장음표시 사용
121쪽
non indictum omisinius, ii0 nobis veri quam imillimum visum 08t; nec vero, cum ipsum illud verum pergaepe in eculi lateat quicquam firmius contendere habe in animo neque aegre, quidquid periclitatus sum, remittam, si qui similitudinem nominum, quae me ad illas e0gitatione adduxit, aliter interpretatus mea8 rati0nes certioribus allati di880lverit.
De rigine Veneris sententiae d0ctissimorum virorum valde diserepuerunt et adhue discrepant. Cum ante aetatem nostram permulti hane deam eandem esse atque AStartam, quae a Phoeni-cibu adoraretur, c0ntenderent, quin etiam ridericus Hom meli)nomen ipsum Veneris, etsi haec res habet maximas difficultates, ex Astarta ortum esse demonstraret, multa opposuerunt En mann , G. 0rte, de Wilamowit g. Qu0rum ad sententiam confirmandam n0mina ad Venerem ἡpectantia n0n inutilia esse arbitror. Sed si ea pereenSemu8, primum mirum esse nobis videtur, quod numerus ill0rum n0minum antiquissimis temp0ribus satis parvus est et imperatorum demum Romanorum aetate valde augetur. Quae res ex e intellegitur,iluod illa, eum imprimis servis imp0nerentur, haud ita magna ingratia erant praeterea theoph0ra a Venere derivata n0 variabantur, quia Graeci causis, de quibus p.rat, adn. 1 egi, c0mm0ti nomina eius generis, cuiu est ' cysodcrri, cum altera stirpe componere vitabant. Iam C. Meter Quaesti0num On0matol0gicarum capita quattuor, Marpurgii 1905, p. 31 ante quartum a Chr. n. sacculum n0 nisi in B0e0tia n0men theophorum a Venere ductum inveniri animadvertit: lasso duo I. G. VII 85. Tanagrae.
Forsitan alterum addendum sit, quod reperitur in inscripti incCypria O H0ismann Dialelit I 2, 160 et . Meister: ericlite d. gl Suelisischen es. . . LXII I9I0, 234 neque scio. an 3 Philol. Jahrb. sed Fleekeiseu CXXV iS,2, 176.
122쪽
illa ad quinium saeculum reserenda sit; namque in eodem titulo occurrit nomen antiquum P λχavio . Tamen aetas illius incerta est, quia adhue historiam scripturae Cypriae cognitam non habemus )In insula Cypro Veneris ultus antiquissimus est, atque h0cl0e a Graecis religionem Astartae receptam esse ii 0ntendunt, qui illum in Graecia ipsa ortum esse negant. At, Si Graeci eum a Phoenicibus, qui Cyprum incolebant, lascepissent, hane gentem praecipue Astartam deam adoraturos fuisse necesse est. Sed eius cultum multo inseri0rem fuisse quam dei, quem Meleartum p, a)appellabant, eum aliae res tum theophora n0mina Phoenicum in Cypro reperta docent. Quem quia Graeci 0n Su8ceperunt, Λ8tartae qu0que ultum ad 0s esse translatum eredere dubitamus. Eo accedit, quod Veneri religi etiam in antiquissimis Graecorum e0l0niis ut 0lgis Idalii divulgata est theoph0rum quoque, qu0 supra attuli, in e0l0nia Areadum invenitur G0lgis). Sed eum tituli Cyprii mutuo pauea nomina ad deos pertinentia exhibeant ad sinitimas terras accedamus In quibus
primam e0mmem0randam 8se existimo Pamphyliam; etenim inlia regione nomina a Venere ueta pro numero reliquorum frequenti SSima Sunt 8aepius nusquam nisi in inseripti0nibus Atticis a6tati imperat0rum OecurrHnt. Nec Vero min0ri m0menti ac p0nderis est Species ill0rum n0minum illine Stenditur his exemplis: 'A νορδισlto Lanck Pamph. I 66.
De aphaeresi primae litterae, quae pendet ex indigenarum Pamphyliae ingua, iam p. 324. nonnulla verba feci praeterea autem metathesi litterarum o et o digna est, cuius menti fiat; hac AEnim res dem0nstratur, Aux via Pamphylii Veneris multum
in Nunc etiam in alia inscriptione Cypria, quam ante quintum saeculum incisam esse contendit . Me iste S. D. P. A. 9l0 15l, the0phorum Ἀνθοδίσιος vel la io 'iusto ς repertum est.
