitus in re locata contingens , pertinet ad loca
rorem, non ad condu lorem. Confirmatur haec decisio primo hac generali regula, quod casus fortuiti, qui nullo humano consilio praevideri post uni, uul- Io bonae fidei judicio praestantur, quae tradita extat in l. quε fortuitis. o. C. de pign. ad . I. I. C. depositi. l. contractus. 23. F. de R. J.
Deinde specialiter haec decisio in contractu locationis multis legibus comprobatur, quod videlicet vis major, quam Graeci Θεῆ βίαν
appellant, non debet conductori esse damnosa. l. 13 merces . ar. S. vis major. 6. f. locat. conduci. Hinc Servius respondet: omnem vim cui resisti non potes, dominum colono prastare delere. l. ex conducto. s. g. 3 .F. eos. Ideoque si coeli vel tempestatis vitio, solis fervore non adsueto. hostium incursibus . incendiis repentinis . vel terrae motu, alioque simili casu fatali, insignis quaedam calamitas vel sterilitas fructuum contigerit, remisito mercedis a locatore seu domino praedii colono fieri debet. Lex conducto. Ir. S. Papinia. nus . . f. locat. ccnduci. l. licet. 8. ec I. excepto. I S. C. eodem. Sed refragatur huic assertioni l. l . C. de locaι. o cond. ubi traditur , quod dominus vel locator horreorum non tenetur conductori praestare e stracturam latronum, si quid ab iis ex rebus depositis in horreis expilatum vel subreptum est. Resp. Locator horis reorum non tenetur ess actis vel compilatis horreis praestare damnum, nisi nominatim custodiam promisit,.quo casu damnum effracturae praestare debet, quia diligentissima custodia damnum effracturae praecavere potuit. l. dominus. s s. f. locat. conduct. Furtum N estractura non sunt casus fortuiti, sed subinde culpae levissimae adnumerantur, quia negligentia custodientis committuntur. l. cum uobus. Fχ . f. damna. 3.1s pro socio. l. eum qui. I . f. idem seribit. 6. Τ. de furt. Ideoque damnum furto illatum locatori impu. tabitur, ad quem spectat custodia. Sichard. add. l. I. C. loc. num . . Secundo ropugnat huic enunciato I. damnum. 12. C. locat. Θroduct. ubi statuitur, quod damnum iliatum per aggressuram latronum in rebus propriis conductioris, perueinet ad conductorem.
non ad locatorem. Resp. sub distinctione. . Aut damnum contin-
617쪽
git casu fortuito vel vi majori in ipsa re locata vel fructibus rei locatae, puta si fructus incursu hostili auferantur , hoc damnum pertinet ad locatorem, dc non ad colonum seu conductorein, cum ei propter tale damnum remittatur pensio locationis. l. ex conducto. 3 s. S. si vis tempestatis. 2. f. loeat. conduci. Aut damnum datur in rebus propriis coloni existentibus in re locata . seu possestionibus locatis, de tale damnum pertinet ad ipsum colonum . neque hoc nomine tenetur locator. d. t. domum. ubi ita decidii ut B.ιrt. Bald.&Sabcet.
Contractus locationis Ur conduetionis , transit ad heredes
tam locatoris, quam conduntoris
Ontractus locationis, si ve perpetuus sit, si ve temporarius. - transit etiam ad heredes conduetoris conductore intra tempora conductionis mortuo. l. viam Ceritatis. 1 o. C. locat. is conduci. t. si in lege. 2 . f. ult. F. eodem. f. uti. inst. de locat. Θ conduct. Exempli gratia, si locator locavit colono fundum in quinquennium, reconductor decedat intra quinquennium, transit obligatio condu etionis ad heredem conductoris, usque ad tempus conductionis expletum. Sed objicitur l. 4. f. lotat. ton A. ubi traditur, quod si locator locavit fundum, quoad vellet, morte ejus qui locavit, finiatur locatio. Ergo non transit locatio ad heredes. Resp. ideo hoc in cassi locatio morte locatoris finitur, quia facta est quoad velut locator. Atqui voluntas hominis, vitae suae finibus, id est, morte terminatur. Secundo graviter obstat i si domina. t o. C. de usi ructu. ubi morte ejus, qui conduxit usum fructum , extinguitur conductio usus fructus, nec transit ad heredes conductoris, licet mortuus sit conductor intra tempora conductionis. Resip. Aliud obtinet in conductione usu sfructus, quam proprietatis. Conductio proprietatis transit ad heredes conductoris, non vero conductio usus fructus. Ratio diversitatis est, quia conductio usus fructus censetur facta secundum naturam, quam habet usus fructus, prout est servitus personalis. Sicut enim usu sfructus finitur morte usu fructuarii, ita si locationausus Ductus facta , finitur morte conductoris ususfructus conduinctus, licet non sit proprie usus Ductus constitutus in persona con ductoris, sed commodit s quaedam utendi Duendi, quaesita finis tur morte conductoris .. sicut usus uetus morte Ductuarii extin guitur. Ita declarat Caserens d. l.si domina. quae dissicilis est ι in qua Hotomannus emendat textum & pro iis verbis, ei qua locavit, le
