장음표시 사용
31쪽
soli itis, prolabendum s sicque pi ures hac vivendi libertate ad sui. sequelam traheret: quod ei ad votum eveniste superius indicavi ,& maximε quia indinerenter utendi feminis ad omnem turpitudinem suis permittebat. Addi etiam potest, Simonem bona opera despexisse, quia putabat praecepta de iis exercendis a malo Deo &malis Angelis mundi opificibus data et se, ut homines servituti subjicerent, a quorum imperio se suos discipulos liberaturum pollicebatur .
IV. Quamvis autem tota sua doctrina se Angelorum, seu, ipseajebat, Principatuum hostem acerrimum protestaretur, eiS tamen cultum idololatricum praestandum elle docebat, ac eis serviendum teste Tertulliano de Privscript. cap. 33. ubi ait: Simoni nae autem magiae disciplina Angelis ferviens, utique ct ipsa inter idololatrias deputabatur, er a Petro Apostolo in ipso S mone damnabatur. Et Epiphanius Haeresi a I., post exposita mysteria turpitudinis , quae Simon suis praescripserat, ait: Idem etiam nomina quaedam supponit Principatuum 3 rite tum, eaelosque diversos tradit, ct in
unoquoque firmameuto ac caelo virtutes quasdam exponit, ct nomina
barbarica his indit. Non posse Cero aliter fervari aliquem, nis hanc nosticum ductum didicerit , ortalia sacrificia patri universorum per eos priucipatus ae potesates sterre. Hoc autem non quia aliquid speraret ab eis, vel per eos quos ut hominum inimicos habebat: sed ut eos flecteret ac emolliret, ne hominibus nocerent in hac vita, ac ne eis post mortem regressum ad patrem universorum impedirent. Quibus apparet, quam diversus fuerit cultus, quem Simon exhibebat Angelis, ab eo quem iisdem exhibent Catholici: ille enim erat cultus servitutis tanquam mundi opificibus turpibus sacrificiis exhibitus δέ vere idololatricus: Iste est cultus honoris , tanquam Dei servis ac millistris ad eorum intercessionem coram Deo & assistentiam implorandam. Ille est , quem Paulus danurat
ad Coloss. a. v. I 8. dicens: Nemo vos seducat . . . tu religiove Angelorum , qua scilicet haeretici illius temporis, relicto Christo unico Mediatore, adorabant Angelos, velut qtaedam Numina sacrificiis N oblationibus, & mundi conditores ac primarios rectores. In hoc autem sensu Angelos Catholici non venerantur. Sed liuec hujus loci non sunt. V. Septimo es sutiebat Simon seu verius blasphemabat, Deum
este causam omnium malorum etiam culpae, ac nomines natura ad flagitia ruentes nec ilitate peccare . Ita Vincentilis Lirinensis in Commonit. num. 24. , inquit, aute Magum d imonem apost Iicd disriwone percussirem . . . . auctorem musirum , ides scelerum , impietatum , flagitiorumque nostrorum auos est dicere creatur m
32쪽
Desin ' dippe quem asserit talam hominem manibus 'fam fris errare naturam, quae proprio quodam motu, ct neces riae cujusdam voluntatis impulsu , nihil aliud possi sibil aliud velit nisi peccare s eo quod
furiis vitibrum omnium exagitata ct insammata, in omnium turpitudinum barathra is xosd cupiditate rapiatur. Et merito dicit neminem ante Simonem hanc protuliste blasphemiam s nam &ipsi Philosophi ethnici & maxime Plato hoc detestati sunt f Lib. enim de Republica versus finem Plato ait: Nonne bonus ipse Deus es , di ita prostendum e procul dubio. Atqui nullum bonum noxium es ,
an non e nullum, ut arbitror. Dud innoxium es, numquid nocet e
Nequaquam. uisu non nocet, numquid malum facit e Ne Me quidem . uod antem nihil mali facit, nullius es mali causa. Idemasterit in Parmenide, ostendens Deum nullam mali habere ideam. Et Salustius L. de Diis S. Mundo c. I a.ostendit, malum peculiarem naturam non habere, sed fieri solum ex absentia boni: fed qu amratione, inquit, cum Dii boni sim omniaque ipse factarit, mala funt in Mundo e At primrem dici istud oportet , ei, Dii boni sue o omnia faciant , mali nullam esse naturam , sed ex boni assentia fleri, quemadmodum tenebrae ex fetuae non funi, sed ex absentia Iummis oriuntur. VI. Multo aut magis mala moralia auctorem Deum hahere non poliunt, sed ex absentia ipsius & recessu ab ejus infinita sanctitate fieri dicenda sunt s quomodo enim iniquitatum aues esse poterit Deus qui eas vetat vindicat & severe punit unde Paulus Rom. I. v. s. ait: Numquid iniquus es Deus, qui infert iram e fecundum hominin dico Absit. Alioquin quomodo judicabit Deus ne Mundum y Sed Simoni intererat talem sibi fingere Deum, qui in se malus esset, & ad quaecumque flagitia homines necessitate impelleret: cum enim ipse adeo turpia doceret, &ad ea implei da suos incitaret, in ab eis horrorem excuteret,aliud tegumentum habere non poterat, quam eos impia hac deceptione continere, dicendo: ad haec omnia Deum eos excitare imo & compellare.
