장음표시 사용
281쪽
CLXXVI. Prendi ExsIsTERE aliquid stitur ves NEC - :.. AL SARIO, quod non potest non esse , vel CONTINGENTER, quod nosset etiam non esse. Sic nos etiam non esse posse, M. hine c.ntingenter exsistere, vel inde patet, quod
ante ducentos annos nemo nostrum it g. CLXXVII. imi sum ergo, quod Metissa, is, exsistit tuui
attiuniis. quens eis, ut seniper fuerit, num. ait sistituim , adeoque , nulli iniit ii mi obnoxiis, st. 3 in m distin ex tra se caussam existentim, adeoque ipse exsistat,
'lae non Contra quin e-ἰvantia etiam esse non
zzz possent: g. CLXXVI. per se patet , ε ea
m istin. a. oriri is interire, ain variis mutati nibus obnoxia esse, M., necessario causam aliquam, cur exsistant, habere, adeoque non esse a se ipsis. 80 Positis omnibus caussis, moendam ramum esse cati adeoque so profretam caussiretur in ista,
s. CLXXIX. universum uia autem em erientia docet, totum hoc ἡρ viaversum varias subire imitationes, 'imeraestentἰa mutationi obmnia sunt , contingenter exsi-
' My V sitne cf.m xxv Im quae contingentςr exsistum, ea nix exsistas 'Minred bene ius consequem ultorum hoc universum existentiae suae caussam habere debear, imoque ab iis io, tanqi s
282쪽
etactu suo, sit diversa. Ergo datur caussi huius universi, ab universo distincta. g. CLXXX. Ea caussa, quum ab universo distincta sit, Caussa uta
g. CLXXIXo ipsa quoque aut ens conting- g et ς'
fuit, aut necessarium. Si contingens esset et ipsa existens.
quoque haberet sui caussam, g. CLXXV4II. 6. quum progressus caussarum in infinitum non detur g. CLXXVIII. Ddennim tamen subsistendum esset in caussa quadam prima Sin necesta=ia est, a se ipsa, Q. CLXXVIII. . , sic quoque caussa prima Erit rerum omnium. Ergo datur caussa universi ab universo di itincta, quae simul cῶussa prima est, adeoque sui caussam non habet, id est necessaria, is se ipsa exsistens. g. CLXXXI. Quia porro haec caussa est ens necessa Et hine ena
rium is se ipso exsistens, Og CLXXX Dyx er
ea sane erit immutabilis Og CLXXVII. 1. 'o.... Si immutabilis est nec addi ei quidquam Potest, nec detrahi. Ergo est ens perfectissimum adeoque caussa huius universi prima ab universo distincta est ens perfectissmum, id est Deus. g. CLXXXII. Ex hoe g. CLXXXI. sequitur etiam, ut .u.
Deus non sit ens compositum, sed SIM ens sim-PLEX. Si enim compositus esset partes , κη' ex quibus constat essent eo priores, adeoque ipse haberet existentiae suae initium , necesset a se ipso. CLXXVII. r. g. CLXXXIII. Qitum sit simplex, 4. CLXXXII. non sp iitu . potest esse corpus, ' quippe quod sine partibus
283쪽
a --οἰLaderi P. IDCιαρ. III S. . mi bus, extensione concipi neqvi . Est ergo spirisus, adeoque substantia perfectissime
Quod non ammadvertens Io Clex ciis Pare. I. Q. a m QPminnaret. Semm cap. III. g. 7. Deo non tantum imtuum, sedis eorporum, immora omniumentium proprietates tribuit
αξ2 4 hine INCOMPREHENSIBILE , OMNI PRAESENS ' de UNUM-
Si enim Deus est ens insitiitum mens mstea finita eum eogitando apere non potest, .hine est ena neomprehensibale cavi dein- ens infinitum exto loco ineludi nequit est mn--sens . Quia denique en infinitum est , infinitum autem non nisi unum concipi potest, Deus-rantum m fit, oportetis
CLXXXV. Comparatis inter se ideis cogitationis entis perlectissimi CLXXmLJ sua pomvmestrum, te sequitur, non posse non Deum esse ens
i:z' ' I INTELLIGENS SAPIENTISSIMUM,
ou PRAESCIUM'. OMNI,CIUM , LIBERRUmiliares' voLENS, OMNIPOTENS 'mo ergo vult, etiam potest. Nihil autem vuIL, inisi quod sapientiae sine est eo sentaneum. Et in facile pitet , eue non sine dicat essiere , ut contradictoria sint
284쪽
sne sera , ceu nes ires in mentiri posse.