123쪽
acceperint. i Ille enim litterarii ordo immutatus cs Πορσοπα ΣHAOD Lancti Pamph. I 4 in insula Creta reperitur, ubi, ut
exemplum asseram, a Drerii sacramentum dicentibus testes fiunt
et alii dii sit ην os dira S. G. D. I. 4952.
Itaque etiam Sententiam, utrum Cyprii Veneri cultum a Cretensibu asSumpserint an ex oppidis Phoenidum re eeperint, tacite diiudicabit, qui utriusque partis m0menta subtiliter pensitaverit.' Inseriore autem aetate Veneris cultus per Lyeiam Cariamque manavit. In hac quoque regi0ne c0mitem deae Adonidem, qui qui fuerit deus gentium emiticarum, quae V0cantur, non Stdubium a nes) maiorem auet0ritatem quam alibi adeptum esse docet nomen mensis Jωνι cui J. H. S. I 1888, 342, Iasi; cf. mensem 1δων toto a Seleuciae, Reinach Traiie 'epig. p. 492. Hieron. Egeeh. c. 8, p. 750. Hemerol. Leid. St. Cr0ic Pape). Nec vero illius n0men Graeci ad theophora λrmanda adhibuerunt, si praetermiseris nonnulla nomina ni ita dicam, 0mparativa, quae 0riginis Asiatieae esse mihi videntur:
Cum donide iam antiqu0 aevo in Phrygia Attis, e0mes
Magnae Matris, tam arto c0nexus egi, ut cum e in aequo
p0neretur 'Arri, G καλουσι ιεν 106Γρω Τριποθητον δωνιν Phil0sophumena Origeni adscripta ed. Cruice p. 176). Sed redeamus ad 0mina a Venero derivata Quae quamquam imprimi servis, libertinis, aliis humili 0 e natis imp0sita
ac pleraque ad inseriora temp0ra reserenda sunt, tamen Si non multum, at certe aliquantum valere putamu alicuiusque essem0menti. quia . quatenus Veneri cultus imanaverit, optime in- Cultus Pamphylius est priscissimus adorabatur enim et i sodirii
124쪽
dicant. Etenim, si quo l0c extant requentius, ibi deam quoque ad0ratam esse e0ncludere licet. Sicubi autem plane sero degunt, ibi cultum eius non viguisSe demonstratur. Quae cum ita int, dignum est, qu0d 0mmem0retur in Ionia theoph0ra ad Venerem spectantia tam aliena suisse, ut inter mille centum n0mina a diis ducta Dracyροδεμος, n0men aetati inferioris, n0n nisi exies, Atyso isto numquam inveniatur. Unde e0dem mod0 elucere existim Venerem non 88 deam Phoenicum, sed Grae-e0rum; namque, niSi ita re se haberet, Iones, ad qu0 sacili0rquam ad reliqu0 Graec0S SSet peregrinorum aditus, plane sere eius religi0nem ignoraturos sui8se mnino est improbabile. Neque etiam in Ae0lidem ea invasisse videtur; nam inter quadringenta the0phora oecurrit nullum n0men Acyood isto et tria Ear xροδιτος vel Laaτρας. 80 in c0ntinentem Graeciae transgressi in Thessalia et in Boe0tia saepius reperimus illa n0mina. In titulo Thessalico
I. s. IX Pag. 37l legitur nomen qu0que ' Ἀφριος, quod quinductum sit a mense Acyριος, qui et in Thessalia et in Bithynia
invenitur et Veneri egi consecratu3, 0 dubium 8Se videtur
es men8. φρ odist Aa apud Magnetes I. G. IX 2, 1100 a et saepe). Atque idem ortasse legendium est in alia inseripti0ne Ι. G. I 2,
In Attica inseriore aetate valde in usu fuerunt the0ph0ra ad Venerem pertinentia atque in hac terra ptime c0gn0Seitur,
quom0do numerus illorum per Saecula augeatur cum Sque ad
Euclidi temp0ra nemo commemoretur, ut 0men φρo distoc imp08itum St, et usque ad pugnam Actiacam duodeviginti n0mina
pius generi inveniantur, egurrunt imperatorum aetate Romanorum
n0 minus ducenta septuaginta quinque. Qu0d illa tam frequenter reperiuntur, eo, quale suerint illorum temp0rum m0res, bene explanatur. Eu simili rati0ne intellegimus, quem ad modum usitatum sit 'Earti ηροδιτος. Hoc inferior aevo attribuendum esse vel inde apparet, qu0 ante annum a Chr. n. tricesimum primum semel occurrit in titulis Atticis, sed p0stea centie octies. Qua quoquere fit, ut plerumque in h0 nomine proci littera i scriptae sint. Η0e quidem nomen, iis a theoph0ris nullo paelo segregandum
125쪽
est, tamen praebet speciem sui generis. Atque mir0r, quod ab iis, qui Venerem deam Phoenissum esse e0utendunt, cum n0minibus the0phoris ill0rum cum voce 'nai 0mp08iti nondum comparatum est. Sed n08, qui Venerem, filiam Iovi et Di0nae, antiquisSimam Graecorum deam Sse arbitramur, hoc theoph0rum aliter interpretari non p08Sumus niSi ut ei, ut patr0ginatur Venus, illud
impositum esse pinemur. Alterum autem eiu generi nomen,
qu0d in indice inscriptionum Atticarum reperitur Ι. G. I 455
Ἐπικηφistoc et prim quidem obtutu cum eo SSe conserendum Videtur, i accuratius examinemus, u0n re et in h0minum nominibus p0Situm esse neque aliud quam originem hominis cuiu antea mentio acta est, ignificare cogn0Seimu8.
