Herculanensium voluminum quae supersunt 10

51쪽

gratum ipsum reddere Omni opetentandum ab eo eat , qui logos plurimum amat 7 Quando igitur

natura in vim nobis tribuit , qua ad gratiam i conferen m J Leti

sumus, iuxta haec recto dant

fratum ipsum quidem potius, quam ingratum snobis) parabimus, quom

recto iam a nobis dictum est improbum esse: ut qui mutuuin rod-dunt putamus i onus aliquod pro ipso ad soro .HA . VOL A .

52쪽

vera. 5. Εω reponendum pro M, quod est in αυσογραψ .. Porro ασπαζε eu ν Meos iam octi Ioges, vel a re Ioma de eo die tum putamus, qui iustus, ae 1 Nuη M. Vers. 6 et seq. Em δατι σν , δονα ν τμν ωεμηθηκεν est. Natura arilicet, quae nobis quamdam vim ingeneravit, ut Leti igni, ac liherales simus. Vers. Io. μυριατιν corrigendum pro οὐχαριστον, quod habet patritus. Vera. 14. avis. In ex rimpia scriptum est 'vis; nos mutandum cetisuimus cum a se, ubi hoe ipsum ira m abundat , ut παιζειs 1χιον , ληρtis aram , et sexcenta huiusmodi, quae veneres dicendi sunt , praesertim Allieis. Eodem vers. et seqq. ιὼς δανειον α ramos νιμ ιιεν σα - σικον ete. Δανειον, και τοκον distinguit

Aristophanis Seholiastes μι. M. ω σου rimos χαμν , αλλα σω σοκω , ubi δανειον Mnem, eto α scio ;σιαι. foentis intelligit, id nimirum, quod mereedis gratia pro sorte petiditur. Ea de re et o supplendo addidimus, ut hoc ipsum, quod fortasse voluit Philodemus, indicaremus. Iam ἄ- οναι δα,ειον, dictum erutab Aristotele L hie. Ix Cop. II. ιοσπερ δα,146ν Da απι σκν μαχλον, si amam, δοσε : Sistit m vitium radia nutim eat ei potitis, cui clohetiar. qtiam citiesri dandum. Hinc δανειζεσθαι DP et is, vel ut apud D mosthenem Olynt. I. επι μοδεριs moxnις mitiari pectiniram mes O re vindiam honore. At is, cuius est pecunia, dieitur aDud Matthaeum AN sera. v. κο σxisti συν -- , et apud Lucam XIx Ostra. Is προ- ζασθαι συν - μ. Denique non tino in loco gratiam metaniae adsimilat Cicero, etsi non eadem, qua Philodemus, sententia. Sie Lihr. II. δε me. Cras. XX. Commoues stilom qu/etimus diaιι, F etintiam viathia vi non re Missa, os otia re tueris, non Aia re ; si titim citium et qui semiaria Rahere, at via Araheas retulisse. Tum in Orat. pro Hanc. Cap. XXII. Γιεsimitia os p eunicia dcfilio, at piari r

55쪽

na) frustra in eos congeramus, qui titillas quidem causantur necessitates ; si illas pronem manisosto tendunt, tum quod maximo ea rum , et eximium est inter ii hieara dato ; sin minus haec, nequa quam tua levia dato, quibus non possum demere causam odii. Itaquo praetor propositum neque D A N

