장음표시 사용
101쪽
Valentiam tendentibus mons allissimus et saxosus superandus est, equili impermeabilis, cum pediti ejus ardua vix sint pervia. Quapropter equos circa montem per duo milliaria dueere cogebamur, ubi tam dissicilis et aspera via est, ut pejor esse nequeat.
Tirii sepultus est Sanctus Petrus de Sala, qui plurimum miraculis olim claruit, mullumque iis hominibus, qui iter, ejus sepulchri invisendi gratia, suscepissent, auxilii tulit. I irio Redundela quinque milliarium spatio distat; id est oppidum non magnum
inter montes silum, ad mare. Cum Redundela proscisceremur, monstrabatur nobis a dextra Regnum Scottae, ' quod mari alacet, contra Angliam silum. Scoli continenter cum Anglis bella gerunt, a mullis annis. Ea terra regem non habet, Sed Ducem, cui paret et obsequitur . quem et nos vidimus. Ad Redundelam monasterium est divo Simoni dedicatum, quod in loco mari circum suo positum est. Ponte hedram, quod oppidum viae Iacobeae adjacet, petentibus, pons per sinum maris non valde longus, Px lapide constructus, occurril. Inter Redundelam et Ponte bedram trium milliarium spatium interjacet. Hoc oppidum est validum et amplum, quod palus marina, ponte saxeo longo strata, ab uno Ialere tale amplectitur. Ab eo loco ad divum Iacobum decem milliarium via est. Inde duodecim nostrum ad divi Iacobi urbem pedites ivimus, Domino aliquando equo, aliquando pedibus nobiscum iter faciente. In eo itinere cum nemora eas laneas serentia alligissemus, puer Domini, praeparata quadam virgula, lapides per ea nemora jaculabatur, ut ab indigenis fieri viderat, qui longe et alle admodum eos lapillos librare consueverunt. Id ille aemulari cupiens, hac illac istos lapillos evibrabat, cum ecce imprudens hominem quendam, qui sorte nobis inscientibus post virgulta jacebat, usque ad sanguinem Sauciavit. Qui admodum iracunde per Heroldum nobiscum loquebatur, mini-lans paenitentiam ejus rei animos nostros subituram. Cui Heroldus: Mi homol ne hoc factum iam indigne seras, cum intelligas, puerum id, cum te non videret, inscientem laeisse. His dictis, abiimus.
Iuxta eam viam laberna cauponaria erat, in quam peregrinantes polus vel cibi sumendi causa divertere consueverunt, nam intra quinque milliaria nullum castellum aut vicus occurrit.
Hiberniam, in qua olim etiam Seoti habitabant, intelligit.
102쪽
In reditu igitur a S. Iacobo, quibusdam nostrum equis, quibusdam pedibus, iter facientibus, cum ad hanc tabernam ventum esset, offendimus ibi circiter centum homines, ensibus, hastis, balistis, arcu ferreis armalos, qui congregati illum a puero vulneratum ulcisci, et nos adoriri volebant. Tum Heroldus noster eos compellabat lingua Galliclea, dicens: Propterne tam leve vulnus vindicandum nobis universis exitium struitis 3 ignari hunc Dominum amplissimo et clarissimo genere natum PSSe, qui Illustrium principum et regum aulas visendi gratia in his regionibus peregrinatur, ut tali viro competit. Quapropter scitote, si nos occideritis, id VOS, ut arbitramini, impune non laturos. Eo audito, circiter quinquaginta ex iis seorsim secedentes, hac de re consul labant, reliquis nos circum Stantibus. Asi Dominus suos compellans dicebat: Amici charissimi, videlis eos nostri exilii gratia convenisse. Quapropter Si eo devenerit, sortiter eis resistamus et nos tueamur, nam precibus Bpud eos locus nullus erit. Me igitur in eos vadentem, si nece SSilas postulabit, intuemini et sequimini. Si ab illis trucidati fuerimus, nomen tamen nostrum et virtutis in ultimum conservatae gloria manebit perenni S. Caelerum illi inter se collocuti, converso ad Heroldum sermone: denuncia, inquiunt, viro illi eximio, nos nec ei, nec comi latui ipsius ullam vim inferre velle, remque illam omnem, quae age idit, ex animo mittere, et si Dominus cupit nos ad deducendum eum usque in diversorium, paratos esse. Hoc modo ab iis di Sces Simus,
