장음표시 사용
41쪽
Ad ipsum autem prooemij finem, cum itilegatur, PETITVR puer,quod domini volita' - tat uerit liber, in libertate: legendum est, - ' in libertatem. Hoc enim dicit, eum puerupeti in libertatem, id est, liberali caula m nu asseri, quod domini portitores fraudare cupientis, voluntate liber habitus sit: Ubia autem de L. Plotio Gallo disseren& ita seriabit. HvNC eundem c nam diutissime visit M. Caelius in oratione, quam prose de ui ha
buit,significabat malim legere, significas
dictasse a Cratino accusatori seuo actionem. Ibi ergo pro Al cRAT i No, legendum esse
ATRATI No constat ex oratione Cicero-
nia pro Coelio. Neque negligendum est, quod ait L. Otacilium cum esset ostiarius, vetere more, in catena fuisse. Eius enim moris mentio & apud alios, & apud Ovidium in illo versu, ianitor indigne dura religate eatena. Quem autem Epidium Nuncionum vocat, Nursinum fortassis vocare melius fuerit. Et, ut haec leviora sint, hoc certe quod subjiciam, conciliare aliquam huic capiti' gratiam, vel apud fastidiosos aestimatores potest. sEx. inquit, Cladius e Sicilia Latina simul Graeas eloquentiaeprofesso male ocu-iatu
42쪽
latus, ta dicaxpar oculorum. In amicitia M. AntoniV Triumviri extitisse se aiebat. Ita vulgo legitur. Sed aquam quis citius e pumice, quam ullam ex his vectis idoneam sententiam expresserit. Emendentur igitur ad hunc modum. sEx. Clodius e Sicilia Larinasimul Graeat eloquentia pro essor, male oculatvi Udicax:pari oculorum amicitiam
M. Antonij Triumviri stetisse sibi dictaat.
Cum enim M. Antonius & plurimum biberet ipse,& eos, qui idem facerent, am rei, ut ex historia notissimum est; Clodius, qui, ut M. Antonio obsequeretur, dies ΠΟ-- cheoq; cum eo perpotabat, oculis sibi constitisse illius amicitiam dictitabat, eos enim
potando corruperat. Itaque in compotorum illius numero a Cicerone censetur.
compotorum enim legendum plane est, n6, Competitorum. Sc alia quoque in verbis CL ceronis, quae hic referuntur, ex Cicerone ipso emendanda. Hic aliquis ex istis novis p Astydamantibus suam admirar
tur, & Musarum fidem imploraret, & sibi
inauratam statuam ipse decerneret. Sed G go istam novam eloquentia nondum diduci :&senex sum. Satius fuerit, his nugis omissis, alias nugas quid enim aliud haec B 4 nostra
43쪽
nostra sunt ξ) huc congerere, & quandam in ultimam ejusdem libelli partem notare. In ijs igitur, quae de C. Albutio narrantur, ita legenda iunt haec, RECEPTVS mPlanei oratoris contubernium, cui declamaturo mos erat prius aliquem,qui ante diceret,
excitare, susivit eas partes, atque ita impi mit, ut Planco silentium imponeret, non audenti in comparatione se dimittere. Et mox, ubi legitur, soLITus proposita controve Aa sedent in opere, legendum INCIPERE. Ac statim pro, DECLAMARE AUT GEMERE V A R I o, lego declamare autem nere vario. Et paulo post, ubi vulgo, TAN- Tvhs Mono trivialibus verbis, legendum. tantum non, μονονουχί. Mox, DuM amplissiamam quamque sedatur, non, ut Vulgo, quanquam Tum pauculis versibus interjectis, ET RvRsus cum in cognitione cadis
Mediolani a L. P. P. d. v. c. c.l. v. lv.ita ex se
duit, ut deplorato Italia statu: & quae sequutur. De illa autem M. Bruti statua, quae M diolani viseretur, jucundum cognitu quiddam est apud Plutarchum in Bruto, in eX- tremo. Tantulus libellus unam prope mu
44쪽
, Notati in transcursu errores aliquot
Suetonidi Commentario e planavit.
