장음표시 사용
301쪽
mediae historiam, C. 4 Occidentalis Germaniae partis aquilor Sris priscos populos, ct denique C. s Franciae dc Saxoniae Variam considerationem exhibet. Usus Autor in designandis regionum re populorum finibus opera Cluverit,Altingit, Cellarii, aliorum : ut suis Vero oculis multa rectius cernere re discernere non minus studuerit. Pari, quo priora, ordine priscos populos Orientalis & aquilonaris Germaniae Libro V disposuit α perlustravit. C. I Peninsulae Germaniae prisci populi & C. 2 Insulae veteris Germaniae visuntur. C. 3 Suevialvarie consideratur. C. Orientalis Germaniae partis Aquilonaris priscos populos, C. SOrientalis Germaniae partis Mediae varias nationes, C. 6 OHem talis Germaniae partis Australis historiam dc C. 7 Transmarinae Germaniae veterem conditionem demonstrat. Praeter reliqua Autor p. 8 sqq. in Gothicas origines copiose inquisivit, &Gethas G honesque cognatas esse nationes docuit. Rationes scederum Germaniae populorum, quas praecipue Libro III α passim IV illustravit & explicavit, non parum idonee multis mederi diffieultatibus alioquin passim obviis,ubique ostendit. Bojoarios
Bojosque contra communem sententiain p. I 44 pernegat eundem esse populum.Scaadinaviae nimias laudes ab Olao Rudbeckio adsertas p. 16oseqq. examini subjicit, saepeque castigatum illum Autorem passim dimittit. Liber VI pergit ad Germanos
.extra sines veteris Germaniae sitos visendos. Habet C. I Germanicorum in Sarmatia & cis Istrum populorum consideratio nem. C. 2 accessiones Germaniae Cis-Danubianae provinciae, C.
3 Sub-Λlpinae Italiae Germanici & Gallici populi, C. 4 Germa'niae accessiones Gallicae quaedam provinciae considerantur.C. sextremam Cis Rhenanae Germaniae populorum historiam per sequitur; Foederatique praesertim Belgii v teres rationes accuc -rate exponit. Ita sex Libris argumento plene absoluto non in commode Cl.Autor Conspectum GermaniaeMediae adjecit No titiae Germaniae antiquae: cum ut hanc latius illum aret, tum ut paucis materiam adeo adhuc desertam ct incultam attingeret& explanaret. Visum hic Autori C. I perpetuas Germaniae Vi eissitudines contueri C. 2 fines Germaniae Mediae perlustrare;
C, 3 generatim populorum Germaniae Mediae partitionem
302쪽
instruere; C. 4 nationum Germaniae Mediae praecipuarum hi storiam tradere; & denique C. s seriores Germaniae Mediae vicillitudikes indigitare. Quo ceterum breviorem disquisiti nem Autor hi sce in rebus instituit, eo aequius lectorum judicium sibi pollicetur, monetque,ultra Carolingicam aetatem hanc Mediam Germaniam se nunquam tentasse respscere. Toti operi quas noVas Geographicas tabulas attemperaverit, docet ita praefatione Λutor. i Obseryationes Ipsi commentariorum eo textui statim subjectie probationes rerum ubiq; continent te paS- sim etiam liberioribus conjecturis huc studio reservatis abundant. Praeinissa libro Leibnitiana ad Autorem Epissola summi viiii judicium de libro complectitur. Indices operi adjecti per temporis angustiam ab Autore alius curae perinus, cui adeo tψti debentur.
MANS FEL DICAE DOMUS GLORIA, CUM: Hia o gestis Petri Ernesti Mansfidia Priseipis Oc.