nulla injuria assecti. Pontebedra Padronem sex sunt milliaria. Haec urbs duobus fluminibus ex diversis partibus alluitur, quorum alterum ponte junctum est lapideo, et Ulla dicitur, alterum nee pontem nec nomen habet. Hoc navigari potest Padrone usque ad divum Iacobum. Huic urbi arx imminet Rotya planta nomine, quam Regina Ethnica Lupa dicta, eo tempore, quo divus Iacobus in Gallicia Christum praedicabat, incoluisse sertur. Ea saevissima
erat, ut ex crudelitate facile Ethnicam agnosceres. In ea urbe concionatus est divus Iacobus inlegrum annum, sed nullum, praeter duos homines, ad sidem Christi convertere potuit. Supra urbem templum in monte silum est, in quo sanctus Iacobus praedicabat; ei rupes ingens adjuncta est, quae Speluncam, arcta S lauces habentem, continet. Haec dicitur rupes divi Iacobi, ideo quod in eo templo et rupe concionari sit solitus. Diuitiaco by Coos e
103쪽
0ui eam speluncam religioso animo ingreditur, mullorum peccatorum veniam consequitur. In ea et ego sui, Burianus. Κ me sextus eum fratre, Ι'eli pes ensis, Mirossius. Johannes Zelir ovi e n si s in eam sese de millens, lotus exsanguis et nigresa eius defecit, ut eum vix extraheremus, namque soramen erat admodum arcium. Quod Dominus, qui etiam ingredi volebat, Animadvertens, a proposito discessit. Eam speluncam ingredientibus mullorum deliciorum remissio a summo Pontifice conceditur. Νam Sanctus Iacobus, cum concionans ab Ethnicis lapidibus impeteretur, in illud antrum se recipere con Sueverat.
Illi monti, in quo concionatus erat, templum Beatae Mariae Magdalenae sacrum, impositum est. Quondam Divus Iacobus cum ab Ethnicis lapidibus et sustibus verboratus esset, admodum iis verberibus debili latus, silique ardenti correptus. orabat Deum dicens: Mi Deus t tu bene nosti me isthaec omnia pro causa tua patienter tolerare, aspice me igitur, et humorem, quo linguam meam humeciem, mihi de mille. Haec ubi dixit, accepto baculo suo, terram seriit, et extemplo ex eo l0co, qui percu SSus erat, rivus aquae purisSimae exsiliit, quo una rota molaris agi posset. In eo loco sons elegantissimus extruc-lus e St, ex quo peregrinatores, qui ea loca adeunt, bibere solent. Verum Divus Iacobus cum in Gallicia, mullis adversis rebus pressus, diutiuS perdurare non posset, in alias regiones SeceSSit,
nempe Hierosolimam. Ibi Christum praedicans, et Judaeos ad Christianam fidem adducere contendens Λ clor. 12.) ab Herode
comprehensus est, cui caput salce messoria desectum est. Quae lalx a lud Divum Iacobum, ubi ejus sacratum corpus conditum est, adhuc allari affixa visitur. Caeterum corpus ipsius a discipulis ejus surtim ablatum et navi cuidam, quae in littore stabat, impositum est. Εjus navis cursum Angelus ad eos accedens regebat, conse Stimque stella super eos o micuit, quae resulgens viam illis monstrabat usque ad urbem Patronensem, ubi antea concionatus erat, quae quatuor milliaribus distat ab eo loco, ubi nunc sepultus est. Cum igitur ad eam urbem numine, qui Sar vocatur, Subiissent, corpus ejus sacrum in lilius exposuerunt in saxum quoddam, quod nos omnes vidimus, in quo adhuc vestigia corporis impressa manent, alque ila apparent, ac si hodie facta e SSent. Quod saxum, cum peregrinatores undique circumfringere Ponlisex
104쪽
