장음표시 사용
21쪽
to Traiiae Partis Phi Ophiae. Q. I.
omnia naturalia quadant enus agant Propter finem , soIaagentia in tellecti alia sese dirigunc in illum , proindeque magis proprie dicuntur propter fluem , abunde diiscium est in Phyfica r. par. pila. a. quaest. s. de Causa Fi-ἀali . Hie soIum agemas de Ultimo Fine Morum, seu vitae humanae , circa quem quaeri duo possunt . r.Αn sit, α quid sit,seu quomodo definiatur . a. An idem homo pose at plures ultimo ς fines intendere , ac quomodo boni a
malis in ultimo fine sibi praestituendo differant . . I.
quid proprie sit . Flnis duobus modis ustimus diei potest . Primo secuniadum quid, ct respectu alicuius particularis negotii. Secundo simpliciter, respectu scilicet totius vitae . in Primis conflat, in quolibet negotio dari aliquem ultimum finem , in quem tota ejus series tendat ct terminetur; ut in Medicina , ejusque operationi hus finis v Itimus est sanitas; in studio scientiarum , cognitio veritatis; in he I. Iicis expeditionibus , victoria & pax in dominio : habita enim sanitate quiescit sollicitudo Μ edici; ver tate eo gnita , cessat inqui fitionis studium ἰ parta victoria , ct pace glotiosa ae utili firmata , bellicae curae ac labores terminantur . Quaeritur , an ct totius vitae lit aliquis ul. rimus finis, cujus adeptio appetitum omnino quietet, .minemque felicem constituat.
NEeemen dari a Iiquem totius humanae vitae finem utitimum . Ita At istoteles hic , D. Thomas l. 3. qu. l. aris communiter alii. Probatur ratione D. Thomae 1. 2. qu. . ar. 4. Imposita
hi Ie est , ut intentio hominis in dispoiuione vatae proceis dat in infinitum in finibus : Ergo necesse est dari aliquem ultimum finem, in quo quiescat. Consequentia patet. Pro. katur antecedens. Tum quia generaliter in causis suboris ei natis procedi non poten in infinitum, ut probat Atili. a. Phys. text 3Α. Tum specialiter, quia si daretur pro .cessus in infini cum in finibus . nullusque esset, in quo voluntatis Intentio ultimo sisteret, nullus etiam esset,a quo voluntas primo moveri in ei peret; Αtqui necesse est dari aliquem tinam . a quo Primo voluntas moveatur , alias nunquam moveri incipei et zErgo apn datur proces, tu S
22쪽
sus in infinitum in finibus , sed debet esse pliquis ultimus
in quo voluntas tandem quiescat. Minor patet . Probi tur major. Ultimum in essecutione, in quo voluntas qaie, scit, est primum in intentione, A quo moveri incipit cucPatet in consultatione Medica, quae quia ultimo quiescit an sanitate obtenta , primo incipit ex sanitate intenta :Ergo nisi daretur aliquis ultimus finis, in quo voluntas ultimo quiesceret, non daretur aliquid primum in intentione in quo voluntas primo moveri inciperet. Confirmatur ratione Aristotelis hie cap. r. Nisi daretur finis ultimus humanae vitae, appetitus humanus esset irritus 9 inanis;Sed hoc clici nequit, cum omnis appetitus sic inclinatio impressa ex ordinatione primi moventi, scilicet Dei, qui nihil in cassum agit, nec frustra movet: Ergo datur finis ultimus vitae. Probatur sequela m ijoris, ille a P. Petitus est irritus & inanis, qui nunquam satiari potest clepervenire, quo tendit; Atqui appetituS humanus nunquam satiari posset & pervenire quo tenderet, ii in nullo posset ultimo quiescere: Ergo esset irritus & inanis. Maxime quia omnis inclinatio ad bonum, est propter quietem in bono, quod ideo dicitur is, quia quietando finit & termina caesiderium appetitus: unde appetitus, qui nunquam quiescere potest, sed quocumque obtento ulterius proredit, et irritus S inanis. Objie. ilum anum desiderium in ulla re pIene quiescit: Ergo non datur finis ultimus v tae . Probarur antecedens ex ea tu quietudine, qua homines nunquam bonis expleti
