장음표시 사용
31쪽
eto Tertiae Partis Phil ophia. I.
Mostri supei esse,quo dolei e possimu , pio indeq; non magis timendam , quam somnum . Unde consequenter poenas malis in altera vita paratas in fabulis habuit. Uno ver hoEn tota sua Philosophia huc collimavit, ut omnem animi anxietatem, laborem,curam, pavorem, dolorem vel peni. tus aboleret, vel sal em deliniret; essiceretque, ut homines Draesentis vitae usuram,quoad Natura concedit, jucunde, hiandeque carperent, iit pereleganter describitur Sa. Pientiae 1. aut, ut rem dicam brevius,ut secure impii ensent. Vcrum, his omnibus sententiis, quatenus veri. lati obstant, conlutatis, vera sententia stabilitur.
I MA CONCLUSIO.FElieitas hominis non eonsistit In divitiis . Conelusia
est contra Avaros, qui tanta cura opes sectantur,ut quasi pro summo bono habeant: unde Apostolus vocat avaritiam , finiuia rum G idolarim termentem . Probatur ratione D. Thomae i. a.quaest. I. art. . Divitiae aliae artificiales sunt, ut denarii : aliae naturales, ut fim, mentum, vinum,&c. 'rimae sui t pro Pter secundaS,secun .dae vero proptet vitae substentationem: Ergo neutrae sunt finis ultimus,sed tantum media ad aliquem finem, et Iicet vitae substentationem . Unde annumerantur inter hona
utilia, quibus repugnat ratio finis ultimi, ac beatitudi.
. Confirmatur a. Bonum hominis consistit magis in retinendo beatitudinem, quam in emittendo ipsam. Sed ficut Boetius 3.de Conso'. aicit: DI υἰt a estin flendo magis,onam
r aνM sat t iacit M. Unde comparantur fimo,qui dispersus .Prodest,agros impingua Bdo,coacervatus vero latet: Er. go in illis beatitudo non consistit. a. Pecunias consequitur cura servandi, litis augendi, timor amittendi. Praeterea segnitiei fomenta sunt, litum rixarumque incentiva, celerum irritamenta, virtutis in .pedimenta ' ideoque a Christo spinis comparantur , quae. τirtutum sement m suffocant; immo saepe ut dicitur Ee- .clesiastae s. Cuservantur In malum dominἰfrir,nec unquam ejus appetitum satiant; sed quae quidem ha entur, c n. temnuntur, quae non haberetur,anxie quaeruntur . Uodel Praeclare Bernardus: in bile est Horsatiar: auro, Aut Ne
32쪽
De Felicitate obIestiva. Ar. II. et I
stras a tira: Ergo non faciunt selicem suum possessorem,sea Potius amelicum. 3. Denum, ut omnes concedunt, se Iicior est pauper sa. ritis,qJam dives podagra,aut aliis doloribus lancinatus et hic enim vellet sanitatem totis thesauris coemere . im. rno pauper Aglau8 Psophidius in Arcadiae angulo parvum, seu annuis victibus suificiens praedium sine ulla cupidita. te colens, Gyge rege amplissimo felicior habitus ab Oraiaculo,ut releri Plinius lib. I. cap. q8. Et ne pIura commeis morem, nullus est, qui Respub icas Romanam, Lacedae. moniensemque beatiores luisse non arbitretur, cum sine divitiis ista Graeciae, illa magnae or his parti virtute armis que imperaret, quam cum siccedentibus diu Itiιs,ae earum
pedisse quis vitiis utraque I ibefactata est: Ergo divitiae ad
felicitatem hominis non conferunt. Objici posset pro avaris. Illud videtur esse summum vi tae humanae bonum, quod maxime ominat ut affectui ho . minum, & in quo caetera hum Ana bona continentur: At qui divitiae maxime dominantur affectibus hominum, iu-κta illud Eecletiaste Io. Pecunia obediunt Omoia,ct aliud ex Poeta tritum e
Similiter in divitiis caetera humana bona qua dant enus Continentur: unde Aristoteles s. Ethicorum: Ad hoc , inquit , nummus λυentus es, ne sit quas Mejugor talei: ἀίεν. est,quodennagrae homo voluerae. Quod luculenter expen. dens horatius Sei m. lib. a. Satyla 3. ait:
Virtus , forma , deeris, dἰυλ , humanaqtie pulebrisDἰυissis parent , quas qu ceon ruxeris, ille Clarus eris, sortis , Jupus , septena etiam , ta rex ἔEt gutaguia υolet. Ergo divitiae sunt maximum hujus vitae bonum .i Resp. Divitias dominari solum affectibus stultorum ,s qui venales animas habent. Nam vir sapiens, itemini- inum quidem turpe admittet propter cupiditatem divitiarum, ut videre est, non solum in veris Chi istianis . qui caelitus sunt edocti, Beatos esse pave es Ῥίrlati ; sed s etiam in pluribus Antiquis, qui solo rationis lumine ii Iustrati animum a divitiarum corruptela immunem se Uaverunt, ut patet in Laecedem omis & Antiquioribusi Romanis . Adde, quod ejusmodi divitiarum dominium i in animos hominum non est blandum , dulce que impe i rium , quale summum bonum decet,sed dura quedam tν. ranni S, quae mentem misere opprimit, ct sexcentis malisi roddit obnoxiam: nam, ut ait APOR Olusi radix Ou Iutu
