Timaiou Sophistou Lexikon peri t?n para Plat?ni lexe?n = Timaei Sophistae Lexikon vocum Platonicarum.

111쪽

7. Aηριοποιόν. J Pollux III. 56. Harpocrat. in V. Hemsi eris. ad Arisoph. Plui. p. 368. Frequen Sapud oratoreS Atti QOS, nusquam , si bene memini , legitur apud Platonem

sum exscripsit Sisidas; cu-cus Edixio Luseriana cum pessime recepisset μεν, bene Pac. Gro novius Emendat. in Suid. p. IOT. e Codice Lei densi, prioribusque Edd. revocavit ἐπιραιώειμειν. Quae quin sincera lectio nemo dubitare potest. Parmen id.

me corrigunt Pan. Cornarius in Eclogis, & Henr. Stephantis quod imitationestia confirmat Philo T. ΙΙ.

Clemens Alex. Scrom. V p. 73 q. eadem figura:

χειρ' τ λόγον. ubi Stephanus malit -νυειν. At Uulga tum agnoscit Scholiastes ad h. l. διανῶν , κολυμ , περαν. Timaeus Veis ro noster respeXjt Polit. IV. p. 4S4. A. Tαῖ,

σιρα μογις νενευκαμεν. quod

in usii S luo S convertit Themis. Orat. XXIII. p.

ad Lucia r. Diat. Marin. VII. P. SQ 6.

112쪽

Δια- ΤΟ. Διαλαγχανε ν. Critia

χανον. qui locUS , monente Tib. Galeo, ObVersabatur

Iamblicho de Myster. Seet.

Timaei & Diarpocrationis glollas in unam consudit Suidas.

Timaeo glossulam sumpsit

113쪽

Ι 8. Διατεθρυμμον gh .3 Hane lectionem etsi Suidas conis firmat, credo tamen . A Timaeo scriptum esse: Δια

si quidem respexit LCg . XI. p. 679. A. ἀνοητως γαζ

de eo dicitur, qui metu fractus la debilitatus jacet. Quae VociS potestas tam rara est, quam frequens altera de homine deliciis fracto perdito

I 4. Διαγειρεινὴ Quid audio 8 An unquam significavit aut A vi νῖ Sed Suidam, qui Timaeum compilare solet, adeamus, si forte is integriorem conservarit lectio

nem Z Quid igitur ille Θ

ς ν, quod non minus mendosum altero. serus, vir doctissimus , negat se Videre, quomodo interpretatio παροί, Πια voci Nyσηqειν convenire possit. Sed hoc

eodem iure de binis

reliquis, his νειν δί απαλει- dicere potuisset. Ne multa: utroque loco eo rigendum puto : Διαγραφειν

ν ΤεQ. LX quo tali deni errore διατειρει, k λασηρειν natum sit, quaerere non laboro. Vere me emendasse, his rationibus Vincam. Δια- τρέφειν proprie est inducta litura scriptum delere, expungere. Hesychius: Δια-

Ι4. Inde frequentissime accipitur pro rejicere, abo tere, ut Polit. lsi. p. 43 a. D. quo glossa pertinet:

Ταυτα τα τοιαυ, πάνυ αιτησόμεθα ' Ομηρόν τι αλλους ποιηὼς μὴ χαλεπαίνειν ,

quem locum L rea

114쪽

Imperite InterpreSVertit: quam neque ipse, opinor, Plato describere conatus es. Idem Epist.

Haec, ni fallor, satis fuerint ad vindicandam lectionem Plutarchi de IL& Osir. p. S8-

Marhlandus , & ante eum Bouhierius ad Cicer. p. Sin. αογναφων legere tentabant, inducti altero lo-

At ibi quoque ex Cod. Pe taυ. λανώφούεο legendum, ut in Amator. p. 7ST. B.

Elt autem Θεους λαγώφω εἰς λοεμαὼ βασιλέων cum ellicacia

quadam dictum pro Deos ita to Ilere , ut eos e regum nominibus f Ios dicas. Eadem vis est verbi -τώφω. Polemo Ponticus Anthol. VIL p. 615. Η τὸ

το φιλεῖ et Προβ ες. Quod minus Atticum clicit At

115쪽

Διηαcea: Διιέγραφε, Graecorum imitatione Latinos sic ullas esse Verbo circumscribere, docet Ernesus Clav. Cicer. h. V.

Sed legitimus inprimis &propriuS Oratoribus Atticis loquendi moduS est,

satione dessere. Lysias de pubi. PCCUn. p. 3Ι5.

νοι. Aelian. V. H. Lib. IX. cap. 8. PoIIuxISi. Phrynichus in editus:

Lib, VII. 199. ubi vide Glossas. Aristid. Tom. I.

& obscoeno sensu Hipponax apud Schol. ApοILRhod. IV. set a. dixit τὸ

Σινλκον λασφαγμα. quo respexit Hesychius V. Σινδικον διασφ. Plura Spanhem.

116쪽

eaVimus. M Sthus duplici

lium in Theage

P. 8. B. E. F. permutantur. Menon. p. 22. A.

in Aeschinis Socratici Dia 1og. l. f. F. ad Verbum teguntui , inde eXcitata ab Hen et buf. ad Arg.

Plui. Aristopb. p. 4. Protag. p. 199.

ad quem locum conserendus est Procliιs in Tim. Lib. V. p. 29 . Tim. p.

