장음표시 사용
51쪽
Nunc negaverit quispiam gentem remitorum esse eandem ac Lyciorum, qu0840merus c0mmemoraret. Sed ne 10 quidem dubium relinquitur n0mine duci Lyciorum Πανδαρος e0mparato. Optime de omnibus rebus ad hane quaestionem pertinentibus
disputavit P. ret schmer Einteitun in die eschielite dergrieehischen praehe p. 370 88.). Cultus igitur Apollinis a D0ribus in Lyciam translatus est, neque a Rhod aut ceteri illiu regioni insulis, quia ne haec coniectura recta Sit, vox ' πολλων in titulo Theraeo L G. XI 3, 536 septimi saeculi reperta impedit, sed a Pel0p0nneso
insulaque Creta. Apud Dores enim eum fuisse d0mesticum etiam n0minibus, quae antiqui8Simam formam Ἀπελλων conservabant, dem0nstratur. Nam saepissime inveniuntur in Argolide et in Boeotia neque rarissima sunt in Lacedaem0niorum ac Messeniorum inscripti0nibus, apud qu08 mnino sere non uni diffusa n0mina the0phora. Sed priusquam n0mina a stirpe πελλων derivata asseram, n0nnulla verba de de Latona addam etsi V de Wilamowit grectissime cognovit nulla in alia regi0ne theoph0ra a Lat0na ducta nomina inveniri quam in ora Asiae Minoris es. Greel hist. Writ an Apollo p. 3l, 0 in Lycia, sed imprimis in Caria), tamen n0 pr0rsu reselli 0test sententia eorum, qui etiam hae in re n0men Asiatici numinis Graec0s in suam linguam c0nvertisse pinantur. Ocea8ione nunc data nomina ad illam pertinentia congero Arieto uxor Euagorae Cyprii l Veto δωρος B. C. H. L 1877, 346. Lucian. De imag. T. Cauni. 1ητο φωρος Rhodius I. G. XII 1, Ahi Udu'ρος L B.-W bl 2 Cnidi,
52쪽
In iisdem regi0nibus, in quibus illa n0mina erant usitata, etiam Lat0na non coniuneta eum liberis sui ad0rabatur es haec exempla quae nullum huius consorti0nis vestigium ostendunt: Anτα B. C. H. XVIII 894, 32 in
πελ se lib., Gomphis I. G. I 2, 287 13. πελλῆς in Epiro C. G. C. Thessalysi a. a. Chr. n. 238 168.
53쪽
S. G. D. I. 4418. 5. Sc. a. Chr. n.
πελ ων Messenius B C. H. V 881,155. 1πεώ lων Areas A. M. VI 1883, 304. S. G. D. I. 1l 90.
'Aπελλα I. G. XIV in Italia. bis Ἀπελλῆς I. G. XIV in Italia. πελλῆς Syracusanus D. Sic XI, 88.
πελλῆς Cyrenaeus Mare Her Ep. per MentPP. 2.
primi fere a Chr. n. Sae Bli, gen.
πελλας Therae . G. XII 3, 30. πελλας Thera I G. XII 3, 397. πελλα. 2 Therae I G. XII 3,l 305. πελλεα Astypalaea I. G. XII 3, 20 l. πελλὰ Anaphaeri. G. XII 3, 3lb. 'Aaπευ ας Deli B. C. H. VII 1883, 107. πεH Deli B. C. H. XXXII 1908, 416. πελλ=ῆς I. G. XII 5 776. Andri. πελλῆς I. G. XII 5, 135. Pari. δ) πελλῆς Chius Plut Adul. 22. Ath. 420 d. πελλλὶς S. G. D. I. 5660 Chii 1 Se.
54쪽
phylia. πελλῆς Lanck. I S, 7 18. 20 in Pamphylia. πελλὰ Laneh. II 55. 80 a. 33 in Pisidia. πελλῆς Pisidia I. G. I 327 1. πευιῆς B. C. d. XXIII IS99, 184 in Pisidia.
