장음표시 사용
41쪽
patet . qu0d 0mina the0ph 0ra ad Iun0nem pertinentia rari88ime ibi pervestigantUr. Ut lata supra diximus, Hun Summa pietate ut de nataliS adorabatur quam ob rem ei erat Sacrum matrim0nium, ut in eiush0n0rem dies festi, quibus nomina erant f μήλι et Θεογαμια, agerentur mensi qu0que, in quem ille dies incidit, iami λιων appellabatin i 40es nomem adhuc m0tum est in Attica Delique; sed in 40dem 'u0que mense natus est h0m CyzicenΠ8, cui patre eius, ut Iuno h0noraretur, nomen imp0Situm S Γαμηλιος
etiam liberos su0ς esse lanetur0s parentes cupiebant. qui illis
inseri0ri aetati asserenda sunt eodem m0do atque cetera in φορος
aliter sunt explicanda. Inter omnes constat summa doctissim0rum virorum dissensi0ne certari, Minerva utrum ut ea, quae Atheni patrocinatur, nomen Suum a ceperit an alia gentes ad thenienses ultum eius transtulerint. Quod attinet ad hane contr0versiam, haud supervacaneum 88 mihi videtur examinare, num theophora nomina ad Minervam spectantia alterutram opini0nem propriis ad probabilitatem adducant. Etenim nomina quidem hominum ilia scriptionibus reperta idonea isse mihi , identur quae riuul
42쪽
m0menti asserant, qu0niam, qu0d attinet ad Graeciae septentri0nalis terras, multo argiora criptorum testimonia asstuunt, atque illa ipsa n0mina optime indicant atque illustrant, quatenus deorum cultu singuli in singulis regi0nibus divulgati sint, cum reliqui lantes, quibus de diis Grae00rum agitur, haud rar de
publica 80la religi0ne, quae aepe nullo m0do ad vulgus de-8cendit, nos certiore faciant. Quae cum ita sint, aggrediamuriam ad nomina the0ph0ra, quae ad Minervam pertinent, perlustranda initium apientes a Graecia septentri0nali totque in Thessalia quidem illa Satis raro e currunt, in meridie autem eius terrae requenter reperiuntur; tamen parvum numerum eorum, quae pleraque libertini imp0Sita sint, non idonea esse ad
Una ex antiquissimis sanctissimisque sedibus Minervae erat oppidum It0nus, a qu Minerva cogn0men Irωνι ai duxit e
Catullus 4, 22S: sancti incolae Itoni); idem libertina Thessalidae datum in titul Larisae legitur Ι. G. IX l. Lar. 568, 30),
neque ver quicquam aliud significare videtur quam originem illius seminae. Quae nisi serva esset, illud ad mensem rcua tot reserri posset, cuiu8 0men ipsum qu0que a Minerva derivatum est. Atque etiam ho verbum fuisse clam0rem Thessalorum cum Phoethus pugnantium narrat Pausanias. Illius deae cultus postea
a Thessalia in B000tiam I. G. VII 271L 126 et in insulam
Am0rgum Ι. G. XII 7, 224. 3348. transmigravit. Ad the0ph0ra Ph0cea aecedentes statim intellegimu8, etsi Apollinis cultus in hac regi0ne cetero omne Superat, tamen Minervae religi0nem haud multo suisse inseriorem in B000tiam
autem transgre8Si animadvertimus, quam requenter Oecurrant nomina theoph0ra ad Minervam pertinentia undecimus enim qui8que, cui theoph0rum 8 imp08itum, nomen suum a Minerva traxit ad 00, ut haec aliquanto ea, quae in Attiga reperiuntur, Superent requentia. In eadem qu0que terra oppidum antiquissimum erat situm, cui n0men fuisse Athenas Pausanias auct0r est I 24, s. Strab. IX 407, Steph. yg.). Clari88ima autem sedes Minervae erat oppidum Alalc0menae, cuiu8 0men spectat ad Minervae
43쪽
casu datum esse n0men Ἐθη Des mihi quidem persuasum est. Illius deae in h0n0rem Boeoti etiam mensem appellaverunt λαλκομενι OI'. Cum Thessalis i B0eotisque e0nsanguinitatis vinculis e0niunetierant Ae0les, qui partem Asiae in0ris insulamque Lesbum obtinebant, quo cum Minervae cultum e patria Sua emigrantes secum duxisse verisimile sit, nihil habet adm0dum miri aut singularis, quod MinerVa maxima erat auetoritate apud 08, a quibus carmina c0mp08ita sunt H0merica. 