maximus audiret, in aquam illud devolvi, et gradus lapideos, quibus adiri et ab hominibus spectari posset, extrui curavit. Id satis profunde in aquis positdm est, sed bene ex iis gradibus, aqua purissima intercedente, conspici potest. Ministri Reginae Lupae,
cum haec navis appulisset, aderant, et in arcem ad Reginam euntes, ei Iacobum, qui prius in his locis concionalus esset, et populum Seduxisset, advectum esse recunctaverunt. Secundum ea discipuli Iacobi, Regina in arce conventa, eam rogarunt, ut Sibi boves vel mulos usui daret, quibus corpus Sancti Jacobi in eum locum, quem Stella sit monStratura, deveherent. Ea Regina, quae inhumanitate crudelitateque, praesertim in Christianos, cunctos mortales anteibat, alebat Draconem quendam saevum et i rugem, cui, quos interimi volebat, objiciebat, a quo statim omnes discerpebantur. Habebat etiam lauros duos admodum esseratos, quibus similiter illos, quorum internecionem machinabatur, objectabat. Γ conseSlim, quemcunque nacti essent, occidebant, ita ut ad eos nemo accedere auderet. Hos itaque discipulos Iacobi ad Draconem primum duci mandavit, ut eos dilaceraret: Ite eo, inquiens, ibique jumenta , quibus eum devehalis, assumite. Qui cum ad Draconem ut ab illo interimerentur, demissi essent, non solum nihil ab eo incommodi acceperunt, Sed, quod mirum est, ab illo venerabundo, et coram ipsis sese submittente, honore quodam assecti sunt, quod supra stantibus magnam peperit admirationem. Haec cum regina accepisset, itidem supra modum mirabatur, qui id fieret, quoniam antea, quicunque illi objectus luisset, extemplo ab eo voratus fuerit. Cum igitur illud non successisset, ad tauros eos deduci iussit, quos nemo adire audebat. Ii, discipulis conspectis, conterriti sunt. Illi vero qui despectabant, id miraculum videntes, iterum Reginae rem, ut gesta erat, denunciaverunt. Quae his territa et commota miraculis, cum omnibus suis fidem Christi amplexa est. Postea
jussit, ut illi lauri discipulis divi Iacobi darentur, qui his acceptis,
corpus illud sacrum eo devexerunt, quo stella antecedens ducebat. Eo postquam Ventum esset, stella immola consistente, lauris quoque sua Sponte Subsistentibus, corpus sacrum deposuerunt eo in loco,
ubi ad hodiernam diem se pullum jacet. Ibi a divo Iacobo Ethnici, plurima et maxima miracula edita videntes, ad religionem Christianam in nomine Divi Iacobi convertebantur, templumque ibi sundarunt, ipsius nomini dicatum, quod ita inclaruit, ut etiam urbs
105쪽
monii illi subjecta, antiquo Compo stellae nomine relicto, Divi Iacobi cognomento gaudeat. Padrone ad divum Iacob um quatuor milliarium est intervallum. Eo via est montosa, juxta quam, sub lilia arbore pulchritudine et proceritate conspicua. sons scaturit, ex quo ipse Divus, Sub arbore quiescens, bibere solitus erat. Is uno milliari ab urbe Domini Jacobi disjungitur. Sub illa arbore et nos quievimus, alque ex sonio bibimus. Eaque opinio est, qui ex eo sonte polaverint, eos totum illum annum a labris periculo, divino et Sancti Iacobi praesidio, immunes eSSB. Inde ad divum Jacob um pro secli sumus. Ea urbs est fila
inter montes magnos, estque bene ampla, unico lantum muro cincia. In ejus moenibus ab altera parte magna copia violae luteae provenit, ut procul conspiciatur, ac altera haedera in muris orescit, ut eos tanquam friva cooperiat. Fossa urbem circumdat admodum exilis, turresque quadratae, antiquo opere extructae, parvo inter se intervallo distantes, muros undique coronant. Ad Divum Iacobum, die Martis, praecedenti sestum Beatae virginis in caelum assumptione celebre, venimuS.
