Institutio ad grammaticam Aramaeam ducens in discipulorum usum

51쪽

ceterisque ductus uncus, triplici hoc modo :), - aut expositis Varii generis minores et majores

sermonis partes indicantur. De aliis quibusdam lemunctationis im8, Me nolis adio etiam proposito usurpatis.

1. Haud magis profecto nobis datum est, tradere generales quasdam regulas, omni dubio majores et ubique semper Valentes, do tono figendo, quam deliterarum, vocalium aliorumque punctor pronvivia tione. Universe autem, ut Videtur, non sine ravonibus, Semnon commmem grammaticorum doctrinam, ponitur, apud Aramaeos, plerumque, uti apud Hebraeos, posteriorem, rarius priorem, non Voro ut apud Arabesperataimam, Velitiam antepeminimam γllabammo cum ι- esse proferendam. 2. medii vero omnes Voces apud Aramaeosis re Hebrae in ita sese habent, vel, ut cum Judaeo

rum graminaticis loquamur, partim ari, acutae sunt partim 'T, pena lue tamen haud paucae ear Θ

dem literarum dii inque etiam Miscamnis, es

52쪽

apud Hebraeos innum iu Illaba priore habentes apud Aramaeos, et 'md Srras maxime, si verum est, quod plerique grammaticorum contendunt, in Getis massi dam casibus a Num o et , pr nuntiasione prorsus abstinendum esse, unius lantum sγllabae sunt, et contra multae aliae hujusmodi voces apud illos acutae, apud hos, acutae sunt; imo vero etiam habentur hujus generis Vocabula, quae apud Chaldaeos a te apud Tros pena te, ut quidam grammaticorum contendunt, pronimitantur Cons. V. c.

maleo, . De qua 'co etiam mox sub num 3.

0uaest. Ania descriptum hocce discrimen ratione habilia ιoni figendi inter memoratas dialecto repetendum p3. Denique, ut memoratam communem grammat eorum doctrinam paulo distinctius proponam . Os-ιerior ullaba, perinde purane sit an mista in 30sere semper summo cum tono pronuntianda est. Nam, ut mimitur odormis nudis, sin minus unice cinepotissimum excipiendae sunt larinae Hebraeorum s mistis respondentes, uti etiam subinde formae pam

53쪽

40 constituentes, in quibus solis prior Tllaba actae pronuntietii ta 63,1, 2, 3 g 3 DPraeirea to a.

ut item sumitur, et raro retrahitur, et ad cuncta propem0.n cujusvis generis incrementa nasia regulam tu deduci rig300 ita ut etiam formae non nudae, paucissimae vel fiant, Vel maneant penaculae. Quaest. 1.

ouae obstant, quominus salis certi esse possimus de peraraoni istendi ratione pta AE es 2.9uale judicrum de urgumentis, quibus vitiis tr dira communis grammaticorum doctrina de syllabis dispari ila ratione πω suadis, ferendum 8 c

Vocales, sive Vssabae ob deductum accentum mnicum proprie ex ordine mutandae, Verum diversas tamen ob caussas saepe seruaudae, quemadmodum etiam sγllabae purae, Mensidem similibus de caussis, nec in mistas convertendae nec destruenda in se mone Chaldaim, maxime apud Danielem, Esram. et Onsteiosum, ad Hebraeorum exemplum accipiunt accentum euphom iam, cujus operat, ut manere F

54쪽

41unt in sermone vero Sisam hujusmodi vocales et sγllabae per se, ut sponte lingitur Ob ea, quae tam id diximus, locum suum tuentur cons. V. c.

ouaesi. Ouare rarioris uos est accentus euphonicus apud chaldaeos, quum apud Hebraeos p

1. Maiseph lineolam una cum sileris celerisque varii generis punctis Chaldaica scriptura Hebraicaedebo ouamobrem nee sim in illo, quam in hocce

sermone ejus isus est, nec alia eliam eius Vis. Duaret. 0uid tamen discriminis in hujus lineolae usu apud Chia eos obserearer p

55쪽

2. Hanc lineolam, quemadmodum alla Hebraeorum et proin eum Chaldaeorum puncta, Srri quidem non habent inra.); sed habent tamen ejusdem formae t neolam, quae pro Vario, quo ungitur ossicio, modo Occlinans, modo nanetono, modo Ne sono, modo denique lineola discinica appellatur. De lineola cum Mariamo tum ne sono utpote quodammodo Sta ratis quiescentis nota jam egimus g4, 2. Itaque lineola tantum et occultans et dis inea etiam nunc nobis

adumbranda resint.

3. 0uod igitur ad lineolam Occis tem altinet: haec grammaticis in appellatur, quia monet haeras, quibus subjecia est, quamvis scriptas, non proserendas, sed inter pronuntiandum occultandas esse, perinde ac si non adessent omnino: utc iar ChrojQuranis. Pl nius ejus usum significabimus g 17 V ubi indicandum, o quibus literis subjiciatur et quibus in casibus. Atque ita nobis palebit, hanc lineolam plerumque simul etiam

discriticam esse: nam una eademque litera, sere semper in una eademque voce, lineolam Occisariem nunc a

cipit, nunc non accipit, pro diversa vi qua hujusmodi vox capienda sit Cum hac ergo lineola comparari quodammodo potest et modo memorata lineolaia keph et Arabica conjunctionis signum Vecta appellatum. 0bs. ersa grammaticorum de hae laneola Ddicia.