nova semper accumulare desideria videmus: ut avari nunquam satiantur di vitiis, voluptuosi voluptatibus, ambitioisti honoribus , sed semper in infinitum in suis desideriis procedunt: iit de Aristoteles L. Poἰit. cap. 6 dicit: Iu ita
Resp. Nego Antecedens. Ad probationem te spondeo hanc humani eordis inquietudinem & novorum desideriorum accumulationem non probare,quod non detur finis ultimus, in quo appetitus humanus quiescat,aut quod
ejusmodi homines non praestituant sibi aliquem finem uutimum in dispositione vitae suae; Sed solum , quod illum finem nunquam obtinent,quia in illis rebus eum quaerunt, in quibus non est. Omnis enim homo si di quidem praestituit aliquem ultimum finem , quo plene obtento satiatus quiescet ei; scilicet summum bonum,seu persectam satissa.ctionem,ex cujus intentione prιmo ad operandum moveatur: Sed quidam homines hanc perfectarn satisfactionem , quam pro ultimo fine habent, in quibusdam quaerunt,quae ad illam minime sussiciunt: quibus proinde obtentis non quiescit ni satiati, sed usu iplo cognita eoru instillicientia Me foretis ad nova quaerenda procedunt. Et haec est rati x
23쪽
ra Tertiae Partis Philosophiae. I
Inquietudinis eordis humani felicitatem in bonis peri turis quaerentis ; hocque pacto cuncti pravi in infinitum
Procedunt In nulla enim re quiescunt, sed novis sem. par desideriis aestuant;nec miserum cor eorum bonis con
cupitis magis exyletur , quam fabulos in Danaidum d
ULtimus humanae uitae finis recte defin ri potest, ille.
quem propter seἰtantum volumus,caetera vero Pr .
Pter ipsum Ita definitur ab Aristotele lib. r. Ethico ium 1.& a D. Augustino ry de civitate Dei, c. 1. Deelaratur . in primis quod ultimus finis propter satantum quaeri debeat, palam est; si enim ad uIteriorem , Drdinaretur. ultimus non esset. Quod etiam ps tera omnia ad ιpsum referri debeant, suadetur . Primo, quia Piimum in unoquoque genere est causa caeterorum ἔ Sed ultimus finis est primus in intentione,ut ex dist s patet : Ergo est Causa omium, quae intenduntur , seu ratio voIendi caetera a Secundo appetitus omnia refert ad id . in quo sola Nitimo quiescit; nisi enim referret ulterius, in allis ulti. ano quiesceret , ut de se patet; Atqui ultimus finis est, ita quo solo ultimo quiescit appetitus : Ergo caetera debet tandem referre ad ipsum . Tertio demum , ultimus finis Plene satiare debet appetitum, perfecte ipsi dominari, totaliter ei adaequari,alias non in illo ultimo sisteret, pro . indeque finis ultimus non erat; Atqui nee plene satiaret appetitum,si aliquid ad ipsum non pertinere quaerereturi. Nec dominaretur totaliter affectui, si omnes ejus motus sibi non subjiceret; nec ad equaretur ei,ss aliquid extra eum desideraretus,quod propter ipsum quaereretur: Ergo isti Itimus finis est, prorter quem caetera omnia volumus squιque proinde dicitur felia iras, seu fummum sonum, eo quod in se omnia bona colligere debeat, eoque possessa perfecte satietur appetitus. Porro qua ration omnia reserantur ad ultimum finem, seu