Sed haec turpia dimittamus iterum audituri. VI.
Error de Trinitate Christi ct Resurrectione.
L Ctavo: adhuc in Deum impius, negabat in Deo esse tres personas re ipsa personaliter distinctas s quo facem prie buit Sabellio & aliis Patropamanis. Haec haeresis ex ejus doctri ua sequebatur s cum enim spargeret, se esse magnam Dei virtutem , & ex supernis descendisse apud Samaritas ut Patrem, in Tom. VII. C Judaeam Dissiligod by GOrale
33쪽
Judivam ut Filium, o sit per Apostolos ac alias gentes ut Spiritum danc una, consequens erat ut negaret, Patrem Filium Sc Spiritum Sanctii in tres elle personas realiter distinctas. Hunc errorem in Sabellio, ec proinde etiam in Simone, ex Scripturis confutat S.Hilarius L. a. de Trinit. num. 23. his verbis : Patrem ct Filiam au det Sabellius , et dem praedicet, ct ipsum illum esse qui utrumque
est naucupatus, ut cum eo unus sit ambo, Mu uom: audiet statim de
Levangeliis, non semel atque iterum fed frequenter Matth. I7. v. s. Hic est Filius meus dilectus, in quo bene complacui se . Audiet Jo. I in. v. 28. ,, Pater major me est ,,. ibidem v. II. Ego vado ad Ratrem is cy' Jo. II. v. 41. ,, Pater gratias tibi ago , Jo. 17. v. s. se Clarifica me Pater, , δ' Matth. I 6 .v. I7. ,, T u es filius Dei vivi,, . Ita Hilarius in Sabellio Simonem pedi stringit. II. Nono: ex hac haeresi aliam trahebat, nempe ut saepius indicavi Christum vere non venisse, nec realiter pallum sed putative tantum & imaginarie. PIoc indicant S. Irenicus L. I. cap. 2Ο. modo a 3., Tertullianus de Praescr.c. 6., Philastrius Haeres. 29. , &S. August. L. de Haeres. c. I.: ubi ait, Simonem dixisse, Se in Monte
Sina Legem Mosi in Patris persona dedisse γudtas, tempore Tiberii in Filii persona putatime apparuisse, po ua se in liuguis igneis Spiritum Saueium super Apostolos venisse , Christum autem nec veuisse nec is Ddaeis quidquam pertulisse . Quibus ea quae de Christo dic bantur , in se putative & apparenter impleta fuit se asserebat.
