장음표시 사용
41쪽
L. 3. Hist. cap. 26. Fuit hoc diabolicae calliditatis commentum , ut perma. eficos hι ues Chrisia rum nomen falso sibi vindicautes, magnum illud religionis vostrae sacramentum magicae artis infamia aspergeret ,σ Ecclestustica dogmata de animorum immortalitate, ac de mortuorum resurrectione ludibrio exponere omnibus modis conaretur . Sed isti quidem qui ejusmodi servatores sibi afri verant , De verae solutis penitus
VI. Atque ita evensi. Simoni quidem Mago , qui ut dixi
Tom. s. c. I. s. II. postquam variis illusionibus Romanos dementaverat , adeo ut ab eis ut Deus haberetur, dum magico volatu per aera sursum 1erebatur,a suo d.emone derelictus praecipiti lapsu misere vitam cum aeterna morte commutavit: quod licet Iitigius de Hieresiarchis sect. r. c. a. n. 8. in dubium revocet constanter tamen
affirmant veteres, Arnobius L. a. adv.Gentes, Cyrillus Ieros C tech.6. Ambrosius L. 4. Hexameron. cap. 8. Sulpitius Severus L. a. c. I. Hegesippus L. 3. de Excid.urb. Jeros. c. a. S.Augustinus L. de Hieres. c. I. Imo Ugo Grotius tom. 3. Opust. in a. ad Thessal. c. a. ubi verba illa Pauli v. 8. Et tune revelabitur ille iniquus, quem Domminus yefus interficiet spiritu oris fui, O desbuet illuseratione a ventus fui eum, cujus es adventus fecundum operationem Sata , is
omni virtute ct signis O prodigiis mendacibus . . dicit 8c probat ex praelaudatis Patribus convenire Simoni Ma o, quem Jesus intemfecit spiritu oris sui, nempe Petri, Apostoli enim sunt os orsi, 3c maxime Petrus qui post acceptum Spiritum Sanetum primus
omnium verba Jesu locutus fuit. Dis autem fuerit Menandr1 exitus, ignoratur. Hoc certum est, eum mortuum fuisse, nec baptismo suo, eam quam jactabat ipsum aut suos adeptos fuisse immortalitatem . Utriusque haeresis, extinctis ejus auctoribus, in paucis & parvo tempore continuavit . Tempore Origenis vix triginta Simonianos extitiste ait ipse L. I.
contra Celsum num. s . Nunc vero non arbitror in toto orbe reperiri posse triginta Simonianos. Ac forte plures dixi , quam reversi fuat . Iino L. F. contra Cels. n. II. ait: Nusquam gentium videntur nunc
Simoniani. Eiisebius tamen L. a. Hist.c. I. dicit, suo tempore fuisse aliquos qui teterrimam Simonis sectam profitebantur , qui tamen
detecti ab Ecclesia ejecti filere. Sed puto, Eusebium non loqui de ipsa pura sed a Simonis, sed de quibusdam ramusculis , qui ex illa
pestifera radice in alias posteriores hiereses puta Gnosticorum pia lularunt, ut infra videbimus. Eadem Menandrianae haeresis sors fuit, quae Epiphanii aetate deleta erat: sic enim haeres. II. aIt: Iaee intelligitis vos,metus quidem eme hoc, quod nunc non amplius reperitur, sed deletum es. xuemadmodum etiam hac diaeresis penitus
42쪽
fugata est. Et habuit quidem eoutradictionem is nobis, ipsa veris per putentiam Christi deleta est. VII. Quod hic de Simonialia dc Menandriam haeresi Epiph nius dicit, omnibus haeresibus infra relarendis accidit. Magno qui dem impetu Catholicas veritates invaserunt, ut eas penitus deleturae simplicibus viderentur: sed potentia Christi, quae in perst-cutionibus infidelium Ecclesiam suam non deseruit, std potius, udostendi, gloriosiorem eam reddidit &auctiorem: ita Evangelicam
veritatem permisit errorum tenebris quasi obscurari, ut magis examinata in clariori lumine collocaretur, atque ex suis inimicis utilitatem constqueretur. Hoc in seipso expertum is suille, testatur Augustinus L. 7. Consess. c. dicens: Ego auωm aliquant, posterii s didicisse me fateor, in eo quod Verbum caro factum est, quo-mbri Cathotiea Oeritas a Photini falsitate dirimatur. Improbatio quippe haereticorum facit eminere quid Ecclesia tua sentiat, ct qui habeat fana doctrina. Oportuit enim ct haereses esse , ut probati ma nifesti erent inter infirmos I. Cor. II. v. s. a
