Vita Ioannis Dunsii Scoti Franciscani Doctoris Subtilis. Et Apologiæ pro eodem. Authore Matthæo Ferchio ...

발행: 1629년

분량: 293페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

131쪽

o , APOLOGIAE LIB. I.

Scolo appositum. Nam illud, quod nunc aeneis renidet literis culaum sapit moderniorem , ex ipsa ratio- me carminis, & ex compositionis aluo; nimirum anno Is is . aeneum tegumen Scoti tumulum nono

rauit.Ideo animum ad antiquioris epitaphii disquisitionem impellentem se tutus,& pene spe inueniendi defectus, tandem in bibliotheea nostra Franciscana ad dexteram ingredientis inrer literas G. & H.in tertio pluteo librum quendam inueni manu. scriptum, in quo praeter tempus Scotici obitus , etiam

haec erant ad iccta . . Disaphium Seori. Claudituν hie riuus .fons Ecclesia, via, vivus ,

Doctor iustitia , Hudis flos, area sophiae.

Argento scandens, scriptura abdita pandens. In teneriis annis fuit, ergo memento Ioannis , Hunc Deus ornatum De e litus esse beatum. Pro patre translato mo utemur pectore gratos f. .

Duae fuit hie eleri clauuri lux, ct tuba veri. Adiunctio Epithaphis sepultura eius.

subtilis sit bene notus , --- rMEjν-Hratus, nota tumulatus

PG-οra christi veniam sagitate , Dicentem pie, tu summe Deus m serere. Quo loco placet animaduertere, quartum re quintum metra huius coenotaphi j apud Tomnian. lib. 3. Histor. Seraoh. & ex ipso apud Henricum VUillotin Athenis Orthodox. solidalit. Francisc. restituenda e sse , nam apud hos mhmum in quinta, & sexta syllabis eum penultima, & vltima iuxta leonini vetatus dimensum non deprehendes, Illud vero eonstat, epitraphe primum nunc allatum longe magis cum scoli temporibus congruere , quemadmodum exeaenotaphio Alexandri Alensis, Alberti Μagni, at-

due plurimorum 1apientiae, ac virtutis procerum

conspicitur. Praeterea constat, seorum prius fuisse

132쪽

, tumulatum alibi, postea vero sub nota, seu campa is na, de qua mentio fit in adiectis quatuor versiculis, 1 eo scilicet, quo Scoti ossa transportata sunt, tem -

Congruit propterea eum praenotatis historiis reis a Iatum epitaphium, ex quo eruitur, tempore chronin

i ci Coloniensis, Dunsianas reliquias in medio choroi quieuisse. Anno iterum iso'. erutae post excelsius h altare iunt seruatae, dum sepulchrum, quod praesenti aeuo superest, aedificatur, & auricalcho tegeretur, in quod anno rsi 3. die is. Augusti denuo repositae . fuere. Cuius rei chirographum in sarcophago arcula plumbea inclusum fuerat s sed ab admod. R. P.

Commissario Magistro Iosepho Piscullio Mel hiems t qui poste i & Minister Generalis Ordin. Minor. Conu.& Episcopus Ecclesiae Catangariensis educta,

'i in archiuio Conuentus huiusce reseruata est cum instrumento a me lecto. Demum Reuerendiss.RGeneralis Ma . Iacobus Bagnacaballensis hoc anno 16r9. die i3. Ianuarij Dunsiana effodit ossa praetensentibus Illustrissimo, & Reuerendissimo D. D. An- tonio Albergato Bonon. Episcopo Vigiliarum, Nuncio Apostolico pertractum Rhenanum cum potestate Legati de latere: Reuerendissimo Domino. D. Othone Gereon Episcopo Cyrenen. & Sustrara- .

neo Colonien. Reuerendiis. P, Cosma Morelio Hl- . . a.

i. spano Dominieani instituti, Coloniae Inqui sito re aduersus haereti eam prauitatem , atque ali 1ς pluribus. Τum inuenta sunt, ossa in lapidea pila trium palmorum longitudinis, non quidem in sepulehro , sedi ad eaput sepulehri. Die sequenti tentatum sepul- .' elirum, humoq; oppletum est deprehensum coram Harissimis Doctore Thoma Aubet Coloniae Male mat.ordinario, & D.Theodoro Heri Iuliacensit iuris Licentiato, & eximio Dom. Rugero Hagens Colo; niea. testibus peculiariter accitis. Tunc eruder

133쪽

LI V. LV.