CVm siperiora scripsissem, venit ad
me amoenissimi homo ingenii Alexander Riparius, qui, cum ea, pro nostra arctissima familiaritate, legisset, Vereor, inquit, ne tota tibi haec opella perierit. Levis inquam, fuerit jactura. Sed cur id, quaeso, vereris An tu, inquisi nescis a vetere illo amico tuo & hunc libellum, & lium argumenti quid- consimilis, eiusde autem autioris jampridem emendatos prodijsse Z Quem tu, inquam, amicum muni veterem nominas Z quaeso te, etiam ne is in hunc librum aliquid scripsiti Immo ve-eto, inquit, domi, ut puto, commentarium ipsius habeo, quanquam fortassis aliqua jam parte lacerum . mitte, quaeso, qui afferat. Ille puerum confestim ire ac redire jusi
sit. It, redit, affert tres autquatuor conscis,sas chartas. Itaque mittendum ad librarios fuit. Apud quos vix tandem repertum comentarium, quanquam non valde metu
45쪽
bam ne quidquam eorum, quae a me nota ta erant, occupasset, excutere tamen libuit Eorum pauca quaedam notare placuit: neque enim vacabat omnia, in quibus ab illo dissentio. Primum igitur illa C. FANNIO.
STRABON E. M. VALERIO. MESSALLA.
Cos. notat esse initium edicti : neque videt esse principium Senatusconsilii. & ambugit, scribendum ne sit C o N s. an potiusCENS. cum tamen censorum nominibus nunquam tempora notari soleant: hos autem consules, non Censores fuisse,etiam pueri sciant. Addit, multa edicta & Senatuia consulta apud Ciceronem,& apud Agellium, & apud Frontinum legi, quasi dubium sit, aut non apud alios quoque aeque multa legantur: neque tamen videt illud ipsum s. c. & illud ipsum Edictum, de quibus hic agitur, apud Agellium extare. Sequitur.
v TI. ROMAE. NE. ESSENT. Pse,pro, non, inquit, antiquo more. Immo vero qui ducat, VTI ROMAE NON ESSENT, non L tine loquetur. DE IIsDEM. in V. imp. dei dem. in veteribus monumentis semper isdem. Haec levia sunt. AD MOS IUVEN. . T V S. Magis, opinor, e veterum confiset dine in Rimpresso, ivvENTVs AD RVO .
46쪽
In v. imp. E O s sibi nomen imposivisse latine -scilicet Rhetoras. Lego ego, haud latine sciabcet Metoras. vel potius, haud latine, tantum. ne in edicto verbum rhetorri fuisset telligamus. Mirabar, si tibi quidquam potius videretur, quo J non omnium deterrimum et siet. Neque vero ignotum est, Veteres sedulo caviste, ne peregrinas voces Eductitaut Senatusc5sultis admiscerent: quod tam en non ita superstitiose vitabant,ut piaculum ducerent, si quid secus factum estet: sed hoc loco id ipsem ad invidiam in illos
dicendi magistros conflandam pertinebat, quod sbi Graecum vocabulum imponeret, cum ante id tempus nunquam Rhetorum Latinorum nomen auditu messet, totumq; illud artificium Senatui displiceret. Mitto multa. neque enim tanti est. Hoc tamen omittere non possum. Suetonij verba sunt. NAM E et di praeclaraper omnes figura per casus: cs apologos aliter,am aliter exponere, ct narrationes tum breviter represse,iu latiusta uberius explicare cosueverant. Vbi dicta
47쪽
Aphthonius in Progymnasmatis,&alij. Ad
eas per cases variandas assuefiebant pueri in scholis, hoc modo. Socrates dicebat. Socratis dictum est. Socrati placuit. socratem dixisse aiunt. Ο Socrates praeclare a te dictum est. A Socrate dici solitum accepimus. & hoc aperte constat cum ex alijs, tum ex Diomede, libro primo. At haec quae vel pueris nota esse oportebat, mox ita scripsit. PER CA-S V S. eventus. Vi quid quoque casu dicens. VH μου intelligit, de quo Quintilianus in via
castus autem nquit, qui ta i praestat argumentis locum, sine dubio est ex insequentibus. Sed quid ego plura persequar
, Plinisminoris 'sola contra inte prens eruditisententiam explicata.