clarissimis sedibus Veneri8, quae apud Graec08 multis modis n0minabatur, epitheta eius ducta sunt Masti Vel Κυπρια et ui 1 ρθ vel sit θερεια. Quibuscum qu0t 0mina hominum
c0nectenda sint, haud certo intellegimus; sed haec magna ex parte c0mparativa existimanda et imprimis libertinis data esse ex mea quidem sententia constat. Quae cum ita sint, nonnulla testim0nia eorum asserre satis habe0: Κυθ ρla, puella Antonii, Plut Ant. 9 aliique. 9 is i A. M. XII 1887, 170. Nicomediae. Κυθερία I. G. IX , Pher. 417. θχγρίς I. G. XIV 2459. Κυπρία I. G. II 5, 388 b. Κυπρι o S. G. D. I. 5656 ab ethnico ductum) Chii.
qu0cum epitheto c0nexum in theopliororum numero p0nendum Sse nomen tu manum Alli ει to mea quidem sententia a probabilitatis rationibus non abhorret:
126쪽
isthmo I. G. IX 2, Phal. 1228, 9.Aιιι ιος I. G. XIV 423 1, 2, alia, similiterque intellegendum esse puto nomen 'EλDi ενιος I. G. XIII, Thas 275, 8, θεο ρος, exilii fortasse epithetum deae adhuc ignotum concluditur. 3)Sed incertissimum est, num n0mina inferioris aetatis IIελάγιος
Venere Pelagi es. Usener Legenden de heiligen Pelagia, p. XXS8.). Nec vero nomina Marioto vel μπλοος vel EDπλους et Irioia et i πλοιων ulla ratione conexa sunt cum Venere, quae cogn0mine Marλoia in portibus colebatur; quid significentilla, optime explanari existim versu hederite VII 52): E66εται 17ε νaκτι καλος πλοος ς ιτυλλὶνavs)Magnus numeru8 0minum, quae stirpem ' a T continent, li0 loco a me mittitur, quod, utrum ad amorem an ad deum amoris nugquam adhuc repertum est ' auro δωρος vel φωτίδοτος spe etent, diiudicari non p0teSt. s. etiam haec nomina,
127쪽
ερμῆς In faucibus montis, quem vocant Graeci nostrae aetatis nomine tria, antiqui autem appellaverunt Cyllenam, olim sedes Mercurii fuisse dicitur, qui p0steris temp0ribus inmmnibus partibus Graeciae summa pietate colebatur. In illa autem regione eum maxima fuisse auctoritate vel inde patet, quod in Arcadia requenti88ima sunt the0phora ab e derivata, quin etiam in Argolide, in terra finitima, numerus eorum est permagnus. Imprimis Hermionae inveniuntur illa theoph0ra, qua re commoti sacere non p08sumus, quin Sententiam Sam Wide De sacris Troe geni0rum, Hermionensium, pidauriorum, p. I), qui in hoo ppido Mercurii cultum suisse negat, improbemu S. Ab antiquissima sede ductum est c0gnomen de Κυλλaνιος, quod reperimus in h0minum qu0que nominibus, velut Κυλλήνιος S. G. D. I. 1623 C. I. G. 543 Dymis, in oppido
Achaiae. Q. Sc. . Chr. n. p. ali.