33쪽
11 Tertiae Partis Philosophiae. Q. I.
malorum e rapiditas . Unde avari comparantur ter vis illis qui apud aethiopes Macrobios aureis catenis vincieban. tur , quos eleganter TertullianuS vocat tanto misertores, quanto A lares. Qtiae vero bona in divitiis contineri dixit Aristoteles, sunt solum venalia, id est, minora: nam spiritualia vendi non possunt,ut scientia & virtus . Unde Sa. Iomon Pio v. i . suid prokest stulto 8alere Arvit as, eram a. pientiam emere non Quod vero latyrice , ironiceque dixit Poeta, divitem esse justum, sapientem, &c. in te II i. gendum est non secundum veritatem, sed secundum adu.Iat ionem; quatenus homines blandiendo divitibus, eis vir tutes & dotes tribuunt, a quibus longissime absunt.
fio est contra ambitiosos, qui honoris causa cuncta moliuntur. Probatia r t ribus momentis. Felicitas deh et e ste in eo, qui felix est,tanquam bonum ipsi intrinsecum; Atqui hci 4nor est in honorante,& non in eo,cui defertur, respectu euius est tantum denominatio extrinseca nihil in eo boni ponens: Ergo non eum felicem essicit. a. Honor est duo taxat testimonium exceIIentiae , quam non facit,sed supponit, ei que quasi tributum S appendix accedit; Sed se licitas est honorum exeellentissimum :Ergo honor eam non facit, sed supponit. 3. Bonum,quot elices sumus,debet esse solidum, ae sta. hile; Sed honor est instabilis & inanis,utpote qui pendet ex opinione hominum. Unde Iacobi comparatur Ham.
Ergo felieitas non eonsistit in honore . Dices. Beatitudo est praemium virtutis,ut ait Aristote es r. Et hieorum; Sed,ut idem dicit A. Ethicorum,honor maxime videtur esse id, quod est praemium virtutis: Ergo est ipsa telieitas.
ad dandum majtis. Sicut Rex Persarum a quodam paupere haustam utraque vola e fluvio aquam pro dono libenter acceptasse fertur. Si autem propter honorem fieret opus, iam non esset virtus,sed magis ambitio. Unde qui sincere
virtutem colit, etiam dispendio famae ct honoris recta
34쪽
De Felicitate objecti . Ar. IL
eratur,ut videre est in Apostolis, qui ι bant gaudentes
a conspectu e ncilii, quoniam digni habiti essent prono .mine Iesu contumeliam pati .
