Ignis fatuus extinctus, siue Charitas ordinata. Operâ Campiani Flori theologi

21쪽

eta unis fatuus extiinus. veniali , gravior est ea , quae est in alio Iuvabit tamen hic inquirere, ais ipsa actio, uae non procedit ex amore Dei peccatum it, ut vari j opponunt, uti & dictus Author. In quo insulse & infundate procedunt , qui ex eo, quod dicitur eum peccare cohtra Ap styli praeceptum, qui amorem creaturae ad amorem Creatoris non dirigit infert acti nem illais aut amorem illum esse peccatum. Opus bonum fieri potest non bene,ait August. neque operire nudum est peccatum sed in opere non gloriari in Domino V solus impius negat esse peccatum , ait idem S. Praesul quistiano. En simile di Pictor servus arte excellens,

omnia quae piligit, debet Domino , pingit

picturam artiriciosissimam, quam tamen Do. 'esino dare defieit' aut detraxi ' t pictura erit attificiosa & bona , sed neglectus relationis ad Dominum erit Imalus &vitiosus. Eodem plane modo, opera omnia homo debesDeo suo,

ut ultimo fifii r hegligit opus siquod reserre . ad illum finem, heglectus ille culpabilis est, re voluntas Eegligens talem relationem , etsi opus illud si undum se sit bonum , quale V.g.

inlin inib, ' quomodo actus ille in illum finem nois ordisatus peccatum sit improprie di-' 'um , declarat Iaebbus Marchistius Minoriis -ta loco artieulo I asatus ; dum ait: me senseu'

intelligendus resti D. Augustinus, fi quis no ι-

cita

22쪽

unisfatuus extinctas ,3 sit , vera is uelium se peccata: per hoc enim nihil aliud ignificat, quam vera predicta c. t aere defectum veri 9 integri boni: es enim niu ra instilium vera sint bona quoad substantiam

actui , fres in genere moris pracite: quia tamen intentione debiti finis ad quem ordinanrur c Tent , ex hoc capite defectuosa sani or mala , a. Fccasa inlata gniflcatione dici possunti

ARTICULUS V.

an possit esse vera virtus fine charitare ETsi ex hucusque dictis &confirmatis sunficienter pateat, peccare contra Apostoli praeceptum , qui opus aliquod exercet, absque eo, quisa illud in gloriam Dei referat: speinciatim tamen de virtute ipsa quaerunt eaurimi, an possit esse vera virtus sine charitate: per quam relatio requisita ponitur. Cui quaestioni, etsi satisfactum reor, ex iasponso D. Augustini facto Iulianogoganti, an nudum operire, quod de se est opus misericordiae corporalis, sit peccatum; speciatim tamen ex mente

Augustini de Doctoris Angelici, questiohiilli satisfiet. , , Varii, ut ex D. Auge constat, varios elegerunt fines ultimos,in quorum consecutione, summata beatitudinis collocabant. Alij vulup tates corporis , ut Epicuraei, alij moralem honestatem & superbiam eligebant, ut Stoici

alij alios fines sibi ploponebant, quibus vir- η tutes

23쪽

. unis si us ext-us. tutes statuebant ancillantes. Meminit de haere D. Aug. l. s. de civitate Dei c. Eo. ubi Stoico insectatur , subsannientes Epicuraeis,quod voluptati tamquam reginae subservirent: unde S pro titulo, dici ' capiti adaptat dicens: Tam rurpiter ferνει virtutes humana gloria,quam cor- ris voluptati. . . Quo capite enarrat s. Doctor, quomodo Stoici Epicuraeos eludentes δύ' irria dentes pistura quadam obie a confundebant, qua voluptatem ut reginam, vestitu regio cir- .cumamidam' adumbrabant, regali solio insi- dyntem, cuius obsequio & famulatui caeterae

xirtutes circumstantes depingebantur, ut an-yoluptati Qua pi stura nihil aliud obi jciebant Epicuraeis Stoici, nisi Epicuraeo

virtutei omnes subijcere ut famulas voluptat in reginae , in uri finem suum ultimum cobicieabant Epichisi . . Irri spres hos Epicuraeo tum irrid i sandus Augustiis loco citato,s milesti Mopemodum pictu iam obiiciens Stoicis', qua gloriani humanam pingit ut resipam , virtutes reliquas reginae huic se' mulantes cum uti Epicuraei voluptAtem , ita stoici gloriam humanam eligebant ut resinam, id est, ut finem ultimum. Hinc ulterius' concludit sahctus Doctor, quod sice uti vera virtus dici nqn possit , quae juxta