VT epistolas Plinius accuratissime
scripsi, ita interpretem nactus est accuratissimum, Io. Matiam Cataneum, hominem, patrum nostrorum memoria, exquisitae doctrinae, diligentiae singularis. Qui tamen interdum, ut homines omnes sumus, offendit. Sed bene agitur
48쪽
l VAR. x ECT. LI ,. XVI. aseum ijs, quorum errata, in opere praese tim longo, numerari queunt. Atque ita multi omnia quae opto, eveniant, ut ego, Cum magnorum, ac praestantium virorum errata quaedam detego, nihil minus propositsi habeo; quam ut quidquam de illorum existimatione, ac gloria deteram, quibus me nullo modo parem esse, semio, & profit or : sed quo major est eorum auctoritas, eo maius periculum est,ne alios secum in eundem errorem trahant: quae milii una catis
est ea interdum, in quibus ipsi indicandi. Plinius igitur libro quarto
ad Paternum scribens,&ad eum suos quos dam hendecasyllabos mittens, de quibus judicium ipsius cognoscere cupiebat, ita epistolam claudit. Α's IMPLICITATE rua peto; ut quod de libella meo dicturus es aliis,
mihi dicas. 'Aries est dis Scile, quod postulo.
Nam si hoc opsculum nostrum aut potissim esset, aut selum :fortasse posset durum videradicere, suare quod againmolis ta humanum est, Habes quod agaw. Quae ita declarantur
cando monet, quid judicandumst. MOLLE ET HUMANUM. rupexit ad genus carmianis, quodlascivum, ta urbanum est. Qv o D
49쪽
AGAS. quomodojudices. Equidem suspicor hominem eruditum, studendo defessum, dormitasse cum haec scriberet, ita longe praeter consuetudinem suam, a sententia Plinii aberravit. Videtur autem errorem illi objecisse, quod librari, o PuscvLVM scripserant, cum opus tantum scribenduserese: ut magis intelligamus, nullum esse tam pusillum mendum, qdod non e bonis scriptoribus tolli expediat. Hoc enim dicit Plinius, nihil esse cauis, cur vereaturPaternus libere aperire sententiam suam: et iam si forte hendecasyllabos illos non satis
soLvM, id est, si poetae praecipue nomine censeri vellem, eiusq; facultatis mea praeciapua professio esset, aut etiam sola, ita ut nusquam alio animum, quam ad faciendos
versius, applicarem ;FORTAῆsEPossET D vRvM VIDERI DICERE QUA E QUOD AGAs: quaere aliud studium, irim uo te e erceas. nam ad hoc, quod delegilli, parum
artus es. MOLLE ET HUMANUM EST, cu
aliud studium mihi praecipuum habeam, nempe studium eloquentiae: HABES QUOD AGAs: poeticam laudem alijs relinque, &. urge
50쪽
urge id studium cui te dedisti:
Plauti circulis locis aliquot. castigatur.
QV04 oculorum usus natura nobis
carissimus est, ex eo duxit Plautus occasionem fingendi novi vocabuli, ut oculissimum ostium dicerer, quod carissimum significare vellet. Sed hoc ei non placuit, qui Plautum Commentario onustum emisit, pluribus locis emendatu, non faςile dixerim. Is cum recte legeretur in Curculione, Huic proximum illud ostium est ocul tam nactus libros a quibus verbum Es T aberat,& veterum librorum, & Sex. Pompeij auctoritate contempta, addidit unam littera,
Iecitq; o C v1 E I s s I M v M : idq; de rationem Latini sermonis, & legem carminis postulare dixit. Inepte utrunque. Non enim , nomine ocuLEus, quod . Plauti quidem est, sed nihil huc pertinet: sed a nomine ocvivs, factum est ocuLISSI-Mus: ut si oculus carus est, quod carissimuest,