TERTIA CONCLUSI O. FElicitas non confistit in gloria & fama . Cone usios
videtur eta contra Antiquitatis ditios heroas . cui gloriae & famae gratia cuncta gerehant. Probatur a Felieitas debet consistere in hono soIido de vero:Sed, ut ait Boetius 3. de Consol. Prosa 6. gloria talis Iax K pe α turpis est:Plurei enim m gnum saepe nomeνo falsea
tot tram quι fasso pra meantur , fui ai Us necesseo ιaudibias erubescant: Ergo in illa oon consistit felicitas . x. Gloria,ut ait AmbrosiuS, est ela a eum lande notisia . cujus fama est quaedam divulsatio. Notitia autem Diviisna est quidem causa rerum,ideoque in eas lut in causa vera se licitas eonsistit: unde D.Francisci effatum: Domine. stantus tin qui ne es,quantus tibi Misaret. At vero humana notitia eausatur a rebus : unde non os non facit, lea
supponit,si vera fit;si autem falsa, ad felicitatem nihiI tu,
vat, sed infelicem reddit eum , qui propriae conscientiae testimonio conlusus, de ea,velut de Iallo teste erubet: ita unde qui uere sapit, famam non quaerit,m eliam in neo more solus, ut inquit Plato , aut GraJι avuuιoprotectus visa
Conclusio en contra quosdam Politicos, qui ruminnium hominis honum in principatu collocantes , divina humanaque huic fini inservire cogunt,iuxta allud a Caesare usurpatum ex Euripide : S. vrutandum ess Ius, reaanandIeatio υiolandum es ; eateris relus putatem colas . Unde antiqui Romani, quorum Respublica ex latit dine dominii felicitatem tuam aestimabat, an cita religio se foedera , cum dilatando imperio obstarent, callidis interpretationibus corrumpebant,uti ct nunc Tut cae lain Probatur l. Felieitas omnem sollicitudinem di metum abigere dεhet; Sed potestas animum potiuS innumer S c ri S ct pavoribus lancinat, ut egregie indicavit. Dionyllus β' ei ιs Tyranus,se ipsium comparando homini ιnter lauti simas dapes epulanti, cujus eapiti gIadius tenui nio vix retentus,& tantum non cadens impenderet: Ergo pol
nas non felicem , sed miserum hominem emcit α ut de
35쪽
24 Tertiae Partis Philosophiae. Q. s.
Curru Solis imperito Phaetonti concesso , ait Ovidia
Quod etiam egregie Boetius 3. de Coras. his vertiis ex pressit: Potes is finieittiή ntim momos expellere, formiarmum
2. Potestas se habet per motum principii procurantis felicitatem alienam;dat enim jus applicandi alios, ct instituta est, ut dicit Apostolus, a Deo propter honum Re Publicae, alorum punitione,bonorum protectionem: Ergo ipsa non est elicitas, sed potius medium quadan tenus inis serviens telicitati . . 3. Felicitas firmat hom nem in hono . Atqui potestasse habet indifferenter & ad bonum,& ad malum,ut patet in bonis & malis Principibus : Ergo non constituit felicitatem . . l
. Vel princeps abutitur potestate, vel bene utitur. SI ab ut itur, dominium est ei muscipula,& certissimae ruinae occasio, ut patet in Tarquiniis, Caesaribus, Dionysii , ct c. Si vero bene iriatur, dominium est ipsi labor, & onus, ut Patet in Moyse, Lycurgo, Solone, Codro, . vulgus tam E lprincipes putat felices, quia videt solum exteriorem splendorem. Qui veto secretum eordis norunt, infelicissa
os reputant,' velut ea Antiquorum simulacra, que eristerius aurum erant, interius vero lutum .Hinc contemptus
regni apuae sapientes frequens: ut patet in Numa Pom Pilio , qui non nisi per vim regnum suscepit; Anacharia Scytha,qui Philosophiam regno antepositit, idque ut sexcentos alios mittam.
Praeter has rationes , quatuor aliae generales expendi Possi in t ex D Th. 3.1. q. r. ar. 3. ad probandum,in nullo Prae atorum consistere felicitatem. t. Felicitas excludit omne malum, ideoque non nisi uavirum bonum cadu; sed divitia, honores, gloria, ct pote nas, sunt munera caecae initunae, malis saepius , bonis rarius concera : Ergo non constituqnt veram se licita
a. Felicitas sola homini lassicit. His autem demptis Plura desunt, ut sanitas, robur, scientia, virtuS . . Ex heatitudine nemo fit pejor . Ex his vero plures ideteriores ev/dunt. Honores enim mutant mores, ut Patet in Heliogabalo, Tiberio , &c. Di vitiae saepe cedunt in malum possessoris sui , ut videre est in Croeso . Crasso, Romanis, ct Laeedaemoniis, quorum urbes Pau Pertas excoluit, ac servavit, opes veto perdiderunt Principatui etiam est saepe causa ruinae & mortis,Ηt pateriit by Cooste
36쪽
in Ililio Cssare, de omnibus tere Caesaribus. Glorie devium, seu famae amor saepe ad peccatum inducit, ut videre en in Lucretia, quς quammis maxime Pudica, ne tamen servi. i concubitu falso infamaretur,vero consensit adulteri arct Empedocles, ut Deus haberetur in AEt nae voragines se ponte praecipitem dedisse fertur . . Tandem felicitas consistit praecipue in bonis stabili.
