장음표시 사용
131쪽
Sed aliter quam Ionica diiudicanda esse puto n0mina in Lycia saepissime reperta, quae ipsa quoque the0phora ad Mercurium spectantia esse tintendit Georgius albel N. . . 1901, 500); cuius sententiam, etsi primo obtutu probabilis esse videtur, sequi hae re prohibemur si in ingeriptionibus a Benn dorsi editis Lyc. II septuaginta tria inter ducenta quinquaginta theoph0ra ad Mercurium pertinentia reperirentur, nomen quoque dei ipsius saepe in tituli Lycii occurreret; nunc vero bis do mentio si in altera inseriptione ea, quae leguntur, ingeria Sunt, in altera Mercurius una cum compluribus aliis diis ita commemoratur, ut eum non multum alui8Se apud Lycio appareat. Illa autem n0mina, de quibus agitur, ab indig0narum lingua orta et a Graecis, qui ea animo n0 comprehenderent, immutata 88e mihi videntur. Ceterum etiam memoriae proditum est Mercurium ab illis gentibus hiβρασος vel 'hi ραμος appellatum esse ad hoc nomen relata est inscripti nummi, in quo legitur heprimia Lyc. I in dex); sed tituli Graeci in Lycia reperti hoc non dei, sed h0minis nomen Sse docent: βρομος Lyc. I O. VI. Rhodiapoli. Muβρομος B. C. H. XV 1892 44b. Phaselide.' βρομος B. C. H. XXII IS99, 33b; in Lycia. Adielenda iis sunt Lydia limpram Lyc. 37, 5 8. mprumehLyc. I 36, 3. Forsitan cum Mercurii 0mine, quod Supra c0mmem0raVi,c0nierenda sint haec nomina hominum: Iμβρασσις B. C. H. IV 880, IM 'ρης . . . V 1895, 24 in
132쪽
φωρων ταιρε, ευρ μοι καπΩρδευσat. Eodem nomine appellatus est rex Lydiae Heraclidarum gente ortus etiam Lai dia Γλκὶς Herod. VII 8 in Caria. Ἀρης De 0minibus theopli 0ris ad Martem pertinentibus pauei8opu est verbis, cum illa omnino sere desint. Etsi dixerit quispiam ea iam inveniri in arminibus Homericis, tamen optimo
Stirpem 1ρηf-, theophora putanda 88 negaverunt. Sed etiam ea, quae ad inferiorem aetatem reseruntur, magis ad virtutem eorum, quibus nomina illa imposita sunt, quam ad deum, qui homines ea assistit, spectare mihi videntur, ut neminem deorum, quicumque in arminibus Homerici c0mmemorantur, Graecos min0re pietate e0luisse magisque neglexi8Se congludamus. Quae quo Deilius intellegantur, assero haec exempla: Aρειος I. G. II 444, 52. Aρειος I. G. II l d 39.
Denique addo nomen ,ουριος pater Metr0nactis e B.-W.1539, Erythris), qu0d num ad epithetiam Martis pertineat,
λ Mensis χρειος in Thessalia I. G. IX 2, 109, 1.
133쪽
Vestam, etsi in antiquissim0rum numero deorum habenda est, tamen non eadem pietate qua reliquos deos vetustiores cultam esse vel inde patet, quod theophora, quae ad eam pertinent, non ita frequenter oecurrunt inter n0mina antiquiori aevi
reperiuntur haec: Ἐστιαῖος I. G. I 445. Iστιαῖδας Tanagraeus I. G. VII 585. 'Iστι cito Car, regulus Her. V 37. VI 98. Is rictio Milesius, tyrannus Her. IV 37, aes aliique. 'Dτιαιος Milesius S. G. D. I. 509. Iottaro Samius Her. VIII 85. Εστιαῖος Tarentinus Iamblich. vii Pyth. 267. D. Laert VIIIJ, n. l vero nomine esse appellatus videtur 'Iστιαῖος namque etiam in titulo Tarentin0rum legitur 'lor ιαῖος . . IV
Atque omnia nomina rem0tis Atticis ad 0rmam floria )reserri notandum est. 0men quidem Lortato S. G. D. I. 5727 Halicarnassi a. 430 410 a Chr. n. primo btutu huic rei repugnare videtur; sed iam . Beelite hunc titulum formis linguae Atticae non carere cognovit eoque accedit, quod alio l0e eiusdem inseripti0nis 57 274l extat n0men Isrtiaῖος. Quapropter orta8sen0n a vero abhorret pini Hug0nis Elirlicii K. . XLI 1907, 290), qui ab milibus Graec0rum gentibus exceptis Atheniensibus
illam deam 'Driai appellatam esse c0ntendit. Neque tamen antiqui0rem esse hane formam conicere cogimur, sed illam vocalibus assimilatis aut lege quadam grammatica )ortam esse ex 'Ε6ria veri est similius quae cum ita Sint omnes codice carminum Pindaricorum praebere formam Eoria Nem. XII dignum essu mem0ratu mihi videtur. Cf. Comparetii apud Florelli Notigi de gli cavi S80 p. 89s. Aliter albulci. G. XIV 6 adn.
s. theophorum fortu S. G. D. I. 1203, 1 in Arcadia Qu0d attinet ad ea nouaeri, sententiam sequor Ioannis Brause: aut teli redor reti selion Dialekt 48 adn. . R 'Isrti et Eori u inveniuntur in eodem titulo S. G. D. I. SoDelphis in l75ll74 a Chr. n.
