장음표시 사용
71쪽
vijs adhibet. Neu desint epulis ros
Et alibi, Ese in hortophylli nectendis apium coronis. At apium apud veteres ferale & ominosum habebatur, quod eo tumuli coronari solerent : & quibus aegrotis mortem imminere Isignificarent, eos apio indigere dicebant. Certe Timoleontis milites, cum in colle quodam stiperando in mulos apio onustos incidissent, ita omen illud exhorruisse memorantur ; ut prope concidissent animis, nisi eos sortissimus imperator docuisset i- storiam potius portendi: cum in Isthmijs victores illis temporibus apio coronari solerent. Itaque ab hominibus eruditissimis proditum est, ex omnibus passim herbis ac floribus in convivijs hilarioribus solitas ne chi corollas, praeterquam exam. Abiit tamen a nobis haec audacia, ut elegantissima& eruditissimum poetam, in eo pectita: dicamus. Habet enim ille hyperaspisten, in his rebus sane valentem, ac strenuum, &, si amare ac potare sapientia est, quovis Thariete sapientiorem, Anacreontem, cuiue
72쪽
Haec igitur corona huic capiti coronis esto.
Ciceronse Suinctiana, locis albqMox perpurgata.
Locos quosdam ex oratione Ciceronis pro Quintio hic subnotare animus est, quos aliter, quam ceteri, aut intelligo, aut lego. Primus hic erit. Tum vim ipse pueros circum amicos dimittit. ipse suos necessarios ab μtrijs Licinise, ta a faucibus macelli corrogat. Vbi homo erudiatus. Ex atrise, inquit, Licinos auctionarios pracones, ex faucibi macelli nobiles homines otio assuentes, qui cupedise inhiabant, aut otio ibisu ruebantur. Non equidem nega rim gulae proceres in macellum nonnun- qua ventitasse. Notanda sunt illa Iuvenalis, Multos porro vides, quos De elos ad ipsium Creditor introitusiolet expectare macelli. Sed tamen opsonatorum opera ispius utebantur: neque est veris mile nobiles homines in turpi,ac prope infami loco sedere solitos, tanquam publice profitentes, se ven-
73쪽
M. ANTONII MURATItri ae gulae deditos esse: & habebant alia horaestiora loca, in quibus otium suum oblectarent: Neque haec conveniunt, & nobiles fuisse, & praeconis Naevij necessarios. Ex utroque igitur loco corrogatos accipio homines abjectos, ignobiles, Naevi, amicitia dignos. Sed fefellit interpretem, quod si tim subjicitur. Tabuia maxima gnis homianum nobilium consignantur: quod cum ill dens Cicero dixistet, ipse, ut vere ac serio dictum, accepit. Nam quod opinionis suae confirmandae causa citat locum ex libro temtio Accusationis, ubi ita legitur ; Albam. Aemilium sedentem in faucibus macelli δε- qui palam, vicisse Merrem : miror si eum, quia Aemilius vocaretur, aliquem esse enumero nobilium existimavit: cum paulo post ita de eo loquatur Cicero. e Libam habebo judicem eu hominem,quist ipse cuream improbissimum existimari vult, qui assurris potius ergladiator quam siurea appellatus sic Sponsionem autem illam de qua Cicero, ut nova de iniqua conqueritur, ita fuisse conceptam puto: Ni bonasua ex edicto
possessa non essent: quomodo & Budarus legit, hoc modo, Si bona tua ex edicto possessa essent. nam ex hac posteriore formula, necesse
74쪽
cesse habuisset Naevius probare, bona Quintij ex edicto possessa esse: at ex illa onus probandi tralatum est in Quintium.'ideoq; priore loco eum dicere oportuit: de quo non injuria Cicero conqueri videtur. Quod autem citat interpres locum quendam e libro ultimo in Verrem,ubi de sponsione Serviiij agitur, alio loco docebo, qua longe ab illius sententia aberrarit. EX e dem oratione. Uu'm in altera re cause nihil esset, quinθcinjudicaret ipse dese. Liber vetus,1equius : cui voci librarij videntur aluquando inimici fuisse: ita pertinaciter comjurarant ad eam ex omnibus libris oblitterandam. Ex eadem. est ' quod viri optimifaciunt,siquisivos propinquos, dc cetera. At in eodem vetere libro multo melius.
Ita ne ξ Quod viri optimi faciunt, ij qui μοι
propinquos ac necessirios claros ta honestos fise ais haberi volunt, id Sex. 25Laeuisu non faceret Quomodo si legas, tollitur omnis illa in qua interpres frustra luctatur, disticultas. Ex eadem. Si debuisset Sexte petisset statim snon tim, paulo quidem post: si non
paulo, at aliquando. Aliquanto melius est, quod in eodem libro legitur, Aliquanto. Mutra praetereo, quod jam ab alijs notata D sunt.
75쪽
M. ANTONII MvRETrsent. Ex eadem. Ego pro te nunc hoc consulo post temptu, in aliena re, quod tu is tua re, cum tempus erat, consulere oblitus es. Lego,
i, & suos, & ita legendum, manifesto ostendunt ea, quae statim sequuntur. Sed interjungamus ipsi, ut & qui haec legent, interquiescant.
Elegans Ciceronas, Tusculana sicun- , da, locus Eguseratus
Icero libro secundo Tusculanarum, . cum multis verisq; laudibus Philophiam ornasset, acerbeq; exagitasset Philosophos quosdam, qui cum optima instituendae vitae praecepta alijs traderensi ipsi tamen turpissime ac flagitiosissime vivebant: eum quicum loquitur, facit hoc iapso quasi argumento utentem adversus Philosophiam, ut ostendat eam non tantas urilitates ad ferre, quantas diceretur. Cui respondens ipse, ait id hominum vitio ev nire. ut enim quamvis bona semina non in omnibus agris idem essiciunt ; ita neq; praecepta, quamlibet bona, in quibuslibet animis. Hoc autem ita explicat. Nam ut agri non omne ugiferi sunt, qui coluntur rDA
76쪽
illud ac im obe, Etsi in segete uni deteriorem data
Fruges, tamen, asiuapte natura enitent: Sic animi non omnes culti fluctum ferunt.
