장음표시 사용
331쪽
eontra Cn. Gellium dixit, ita esse moribus maioriam traditum obaervatumque ait, utat, mo inter duo actum est, neque tabulis neque testibus Ianum fieri possit, tum apud iudicem, qui de ea re ognosceret, uter ex iis vir melior esset, quaereretur et, si pares essent, seu bonἔνariter aeu mali, tum illi, unde peti tur, rederetur, aeneoundum eum iudicaretur. 22. In hac autem causa, de qua tu ambigia optimust ea qui petit, unde petitur deter-ximus; et rea est inter duo aeta sine testibus. 23. Eas igitur, et eredas ei, qui petit condemnesque eum, de quo petitur: quoniam, sicuti dicis, duo parea non sunt, et qui petit, melior est. 24. Hoc quidem mihi tum Favorinus, ut virtam pHIosophum decuit, sumit. 25. Sed maius ego altivaque id ellae existimavi, quam quod meae aetati et medioeritati eonveniret, ut cognovisae et e-demnasae de moribus, non de probationibus rei gestae viderer ut abao verem tamen inducere in animum non
quivi et propterea iuravi mihi non liquere, atque ita
audieatu tuo sol ua in M. Verba ex orationem. Catonia, cuius ommeminit Favorinua, hae sunt: --stus ego a maiori s memorire se areepi alitiis quia inter ab Hiero peterent, si σαιο pares essent, sise oonι sis mali essent, quod duo res gessissent, uti testes non interessenti tui, tin petitur, asporeus eredendum eaas. ne si sponsionem fecissent Geuis eum aerior I
VIR, ELIOR ESSET GELLIUS, QUAM TU
RIUS , nemo, pinor, tam sinarentia esset, qui iudiearet, matiorem eas Ginitim, quam ortamu si non melior μα- est Turio, potis voree eredi tinae peliaur.
AWaemias ο - - λων seseiversere πικρολ- et Prum I. Qui de Xenophontia Platonisque vita et moribus pie-xmae omnia exquisitissime scripsere, non suisse ab eis motus quosdam tacito et OeeuIto simultatis aemulationiaque mutuae putavere: et eius rei argumenta quaedam coniectatorie ex eorum aeriptis pro olerent. a. Fa
332쪽
anni profecto huiua modi quo neque a PIMone in tot
numero Iibri mentio usquam facta sit xenophoutis, neque item coni a ab eo Ialonias, in auis libris quanquam uterque, ac maxime Plato, complurium Soeratia nectatorum in sermonibus, quos aeripsit, comineminerit. a. Id etiam esse non incerae neque amicae voluntatiuindicium rediderunt, quod Aenophon inelyto illi operi Platonia, quod de optimo statu reipublieae civitatisque
administrandae scriptum est, Iectis ex eo duobus fere Iiabris, qui prini in vulgus exierant, opposuit contra Comacripsitque diversum regiae administrationis genus, quod παιδερις κυρου inscriptum est. 4. Eo Laeto acri-Ptoque eiu uaque adeo perinotum esse Platonem ferurit, it quodam in libro, mentione Cyri regis habita, retractandi levandique eius operis gratia, virum quilein DTum navum et sirenuuin uilla dixerit, πομείας δ' οὐκ Ορθιος ηφθαι το παραπαν hae enim verba sunt de diae Platonis. 5. Praeterea putant, id quoque ad ista, quae dixi, aecedere, quod Xenophou in libris, quo diactorum atque factorum Soeratis commentarios compo- auit, negati ocratem de oeIi atque naturae causis rationibusque unqilain diaputavias' ac ne di ciplinas quidem ceteras, quae μαθηματα Graeei appellant, quae ad bene beateque vivendum non pertinerent, aut attigias aut eomprobasse idcircoque turpiter eos mentiri dieit, quidissertationes istiusmodi Socrati attribuerunt. 6. Haee nutem, inquiunt, Xenophion cum scripsit, Platonem via delicet notavit in cuius libris Socrate physica et mu-aica et geometrio a disserit. I. Sed enim de viri optiamis et gravissimis si credendum hoc aut suspicandum fuit, causam equidem esse arbitror non obtrectationis, neque invidiae, neque de gloria maiore parienda certationis haec enim procul a moribus philosophiae absunt, in quibus illi duo omnium iudicio excelluerunt. Quae igitur est opinionis istius ratio 3 8. Haec profe- et est aequiparatio ipsa plerumque et parilitas virtutum inter eae eonsimilium, etiamsi contentioni at
333쪽
dium et vesania abest speciem tamen aemulationia creat. s. Nam eum ingenia quaedam magna duorum plu-xiumve, in eiusdem rei studio illustrium, aut pari sunt ama, aut proxima, oritur apud dium so fautores eorum Industriae laudisque aestimandae eontentio. 0. Tum ponte ex alieno ertamine ad eos quoque ipso contagium eristioni aspirat, ursusque eorum ad eandem virtuti ealcem pergentium, quando est compar ve -- Oiguus, in aemuIandi suspieiones non auo aed faventium studio delabitur. II. Proinde igitur et Xenophon et Plato, Socraticae amoetaitati duo Iumina, certare nemu- Iarique inter sese existimati sunt; quia de iis apud alion, uter esset exsuperantior, certabatur; et quia duae eminentiae, eum simuI iunctae in arduum nituntur, imul erum quoddam eontentioni aemu1ae pariunt.