I, T Unc cenmt aliqui errorem suum effudisse ante Simonem A a. Magum, quem ejus volunt suille distipulum . his tavere videntur tum Origenes L. I. contra Celsum num. 37. , ubi Dosi theum ante Simonem ponens, ec post Theudam N Iudam Gallisti Leiun ait: 's D tempora voluit e r Dositheus quidam Samariis
suis persuadere δε esse orsum, quem Moses praedixerat, visu usest nonnullos sibi Ρά doctrinε eonciliare . Tum Hippolytus apud Photium cod. m. qui suum de haereticis syiatama a Dolitheanis auspicatur. Eulogius etiam apud eumdem Cod. 23o. Dositheum stu Dosthonem facit Simoni Mago coeetaneiun, dicitque, is prae dicasse, Christum a Moyle praedictum in Divinos Prophetas fuisse maledicum, sibi divinitatem arrogasse, resurrectionem negasse jejusque alios errores stille in Synodo sub ipso Eulogio coacta pro striptos imperante Marciano: quae an vera sint, dubitatur s maXi me quod haec Synodus ab Eul io Alexandrino Episcopo coacta fuerit imI erante Marciano , cum Eulogius non sub Marciano std sub Mauritio vixerit. II. Observandum tamen est, praeter istum Dositheum Simonis Magi coaevum, ante Christi adventum alium fuisse Dositheum parιter Samaritam, de quo S. Epiphanius in Panario L. I. heraes. 1 3. D a qua
43쪽
quae est 4. inter haereses Samaritanas, ubi dicit, origine Itidarum fuisse, & in eorum scientia valde doctum: std cimi apud Jud eos in
nonnulla aestimatione haberetur, declinavit ad Samaritas, & apud eos sectam produxit: cujus proselsores resurrectionem confitentur , ab animatis abstinent, ex ipsis quidam continent se a nuptiis postquam in nuptiis vixerunt: alii etiam virginitatem strvant , circumcisionem & Sabbatum obstruant, & neminem tangunt eo quod omnem hominem abominentur, sejunia quoque strvare traduntur . Secta hac constituta, cimi in speluncam ste stet, ac simulata religione in jejunio perstitisset, voluntaria etiam panis N aquae inopia mortuus est . Post dies autem aliquot cim ad eum visitandum aliqui venissent, repererunt i ut sertur in corpus ejus foetidum, ita ut vermes ex ipso proriperent & muscarum nubes eirca ipsum conFregata estet.
ΠI. Hunc idem S. Epiphanius haeresi 1 quae est prima Iu daismi putat haeresis Sadducaeoriim auctorem extitisse. Qui sttales nuncupabant a-nomen sumentes. Sedec enim just tiam significat, vel a quodam Sacerdote nomine Sa c. vocantur autem ab Epiphanio asiam is praedieta Dositheo: quia non perlave rarunt in magistri sui doctrina: reprobarunt enim resurrectionem mortuorum, eadem cum Samaritis misentcs ; rejiciebant Ang IOS , quos Samaritae non reprobant, in caeteris cum Samaritis χntiebant: non erant tamen Samaritae sed Judaei di nam Ierosolymis sacrificabant,. N in reliquis cum Justaeis convciaiebam. Hoc idem
confirmant Tertullianus L. de Praescript. cap. dicens: Taceo enim Iudaismi haereticos, Dositheum, inquam, Samaritauum, qui primismaufus est Prophetas, quasi non in Spiritu Saucta locutos , repudiare is Taceo Sadducaeos, qui ex hujus erroris radice surgeutex, ausi iuui a Mue haeresim etiam resurrectionem carnis negare. Et S. IIieronymus in Dial. contra Lucifer. ubi sic ait: Taces de Fadat i haereticis, Di ante ataventam oristi legem traditam dissparunt: quisu Din stheus Samaritanorum princeps propbetas repudiavit: quod Sadducaei
ex iuius raice nasceutra elsam resurrectistoem carnis uegaveru tia