δεπελλῆς B. C. H. XXVIII 1904, 249.
πελλtii Rev. it. gr. 1906, 98. Aphrodisiade. bis Ἀπελλας Pap. meric Sch. IIa 4 in Isauria. πελλας C. G. C. Lydia 22. 'Aπελλας L B.-W. 678 in Lydia. 1πελλας C. G. C. Lydia LVII 346. 347. ter 'Aπελλας Priene. bis Ἀπελλίας Priene.
Aπελλις B. C. H. VI 1882, 15 in Phrygia. πελλίδni: C. G. Phrygia 244- Imh. l. II 38. Ramsa Cit. 107. πελλος Annual 897 9S. Im in Phrygia. Πελλας . m. VII 883 45 in Phrygia, filius Sequ. πελλα B. C. H. VII 1883 455 in Phrygia.
55쪽
Ἀπελλίδης Ramsan it. I 142 in Phrygia. Ἀπελλidiis Ramsa Cit. I 143 in Phrygia. bis ' πεU.εινάριος ae B.-W. 29 eL Aust αρας εV. et . gr. 189I, 391 in Phrygia. bis Ἀπελλας aes i. -W. 900 in Phrygia.' πελ .cii Dorylaei B. . . XX1896 65. In ελM Dorylaei A. M. XIX1894,
56쪽
Αli08, quorum patria est ign0ta cf. in exie Papian0 l)Quamquam ua L rellWit B. B. XXV 1901, 327 1)n0mina Marελχίας, Ἀπελλας similiaque eadem rati0ne atque mensem An ελχame ad diem sestum, qui a Lacedaemoniis habeatur et πελλa nominetur, pertinere contendit, tamen h0 mihi probari non potest, primum quod haec nomina, si ad diem festum spectarent, n0 in I0nia reperiremus, quoniam ibi non 'Aπελλαι, sed ' oraτουρι agebantur Nilsson: Griechiseli Fe8te p. 464), deinde qu0d ille mensi si semper sere cum alio coneXu est, cui Graeei nomen 'Αρτεμisto imp08uerunt, denique qu0d nomen 'Anελχti ab Ἀπολλας velut Magnesia 326 l l linam C. G. C. Ionia 20 41 nullo modo Separandum est. Atque alia quoque the0phora eundem habent exitum, qu0rum exempla assero haec: Αρτεμας Αρτεμ/qu), Ἐσκληπας. Ἐφρodae, 'Εκaτας,
57쪽
Ammonius Σακκας, i. e. Σακκοφορος. Idem cognomen B. C. H.
VII 883, 240. N0minibus 'Aπελλίau, A rελλας sim . quae quin ab Ap0lline dueta sint, non iam dubium 8Se put0, quamquam saeptus in Asia Minore occurrunt, tamen, quia in collectione mea e titulis Asia ad viginti quinque milia theoph0rorum, Pel0p0nnesi circiter septingenta n0mina a dii duet contuli, quisquis ea perlustraverit, imprimis D0re8 808 88 atque Dymam, quae nominibu pert0tam Graeciam dilatis conservata est, antiquisSimam 8Se goncedet. Qitae cum ita sint, illud elymum, quod Carolus Roberti)gl0ssemate Hesychii πελλa Ghκot, ἐκκληOlac comparat pro-p0guit, liquere existimo Primo igitur Apollinem Graeci venerabantur ut deum, qui coli 0rtem c0ntra Inp08 atque alia seras
IS98, 214 Ἀπελλο ι i. e. o σθεν υν vel qo49ων nec probabilitate caret neque ullo modo refelli potest.' Callim hymn. in Apoll. 474. sed de WilamowitZ), cf. ti: nEurip. Alc. 5 2. A CL a ,i coit C. G. C. Ionia 3 salso in indice), plaesi. a. 387 295 a Chr. n. Callina hynin in Apidi. 2s., cs Pitui Pyth. V . 7SS.