III. Decimo: Resurrectionem carnis futuram esse negabat . Hunc errorem hauserat a Sadduc. eis, qui inter Iudaeos in eodem errore versabantur, quos confutavi Tomo 16. Theolog. Tradi. de fine mundi q. 3. Dub. I. Resurrectionem futuram Gentiles quoque Philosophi negabant: unde cum Paulus Act. 17. v.32. Athenis praeeipua philosophorilm sede praedicans, inter alia de Christo dixisset, eum a mortuis suscitatum 1uisse s reteri Lucas ibi: Cum audissent
autem resurrefctionem mortuorum, quidam quidem irridebant, quidam vero dixerunt: Audiemus te de hoc iterum. Homines enim carnales Sacramenta Dei nescientes, capere laon poterant, quomodo corpora sam in pulveres redacta, vel igne consumta vel a bestiis vorata, in intes rum pollent restitui: de eis enim S. Augiistinus L. 22. de Civit. Dei c. ra. Cum, inquit, aliud vertatur in pul*erem , in auras aliud exhaletur s Aut quos bestiae quos ignis absumat s naufragio vel
quibuscumque aquis ita quidem pereant, ut eorum carnes tu humorem putredo dissolvat s non mediocriter permoventur , atque omNia reco ιigi in carnem er redintegrari posse uon credunt . Propterea autem
Simon 8c alii carnis resurrectiouem aregabant, quia eam contra na- uram corporum esse putabant. IV. Pla-
34쪽
. IV. Plato tamen in Timaeo eam agnovisth visus est ut enim
refert Eusebius L. D. Praepar. Evang. c.33. ait: enim puerorum in naturam fenes redeant buic Qerd cohaerem ne est, ut ex mortuis ac terra consepultis coalescentes denuis reviviscentesque nonnulli novam conversionem sequantur , ortu simul ipso contrarium in orbem revoluto. Et cap. 3 s. ex eodem Platone narrat de quodam nomine
Ere viro sorti, qui in bello occisus is Elatis caeterorum cadaveri- ,, 'us post decimum diem jam corruptis, solus absque vitio repor- ,, latus domum est. Ibi sepeliendus cum esset, die ab interitu ,, duodecimo rogo jam impositus revixit se . Resert autem idem Plato, praelatum Erem postea enarraste,quod ejus anima a corpore egressa in locum admirabilem devenerit, ubi hiatus terne duo admodum vicini extarent, quibus adversi totidem sursum in Coeso responderent, inter quos judices considebant, qui re diligenter e custa, probos jubebant ad dexteram per viam Coelum consce deres improbos vero ad sinistram abire ad inferos: quibus visis ad homines iterum amandatum fuisse, ut nuntiaret ea omnia quae viderat. Ecce ex Platone argumentum Resurrectionis Judicii, dc poenae' aut praemii post mortem. Plutarchus quoque apud eundem Eusebium cap. 36. refert de quodam Heracleone a mortuis suscit to. Haec, si vera sunt, potentia Dei operata fuit inter gentes ut a
malis eaS revocaret. Hoc certum est, Platoni oc Plutarcho non fuisse prorsus ignotam mortuorum resurrectionem.
I. T T Ndecimo: asterebat Simon, animas de uno corpore in aliud vi transire. Hoc puto eum somnialle ut fabulam de sua H lena firmaret, quam dicebat, in varia muliebria corpora transmigraste , ut adversantium AnSelorum insidias declinaret , quam insaniam irridet Tertullianus L.de Anima cap. 3 . . Errorem istum ex schola Pythagorica prodiisse communis sententia est s ut enim Democrito Epicuro & aliis volentibus animas cum corporibus nam sci & cum corporibus interire,sese opponerent, dicebant Pythag rici , animas non nasci cum cori oribus, sed IV tius de uno corpore transmigrare in aliud. Ita Lactantius L. 3. Div. Instit. c. I 8. Cum timerent, inquit, argumentum illud, quo colligitur, nec e esse ut
occidant animae cum corporibus quia cum corporibus nascuntur 3 di-
erunt , non nasci animas , fed insinuara potius in corpora s o de aliis
is alia migrare. Non putaverunt aliter feri posse , ni frepersul ani
35쪽
mae post eo Ora , nisi videantur fuisse ante corpora. Hunc errorem adoptarunt postea Haeretici Manichaei, Albanetines, Albigenses, Malii qui dicebant, animam hominis secundum ejus meritum per diveria transire corpora, etiam animalium &serpentum si male
vixisset, si vero probe, in alicujus principis vel alterius illustris
II. Hanc animarum de corpore in corpus transmigrationem impugnant Patres. Irenaeus L. a. cap. 38. i modo 33. ita contra Platonem discurrit: Dum animae transit de uno in aliud corpus de heret meministe eorum, quae antea in alio corpore gesserat. nam sicut so rati hominis A requiescente corpore anima quaecumque apud se videt & in phantasmate agit, memoria plerumque retinet, comminaicat cum corpore s imo & post plurimum temporis, quae per somnium quis vidit vigilans annuntiat τ Sic utique remisisce
retur 9 illorum , quae antequam m hoc corpus veniret egit. si enim hoc, quod in bremissimo tempore visum est, vel in phantasmate conceptum est ab ea sola per fomnium postquam commixta sit corpori Oiu
universum membrum dispersa commemoratur s multὸ magis illorum reminisceretur , in quibus temporibus tantis ct uni.erso praeteritae -- laeseulo immorata es.