IV. Ad hunc Dositheum referri sarte militiat ea qtiae ex Audi se Chronici Samaritani Abram Ecchellcnsis ad cap. 4oia Caiatres 'Hebed Iesu notavit, quod narrat Itisius in Appe Lad Caput a-stct. I. nempe se hunc Dositheum S.Mripturae Textum Samarit is nui corruptile , ejusque discipulos ea quae ipst scripstrat & mise,, laverat strvalle: Summum vero Pontificem, cum id rescivisset, es Depinem suum in & decein alios misiste , qui captum DOA- naeum aua cum adulterato Codice ad se adferrent, & hos quidem, cuin Dositbeum in hospitio suonon inveuissent, simu tua
44쪽
ri Dosithei amicitia, mulierculam aedium illariun hospitam ro- ,, galla, ut legis codicem a Dositheo emendatum sibi comi ini- ,, caret, illamque id se facturam promisisse, si in piscina, quae ibi is erat , prius lavissent, eoque iacto eos illico, quasi vi quadam ,, impulssis, in Dosithei sententiam atque haeresim omnes abiis. se se. Addit ulterius, Pontificem, ubi id comperit, ira inflamma- ,, tum alios misisse, qui apostatam Levi & socios neci darent, &,, Codicem asterrent igne combuiendum . Verum uno Levi exce-
,, pto, qui pUnando occubuit, caeteros iuga dilapses Codicem ,, secum abstulisse: quin &postea indusium occisi proprio sangui- is ne foedatum una cum Ccdice in arca quadam condidisse, nec se ulli haec cimelia nisi exacla septem dierum jejunio conspicienda se praebuisse. Dositheum autem in montem quemdam se contuli Dis se, ibique delitescentem lame & siti periiste se . Haec ultima verba de morte sithei fame &siti consumti consonant cum iis quae ex Epiphanio retuli: ideoque de Dositheo seniore praecedente adventum Christi totam hanc narrationem intelligendam esse
. V. Alium tamen Dositheum Juniorem & hune Samaritam
Christi & Apostolorum temporibus, & Simoni Mago coaevum admittere nos cogunt testimonia vcierum. Nam praeter Origenem, Hippolytum Eulogium supra allatos , hoc contestari videntur Hegesippus apud Eusebium L. 4. Hist.cap. II. ubi de Theobule loquens: erat, inquit, ex septem laeresibus m populo constitutis. ει quibus erat Simυn, a quo Simoniani, Cleobius, unde taesitani, ct Doseriem, unde Dositheani. Vigilius item Tapsensis in Dial. adv.
Arianos allignans causam quae movit Apostolos ad vocandos omnes 1lios discipulos Chi' stianos, ait: multi novorum dogmatum eiures extiterunt, GHrime obviantes Aposto a , omnesqaefectatores Dor discipusis nominabant, see erat ulla uomitiis discretio inter
scipulos nolommixe, ides ori auos, appellarum. Quibus apparct Dositheum fuisse unum cx illis, qui Apostolorum tempore errores suos sparsiebant.
VL Quod si fidem A uctori Lib.Recc nitionum libet praestare ,
audiemus L. a. cap. g. Dositheum post decollatum Baptistam suae hares exordium dedisse his verbis: Interfecto enim, at scis σὲ e,iaptistά Dacine , ei m Dositkem kaereseos suae inisset exordium cum aliis triginta priseipalibus discipulis ct uno muliere, qua Luua voca m. Diuitiaco by Corale
45쪽
eis, nude illi trigluta , quasi fecundum Lunae cursum, is numero dierum posui videbantur . Simon hic malae , ut diximus , gloriae cupidus , accedit ad Dositheum, oe simulatis amicitiis exorat, ut se quando aliquis ex illis triginta obiisset , in locum defuncti se continuis subrogaret: quic Nempe salutum numerum excedere apud eos nefas erat, NeqYe i uotum aliquem inferere, aut nondum probatum : unde oe eaeterisndentes digni loco ac numero fieri fecundum sectae fuae instituta placere per omnia gestunt: qno possit nuresquisque ex bis , qui illum