1 APOLOGIAE LIB. I.

tum fuit monumentum, & in camerae formam aedificatum: reliquiae Doctoris subtilis in arca plumbea clausae, & domum aeternam introductae iussu eiu sedem Reuerendisti mi Patris die decima quinta eiusdem Mensis Ianuarij 16i'. prout superius attige

ram, fuerunt. .a ta L

Ad haec de genere mortis Dunsianae probabilior mihi est sententia dicens, eum a poplexia nablatume vivis r sed nec ea est penitus eerta. Mors est certa, incerta ubi, quomodo, quando : incerta haec ante, non post fatum. Non sic in Scoto. De scoti morte tempus est certum,nempe anu. a 3o8. die 8. Nouemb. Certus lotu, Colonia videlicet, & Franciscanorum Conuentus. Modus tamen, bone Deus, quam mirὰ euariat apud authores.

Volaterranus Scotum graphijs confossum a djscipulis opinatur. Sabellicus in eontemplationem raptum pro mortuo

tumulatum.

Nurembergensis in elironico apoplexia mortuum,& sepultum. Iouius apoplexia correptum, non mortuum , sed eliso capite perditum. Genebrardus lethargo obsessum, & manibus voratis mortuum repertum in sepulchri gradibus. Ego tertiam opinionem tolero, reliquas confictas censeo, tum ob nouitatem , tum ob distantiam, ob nouitatem, inquam,quoniam fere tertio Scoti saeculo natae sunt: ob distantiam, quoniam Germani scri- .ptores, ut Abbas Tritemius, ct author chronici Colonien, nihil tale prodiderunt: Nurembergensis, erHuillelmus Eylangrenius spirens apoplex a m eom memorarunt, reliqua neglexerunt, ut sequenti eapi- . te patebit. Nee mirum si scotiei morbi genus lateat, eum etiam plurimorum Prineipum , di in Regularibus plurimorum Generalium aegritudo prorsus

ignoretur.

134쪽

ignoretur. Quis mihi enarret modum , quo mortuus est Ioannes, seu Gulielmus Uaaro scoli praeceptor aut.quo obi jt Gonsaluus Seoti aeuo Generalis Quanquam & Scotici finis modus non omninb ignotus fuerit, eum in tabula ad sepulchrum antiquitus, pendente dicatui spontanea,no eoacta morte obiJsse,

C A P. VIII. γ

cireunstantia Scotica mortis refelluntur.

Natenesius. Rui de in morbi violentia cessante ad Ioreuersus, pulsato frustra sepulchro, θ' miserabili mugitu edito, tandem eapite periit Colonia. Cui aliquis

Poetarum s

nulti unquam hominum aeridis, Viator, oci Latomus aliud addidit. Suacuns humani fuerant, iuri sacrati ,

v EGLENSI s. F 6 li rum aliqua sunt aperta, aliqua occulta e sed L

eum, qui fallitur in apertis, quis credat in occultis de re eadem non falli 3 Epitaphium Scoti- eum est Coloniae praesens & apertum e & in eo defecisti; Acta scoli intra sepulchrum occulta,&praeterita :& in eis non deficies e si annum in Betovio eorrexi sses, locum appinxi si es verum, falso remoto epitaphio genuinum subiunxisses: tunc demum , apud lectores, quam huic figmentum fidem optas, comparasses. Non permisit veritatis mater, non filius veritas, tam pulchris coloribus salsum exornari. Falsum vero esse ostendam tum affirmando, tum LVII. negando id, quod narratur. Negando primum: pro pterea quod historiei de aliqua scribentes persona in primis notant, quae illi contingere rara summa,

