Synopsis Tomus I

251쪽

runt II 4. Praelati cum pluribus. aliis Ordinum Generalibus , et Doctoribus; Atque reprobatum Conciliabulum Pisanum ; rogata fuit Pragmatica sanctio , et Pacta intex Leonem, X. et Aranciscum I. Galliae Regem concordata, in locum pragmaticae substituta . Decimum OctaUum, est Tridentinum a

Paulo ΙΙΙ. indictum primo Mantum , deinde Vicentim , tandem Tridenti , ubi . ab anno I 545. usque ad annum I 563.s b. tribus Romanis Pontificibus , Paulo III. , Iulio III. , et Pio IV. celebratum suit, tempore Caroli V., et. Ferdinandi I. Huic Concilio adsuerunt sex Cardinales, quatuor Legati, Patriarchae tres, Archi piscopi trigintaduo , Episcopi ducentiviginti octo, Abbates quinque , Generales Ordinum Ministri septem , Episcoporum

Procuratores plurimi. In eo errores Lu- thori et Calvini damnati, suerunt, et plurima quae fidem , et mores , necuon ΕCelesiasticam disciplinam spectant, constituta , ut in eo videre eSt. .

252쪽

DR RELI IA THEOLOGICIS LOCIS .

QVinquo alii Theologiei Loei in

nandi supersunt 3 nempe SS. Patrum auctoritas , auCtoritas Scholastic . rum , auctoritas Philosophorum etc., Ra tionis naturalis argumenta , et humana

Historia Proteg. f. ult. . Verum de his plura loqui Synopsis ratio non patitur. Unde Omnes sequentibus regulis absolvemus .f. a II. Regula I. Unanimis SS. P erum sententia in Doctrina fidei , et morum , et in dioinrarum Literarum ex positione , quore ad Dogmata, Per fines , infallibile dioinm Reoelationis resfimonium praebes, ac frmissimum nobis ex- . hibest peritatis argumentum . Nam Sancti Ecclosiae Patres , illi dicuntur, qui temporis antiquitate, orthodoxa eminenti do.. .ctrina , morumque sanctitate floruerunt , atque uti tales declarati sunt ab Eo festu Ergo etc. Deinde Sancti Patres sunt illi D ctores, quos ad Consummationem Sanctorum in OPus ministe sit , in indificationem Co oris Christi, Do mi n u m .l e- sum dedisse, testatur Paulus ad Ephesios scribens a) ; seri ergo nequit ut corum

253쪽

ago unanimis consensus in materia fidei otmorum sit saltibilis ; alias namque non in aedificationem Efflesiae, sed in destructionem dati essent, adeoque etc. f. uia. Regula IL Concors , atque constans omnium Theologorum Scholasticorum .scntentia circa aliquod f-doi , oel morum dogma , ese eanem auctoritatis, ut ei contradicem , si non ESt erroneum , saltem errori Proximum censeri debet . Nam Τheologi Scholastici nunquam aliquod Dogma uno ore a Seruere, quod pes ex Sacris Literis, Oetem Apostolorum traditione , oel ex Pon

tificum , aut Conciliorum dinnitionibus non habeat certam Originem α) ; Atqui quod ab illis sontibus cortam habet

originem est tantae auctoritatis , ut ei Contradicere , est saltem errori proximum, Ergo eis.

f. 213. Regula III. PhilosoRhorum Omnium concors, et Plena sententia, ubi de Philoso'hico dogmates vitur,frmum

eritatis: argumentum Theologo Proebet. am siesri nullatenus posse videtur , ut viri sapientes, et veritatis inquisitores , in uiriuo dogmate admittendo conveniant in

c. q. conci. 3.

254쪽

agi quin vorum sit, et tale, quale ab omnibus habetur. Quare ajebat Augustinus a . Philosophi autem qui oscantur, si qua forte perre , et fdei nostrin accommoda dixerum, mainime Platonici , non s lum formidanda non sunt , sed ab eis etiam tanquam injustis Possessoribus in

f. 214. Regula IV. Argumentum , quod ex Cioilibus Legibus, earumquct Latoribus, et sile retibus depromitur, magnum auCtoritatis pondus Theologo exhibet : Nam Ipsa jura humana , ait Augustinus s M, per L o foros, et Reges sinculi Deus distribuit generi humano . Siquidem : Per me . . . . IE-gum conditores justa decernunt, inquit auctor Proverbiorum c ', Adeoque etc. f. II 5. Regula V. Princ ia fantum

communia rationis naturalis corium Thoologo argumentum Proebent . Nam. principia illa certa sunt atque evidentia Padeoque etc.

f. II 6. Regula VI. omnes Probati , ac gr apes historici, qui nullo contradices so fuctum aliquod enarrant, Ce

