De graecorum nominibus Theophoris

61쪽

7. c. a. Chr. n.

92 a. S. G. D. I. 5502. 5500. tr. P. 1. e. p. Chr. n.

cyrae.

doctissimus.

62쪽

Chr. n.

Ab his separanda sunt nomina Γαλαμανδρος Syrus Ios XIII 10, 2 3 et sitim tua νδρος Alexandrinus Orph. Tyr fr. 6, 26. At suerunt viri docti, qui, num illa nomina the Ophora Ssent, dubitantes . . Letron ne sententiam impugnarent; neque Vero iis assenti0r, cum nullo alio modo intellegam, cur nomina Π0niam occurrant posteriore aetate tam requenter; sed etiam eo dubitati illa removetur qu0d haec stirps Ma νύρo cum alii 8 de0rum nominibu comp0nitur: do λὶνόμανδρος, stolia νύρος, ' aTO.ua νδρος, Θεοlta νύρος, Mui dolia I. G. XII 8 Imbr. 84 5. Νεομανδρος I. G. XII 8, has 307,

Num chron. 886, 249. Mαν δρουν rex Bebrycum Plut Mul.

cf. o. IV 130 c. Xαριμανδρος Senec. QuaeSt. Dat.

t Ottoni erit, qui haesitans in titulo Pagasae apud Arbanitop. Lur. DoL D. I restituit Mia νύρου X Jα νβρovieri philol. Wochenschr. 19l0, 327, etsi eius coniectura, quod attinet ad palae Ographiae rationes primo obtutu valde nobis arridet, tamen Ssentiri non OSsum, quia desiderantur alia huius nominum generis exempla in Thessalia reperta; qua de causa ego quidem legerem Λαανδρου vide Polyaen. VIII 38 cf. nomina 1 αρχος Polyaen. VIII 41. Plut Mul viri. 25. I. G. VII 3175. 3182. Naaρχldας v. Selii OSSer . b alia lue), nisi nunc ipsum ArbanitO- pullos iterunt affirmaret in lapide conspici litteras es et , ita cum elemento Itii in ei luo p0nendae Sse mihi videntur.

63쪽

'Hooπυθoc, λὶτροπυθος, Προσκαμανύρoc. ) Grasidi eum agrum c0lere coepissent, Ap0llinem etiam ut arvi tut0rem adorabant. Huc pertinere videtur n0men 22 Hνθιος vel uti θευς, qu0 Ap0llini imp0situm esse in eolide et Rhodi 'inter omnes constat; quare nihil miri quod n0mina hominum ab illo duet in ea regione inveniuntur: Zμίνθευς I. G. XII 2, 124. Σμιθίνας I. G. XI 2 6, 36. )MΩνθi A. M. IXl8S4, 28 Cygiei. Sed etiam in urbe Magnesia illum deum cultum esse rectissime n0mine mensis Σμισμον collegit Otto ern; maximi autem m0menti ae mentione dignissima Sunt haec nomina, quae antiquissimis temp0ribus etiam alias gentes eum venerata eSse Oeent: Σuiθων I. G. XII 3, M. 1139 perantiquum). Σιμίνθι S. G. D. I. 18 A. 29 in Arcadia, Megalop0li. Σtili θος θει σπιείς I. G. VII 18S8. RHνθιος Pap. merio sch. III 29 in Pisidia. Sed ut greges agr0sque tuetur, ita h0mines a morbis defendit aut aegrotantes ad sanitatem perducit. Quam ob rem Graeci summa pietate venerabantur etiam fosso κόμ/ὶν Παιαν ονήυκosio τέκε Vr m ad hunc speetant nomina hominum Iuta -

i Costa iuger. Gr. inter hominum nomina relata videmus, remi VCnda

o Lininuitus agnomen C. l. I, X t,.silia. D llinis 2 DN mi orighur, mi ad Volcanuni deveneri us nonnulla verba addam.

64쪽

LIαιωνι oa, Iatωνές, Similia, qu0rum maiorem numertim Onquisivi, quam quem h0 loco asserre possim); atque eadem rati0ne in Caria deus, cui cogn0men Oh Ito ςi erat, a Graecis Ap 0llini in aequo p08itus est. Neque Ver dubium e St, quin nomen Oυλι δης ad illum deum pertineat, cuius quamquam multa testi-m0nia iam congessit Gulielmus Sehulge Quaesti0ne epicae p. 516, tamen iis n0nnulla exempla addam, quibus ea, quae ille vird 0etissimus disputavit, ptime c0nfirmantur: ODL Jhi I. G. II 1379. Οὐλιάδης I. G. II 465, 1. OfLὰδ i Atheniensis Homolle F.

a Chr. n.

65쪽

a Chr. n.

O uno igitur deus, ut iam 8upra commem0ravimu8, 0Steri8 saeculis Ap0llini ars of par est p0situ8; ita fit, ut 0men γατροκλαὶ in iis ipsis regi0nibus sit frequentissimum. Testim0nia,

usque ad secundum . Chr. n. saeculum asservata est. Cf. Pichoreh.