134쪽
Iam in carminibus Homerici non 80lum duces Argiv0rum, quorum e terra Hercules heros cum Iunone artissime conexus ortus est, sed etiam D0rum, qui in Sulam C0um imperio tenent, qu0 ex Hercule prognati sint, gloriantur. Eum vero omnibuSD0ribus n0tum suisse d0euit . de Wilam0Wit in egregia commentatione, quam scripsit de Hereule Euripides Horatiles introd.); sed deum illum esse laetum ab I0nibus et ab Attieae inc0lis quae sententia etiam eo compr0bari mihi videtur, quod, cum in civitatibus D 0ricis n0 nisi patronymica ab Hercule ducta sint quorum in numero qu0dam pacto Πρακλειος, quod idem est atque Ma κλε id γ)e, est ponendum), et in aliis partibu8 Graeciae et in I0nia Attieaque nomina reperiuntur vere theophora iis data, qui a parentibus Herculi de consecrati sunt scio' daro φης Πρa κλεης βρεφέων cotκτιοεν χηλικίην Philippu8Λnth.).
135쪽
Sed praeter nomen Πρακλεοδωρος patr0nymica atque ea frequontius illo etiam in aliis civitatibus ac D0rici inveniri 0 sentaneum est nec nomina ab Hercule ducta rari0ra sunt quama un0n derivata; at illa in insula Rh0d i et in finitima 'a Asiae Minoris omnino deesse atque apud 008 minus m e usu quam apud reliquos Graee0s notandum est Verum tam illud carmen, ad qu0 speetat epigramma The0enteum XXII, suisse dieitur Pisandri Camirensis. )Neque tituli quidem Samiorum Chiorumque, a quibus Iun0 summa pietate c0lebatur, n0mina ad Herculem reserenda continent; ne vero ex ea re quicquam certi p0test colligi, cum in Inseriptionibus ibi repertis pavea extent the0ph0ra ac milli erres se habet in Cretieis Antiquissima autem n0mma ad Herculem pertinentia Sunt haec: Πρακλείδης Cymaeus Herod. Il 58 'Hρακλείδας Messenius molli I. G.
12 l. Si da s. 2 i λue. Πρακλεldhe I. G. I, suppl. 76 l4. Quatenus dei cultus Asiam ruinorem occupaverit, optimetheophor0rum numero Hoeetur Quae tum in titulis Magnesiae et Prienes non ita frequenter occurrant inter mille centum sere' Quod cum ita sit, ea, qua de Rhodo ut celeberrima illius religionis sed disseruit P. Frie diander uer Vlψη, 'U'ψ' η
136쪽
the0ph0ra Ionica inveniuntur quadraginta eius generis, inter mille quingenta Phrygia duodeviginti, inter ducenta deest Lydia 0eto, t0tidem inter regenta Bithyna inter ducenta septuaginta ISaura quinque, inter exaginta quinque Pamphylia du0, inter ducenta viginti Cilicia quattu0r. Cum inter trecenta trigluta theophora Maced0nica du0deviginti ab Iereule ducta sint, in insula Thas frequentissima Sunt, qu0niam Hercules hic sanetissime
In B0e0tia autem Thebis exeeptis antiquior aevo nullas illius dei sedes suisse e0ntendit . de Wilamowitet. Cuius rei quamquam d0cumentum e theophori elici n0n 0test, quia omnia sere sunt inseriori aetati attribuenda, tamen forma illorum n0minum habet aliquid miri neque indigna est, quae attingatur. X iis enim colligitur Herculem a Boe0tis non Usaκλεις, sed Πρα- κλεῖς appellatum Sse, qua re, quanta esset vetustate Herculis apud B0e0tos cultus, d0ceri existimavit duardus Meyer sed n0 quidem vir egregio assentiri dubitantes Di mam Πρακλ=ῆς
finitimis Boeotos tum demum suscepiSSe censemHS cum iam in reliquis omnibus vocibus 80nantem et immutaverant. Verum interim hoc mittamus ut ambiguum et in neutram partem valiturum. Tamen ne nimis antiquum esse Hereulis in Boeotia religi0nem arbitremur, eo impedimur, quod Herculi cultum a Iunone, cuius patria est Arg0li8, separare n0 licet theophora autem ab illa derivata, quae Semper praebent formam Hsa - numero, inter mille enim quingenta theophora inveniuntur nomina derivata a Iunone et0ginta, ab Hereule du0dequadraginta, Hereulis religionem minus valuisse confirmant quae cum ita sint, etiam illam ipsam nominis consormationem, quae a dialecto Boeotica abhorret, non vetu8ti0rem quam Iunoni nomen, quod nihil habet admodum singularis aut novi, sed apud B0e0to aetate inferiorem esse cui non venit in pinionem 3