Eo tempore urbe capta, templum, in quo Divus Iacobus sepultus est, oppugnabatur. Hus templi Archiepiscopus captus erat antea cum sacerdotibus quibusdam, viginti tribus numero. Mater autem ipsius et Daler, portis clausis, obsidionem in eo templo sustinebant. Illi vero, qui urbem expugnavit, universisque illis, qui templum obsidebant, omnibus item Galliciae Sacerdotibus, sacris a Pontisce Maximo interdicium erat, ideo quod Archiepiscopum cum Canonicis in custodia tenerent. Hanc ob causam nulla in tota provincia Missa administrabalur, insanies nulli baptigabantur, corpora defunctorum inhumata jacebant. Τola etenim regio ab ejus Domini, qui lemplum obsidebat, partibus erat. Cum eo venissemus, propter illud bellum et discordiam, lem plum adire non poteramus, usque ad diem tertiam, quoad potestatem ab eo Barone, qui templum obsidebat, impetrassemus. Dominus enim ipse eo convenio, hac de re illum compellabat, orans, ne impediret, si ab iis, qui templum oblinebant, impetrari posset, quominus ad eum locum, ubi divus Iacobus sepultus esset, admitteretur. Νam se aulas regum, principumque Christianorum visitantem, mullasque regiones, etiam Ethnicas, peragrantem, pio studio eo Diuitiaco by Coos e
106쪽
deflexisse, ut eum sacrum locum, ubi divi Iacobi ossa tumulata essent, inviseret. Magno siquidem desidero se comitesque suos omnes ejus loci oculis perlustrandi jam dudum arsisse. Cui ille respondit: Amice intelligo et video te virum esse praestantem et eximium, principemque alicujus regionis, nam de te fama accepi, priusquam huc appelleres. Quod autem rogas, an impetrari possit, ut in id templum intromittaris: haec scito, te quidem intromissum iri, sed an egrediendi tibi rursus lacullas dabitur, incertum est. Oblinent enim templum illud mater, mulier scelerata, cum filio sibi haud dissimili, qui nullum virum bonum sortemque, qui nominis
sui famaeque memor e8set, penes Se habent. Quapropter tibi non suaserim, ut ad eos introeas. Verum enimvero is hac de causa eam rem Domino dissuadebat, quod prospiceret, si Dominus intromissus es Set, se a matre Oi fratre Archiepiscopi accusatum iri, quod scelerale et contra jus Archiepiscopuin dominum suum, cui subjectus erat, cepisset, et urbem ipsius aliaSque arces complures occupasset. Cum intromissi essemus, primum nobis obviam viri aliquot militares processerunt, qui Dominum et omnem ejus comitatum humane exceperunt. Deinde et mater cum filio progressa, Domino comi libusque salvum adventum gratulata est, incusans eum, qui Archiepiscopuin cepisset, et illum celebrem locum oppugnaret, tamque sacras reliquias pessumdare vellet. Postea ad Dominum dixit: Amice scisne te excommunicatum esse, nam qui cum istis hominibus conversantur, cum iis polum et cibum capiunt, ejusdem criminis sunt rei, ut ii, qui illis auxilio sunt. Sed ea res