beatitudinem, & quomodo amor illius sit fons, orioso , radix omnium aliorum affectuum, declarari amplius potest non solum exemplo lucis, quae, quia est primum ummumque visibile , est ratio videndi omnia colorum .discrimina ἔ aut exemplo motus cordis , qui, quia ei Primus vitae motus, est causx a qua pronuunt omnes vitales motus; sed ad h.uc longe praeclarius comparation apud D.Thomam frequentissima intellectus eum volunt te. . Sic enim se habet amor ultimi finis in appetibilibus, sicut cognitio princi Piorum in intelligibilinus: unde ficturri
24쪽
α Ultimo Fine morum . A r. I. I m
prima principia sunt Prama cognita , Ha beatitudo, setisinis ultimus prunum volitum; Et licui non assentimur particularibus conclusionibus, nisi quatenus cohaerent cum primis principiis, ita nec volumus bona particula ἀria nila quatenti S connexa sunt cum ultimo fine , icilicethratit udine; Et denium sicut cognitio principiolum mn. vel ad omnes alia S cognitιones,quatenuS per eam it Iustra ti,cae tela intelligimus, ideoque radix est omnium cogni tionum, imo caeterae cognitiones non sunt nisi quaedam iurius primi luminis propagationes & diffusiones; ita primus ille beatitudinis amor movet ad alios amores , quatenus per illum excitati,ea,quae ad ipsum ducunt, quaei: mus,est. que prima omnium aste tuum radix ; imo caeteii affectus non sunt nisi quidam illiu primi amori S rami, propagines ac d Iifusiones, seu lineae , ab hac circumferentia natae, et in ejus centrum , scilicet beatitudinem,terminatae: unde
praeclare Boetius 3. de Eon sol. Pi Osa r. Omuis Mortalitim cura, quam multiplicium si tui, rnm lasor exercet, cliverso quidem calle procedit ea. ia uutim sta iren leat indιnis finemnit tur pervenire . Et D. Augustinus lib. I 3. de Trin.caps. Omnes Eomines leati se volunt , c, hoc denti me a spe tune , 6, m opter hoe caetera opi emul.
Ubi illi , quorum Deus venter es, ut loquitur Aposto Ius ad Philippenses s habent fine dubio illum pro ultimo n.
De ; Sed non referunt omnia ad ιpsum : Ergo non est ne is cesse, ut omnia referantur ad ultimum finem . Plobatur minor. Qui enim fieri potest, ut ad tam vile , t. .m a1'gu. Dum, tam brutale donum humana Voluntas tam late pae. tens omnes affectus reserat & coarctet Resp. Nego minorem; ob id enim dicuntur ab Aposto o habere uentrem , id est , voluptates ventris, pro Deo, quia cuncta aliquatenus ad ipsa S referunt. Id vero quo. modo fiat, facile intelligetur , si rem altius repetendo an in temus, beatιtudinem , seu perfectam appetitus satiatio.
nem esse finem ultimum omnium hominum . Licet autem
humanus appetitus tam late pateat, ut sola boni i fiuiti possessione satiata possit, homines tamen. falsa existimatio. iae decepti plenam desiderii satietatem saepe reponunt iit rebus angustae, umbraticaeque bonita th : ut avari in pecunia, voluptuosi in delitiis corporis,ambitiosi in honore
quatenus Putant , in his rebus se sui desiderii perfectam
quietem reperturos; ct ideo , dicuntur eam haber pro Deo suo , id est, pro summo bono . Hujus vero miserrimae deceptionis radix est, quod homo in hac morta-II carne passionibus potius, quam ratione agitur; corpus emm , gu corrumpnnr , inura i , id est,affectibus ex se natas crahit, animam : unde quid sibi bonum sit , passio
Musu magis gustu,quam rasonis Iumine saepet determinat.
25쪽
14 7 Partis Philosophiae. Q. I.
Contingit autem, passionum aliquam ita vehemen et in . Cendi, ut caeteras opprimat, aut ad se trahat,sicque volui . rati sola dominetur,quam ita excaecat, ' coarctat,ut solum illius passionis bonum advertat & appetat; sicut oculo perforaminis angustias relaiciens, ea solum advertit,quorum pecies foramen admittit: unde sic coarctata voluntas illo uni eo bono obtentose perfecte felicem fore putat: ideoq; omnem affectum ad ipsum dirigit,quod pr cipue videre est in hominibus profani amoris cestro percitis. v erum quando boni amati possessione passionis ardor sedatur, Voluntas quasi Iaxato vine u o nativam ad amplitudinem redit. illiusque boni in sussicientiam degens nova quaerit,quibus vastissimum desiderii hiatum explere possit. Et haec est ratio,cur mali suam felicitatem in vitillimis rebus ponant ,
re tamen in nullo quiescere possint,sed novis semper deinsideriis aestuent. . I I. An Homo 'Iuros FI- DitImos ha/ere posse, S
antum ad primam tituli partem, non proced i de
Fine ultimo quasi materialiter sumpto, pro re scilicet,in qua homo suam felicitatem reponit, debeat ne esse una simplex , an possit ex pluribus sub una totali ratione honi perfecti apprehensis integrari. Quippe conflat,homines ad suam perfectam felicitatem plura,eaque diversicrima require te, opes, honores, ingenium, delicias,&e. Secteroe edit de Fine ultimo fo maliter speciato, pro ιesa ratione summi boni, an scilicet rationem tummi honi possit homo pluribus rebus ita tribuere, ut simul quamlibed ais visim sumptam habeat pro ultimo fine .
PRIMA CONCLUS IO, 1Μpossibile est, hominem pluresu Itimos Fiues simul
emel habere. Ita D. Thomas in .q.1 a. . ct communiter alii. Probatur r. Authoritate Christi Domini Matth. . diis Tentis: Nemo νtes dirustis Dam uti seruare; Atqui finis ulti. mus est, qui totaliter affectui dominatur, ut ex dictis patet: Ergo idem homo non potest simul ct semel habere duostillimos fines. a. Ex ipsa est imis finἰs defin Ilione, ae eius proprietat bub. Finis ultimus est,qui ad nullum alium , sed ad quem .inn se iastruatur, qui perlecte satiat appetιtum, qui eu
26쪽
summum , ac plenum appeteretis bonum : Atqui fi lio. iis Huos ultimos fines haberet, ad neutrum eorum omnia re. ferrentur, cum saltem unius ad alium non ordinaretur
Neuter per ecte satiaret appetitum, cum obtento uno 'alius adhuc esset appetibitis, neuter esset summum aciplenum appetentis bonum ut enim arguit Boetius t de
ma si quia asserti,summum sie nou posset χρ η iam relinqtieret extrins eras,quMDosset optari: Ergo finis ultimus cuius libet hominis non potest essem si unicus. 3. Demum quod naturaliter appetitur, non potest esse nisi unum; Sed finis ultimus naturaliter appetitur ' Ereto non potest esse nisi unicus. Nὸjor videtur certa,q ita natura est determinata ad unum : unde sicut unius rei non est nisi uni ea forma ad unam rei speciem determinata.ita nec nisi uni ea inclinatio naturalis ad unum finem tali for. 'mar proportionatum. Minor vero declaratur. Nam licet res, in qua teponendus est ultimus finis, uon sit a natura determinata, attamen amor ultimi finis, seu beatitudinis est naturaliter inditus voluntatia si quidem ut egregie aris gu:t D. Thomas Qtiaest. 16 de verit. artic. a. Ctim natura
P me' a oportet esse uat υratia; Atqui amor finis ultimi ea principium omnium affectitum οῦ Ergo oportet, ut sit natu ἀIiter inditus voluntati,sicut cognitio principio um naturiraliter inen intellectui. O . Non repugnat,ut quis se felicem fore arbitae tuta si aut summas divitim, aut Iummos honores obtineat: Ergo duos ultimos fines sibi Potest proponere . Resp. Repugnare, ut qui res duas sibi appetibiles iudicat, alterutra se summe felicem fore arbitretur. Nam una obtenta,altera nihilominus sollicitaret eius affectum iam a
iam sollicitat in Hypotes. Quantum ad secundam tituli partem, in primis constat
omnes homines sive bonos,sive malos in hoc convenire, ut beatitudinem,seu perlectum, plenumque bonum appetistant , ut ultimum finem . Certum est praeterea secundum rei veritatem, hoc bonum, hane hominis beatitudinem in
unica tantum re posse reperiri,quamvis eam varit in va-ἔHS i equirant , quatenus , ut praeclare ait Boetius 3. de Cons. Cum menti/tis hominum veri lonIst nainraliter im rea esstimeas,ad false Aeuius error addiaeie. Supe sest igitur
malos a bonis differre, non in appetitu beatitudiis, sed in modo determinandi sibi hane beatitudinem,quatenus e e. cecito ilit elle auideprivatoque vitiis, ac passionibus ari.