255쪽

agatum argumentum Theologo submanisnant. Etenim si unanimis historicorum ConSensus certitudinis argumentum non soret , de omni humana fide, probitate, prudentia, atque Virtute actum esset , quod admi

256쪽

De iis quin homini tam in saeuia, quam post exitum de hoc Mundo

JUoniam , docente Apostolo a : Non

habemus hic manentem Cloitalem, sed futurum inquirimus , omni studio obnitendum est , ut sobrie , et juste , et pie viventes in Iloc saeculo , digni inveniamur , qui accedere possimus ad I rusalem coelestem ; et Ecclesiam priamieloomm , qui conscripti sunt in Coeus F . At quonam pacto eveniet , ut tanto bono fruamur aliquando, Si pro eo fruendo et peccata odisse oportet, et ho-Na opera perpetrasse Z Est ne medium aliquod ita emcax, quo a peccatis PraeC3Vemur , et ad bona facienda incitemur pEst utique ; Illud nempe a Spiritu Sancto propositum c , et commendatum illis verbis : si omnibus operibus fuismemorare Nopissima tua, et in autem tuum non peccabis . Quod si res ita se

257쪽

habet, non inopportunum orit peculiaret ractatum de Novissimis habere : eo vel maxime quod licet in S. Ecclesiae Romanae Sinu nati simus , non pauci sunt , qui ea veluti praejudicatorum, atque Sum PerStitiosorum inventum rident, atque de'Spieruat : Gens absque consilio , et S P dentia . minum suerent , et ιαισία rent ας norissima Rropido

De hominis em hoc Mundo,

sise de morte .

est quam amissio vitae naturalis per Se Parationem animae a corpore , qua fit ut nomo non amplius existat. . - a1 Immortalis ille dicitur, qui vitam quam habet amittere nequit. - at 9. Quoniam vero duplici ex capite aliquis nequit interire , vel nempe quia ejus naturae est , ut nequeat non , ore, ves quia alterius, nempe Dei beneficio id obtinuit ut semper vivat; hiΠπ

258쪽

duplici sensu quis dici potest immortalis, vel nempe ex suae naturae ConStitutione, vel beneficio Dei. Duplicem hanc hominis immortalitatem designavit Augustinus , primam per verba illa non posse mori ; secundam per illa alia Posse non

I. uno. Circa hominis mortem duplex adest oppositus error , Baji nempe , et Pelagii. Bajus docuit hominem a Deo Conditum fuisse , conditione naturae immo talem ; Pelagius e contra sustinuit hominem ita mortalem suisse a Deo conditum, ut Sive peccasset, sivo non Semper momtem subiisset . Utrumque errorem detestantur Catholici , atque hominem cum S. Augustino b mortalem dicunt, conditiones cor oris animalis , immortalem vero benes io Conditoris, adeo ut Si non peccasset, potuisset non mori. Et recte quidem , ut ex .equentibus Pat hit -

259쪽

. . di

mmo mortalis erae conditione naturo , et si Perseoorasset in statu innocensim , immortalis fuisset beneficio Co diloriS . f. 22 I. DI Rob. I. pars. ex Scripturis. In Ecclesiastico legitur αὶ : Deus creaoit des terra hominem 3 Atqui , ex eodem bo: Quin de ferra sunt in femrum Conpertentur ; Igitur homo conditione suae naturaB mortaliS erat. f. 222. Prob. 2. pars. etiam ex Scripturis . In Sapientiae libro habetur c) . Deus creaoit hominem inext minabilem hoc est immortalem , et qui non set e vita sxterminandus c0 ; Atqui bo-mo talis non erat conditione naturae f. 2 a I. ergo et beneficio Conditoris. Deinde Deus minitatur homini mortem si ederet de fructu vetito, dicens e : In quocumque die comederis ex eo morte

260쪽

cto morieris ; idest mortalis eris sa Ergo si non peccasset, et in Statu innocentiae PerseveraSset, fuisset immortalis; sed hoc non ex Conditione naturae f. eod. ;Ergo etc. 'f. 223. Prob. haec eadem a. pars tem

stimonio D. Augustini, qui sic ait b) :

Erat Adm comus moriale, sed non moriturum : Sicut hoc nostrum Potest , ut ita dicam esse aegrotabile, fCd non ce-

catum , et mortale Secundum aliam , et immortales secundum aliam causam

diei poterat, idest mortale , quia PO- ferae mori , immortale quimo , qui poteria non mori ; Aliud est namque

non Posse mori, sicut quasdam naturas immortales Creaole Deus . aliud est aulem P se non mori , Secundum quem modum strimus crctatus cst homo im

mortalis : Quod ei ρroestabatur de lia

gno oum, non ds constitutionc nat πω .... mortalis ergo orat conditione coryoris animadis , immortalis autem beneficio Conditoris . Si namquo