Lipsiae, typis Iinman. Titii, ITII, 8. Plag. 2Ismabus partibus liber hie, Autore D. Christatio Godosredo Hossmanno, Collega nostro honoratissimo, ut Dedicationis subscriptio docet, editus absolvitur, quarum prima continuosylo historiae universae domus Mansseidiae sistitur, posteriori vita Petri Ernesti, celeberrimi ducis, dc primi ex iis, qui dignitatem principalem eidem familiae intulerunt, exhibetur. Circa originem ejus pervetustam annotatur, jam inde ab Ottonis II tempore mentionem Mansset diorum in relationibus ludorum equestrium fieri. Ernestus deinde Mansseidiae Comes contra Henricum Iu pugnans in praelio, quo Saxones profligati sunt. captus expressis verbis ab his oricis memoratur. Hogerius I vel Magnus a partibus Henrici setit, in praelio ad Guelphi sylvam caesus. Cujus sirps cum in Bosone II mox defecisset,partim mi
303쪽
trimonio Sophiae ultimae exinnsfeldiis cum Bureardo VI Que surtensi contracto, partim emtionis titulo Comitatus idem ad Qversuriensem domum pervenit.Quae quidem jam Henrici Auis dupis & Ottonis M. temporibus floruerat, utpote ex qua inter alios ortus Dietriciis, qui in obsidione Ehresburgensi & praelio ad Augustam Orioni strenuam operam navaverat. Ejusdem familiae iuerat non solum Brano III qui studio propagandae religis bais Christianae accensus Hungaris di Borussis Evangelium pra dicavit, ab his postremo martyrio affectus; sed etiam Lotharius Imperator, qui Nobilis Dominus de mersuri & Comes Suplin. burgensis historicis audit. Statim post conjunctionem duarum liatum ditionum similia ipsa in duos ramos divisa est, nimirum
cum. E quo cum ortus esset Guntherus III, ejus filii Ernestus Iec Albertus V uterque novae stirpis autores extiterunt.Ernesti Isilii iterum in duas familias divisi: Mittelonensem, quae Schra-pelaviensem sub se complexa, ct Himerortensem ; quae habuit Albertum VI circa tempora resormationis Lutheri, qui rusticos Tub Thouia Mumero tumultuantes oppressiti
Alberti V filius Eminus II cuius frater Hogerius in aula Maximiliani I acceptus viginti duorum liberorum parens familiarum quinque distinctarium progenitor extitit: Borinete
iis, Blebietas, sive Belgicae . Λrnsteinensis, Arterensis, ct Heb
: Bornstetenses plerique omnes in aula Caesarea & Viennensi versati, togaqui ct sago clari summos honores gesserunt, donec Hemicus Franciscus ad dignitatem Principis Imperii eve-etius, a Carolo II Hispaniarum Rege titulo GrandisHispaniae, de Irincipatu Fundano donaretur,cujus filiosoli ex univers an feldiorum prosapia superstiti, liber hie inscriptus e st.Friedeburgensis linea Autorem habuit Petrum Ernestum, de quo mox dicendum; cujus legitimus filius fuit Carolusiii Hungaria, cum Turcas Strigonium obsidione a se pressuin liberaturos fudisset,
diarrhoea mortuus, ct nothus Petrus Ernestus, qui in bello tricennali ob sumnam celeritatem re audaciam, Caesareanorum perpetuus hostis, celeberrimum nomen adeptus, post varias
304쪽
MENSIS IUNII A. MDC e XVII. 28
fortunae vicissitudines tandem in Boseiae ignobili vieo inaeotietavitam finiit. Defecit autem haec stirps statim in filiis Petri Erneqni, quemadmodum etiam Blebiensis IIIo ct reliquae tres paulo
In vita adeo Petri Ernesti, quae alteram libri hujus partem constituit,refertur, ipsum tyrocinia sua in aula Imperatoris Ferindinandi I positisse, Carolo dein US Philippo II ejus filio militasse.ob peespectam inde ejus fidem & virtutem a Carolo gubernationi Ducatus Lucemburgiei praesectus, hane provinciam ad mortem usque administravit, eamque in fide erga Regem constanter sontinuit. Semel a Gallis, cum in eorum potestatem venisset,' per quinquennium captivus retentus est, quam Injuriam in captivis Gallis, praelio ad St. Quintinum commissis gravissimo ab iis exactolytro ultus est. In tumultibus, qui deinde in Belgio orti sunt, constanter a Regis partibus stetit,nec
minis Egmondani comitis, qui ipsi supplicium ab Hispanis paratum insinuaverat, ab ossicio dimoveri se passia est.Unde modo Briixellensem, modo Antorpiensem urbem nomine Regis regendam accepit, mox Carolo IX Galliarum Regi auxilio misesus, exercitum Hugonotarum, in quo agnatus ejus Volrathus Hinterociensis Germanis auxiliaribus praeerat, ad Monconturbum fudit. Post mortem Zmigae, qui Belgio univer so a Rege prae- se mas fuerat, cum milites ob pecvnrae defectum rebellarent, Maasialdius a conjuratis in custodiam datus, nonnisi aegre in libertatem restitutus est, quod hi eum maximo impedimento
rebus suis esse crederent. Quos ipse paulo post praelio ad Gemblacum commisso vicit,& dissieillimae obsidioniTrajectensi ad Mosam ab Alexandro Farnasio susceptae finem imposuit, dum ipse dux morbo implicitus curam omnem belli eidem tradidisset. Cui quidem perpetuo adfuit, plurimasqua res ejus au spicio gessit,urbesque cepit.Eoque mortuo in ejus locum susse clus generalis Gubernatoris titulo toti Belgio tamdiu praefuit. donec Ernesto di deinde Uberto Aufriacis eadem provincia crederetur. o etiam tempore ob insignia in domum Aufi Mineam merita Principis Imperii dignitate a Rudopho II ornatus est, anno aetatis 87 Lucemburgi mortuus, omnibus suis liberis
305쪽
sipervixit, praeterquam Petro Erneso filio notho, de quo suis
LA SCIENCE DES PERSONNES DE LA COUR, DE
NOTITIA EORUM, QU, AULICO. MILITI ET TO-
aeatosire expedit; Autore DE CHEVIGNA opus in novam . plane formam redactum ct multis modis auctum ab H. P. DE LIMIERS, Aur. Do I.
Usi jam pridem curiosis se probaverint, quae Chauignius juveni sive aulam, sive militiam, sive aliud vitae genus sectaturo scitu necessaria b.eviter & methodo quidem erotematica delineaverat, quater quippe jam antea intra annos haud ita multos racula, opem tamen pretium duxit H. P. de Limiers,c rei & elegantem Ludovici XIV Galliae Regis his oriam nuperrime editam debemus) ut librum paulo curatius reconseret, & tum ordinem quodammodo emendaret, tum nova quoque capita nonnulla adderet. Praemissis itaque praecipuis co religione capitibus, quae Sectae hodie in Europa regnantes fa- cile omnes admiserint, sequuntur Astronomia multum quintaliae editione aucta, ct Geographia, in qua novus Editor mappas imprimis Dni de L'Ile secutus est. Hinc Chronologiam idem paulo rectius instituit, ct pro Labbeo, quem Chevignius secutus fuerat, Usserium & Bossuetum duces elegit; cui deinde Histo. Eam universalem dc particularem, sacram ct profanam subjecit. Praeter haec Noster Losices compendium ad mentem Autorum de Port-Royal, disquisitionem succinctam de eo quod Principuin interest, deque jure porro orivato ct publico, quantum scire quemque expedit, de arte equitandi, bellandi, muni' menta excitandi, do arte heraldica, de fabulis ae postremo de regulis viris in aulis versantibus proficuis non ineleganti meis' thodo addidit: quae cuncta in prioribus libri editionibus frustra quaeras. Ceterum speciminibus e compendio hoc pr serendis facile supersedemus.
306쪽
Calendis Aulii, Anno MDCCXVI LILLUSTRISSIMI VIRI EZE CHIELIS SPANHEMII Dissertationum de Praestantia ct usu Numimarum
antiquorum Volumen alterum, in quod relatum est, qui quia pertinet ad Mustrationem rerum Romanarum ι opus post humum ex Editoris Autographo editum, ac μ
fmatum leonibus i stratum ab ISA A COV ER BURGIO.
Λmstelaedami, apud Rodolph. ct Gerhard. Wetstentos H. F.F. IIII, fol.
Alph. 8 pl. Μmortale nominis decus, quod doctrina st eruditione
prorsus admirabili Perillustris Spanhemius, quoad Viveret, . consecutus erat,ne morte quidem ejus aliquantisper imminutum est, sed novam adhue promeritae laudis capit adoreisam, & post sata demum pulchrius nitidiusq; exsplendescit. IlIudenim praestantissimum de Praestantia re ulu Numisinatum antiquorum opus, eujus primam partem Acta nostra mense Fe. bruar.A. I7o7 terum mense Malo ejusdemAnni paulo lueu. lentius recensuimus, laudabili Ctasiaci Verburgii industria jam altera sui parte absolvitur, & elegantissime adornatum Romanornm inprimis Historiae plurimum no. lneis affundit. Nam quae olim priore hujus operis editione carptim quasi strictimisque exhibebantur, in hoc altero recentioris editionis volumine non modo diligentius excutiuntur, sed multis etiam iisque insignibus variarumrerum accessionibus ebregie amplificantur. Decima operis Numismatici Dissertatio, quae primum hieloeum occupat, usum Numorum, ut Vocantur, Consularium in Historia Romana demonstrat. Postquam enim illustrium Q o Roma.