27쪽
16 Tertiae Partis Philosophiae. Q. I.
Do , illam in his rebus quaerunt , in quibus non est , ea re neglecta ; in qua vere est , & hoc modo quaerunt,quomsol me debent , imo quo nequaquam reperient. Caete. rum eum in hae beatitudinis inquisitione pravi homine Stot , tamque diversis viis procedant,& eorum cor veluti aestuosum mare tot , tamque invicem pug antibus cupiditatibus agitetur , dissicile est , in his affectuum amba. gibus huius Labyrinthi filum ad invenire, & Unum tot, Iamque erraticis moribus scopum determinate, in quo &omnes mali conveniant, & a bonis differant . Porro rem non discutimus de homine , ut elevato ad finem super. Daturalem , ct secundum principia fidei, quo pacto spe ctat ad Theologos , sed praecise spectato in ordine natuis rae , ct quatenti, ea de re veritatem venari possumus ex Principiis lumine naturali notis. Hoc posito , sit
Differunt HaIi a Bonis, quod Mali sibi pro fine ulti.
mo praestituant bonum proprιum taxatum , non secundum rationis regulas , sed juxta effraeni ,d epravataeque passionibus voluntatis libiti ui Nproindeque in his rerihus, in quibu minime reperitur, quaerend. im: Boni ve .ro e contra somnium suum benum, ae beatit udi nem iuxta recte rationis regulas sibi determinant, proindeque in illa re quaerunt, ubi vere repetitur. Quaenam autem res illa sit, dicetu, Articulo sequenti. Unde finis ulti. mus Malorum en honum Propriam, n v absolute , sed difflute quaesitum ; finis veto ultimuS Ronorum est . bonum proprium, nan dissisinte , sed recte, conformiter ad rura.
Cone luso desumitur ex Aristotele 9. Et hic.cap. . uberostquanis flatuit, quemlibet maxime se ipsum amare , si hique hona procurare , inter bonos ct malos illud discrimen statuit, quod mali in procurando sibi bono InIs evi
fers ut,ooequantur, proincteque in bonis fallacibus suam
Beatitudinem constituant , iustertiuia , tu honoribus , ἐυ-ιvtiatibus demqtie corporis , ' a 'ses m iorem partem tri4δnenuo , ae viud eis uda , unde ct a multitudine hominum,
quae ea bona magni aestimat,mali die untur philanti, iaest , fui amatores, eo quod Immouerate haec sibi procurent . At vero Boni ν ea pulcher imas , atque ope mas si I, tribuant , de fui parti , qua priu ἰ patum tenet, id est ,
recte r liorat urisi autes ,-omu btia in rebus os tempe allantes . Ex quι mis
28쪽
elo, quod cum uterque honum proprium quaeratis quippe cum omnis appetitus sit inclinatio in honum proprium
naturae, aqua uult 3 rectus omnes motus suos rationis ductu regat, pravus vero efframi licentia rationis metas ex
eat ς Atqui re ali in determinando sibi fine , ct quaerendo
hono ducuntur appetitu corrupto, ideo enim mali sunt
hum vero appetitu recto; Ergo differunt mali a bonis quod mali sibi ultimum finem determinent in bono pro Prio non secundum rectae rationis regulas, sed juxta p rarvae voluntatis ti bitum taxato; boni sero in eodem ibonci
Proprio a recta ratione regulato .