Secundum ea ducti sumus ad arcem quandam, contra ostium templi silam, in quam Subjectam aqua ex lubis per siphones profluere solebat, sed tunc aqua vacuam, nam ab hostibus intercepta erat. Ibi cum omnes calceamenta deponere, et juxta illam ordine in genua procumbere jussi essemus, legatus cum Sacerdotum et Scholasticorum Phoro, praelata nigra cruce, templo exiit. Qui consistentes ante templum in suggestu, qui pro ostio templi ex lapide extructus erat, gradibusque lapideis adibatur, canebant. Cantionibus, quas expiantes nos, et ab anathemate absolventes diu peragebant, absolutis, legatus descendit, assumptaque zona, primo Dominum, deinde nos omnes, quemque semel ea cedidit. Postea cum Dominum ipse erexisset, et nos conSurgere Diuitiato by Cooste
107쪽
jussisset, templum nobis nudis pedibus intrare mandavit. Illie Domino et nobis universis flamines, cum honoris exhibitione, omnes reliquias, quae in eo templo habebantur, ostenderunt. Primum monstratum est nobis sepulchrum divi Iacobi, in quo conditus est, in ipso allari eximetum. Ad hanc aram conspicitur salx, qua sancto Iacobo caput amputatum est, calenula serrea ab altari dependens. Supra id sepulchrum quotidie sacra celebrantur. Sacerdotes ejus templi sunt ex ordine Canonicorum, quos vocant, ut in templo Sancti Weneestes in arce Pragensi. Postea nobis est ostensus baculus, quo divus innitens orbem terrarum peragrare solebat, qui plumbo circum illito altari assi xus est. Peregrinatores enim frustulatim eum abscindebant, ita ut tolus ab illis discerptus esset, nisi a summo Pontifice, ut plumbo circumdaretur, mature pro Uratum fuisset. De eo nihil conspici postest, praeter clavum serreum, qui infimae ejus parti infixus, manibus attrectari potest. Postea nobis monstratum est caput dacobi minoris, cognomenio Alphei, et spina de corona Christi, frustumque Sanctae crucis. Contemplati sumus etiam alias sanctorum reliquias plurimas, quae non nominantur, neque ostenduntur, nisi anno Iubilaeo. Postea oculis perlustravimus vexillum divi Jacobi, quo Christiani praelium cum Ethnicis ineuntes usi sunt. Id est coloris rubet, in quo depicta est imago, equo insidens candido, et vestibus induta candidis. In equo et pileo equitis pictae visuntur coneliae vel squamae, quas peregrinatores in pileis gestare consueverunt. Sed vexillum illud jam vetustate sere consumptum est. Νarrabant Sacerdotes, cum primum bellum cum eo vexillo initum esset,
tredecim millia Christianorum sub signis tantum suisse, qui post mortem divi Jacobi ad Christianam religionem conversi suerant, Ethnicorum vero centum millia, qui tamen auxilio divino et Sancti Jacobi susi fugatique sunt. Apparuisseque in eo praelio divum Iacobum vestimentis albis amictum, et equo insidentem albo, ita ut in eo vexillo expressum esset, idque accidisse post obitum dixi Iacobi.