I. Condigne mehereuIe et ondeeore Chrysippus in Iibrorum qui inacribuntur Πεοὶ καλου κώ ηδονῆς, primo, o et ocuIoa iustitiae Vultumque eius everi atque Venerandia verborum oloribus depinxit. 2. Facit quippe Imaginem Iustitiae, fierique solitam esse dicit a piciori-hua rhetoribusque antiquioribus ad hune ferme modum: Formsi ues viro ιi, respectu vehementi et formia dabire, Iuminibus oculorum restibus neque humilis neque atrocis, ea reverendae cuius maristatas dignum ιs. a. Ex imagini autem istius significatione intelligi voluit, iudieem, qui Iustitiae antiste est, oportere esse gravem, sanetum, severum, ancorruptum, anadui item, eontraque improbos nocenteaque immiserieordem atque inexorabiIem, erectumque et arduum ae potentem, vi et maiestate aequitatis veritatisque terriuum. 4. Verea Ipsa Chrysippi de Iustitia aeripta hae sunt: Παρθμος δὲ ειναε λεγεται κατω ονμβολον του διαφθορος εἶναι, καὶ μηδαμῶ ς ωι δοναι τοῖς κακουργοις, μηδὲ προσδεσθ' ε
334쪽
τῶς μὲν ἀδίκοις φοβον ἐμποιῶν, τοῖς δὲ δικαίοις αγος
το ς μὲν προσγλους υντος του ποιουτου προσωπον, τοῖς
δὲ λήροις προσάντους. . Haec verba Myrippi eo etiam magia ponenda existimavi, ut promta atque exposita leonaiderandiu iudicandumque sint quoniam legentiabus nobi ea delicatiore quidam disciplinarum phiIosophi Saevitiae imaginem istam mure, non Malitiae, stixerunt.
I. Defessus ego quondam ex diuini commentatione, laxandi levandique animi gratia, in Agrippae eampo deambulabam atque ibi duos forte grammaticos conspi-eatus non parvi in urbe Roma nominis, certationi eorum acerrimae adfui cum alter in casu vocativo oer egre dicendum eontenderet, alter τι ex me . . Ratio a tem eius, qui egregi oportere dici censebat, huiuscemodi fuit Quaecunque, inquit, nomina e voeabula reeto eas numero ingulari a syllaba finiuntur, in quihua ante ultimam syllabami ita est i litera, ea onmia casu vocativo cliter terminantur ut melius Coeli modiusmodi, artius terre, Aeetaa Aeea, Titius Titi, et similia omnia sic igitur egregius, quoniam a syllaba in casu nominandi finitur, eamque yllabam praecedit litera, habere debebit in eas vocanti Iiteram extremam. et ideire σπιν, non egregis rectius dieetur. Nam ferus et rata uua et Misus non ais yllaba terminantur, sed ea, quae per duo u aeribenda eat; propter cuius ayIInhae sonum deelatarandum, reperta erat nova litera F, quae digamma appeta Iabatur. 3. oe hi ille alter audivit O, inquit, egregie grammatice, vel, si id mavis, egregiissime, dic, ro te, γε- aeiu et inpius et sobriu et brius et propria ea propia
335쪽
titia et anxis et eonmzrius, quae a syllaba finiuntur, in quibus ante uuimam syllabum aliteraest, quem enaum Vo-muidi habent enim pudor et verecundia tenet, pronuntiare ea seeundum tuam definitionem. 4. Sed eum ille paulisper, opp'ait horum vise uIorum eorum us, reticuisset, et mox tamen se collegisset, eandemque il-Iam, quam definierat, regulam etineret et propugnaret, diceretque, et prurirem et pro uium et anx-- et eme-εrartam itidem in casu voeativo dieendum, quia et Miseriaris et extrarius ita Meereiur: maestim quoque et stam et ebrium et sobrium in-Ientius quidem paulo,aed metiua per alteram, non Per e, in eas eodem Pronuntiandum eaque inter eo eontentio eum Iongius duceretur, non arbitratu ego operae pretium ellae, eadem ista haec diutius audire, lamanta emapugna ate
I. Homo nobi familiaria, in literarum ultu non ignobilis, magnamque aetati partem in libria versatus: Adiutum, inquit, ornatumqR VOIo ire Noetea tuas ea simuI dat mihi librum grandi voIumine, doetrinia omnigenis, ut ip- dicebat, praeaeatentem quem elahoratum sibi eas ait ex multi et varii et remotis 1eetionibus, ueex eo sumerem, quantum tiberet rerum memoria vim rum. . Aeripio eupidus et tibe , tanquam Leopiae
eornum naetus essem et recondo me penitus, ut sine
arbitria Iegam. 3. Atque ihi aeripta evant, pro Iuppiter linera miraeula quo nomine fuerit, qui pramus Grammatim appellatus est; et quot fuerint Pythagorae no-hiles, quot Hippoerates et euimodi minae Homerus di- eat in Ulixi domo ορ-θυρην; et quam ob causam Te- Iemaehus ubans iunetim ibi euhantem Pisistratum non
manu iugerit, sed pedis letu excitarit; et Κυρίκλεισ
336쪽
Telemachm quo genere Iaustri ineluseris; et quapropter idem poeta rosam non norit, oleum ex rosa norit. Atque illud etiam aeripium fuit, quae nomina fuerint o-Horum Uuxia, qui a Seylia rapti laceratique sunt utrum ἐν τῆ ἔσω θαλασσα Ulixea erraverit κατα Ἀρίσταρχον, unἐν τῆ ἔξω κατα κρατητα. 4. Id etiam istic scriptum fuit, qui sint apud Homouin veraua ἰσοψηφοι et quorum ibi nominum reperiatur παραστιχίς et quia adeo versus ait, qui per inguia voeabula in Ita syllabis increseat aedeinde qua ratione dixerit singulas pecudes in singulosnnno terna parere; et ex quinque perimentia, quibus Aehilli clypeua munitus est, quod factum ex auro est, .ummum ait an medium; et praeterea quibus urbibu regionibusque voeabula iam mutata sint, quod Boeotia ante appellata fuerit Aonia, quod Aegyptus Aeria dietaeat, quod Creta eodem quoque nomine Aeria dicta est,
quod Attica τή, Iet Acia apud poetamd quod Corinthua Ephyre, quod Μacedonis Iorai's μαθω, quod Thessalia Αἱριονέα, quod Tyros Sarra, quod Thraei ante Sithon
dicta ait, quod Senis IIοσειδωνειον. . Haec atque item alia muIta istiusmodi scripta in eo libro fuerant. Quem eum statim properans redderem πιν- σου, inquam, doctissime virorum, ταυτης τῆς πολυμαθίας, et Iibrum hune opuIentissimum recipe, nu prorsus ad no- atra paupertinas literna congruentem. Nam meae Noctes, quas instruetum ornatumque isti, demo maxime MI versu Homeri quaerunt, quem Socrate Prae omniatium aemper rebus ibi esse cordi dieebat:
'O, ττι τοι ἐν μεγαροισι κακον τ' αγαθον τε τέτυmrces.