III. Videns Plato, se vi hujus discursus premi, effugitim hoc cogitavit, dicens, quod anima dum in novum corpus immittitur, ab eo qui est super introitum daemone, priusquam in corpus intret potatur poculo oblivionis. Sed in hoc sibi contradicere, ostendit j renaeius his verbis: Si enim oblivionis poculam potest, posteaquam ebi
bitum est, omnium factorum obliterare memoriam, hoc ipsum unde scis, d Plato, cum sit noe in corpore anima tua, quoniam priusquam ime orpus introeat is daemone potata es ιblivionis medicametito e Si Gim daemonem poculam ct introitum remini heris, ct νeliqua oportepognoscas: si amem illa ignoras, neque daeetnon .exas, neque artifc iosAcompositum oblivionis poculum t est P. At quia alii dicebant, ipsum corpus oblivionis poculum eme Irenaeus insurgit sic: Si corpus oblivionis poculum est s quomodo
eorum,quae anima vidit per 1emetipsam in somno, memoriam corpus non delet sed diu etiam reminiscitur & caeteris nuDIiat 18 Si ea quae anima egit sit recorpore, acced te operatione corporis , memoria caderent se nequidem ea quae olim agnovit sive per oculos 1ive per auditum anima in corpore exesenS memoria retineret, 1ed simul atque ab inspectis abestet oculii', omnia corpore mem
etia deierentur, clim corpus ipsum ellet oblivio ; unde fieret quod in tali oblivione existens nil aliud cognoscete posset, nisi quolla praeserui videret, quod latissimum ella quisque experiti: Noa Di sitirco by ODO E
36쪽
II Non ergo corpus oblivionem essicit animae eorum , quae visa
sunt, sed anima docet corpus, & participat ei illa quae vidit. non enim est fortius corpus quam anima, sed ab ea spiratur vivificatiuaugetur: & anima non Ἀγssidetur sed possidet, & principatur corpori : ejus quidem velocitas dum est in corpore retardatur, scientiam tamen non amittit: Corpus exim inquit Irenaeus organos is es s anima autem arti cis rationem ostinet. ΣΗmadmodum itaque artifex velociter quidem operationem fecundum se adiuvenit , In organo autem tardius illam perficit propter rei subjectae immobilitatem s ct illius mentis velocitas iamixta tarditati organi temperatam perficit operationem: sic er anima participans suo corpori, modii irm quidem impeditur admixtε velocitate ejus corporis tarditate, non amit tu tamen tu totum fuas τirtutes s fed quasi vitam participam corpori, ipsa civere πω cessat. Sic o de reliquis ei communicana, neque frientiam ipsorum perdit, neque memoriam i pediorum. Unde concludit: Si Daque uultius praeteritorum meminit, sed existentium fraentiam hic percipit s non igitur is aliis eorporibus fuit aliquando, neque egit qua nequidem agnoscit, neque novit quae qui dem neque videt s sed quemaismodum unusquisque nostrum Dum eorpus per artem Dei fumit, sic fuam habet animam. Hactenus ex Irenaeo contra animarum Transmigrationem generaliter.