135쪽

44 APOLOGIAE L LB. I.

horrenda . sed quam horribile his mori futuentem sepeliri reuiuiscentem sese linterficere e sepultum diu opem implorantem non adiuuari , idque a fratribus , quorum in chorum c tu enim in choro tumulatum aiebas P frequens accessus, diuturna mora Nunc ergo produe in primo sarc 'IO scoti , hoc est a nato Christo et . aliquem tantae, ram qne atrocis ea lamitatis testem historicum et produc ex altero saeculo ab anno supra millesimum quadringentesimo ad quingentesimum aliquem assertorem . Aut summa scribentium de Ioanile s Iunsio negligentia , aut Ioviana haec narratio falsa. Scripsere vero ide Sco o aliqua ipsius discipuli. Vnde emcaeimmum erumpit argumentum : quod Guglielmus Oham.aeerrimus D ct. subt.insectator, qui nullam doctrinae scoticae partem labefactare non tentauit: nunquam tremendum istud funeris genus de Ioanne scoto commemorarit, quod lege-

rami sed qui manibus, di pedibus, velis , de remis,

equis, atquς quadrigis scotum subuertere eonatus est; potentissimum hoc tormentum , ct robusti stimum neutiquam fudiet omissurus. Hoc unum me su per omnia a teterrimo hoc mortis genere ab- dueit. Scripsere item Anto. Andreas, Bartholomaeus Pisanus, Memoriale ordinis Minorum, Arehiepiscopus Florentinus,Chronicum Coloniense,& alij plures, quorum nullus tam truculentum mortis genus

commemorat.

Amrmando etiam , quod dixi, patefaeiam. Pri- mo attestatione publica tabellae olim ad sepulchrum

positae, euius hi duo versus considerentur. Tempora, pose Chrisi propria dulcedine lethum

Venit atrox raptim earcere composito.

Raptim nune, an lethum atrox propria duleedine venerit in eum , qui grauissimas per angustias

adactus sit ad inferendam sibimet violoniam mortem.

136쪽

tem, Mortuus sit Ioannes Dunsius raptim forsana poplexia peremptus P sponte ingruente morbos

non refractaria, & vio Ienta Occisus nece. Adducam praeterea testes aliquot c etenim nota sunt falsorum nubes tam erassae , ut Omnibus Omnino veritatis solem obstrua tb veram de Scoti fine ponentes sententiam : oppositam vero negligentes . Ita Posse uinus in apparatu sacro , qui scriptorem actis indagandis plurimum diligentiae adhibuit , inquit. Denit apoplexia eorreptus ex hac luce migrauit , die g. Nouembris I 3o8. Colonia Agrippina sepultus in Canebio fratrum Minorum. Luamuis M plerisis existimaretur vivus fuisse humatus . Feruna enim diem totum , ct amplius immobilem interdum sedere solitum sensibus sopitis , mente nimirum rapta

in altissimarum rerum contemplatione , ais ita demum

ab hominibus eius νei nescijs f tinato Iunere pro mortuo elatum . Attende dicta, aliquid asseruit, aliquid respuit: a poplexia raptum docet, loco , & tempore verissime designatis, resectis omnibus Iovij appendicibus; mox relari opinionem Sabellici, dere. linquit. U Gulielmus Eysen grenius spirensis in catologo testium veritatis, de loanne Dunlone scribit. Moritur

in Agrippinatum urbe Colonia ex apoplexia anno ISO8. ibidem apud Minores hepultus.

Chronicum Nurembergensis ait de Ioanne seo-to breuissime id , quod Bergo mentis in supplemento,& Appendix speculi Histor, Vincenti3 Bellua

cen. lib. 3 I. cap. 26. ad verbum. approbant. Denis apoplecticus interjt, quamuis a pleri , putetur , quod vivus fuerit sepultus. Hic plane cernis, alterum ab authore approbatum , alterum de vivi lepultura relatum , sed rei clum . Concurrentibus hi lce viri6Pin, supremo scoti morbo cum lovio, suspicor , Iouium , ut fucum iaceret ucritati , hanc

137쪽

s A PO LOGI AE LIB. I.

infirmitatem scoli recepi sie, reliqua de suo confinxisse.

i x Nec ab re fore arbitror,si aliquot rationibus prio-

' rum historias corroborauero. Prima ratio ex narra

dem communi opinione constricti, eommuni vulnere petendi, Narrant autem a Scoto sepulchrum pul-' satum, mugitum editum. Mugitus bovis, latratus canis: cur ille Scoto ascribitur, nisi ut bos dieatur8Scommata isthaec patimur, &sustinemus. Sed pulsum latus gemitum censes ne' auditos, an noni Non auditos e ergo falleris. Auditos igitur scoto ab audientibus, & consolatio, & auxilium allatum. sandFrancise. C. Florentin. inversione suppliment. ehr nie. Italica ann. I sio. ait se legisse,quod semus suerit vivus e sepulchro eductus .s. in fabulis quilibet symbolum dat, ut in caenis. At iste sodalis iueundi

- . est, quam Iouius.

Ad haee astruunt Ioannem scotum eliso capite perijsse: a quonam eliso i nempe a seipso; nam idem casus agens est in tota constructione subintellectus: pulsato sepulchro, videlicet ab ipsomet scoto pulus ante: miserabili mugitu edito,hoc est ab ipso edente: eliso eapite, nimirum a scoto seipsum elidente, ut scilicet animam , & eorpus Dunsi, pessundata crederemus . Imo & Ioannes Casus Oxoniensis eralex homo ini summa Dialecticae perorando, aulla

res , e quibus opus eoncinnaverat, memorans .ait. Cuibus melim addere duos, Scotum , ct Burtium , si eissantula huius,atatis aures non offenderem 3 sed ferunt, Scotum in sepulchro 'umisus excussisse cerebrum, sua curiositatis iustam luisse poenam: quare illum ut spinam, urticam qua nuda ingenia pungunt 2 aut cautius 1ractandum, aut prorsus is catalogo veterum delendum esse suadeo. Haee est illa conclusio summopere a Scotiaduersarijs expetita: Deleatur Scotus a catalogo Semri. - . tisirum;

138쪽

tilla

ὶ Ist

ptorum 3 quam tamen nee assecuti sunt, nee vn- 'quam se sperentiasseeuturos. Ex his elucet, Dun- sum tanquam crudelissimum sui ipsius homicidam depingi. Profecto percussio catu facta vix, ac ne vix quidem in urna re arcta , & breui hominem interemisset; sponte igitur iuxta tuam piam mi - sericordiam Scotus sese eliso capite necauit. Ergo velens perijt, tu nolentem dicebas : non respondent vltima primi S. Nunc autem exploratum est ., eius, qui sibi moti LX ,-tem consciverit, & uniuersalius eius, qui cogno- , scatur in peccato mortali decessisse & corpus , &animam plecti:corpus quippe e sacris locis ei, eiendum , & si iniectum sit ex humandum , anima sine ulla Ecclesiae precatione, aut propitiatorio Missae sa erificio relinquenda. si quis vero praesumpserit vel corpus in sacro retinere , vel pro anima sacrum offerre, is diuinae maiestatis reus , & ecclesiastico mucroni subiectus fuerit. Iam vero pro Stolo lacrifici js annuatim litatum, agnumque immacula tum Sinctissimae Trinitati oblatum fuisse non est ignotum ei, qui legit in sacrario nostro librum complectentem eos, pro quibus anniuersaria commemoratione precabantur, & precantur fratres. Corpus item Scoti non modo non expulsum e sacro loco a Patribus nostris, sed in medio choro repositum , ac editiori monumento cohonestatum intuemur. Quamobrem alterum pronuntiare te , oportet, Matenesi, vel omnes quotquot fuerunt statres conscij cecquem insolens istud monstrum latuissetῆ maxime su periores, prouinciales, de guardianos Dei, de Eec Iesiae scita abiecisse,inque illo scelerato facinore defunctos esse, vel neminem statrum eius rei conscium extitisse. Tertiam rationem subnecto. Scotus non in Urna, IX: I. seu arca vacua primitus fuit sepultus; lad coopertus

terras

139쪽

LVIII

8 APOLOGIAE LIB. I.

terra , siue humo iniecta contenctus usque ad sepubebri nobilioris aedificationem , nam ei arca non cum extructa fuerat, igitur expectandum saltem, donec fieret. Da hoc esse verum , tota ruit Ioui1 fabula :

non vocare, non pulsare, non elidere, imo neq; ad se reuerti poterat. Tellus ipsa contectis animam rapere non restituere solet. Esse vero Scotum terra oobrutum elueelcet, tum ex conluetudine religionis no strae, qua fratres obarctam paupertatem ,& liberum mundi eontemptum immediate cooperiebantur terra illo tempore. Tum secundo ex more amendicantibus recepto sepeliendi fratres sub terra, cuius iustituti etiam in praesentiarum,& memoria,& coniuetudo extat in prouincia Coloniae. Sic autem sepeliuntur nostrates in Coloniensi prouincia; corpore in foveam posito, superiora conuentus benedictionem impertit eorpori , requiem ipsius animae desiderat: mox tegitur vultus aut ea puceio, aut velo, tum superior ligone ter inijcit humum, tumulant vespillones deinceps. Hoc modo iure puto vel maxime illo aevo,Ioannem Scotu sepulturae traditu. Robustius euincitur, quia neque nostro tempore vllum fratribus condendis concameratum sepulchrum in capitulo, eeelesia, vel caemeterio Coloniensi Fraacis cano inuenitur: unde tot lectores, tot doctores , tot ministri in mortuorum tabulis annotati , ante, & post scotum humati, sufficienter indicant, ipsum quoque fuisse humatum. Tamensi vero & Scoto, de alijs lapides honoris causa superpo-sti fuerint: nullius tamen sepulturae vacuae vestigium in Colon. eoenobio Minorum deprehendi. Imo quod non leuem adij cit fidem , neque hoc nobilius, atque excelsius bustum vacuum erat,in quod scotus translatus fuit: sed in paruo vase lapideo ipsius ossa collecta, & partim consumpta seruabantur sub terra, ut numero 33. dixi. cum itaque nec

140쪽

it a

sesulcrsi commune vacuum habuerit nec peculia e. siue secudu in medio choroalue primu ante sacrisii de Iintroitum vacuum extiterit squod etsi vacuum fingeretu , structurae tepus poposcisset) liquet, Scotum in pleno sepu'tum non in vacuo. Scrutare Scoti ae 'nortis quoad locum, ac tempus circunstantias . Sopinionem de inani sepu)chro inanem iudica uelis. Ego, Maten est,Coloniae ista p o leporis angustia, LXIV& mearum virium tenuitate obseruaui. Ultra non possum . Tu itaque Vir et uditissime scripta chronica , monumenta saeruli quarti decimi consule in Archiuijs Archiepiscopali. Senatorio, Academico SP Irpriuatas quoque memorias e XCute . ijs credam, alus non item, nam qui cito credit, leuis est corde .' o reponum instrumentum aliquod, illo tempore conce pium authoritate publica demonstrare : quod si e SPris Scotum non quo narras modo extinctnm tu in mo si tale chirographum nancisceret, illud maehinam esse aduersus Veritatem e X cogitatam e X laza rem . Ue alijs mortuis instrumenta non sunt. At quia nihil tale inuenio ratione de unctum ne-RO : sed iuxta priscam religionis normam lapultis miudico absque ullo post funera men crando eUem V . . Nec n ea valde refert, si Scotus ita vixisse , ita e vitiis exii δε credaturi; Scotista non sum . S iap ci Collegi j Romani D. Bonavent. Bacca laureus suri erieo Collerio Doctor prodij, Veneti js Regens S. LCna- uentura Iri declaraui, prouinciae S. Ponauentlarae ni-nister sum. R doctrinae S.Ρona uenturae professor; 'proque B. Bona uentura etiam contra Scotum pliblice in Comiti js Generalibus Min. n.ἰalis ' o a B O , .mae coactis conclus Ones vicuΗque defendi . ScrUta re itaque pro libito contra Scotum quaeuis , me non affectu, ted veritate ducendum profiteor. Rureor auditus in vulgo, ex facti veritate pensandus : nam si tunc praesentes, &'videntes. Scotumque mortuum

SEARCH

MENU NAVIGATION