장음표시 사용
41쪽
inimis. De puncti porro hujus quasi elis post- et mutatione, ut etiam de ejus omissione Vid g 27 Denique Dagesta euphonicum, ubi usurpatur, usurpatur more Hebraeorum et proin eius character, quo indicatur, ut etiam usus, cui inservit, prorsus alius est quam Trachia euphonici apud Arabes.
Ouid de dicti myesta euphonici apud Chaldae usu statuendum Z2. meso tene, quo Arabes, quibus advirataliterae pronuntiatio adscripto puncto Indicatur, noni digent, apud Chaldaeos nec pluribus, nec aliis nunc sileris, quam sex hiscen, o a, quibus apud Hebraeos inprimitur, neque etiam iis, aut alio proposito, aut aliis universe in casibus inprimitur. incqnoque more Hebraeorum, Adfixa secundae personae pluralis numeri hujus ageses usum propter easdem pariter caussas respuere solent ut a Ptu non
risitare eos, fem. De ejus autem usu uti etiam de ejus neglectu in sermone Hebrae non ita obvio,vid gl7, I et 28.
42쪽
u riri insinus quidem, quam Hebraei, Chaldaeio Arabes suas habent Species assessalas, suas emborum, Non sinum Particularumque sorinas Vario modo variisque de caussis deseclinas, alque adeo non minus aliqua et dupli adae et delicientis literae indigent notamque parile proin tam characterissica quam compe saliea; nihilominus tamen plerumque usurpant neutram. Scilicet res sic se habet sola sere, ut grammatici loquuntur analogia in sermone Μriaco una est et duplicationis et defectus nota; in certis tantummodo quibusdam casibus moris est, ut haecce nota ope unius alteriusve modo luemue modo neci e rimatur. 1. Universe utraque eum si ea nistaeum defectus nota una indicatur analogia, sive conformitale se monis ririaci cum alia dialecto, Chaldaica maxini et Hebraica. Ita formam V. c. cim et cimili co stituere speciem duoessatum priorem quidem actaeam sive Pae ι, posteriorem passaeam sive Ethpa ala grammaticis plerumque appellatam, frue uno Verbo, in utraque hac sorma mediam radicalem proprie per myesta characteristicum esse duplicandam, patet ex
Arabum Nisi ex Chaldaeorum ps et ipsi RetexHebraeorumnias, ripa et pinn similiter g
obsereabis scriptum esse pro ista Seu pom pro, Mi a rad. . , atque adeo mediam radicalem
43쪽
30 proprie cum Dage soli compensatis esse scribe dam, liquet ex Chaldaeorum rapnis adire tua obserearit, quodque etiam confirmatur Hebraeorum
0uaret. Syri etiam Meras, arus de caussis, ' pris duplicandas, non duplicant et ad quae rerum capis attendendum, in nobis dubium ratione habitu hujusmodi formarum foliatur p2. Sex autem litem 2,m P, γ, quodammodo Dugere forte admittere censentur Scilicet haeliterae apud STros, more Hebraeorum ac Chaldaeorum pro diverso, quem in vocibus occupant loco duplici diverso modo pronuntiantur, partim cum adspiratione, partim non cum adspiratione a17 I.). Cum a spiratisne pronuntiandae punctum infra se, sine a visatione pronuntiandue punctum supra se habent Infernum illud punctum appellatur Rumoli io, mollities, supernum schol . . aon induratio.)Prius ergo punctum sive Rucoc vi usuque tenus comenit et cum puncto, quo adspirata literarum in sermone Arabico pronuntiatio indicatur et cum lineola Rapheiram remissum. tanquam adspirationis nota sex hisce litoris in manuscriptis et antiquis Bibliorum
44쪽
Hebraicorum exemplaribus superscribi solita, sed in ceteris dein editionibus sere omnibus non usurpata; posterius Vero punctum seu C choi cum Dagestas i. Jam Vero, cum haec propria utriusque hujus uncuris sit, ima porro Schera sub nulla non literat gesta forte habente semper mobile sit, et denique, cum Dagesta forte literas adspiratas non tantum d plicet, Verum etiam adspiratione privet intelligitur utrumque hocce punctum eatenus moesta fortis omes in sermone Syriaco ungi posse, idque quidem mmc ration habita literae praecedentis vocalem non habentis, Cuscho vero ratione habila ipsius lit me, cui superscriptum est intelligitur item Rumeliealenus indicare posse cum Scheniae mobili, et C scho cum cherale quiescente praecedentem literam vocali destitutam, proprie scribendam esse, atque adeo
ope utriusque hujus puncti posse distingui aliquot in
sermone Triam earundem es sterarum et Ucalium, sed diversae originis et similicationis formas, pecelerarum dialectorum, diversas ob caussas non e scandas. Ita V. c. docet Rucoch, literam L ad proprio cum Dageae compensatano, et proin simul otiam cum Schetiae mobili scribendam esse m voca
semim piares, ex ordine per Dagesta e raeseri
45쪽
ticum esse geminandam coli. Hebr. nete e Chald. V., diversae originis esse sormas: priorem significare plantabunt, posteriorem nolent, atque adeo illius radi 3. Reliqua, quae habentur puncta discriticu, hic describenda, non duplicationis, non defectus equo etiam proprie Scheralis, sive mobilis, sive quiescendis sed eociarum et alius etiam generis sunt notae, quibus alias ob caussas earundem pariter literarum earundem quoque subinde vocalium Voces diversam aut signiss-cationem aut vim habentes a se invictem discernuntur. a. Et primum quidem horum punctorum est Iliad. quod diversam indicat vocalem, prouti huic illive hujusmodi vocum literae vel superscriptum, Vel subscriptum
est 2 ema. ua vocalis vi, nempe a marime, misi vocatari lineola Mehunono I 4, 2. et punctum, mox sub li c0 describendum, vi vocalis
modo x, modo I modio etiam subinde usurpatur.