Atque etiam Thebis Hercules est advena es II do itumoWitI, Heralites 2934.); ibi heroi indigenae erat Ἀλκαῖος Omen
eandem stirpem continens ac matri eius Alcmenae, cuius cultus
n0 nisi in B0e0tia et in Megaride et in Attica invenitur. ih Nee
137쪽
vero cum herois n0mine c0neetere licet hium ana. etsi in titulo
Atque simili 0d a theoph0ris segregandum Si nomen λλίνικος, etsi eodem Hercules ab incolis Atti ea aliarumque terrarum appellabatur. Etenim si illud ad deum pertineret, quae eSSet cauSa, cur non nomen qu0que λεέίκακος aliaque hominibus imposita essent Illa igitur, ut iam supra diximus, nihil aliud docent quam eadem epitheta humana etiam dii data S8e, quoniam eos intima propinquitate Secum c0niunctos esse Graeci crede
Denique liceat duo nomina afferre, quae ad 0 tempus non sunt explanata In titulo Therae et in Argivo occurrunt duo homines, quorum n0mina continent elementum ' ριο-: Molano I. G. XII 3, Suppl. 379, EJJρiλα I. G. IV 488, 2 restituit Beelite in Genethliae Carolo Rober oblato p. 77 . Quos quamquam diffistultate quasdam obstare non ignoro, ab Herculi cognomino appellat08 88 mea quidem Sententia non prorsus improbatur. Etenim in vase in Etruria reperto figurae
Herculis adseriptum est HE PIOx H. D. de Luynes Deseripti0nde quelque vase peinis etru8ques, tali0tes, Sicilien et recS, Paris 840, p. 3, planehe IV). Sed num inter hunc deum et Neptunum, qui , Ioaἶo appellatur, rati intercedat, in medio relinquo. i)sιοσκουροι. Maiore pietate luam ceteros omne heroas, si miseris Herculem, Graeci Dioscuros venerabantur, qui in Pel0p0nne So orti 90Stea, quia terra marique periclitantibus succurrere credebantur, ut dii ψῆρε 2 i. v. malorum depulsores in tota sere Graecia variis cogn0minibus datis adorabantur.
138쪽
Quia in sabulis filii Tyndarei regis Spartae, lacti sunt, Tyndaridae sunt appellati, ad quod n0men pertinent theophora imprimis
Laeonia. Τυνδαρίδης aut lo9ν D. Sic XI 86. Τυνδαρlδας C. I. G. 1256 in Laconia. Τυνδαρις B. C. H. XXVIII 1901, 40. ΤυνJίρχὶς Lacedaemonius Plut Qu. Panamarae. conv. VIIII, 3. 2, 1 Saep. VIII 1. Τυνδαρι C. I. G. 433 in Lycia.
VIII 2, 2. Τυνδαρος servus Plaut. Capt. et Τυνδαριχος Sicyonius Athen. XIV Τιωαρεως gladiator I. G. XII 8, 662 d. Foll. VI l. Thas. 547, 2 ab iis semovenda Τυνδάριχος . H. S. VII 1886, 154. sunt. Cum Tyndaridis autem propinqua c0gnati0ne c0nexae Sunt Λευκιππίδες, ad qua spectat n0men Epidaurium Λευκιππlδωρος Ι. . IV 20 55, similiterque s0rtasse ad λευκα otia referri licet n0mina Λευκο-
Saepissime iam a sexto aequi hominibus imposita sunt Π0mina Σωτλγ0Vχος et Σωτηριδρης, quorum maior par ad DiOS- curo Spectare videtur, Sed altera pars aut ad ali08 de0 00vem, Apollinem, Bacchum, Mercurium, Herculem, Aesculapium nomino)aut ad reges, qui divini honoribus ruebantur, referenda est. Cum
ver accedat, quod tertia pars nominum cum Oee 69τηρ compositorum in the0ph0ris p 0ni nequit, sit, ut illa ad intellegendam
Di0Scurorum religionem haud ita multum asserant. Ad aliud autem e0gnomen eorum pertinet, ut iam cognOVitI A. Letron ne Oeuvres choisies III 2, 56), nomen ' araraριιούωρος, qu0 adhuc semel ccurrit in Boe0tia: Iππαρμοδωρος Plataeensis Lys. XXIII 5 6. Sed multo saepius in tota sere Graecia reperiuntur nomina a Dioscuris ipsis derivata. λ Τυνδαρις oppidum Siciliae Strab. VI 266 272 aliique scriptores,
nostra aetate in dare. Mensis Λευκαθιέων, ad quem illud pertinet, Chii et Lampsaci invenitur, cf. . Keil l. c.