s. CLXXXVI. - - πτος nihil possie, nisi quod vultri vis, ii, 4.cinxxv. 'o sequitur, ut si VERAX, v. b. IUSTUS, BONUS, omnesque virtutes in Deo operiamur in gradu emitreritissetis. s. CLXXXVII. Tas est Deus Iam quis reineri , Deus ergo
mum, 'in vere summum bonum uni- ως M .
cum ' Quod facile patebit, si attributi
oinlitaremus paulo accuratius, eaque cum conceptu Dei hucusque explicato compare 'mus ' Errarit ergo Epicuius, dum Deum con deravit, tanquam ens ι se beatvim. 1mmortale, sempiternum, at otiosum, mist.
hi. g. LXXXIV. , quod ad se non p
285쪽
2ς Elem Phil. Mori P. II. v. III SEI. II. Me tantum, Win se, non in ordine ad homines Quis nostrum colit Iaponorum Regem , quamvis potentissimum , quem ad nos non pertinere probe novimus nee magis ad Epicurum pertinebat Deus oti sus,in sua beatitudine in intermundiis per ruens . Sapiens itaque ex contemplatione natu a Dei colliget , eum non modo ἄ-slute, sedis inpective bonum esse, Meum Epicteto apud Arrian. Di Epictet. Lib. I.
cap. XVI. cogitabit Αἰ- δών κωνων, μοδετ
luscinia essem, Iustiniae fiet fungerer;
olor, Iovis more facerem. Atqui compa sun ' varion s. Itaqω Deus mihi elebrandus est me Dium meum est, hoe exsequor, ne de-θνam hane pationem, dum licuerio.
s. CLXXXIX. Quo mo Quum enim summum bonum ita compa-ν. ratum sit, ut ab omnibus, media non adspernantibus, possit obtineri: Og CLXIIL talis profecto est Deus, qui quanto amore homines prosequatur, tot praeclaris, quibus eos prae aliis animantibus condecoravit, beneficiis docuit. Iam quum amor sit appetitio boni, a. XXXVIL appetitio boni au- se cupiditas, se cum re uniendi consequens est, ut ex parte Dei nihil sit cur, qui media haud adspernantur, perfectissimum hoc bonum non po snt obtinere. s. m. so mado . Si porro summi boni requisitim est, ut memςm conservet ae perficiat: s. XIV.
vis magis id praestabit Deo, qui de exs-
286쪽
sentiam menti dedit, di felicitatis omnis solus rargitor est 3s. XCI.
Et dis dubitet quaeso, qui Deus o Teuto. Iantatem perficere, libertate donare, Porbosque xvitia erustollerepossitas g. LV. Perficitur voluntas, si verum bonum amat: id vero fit , si amat Deum Qui Deum amat, non amplius servit adfectibus Inclinationibus pravis. Ergo in libertatem vindicatus est, 'inc nec vitiis amplius In- .dulget .virtuti studet. CXCII. Praeterea quemadmodum summum bonum n, , i,. at comparatum esse oportet, ut propter se, iac non propter aliud , expetatur, g.CLXVI. ita hoc quoque summi boni attributum in Deum manifesto cadit. Quid enim est quaeso Deo praestantius, propt- quod cum Deo uniri velis p s. XC Denique quum bonum unam um Perpe Quint. . tuum ac extra amittendi periculum consti , vatum esse.oporteat s DCLXVII. nemini di id attributum magis competitis quam
Deo qui ipse in scens inimutabile ac
287쪽
aε Elem. Μαυσν. p. in Cap. In S.I. In petunt Deo. 4. CLXXXIX. seq. Est ergo
Deus summum bonum. Q. E. D. M Idin genides philosophi agnoverunt . Pythagoraris summum bonum consistebat θεοῦ, Histor phil. g. XLIV. Id-quein Platonici statuebant Oib. g. LXVI. Stoici finem philosophiae moralis esse die bant , naturae convenienter vivere: n. g. LXXXI. sed plerique id interpretabantur de eo , Lips. Intrad. ad Stoie Philos Lib. ILD47. XIX. Similia illa Cleanthis apud Clem.