IV. Hoc errore decnatus Plato ut refert Plutarcluis ad finem Marii in dicere solebat, se gratias agere naturae primum, quod homo natus esset potius quam mutum animat: deinde quod mas potius quam femina, quod Graecus quam Barbarus a postremo quod Atheniensis, & quod temporibus Sociatis. putabat enim juxta suam de transmigiatione sententiam, potuit te nasci vel brutum animal vel feminam vel barbarum, si anima ejus, sic tu in suum migraverat coivus, ita migrallet in corpus bruti vel laminio vel barbari: ideoque deridet eum Lactantius L.3. Inst. cap. I9. dicenS : Ego plane contenderim, nanquam quidquam dictum esse in re-hus Manis delirius s quasi oeia si aut barbarus aut Hulier aut asinus
denique natus esset , idem ipse Plato esset , ac non illud ipsum quod natus fuisset. Deinde ostendens transmigrationis , auitatem Sc Im
pollibilitatem : Vanum, inquit, quia necesse uoci fuit Petores animas in Nova corpora inducere, eam idem-rtifex , qui primas aliquando δε-cersit , potuerit femper novas facero: Impossibile , quia rectae ratiotiis anima tam immutare naturam atus fui non potest, quam ignis aut deors m niti, aut in tranfetersam, muri Modo , flammam suam faudere . Existimetit igitur ιυno sapiens, feri potuisse , ur aviinc , quae tunc erat in Platone, in aliquod mutum animal ivcluderetur, estque mono fensu praedita ut Auli oret, ae dolixet, ia covgrueoti se cυν-pore oueratam.
37쪽
Deinde eum arguens quod se natum fuisse Athenis & Sozratis temporibus gloriaretur: fantiu , inquit , si gratias
agere se diceret, quod iuget usus quὸd docilis natus esset, quὀd iis opibus ut liberaliter erudiretur e num qu)d Athenis natus es , quid tu eo beneficii fuit ' An non plurimi extiterunt in aliis civitatibus excellenti iugenio atque doctrinά viri, qui meliorer singuli, quam omneristbenienses fuerunt e inuta hominum millia fuisse credamus, qui e Athenis nati or temporibus Socratis, indoeiι tamen aestulti fuerunt exυu euim aut parietes aut locus, in quo quisque es est Uur ex utersteonciliat homini sapimitiam. Bud Qerd attinuit , Socratis D temporibus natum gloriari ' Num Socrates ingenia discentibus potuit dare 'Non venit tu mentem Platoni , Alcibiadem quoque o Critiam ejusdem Socratis assiduos auditores fuisse , quorum alter hostis patria acerrimus Dit , alter crudelissimus omnium orannorum e Haec LactantiuS.
V. Hanc animarum Metempsycosim etiam ad brutorum eorpora dicit S. Augustinus L. io. de Civit. Dei cap. 3o. Porphyrio displicuista, eam tamen ad humana corpora admisisse . quem propterea deridens S. Doctor: Puduit, inquit, illud credere, ne mater fortasse Alium in mulam eonversa etectaret: O non puduit hoc credere, ubi revoluta mater in puellam filo forsitan nuberet. Deinde ad veram de hoc fidem tenendam monens ait: erantis creditur honestius, quod sancti ct veraces Angeli docuerunt, quod prophetae Dei spiritu asti locuti funi, quod ipse quem venturum Ssisatorem praemissi uuntii praedixerunt, quod miss Apostoli qui orbem terrarum
Evangelio repleverunt e inani3, inquam, honestius creditur, reverti femel animas ad corpora propria, quam reverti toties ad diversa θQuibus firmat Catholicambidem de unica ac generaliResurrecti ne, qua animae semel ad propria corpora revertentur, ut vel debitas poenas qui mala egerunt, vel promerita praemia qui bene , in
VI. Duodecimo tandem asterebat, licitum este urgente persecutione Christum ore negare, & ad idola genua llectere . cum enim ex dictis alsereret, Christum revera non venisse nec passumelse sed putative tantum, discipulos suos docebat, non tenericum vitae dispendio ipsum consitet i, sed posse uidisserenter etiam idolis thus adolere. Testatur hoc Origenes Lib. F. contra Celsum noviss. edit. num. II. dicens: Iuamquam Simon quidem, ut plures ad se adjungeret, mortis perictio , quod Christiani subire docti fuerant, suos discipulos liberaverit s siquidem doceret, idololatriam
rem esse nec bonam nec malam. Contra hunc errorem fuse egi Tom. I. in a. a. Qu. . de actu externo Fidei Dub. a. s.3. & Dub. I. quo Diqilirco
38쪽
Dt M EN AN D RI A N I S . 23 quo Lectorem mitto . De hoc videndus est Tertullianus in Scorpiaco, quod adversus Gnosticos simili errore laborante; scripsit S Cyprianus L. de Exhortatione Martyrii. unde Ecclesia a tiqivi severa admodum disciplina processit adversus eos qui ver νvel facto Christi fidem negassent, ut de Libellaticis & aliis apud Cyprianum maxime videre est : sed de hoc sermo erit etiam infra.
q. VIII. Simonis discipulus Menander . Uus Θcresis exitus .