139쪽
Praecipue in usu fuerunt in Thracia et in Phrygia finitimisque terris. Quamquam quicumque ipse per Thracium mare pr0- cella coorta navigaverit, facile comprehendet, quae Sit au8a, cur in Thracia summa pietate culti sint cum Di0scuri tum Cabiri, tamen fieri potest, ut illa ad indigenarum n0mina Sint annexa es. Jιασκουπορις . . H. XIX 895, 376 in Thracia. quater sta σκουπορις B. C. H. XXII 1898, 486-4S in Thraeia); hoc enim modo optime explicatur Drma Ata6κουριμὶ , quam in Phrygia aepe invenimus:
Cum in aliis oppidis tum Athenis Dioscuri c0gnominati Anaee h0norabantur. i)Praeter Daκτa Graeci venerabantur Πνaκra, qui deus primum ab Ottone er in titul prope Enaea, oppidum Ι0niae, reperto c0gnitus est. Cuius quae uerit natura, ptime OS perspicere existimo diis Semiticis a m et VI comparatis es deam
eius generis ilamowit NOrdion. t. p. 20, adn. 1. Num iure cum iis Ἐνακρεων, ' νακλῆς, ν&κριτος coniuncta Sint . quamquam a ver non abhorret, tamen est in medio relinquendum.
να κρεουν B. C. H. XXXII 1908, 2, ab. Deli. Ἐνακρί ων eiuS, Oeta. νακλῆ cs Pape, quod confirmatur nomine νακDi Imh.-Bl. Ι , T. Erythris. νύκριτος Erythraeus S. B. P. A. 900, it 3. Ad alii id Dioscurorum cognomen si βουλιος, cuius etiam Iovem et Minervam Spartae participes fuisse auctor est Pausanias III 3, 6, resert F. Bechte nomen et ιλύ iiqi Dλος Cnidi repertum . . D. I. 3549, 362. Neque anaen haec coniectura propter quasdam dubitationes, quas com POSitio ae forma praebent, mea quidem sententia ad certitudinem adduci poteSt.' P. Venilland . O. Kern Bel triago gur riochi schen lillosophie und Religion, p. 10ss. Scribo Enaea pro Anaea. s. Suoronos: Ournalinternationat 'aret, num VIII 1905 P. 72.
140쪽
p0situm esse in aequo atque ob eam rem magnum umerum n0minum cum Voce a a comp0Sitorum, quae requentissime occurrunt, ad illum pertinere opinor Alteram autem partem aliis diis attribuere melius est, tertiam non ad theophora e8se reserendam
veri est simile. Atque ut de illo deo, ita de eo, qui μοι λευς
Lasiλει eadem ratione atque apud gentes Semiticas dea es di eum deo Iz.i Ad illos autem de08 spectant cum alia hominum n0mina La6ιλεodωρος I. G. III 1l44, ast λοκλκὶς Plut De Pyth. orae l), tum haec Theraeorum )
Ἀσκληπιος. Patriam Aesculapii Thessaliam esse et Iliade et Hesiodi eli0ea ad 0rouidem pertinente, unde pendet Pindari tertium
carmen Pythium, aperte demonstratur. Cum autem apud Homerum in numero principum TheSSaliae e0mmemoretur, apud reliqu08p0etas iam deus saetus est. Neque tamen illa aetate cultus eius valde digressus erat. Etsi eum Pindari temp0ribus pidaurii Reeeperunt, p08tea demum divulgatus est, unde fit, ut ante Saeculum quartum nullum nomen ab Aeseulapi ductum indagemus. Quamquam antiquiora the0ph0ra ad eum speetantia apud Thessal0s in usu suisse c0nicimus Sed eo temp0re demum, p0Steaquam arS medicina in Ioniam translata et disciplina saeta est, etiam deus, qui ei patrocinabatur, tantam auetoritatem adeptus St, ut ne ingenui 0bilesque quidem homilies libero suo ei 0nsecrare vererentur. Antiquissima igitur theoph0ra ad eum pertinentia quarto demum saeculo n0 80lum Epidauri, sed etiam in I0nia aliisque terris reperiuntur:
in Vide quae exposuit II. Usener Gottornamen p. 22648.6 Cf. F. Bechiel, Ierme XXXIV 89 3, 40 s.