Deinde monstrala est nobis calena, qua Divus constrictus erat. Ea affixa est columnae, quae chorum lapideum ingredientibus occurrit.. Templum autem illud est magnum, sed interius obscurum et lenebrosum, quod sex turribus cingitur, quatuor rotunda, duabus quadrata forma extructis. Una earum erecta est in angulo non procul ab ostio, Diuitiam by Corale
108쪽
quo templum intratur, juxta dictum suggestum lapideum. Extra urbem in colle templum, Sancto Dominico dedicatum, visitur. Est et alterum templum extra urbem, ipsis maenibus adhaerens, in quo peregrinatores, si quibus ibi vitam sinire conligerit, aut homines egeni ex Νosocomoeo, tumulantur. Circa eam urbem intra dimidium milliare octo Coenobiu conspiciuntur. Λ Divo Jacobo ad Stellam obscuram qualuordecim milliarium via e St, Sed parvorum, quae
medio die confici posfiunt. Verum ille locus aliter ab indigenis appellatur, nempe Finis
Εum locum petentibus, medio sertne viae, navis cum remis, rudentibus, et alio navali apparatu in saxum durata, slans in littore conspicitur. Ita perhibent, ea navi vectum esse Deum cum matre Sua, eX qua egre fisos montem illum, qui stella obscura dicitur, aseendisse, ibique templum Dei parae virgini sacrum landavisse, quod ad hunc diem exstat. Sub eo templo est pagus amplus, qui vocatur Finis terrae, nam ultra eum nihil aliud est, quam aquae et pelagus, cujus terminos nemo novit, praeter ipsum Deum. Id vero in annalibus eorum memoriae proditum est: Regum Porlugalliae quendam naves tres fabricari curasse, easque omnibus rebus necessariis implevisse, et cuique navi scribas duodenos impoSutSSe, eosque Commeatu in quadriennium instructos, ut ab eo loco, quam longissime quatuor annorum spatio possent, navigarent, et in unaquaque navi, quid visuri, ad quas desertas regiones appulsuri, quid denique in mari adversi experiuri forent, conscriberent, jussisse. Ii igitur, ut nobis reserebatur, cum duos annos integros maria sulcassent, in tenebras quasdam devenerunt, ex quibus, duarum septimanarum tempore in iis consumto, cum emersissent, ad insulam quandam appulerunt. Ibi, Ilitori navibus applicatis, cum
egressi essent,. domos sub terra extructas invenerunt, auro et argento abundantes, quarum rerum lamen nihil auferre ausi sunt.
Supra eas domos horti et vineae consitae erant quod etiam in Gallia conspicere licet, quod supra aedes hortos et vineas excultas .habeant. Caelerum cum ex iis aedibus exiissent, circiter tres horas in insula sunt commorati, consultantes inter se, quid esset faciendum Τ auferendumne aliquid, vel non Τ Quorum unus. mea est, inquit, sententia, ne hinc quicquam auferamus, nam quid
109쪽
posthac accidere posset incertum est. Conscensis itaque vicissim: navibus, cum haud breve tempus iterum navigassent, e longinquo conspexerunt mare in ingentes sucius, tanquam petras vel montes, exsurg re, qui usque ad nubes extolli videbantur: ex quo omnes pavor ingens Oecupavit, ac si novissima judicii dies adesset. Quapropter omnium trium navium cursu inhibito constiterunt, et consultantes inter se dixerunt: Iam videmus quo pervenerimus, polentiaque divina manifesta est, consilium igitur capiamus, quid sacere praestet, an in illum nuctuum fremitum ingredi, vel retrocedere Τ Tum quidam eorum dixerunt: qualis hic noster reditus esset 3 quae, qualiaque miracula Regi nostro, qui nos exploratum misit, reserremus 3 Exploremus potius, quis sit undarum iste fremitus. Decreto igitur duabus id navibus tentare. tertiam in eo loco consistere jusserunt, dicentes: nos in illos fluctus immillamur, vos hic consistite, si quarta vel quinta die ad vos non fuerimus reversi, nos interiisse certo arbitremini. Haec loculi, duabus navibus eos fluctus sunt invecti. Illi vero in tertia navi, eorum reditum uSque ad sedecimam diem operiebantur, qui