56쪽

4. Lineola diaeritica κατ Mosella appellata, haud uno, sed vario ossicio fungitur, pro varia Vi, quali

prescripta, est nota scriptionis compendiariae, in Sermone iis Arabico et maxime Rabbinico, Dequenter ratione habita cum aliquot vocum, tum notarum in primis Arithmeticarum usitatae ut cis, pr. Σαι - , a quinde , atque adeo eatenus huic lineolae r spondet Arabum Medda, duplicem hanc etiam vim habens. In una Particula olis hieme o incumbit eodem consilio, quo eidem huic literae in eadem etiam hac Pa ticulae aut punctum 7, H, 3, d. l. Subscripta V ro mediae Verborum radiculi, est nota Imperativorum pastinorum. Cons.s 45 et 46. i. Literae porro Linlea subscripta, monet illam ut inam velWomnliandum, vel non pro vitandam esse, prout vel cum vocalitam originali, quam literae laphvicaria scribitur, vel prout utramque hanc vocalem more etiam litorae Olophin praecedentem literam semilem vocali destitutam

57쪽

44hen ejus, quod utile est pro GK , mnin weliud e ree datus est pro rario at d.

Celerum praeter hanc lineolam suam quoque Vim habent alia lineolao Manes o, Me sono et O s 4, 2 g 7 V. De punctis discriticis vid ga.

QuaeSt. 1. his hinc ocimae ratione habu usus hujus ineolae sub media radiculi in Imperatis et sub ante M opponi posmia i0uaret. 2.E quibus caussis script m compendis in memoratis dialectis emtuerunt p

De momento usus hujus lineolae sub litem L. Et haec quidem nobis dicta sussciant de priore elementorum capite, sive de liferis ac punclis, quapropter transeamus jam ad posterius eorum caput de syllabarum ratione breviter exponendum.

58쪽

0uandoqiudem autem praecipua Aramaeorum et meriis, quae hucusque qualicunmi modo descripsiamus, cum issis et Hebraeorum et Arabum Vel prorsus, vel summatim saltem eadem sunt syllabarum an ior, ut sponte intelligitur, ratio eliam vel prorsus, vel summatim eadem esse debet quamquam eaedem haud raro literae, apud Hebraeos duas et apud Ar bos tres ilicientes sγllabas, apud Aramaeos unam tantummodo fritabam constituunt g9, 2. uae cumila sint, ullabarum ratio in sermone item Aramaeo quatuor rerum capitibus absolvitur earum nempe formatione. sione, ceria quadam quantilare et denique scribendi modo a deaetra ad sinistram.

sYLLABARUM FORMATIO.

l. Syllabae mutua Merarum aes calium conjunctione formantur idquo quidem ita ut nullius non ullabae pronuntiatio a luem proficiscatur. Quaesi. Oviae mi meere ridentur positioni omnis syllabae W--tia nen a sidera prostriscip

59쪽

2. Apud Chaldaeos, prorsus ut apud Hebraeos V calis longa cum sola sua liter sγssabam formal, sed breeis praeter suam literam indiget alius, aut literae, aut accentus auxilio; apud STros vero, ut apud Ar bes, Vocas brenis non minus quam longa ope unius suae litem ullabam format. Cons. V. c. ops cum bis sedi et sedi et aestu.

3. ametsi quaelibet flaba unius semper et sit me et escaeis esse debet, tamen duarum literarum mobilium esse potest, tomi Vero Vocalium nunquam. Hinc non magis apud Aramaeos, quam apud Hebraeos et Arabes veri nominis habentur diphthongi. Et duae illae literae, secus quam apud Arabes seri solet, apud Aramaeos, sane ut apud Hebraeos, saepe ut Iubam initia Iem non tantum inchoant, Verum etiamfines claudunt. Cons. V. s. pn,7 inmet' ph cum

60쪽

474. Dum literae quando Tllabam inchoavi, quod perquam Dequenter apud Aramaeos accidit, a 4, 3.

Semper, prorsus ut apud Hebraeos, mobiles sunt, quando vero ullabam finiunt, item mobiles quidem esse possunt, nec tamen semper esse debent; sed saepe modo prior mobilis et posterior otians, modo prior quiescem et posterior Vel otiana, vel mobilis esse

0 es: Mare plures et sa0mιc me a d Syros, quam apud Hebraeos otiantur p5. Plures vero quam duae literas mobiles, nunquam ante, nec etiam saepe post vocalem in fritabis adnutiuntur, et in medianis fractis, ne duae quidem hujusmodi literae unquam aut ante, aut post voces . qua admodum mox Videbimus. Duapropter, ubi accidit, et varias ob caussas centies accidit, ut duabus literis fritabam, sive inchoantibus praeponenda, sive finientibus apponenda sit alia litera; ibi propter hanc tertiam literam semper nova creanda est sγllaba. Idem quoque sit, ubi duarum literarum pronuntiali ope unius praecedentis vocalis minus placeat. Posterius