58쪽
Cnidi. a. 300 I90 a.' Καρνεάδας Cnidius a M. a XIl896, 162 in ansa ampli Athenis
Cum neque alii rebit neque theoph0ris unquam a Thebanisndoratum esse Apollinem aρνεῖον dem0nstrari possit, non dubium est, quom0d 10cus indaricia Pyth. V 2 s. quo Pindarum e Aegidarum gente i tum esse d0ceri dicitur, interpretandus sit C s. Nils 80n, Grie elii Selio e Ste, p. 1278. O. Schroederi W0ehen schr. s. klass. Phil. 1893 7054s.). )Ad aliud cogn0men Ap0llinis ρευς, cuius participe Sunt etiam Neptunus et Pan pertinere videtur n0men Zρεοφω m.
γρεος ob J. H. S. X 1889, 5b Lydis in oppido Cariae. δ)hγρεο pci I. G. XII 8 Samothr. 200, 2. i 'Anota oui Καρνεῖος Cnidi Le. B. - V. 157 2. S. G. D. I. 3527. Chorus illa verba facit eodem modo atque in Nem VII 85, ubi haud delendum est μῆι, quod codice scholiaque praebent.' Ibidem 61οὶ γροτεροι . II S. vl889, 5, 57.
59쪽
4γρεις Salae Faustina II imperatrice Imh. Bl. I 410 4li.)Quales autem fuerint dii, quos lim indigenae Asiae Min0ris venerabantur, ab Ap0lline vel ab alii numinibus Graecis depulsi quantaque pietate culti Sint ex uno exemplo c0lligimus. Iam I. A. Letron ne Oetavres choisie III 2 424s. ex nominibus, quae cum stirpe Mai δρο- 0mp0sita sunt, in ra Asiae Minoris olim deum ad0ratum Sse, cuius a nomine illa theophora es8ent ducta, c0llegit; neque vero illum deum suisse flumen Maeandrum existimo, eum, etiam Si discesseris a disseultatibus, quas vocales praebent, Sententiam eius una eum da iri eo de Wilamowit g Nordion. t. p. 64 aliisque secuti intellegere n0n 08Simu8, cur
nomen ut ιι dilo Suam formam conservet, Ναὶ ὁρων, cui idem est accentus, Semper Sit 0ntraetum. Huc accedit, quod Mandrilantes, qu0rum Livius XXXVIII, 15 mentionem sucit, alia in regione siti sunt quam Maeander lumen vide quae exposuit
et apud script0res occurrunt, asseram f. locorum nomina cludore L B. - V. 095 et Pap.
Americ scit. HI 260. Forsitan in glosseuiatu abstruso Iavi sarii fac Zm Miavi sit-γ0ριrις' 'A illo li Di), luod Ilesychius in exicon suun recepit, aliquid recti haereat.
60쪽
Ἀναξίμανδρος Sami S. B. P. A. I904,92l. 2. Se a Chr. n.
Pari. Κλεομανδρος I. G. XII , rces.
μανδρογενης Anc. gr. inser. II 298. Calymnae. Mai doti Anc. gr. inser. HL 298 Calymnae. Mανδρι Ane. gr. inser. IL 293 Calymnae. λ Nomen 'Eρυμανδρος, quod etiam in Megari de occurrit, n0n Stirpem s/ανδρο- Sed ανδρ continet cf. . . p. 11 et 288 sim. μανδρος F. Bechiel, Hermes XXXIV 1899, 396. - Mti νύρηκlda L B.-F. 3524 Mantineae, a. a. Chr. n. 61 Ort. peregr. Propter nomen χηνας ibidem repertum, Sed cf. codd. Plui. Pyrrh. 26, Lacedaemonius 'Mανδρι κίβας, i. e. ανδρηκίδας. - Nomen 6ίμανδρος Ougeres Mantinue p. 25, 3 30 intellegendum esse mihi videtur ut compositum e εμι - F. B. 42 et ανδρος idem atque Ἀνδρόθε/υς mutatis elementis compositionis), id quod mihi iam maxima cum benignitate proposuit II ille de aer triugen.