Timaiou Sophistou Lexikon peri t?n para Plat?ni lexe?n = Timaei Sophistae Lexikon vocum Platonicarum.

131쪽

ταῖρε, Phileb. p. 76. F.

Sophist. p. I 58. D. N τως

lit. V. p. 459. Epist. II l. p. TO9. A. Epist. VII.

αν βέλη θ. ubi Obmpiodorus Scholiis MSS. Vocem eodem modo exponit. Dio

p. 446. C. Aristit. TOm. l I. p. 287. EX Longinii praecepto Art. libetor. p. 7l4. scriptor, cXquisitius

Vide Hejychium in v. in yrimis Seholiastem ad Gorg. l. e. Totidem verbis glossam descripsit Suis

ille locus corrigenduS. In vulgatis libris male legi-tUr, πολεμώρ. Pollux IV. 8S. Be chius: Ἀμ-

132쪽

Glossam etiam habet Sui

αυλ exquisite dicitur tam de sermone, qu0 Gdhuc aures personans , qua de re ρυajibet, cujus adhuc recens es memoria. Lexicon Rhetor. M S.

σκομ' ἐμα ἡ . quem locum

sic eXpressit disertissimus Sophista, qui se totum ad Platonis imitationem comparaverat, Themistitu Ο-

133쪽

arch. Sympos . L. II. s. p. 639. lue. Arsid. TOm. I. p. 357. Themisti

bum cili aliquando Cum Θυειν permutatur, proprie tamen significat mortuis heroicos bonures deferre, Vel parentarer de qua notione Casaubon. ad Sueton. Caes. 88. & Ualchenar. ad Schol. Euripid. ΡhO nisi . 28 I. Καθαγίζειν est apud Platonem Crit. p. 564. A. 22. Phileb. p.

ut Arisophanes Pluto 488. ubi crudita seri annotatio Videnda. Hae e locutio restituenda est Dioni Chrys or. VIII.

134쪽

Damascius apud Suid. V.

Pro supido et insubo est

in Alcib. II. p. 39. F.

, biάς. ubi vide Scholia. Quod apud He

vatum CXistimo; nj si qia id praesidii sit in voce Callimachia νεν 2. . Pollux

σός - λαλών. Vide PoA ib er ium ad Glossar. N. T. P. TO. Ab b duplex verbum formatum eiῶ,

- μωρίαν α ἔλέπονlας. quamgtollam, ut lilia S multa S, ex hoe Lexico descripsit Firmul. M. P. 34S. 48. 'Aπενεύω, AleXandrinis proprium, Suidas e DanieIeIV. 16. laudat:ώμος ιγεγον . To ius Ε-mend. in Suid. I. p. SO. ridet inscitiam homini S, qui hoc verbum ab derivarit. At ego Suidam scripsisse suspicor: 'Aπ--

tonitus , obsupefactus. Ipse Suidas & Scholiastes Pla

οος. ἐνεος, κωφὸς, λαλων.

In transitu moneo, in Suida l. c. post δεοι ποιεῖν eX-cidisse 'Εν,πείε, quod este aput glosiae , ad quod subjectum exemplum refertur. Verba autem, ση

135쪽

Ii, igitim. Glossa quoque est apud Suidam.

At optimus ille Codex Leidensis ne tantulum quidem discrepat a Timaeo. Nescio Vero, an Timaeus νεον per νιον CXplican S, intelligi voluerit, νἱ.ν hic vulgari sensu novum signis1 care. Sic solent Gram. l anatici. Hesychius: 'HeMi Or. ἐοῦοὴλ ,-ηρκεον. Idem

l que loco Vide Albertum. Sed meliuS est legere:

to S, qui de hac mensium computatione egerint, adHej ch. TOm. I. P. I 286. enumeravit Cl. Editor. 27. 'Eντελῶς. Neque τους

ἐντελεις, neque ψάν τε λ ,

reperi in Platone. GlOS-sa, quam & Suidas transcripsit, pertinet ad Herodot. Lib. III. 18. Au

όν. ubi quidam MSS. teste Maasvicio, τώς εντελῶς. Quae forma cum sola Grammaticorum , aut librariorum auctoritate nitatur, possit aliquis suspicari, ubique es τε λ i scribendum esse, ut apud

Τοις. Alia tamen Hesychii

Dusterum ad Thu d. I. 58.

136쪽

anter se disserunt, nee prj maria significandi pote- 1late. Prima haud dubie vis est cutem vel quam Iibet supersciem radendis ringendique: Unde propagatae stant reliquae notione8 pungendi, Jsimulandi, ta agendi, leviter vulnerandi; item tingendi &jIlinendi. Praeter quas si Occurrant abae, ad harum aliquam facile reVocantur. Publica autem loquendi consuetudo his verbis, quamVis artissima . cognatione inter se junctis , non aeque eandem potestatem subjecit. . Nam in

sola iIIinendi viS rcle dit: in χ λω , χρούω &non illa tantum, sed &reliquae , quaS diXjmUS, pungendi, simulandi. Sed, quoniam & nimis longum est, & ab instituto nostro alienum , singula verba persequi , de Uno χνω, missa tamen ungendi DO-tione , quam fieri poterit diljguntissime disseramuS. Nativa illa I tιIandi, vel potius radendi Virtus huic Verbo tribuitur ab Aeschylo Prometh. Vincta

alii Grammatici magno consensu docent. fi

verbi usum scorpi i vel vespae idiu desiniunt, ut Aelius Dionysus apud Eusath. ad Od. p. 148O. Ammonius v. 'E iaces,& Hermias l. e. QUIbus