0 autem laetum est temp0ribus, quibus Athenae urbs, Si non erat n0ndum c0ndita, at erte nullam habebat gravitatem in Graecia. Ab Aeolide cultus se istudit in I0niam atque in blaeentes insulas. In Attiea autem, cum eo invasisset a Septentri0ne, ei antiqui0 Neptuni religi cessit; quae res oeetur fabula ad Neptuni ac Minervae eertamen pertinente, quod ab artifidibus quinti a Chr. n. saeculi in fastigio e identali arthen0nis emetum est. In line terra eum Minerva sit advena, nomina ab ea derivata rarius reperiuntur quam tu Boe0tia namque inter 19 sere homines, qui nomina sua a diis duxerunt, unius n0men ad illam deam pertinet. Aetate demum Romana numeruSthe0phororum ad eam spectantium increbrescit valdeque augetur, i. e. tempore, cum indigenarum cultus fluminum ali0rumque deorum, quo in pri8tina religi0ne inter Summo venerabantili , oblivione paene erant extineti Quam rem ita se habere hi numeri nominum d0cebunt: Ι. G. Ι
Ι. G. II. c. 2500Ι. G. III. c. 3600
3 Qua gentes quando partem meridianam Thessaliae incolitissent, acutissime dena onstr:ivit Otto erit lutericii quo alirb. XIII 9 4. P. 16S. cf. I. ἰ lv2, Eret. 99 citius sententia his quoilue locumentis
44쪽
Qu0d etiam pr0pterea mirabilius esse videtur, quia testimonia Minervae in Atheniensium civitate cultus exstant perantiqua; nihil0setius vix dubium esse puto, qui Minervae religi0nem non ortam esse in Atticat neque illam deam accepisse n0men ab urbe sibi consecrata, Sed 000tos eam in Attistam transtulissee0lligendum sit. Deinde ab Atliea in Pel0p0nnesum invasit, ubi excepit Minervam ηλίαν, quae qu0ndam de suae p0testati8
sui8Se videtur. Neque vero n0mina hominum, quae ad hoc n0men Minervae eum oppido Alea c0nexum pertinent, inveniuntur; nam
853 9 exeunte primo a Chr. n. saeculo, proptUr Drmam suam ad
oppidum reserenda esse mihi videntur quae detre040 l0e assero, qu0 iis refelluntur, quae similibus ausis interpositis iam reprobavit riderieus echiel adn. S. G D. I. 184); neque enim, si n0mina et deae et ppidi e0niuncta essent cum terra Elide, seri p0sset, ut n0men Ἐλειος I. G. IV 616, 2 areret littera L Sed utrum cogn0men Iovis 21χεῖος ad 0ppidum illud an ad Elidem
spectet, in medio relinquendum esse arbitr0r.
Argivi autem Minervam Ελλωτίaν 0gnominabant atque, ut eam h0n0rarent, dies festos agebant 'Eλλωτta, qu0s nullo in ali 0ppido quam Corinthi celebratos esse usque ad hoc tempus putabatur Sed nune e nomine 'Gλωτιος, quod occurrit in titul I. G. IV 23, 34, eam ne r0geniis quidem fuisse ignotamc0neluditur. Atque etiam Ελλωτίαν deam suisse antiquam Nilss0 Griechiseli Feste, p. 958. p0stea a Minerva deturbatam vel eo c0mpr0batur, qu0 a Cretensibus idem cogn0men
IIoc loco non mittenda sunt, quae de Achaia et Phthi0tide nuper exp0suit Ger h. ip Thessali Sche Studien Halis 19l0 p. 544s. y Haec est sententia . de Wilamowitet, quae ea quoque re
45쪽
Eur0pae impositum est, i et illius deae cultum usque ad insulam Cyprum pertinuisse verisimile est. Nam si titulus J. H. S. I 1890, 63 ab eo, qui illum edidit, reet lectus est, pinari licet e nomine Lχλωτ- deam, cui nomen erat Ελλωτla, etiam Cyprios esse venerat08. Quae cum ita Sint illum ultum perantiquum atque genti, ut ita dicam, Pelopum' attribuendum esse
Cum aliis l0 eis Graeeiae, tum Argi et Iuppiter πανευς et Minerva Maiavia colebantur; sed hominum n0mina Maiar Oc, Maia a Idaς, similia d0nec nullum ectyp0 vidi, ego nomen I. G. IVI 32 Maia i ta qu0d 0 mihi quidem veri esse similiusquam Maχalia videtur pr0pter Drmam eparanda esse ab illo
cogn0mine cense0. Eodem modo maiorem partem nominum
stirpem Iaρθενο- eontinentium inter theoph0ra ad Minervam spectantia referre vereor. Huc ac dedit, qu0 reliqua par8, quae revera esse the0phora videtur velut Laρθενοκλhu, IJaρθενο- δωρος I. G. XII 8, ha8. 355, 21, exeunte primo a Chr. n. α), etiam ad alios de0s ut Dianam revocari potest. Neque in minore dissicultate versamur de n0minibus IIaλλada similibusque iudicantes; 0men m0d IIaλλadtoς, quod vix alia ratione explicatur, ad Minervae cognomen IDλλας i. e. κορλ δὶ spectans in theoph0ris numerare n0 dubito.