Sa uale sit bonum, rogas, ita accipe. Est ordinatum , justum, O est' sanaum pium δε potens , Ommodum aliis, pulcrum , O
Rectum arque eonstans, semper autem eou. Expers metu, dolore, euris omnibus, Invaris, benignum, stabile, amicum, minbitis Hunore lanum, On Bendum, Et gloriolum, non superbum, quod geris cmram Omnν-m a placens , O viribus valens
288쪽
bus, quo vinculo eum Deo, ahquam sum Mimurmo illo bono, coniungamur, facile patet ita enim. summum bonum perpetuum, extra omne clunirtendi periculum constitimi esse dcbet: s. CLXVII. Plane non potest illud in corpore, tanquam substantia mortali consistere, sed ' mente substaptia im
mamvis enim S eorpus sumam ex uni ne cum m inuitatem , rapiat 4 riαι tamen eum mente conjungitur Deus , Seiane facile pater, quo imis iis corpus piorum dieatur M. - ον iis, tiri oriati
vitias autem ire verum tantum versetur experientia quidem docer, veri cognitione carere non posse, qui Deo frui cupit , at neminem ideo Deo, quod veritatis fit scientissimus tare,cte Istbri uis ponitiari eum ο m 3 qui
289쪽
a o Atim. Phi Moy p. II. G . III. DP. II. qui ad Deum venire eupiit, redere debere, quod exsistat, &se quaerentibus ii. γασαδι- futurus sit. At ac rem non tetigere phil sephi, qui veritatis tonarii onent vel ut vi culum inter Deum .homines ste conten. derunt Pythagoras apud Stob. Som. XLinterrogatus , σι ανοἄσιν shωποι rati haοκνα qu d facerent homines, quo similes. De evae Hrenι respondit: αν ληθα- β verisam puderent. Similia loea ex Porphyr His P rhagora , Hieroesis cuin nraxia ad Atarea 'th. armo aliisque veterum monimentix
collegit Sehester de Nat. Θ constis philosvaL cap. LI. 7. CXCVII. α Itaque hoe vinculuin in ybluntate qua rendum cuius quum sint duae operationes adpetis is aυε ιιν g. XXVIII. Dunusquisque videt, avorsationem no cum Deci haud conjungere, sed adpetiι em, quae dum in bonum fertur, uti semper fertur
igitur amor vinculum illud, quo cum Deci coniungimur .
Qui uiam Deo nos unari . iam supra ex inunto: π elus in genus humanum beneficentia dem,nlisiniam matum est CLXXXIX. λ Si ergo homo amere iis Devi fertur, non potest non inde praeclara illa eonpunctio oriri , in qua veram consistere felicitatem dixivina.
290쪽
illo Deum tantum . 'oρος Perlectiones hoc etiam ,ropter bona, i dub- rim cumulat ahiari aiunt. Sed quum Deus simulens perfectissimum CLXXXI. inqbonum summum it: QV. Eqi . non m est, quali utrove genero a in complectendus sit, Gil abffractionem pa- rum solidam abeat subtilis illa ἐς mo
Ε .ii amore aliquo, persequimur vel ,- ,
tanquam ens in fictius, vel tanquam nobis
Ex quibus definitionibus consequitur , ut usian amm
nullo nostro merito provocatur, GRATIA, quatenus nos ex miseriis nostris eripere, ' Eam e pas dedit seu RHii Movera Hine pristis ita e , α με ον -- an sere', mne nuncinoia Christiam a Miaculis in litaniis solimines Mere , sed c