66쪽

Iam priusquam Graeci in terras, quas p08tea incolebant, invaserunt, indigenae deum vaticinantem venerabantur, quem Graeci Apollini aequabant. Nam Ap 0li quoque ut μαντις Arist0ph. Plut 9-11 ad0rabatur; ad 00 0gn0men, quod etiam aliis diis imp0situm est, pertinentia nomina in uinibus sere Graeciae regi0nibus occurrunt. Quorum exempla centum quinquaginta sere c0ngeri 088unt. i)Inter sanctissimas autem sedes Ap0llinis habenda est Delus, ubi priu8 quam Graeci eam ceuparent, deum, qui illius esset Simillimus, adoratum esse eetissime c0gnovit da trieus de Wilamowit et cuius insulae nympha iust iure de ea dicit in

Neque solum in illa regione, sed etiam in continenti Graeeian0mina ab Ap0lline Delio ducta haud raro inveniuntur. Praecipue illum c0luisse videntur B0eoti. In eorum enim titulis haec occurrunt Omina, quae, quin ad eum Delium pertineant, non est dubium: λαρχος I. G. VI 2639. 2446. δ)

JuDOγν . . . I. G. VII 545. λ) αντιμ B. C. H. XXIII 1899, 93. Acraephiae a. c. 200 a Chr. n. Sic expleo: αντωπος et αντιμίνVς. Cum εχαῖος sit cognomen Neptuni, dativus εχαιω legendus St.' Quamquam etiam nonien θλα NHy reperitur Xen Anab V 7, 24 29), tamen non solum quod illud in titulo imperatorum aetate inciso Vocalem a conservabat, nomen enim, Si cum Stirpe ἔνηλo compositum esset, sormam dialecticam mutaturum fuisse veri est simillimum, sed etiam quod filio suλα Ἀχου nomen est 'Aπολλύδανθος, ego quidem illud nomen in theophoris ponere non Vereor.

67쪽

Γῆλις I. G. XII 5, 60 III 8. aliis tetris conquisita

Samothr. 186, 21. Creta: Λίλio S. G. D. L 5077. DX. . e.

a. Chr. n.

Locr. r.

68쪽

Chers0nnessus I ήλιος lano L. Lat. IV. 85. 2. Se . a Chr. n. Ex aliis regionibus: saHων cf. Pape. Λαλ ων Plinius VI, 30 XX, 17, saepius.

I=ηλιάδ/i Plinius XXXIV 8, 5. Cum aliis stirpibus, quae ipsae quoque ad 0gn0mina Apollinis pertinent, c0pulata Sunt nomina: βαεο Τωρος I. G. VII 585. 6l2. 'Agato δωρος Thebanus . . D. I. I tiri. δουρος I. G. VII 3596. 2700 Delphis. hi χα I. G. VII 24. 'Aβαιοκριτος Thebanus . . D. I.

Chr. n.

Πτωμυν B. C. H. XXIII 1899, 193. Acraephiae. R. c. 200 R. Chr. n. Πτωῖοδωρος B. C. H. XXII 1899, 197. Acraephiae. a. c. 200 a.

Chr. n.

Πτωχκλῆς B. C. H. XXIII 4899, 197. Acraephiae. a. c. 200 a.

Chr. n.

200 a Chr. n.

69쪽

Maxima autem pietate coluerunt Graeei Ap0llinem Pythium; qui quanta 0ruerit auetoritate, inde perspieitur, qu0d iam saecul0 septim ineunte in insula Cypro regnavit regulus, cui n0men erat Πυθαγορaς qu0d elucet ex inScriptione Essarhadd0nis, regis Assyriae, qui t0ta insula in p0testatem suam redacta etiam principem illum sibi stipendiarium sedit. )Praeter h0e, quo nullum antiquius pr0serri p0leg testim0nium, inter vetustissima nomina ad deum Pythium pertinentia haec comme-m0ratu digna esse mihi videntur neque hoc loco praeteriri debent:

G. c.

6. e.

6. e.

6. e.

Πυθ ο ν Anc. r. inser. IV l 930. S. G. D. I. 504 Branchidis.

P. 327.

70쪽

Posteris autem temp01ibus nomina Πυθοδωρος, IIυθοκλλὶς sim .i in omnibus Graeeiae regi0nibus per8aepe egurrunt. Aetate autem R0manorum dei auctoritas i. e. Delph0rum auct0ritas)valde esse minuta videtur; namque cum in tituli Secundo V0lumine Iugeripti0num Graeearum e0llegiis inter 2500 the0ph0ra

Attica ad Ap0lliuem Pythium 190 spectant, in tertio 1 ad illum pertinent inter 3600 h.). His nominibus addo n0nnulla, quae ad lud0 Delphie08

reserenda Sunt: IΠυθόνικος I. G. IX 1, 274 Locr.

a. 320 250 a Chr. n.

Tegeae, . c. a. Chr. n. et Ii τι oi C. I. G. 153 praebent eandem