Alciphr. IA), quae quodam modo cum religi0ne Minervae coniuncta sunt, licio l0e addere mihi liceat the0ph0ra ad diem festum Arraro Dot speetantia, quia Minervae quoque cogn0mendatum est Anaro uola Pausanias II 33, 1. Venus Apaturus, Phanag0reae, Strab. XI 495. Iraro 'ta Glio rarosta Seh0l. ad Aristoph. eli. 146, Guil Sehulge QuaeSt. p. 79, adn. 3,T0eps se Pauly-Wi880Wa Ι , S. V.)
46쪽
Samothr. 70, 62. Matiro υριος Ρόδιος S. G. D. I. 2071, 2.
III 879, 25. S. G. D. I. 4942, in
47쪽
omisi, quia non Subtiliore rati0ne Opus 88 ad eas refellenda cense0, magni reserre mihi videtur ea examinare, quae
Uda tridus de inamowit χὴ de Apolline protulit. Cum enim
recti8sime cognoverit, quam multis ac variis rati0nibus Apollinis cultus cum Lyciae ora nexu sit, deum ipsum Graecos a Lyciis aecepisse conclu8it. Atque etiam nomina the0phora ab Ap0lline ducta primo aspectu idem, quod datricus de Wilam0Wit gc0ntendit, docere videntur. Neque vero oblivione obruendum StGraest0s, Si homine alienae genti nominant, Saepissime non trau Scribere, Ied convertere . quae res ut cogn0seatur titulisy Diem sestum Apaturiorum apud Iones ortum esse nunc cenSet etiam . Sol in sen: Belirii ge gur riuchi schen OrisOrse hun I, p. 23. Cl. P. I re ischiner K. L. I, 95, 267 Oiddilberg Die Religi, ndes uda 35 s. et PaSSim. Ilernius XXXVIII .m, p. 5754s et reoli historical ritiligand Apollo. xvi lectures de livere bum re ille universit Os Oxsord,
48쪽
bilinguibus Graeca Ph0eniciaque iugii conSeriptis, quorum complures nomina quoque the0phora exhibent, dia eius generis eTempla apponere satis habe0:
Alia autem rati0ne Ph0enices antiqui0re aevo ipsi utuntur nomen Εἰρλγνης Γυζαντίας h00 0d reddentes 'r: Σ , I C. I. 8. 1, 120 A. Conge it. r. ab. XIII). Sed iam convertamus ad Lycios ipsos, quorum ingeripti0ne8 in primo volumine titul0rum Asia Min0ris ab Ernesto at in hac0llecta habemus Earum autem ex numero hoc loco imprimis sextam mihi esse t0llendam existimo, in qua nomen Ἀπολλωνίδρης forma Lycia putei cla seriptum invenimus. 0 mihi haud indignum SSe mem0ratu videtur, non solum quod illa Graecae linguae attribuenda est,' sed etiam quod prima littera aphaeresi
Quamquam dixerit quispiam eam 88 eliSam, cum Vocali8 antecederet, tamen hane dubitationem reiciendam esse existimo; neque enim hane elisi0nem in aliis inscripti0nibus es. Lye I 36, 14 aliasque reperimus, et illam rem in nomine tenegure conspicimuS, qu0 me quidem iudiei reete n0mini Graee ' θλην aroρας in illa rogione creberrime occurrenti aequatum est C. G. C. Lycia
Eandem primae voealis aphaeresin etiam apud Pamphylios, Lyei0rum finitimos, animadvertimus, qu0rum lingua, etsi Aeolicis Graecae linguae dialecti adnumeranda est, tamen n0nnulla barbarorum propria conServabat. - Indigenae autem, qui illam regi0nem ne itebant, quin eum Lycii pr0pinqua c0gnati0ne Ony Postquam haec scripsi, iterum editus est liber illustrissimus Εduardi Meyer Geschielite des Alteriums*), in quo de eodeni nomine disputavit l. c. I 2, 403. t Hic conserenda esse censeo ea, quae disputavit Franciscus Praet 0rius, . D. M. G. 190l 369.