Porro quomodo voluntas hominis boni acharitate al. tius evecta bonum proprium ulterius referat in Divinum quatenus est in se ipso , id est, quatenus est bonum ii, sius Dei; ct quomodo voluntas peccatoris quantumvis mora. Iibus virtutibus instructi, postquam per peccatum exclusa charitate a bono Divino, ut est in se , excidιt, in hono
2 4ςulp bilitςi torpeat, expendere pertinet ad
Caeterum , quod dixi in conclusione, malos repudia toerectae rationis ductu in proprium bonum , ac teli itatem Caco impetu irruentes,eam in his rebus qi rere,in Qui-Dus mani me sint reperturi; proindeque quidquid immonerat alibi satisfaciendi aviditate moliantur , semper inriquieto ς, inanes, acQmiserrimos remanere , non solum
lancti Prophetae , ac sacri Doctores caelitus edocti nobis vehementer inculeant,sed etiam solo rat/onis lumine,aevι per vidit, Iuculent eique expressit Aristoteles 9. Ethico. rum c. q. cuju verba aure ιs characteribus inscribi digna non pigebit pro hujus Articuli epilogo referre. Hujusmo.., da autem sunt. Semper c improbi 2 secum Pugnant ae dis. M sident, aliaque volunt, alia concupiscunt. lis enim spra x, tιS,ac reiectis,quae sibi bona esse opinantur, iucunda se H quuntur,&quae sunt damnosa sumunt squ*pe tit Poetari se, aliud ve cupido, mens aliud suadet. 3 Piopter igna. ,, viam autem,ae desidiam ab iis agendis,quae sibi optim,s, ducunt, longe se removent,6ccum multa facinora ad mi. s. serant, propter improbitate vitam oderunt ae lugiunt is sibique violentas manus inferunt. Quaerunt,quibuscum, , dies totos ducant, teipsos autem fugiunt. Multa enim , , gravia, atque horrenda recordantur;taliaque rursus,eari soli sunt,exspectini;tantisper aul ,dum cum aliis sunt,ri obliviscuntur.Cum sit nihil in eis amabile, nihil ilIius ν, amidabilis affectus, qui solet esse inter amicos.habent acl- ν, seipsos. Neque enim secu una laetantur, neque una dolet sed in eorum animo discordiae,leditionesq;concit litur. , , quatenus altera pars animi propter improbitatem,quia
is a quibusdam reprimitur, dolet, sparascituras UM. Da a
29쪽
r g Tertiae Partis Philosep hiae. Q. I.
abera i pars, rationalis scilicet, quae judicat abstinendum esse a malo I interdum Iatatur , O hue lyahis altera , iiDis alteνa , animum quas ἀi e pentes . Guod si fier; non prinit . ne quIs smti' aoleae G tater Dr , at re te pravus , paulo stesq&od ι totus se, dolore eon isti , nolletqtie hoe sn vo Iusta tem aittitisse. Matos enim assidne areisuram suarum paenitet is Non videtur ultraν homo maius helao infum quidem an.Iro esse animo , qti a niολι habet amabile. Unde tandem pere gregie concludit . Guod δε ita astiectum σε valde est 1ni orum, aere ima content rone fugienda e3 improbitas , operaque enisti e danda , titst vir bonus. Cujus Pacatissimam, iv.ς Midissimamque vitam paulo ante descripserat.