307쪽
Romanarum familiarum commentarii, quales Poreiae genris si legisse testatur Gellius, ct deinceps.Varro, Λtticus, Hyginus eo oripsisse perhibentur, temporis injuria perierunt, comptu res Viri docti, inter quos Fulvius Ursinus, Palinus, Valliantius
Morellus, qui tamen improvisa morte abreptus destinata per- . ficere non potuit, & his nostris temporibus Perillustris aut eminensi ex nuidis resarcire aggressi sunt damnum, quo res literaria ex ea parte affligebatur. Hinc quilibet in primum hujus operis vestibulum, ut sic dicam,admissus amplissimum antiquo-xum Quiritium, Praetorum, Consulum, Dictatorum, quorum consilio & prudentia, . res Romana aliquando egregie stetit, concilium uno quasi obtutu tibi intueri videtur. Neque tamen . illustres solum in priscis annalibus ct fastis, sedetiam oblatri
res, ct ignotae fere alias Romanorum familiae numorum opst egentium oculis exponuntur. . Familiam Cippiam ab Ursino perperam excogitatam putaverat Nicol Heinsius, cujus tamen , veritas ex aliquot denariis hie adstruitur. Rellia gentis nomen nusquam in Romanorum scriptis Comparere Patinus dixerat,
sed adducto ex Ciceronis oratore argumento Duelliam & Belliis iam gentem, unam apud Romanos & eandem suisse, Duellium. que eum, qui Poenos classe devicit, Bellii nomen primum aec pisse, docetur. Ex quibus apparet, quod non continuo expungenda, vel pro arbitrio refingenda in numis nomina, quae alia isorte ratione apud Autores scripta reperiuntur. Iis plerisque Taeiti eodicibus, iis etiam quos Viri Gocti, Lipsius, Gronovius. αRyckius adornarunt, Syriae quidam Rector Numidius legi.
tur, c'm tamen, uti eX numis constat, gens iamidia, nulla vero unquam Numidia inter Romanos extiterit, unde dc Iosephua
duobus in locis emectandus est, apud quam Nnas Κοδρατος ploco ου διος Κοώρατος ceurrit. De imaginibus aliisque ire sagnibus, quibus Romani originis suae memoriam ad posteros propagare futuerunt, Perillustris Autor multo prolixius quam ΤΛB. VI. antea agit. Inprimis vero dcto Aureliae gentis nuini maxima Fig. 1. a potabiles simi, in quibu3 Centaurorum bigae exhibentur, quae
quorsum spectent, nondum adhuc inter eruditos convenit.Cau
sam bujus rei se igaorare cum Ursino Morollus Iasenue prom
310쪽
tetur. Ad victoriam Pharsalicam in Thessalia, quae Centauis rorum patria habebatur, Cuperus refert. Centauros in Aure. Iiae gentis numi pectae i PrincepsLiniacus arbitratus est, proripterea quod illi Soli sacri fuerinlia quo scilicet αποτῖηλου gens Λurelia id nominis acceperit. Gentem Aureliam, secundum Festum, a nomine Auso Λuseliam prius dictam Perizonius exiis nima ,Λusonum vero antiquissimiun ιππο Grii seu Centaurum fuisse, Elianus testatur, cujus Centauri imaginem Aurelia gens insignium loco assumserit. Non vero nullius plane momentiost, quod Perillustris Autor non in omnibus Λureliae gentis numis, ted iis tantum, qui M. Aurel. Cottae nomen prae 1e ferunt, Centauros inveniri observat. quo saue ad singulare aliquod αeximium hujus Viri factum, forte ad nobilissimaei Ponticae v bis Heracleae, quae Herculi, a quo Centauri iubacti finguntur. saera fuit, respici posis o pinatur. Quae paulo intricatior olim
fuerat Romanorum Nominum inateriη, jam in pulcherrimum redacta ordinem conspicitur, ubi omnia, quae ad Praenominum, Nominum, & Cognominum apud Romanos notitiamfacere videntur, uberius exponimtur. Praenomina quidem ab ipsis Romae incunabulis obtinuerunt, ubi non Patris soluin, sed etiam interdum Avi, dc Proavi nomen proprio praemiserunt, ut ex inseriptione apud Sigonium C. OCTAUlUS C. F. C. N. C. P. Ca-jtis Octavius in Fibur, Cari nepos, Case Pronepos oppido dispalescit. Quae consuetudo etiamsi apud Graecos non adeo fre. quens fuerit,dc obvia, nihilominus tamen Δ- ἐνης Δ τε, , - Θοβουλος Apςοβουλουκ. τ. λ. 'notiora sunt, quam ut multis a Perillustri adductis exemplis confirmentur. Mulieres' autem vete Romanorum uno tantum nomine insignes fuerunt, & quamVis posteriore tempore gentili seu paterno earum nomini additum suerit mariti nomen, Autorum tamen qui de ipsis scripserunt, id cura factum est, quod Reinesium virum doctum latuisse niramur, qui Romanorum uxores, ubi in maritorum familias transierant, maritorum gentilitiis nominibus cenissas fuisse scribit. Apud Graecos vero addita ejusmodi nomina non maritos. sed Parentes mulierum iudicant, ut proinde Virgi.