49쪽
iuncti suerint, dubium mon esse arbiti0r Qu0rum e nominibus haec asser relatu perdigna:
Cum hoc l0eo ecasi data sit, mihi non mittendam esse per Suasum habeo aphaeresin, quam in nominibus Graecis inveniri multi viri docti c0ntenderunt. Quam geri sint documenta illius rei, ptime uno nomine dem0nstrare satis habeo in titulo Thes
melius esse nego n0men unius apud Pausaniam exstantis exempli auctoritate parum fundatum Γωνιππος), quod qua ratione interpretandum it, ignoramuS, quam, quoniam antecedit lacuna nomen usitatissimum restituere, quod his testimoniis tam multis tamque c0nstantibus haud leviter e0mmendari existimo: γώνιππος I. G. XII 2, 26 a 18, c 39, d 12, 14.
Itaque rati0ne habita versus illius Aristophanei v. 283 illam laeunam in titulo Larisae ita expleo: Alni: λος Iro D-
sententiam rideri et Beelit et B. B. XX IS94, 2434s. XXIII1897, 2474. et Augusti Ficti W0ehensetiris stir lassiselle Plii l0logie 906, 28 l), qui semper illa aphaeresi Graec0S SOSe88 negabant, in dubi Ρ0namu8. Similis aphaeresis in lingua Syriaca invenitur.' Messenius Paus IV 27 l.
50쪽
Sed iam ad Lycias inscriptiones, unde hue digressi sumus, revertamur Etiam maioris momenti quam ille, cuius Supra mentionem Dei, titulus XXV esse mihi videtur, in quo vel n0men dei commem0rari existimo. Cum illud, ni allor, ad hoc tempus non sit c0gnitum, t0tam ingeripti0nem hoc loco exseribere mihi liceat ebeis lucedris in . . t tumete hssbege erupssseti l idei mi se puri-hime teli l tithes lanna atri elib i l se adii libi ieeucepreci pillefini
Qui reliquas Lyei0rum inscriptiones perluStraVerit, e0880num o ignorare inveniet. Sed ex eo, quod Graeei 0mina
Graecae vocali cillae litterae resp0ndent. Si igitur Ap0llinis n0men a Lycii transcriptum est, loco, Graecae littera Lycia aut e Kalinii a c0nspici necesse est. Redditur autem nomen Graecum claro λλωνί ης pulenjda. Porro titul0, quem XSerip- Simu8, 0mparat ' πόλλουν v0eem Lyciam illesini resp0ndentem Videmus. Hane quidem Ernestus at in ka verbo εκ II μύρων Πιναρida parem p0nit, sed h0 oppidum inara nominat imesse et tituli et nummi 0eent; neque p0 siti quidem vocis habet quicquam ossenSionis, si verba urta quakn batru se ruenubehsiti hesu a lapidari p0stea addita 88 opinamur. )Iterum oecurrit aphaeresis litterae a quam in n0minibus
Lyciis pulenjd atque sine re et Pamphyliis Θανίδαγρος atque
ιορ isto iam repperimus. Ut igitur illa n0mina, ita nomen Ap0llinis ipsum a Graecis ad Lycio tranStatum St.
3 CL παλωρος et παλαξο Mastauris, retschiner Einteitungin die Geschielit de griechischen praehe . 303. Qua cum re componantur, quae . Praetorius de lingua indigenarum Syriae exposuit Z. D. M. G. 90l 369. η Simili modo fortasse in quinquagesimo sexto titulo Oehnteri li τις hi λlζης, s. . . l. Lycia XXXI additum est.