I. Q Imonis Discipulos recensti Theodoritus L. I. Haerfabul. c. I. I his verbis : Ex hac etiam amarissima radice exorti funt Dosibiani , Geobaui, Gorabent, Masbothei, Adrianistae, Eu chisae, Gnistae . Sed ii omnes cum impiae foseae parvas quasdam mutationes excogitasent, non diu durarunt, sed oblivioni omnino traditioni. Alii aliis nominibus eos nuncupant, ut apud Ittigium de Haeresiarchis cap.3. s sed hae c ad rem non faciunt. Ρnecipuus tamen Simonis ejusque haeresis sectator fuit Menander & ipse Samarites s qui Simone extincto ejus errores circa ann. Christi 74. Vespasiani autem I. reviviscere secit. Magiae Scipse deditus erat, & pneceptore suo majorem se iactabat, aliqua de suo addens vel mutans. non se quidem dicebat esse Divinam virtutem, hanc enim esse omnibus incognitam aiebat, sed esse se servatore in ad hominum salutem milium, & ad ejiciendos a domi natione Angelos mundi conditores: & ad hoc quemdam baptismum eXcogitaverat, quo abluti vitam immortalem consequerentur . Ita S. Irenaeus L. I. c. 23. alias a Q. Hujus t nempe Simonis successor fuit Menander Samarites genere , qui ct ipse ad summum magiae peruevit. primam quidem virtutem incognitam ait omnibus , fe autem eum esse, qui missus sit ab lavisibilibus Disatorem profalute hominum. Mundum autem factum ab Angelis, quos ct ipse iliter ut Simon ab En Ha idest intelligentia vel cogitatione stemissos dicit. Dare quoque per eam qua a se doceatur magiam, scientiam ad id ut o ipsos qui mundum fecerunt vincat Angelos. Resurrectionem enim per id , quod est in eum baptisma , accipere ejus discipulos, O sitra non posse mori sed perseverare non senescenter
II. Eadem fere Epiphanius dicit contra Haereses cap. 22., qui Menandrum aliquo tempore Simonis discipulum fuisse dicit. Theodoritus quoque L. I. H.eret. fab. c. a.lde eo dicit: Meuandersutem, qui ipse quoque fuit Samaritanus ex C,Grai vel Caparetajas
39쪽
ut vult Iustinus As ol. a. in qui dicebatur vico profectus, ἰllius quἰdem
Simonis in excepit praefigias s se autem non primam nominavit pote tiam, dicebar enim eam cognosci non pus , sed ab illa se missum ess Ddritans ,δε ipsum fervosorem appellavit. Similiter autem ac Sis udicebat fuisse Angelos is mentis comprehensione productos, θ' eos mundum esse fabricatos. Servari autem eos , qui in ipsum baptizabantur , ct potentiores e i etiam in hac vita, ct potestatem accipere ut udi est ectrices potesates possent facillimὰ superare. etiam Apol. a. pag.69. postquam de Simone locutus fuit: inquit, Menandrum quemdam ct iuum Samaritanum in vico Caparetaja omtum Simonis discipulum , O a daemυnibus ipsum quoque vitatum , Antiochiae multos arte magica seduxisse scimus , qui fectaturibus etiam fuis minimὰ murituros esse persuasit. Suutque adeis nune quoque ab eo
reliqui nouisui, qui boe sis profitentur. Lauibus indicat J ustinus , Menandrum errorem stium Antiochiae spargere coeptile : quod confirmat S. Ignatius Martyr Epi1copus Antiochenus in sua ad Trallianos Epistola, in qua eos monet ut Menandrum fumant . III. ex Iren. eo & Justino de Menandro dixi, colligit Eusebius L. 3. Hist. c. 26. his verbis: Magi fuccessor Menander,
diabolicae pravitatis alterum telum priore illo nequaquam inferius fe- metipsum ac mores suos praesitit. Hic quoque Samarites ad summam maxiearum artium peritiam perinis ae magiser progressus , pluribus adhue ct absurdioribus rimentis exuberavit. Nam fe ipsum quidem fervatorem esse afferebat, ad bominum falutem ex Amis quibusdam invisibilibus ab alto desinatum . Neminem mero aiebat ipsis mundi
conditores Angelos posse superare , nisi qui prius magica disciplina die insitutus , o' baptismo quem ipse tradebat institutus fuisset. Lenem baptismum quicumque fuscipere merui ext , eos perpetuam in
hoc feculo immortalitatem adepturos assirmabat: non amplius mυrti obnoxios ,sed hic iv aevum permansuros , juvenes femper atque immortales futuros s atque haec quidem ex Irenaei libris licet cognoscere .