618쪽
186 MIs CL L L. CONTROVERSIARUM
Conductor si unius anni pensionem non solvit, potest ex
Implex conductor, qui nudam habet rei detentionem. l. 2. C. prascript. 3o vel 4o anno . ob non solutam etiam unius anni pensionem statim expelli potest. Comprobatur haec decisio aperte per ι. 3. C. locat. ubi dicitur, conductorem durante locatione ex inpelli non posse aede conducta, si domino pensionem in solidum solvit. Ergo sumto argumento a contrario sensu, si pensionem etiam unius anui non solvit, expelli potest. Sermo enim sim N citer prolatus de primo actu intelligitur, id est, unico actu perficitur, consumitur atque finitur. l. boves. 89. f. hoc sermone. 1. f. de V. S. Quae conclusio adeo vera est, ut etiamsi pactum in contractu locationis adjectum sit de conductore non expellendo, tamen
nihilominus expelli possit, si non satisfaciat pensioni ; quia semis per haec conditio in pasto hoc adjecto locationi tacite subintelligitur, si pensioni conductor debito tempore paruerit. l. quἀro. I 4. S.
inter locatorem. I. Is locat. couducr.
Sed huic decisioni adversatur l. quaro. r . S. I. g. locat. conduci. ubi traditur, tum demum conductorem licite expelli posse de fundo conductor, si biennio continuo non solverit pensionem. Resp. Quod ibi dicitur de biennio continuo, non ad legis decisionem, sed ad facti narrationem pertinet. hoc est, quod non oportet conductorem biennio cessasse in solutione mercedis, priusquam de jure possit expelli, sed quod hoc ita de facto evenerat, quod conductor integro biennio cessaverat Rivere mercedem locationis, Coras ad ι. 2.5c 3. C. de jur. emph. msm. I. licet vulgo DD. aliter eam legem accipiant. Secundo opponitur l. eum domini. s6. f. locat. conduc3. ubi statuitur, quod si biennii spacio non satisfaciat conductor pensionibus, tunc potest dominus pro securitate pensionis aperire domum Conductam. & per notarios describere invecta&illata quae ibi reperiuntur. Resp. Isti non fit post biennium expulsio, sed bona absentista per biennium non apparentis conductoris per notarium describuntur ; quod non tam cito nec temere fieri debet, cum deintegere resalienas, di secreta patrimonii alterius pandere, durum te odiosum sit. l. 2. vers. quid enim tam durum est. C. quand. ct qui-
619쪽
Fructuum perceptorum periculum ad colonum pertinet.
V Erissima est Bartoli decisio tradita in I. ex eonducto. s. r. U. locat. conisuct. periculum perceptorum fructuum ad colonum, non vero ad dominum pertinere. Ratio est, quia per percepti nem & separationem fructuum a solo factam colonus fructuum dominus est effectus. f. is vero ad quem. 36. insit. de rer. divis. l. si apei. 26. S. i. i. si servus. 61. S. locati. 8. F. de fret. AEquum autem est, ut unusquisque rei suae propriae damnum di periculum agnoscat. t. damnum. i x. G. locat. eon us3. t. pignus. 9. C. de pign. t. ubi traditur pro regula , quod quaelibet res pereat suo do
Sed huic decisioni adversatur d. l. ex eon diis. q. h. vers si q1ια tamen viιia. I. f. locat. eonduet. ubi haec habentur verba: Si qua tamen vitia ex re ipse .ariantur, hae damno eoloni esse. veluti si vinum coacuerit. Sed Ο si labes facta sit. omnemque fruosum tulerit, damnum toroni non esse. Resp. Illo loco vinum adhuc pendens di vitibus cohaerens significatur, id est, uva aut vindcmia pendens, quae adeo dura 3c cruda est, ut non possit ad maturitalcm pervenire. Itaque non significatur ibi vinum, quod jam a colono collectum est, & ex uvis expressum. Hoc enim vinum jam a colOTO factum dc perceptum, si casu aliquo fortuito, puta incursu hostium ablatum, consumptum aut . etiam corruptum sit, non suo vitio , coloni damnum te periculum est , adeo ut nec ob eam causam deductionem ullam mercedis a domino impetrare post t. Ita recte tradunt Coae. ιG. ov. 16. e. 3 a. Gail lib. 2. pracr. Obesem. c. 23. num. I 3. Costal. ad i. si merces. g. vis major. f. locat.
As SERTIO LXXV. Repressaliae rite recteque concesse, omni jure seunt permissae.
REpressaliae sive pignorationes in jure vocantur. quando pro alterius debito, alius ejusdem regionis vel civitatis subditus convenitur: vel quando bona pro alterius debito capiuntur. & deintinentur, ut ex iis pro alieno debito satisfiat. Exempli gratia: si Hispanus diripuerit alicujus Belgae mercatoris merces , poterit spoliatus quem primum offendmi Hispanuna pari jure diripere. seu bona ejus de facto occupare dc detinere, si hoc a summo magistratu
620쪽
istratu loci sui impetraverit. Vocantur Zc repres aliae in praxi Dimarqua , vel lettres de marques ; quia in limitibus potistimum
exercentur repressaliae. Cfac. ad i. umc. C. ut vuli. ex vican. pro
alien . vicau. debit. teneatur. Ueteres Romani historici vocabanthoe jus repressialiarum sive pignorationum ι larigationes'. Gaid inrractat. de pignorat, cap. 2. m. vlt. e. tintc. de injur. in 6. Livius lib.
S. histor. Repressialia est barbara vox, Latine pignoratio dicitur, deest jus alium, vel alius bona pro alterius damno vel debito capiendi, di detinendi. Quod hae repressaliae jure licitae Sc permisi e sint, probatur auctoritate juris civilis di canonici. Et quidem jure canonico permittuntur ex sententia Augustini relata in c. dominus. 2 3ι quos. 2. ubi statuitur, quodjusta hesiastent desiniri, qua ulciscuntur injurias, si gens vel civitas plectemia es , qua vindicare neglexerit, quod a suis improbe factum est. Si ergo bella contra eam gentem geri possunt, quae justitiam facere negligit, cόnsequenter subditi illius domini, qui justitiam facere neglexit, capi dc bona
eorum auferri possunt. Secundo jure civili non esse prohibitas repressalias ex eo manifeste liquet, quia ex speciali privilegio constitutum est, ut studiosi lx clerici a represialiis sint exemti. c. a. de ina Iur. in s. auth. habita. C. ue l. pro pati e , oec. Cum ergo hae personae tanquam privilegiatae exceptae lint, ne patiantur represialias; sequitur in contrarium jure communi in omnibus aliis persenis licitas esse repressalias, quia exceptio probat regulam in contrarium pro cedere in casibus non exceptis l. i. f. de R. &ibi Dec. Opponuntur primo huic sententi ae generales juris regulae, quod
nemo debet alterius odio pragravari. neque alteri per alι erum iniqua conditio inferri. l. non debet. 74. f. de R. 7. m. non debet. 2 l. extr. de R. J. in 6. Praeterea quod poena non debet egredi suum auctorem , dc quod innocens non debet luere poenam nocentis. Auima enim qua peccavit, morietur. Enech. i 8. vers. 4. Et unusquisque pro suo peccato mori debet. Deuter. 2 . vers. i 6. Unde dc repressa
liae dicuntur ex prava consuetudine introductae. Resp. Hae pigno. rationes sunt liciti e eodem modo , quo bellum ex justa cauti indicitur , bc geritur. Rectet enim Bart. in tract. de repress. con. cludit , repressalias esse bellum quoddam privatum . quod gerit creditor cum omnibus civibus sui debitoris. Itaque sicut contra eam gentem, quae justitiam facere recusat, bella licite geri possunt; ita 8c repressaliae contra eundem populum, qui debitum reddere negligit, concedi possunt, ne pereat justitia. Porro duabus demum causis concurrentibus repressaliae de jure decerni possunt. Primo debet intervenire auctoritas summi Principis ; nec enim potest privatus sibi sua auctoritate jus dicere. l. extat. 13. U. quod met. caus ges. erit. Secundo tunc demum impetrari possunt represnsiliae, si superior magistratus offendentis justitiam facere recusat.
Nam propter delictum magistrat5 justitiam facere recusantis sicut