De Feliestate Ibel tua , seu de re , eQtis possessio bominem naturaliter felicem
esseete potes . CV m in felieitate duo sint, res, qua felice ς fumus, et
conseeutio illius rei; primum dicitur 'veitas si eis D tia: se eundum isaeitas sermans. De ista inferius Meetur, de felicitate vero obiectiva nune nobis sermo est. Quam . quam vero in ea totius Noralis cardo Uertatur , ut pol cum sit omnium actionum finis, mensura, ct praemIum, ita nulla tamen Phi olophiae parte vehementius erraverunt antiqui Philosophi lumine fidei destituti . Cum enim tormarent sublimem, magnificam, augustamque felieitatis ad eam, nullum in his non is,quae in hominem cadere possunt,detegebant satis amplum, purum & excelsum ad tan.
tum munus implendum. Unde,ut inquit D. Thoma S, coni. Gent. cap. 48. Maen/m Θιnc aude pazie savtur angustam eoiarum praelarat Deu a,nec,quo se verterent, satis in promptu habebant. Quidam hominem exacte felicem esse possis desperantes, eam vitam beatam dixerunt, non quae honis undique a 'nueret, sed quae minus m sera esset. Quorum nomine Plinius : Sa vertim iudiciam serae volumus, inquit,
cizd animos ores hac in parte Stoici, ut plenam felicita
30쪽
tem homini vindiearent, certam me adstruebant, virtu.tem esse summum bonum , vitium vero lummum, immo unicum malum; proindeque sapientem, id est,omni virtutum dote ornatum virum , etiam in Phalaridis tauro, ad
exquisitissimis doloribus esse perfecte felicem. Quidam
felicitatem per se tam reponebant in tranqui II itate ani.
hat quasi sonum auim satum. Heraclitus vero ιυαρ ε .ς νηοινι, id est,plae Illitatem eu pacationem animi. Pyirho autςmα παραξιαν, id est, satum animi imperturbabilem, Ω qualem magnifice describit Horatius I. Carm. Oderiis verbis: Tufum tenaeem propositI υἱrum
Nou civitim ardor pravaJusentium . Non vultis iactantis uranni
Anaxagoras, Possidonius, Herillus, Pythagoras, ct a IIa
ad se licitatem principalius exigebant rerum Cognitici Mem,ae Contemplationem. Aristoteles vero,cum Contem.
Plationi, ae Virtuti primas daret,addebat praeterea bona fortunae& optimum corporis statum. Aristippus de cum eo Cyrenai et eaeteris omnibus delicias corporis praeterea hant;quem brutalem errorem multi e vulgo pravorum ita Praxi sequuntur, cum alii divitias ct voluptates, alii ho Moses ct imperia, ut praecipua hona consectentur. Immo, quasi homines ad se ipsos excruciandos geniti essent, quisque solet in iis felicitatem reponere, quae sibi cumclesnt, in aliis admiratur: ut ignari, in scientia, pauperesen divitiis, aegroti in sanitate, subditi in principatu, iste.. Demum ne singula memorem, notissimum est, Epicurum vitam beatam in Voluptate reposui sis: quam vero intelle. xerit, an animi, an corporis, an utriliique,nihil attinet discutere. Unum adnotare iuvat,ills m ut puriores pararet voluptates sive bonis,live malis, illa omn ia convelle. re fuisse conatum , quibus fruitio voluptatis turbari so lat. Unde negavit oleti Iantem supra nos Dei Providen iatiam,cujus formidabilis censura & ultor oculus Iancinae inter ipsas deli ei a se orda malorum.omnia naturae opera retulit ad Iudum Αtomorum,ut ea securius spectaremus, nihιI ex tam innoxiis e ausis formidantes . Mortis pavo . rem cunctas vitae delicias amaritudinem diluentem everis