cum non reverterentur, ignari quid illis accidisset, magno cum timore, biennio Lisi bonam, quae est urbs primaria et amplissima regni Portu galliae, reVersi Sunt. Cum portum intrassent, obviam illis homines ex urbe sunt egressi, rogantes, quinam et ex quibus regionibus essent illi respondebant se esse eos, quos rex fines pelagi exploratum misisset, ut, quae ibi miracula conspicerent, annotarent. Tum quidam dicebant: Amici dilecti, imo et nos aderamus, cum Rex eas naveS milleret, ejusmodi vero homines, eoque corporis habitu, eo non misit, ut vos estis simul cani, sed juvenes annos viginti
Sex natos. Idque erat magnum Dei miraculum , nam ii con Sanguineos in urbe et circa urbem habebant, a nemine lamen eorum agno Scebantur, lam enim cani erant, ut arbores hiberno tempore pruina conleciae. Haec cum Regi Portu galliae nunciata eSSent, magnopere mirabatur eos tantopere consenuisse, cum non mullum
amplius biennio in mari egissent, dicebatque: Omnia quidem pro- habilia et verisimilia praedicant, de dimissione sua et reliquis
rebus, Sed sorsan, nacti naves, nostros trucidarunt: percontamini eos, an juxta mandala, quae illis dedimus, egerint' Praecepimus enim eis, cum a Stella obscura solverint, ut quascunque in Sulas aut deserta adierint, vel quaecunque discrimina in mari Subierint, Diuitiaco by Coos e
110쪽
haec omnia conscriberent et annotarent. Ob id namque triginta Sex nolarios, in singulas naves duodenos, iis attribuimus. Cum ad regem accersiti venissent, ium Rex sic inquit: Amici dilecti, qui laclum est, quod . cum tres naves emiserimus, una tantum reversa sit 3 Τum illi responderunt: Clementissime Rex omnia vere Τuae Majestali enarrabimus. Cum acceptis a Τ. M. in singulas naves duodenis notariis, qui Omnia, quae in muri visuri
eSSemus, Con Scriberent, a littore solvissemus, maria sulcavimus
tolos quinque menses, intra quod tempus, ut putamus, sex millia Leucarum emensi sumus, nullis enim impedimentis vel obstaculis retardali suimus, ventosque secundissimos habuimus. Deinde post annum et semestre serme lempus, a discρssu hinc nostro, ad loca maris lenebrosa et obscura pervenimus, quibus duarum Septimanarum spatio superatis, ad insulam quandam, tria milliaria in longitudinem et latitudinem patentem, appulimus. Ubi descensione ex navibus facta, eam tribus horis perlustravimus. Illic elegantes aedes Sub terra reperimus, auro et argento ditissimas, sed hominibus Vacuas, inde lamen nihil abstulimus. Supra eas domos horti et
vineae amoenae excultae visuntur. Haec videntes, in unum Congregali, dicebamus inter nos: Iam magnas et inauditas opes invenimus, sed si quid inde abstulerimus, quid deinceps laturum sit, ignoramus. Τum quidam nostrum dicebant: nostrum est consilium, ut nihil accipiamus, sed celeriter conscensis navibus hinc navigemus, nam vix periculum aliquod evitabimus. Atque ita repelitis navibus ab ea insula solvimus, nihil adversi experti. Hinc digressi longum . rursum tempus Pontum secantes, ad easdem tenebras devenimus. Ibi cum constitissemus, consultabamus, an eae tenebrae nobis intrandae, vel retrocedendum esset Quidam
disserebant, retro eundum non esse, eam etenim ob causam nos
a Rege missos esse, ut quousque navibus ire licuerit, et quid nobis videre conligerit, anno laremus. Constitulum igitur, ut audacter in eas tenebras inveheremur. Eas itaque intrantes , aliquot tempora in iis vicissim navigavimus, donec in apertum et lucidum oceanum delati essemus. Eo cum .ventum esset, ab aliquot milliaribus su lus ingentes Volvi conspeximus, quorum vertices usque ad coelum pertingere videbantur, iique lanio fremitu et mugitu reboabant, ut nos omnes pavore ingenti consternali, extremam diem adesse opinaremur. Τum vicissim con Sullavimus, num in eos sucius nos Diuitiato by Cooste