In Areadia igitur et in Argolide, in terris m0ntu OSi8, magnam vim habebat religio dei, qui primo ut viatorum patronus adorabatur. Cultum eius cum tumulis i sit ara conexum atque erudissimis e0gitationibus ortum paulatim in erevisse iam cognovit Ludovicus reller plim0que iure eum secuti sunt Carolus Rober et duardus Meyer. )Ad viarum qui0rem spectat cogn0men Mercurii Arva Γο , unde ducta esse etiam nomina hominum verisimile est: 'Ari Go B. C. H. III 1879, 3l S. S. G. D. I. 5657. Chii. ' γυαῖος aspatos λιακ I Id. . . II. III 879, 234. . . D. I.
Cf. cognomen Apollinis IIDaIoa et Ir Dii Dς seri potest, ut ad hunc deum nomina illa h0minum pertineant. Certo ab Apollinen0n est separandum nomen viri Hyperb0re 'Ari istia.
Gescii. d. Alteri. II S. Cf. V. Kern Strena II et bigialia p. tb . Mihi lividum non persuasurunt filiae disputavit Grulipe Griecti. thologi p. 34li adn. 2.
128쪽
Simili autem ratione intellegendum esse censeo nomen odio Sehol. Ilia D 96, cf. I 170. Praee illo a Mercurio n0men Suum duxit. Odio I. G. XII 8, has. 240, 10.
IX 22, 1, ad quem speetant monumenta illa antiquissima). Idem autem deus, cuiu in tutela erant h0mine iter facientes, patr0cinabatur mercatore8. Huc quoque speetare videtur epithetiam
129쪽
Cum nati ira dei talis esset, set γῆ a Graecis in Italiam translatus a Romanis Mercurius appellatus est i atque ex eadem re facile elucet eius cultum in I0nia, qua in terra sita erant florentissima opulentissimaque emporia Graecorum, etiam nostra aetate admiramur urbem Smyrnam , celerrime ad Summam auet0ritatem perveni8se. Atque apertum est ditissimo mereatores I0nic08, qui vel Ephesum vel Smb rnam habitabant, a nullo alio deo maiorem Salutem exspectante quam a Mercurio siliis suis the0phora cum eius nomine comp0sita imponere ama8se. Sed dicat quispiam, quod multi Iones ab Hermo, maximo illius regionis flumine, 0mina sua duxerint, propterea esse usitatissima theophora stirpem lio continentia. Elgi 0nnulla ad flumen Hermum referri poSSe concedendum St, tamen Drma magnae partis e0rum impedimur, quominus cum fluvii deo ea coniungamus. Namque quin nomina ' l/GIιλος, ' stam , alia nullopaei ab Hermo diaeta sint, sed Mercurius Sit patronus eorum, quibus illa imposita sunt, haud dubium esse censeo. Nec Verisimile est cultum fluminis Hermi maiore auctoritate Sum esse quam Caici vel Maeandri, ad quos pertinentia the0phora haudita frequenter occurrunt. Quae res cum ita Se habeat, n0nvere0 antiquissima eum Stirpe Diio comp0Sit nomina, quae, Si ab Attiea B000tiaque discesseris, aut in oppidis onum aut in e0l0niis, quas illi deduxerunt, aut in vicinia earum inveniuntur, ad deum Mercurium referre. Atque ea nomina, quae pleraque praebent speciem vetustissimam, hoc loco asserantur: hερμία Tanagraeus I. G. VII 626. ' μοκριτος R0hLI. . A. 372,10 ;' μογίννη Atheniensis en Me prope Styra. mor. II 0, 3, Saep. lat Phaed. se,uων Leumius Diod X 48.
130쪽
D. I. 5531. 6. SC a Chr. n. p. r.
Neandriae. b. e. a. Chr. n. P. pr.
ep. 2. Quod nomen, quia RS- piratam non continet, inter Ionica refero, eadem ratione ae:
Κρατερμος Atheniensis Homolle: F. d. Delphes, tome III, lase. II 20.
Φίλερμος B. C. H. XII 1888, 279. Myndi. Φωκερμος Chius B C. H. III 879 320 - . . D. I. 658. Xρυσεριμος Xρυσερμιος saepe inferiore aetate in diversis Graeciae regionibus invenitur.