hus S internis animY,quae dignior homiai S pa sest. Prae. dicta vero bona solum externa sunt , arbiti io instabilis fortunae versatilia , &, ut inquit apud Livium expertus Annibal, innumeris easbtis subjecta. Unde plures prolapsi sunt ex prinei patu ad servitutem, ut Sedoctas, Manasses, Perseus, Bajareth, cte. E divitiis ad summam pauperta iatem, ut Beli Zarius, Croesus, ct Crassus ille , cui cum peetianiae magnitudo Ioe viri s nomen dedisset, inopia de eoo oris super Iationem injunxit: Daque, inquit Valerius Magnus,
turpi QAlatioue non ea ruit, quia eram eleus ambularet, dives
ab oreurrentisus festitabatur E summa fama ad insignem ignominiam, ut Amai , & Sejanus. E florentissimis honoribus ad statum servilem,ut Dionysius Siciliae Tyrannu, Annibal, etc. Unde pereleganter Valerius Maximus I. s.
heri ergo ad suminum possunt,ut ex se indifferentia:quippe quae, ut sapienter dix t Terentius ile autontim. A t. r.
IN voluptatibus eorporis, immo in nullo corporis bo.
no vera letieitas consistere potest .
Conclusso est contra Libertinos, qui animam immor. talem, immo spiritualem negantes, sola h6na corporalia agnoscunt & sectantur; quod idem , saltem in praxi, se quitur pravorum vulgus , praecipue illi, quorum Deus venter est. Id eas tenuisse videntur Epiculei, cum & ipsi animam corporalem , mortalemque assererent: Immo oe
37쪽
2 6 Tertiae Partis Philosophiae. Q. I.
Nahometes Paradisum suum ex sulae , tactulque voIuptatibus foedissime confingens . Caeterum hic error non tam rationibus impugnandus esset, quam sinceris deflendus lacrymis Nam quis, quaesso, siccis oculis recogitet hominem paulo Angelis mitio. rem creatum, ad imaginem Dei lactum , intellectu , quo nihil sublimrus, capa eius, ac excellentius in rebus est , Praeditum . ita brutescere, ut geuerosae illius, divinaeque scintillae ad aeterna ct divina bona innato quodam impe tu sese surrigentis ardote, ac vigore oppresso, porcorum Fili quis, idest, abjecti istinis, pecudibusque concessis deliatiis, tanquam summo bono turpillime in hiet Verum, ne questibus solum res agatur, Probatur eo ne lusio rationibus . l. Felicitas eonsisterae nequit in perfectione rei ulterius ordinatae ; Sed corpus ordinatur ad animam sicut instrumentum ad artificem . materia ad formam, servus ad dominum : Ergo felicitas consistere nequit in per ectione corporis. Minor patet . Najor etiam ex eo constat, quod felicitas est ultima hominis persectio, quae proinde debet illi competere secun . dum praecipuam partem , di ad aliam nobiliolem non ordinatam αλ Felicitas debet satiare omnem hominis appetitum τSed bona corporalia non satiant omnem hominis appeis titum; Ergo lelictas in eis non consistit. Μajor patet e Rcupra dictis. M nor etiam certa est Cum enim duplex sic in uobis vis appetitiva, intellectiva scilicet & sentitiva , hona corporalia satiant solum sensitivam . 3. Cum homo per intellectum apprehendat bonum uni. versale, & tempore non circumscriptum, sed aeternum a stabile, non potest quietari ejus appetitus bonis partica . Iaribus es extemporaneis; Sed hona corporalia sunt ad modum instabilia, It cum sint infima in rerum ordine, non nisi dispersam, divisam , di m nutam , Particulatemqu*honitate capiunt; Ergo i ii illis felicitas hominis esse notarotest. His rationibus utitur D. ThOm. I. 1. q. 2. ar. S. Scopula. a. P. a. c. P.