τη. ubi Ficinus ridicule reddit, florescens , cogitan S , credo, nihili vocem ἐν μέν . Rectius cepit ibid. G. ξύμπαντο τόν , Ο π Α τῆς φυζῶν

539. A. 5ψ8. D. occurrit ibid. p. 54 I. G. Glostulam habet quoque

117쪽

Polit. III. p. qῖ S. C. ubi vide Scholia. Neque hanc glossam Suidas neglOXit. IO. Δικηλα. J Sic etiam ex Glos Bgrapho nostro Suidas . ut nihil opus sit

cum GJ ero scribere Δει- Erudite vocem CX- ponit ElymoL M. p. 26O.28. ubi quod laudat, Δει

κηλα , sumptum

est ex Apollon. Rhod. IV. 1672. Suspicor glossam huc aliunde irrepsisse , praesertim cum damnata 1it a P0 Iluce Ι. 7. ubi adiΙnterpp. Villoisonus , VAE. ad Longum Is L p. I79. qui Timaei Codicem post

Hjpp. Maj. p. IOD. C. Theae t. p. 129. A. di centies alibi. 23. Theaet.

αυτόν τε τὼς ἰοόνυς αυτονὶ καιέμενον. EXemplorum

quantum satis est, conge S serunt Camerarius ad Ariso tel. Nicomach. V. 7, p. 233. & P. Leopar- diu Emend. V. 9. Verbo λκαιῆ, hac puniendi notione responde id Cretensibus usitatum, de quo

118쪽

loco medicjna facienda ei si i Imarcho Pericle p. I 58.

tibi, cum nemo dubitare possit, quin Platonem more suo emn Xerit, Omnino scribendum: ἡ νὼρ α

Levius idem laborat T. D. P. TIS. F.

ciani ad Phalar. prior. p. a 88. cX meliore , quam ipse est, Grammatico haec descripsit: Abnκαν

ς τρόπον, τινα διπλοην

sumserunt Themist. Or. XXI. p. 258. C. & Dnes. Ep. J4T. P. 288. Eadem metaphora Polit. III. p.

96. H. οτι ἔσι σι πλους ἀνὴρ παρ ηροῖν, ουδε πολλαπλους. ex quo loco πολλαπλῆς,

tanquam Platoni proprium, Pollux IV. 47. laud2t. Polit VIII. p. 496. A. ουπ

nys. Halic. Rhetor. p. 66

VIIL p. 493. C. Latini Ssimplex tritissimum est eadem potestate. Platoni

cero ad Axt. V l. a. σι magnum

119쪽

hnagnum illud quidem,

veruntamen muItiplex pueri ingenium, in qu0 eg0 regendo habeo negotii satis. Graecorum etiam imita

tione duplicem Gyssem

feliciter dixit Horatius I. Carm. 6. T. Nes cursus duplicis per mare Ula siet. quod Lentie jus recte quicem post alioS eXplicuit, sed mox novandi stladio ablatus, in reducis Gyssis commutaUit: quo, ad meum sensum, nihjl potest esse frigidius. Glossae I dori Artiscem, duplicem, dolosum. Ad hane vocis vim allusit Ovidius Amor.

I. II. 27. Ergo ego vos rebus duplices pro nominesens ' quod re ete cepit vir doctus JHisceli. ObserU. Vol. ΙΙ. T. I. p. as. Vide

Matifac. ad Harpocrat. V. & HeraId. ad Arnob. I i. p. 9S. Paene mihi exciderat monere, me in Timaeo scripsisse λυος τις s. & υνιu δηλοῖ.In MS. Vitiose , γωλυος τις - , & υγιες 26. Rarior verbinum forma in αρώ,& ab Atticis in paucis tantum recopia, velut,

&e. quoea idem CX partae repetit p. 23 I. 53. Εjus tamen regulae obstata , cujuS penultima semper corripitur. Vix ausim in hanc classem referre ορμαρω, quamvis bis Occurrat apud Euripidem Med. V. I 89. & Androm V. 859. propterea quod non desunt homines acu ti, qui utrumque locum in vitii suspicionem VO-cent. Plato Euthypbr. P.

tum erat, Obmpiodorus Commentario in hungi Dialogum M Sto, SchOliastes per ιδωκες eXplican dum putarunt. Aliquando hanc formam, pro teme

ritate sua, librarii obli

120쪽

μενον διωλων, ubi Stobarus p. - ψS. Cod ex Paris. &Scho liastes antiquum ConlcrVarunt. Idem Philemoni apud Atheir. L. VII. p. 288. E. restituit II. Casau bonus. EuripideI a pud Stob. p. 26. Αἰxe

Apolog. p. 365. B. Sed ex scriptis libriS reVOearunt H. Stephanus ad h. l.& A. II. Salvinius Misic. Obs. VoL II. T. II. p. 272. Platonis imitator, Iulianus or. VII. p. 229.

αυταῖς.

εὶ ν Ο, δρυόχων ἔτι ἔχου τ γε- μεν τί, ξυγκλειον αὐτῶν-' αλληλοι κεκτηθ. qui

locus manifesto vitio laborat, cui si e mederi tentabat H. Stephanus:

Sed recte hanc conjecturam repudiat Duherus Misc. Ob L. Vol. II. T. III. p. 4I7. Nec melior est Salmasana de ann.

alius, cujus varianteSin iisdem Misc. l.c. produntur, habet τυιρρῶ Parisinus & diibing. et γενων. unde doctiores, quid Plato scripserit, eXtundant. De VOee δρυοχ Vide Grammatico S ceteros , quos laudant Brodaeus ad An

bertus ad B cb. in V. Cum Timaeo congruit ScholiasteS .FIatonis l. c. 28. Διωλύγιον. Theaet.