cessitates vituPPramus. . . a a

56쪽

Vers. s. επι μνιών. in αυσο μμ ιπιιερωπιν, quod certe σταλμα est, Diique coIrigendum. Em - μινυν auum απο movi επιτ ειν, o gerere, vel congerere iam proprie, quam 1ranslate Vers. 5. et seq. σων πrμστασε ε αιτιωμενων etc. Γερσσα s, circumarantia , quae vox Parunt latina est; tum necessima, sive enatia eiretimstans aliqtiem, vel noeessitos eiretimamus, ut passim lex terera-rlii, quam nos heic interpretationem sequuti sumus : hinc ασιασθαι ses πεμστ aetis idem est , aense Mitialea consori, si Daiam, Vel cuipiam in n cessistiua eonistere. Niseo positis, quid sibi velit haec pagina . satis liquet r doe et nimirum Auctor , haud eongerenda gratiae loeo in eos hona , qui nullas adserunt necessitates , frustra enim tum erunt ; at si qui diserte illas ostendani , s vi τα,6 ν eis. 4 ) tum carissima quasque inter eara, ei eximia in primis tribuenda ; sin minus haee, niinquam certe vilia danda , quae odii potius materia , quam grati animi esse solent vers. 5. ipi ret . Huiusmodi superlativum vel nullum , vel rarum est apud prorsae scrip ores, pro quo illi potius .ro ψιλα-m : sed Don aliter heie legi posse videtur. vers. 6. ω πωρν. Ita hane vocem statuendam duximus, ut ut a linteis et veteribus, et re nith ahsit. Ceterutia purae putae graeeae originis ea est, nimirum a Miπιν , quod sivendum, vel vi Aran m primo notat , iram idem Mandoque . atque inlomo, ut domi Heu ius. Quum igitur σο φι- τον posuisset Auctor , addidit reaioris 1m sitiri gratia σο προειπον , ut nempe ero προ in se in idemessireret, ae superlati iam in Vm φιλον. Vers. q. ponendum pro secium, quod habet papyrus. V m. I. et II. Παρρο et inus non θ' eos, ut in αυτ ρα , , quod nos praeser propodistim reddidimus, ut eaεν πεπιε arara nihil iaci proposistim Passim κατα παρολαν.

59쪽

COLUMNA XI.

importuno quidem in diversa abierunt , haud recte liberum vitae otium aliquibus comparantes: non agnosco stam ram nomines) eos , qui sibi soli vivunt; unusquisque modia in republiea vivat oportet. Idcirco resipiscentibus iis , nee enim videtur hie eorum error ferri posse , nodum amicis, sed nullis prorsus hominibus imp dientibus gratam beneficiorum mo-

60쪽

Vers. I. et seqq. ιες αλλ' spmx, etc. Quo dam ex Epieues selio'a videlite laete innuero Philodemus , qui pressim ad magistri senteni iam privatae vitae otium , ae tranqn illitatem piatili earum rerum curis , molestiisque antevertebant. Notum enim illud Epiruri , sapientem ei; πολτει- α e. ε συραννενο ειν. neque cla rempublieam raec stiriam, nequa principium sex rarum. Laetiliis I thr. X. Quod si erit mi r Im fortasse fuerit, Epieureum hominem non eadem, atque Epientum sentire, primum quidem respondebimus , hoe ipsum Epieuei dogma haud reete quoia iara intellexi o, ut si se ostendit Gassendu Anima in X. Libr. D. n. Laeri. Tom. N. pag. e.. et aeq. itim addemus saepe alibi Philodemum a magistri sententia deflexias . Ilete igitur os mραν αναπαυσιν mi ποιωπα,τει muris dicti a Philodemo sum qui procul a rebus publicis in libero vitae otio conquiescero stiad iit. His autem opponitur ab eodem ἀχροπαμενα σοις πεπαιτε ώνας, qui nempe publicis muneribus utitur, et in modici rei publieae lueo vivit; quod is potissimum urget iis verbis Oers. 4. 5. μη και γ --- ω,ως . non agnosco Eos, qui aisi soti Oiscin ι , L e. non puto homines esse vere dignos hoe nomine , qui tamquam a communi foeteia te discissi suis uni eo retius vacant. vers. Io. οὐχ oιον ovo ete. O ωον, vel μη ωον adhibuere Graeci pro non modo non . vel Ionium chest , vi , quemadmodum saepe Latini. Vult igitur sibi Auetor, neminem , nediam amicos impedimento esse, quin debitam beneficiis gratiam quis reddat: οὐχ o ον τι , μηδlνων II σαλπων

Vers. la. a αριστα, ut plane legitur in αυωπιρα , non ειυμστα seripioris enim hie error fuit.