Num rum sequuntur , cum forte aliquis ut diximus decesserit, dignarvideri, ut in locum defunctisubstitui debeat. Igitur Dostheus d plurimis ob hoc exoratus, ubi locus intra numerum factus est, introduxit Simonem. LX his apparet Simonem filiste Dosithei discipulum Verum quomodo Simon principatum supra eundem Dosiritheum obtinuerit, idem Alictor c. II. ostendit dicens: Interim iuiuitis enm adhuc inter triginta Dosithei discipulos Simon baberetur, carpit ipsi αμbeo derogare, tanquam qui non integre, nec perfectὰ do ceret: idqne eum non invidia facere , sed inscientio. Versim D theus, Hisbi derogari sensit is Simone, eterens ne opinio sua obseuraretur apud homives, qui putabant, iurem esse fluviem, furore commotus , cirm ad scholam solitἰ coovenissent, virgε correpta, verberare Simouem coepit, ct repentὰ per corpus ejus quasiter fumum visa est virga fransre ,super quo obfupefactus Dositheus ait ad eum: die mibi, si tu es sans, ut odorem te . Gmque Simon respondisset: Ego sum: Dositheus videns se non esse Fautem, cecidit, er adorazit eum, O Si Mueni quidem dedit principatum suam, iisque ιbedire omnιm trig/Ntaeirorum ordinem jubet s femetipsum et ei b in locum Simonis statuit, drnon multo post defun Ius es. Quae omnia si vera sitiat satis demonstrant, Dolitheum hunc juniorem semel admissum sectam suam instituit se ac vita excellisse ante piae dicatum Evangelium, ac proinde inter Judaeos &Samaritas, non inter Christianos sectam instituisse, cum nec constet, eum baptismum susceriste, ut de Simone constat: ideoque primum , qui Christianae doctrinae puritatem turpiter tu reli inquinavit, fuisse Simonem Magum. od si Evangelio per orbem publicato adhuc supererant Dositheani, vel isti Judaei erant, non Christiani: vel cum ex dictis etiam principatum in secin Dosithei Sin ista obtinuerit, factum stlit, ut quidam
adhaererent magis Dolithei do mali iluam Simoniς, &hi vocarentur Dositheani, alii vero Simoni unice addidiis R. vocarentur Simoniani. Qtiomodoctimque res tuerit, mihi tutius es equi F pq hanium, Phil istrium, Augustimim,d lico oritum, aliosque Veteres ponenteς Simonem Magum inter hareticos Christianos primum, quam litigro pati cisiille Recentioribus,ponentibus ante ipsum L
46쪽
I. I ordo temporis spectaretur, de Nicolaitis Cerinthianis Ebionitis M. agendum estet s certum enim est, istos Sa-- δ turninum & Bantidem tempore pr. ecessisse. Uerum quia hi duo de schola Simonis, & praecipue Menandri prodierunt, quasi utriusque prcgenies, priusquam ad alias haereses divertamus, de istis prius agemus cum Irenaeo L. I. c. 24. alias a a. Epiphanio Philastrio Au ustino &Theodor to , ut sic facilius appareat, haeresim ab illis prius conceptam & partam ab istis continuatam &pro- pagatam, cum aliqua tamen diversitate fuisse, ut dicam. Hinc Epiphanius laudatus post enarratam Simonis & Menandri haer sim : Ex iis, inquit, Saturninus, qui fuit ab Antiochaea, quae est apud
Daphnem, ct Basilides oleamnes accipientes distantes doctrinas ope derunt. Eusebius L. 4. Hist. cap. q. ait: Igitur ex Menandro illo , quem Simonis fuccessorem fuisse supra retulimus, exorta venenata quaedam besia bilinguis ae hiceps duarum haereseon inter se discrepantium duces constituit s Saturninum dom Antiochenum oe Botidem Alexandriuum. Epiphanius item Haeres. 23. Post hunc Mena
drum Saturninus quidam furrexit, O iue illiue , d Menandro inquam ct prioribus oecasionibus aeceptis . Hic tu SFria habitamis, hoe est, Antisthia ad DaphnemIDE . . . . Duo enim hi sodales ac eondiscripuli fuerunt Basiades O Saturuitus , ubi quem alii Saturnisum , Saturnilum ipse nuncupat. Theodoritus etiam L. I. Haeret. fab. in Menandro: Eum , inquit , eum habuissent magistrum Saturnitas OBasilides s ille quidem Atiliochiam , quae es prope Orontem fluvium , patriam esse suam praedicans , Baslides veris Alexandriam , ct Magi- pro Osibi insicem repugnantes fabulas confinxere. Sterque autem fuit tempore Adriani Caesaris . Nec mirum, si es a Magistro & inter se invicem discordes fuerint discipuli: nam sicut qui ex Deo I quuntur unum ac idem sapiunt, quia veritas uua est: ita e convecoqui a Deo A veritate recedunt, in varias & invicem contrarias
II. Saturninus ergo seu Saturnilus, de quo bla agimus, patria Antiochenus fuit, & patria m suis foedavit erroribus. Primo enim
47쪽
Patrem ignotum Angelos ac virtutes lacisse dicebat, &ab istis conditum fuisse Mui um . hi hoc tamen a Simone δc Menandro dissentiebat, quod ubi illi Mundum ab omnibus Angelis conditum asserebant, iste solos septem Angelos mundi laesicatores agnoscebat, qui mundum in septem partes dividentes, unicuique ex istis
suam partem gubernandam distribuerunt, ac unum ex illis septem Deum Juci eorum esse asserebat Saturninus. Hunc autem asseruisse, illos septem Angelos fabricatos fuit se Mundum praeter conscie tiam Dei Patris, refert S.August. L.de Haer.c. 3., ubi plures insanas Saturnini narrat blasphemias. Deum enim jure creatoris sivitat, ut illud tribilat creaturis 1 Deo factis: nec omnibus sed suis septem. At cur non aliis forte quia audierat in Scripturis menti nem sepe fieri de septem Angelis, ut Tobiae I 2.v. I s. Ego e fum Raphael Angelus uuas ex septem, qui ad mus ame Dominum, quod repetit Joannes in Apoc. cap. I. &8. At in Scripturis hi septem Angeli clescribuntur stantes ante Dominum velut ministri ad ejus mandata excipienda parati, non velut Mundi conditores, quod soli Deo imitur reservatum Gen. I. Accedit, quod hi septem Angeli vel condiderunt Mundum Deo sciente ac volente , vel Deo nesciente ac nolente, & praeter conscientiam ejus, ut ex Aligustino
dixi. Si primum. Ergo Angeli non fuerunt auctores sed ministri Dei in conditione Mundi, quia effectus non tribuitur ministro seu instri imento, sed principali s sic gladius non est causa caedis, scd qui aggrestiis est. Si vero secundum. Dalis est iste Saturnini Deus, qui nec scivit nec potuit impedire id quod nolebat ab Angelis ab ip1osactis fieri ' bed hoc argumentum urgebo statim ex Epiphanio
lII. Dicebat secundo saturninus, eosdem septem Angelos secisse hominem. Ratione enim critisdam lucidae imaginis, quarillis e coelo apparuerat, & quam detinere apud se minime pote rant , ut eam apud se fixam haberent, ad hominem formandum fuisse excitatos , & dixisse: Faciamus hominem ad imaginem sim titudinem, illius nempe lucidae scintillae. Sed cum fiξmentum illud erigi non posset, aut quidquam agere , sed vermiculi instar se volutando per terram jaceret, Divinam virtutem ejus mi tam scit tillam vitae in eum immisisse, qine eum animavit erexit ac perse-cit. Hanc porro scintillam vitae,qua animam intelligebat, post disesolutioncm corporis, ad coelestem illam virtutem, a qua prodierat, ascendere non amplius reversuram asserebat, ideoque carnis resurrectionem & ipse negabat. IV. Hanc insaniam eodem quo supra dilemmate repellit Epiphanius: hominem igitur fecerunt Angeli Deo instri ac nolente. Vel
48쪽
vel conscio ac volente . Si primum; i orantiam & impotentiam ponit in Deo: ignorantiam, quia quid facturi essent Angeli ab ipso facti ignorabat: impotentiam, quia quod nolebat fieri, imp dire non potuit, sed potius ad opus iussi invito factum, & proinde pravum, scintillam fiam immittendo opem tulit. Si vero secundum s ergo non Angeli hominem inerunt, sed ipse per Angelos fecit. Quare concludit Epiphanius ad unum Creatorem Deumonuita sunt reducenda : Deus enim Pater fecit hominem ct omnia fe- eundisis propriam voluntatem, O nou Angeli, neque fecundum A gelorum eonsilium . Issam in eo quod dixit Deus, faciamus hominem, ad imaginem nostram dixit, oe' non ad imaginem simplicuer. Convocabat enim ad opificium suum eoopificem Verbum suam ct Unigeni- 'eum .... Noti autem advocare solum dixerim Filium , sed etiam Spiritum Savitam. Verbo enim Domini Cati Armati fuat , ct Spiritu oris ipsius omnis virtus ipsorum.
V. Dicebat tertio : A principio duo genera hominum fuisseeondita, unum bo rum, alterum malorum, ut quidam natura sinthoni, alii natura mali. Vesania haec ex Saturnini mente primo prodiit. Nam nec Philosophi nec Poetae, quamvis circa formati nem hominis varie erraverint, unquam tamen duo genera hominum, bonorum scilica & malorum, ab exordio conditionis eorum, ut quidam natura sint boni, quidam natura mali, excogitarunt. Ex Genesi habemus Cap. a.dc a. unum hominem formatum a Deo, eiqite datam seminam adjutricem in propagationem s utrumque tamen natura bonum. shod si peccando mali effecti sinat & peccatum suum transfuderunt in posteros, hoc naturie non fuit, sed vitii voIuntatis: unde S. August. LI a. de Civ. Dei cap.3. ait: Sola
mala nusquam: quoniam natura etiam illae, quae meso violantatis initio
Oitiatae sunt, in quantum vitiatae Du, maia funi, inquantum autem naturae fura, is sunt. Ideoque mali homines non dicuntur tales, quasi natura mali, sed quia voluntate mali: Vidit enim Deus eum ita quae fecerat s ct erant valde boua. Gen. I. v. 3 I.
VI. Dicebat quarto: Deum Judaeorum esse unum ex septem Angelis a summo Deo productis, qui ab eo deficientes Mundiuncondiderant ac inter se diviserant, & conseqtienter este unam ex sinistris virtutibus: in quo cum Simone Mago conveniebat, qui, ut dixi, cum assereret legem Iud eorum esse malam, conseqilenter dicebat, eam latam fuisse a Deo malo & sinistra virtute, ac Deum Juc orum esse ninium, a bono & vero Deo productiim: cum con
stet, Deum qui dedit Legem Moysi esse omnium sive qae in Co lis , sive quae in terris sunt conditorem, A Deum qui legem dedit veterem, in nova lege Evangelii laudari. Huic in1auiae adjungens
49쪽
VII. Dicebat quinto: Salvatorem esse mist ad debellandum
Deum Judaeorum: non dicebat tamen , se esse hunc Salvatorem mistum, in quo a Menandro magistro suo discrepabat. Verum quomodo Salvator ad debellandum Deum Judaeorum minus fuit, quem Deus ipse Jildaeorum promisit se mitturum , quem defaetoine misisset, & per quem locutus est/Nonne ad Hebraeos c. I. V. t. dicit Paulus: Multifariam multisque modis olim Deus loquem P tribus in Prophetis locutus es uobis in Filio , quem coxstituit haeredem uni versorum , per quem fecit oesecula' Si idem Deus, qui locutus1uerat in Prophetis, locutus est in Salvatore , si Salvatorem vocat Filium suum: ergo Salvator non fuit milliis ad debellandum Deum' qui Judaeis fuerat locutus, sed ad eum dominibus manifestandisnec glorificandum , unde Joan.8. v. 34. Judaeis Salvator dicebat: ego glorifco me tuum, gloria mea ni,iι es: es Pater meus qu; hi ri at me , quem vos dicitis , qAia Deus isseres ergo Iudae rum erat Pater Christi Salvatoris, cujus gloriam quaerebat, &a quo gloriam suam expectabat: non ergo hostis ejus erat, nec ad eum debellandum venerat Sed ad alias ejus amentias exsumandas
VIII. Dicebat sextri: Salvatorem venisse ad opem bonis homi nibus ferendam, malos autem proflisandos. Hic error ex antece dentibus sequebatur , quia ponebat duo genera hominum , nem' natura bonos, & natura malos. Quia vero malis daemones auxilio fuerunt, hujus gratia venit Salvator ad opem bonis hominibus ferendam , ad malos autem ac daemones destritendos: porro suae s ctae homines bonos asserctat. Ita Epiphanius c. 23. Theodoritus L. I. Haer.Fab. in Saturnino, Irenaeus LI. c. aa. Et quidem Salvat rem venisse ad debellandos Semones, & ab eorum tyrannide ii manum genus liberandum,dicit Paulus ad Coloti . I.; nullam tamen faciens eistinctionem bonorum & malorum, ad omnes ita loquituta v. Ia. Et mi cum mortui essetis in delictis o praeputio earnis vesrae ,
eonmivificavit cum illo , donaus vobis omnia delieia : Delens quod a versum vos erat chirograpbum decreti, quod erat contrarium nodiis,
tuam tulit de medio inigeus illud cruei , cdi expolians principatus Opotesates, traduxit confidenter , palism triumphans illos .n femetipso . , enit ergo Salvator pro omnibus etiam pro illis qui in delictis erant, neminem a 1alute excludens. 'Mirum tamen,qubd Ittisius ac caeteri Protestantes, qui Saturnini errores percensent, & qui accurati stimi eme solent, istum reticuerint, cujus allegati Veteres meminerunt. Nisi forte quis putet, eos propterea illum omisisse, ne videantur, inde errorem suum
xbibiste, quo asserunt , aristum non pro muribus, sed pro solis
50쪽
praedestinatis mortuum fuisse, cujus oppositum demonstrat Scriptura , quae passim asserit, Christum mortuum este pro omnibus, maxime pro impiis: unde Paulus Rom. s. v. 6. ut: enimia ripas inquit eum adtae in mi essemus fecundum temptra , pro impiis mortuus es e Vix enim projusto quis moritur . Et infra , dicit quod sicut peccatum in omnes homines pertransiit, tam non pi .E- destinatos quam praedestinatos: ita gratia Cluisti in os res superabundavit concluditque v. 18. Igitur scut per uvius delictum in omnes homines in tandemnationem: μ ct per unius justitiam in omnes bom nes in jus cationem vita .
IX. At quia non desunt hisce etiam temporibus Jansenti gregales contendentes, Christum non pro Onutibus mortuum elle,
licet contra istos in Theologicis egerim, audire tamen non pigeat Chry stomum qui Homil. 8.inJoann.ad illa Evangelii verba: Erat
lux vera, quae illuminat omnem bominem zeuientem tu Muc mundum :exponens quomodo omnes homines illumiliet, si non omne, ii mines justificantur, si non omnes homines glorificantur ait: saeuiam illuminat omnem hominem, nempe quavium es tu ipso . iamdρ aliqui mentis ultro elaudentes oculos , lucis 1llius radios excipere a υ- taut , nos iis natura tutas obscurationem affert huIusmodi, fed improbitas potias eorum, qui se duno ipso suapte voluutate privavi. Etenim gratia ipsa tu oma es asuuditur, ubx Pudaeum azeλ fata, πυn Graecum, nou Barbarum , non o Otham, nou liberum, Non servum, non virum, non feminam, νυν Met enem, non senem , Ied υmves imiliter admittens , er cum eodem bonore vocans. ι autem tali Muo pυtiri ndunt, jure sibimetipsis eam caecitatem imputetit o c. Idein similiter eicit HO rui.
16. in Ep. ad Rom. Idipsum Cyrillus AleX. Orat. a. ad Reginaς,&L. i. in Joan. ubi similitii dine a Sole eXI et ita: inmati modum
enim, inquit, lux Solis omnibus oritur : At ex ea vibis utilitatis cincus accipit: neque tamen propterea merito splendorem dolis accusamus, sed in oculi morbum potius causam ommm referimus. I peeum illuminaret ille , iucem se non recepit.
Eandem veritatem fatentur Origenes L. I. contra Celsum , Greg.NaZian Z. Orat. as ., Ambrosius L.3.de ossiciis c.3. in praefat.
labri de Spiritu S. Lib. de Ioseph c. . & praecipue in Psal. o 8. , ubi ad versum M. ita loquitur : auomodo misericordio Domini plena es terra, us per passionem Domitii nostri Dis Christi ' Et paulo ini ra: .
Plena es ergo terra misericordiε Domini, quia omnibus es data re missio peccatorum. Super omnes Sol oriri jubetur. Et hic quidem Sοι quotidie super omnes oritur. Usticus autem Sol ille justitiae omnibus fraus es , Omribas venit, omnibus passus es, o omnibus resurrexit. Deis aurem passus est, ut tolleret peccatum mandi. Si quis sulcm E a non