장음표시 사용
221쪽
1 ro Defensio Decretorum Couitii Triae
fuerint retorta Φ Ipsi lapides proiecerunt in caelum . ut super illorum capita quam aptione reciderent.
I. VI. νdinalis Pannis Dominici, S. Antonini, Gersonii, Tri. themii, Corisiani Lupi, Donati , aliorumque Neolo. sorum unanimi conse io, , Regulis Augusim, oe Bene. dicti sub gravissimo pias pro exactam communitatem
I π oannes Dominicus Cardinalis O. P. sanctitate & doctrina cele I berrimus in suo opuscul. M. dae posses. hate scribit . Maxime
videtur textus Regula inflare circa perfectissimam expropriationem in PAR TICULARI , ut quod habeas visium ab uno cellario , vestitum ab uno oesiario, libras sub una titrario, s quod nullus accipiat occulte titteras, ta eram bis munus . Et isa Andiser isdemur eadere sab PRAECEPTO. Hunc eumdem textum veteri S Antoninus, qui ab eodem Cardinali habitum Religiosum accepit , 3. p. tit. x6. cap. r. S. 6. eidemque subscribit, additque i. 1 r. eos, qui se reperiunι in Monasterus , ct Comventibus, ub/ non vivitur an communi, si Praelati sunt, ρο non faciunt , quantum eis pos iis es, me notabili scandalo , ut Visetur in communi , n esse in Statu Tut . II. Ioannes Gersonius in Tractatu eidem adscripto adversus Proprietarios Regula S. Augusini, tae inter plurima scribit in hune textum
Et non dicatis aliquid Proprium is . Groius autem peccatum es facera , quam dicere. Ergo s prodibet expresse Derbum proprietatis , a fortiori fainctum. Secundum mox sequitur m Regula : Et sint vobis omnia communi . Omne autem secundum Luscos es umoresale signum , quod distribuit pr. uniuerss rebus. Ergo sal eatur universatas Regula in υμι vesti Miculum, per quodcumque parti lare, quia proprium, oe commune opponuntur. Et sicut pascimini ex uno cellario, sic induamini ex uno vestia-i io. Cum ergo b eas unum, o commune vestiarium , sequitur per locum ab oppositis, quod prohibeat proprium, o singulare multum . . kιdete σg.
I VOTUM semetis Rerlae, eum toties ins angitis, o tam expresse , O
222쪽
non semet, sed quotidie iudieate si ex uno issiarist induamint, re ea ma .m, quo pascimini ex uno rellaris , O s qua fervatis in vestaeis exieris, oe elis sub remmuni sunt eumdia. Quod si dixeratis, dιem prefecto ne
gatis, experientiam oppositam oe contradictoria simia vera concedatis , contra quos nihil αmplius disputandum dicit Arisoreses opportuna in RR. Magistros verba tales, aut in ignem proiicere, aut excacare. Negare ergo non pote)s , quin prom fam pavertatis fidem visistis, o ad
Domitum n ertamini professonis dreelicta. Quo ergo animo tanto tempore dissmulatis matre re commune vestarium, ut induamim ex uno vestiaris , sicut pasimina ex uno rellario Negare non potestis , quin hoc isto promis eritis selemmi, quod in Regula legissis quotidie tot in passibus , ω ἰο-
eis. III. Celeberrimus Ioannes Trithemius v e. euntra peculium Monachor. cap. 3. Re Damus omnes Sanctorum Patrum scripta σ Regulas , o' nusquam ι-eniemus peculiam ullatemus p rmissum. Omnes enim Hevitium damnant, omnes proprium Mnaeho prohibent . Omnes in commvnim re renuntiantes factito praecipiunt, primo quidem Sanctam Legislatorem nosirum Benedictum auinamus in Regula. Dicit enim t Praeeipae hoe
vitium G Ab Abbate igitur necessaria Deranda sint. IU. Dionysius Carthusiinus de Resor. Hua CtαM'His seu Claustrili, mar. I 3. Habere perulium repugnat voto paupertatis, o pauperta i una stica, qua est de Religi ιs essentia. Monachi tenentur ad pavertatem eo modo, cr sensu , ρ- Sancti Patres, qui ordino institumine, Monachos ad paupertatem obligare intenderunt. Praecepta enim Praelatorum obligana subditos, nan tam ferundum formam, superficiemque is orum , ρα m secandum intentionem praecipientium, qua est formale in pracepto secundum Alexandrum de Ales, Thomam, AUretum, Bonoenturam , atio M. Ce tum es autem omni homini υeraciter illuminato, q&ad Patres Sanctis iordinum Institutores peculium Mnachιs non admiserunt , nee admissent,
o Benedicti paterit. Non rego nomine vel permissu Albatis licet habree peculium. Adhuc autem in omni praecepto Supreiorum consideranda es r rio pracepti. Sed Patres Sanssi , qui Monachis proprietatem tam diseriactissme prohibuerunt , non ides Me egream , quia propnctas seu r m
223쪽
37 a Lesen o Deeratorum Com illi Triae G.
st mala in se , sed quia ex usu , amore, oecupatione rerum propriarum, seu ἀι vitiarum ι Nessitur, homo a perfectisne divini amoris . . Sed sitis Monachus habeat peculium, aut proprium nomine suo , vel nomine Abbatis, certissimum est, eum occupatione , usu, amore , cura , Uaria
eccasione peculii sui, multipliciter impediri . spirituali prost tu, fervire charitatis. Lege ibi plurima. U. Christianus Lupus longum hac de re sermonem habet in Regulam Augustini tom. 22. pag. 33. ,, Et non dicatis aliquid proprium , sed sint
vobis omma communia ,,. Hic es eardo , in quo Dertitur , ac pendet tota Regula, totaque mastica Augustini Disciplina . . . . Augusimus ergo sciplina suae basim, columnam, ae fundamentum esse voluit non bardocuis ullum , aut saccum pannosum, non nudos pedes , non vitam doliarem , sed
PERFECTAM UNITATEM, M COMMUNITATEM, in qua nihil
esset proprii, frigidi i hus ae ad multa propellentis verbi. Voluit commune esse , non solummodo Monasterιi caelum, neque solummodo eommune Gnaculum, tectum, sed αι- communem victum, habitum, communem nummum , pr cisis omnibus Rumis , o varis . VI. Donatus Gynentis reas. 35. ρ. Sanctus Aulumnus non forum
PRAECEPTUM postiis circa tartiarem ista communis , sed etiam prohibitionem circa vitium oppositam, Scense non dicatis aliquid proprium. VII. Rescribendus iterum hie esset textus Constitutionum in P. Ad communitatem autem rerum ex ipsius Regulae PRAECEPTO ad'ingimur D mcI. rex. I. Prol. Addendae hic essent omnes Regulae Monachales, & transcribendae omnium graviorum Theologorum authoritates . Verum haec omnia praestita iam sunt in Diseiplina Apostoli eo-Monastica : & i ira, ubi Theologorum examen recurret, de iis sermo erit.
224쪽
In quo Ahersariorum est Maia vana esse compertu ta est.
I. X his, quae hactenus dicta sunt, perspicue duo conliant. Alteruma auctoritate Humberti, Turre crematae, Cardinalis Dominici, Antonini, Gersonii , Trithemti, Dionysii Carthusiani , Lupi , Donati, Constitutionis ordinis, Regulas Augustini, & Benedim sub gravissimo
praecepto exactam rerum communitatem praecipere. Neque de hoc praecepto hactenus Theologi dubitarunt. Et sane pudere deberet RR. Magistros, hoc vel indiscrimen adducere. Uenta, oro vos, detur, si qytan doque causae Sanctitas verbum duriusculum extorquet, ut a stupore eλ- citentur Nummi colae . Alterum est perpetua , & nimium cras adversariorum hallucinatio , qua nullum contineri in Regula praeceptum inserunt , ex quo omnia in eadem contenta praecepta non sunt. Et quamquam textus ipsissimi, quos illi adducunt ex Humberto & Tur- recremata , doceant ex contentis in Regula quaedam ese praecepta , &quaedam NON, nihilolacius perfracte negant, praeceptum aliquod Onti neri in Regulis. Cum haec omnia satis superque illis exposita sint illorumque bona fides postulata, eadem amplius nota recoquerem, nili Magister Visa Clausratis sub finem sui citati cap. 7. pq a Io. iterum hanc occineret cantilenam , iterumque occasionem nobis porrigeret illius torquendi oscitantiam . Textum obtrudit ex Prologo Constitutionum, qui recta illius iugulum petit. Praceptum in Regula nullum, NISI quod de natura sua σ RATIONE TRIUM VOTORUΜ , oet Diaianae , aut Ecclesiastica legis, eontineri istamus σ declaramus . Iste est textus, quem allegat Claustralis noster. Declarant ergo Constitutiones ratione trium istorum , Praecepta in Regula contineri . Inter haec tria vota an non est votum paupertatis Ergo ratione voti paupertatis prae-eeptum in Regula est. Porro Regula non aliam praescribit pauperta. em, quam exactam communitatem, ut legentibus patet : ergo ex illo ipso textu, quem pro se allegat, semetipsum iugulat. II.
225쪽
r Defensis Decreterum Concilii Trid. oee
II. Haee omnia clara sunt, & obvia, quae, ut intelligantur, non imgenio, & acumine opus est. At legas velim quae cit. p.rg. 23 o. post relatum textum scribit. Iam prius saepius quaesierat, ut ostendamus, ubi nam reperiatur hoc Praceptum exasi e commu Iarιs . Praeceptum tanta evidentia demonstravimus, ut caecis ipsis pateat . Quid respondet Vir ingenuusὶ Audi. Qui post Humbertum Constitutionum Prologum exponen tes , communitatem sub prxcepto positam aiunt, de ea .... solum communitate Ioquuntur, qua proprietatem excludat, aut de Praecepto LARGE, O IMPROPRIE tantum dicio. Iudicet Lector quibuscum nobis disputatio est. Primum ore rotundo praeceptum contineri in Regula negant. Quando praeceptum tanta evidentia ostenditur, ut negare illud neque ant, non erubescunt respondere, praeceptum illud LARGE accipiendum esse. Hae via Praecepta Decalogi , & Ecclesiae erunt praecepta large &improprie accepta. Communitas praescribitur , quae excludat proprieta-tatem , non peculium Sed abrumpamus tandem molestissimum discum sum. Nam si haee futilissima commenta starent , corruerent leges omnes, ut saepius diximus.
Communir omnium fere Theologorum , ct graviorum Cano-nsarum sententia etiam ante Concilium Tridentinum negat, licitum esse Superuribus Regularium permittere subditis suis sectilium. Omnium Camnsarum si nemine
excepto , fissa est Magistri Vindicis , & Nagistri
I. Iamvis ex iis, quae hactenus dicta sunt, exploratum sit. vi ip- α sus aut voti, aut piaecepti voto a Regulis Monachalibus additi, illicitum semper fuisse, & esse Regularibus peculium, sublata ncces.sitare vera; tam ea a exactiorem controversae notitiam, lubet comm nem Theologorum , & Canonistarum hae de re sententiam paucis per stingere . II. Nemo melius, atque eruditius , quid antiquiores Canoaillae senserint de Nonasti eo peculio, exponere valet, quam Prosper Fagnantis Sacrorum
226쪽
Canonum peritissimus , Pavea itaque ex eo de Canoni starum sententia recta tibimus , daturi ipsi Theologorum unanimem assensione n. Et primum omnium notandum, vix aliquem Antiquiorum Canon istarum ex instituto, & pro dignitate hane versasse controversam voti monasticae paupertatis. Regulat Mαnaehales presse & distincte examinando. Sed oceasione dum taxat interpretandi Cap. Non dicatis I a. q. a. o cap. cum ad Monasse. rium, piares vi iuris remmunis licitum esse ex Abbatis permissu ob inima bilam e fam Monae his peculium docuerunt. Potissimum illorum fundamentum femi paritate nititur, inquit Fagnanus ea . Monachi n. II. Servus Domini permissu administrare peculium valet.' ergo & Monaehus inserunt Bartolus, Baldus, Butrius, & alii. Addit tamen Hostiensis, ut nisi ex magna oe midenti gausa talem licentiam non det Halams, subditaque Ioannes Andreas , apud eumdem Fagna num , quia res perieulga es, o invidia, re exempti mali causa. Advertant RR. Magistri nostri, qui scribere non reformidant, poeuliam Sanctitatem fovere, σ eueri. 1 II. Quam sit infirmum hoe ex servi paritate arcessitum argumentumia inferendum lieitam eoneessionem peculii monastici, de simul quam eia ficax ad ostendendum falsam esse R R. Μagistrorum inauditam opinionem, nemo no a videt. Primum patet. Siquidem lex civilis. quae aequisitionem meu lii servo prohibet, in Domini favorem lata est. Quis ambiget, huic renunciare favori Dominum posse Quis ibit inficias, posse Dominum.
non usum modo, verum etiam proprietatem servo impertiri, si velit 'Ergo & Praelatus Monaeho Nee adversarii id audebunt concedere. Alterum. Lex civilis absolute peculium servis prohibet. Ergo lex canoni- ca illud vetat Monachis , soliimque disputatur , valeat, ne Abbas . ob iustam magnamque causam interdum cum Monacho dispensare . Erisgo erronea est Magistrorum sententia , quae negat praeceptum vetans peculium , & iubens communitatem . Dispensatio enim a lege , Iegem sup. ponit. IV. Alterum sundamentum colligitur ex cap. Religiosus de testament.
in 6. ubi narratur relictum fuisse euidam Regulari legatum distribuendum, prout illi visum fuerit. Ergo, infert Baldus eum aliis, licita est Monachis privati peculii administratio. Uerum ipse Canonista Abbas, ut advertit Fagnanus, re melius consulta cognovit laudata cap. Religiosus sermonem esse non de arbitraria honorum administratione, sed de nuda ultimae
227쪽
136 Defensis Decietorum Concilii Triae cte.
voluntatis executione , quae ex superioris licentia Monacho non repugnat .
U. Τertium fundamentum petitur eχ cap. Insinuante , ubi declaratur validam esse professionem cuiusdam mulieris in manibus Fratris S. Auguastini eum privilegio, ut in domo sua cum omni substantia remaneret. Ue rum hoc ex textu non aliud colligitur, nisi ad summum non infringi professionem ex adiecto pacto . Utrum vero pactum istud validum sit, an ut turpe rejiciendum, textus non declarat, variaeque sunt hac de re opiniones, inquit Fagnanus. Interpretamenta Navarri explodit idem Fagnanus Et revera quam si per ridiculum ex uno casu peculiari , & ambiguo , eruere argumentum adversus tot gravissimas & luculentissimas leges , cuique exploratum est. Accedit, quod, ut advertit Fagnanus, nec vola in textu apparet , unde colligi possit permissam suisse huie mulieri administrationem subitantiae suae, eum facultate permanendi in propria
domo. Ipsus monasticae Professionis natura obstat. U. Fundamentum quartum, quod allegat Abbas eruit ex cap. eum ad Monasterium f. Hes . contendens inferre, posse Superiorem lieentiam dare Monacho plene administrandi cerea boma, licitamque assa consuetudinem
illius vestiani, quod in pecunia praeberi Religiosis alicubi solet . Ide, que sentit Ioannes Andreas, s iusta occurrat causa. Fagnanus , ut exinplodat interpretationem datam, refert vel ba textus , quae sunt sequentia e Tales autem is agenda osscia Monasterii depMentur, qui fideles jue-Lnt, o discreti. Quis non videt sermonem hic esse non de simpliei, sed de publieo Monasterii ossiciali De Uestiario pecunioso quid Regulae Monac hales praescribant, omnibus notum est. VII. Ultimum fundamentum deducitur ex Decreto Concilii Lateranensis, in quo haec habentur. πω nequaquam habere permιttantur maeultam . sitii vero peculium habueris, nisi ei ab Abbrae furi . mo i in adminUratume pe sum, a communione removeatur Altaris. Ex his ultimis verbis nisi ei ab Abbate m. quidam arbitrati sunt, ex Abbatis permissu licere Monacho peculii administrationem. Verum, inquit Fagn nus, plures Doctores Clasci verba illa interpretati sunt de administratione stabilium injuncta ossicialibus. Neque aliter explicari praefata verba queunt, nisi ludicrum, & nugatorium dicatur eme Concilii Oecumenici Decretum. Enimvero, si singuli Monachi praelati arbitrio officiales instia
228쪽
tuantur, & sub titulo administrationis Peculium habere queant, qui suntii Monachi, quibus peculium a Concilio interdicitur Etiam Petruq Pis serinus inspee. II. n. goo. haec scribit. Concilium Lateranense non prohibudis flὸ peralium, sed supponit illud esse 'Rhibitum, oe prohibet , ne Praelis.
ii illud permistant haberi. Decretum latum a Concilio Lateranensi III. sub Alexandro III. anno II 79. confirmavit Lateranense IV. sub Inno centio III. ann. IIII. VIII. Ex his omnibus concludit Fagnanus, sententiam negantem lici tum esse peculii usum Regularibus, etiam ex concessione Superioris, ne. eessitate sublata, magis consonam esse litterae, o menti Concilii Lateranen
si, o probari etiam a GRAVIORIBUS Canouistis, o eonsequenter, iuraeommuni in pecto, fas non esse Regularibus non incialibus, habere meuniam seu annuos proventus, vel admini'ationem bonorum stabilium etiam re Dispensatime Superiorum, oe dependenter ab eorum voluntate, o nutu. IX. Consequitur hinc opinionem , quam nudius tertius excogitarunt
RR. Magistri Rudex, & Clausralis, falsam prorsus esse, & inauditam ,
non modo absolute, verum etiam benigniorum Canon istarum, & Casui statum au itate. Sinu dem seritam vel ipsos inferioris notae Canoanistas docere licitum peculium Regularibus ex Dispensatione Praelati r er go admittunt legem absolute petohibentem , eo quod Dispensatio a leste legem supponit, ut alias diximus. Ergo salsa , & ehimaerica opinio est Magistrorum , qui legem seu praeceptum peculium interdicens negant.
Ilo, & exacta communitate scripserunt , maiori qua potui sedulitate Iii- stravi. Omnes, qui ex instituto controversiam tractant, diris peeulium de vovent. S. Petrus Damianus , B. Humbertus V. ordinis Praedicatorum Magister Generalis, B. Raymundus de Capua , Cardinalis Ioannes Dominici, Cardinalis de Turrecremata, S. Antoninus, Gersonius, sive qui- eumque sit Author Tractatus contra Proprietarios Regulae Augustinianae, Ioannes de Neapoli peculium damnarunt , exactamque communitatem sartam tectam custodierunt. Qui vero ardentius pro communitate certarunt, bellumque peculio indixere, sunt Theologi Cissercienses in Concilio Constantiensi, quorum tractatus habetur inter monumenta collecta , &inserta Disciplinae Apostolico-Monasticae. Ioannes Nyder , Ioannes Excuria, qui peculiares pariter edidere tractatus loco citato editos. Alvarus Tomo I. Z Pe-
229쪽
1 73 Desensio Decretorum Concilii Trid. m.
pelagius, Theodoricus de Monasterio, Ioannes Trithemius , Dionysi ut Catthusia mis. Hi ultimi prae Meteris magna argumentorum copia, non modo peculium, ut proprietatis vitio insectum damnarunt, Zc perfectam communitatem munierunt, verum etiam omnia sophismata. quae hodie dum obtrudunt RR. Magistit, confutant, exsibilant, labefactantque. Pa ca ex pIurimis dabimus in Dissertatione Tertia . Nune transcribo unum N alterum verbum Dionysii Carthusiani , qui integro opusculo pluribu distincto articulis gravi & acri stylo peculii pectem persequitur . Art. II. haec scribit contra quosdam peculium Μο chorum periculose, o imperite excusantes. Iste est articuli titulux. Deinde pergit . Ad ea, qua supra imducta sunt ex Conrilis Lateranensi, O GUitutione Domini Papa, respondent, quod prohibitio illa de bibendo peculis, aut proprio, inteligenda st , quod Monachus non debet ali id possidere pecvtium nomine proprio . . . . Similiter AEcunt, quod eum Monaeso non potest iuspenseri , ut habeat proprietatem nomine suo, sed potest cum o di peresari, ut Mbent aliquid premGare nomine Abbatis, aut Monast rii. En paucis verbi ς comprehensa M sistrorum , ---σumque sophismata. Respondet. I videtών INCONSLDERATISSIME dictum : - ἐδεμ nesmoe Coneilii Lateranenss Decret peculium luee clarius Mnauis, admini'ationem communem non habentιbus, prohibetur: Ablati stib poena abi aliationis a suo osscis disritie praeipitur, ut non permittat aliquem Nonacko xm suorum habere peculium me. Consule ipsum. Lege Disciplinam Apostolico-Monasticam D . I. cap.rr. XI. Inter omnes tamen Theoli sos , qui reculium acrius exagitarunt primas obtinet celeberrimus Abbas Joann es I rithemius . Plura contra peculium edidit opuscula. Plura insta de eo reseram. Duo nunc transcribo verba ex eap. 6. de vitio proprie atis. Quaereudum es, utrum in Abba tis si arbitrio cum Monacho de pecviis a Pen are . . . Ad hanc quam n m ierbis Sammi Pontificis in principio h ι us Operis respondimus .... Quitumque hanc I na=ca commun/tat s Regulam violat , proculdubio se extra numerum Haioram locat, oe Ira Ie t merseate gratiiser damnar. Numquam enim Mo Ilicae paritas integra potes conssere, nisi in es in communi semdeant censervari. Enim vero E m tinusqui que eammodum suum temporale cogitat, caritas Fraterna exulat, humi tu Minastea perit, obedientia Re-gdilaris et acillat. Uerum plura infra. XII. Provoco RR. Magistros, omnesque alios, ut vel unum mihi ρομH-
230쪽
hibeant Theologum gravem cum aliquo ex his , quos retuli, comparandum , qui ante Concilium Tridentinum ex professo , & pro dignitate eontroversiam hanc versaVerit, quique praeceptum communitatis ita aperte negaverit, scut I luculenter illud defendunt, quos retuli di & qui tanta argumentorum copia propugnent, quanta illi diris devovent Mon1 sticum peculium . Unum tantum peto gravem, & celebrem Theologum similem illis, quos opposui. Quem dabunt , Pornasium At hie ore ro tundo testatur, praeceptum contineri in Regula Augustini. Caeterae fabellae, quas narrat, alibi refutatae sunt , & praecipue error ille et Qui ponit commune, ponit litem. Quem ergo Sylvei strum, Clavasnum At hi obiter rem tangunt, & adversantur. Unum ergo dent Theologum gravem,& insignem ante Tridentinum scribentem. Uerum quod magnopere tangere deberet RR. Magistros, est , quod ante Tridentinum nec in communi licitum Mendicantibus erat habere census, & redditus. Et isti novi ssum Magistri scribere non reformidant , nullam extare legem , quae prohibuerit neque Privatis retinere vitalitios census Magniloquentia Adversariorum opus esset ad tantum commentum exsibilandum. XIII. Graviores ergo Canonillae . attento solo communi iure, peculii concessionem improbarunt ante Tridentinum . Et omnes , quos legere licuit, graviores Theologi , unamini consensu idem peculium damna unt. Verum quemadmodum Christiani legem Evangelicam tametsi perspieuam violant, se in Coenobiis pluribus abusu et peculii obtinebat, quamvis Concilia & Regulae perspieue illud prohiberent. Superiores propria auctoritate abutentes, peculiorum usus quam facillime concedebant. Quare Come ilium Tridentinum Lateranensi III. & IV. inherens, novo severissimo praecepto confirmavit exactae communitatis legem, δ. peculii prohibitionem. Non novum seu diversum ius condidit sed novo praecepto, seu novo iure jus vetus confirmavit, declaravit, novax poenas in violatores constituit, ut egregie docent Fagnanus, Eminentissimus Petra, & alii comm niter. Haec est fasti narratior & nisi me omnia fallunt, verissima. Ad