137쪽

Reete. Multis enim exemplis declaratur, hane Contraditorem verbi vim prae altera latiore esse frequentatam. Nicander Thie-Ijac. V. 336. Οἶσιν Dιχώμ ψη βλοσυρον δακ . Sic in nonnullis exemplaribus reperit Scholiastes. Nunc non minus recte legitur, Oi ιν ενισκήψη &C. V. 44s.

non 1bllicitasset Gaiaher. Ad vers. Post. cap. IX.p- 49O. si Verbi indolem cognitam perspectamque habuisset. Idem Lib. II l.

οις θ εκας ν αυτῶν το κεντρον.

Lib. XVI. cap. 27. Tα γαζ

lib. cap. 4 I. κε Τρον 3 εγ-

stratus junior Icon. XVII. p. 889. Themisius Or.

Luseri ad Hesych. T. I. p. III s. qua in Philostrato Seniore Lib. I L lcon.

Sic Lubnitis correXit vulgatam lectionem, Cui etsi MS. fustragatur, hanc tamen, quoniam rarior ejus usius Ult, tenem US. Apollon. Rhod. IV. IS a. οτε μειον Dιχe V . Oν όδῆον. Pari construendi ratione Arsaenet. Lib. I. Ep. 1.

138쪽

ubi nihil varietatii, CXCodd. notatur. Hinc etiam T. H. defendi Videtur posse i e etio, quam Suidas V. Sophocli tribuit

Reliquum est, Ut paucula de Verbi, sorma addamus. Antiquissima scribendi ratio est χω Δ de χω sa , cili posterior aetaS euphoniae gratia inseruit , ut esset Neque tamen haec mutatio ullum significandi dis-erjmen induxjt, nisi quod in solo ungendi etiam notio remanserit. Ab huius autem rei ignoratione caussa repetenda est, cur pungendi potestate

tam raro in Veterum monumentiS, quae supersunt, reperiatur. Scilicet nemo nescit, librarios, quicquid non assequerentur, pro captu suo mutasse. Librarios autem y Ipsi recentioreSEditores hanc formam aliquando obliterarunt; V. c.

is, qui plura Philostrato vulnera inflixit, quam 'Eξαμ

sanavit, Gogr. Olearius. Etenim ad philostr. Junioris Icon. XIII. p.

In Platonis etiam loco, quem supra attulimuS, Timaeus vi scriptum reperit pro vetustiore & rariore forma quam jure servant Hermias & vulgata CXemplaria. Pari sere modo in Apollon. Ehod. IV. I 679. ubi nunc legitur - πετρος-

χροὸμ ε σφυρον, Olim

extitisse credibile est -'--σφυρόν. Quo facilius intelligitur lapsus 3mol. M. p. 728. 32. suppressis poetae nomino, legentiS: πτερε' τens σφυρον. Apollonii locus latuit Salburgium. 29. 'Eνωριοσλ. J Reserglossam ad Herodot. Lib.

in aliis libris est ,

σία. τάξις τοῖς

139쪽

lo modo adducar, ut La cedaemonios & Athenienses a Grammaticis consulas credam, satiuS erit. in utroque corrigere:

qui ad Hesych. in v. laudantur, Vide Maxim. Tyr.

quae laudat Pollux L 7. IV. sto8. Paulo post Phi

,, ςλά ων Procop. Hist. Are. O p. 46. Nisi praestet,

,, -ο ειειν' hoc enim ali ,, quando abigere partum, ut Φθορμωδε sunt medicamenta abor

,, uVa, quibus όλια jun-- Xit Plutarco, T. II. p. se Ιῖ . F. Vide Clem. , Ai- P. 227. V. 36. VHaec ille. Mihi tamen simplicior videtur emendatio Lennepti ad Phalar.

ρον eX Timaei locupletiore exemplari, incertum, an ex alio Glossographo. Plato Euthyd. p. a 26. F. quo glossa per

140쪽

αντι

pretatus est Guil. Budaeus Comm. L. Gr. p. 6O3. Schol. Aristos b. ad Plui.

que partem acci Pi pQ int. Lucian. Deor. Diat. XVI.

do illi parti favet, atque

o deo in neutram transi. Phaedr. p. 34'. C.

plicant : ι α μηκέτι τις Λυσί

cydid. Lib. V 11 I. 8S.

tes apua Selaol. Comici ad

ρον, τ επ. - χρό ον. ubi eum Timaeo , ut Suidam taceam, congruit Hermias Scholiis ΜSS. 'Eξάsi,1 3 λέ-

Eundem Platonis locum laudant Zenobius ΙΙI. 96.& Suidas in V. atque imitatur Dio Chryso l. Orat.