Confirmatur praecipue quantum ad voluptates corp ris. Tum quia turpes sunt,& de quibus homo naturaliter erubescit. Tum quia, cum ut plurimum sine erimine nota gustentur, relinquunt post se amaros paenitentiae aculeotiunde Boetius 3. de Donsolat. Prosa T. Trbses , inquit,ex. tus e Priviatum , qui gian reminiHI Dartim ι ibidi num vo et, inreι Ot. Et Apostolus ad Rom. 6. Quem striinctum hasti sis in illis, in quibus Mune erubueitra , T um de mum quia nec adesse possunt omni tempore,nec diui urna φsse queunt, nec animum unquam explent , sed, dum lia.
dent , tali usum luiam runt, ct dum usque ad satieta
38쪽
t m percipiuntur, corpus labe tactant, inentis lumen &vigorem extinguunt, gravissimisque incommodis usuram sui dividentes, vehementius asstigunt . quam delectaue. rint, ut de voluptuoso iure dixerit August. Ps. 36. Cone. Et si femper se esset, piariendum esset, Adde tandem, quod, ut inquit Boetius, si voluptatex caeteraque corporis bona beatos est e re possent, nihi ςauta esset, quin pecudes quoque beata esse dicantur ἔ mmo beatiores ta ominibvricum a multis brutis homo his in bonis superetur: ut ab Elephante in diuturnitate vi. tae; a Loonibus in sortitudine; a Cervis in velocitate et stne singula attingam, ab omnibus fere in sanitate, quippe cum corpus hominis, ct frequentioribus, ct gravioribus
morbis urgeatur, quam corpora pecudum. ιmmo volupta. tes corporis purioies, sincerioresque an Imalia,quam noς. capiunt; ut pote quas nec insatiabilis aviditas insumeten res essicit, nec verecundia turpes, nec Potuncia amaras araec nimietas fastidiosas , n ec sollicitudin tim curarum a timorum impoli una commixtio ingratas: Elgo vel dicen. dum, bruta esse hominibus feliciora, quod nullus , qtran. tum vis lar ut alis, admittet; vel felicitatem in corpore ιs bo. ni Smuta me repositam elle . Dices. Cur igitur prudens natura tam ardentem v Iliaptatis, bonique sensi ollis sitim hominibus indidit, ii illa. ad veram te licit tem non iuvant, immo impediment sunt Z Videmus enim, hominem alacri impetu naturalite currere ad voluptate 3, bonaque sensibilia; ad honesta ve ro& lpiritualia cogi magis, quam tenuete . Resp. Hominem etiam naturae instincta perferre bona animi bonis corporis;neque euam uel ipse Epicurus, quam: e hane re putabat lapientiam & vii tutem sensibilis vo ιuptatis pretio vendere voluisset . immo nec voluptatem 1enii bilem probat, nisi tempetat Am rationem, idest, nisi a Iι quis in ea honi honesti splendor eluceat. Unde eius nyr ne Pronunciat Torquatus apud Ciceronem Iib. .ddi Bit . Noupisse juentula υιυr, u,s Lime uυ , ecurse, jusegne viv/tur. Quod igitur spretis animi, rationisque bonis pie rique het minum voluptati se totos dedant, in causa est non naturae ineli natio, sed vel ignorantia , vel dάpera ἀtio, vel rationis infirmitas . Quatenus animi nona , aut gnotantes, aut assequi despera ite , aut certe contra voaluptatum allecebras tenere non valentes, ad bona cor P .ris, quae quotidie experiuntur , ct in promptu se habere Putant, quorumve blanditiis aegei & puerilis eorum animus fallitur, totum suum impetum mel ιoribus destinatum convertunt ; ideoque illa vehementiore aviditate arri. pinni , quam pecudes ipta Et cum in eis minime repe Nant bonitatem ardori , ac spei suae respondentem , co4B a. nauis
39쪽
28 Teretiae Partis Philosophiae. Q. I.
nantur copia saltem compensare umbratilis honitatis in innitatem Hinc illa libidinum portenta ad insaniam ct furorem usque prorumpentia . Atqui non id naturae con-nlium fuit, cum necessaria mortalitati nostrae ossicia Uo. luptate quadam condivit; sed potius horum Iahorem hoc enimento mollire , nosque ut pueros blanditiis ad illa exercenda adhortari, indita interim ratione, quae & m dum adhiberet, ct nos melioribus genitos non deber Ianguidarum in 1lar pecudum hisce tam vilibus delectatio. ilibus inhaerere admoneret .