46쪽
Ribui, seu Ribbui, plicarum dictum) quod eum vi torini talionis Muralia utimeri huic illivo literae,ino in modum fGJ perscribitur, ita tamen, ut iuxta literam Loma scribatur, vel ei sic saepestiam quasi incumbat, et ut horum punctorum unum enm vocali viam Petoelio, et ut vocalis S iam Seeopho, cum puncto literae Riscli, quae omnium mmcimo Ribui notari solet, coalescat, quemadmodum vocalis Syriaca Peιooko cum puncto literae Do Iara
--2 est tangi Dem est, erum est
viduae, est , o peremerunt sem. Millest tam ill a locra est ore boum. iis porro lentac reces. - Cum duobus autem hisce punctis, quae Ribui essiciunt, praeter omnem sane necessitatem in libris vocalium apparatu instructis plerumque scribuntur Nominum pluralium utriusque generis in sint sive absolia, sive emphisic sive 5
47쪽
Ad novis positorem Veri, uni potio pluralium minini generis Parsicularum demque hirulium sormas tam absolutas, quam mini Ad is copulatae utpote eharacteristicas Mumeri arati notas ubique habentes
appellantur collectisa, hanc suam vim pari, quo aliis tu linguis modo unicuique sponte salis superque -- strare solemta Nequo etiam dissicilius in venae, quae a grammaticis 6 Verborum tertia diecili quiescentia genere citantur, parte iisdem literis iisdemqu e temvocalibus scriptae disiuiguantur, quam asiae varii generis lamas ob e dein ussam emenus λαminus quoque dubiae. obs.m grammatio vin doctri-: duorum, quibus litera
semper unum inmeripluresis esse notam, rerum indicare raro etiam se primam cum Vrdeteriri, tum Eutriri pergo more Puincipium Priam s.
e. Tertium punctum discriticum est illud, quod haud male Verbale appesta-ris, utpote solis erinyroprium, idque quidem ita ut modo huic, modo alii in iis literae adscriptum si Nimirum Infinitivus, pleraequo
porro cum Praeteritorum tum Futurorum, uti etiam ac reum Imperativorum personae stra se; sed cum prima singularis numeri Praeterllorum, tum prima utriusque numeri Futurorum persona, et Par pia
48쪽
ac a punctum supra se habent cons. V. c.
scribere, scripsis odi I scribet,
scribam, mori scribemus, scribens. Utrum tantum Verborum mediam dicatio quiescentium in specie Aphe Participium punctum vidi se habet: ut constiluens. Tertia denique persona sing. m. sem gen unum et saepe duo puncta sibi adscripta habet, et duo quidem puncta, ubi usurpantur, nunc hac nunc alia ratione ponuntur ut sita , vel bubbra, vel δε huci vel etiam Alasi 5 scripsu. - consporro aliorum gramna a , in quarum plerisque usi innuia, ua elium ea, γ' nos hocco puncto e basi monuis- , distactius planiusque descripta sunt et ipsum item Verborum, quod oem paradigma, dicis modo punctatum, e tata in ii struuartum disique punctum G - - in nimbit litora o hi Particula lal aut, ut ita etiam, deficie libus vocitibus, distinguatur a Particula eae manclio os uocirca punctum monet literam o pronu liandam, lineolam vero, tam lueram non pronuntia
49쪽
0bs. 2. ID puncto eoque uri alio promino huic illine Iuerae in quibusdam cibus superscripto. S.
l. Accentus variae formae signis expressi, solis in Hebraicis et Chaldaicis scriptis usurpantur, sed in re liqua scriptura orientali non inm. In hac tantummodo usurpantur modo hujus, modo alius figurae signa, quibus majores ac minores sermonis partes dissinguuntur. Nihilominus tamen in hac ipsa etiam orie tali, prorsus ut in milia non alia scriptura toni Mendi signis defututa, nunc haec, nunc alia cujusvis Voc bullullaba, non minus, quam in Hebraica et Chaldaica scriptura κατ ξοχον inter pronuntiandum acoenda est; qua admodum nobis ex iis, quae g9. disputaturi
sumus, palati iii ,.i 2. De accensibus sermoni Chaldais propriis non
50쪽
opus est, ut quisquam moneamus, propterea quod in eo eadem sunt accentuum nomina , idem numerus, eadem lama, idem situs, eadem pariter Vis: paucis, quia hiemaccentuum apparatus totus est ipse ille, qui in sermone Hebraeo teritur. Hoc unum tantum monendum, mullo Dequentiorem et alium etiam esse in hoc, quam in illo
Sermone accentuum usum, de quo euam mox ad IS. plura. 0ua l. Unde muto rarior in Chaldaica, quin in Lebraica . e nullus in ceteris dialectis Meentuum usus repete
dua est' 3. Quod jam ad illa Dequentissimi usus puncta. sivo signa, quibus in libris S iacis sermo in maiores et minores partes aut dividitur, aut quibus finitur, attianet: animadvertendum, et haec quoque non longa di putatione indigere cum alias ob caussas, tum etiam ob multum arbuta, quod in hacce sermonis supellectili, Io- eum habere solet, ita ut apud alios scriptores alius signi rum sit numerus, alius usus, alia sorma, alia etiam vis. Quamobrem suffecerit nunc nobis praecipua distinctionis signa universe Verbo indicasse. Sunt autem illa quatuor, eaque Velim, Vel quatuor, vel duobus punclis expressa. meso, usi eum quatuor puncta sic
- - aut ili0: dispositis iisque modo una, modo duabus modo pluribus etiam vicibus pari distantia ad lineae complementum scriptis Vis nostri με in exprimitur: