장음표시 사용
221쪽
162 M. ANTONII MUR ET Idicare Cn. Fulvio dixit: diemq; comitijs ab C. Calpurnio praetore urbano petit. Wruntur autem &Graeci, eodem sensu,verbo κννειν. Lycurgus in oratione adversus Leocratem. δικαίως, s κώνω- et ηογ, αυ γν, - - νεως aias τα 'ε η - ὼ σένη. Se adc paulo post, κρύειν, accusationem. Vocat. Addam qua si porismatis loco, pauca quaedam ex eodem libro Livij, quae melius
in vetere libro meo, quam in vulgatis leguiuur. Multitudo tantum cum and crepitu, qualis in defectu Luna*ente nocte cierisolet, edidit clamorem, ut averteret etiampugnantium anιmos. Legendum se reteret.& eo modo saepe advertendi verbo utitur Tacitus. Mox: Si Aetoli pacem cum Philippo facerent, foederi adscriberent, ita ratam eorum pacem. Melius in m ea. Im ratiam fore pacem. Haec ut levia esse fateor, praestat tamen emendate quam depravate legi. Livisu rursum emendatus locia aliquot e vetere libro.
LIVij verba haec sunt ex ipso principio
libri xxi. In parte operis mei licet mihi
222쪽
prafari quod in principio summa totius professi plarique fiunt rerum scriptores, bellum
maxime memorabile omnium qua unquam
gestasiit , mescripturum. Vbi an alios quoque scriptores intelligat, nescio: Thucydidem certe intelligit, qui principio operis sui, ait se sperare bellum id, quod scribere
ingreditur, μεγαντε αξιολογώ- ν των
Et quod noster causas affert, cur tale fuerit, ille quoque alter exponit, cur tale fore opinetur. Quod autem ait a deo variam belli fortunam, ancipitemque Martem fuisse, ut propius periculo fuerint, qui vicere: id Silius prope ad verbum in poema suum transtulit. propivssiuere periclo - Gueissuperare datum Sed in meo vetere Livio legitur, 'propius periculum fuerint. idq; fortasse rectum est. Livius quidem sepe hac constructione utitur : ut libro D ii. Propius est fidem. Et libro xxv. propivis inopiam erant obsidentu,
quam obsitis. Et libro xxviii. Vt propius fastidium eius , quam desiderium. Et libro
xxxv. Maior gloria Scipionis: ta quo maior, eopropior invidiam. Et libro XLIIII. propcors gladiatorium armorum ustum. Notum. - est
223쪽
est & alios primae classis scri plores saepenumero ita loqui. Talia enim sunt illa Ciceronis : Proxime Pompeium sedebam. &, Proxime deos accessi Clodius. Et illud Sallusti j: In dextro serere, quod proximum hostes erat. Vbi tamen vulgo, adversus veterum libro rum fidem, legitur, Froximum hostibus. Sed apud Sallustium quidem huius generis exemplorum copia est. Quod autem paulo post in Livio ita legitur, 'appareret omniabus, maius eum, quam quod gereret, agitare in animo bellum: vox omnibus in eodem vetere libro non apparet. Quod pueritiam Hannibalis dicit: necesse est, Hannibalem. moriente patre, non minorem octodecim annis Qisse : ut merito credi possit calumniam esλ quod de ipsus impudicitia tr ditur. Barchina autem factioni libenter spruritum detraxerim, Barcinams vocaverim, a Barca, quod Amilcari cognomen fuit.
Sed & ubi vulgo A pictys Regulorum legitur, sine controversia melius est in veterubus, ut intelligamus eum regulorum amicitias aucupari solitum esse. Elegantissima autem Hannibalis descriptio, olet aliquid ex descriptione Catilinae Sallustiana. Hanc quidem Livianam Silius catamine
224쪽
mine pereleganter expressit. Hoc tamen. quod de Hannibale dixit Livius, eum principem proelium inire, ultimum confecto pro lis excederesolitum, Silius ad Tagum accomodavit, cui hoc tribuit, quod fuerit. Primus inire manu,postremus ponere bellu. Oe Horatio Coclite Senecae narratio,
Bservatione dignu arbitror, quod cum P. Horatius Cocles in ponte Sublicio solus impetum hostium exceptiset, rescisseq; ponte, incolumis tr
nasset ad suos, gratus erga tantam Virtutem populus Romanus fuit: &, praeter statuam ahaeneam in Comitio positam, tantum ei agri, quantum uno die circumarasset, dedit : cum in modicis opibus necesse esset, modica esse magnarum virtutum praemia.
Sed illud quoque memoratu dignum est, eum illud ipsum quantulumcunque pra mium accipere noluisse : non quod aspemnaretur, ut parum: sed quod inutilem reip. civem esse duceret, qui ob operam publice navatam opulentior esse alijs civibus vellet:
225쪽
ac non potius in ipsa recte facti consciemtia, & in caritate ac benevolentia civium sitorum satis sibi magnum praemium pon ret. Hoc tamen neque a Livio, neque a Dionysio, neque a Plutarcho ponitur : quin potius ij omnes ita loquuntur, ut ab eo acceptum filisse prarinium significent. Seneca tamen, alios videlicet auctores secutus, aliter narrat: cuius verba subjiciam e capite
septimo, libri septimi de Beneficijs. num
altera ossessionem agnoscet: hanc nolet halere, orsi poterit. emittetque illam vocem, quam Romanus imperator emisit, cum illi ob virtutem ta benegestam remp. tantum agri
decerneretur, quantum arando uno die cim
cuireposet. 2 on est, inquit, vobis eo opus ciave, cui plus opus P, quam uni civi. Haec Seneca : qui quanquam Coclitem non nomianat, & eum de quo loquitur, quod in Coclite mirum videri potest, Romanum imperatorem vocat, Coclitem tamen intelligere videtur. Sed & in veterum Galliae regum Annalibus egregia facta perexiguis olim praemijs decorata legimus : non 'quod minoris fieret virtus : sed quod avidiores tunc homines gloriae, minus avidi pecuniae forent: gloriamq; suam contaminari ach . pollui
226쪽
pollui crederent, si quod aliud praemium
acciperent, nisi tam leve: ut appareret eos non id quaesjile. Sic antiquis temporibus victores sacrorum certaminum, non auro ac gemmis nitentem, sed pineam aut oleaginam coronam ferebant: quae virtutis no praemium, sed indicium esset. Nostra aetas virtutem gratis colere desjt: versaq; vice, exigua hodie lenonibus praemia videntur, quae olim exercituum ductoribus nimis magna visa essent.
Adire manum alicui. Plautin locis aliquot explicatus.
V T li permulta proverbia male in
terpretatus erat is, qui tot eorum millia congesserat, ita hoc quoque, quo sepe utitur Plautus, cum aEitam manum dicit ei, qui,cum jam sibi quippiam a cepturus videretur, postea frustra habitus ac delusus est. Idq; eo mirabilius est, quod diligenter sub uno aspectu posuit, eos, ut opinor, omnes locos, in quibus eo pro vembio usus erat Plautus : quae vel una res potuit eum ad veram illius intelligentiam In nu duis
227쪽
nu ducere. Sed hoc condonari sortaste facile potest homini cetera polyhistori, &magis interdum laboranti ut multa scribe ret, quam ut accurate scriberet. Is igitur eo inter cetera lapsus est, quod putavit legendum esse, addere manum, non adire mansi. Cum vel unus locus, quem ipse quoque cietat, ex Poenulo, facile eum admonere potuerit erroris sui.
uo pactopulchre avara Veneriadij mansi. Fallitur etiam in eo, quod putat Proverbium ductum ab ijs, qui in alijs irridendis,
maiiu ad aurem admota, imitantur auriculas Asini. Cum enim constet, dici debere,
adire manum, non addere e nemo non via
det, eam, quam ille ratus est, Proverbij originem esse non posse. Sed longe deterius novus Plautinus interpres, qui ne vidit quidem, quid Proverbio indicaretur. Cum enim venisset ad illum versium ex Aulularia, . Ita illis impuris omnibus adj manum his verbis eum interpretatus est. Ita cum illisceleratis congress Uum, ta ita ab illis discopi scilicet, vel ita illos impure tractavi. uid sit e dire manum alicui, ex aliis, ememplis cognossere licebit. Sic igitur idem
228쪽
uid nune 'satis lepide aditast vobis ma-
idest cuia nunc8 Satis ne lepide tractati a
nobis su ' Idem in Poenulo. Eopacto avarae Veneripulchre adsi manum. id est, eo pacto avaram Henerem pulchre ten
Idem in Perse.' Vt me in tricas coniecisti Τ quomodo de Peris manus mihi adita est 3
cuidam existimant, adire mamum, esse sev- plicare, apud Plautum. Sed haec interpretatis , non bene procedit in omnibus locis. Hactenus ille. In quo praeter cetera hoc miror, quod illam interpretationem, quam secundo loco ponit, dicat non bene procedere in omnibus locis. Videtur enim significare, eam alicubi saltem ferri posse, sed non semper. Ego autem dico, quocunque eam loco adhibueris, semper insulsam & ineptam fore. Sed neque quidquam excogitari potest, cur adire manum alicui sit aut ὀμώελψῖνι. Quaerendum igitur aliquid melius. Et mihi quidem ita videtur : adire manum alicui, dici eum, qui quod illi, tan quam in manu traditurus ostentet: cumq;
229쪽
ille manum ad id capiendum porrexe Ita
suam ipse manum retro trahat, eumq; in
mem atque hiantem destituat. Nunc vide mas, ecquid illa interpretatio in omnes Plauti locos conveniat. In Aulularia hoc dicit Euclio : Venerem in macellum, Minulta licitatus eram: ita ut piscatores & la- .nij lucri se aliquid ex me corrasiuros e sse sperarent. At ego nihil emi: & sic eis adqmanum. In Casina Cleostrata ita insultat &villico & seni. Quid nunc Z an non lepide ludibrio habiti estis, idq; merito vestro, cu. inhiaretis Casinam, eamq; jam a vobis teneri putaretisὶ At ille noster eo quoque in loco, Adire, inquit, manum alicui, proprie
est, ad eum accedere, cum eo congredi S colloqui,cum eo agere. Tacere prae itabat, quam haec tam aliena dicere. In Poenulo autem leno. Venus, inquit, ut avara est, plures aLsidue a me hostias expectabat: ideoq; lit re me nolebat. at ego ne prosecari quidem exta volui: eamq; hiantem reliqui: & sic ei adij manum. In Persa itidem leno. Quomodo, cum ex illo assimulato Persa magnum lucrum sperarem, tu dolijs tuis me in magnum infortunium conjecisti Haec, nisi valde fallor, multo accommodatiora
230쪽
sunt ad Plauti locos, quam quae illi commenti stini. Sed de hoc alij judicabunr. Cicero in Maniliana emendatus
Itiosus, ut mea fert opinio, locus
hic est e principio orationis pro lege Manilia. Hunc cum Sauctorita- eis in me tantum sit, quantum vos honoribuι mandandum e se voluistis, oc quae sequuntur. Cur adducar, ut ita existimem, harucausa est. Mandare honores, recte & usitate dicitur e mandare auctoritatem honoribu neque quisquam dixit, neque qui dicat, pro et sano loquatur. Et tamen neceste est, hoa admittamus, si vulgatam scripturam retuneamus. Non dubito igitur, quin legendum sit, Quantum vos honoribuου mandan dii se voluistis. Auctoritatis enim tantum in se esse dicit, quantum populus esse voluit, cum ei honores illos mandavit, quia bus auctoritas illa parta ac comparata erat. Nam illud quoque, voluisis esse mandanis dum illepide & ineleganter diceretur. Erit