Sed latere hic aliquid viiij, primum ostendit prior versus, qui vix satis numeris suis constat: nisi aut ultima vocalis in Etsi non elidatur: aut ita legamus, Etsi sieget sunt in deteriorem data: Quomodo olim, auctore me, edidit Manutius,& post eum alij. Sed postea ipsi multi diligentius cogitanti, visa est mutatio illa vitium occultasse potius quam si istultile. Neque enim satis cohaerent haec, Falsum ta probe. Itaque alij ediderunt, Falsos ii d probe. Ego autem salsam quidem este 1ententiam illam video, improbitatis nullam in ea significationem reperire possum. In vetere libro, quem habeo ita legitur, sumo Ludat improba. ex qua depravata scriptura conjecturam feci, ita legendum
Troba insigete uni deteriorem data Truges, tamen ipsa suapte natura enitent. Vt Cicero & poetam nominaverit, qui id dixerat: & praecepta Philosophiae,non simpliciter cum seminibus, sed cum probis dejectis seminibus compararit. D I M.
77쪽
Recte ne inscripti libri M. TvLyde nibus bonorum se malorum
QVixsixum est, cur Cicero pulche
rimos libros, in quibus varias vel rum Philosephorum de sium mobono sententias excutit, inscripsisset, Definibus bonorum'malorum. Ac facile quiadem illos absolvimus,qui Cassij Calcagnini errorem secuti, 'melius eos De fine, quam Dosinibus inscribi potuime censebant. Cuenim variae Philosophorum disciplinae, varios fines facerent, & de ijs ipse disputare instituisset, recte libros suos desinibus, potius quam De e nominavit. In illo plus culum laboris fuit, cur non solum bonorum es dixisset, sed etiam malorum. Nam ΠΟ-men quidem ipsiim is sumpserunt Philo
78쪽
sophi ab illo omnis elegantioris doctrinae
Sed tamen nunquam dixerunt m λ a κῶν et
Ac ne videtur quidem dici posse. Etenim
Malum autem non perficit. Itaque mors vocatur τε λω, &cum furem, aut sycophantam πιλειον dicimus, improprie loquimur : non secus, quam cum bonum furem, aut bonum Jcophantam dicimus. Auctor & fundus huic rei Aristoteles libro quarto-φυM . qui etiam secundo Physicorum irridet poetam quendam,qui ita dixerat,
Non enim quodlibet extremum is vocatur, sed quod optimum. quod ille ita expri
βελτi Quae verba ideo referre & interpretari placuit, quod a quibusdam interpretibus pessime accepta sunt. Item πιλουήινο πι idem sunt. At malum nullo modo potest, ut finis, cuiquam propositum esse. Bonum enim expetunt omnia. Neque ullus, quamvis malus, quidquam ipsius mali causa facit. Voluntas enim nunquam fertur ad malum, quatenus malum est. At forti stedicat
79쪽
σci M. ANTONII MUR ET dicat aliquis, em malorum dici, non que spectent, & quo reserantur mula omnia,
sed id quo nihil peius sit. Quid; quod ne id quidem fieri potest 3 Quodcunque enim
malum proposueris, id, addito alio, peius & deterius fiet : neque quisquam unquam malum ullum tantum nominabit, de hs malis loquor, quae homini in vita accidere possunt) ut non eo peius aliud reperiatur. Et recte Pythagorici dicebant, bonum finitum esse, malum infinitum. Recto nihil rectius. at perverso& depravato, semper aliquid contortius reperiri potest. Nisi forte malum unum tantum dixeris: ut Stoici, cusolum vitium in malis habendum doceret:
qui & vitia ipsa, & peccata paria esse dicebant. Sed tunc inepte dixeris summum malum, aut maximum malum, aut finem malorum. Nam haec, nisi in comparatione, nota dicuntur. Comparatio autem non nisi inter plura. Et inter paria nihil summum, aut maximum est. An ut felicitas bonorum omnium cumulus, ita sinis malorum erit omnium malorum cumulata complexio
At non potest. Nam bona quidem conspirare possunt, mala non possunt. Quia bonum est & sui, & eius in quo est. M lum
80쪽
lum φ eno&aliorum&sui. Itaq; omnes virtutes in uno aliquo esse, nihil prohibet. Immo vero qui perfecte habet unam, omnes habeat necesse est. Neque ceterae sine prudentia sunt: neque absoluta prudentia sine ceteris. Longe aliud in viiijs, quubus maior uiter se, quam cum Virtute pugna est. His adductus, facile in eam sententiam prolaberer,ut dicerem, inscriptionem librorum es , Desinibus, aut certe De finiabus senorum, nisi me Ciceronis ipsius revocaret auctoritas: cuius haec verba sunt ex
libro secundo de Divinatione. Cums fundamentum esset Thilosophia positum infiniabus bonorum es malorum, perpurgatus est is locus a nobis, quinque libris: ut quid a quos, cs quid contra quems philosephum Acer tur, intelligiposset. Positum sit igitur, veram esse inscriptionem, Desinibus bonorum, tamalorum: Finem autem malorum dici, id quod tale est, ut deterius sit alio quolibet per se sempto : aut etiam aliis omnibus coacervatis: dummodo hoc unum
non sit in illo acervo.. Aliter accipi posse; nullo prorsus modo existimo. Epith a