ETSI virtus ad selieitatem pertineat, attamen in ea non est perfecta hominis se licitas. Conclusio est
Probatur ι. Via distinguitur a termino ; Sed virtus es via ad telieitatem , eum dirigat affectus hominis ad eam consequendam: Ergo non est ipsa felicitas - I. Felicitas en praemium virtutis: Ergo non est ipsa virtu S. I. Demum uirtu non satiat appetitum hominis, sed solum ipsum rectificat. Unde homo, etiam perfecta virtute praeditu , ad bona intelligibilia ulterius suspirat: Ergo non reddit hominem perfecte se licem. Quantum autem spe stat ad sententiam superius rela.
tam, quae felicitatem collocabat in tranquillitate , paca,tione, aut impertur tabilitate animi, eam fusu S impugna. te non est necesse. Nam vel sumit hanc pacationem, ran quilitatem, imperturbabilitatem mere privative , pro carentia passionum immoderatarum animam agitantium. Et hoc modo in his felicitas nequit consistere , quia non est mera mali carentia, sed bonum summum : unde sicut era dicatio noxiarum herbarum non est finis agri cultiirae,sea
solum quaedam praeparatio ad finem ; ita nec passionum sadatio est felicitas homi vis, sed quaedam ad se licitatem dispositio. Si vero haec tranquillitas sumatur pro positiva quiete animi in ultimo bono, non solvit quaestionem: nam ulterius determinandum superest, quodnam sit illud tam
perfectum, tam immensum honum in cujus po gessione se Iix animus Perfecte quietatur.
40쪽
m Felicitate objectisa. Ar. II. 29
Felleltas Homisis u DIO Deo confisIe. Concluso in te Iligenda est etiam de Felieitate Natura inli, de qua veteres Philosophi duntaxat solliciti tue
runt; de Supernaturali enim dicere ad Philosophum nihil attinet, qui non ex revelatis, sed ex lumine natural Notis ratiocinatur. Porro sequitur ex his,qtiae praecedenti . dicta sunt. Cum enim, ut ostendimus, nullum bonum imperfectu minimi nutum & particulare possit plenam h minis felicitatem constituere . vel negandum est, homi. nem posse esse perfecte telle em ; vel turrigenda est altius cogitatio ad illud sublime , plenum , redundansque bo,
num, in quo tanquam in fonte bona creata continentur IUnde non solum apud Christianos Philosophos certa es sed etiam ab Antiquorum quamplurimis, quantumvis lumine fidei destitutis, non oblati re fuit tradita. Nam, ut innuit Dis Augii R. 8. de Civ. Deie. s. in eam sententiam qua dant enus consensisse videntur Pythagoraei, Athlanti
ci. sid est, Antiquissimi illi Philosophiae cultores Platoni non se iret memorati J AEgyptii, Indi. Persae, Chaldaei, Scythae, Gallorum Druidae, Hispani,cte. Sed eodem S. Do.ctore annotante, tum ibidem c s. ct 8. tum Epistola s6. nulli luculentius,apertius, animosiusque hanc sententiam asseruerunt, ac propugnarunt, quam Platonici, quorum princeps Plato nihil frequentius inculcat, quam Deum .ella totIns piaehritudιuis pelagus , cujus partkipatrone homost beatus, dum sevi et illo fitii fur,uοnsent aruiem amIeo,'a ut oeulus Itiee, idest, elarissima contemplatioue, ut refert idem S. Doctor , adeo ut non immerito de Platonicis di. cai: Nulli ns bis, quam VI, propius aec ferunt. Probatur primo ratione, quam habet D. Thomas I. I. u. a. ar. 8 Felicitas est bonum adeo tussiciens & per festum, ut in eo quiescat& satietur appetitus ; Sed in solo Deo quiescere, ac satiari potest appetitus humanus : Eringo solus Deus est felicitas hominis. Μajor constat. Ue enim supra ostensum est, felicitas est ultimus finis ..ultra
quem appetitus nequit se extendere , sed in quo satiatus quiescit Minor vero prohatur. Appetitus humanus iaeo duntaxat hono satiatus quiescere potest, in quo tan- suam in fonte, ae universalis, bonitatis pelago catera
imperfecta & particularia bona colliguntur; Atqui solus Deus est illud immensum& universale bonum,in quo