Sed di ' Iustinus similiter, postquam de Simone retulit, de Meuandro
quoque subjuetit haec verba: Menandrum item quemdam Samaritanum ex vico Caparrattaea oriundum, discipulum Simonis, daemouum simulis agitatum Antiochiam vems, atque ibi plurimos arte magica
deis e novimus ; qui etium sectatoribus fuis persuaserat, ipsos nu quam esse morituros. Et ex illius disiplina adhuc superfunt nonvalli , qui idem profitentur. Ita l usebius . IV. Hunc Menafadri baptismum homines immortales facientem deridet Tertullianus lib. de Anima c. so. dicens: Publica totius humani generis sententiά mortem naturae debitum pronuntiamus .
40쪽
λne non Epicuri por suffundatur negantis, debitum Uud ad nos pertinere , sed haeretici magi Menaadri Samaritani furor conspuatur dicentis, mortem ad suos non modis nou pertinere , verum nec pervenire.
D Me fcilicet se is suprevia ct arcana potestate legatum, ut immorta-ἰes ct inebre libitis, ct flatim resurremunis compotes aut, qui ha ptisma ejus induerint. Ac recensitis miratidis iionnullis aquarum generibus, quae homines vel ebrios vel lympliaticos reddere dicuntur et memorata etiam stygia palude , qua mortem dilui poeta finxit , in qua tamen Thetys filium suum planxit lotum, ait:
quam si Mesander is Hum mergit, moriendum erit nibituminus , ut ad Hgem venias: apud inferos enim dicitur. innam ct Abinam ista felicitas aqaarum , quas nec Ioannes baptiaator praeministravit , nee chrisus ipse discipulis demonstroit e Boe Menandri balneum 'comicum vel magicum in credo . Sed cur tam infrequens, tam υcon tum , quo paucis i lavem e Suspetram enim faciam tautam raritatemfecurissim atque tutissimi facramenti. Inde ostendcias magi.u tantum dari non ' st e, ut a morte eximat, concludit: Ubs funt illi
quos Menander ipse perfudit, quos in sinem suam mersit 8 Apostoli
perennes veniant, assisant, videat illos meus Nomas, audiat, coxtre-εfet credat. Ita Menandri fictum baptismum Tertullianus sugillat. V. Deliria quidem erant haec a Simone & Menandro, seu verius a daemone adinventa ad alliciendos incautos, ac turpissimos mos promulgabant errores vanis promittis obtegendos. Hinc L ctor consideret quanto in periculo vera Christi Fides ac Religio tunc versaretur. Vix nata, praeter Ilidaeos & Gentiles hostes infensissimos sed apertos, habuit etiam in Simone & Menandro Antichristos, qui sub mendaci Christiani nomine veritates ejus a fui damentis evertere, & in sicis pnestigiis atrociores blasphemias obtegere conabantur. Jus 1upremi omnium Conditoris Deo eripio hant, illud malis Angelis tribuentes; Deum legis veteris auctor Deum malum tuille, Prophetas non a Deo, 1ed a malis Angelis inspiratos effutiebant et Jcium Claristum vere descendille, vere pro homillibus palsum negantes , totum hoc sibi ipsis arrogabant f sola eorum gratia sine ullis horus operibus homines salvari allerentes viam amplam praebebant quibuscumque enormitatibus se impune eommiscendi, quarum omnium Deum auctorem , imo &ad eas necessiitantem 1aciebant. Resurrectionem carnis tollebant, ides
latriam rem indifferentem esse praedicabant, aliaque satu indigna quasi mysteria proponentes magicis artibus ac priaestigiis , ea sub Christiano nomine induebant. Quis ad tanta Christianae veritati adhuc lactenti suffocationem non timuisset e Iure inquit Eusebius. Tom. VII. D L.j. Diqiligod by Corale