Epicuraeorum morem regulam inserviret

ati, ita quoque vera virtus nominari

non posset, quae iuxti, Stoicorum placκui'

. ' humanae

24쪽

nnii us extinctus asn. manae gloriae famularetur. Quapropter rectς ide Stoicis concludit ibidem Sanctus Do stor

Nec isti Stoici )se ab ista defenderint faditare,

qui cum aliena spernant judicia, velut gloria con- 'ronplores, sibi sapientes videntur, ct fibi placent. iNam eorum virtus, si tamen usta s, alio quidim δε humana subditur Iaμῶ. Ex quo sequitur, quod si cuti vera virtus lnon est, quae voluptati inservit, ita nec Vera .

Virtus esse possit, quae humanae intendit laudi. Ut ergo vera sit virtus , requiritur finis longo sublimior, qui alius juxta S. Augustinum estςn n possit, nisi Dei gloria, ut mox videbimus.

Doctrinam hanc aperte tradit S. Doetor eodem de civitate traca alu l. 1'. c. as. cui titu lum inscribit r nonpsint ibi esse perae vir rures,ubi non est vera religio. Quamlibet ait,vi deatur animus corpori, o ratis iniqs laudabiliter ' mperare: Si tamen Deo animas ct ratio ipsa hon

. sicuti sibi serνiendum eo Deus ipse pr/cepit , nullo modo corpori vit3sque recte imperat: , nam qualis corporis atque vitiorum potest esse meη

Domina, ver Dei nescia, neς eius imperio subi ara, sed vitiosissimus damonibus cyrmmpenti bus prostituta i proinde virtutes, quas sibi habere videtur , per quas imperat corpori or vit3s ad quodlibet adipiscendum ves tenendum, nisi ει 'um retulerit, etiam ipsa vitia sunt potius, qssam virtutes. Nam licet a quibusdam ea vera θ M- , puteηtαν use virtutes, cum adse ipsa res a

25쪽

- Ignis fatuus extinctus. mutur , nec propter Miud expetuntur . etiam tuns instata ac superba sunt, ct ideo non virtures, sis vitia iudicanda seunt,sicut enim non est a carnes supra carnem, quod carnem sacit νivere: fc non

es ab homine, sed supra hominem , qatod homiηem

furit beate rive e. ues. Idem apertius tradit Iulianum Oppugnans 'l. q. c. 3. Noveris ait, non Uic s , sed finibus avi ijs discernendas esse virtutes: ocium est autem quρι faciendum est : finis autem, propter quods ciendum est. Cum itaque facit homo aliquid , ubi , peccare non viderar. si non propter hoc fasit propter quod facere debet, peccare conνincitur Qui quid autem boni fit ab homine , ct non propter hocst, propter quod fieri debere verasa tentia pracs pit, es Oscis rideatin bonum , ipse non recto φησpeccatum est.

Frequens inde Augustino dimim, non fieri bene , non feri recte, non feri sicut πομter, ctc. nisi ad Deum reseratur, quod est' bonum: Audi S. Doctorem l. de gratia & lib. 'am. c. 18. Quidquid se putaverit homo facere bene , si fiat fine Charitate , nullo modo fit bene. ,

Et iterum θου cathecis.)rud. c. II. Tunc est τὸre opus bonum, chm a charitate jaculatur agentis intentio , ct tamquam ad lacum suum rediens , rursum in charitate requiescit. ε' Idem tradit l. 4. contra Iulianum e. 3. di-eeny Ckm non ad suum referuntur authorem dona Dei ., hoc ipse mali his Mentes esciuntur iniusti:

26쪽

fatuus extinctus. 27 intulti t si quas habent pirtutes , veras non habent. Uude & concludit ibidem e absit ut pirtutes νera cuiquam serviunt, niη isti, vel propter illum,

cui dicimus e Deus virtutum conperte nos e proinde

νirtutes, qua carnalibus delectationibus , vel quibusque commodis ct emolumentis temporalibus serviunt, vera prorsus esse non possunt: qua autem nulli rei servire volunt , nec ipsa vera siunt: ver quippe virtutes Deo serviunt in hominibus, a quo donantur hominibus: Deo serviunt o in Angelis, a quo tinantur 9 Angelis. Ecce manifestam Augustini doctrinam, qua docet, Veram vi tutem esse non posse , quae ad Deum non tendit autem miti, si magistri sententiae suta scribat discipulus S. Thomas hic enim con sequenter ad sua principia , pro confirmandaέententia A stoli ante allata, quaestioni nostrae ita respondet. a. Σ. q. 23. a. T. Sine cia ritate potest quidem esse aliquis actus bonus exstingenere, on tamen perfecte bonus. Rationem sebia.dit: quia deest debita ordinatio ad debitum finem . qua debet fieri per charitatem. Et postea non pors use fimpliciter νera justitia aut vera cassitas. si dem ordinatis debita as finem; qua est per charitatem , -ntumcumque aliquis se recte circa alia. habeat. Idem docet fidelissimus Aug. discipulus S. Prosper in sententi sent. 16. qua dicit. Omnis infidelium vita, peccatum est ct nihil est bonum fines.mmo bono. Ubi enim ias agnitis aterna σincommutabilis

27쪽

as Ignis fatuus ext-usI incommut is veritatis, false virtus est etiam M.

optimis moribus. Unde dc carmine de ingratis: Omne etenim virtutis opus, nisi semine vera exoritur fidei, peccatum est, inque reatum vertitur. Subscribunt eidem dogmati alij SS. Patres& Do stores. B. Laurent. Iustini n. l. cui titulus , Lignum vita de charitate c. 3. ita ait: uis autem alius fructus spiritus debuit. tenere principatum nisi charitas, fine qua catera viriures , non reputantur esse virtutes p., Idem tradit Richardus Vict orinus de statuint. hon . tra 2. I. c. 7. ubi ait: uuρd est compus: sine usta, hoc est opus ne intentione bona. sua libet ergὲ actio quamuis bona vi e/rur quasi mortua iudicaturnis per conflium ad in-rent lanem bonam animetur quid quas per ossa arida intestigitur , ossa sine anima G mortua, nisi fortia opera fine intentἱοne bona, o ob hos

virtutis merito vacua , mercedisque retributione

frustrata. Quod notatum velim pro subsequentibus. ubi tradimus, meritum non posse

esse si ne charitate . . . -

Consentit D. Aelredus speculi charitatis l. I. cd I. dum ita loquitur: Neque enim virius diacenda est , quam radix istachιritatis, non om ierit, nec Opus perfitum astimabitur, quod finis

iste non concluserit. . .

' Patet ergo charitate opuς esse, qua virtutis opuς ad Deum dirigatur, ut sit vera virtus, ut opus bonum bene fiat & sicut oportet. Atticulus VI.

28쪽

Ignis fatuus extinctus, as

Dissolvuntur Argununta in contrarium. V Aria adversus datam do 'rinam congeis: runt argumenta Adversari j, quae tamen. unica responsione facile refelluntur, qua re . spondetur ad quaestionem qua quaeri posset, an ergo si quis operetur bonum ob honestatem naturalem, sine concursu altioris motivi, non exerceat vere bonum , & an talis revera pec cet. Huic quaestioni antequam respondeam, notandum cum D. Augustino fieri posse etiam in infidelibus, quod exercendo actum de se virtuosum , mere intendant honestatem morain lem , sic ut actum illum nullo pravo sine actui illi extrinseco maculent; v. g. Operire nudum, quia hoc naturali rationi convenit. Etsi quoinque hoc advertendum , quod etsi hoc etiam in

Gentilibus fieri posse profitendum sit, tamen raro qdmodum hoc evenire in illis, sed plerumque alio pravo fine, vel inanis gloriae vel voluptatis 3c libidinis, virtutum actus ab illis positos maculari. Innuit illud aperte D. August. de spiritu & lit. c. 27. ubi agens de bonis infidelium operibus , ita de ijsdem subdit: idiscutiantur quo fine fiant cinfidelium opera vix inpen iuntur, qua plitia debitam laudem deinfensionemque mereantu1. Qua ratione S. D ctor satis innuit , quod . etsi virtutum actus operari potuissent infideles secundiu' sua officia

29쪽

3. Ignis saluus extinctus cia , bona, absque relatione ad finem malum,

Vix- tamen & raro inveniri, quin vel in avaritiae, vel vanae gloriae, aut alium pravum finem intrinsece eodem voluntatis affectu, aut extrinsece alio volitum detorquerentur. ' Esto tamen ejusmodi, spectassent solam naturalem honestatem, quae in illis virtutum officiis confiderabant: ideone virtuose operati sunt, nec male egerunt Contrarium sane nos docet S. Doctor l.q. contra Iulianum c. 3. ubi aperte asserit, non esse satis, ut quit virtuose agat, nec virtutes operando peccet, quod cia virtutum exerceat, quod solam honestatem' moralem attendat; sed ulterius exigit S Do tor,ut ad Deum referantur tamquam ultimum

finem; hinc quaerenti ibidem Iuliano, Er in erga in damnatione perpetua, in quibuι erat vera Iustitia λ Respondit Augustinus , omnind esse puniendos, gentiles nempe de quibus proce. dit Iuliani petitio : Nam licettollerabilisup niantur, quia naturaliter qua legis sunt utcumq; fecerunt, scriptum habentes in cordibus vis legis hacteum,ut aliis non facerent quod perpeti nollent: hoc tamen peccantes, quod homines flηe Me , non ad eum finem ista opera retulerunt ad quem referre debuerunt. Minus enim Fabrilitia, quam Cataloea punietur, non quia ille bonus, sed quia iste magis, malas. Veram ergo Iustitiam quam assingebat 'gentilibus Iulianus explodit Augustinus, ut sterilem de infructuosam, ex eo quod eamdem ad suum

30쪽

Ignis fatuus extinctus. 32' ad suum finem debitum non retulerint. Sit proinde ossicium virtutis bonum. , nullo pravo fine maculetur, si tamen officium illud ad

Deum non roferatur, operans bonum ex ossi incio, male agit defectu relationis debitae. Qui qmd enim boni si ab homine ta non propter hor is , propter quod feri debere vera sapientia pra-ιipii , es Oscis videatur bonum , ipse non recto sne pec tum est. Et rursum: cum facit homo aliquid ubi peccare non videtur , si non Προ- ter hoc facit, propter quod facere debet, peccaro

convincitur.

Sed nonne haec aperte damnata sunt in Baio teuius sequentes articulos proscripserunt Pontifices r Non. est vera legis obedientia nectar rate. Et et Omnia opera infidelium sunt peccata, ct philosophorum virtutes, sunt visu R. Ad primum Articulum : quod etsi ex data Augustini doctrina satis constet illum peccare, qui os eium virtutis exercet sine relltione ad Deum ., quae fit per charitatem, etiam obedientiae, pro ut insequentibus declarabo: recte tamen Miure merito dictum articulum a Pontificibus esse proscriptum iuxta sensum Authorum , quem iuxta praesentem. tum temporis scholae usum importabat, & circumstantes eiusdem Bullae artieuli designant, uti ex articulo 3o. 3 . 32. 34. 37. 6o. 61. 67. & 68. Iuxta quem usum dc sensum usitatum per charita tem intelligitur Charitas perfecta , ubi tamen' . - nobis