turus foret, quoniam, per militiae tempora, senatus ha-
337쪽
. hendi onauiendique rerum etiam expers urbanarem fuit, Μ. Varronem, familiarem suurn rogavat, ut eo mentarium faceret εἰσαγωγικον, ale enim Varro ipse a
peIlat; ex quo disceret, quid facere dicereque debere
eum senatum consuleret. 3. Eum librum comment Tium, quem super ea re Pompeio laeerat, perisse Varro
ait in literis, qua ad Oppianum dedit, quae sunt in libro Epistolicarum uuaestionum quarto in quibua literis,
quoniam, quae ante scripserat, non comparebant, docet orsum muIta ad eam rem eondueentia. 4. Primum ibi ponit, qui fuerint, per quo more malomm senatus h heri soleret eoaque nominat: μααωrea, Consusea, Haetores, Troianos plebi, Interregem Hreefectum, hi neque alii, praeter hos, tua fuisse dixit faeere senatusconsuItum quotiensque usu venisset, ut omnes isti magistratus eodem tempore Romae essent, tum quo supra ordine scripti essent, qui eorum prior aliis esset, et potissimum aeriatus consulendi tua fuisse. 5. Addit de- Inde, extraordinario iure Tribunos quoque militares, qui pro eonsulibus fuissent, item Decemviros, quibus imperium eonsu Iare tum esset, item Triumviro reipublicae eonstituendae causa creatos, tua eonsulendi sen tum habuisse. 6. Postea aeripsit de intercessionibus, dixitque intercedendi, ne senatulleonsultum seret, tua fuisse ita soIis, qui eadem potentate, qua ii, qui aenato consultum facere veIIent, maioreve essent. I. Tum ἀ- aeripsit de Iocis, in quibus senatulleonauItum fieri iure posset; docuitque eonfirmavitque, nisi in loco, per angures eonstituto, quod temprum appeIlaretur, senatus-eonau Itum factum esset, iustum id non fuisse Propterea et in curia Hostilia, et in Pompma, et post in ulla, eum profana ea loea fuissent, templa erae ver augures conatituta, ut in iis senatusconsula more maiorum ii sta fieri possent. Inter quae id quoque aeriptum reliquii:
non omnes Redes sacras templa esse, ae ne aedem quidem Vestae templum esse. 8. Post haee dein pa dicit,aeuatuaconaritum ante exortum aut post emaum solem
338쪽
saetum, tum non fuisse opus etiani ensorium fecisae existimatos, per quos eo tempore aenaluseonaestum Ἀ- etum esset. s. oeet deinde inihi invita, quibus Metius haberi senatum tua non ait immolareque hostiam priua, auapiearique debere, qui senatum habiturus esset de rebusque divinia prius quam humani ad aenatum esserendum ellae tum porro referri oportere aut infinite de repubIiea, aut de ingulis rebus finite senatusque consultum fieri duobus modis aut per discessionem, si con-aentiretur aut, at res dubia esset, per singulorum aententias exquialtaa: ingulos autem debere consuli gradatim incipique a onsulari gradu; ex quo gradu semper quidem antea primum rogari solitum, qui princeps in senatum Iectu easet tum autem, cum hae scriberet, novum morem institutum refert, Per ambitionem gratiamque, ut i primus rogaretur, quem rogare vellet, MI haberet senatum, dum is tamen ex gradu eonau1ari eguet. 10. Praeter hae de pignore quoque eapiendo disserit, deque invicta dicenda senatori, qui eum in senatum venire deberet, non adesset. II. Hae et alia quaedam id genua in Iibro, quo supra dixi, M. Varro epistola ad Oppianum aeripis exaeeutua est. a. Sed quod ait, en tuaconsultum duobus modi seri solere, aut conquisitis aententiis, aut per discessionem, parum convenire videtur eum eo, quod Attolus Capito in Coniectaneia aeriptum reliquit. 3. Nam in libro dueentesimo quinquagesimo nono Tuberonem dicere ait, nulIum senatuscon-auItum fieri posse, non diseessione facta quia in omni-hua enatusconsuItia, etiam in iis, quae per relationem fierent, discemio esset ne eessaria idque ipse Capito verum gae ammae. Sed de hac omni re Iio in Ioeo Ie-uia Meuratiusque nos memini scribere.
I. Praefeetum urbi Latinarum causa relictum senatum habere pora Iunius negat quoniam ne senator qui-
339쪽
clem sit; neque tua habeat sententiae dieendae, eum ex ea aetate Praefectu fiat, quae non sit senatoria. .maraeuia autem Varro in quarto Epistolicarum uuaeationum, at Aueius Capito in coniectaneorum ducentesimo quinquagesimo nono, tu esse praefecto senatus habendi dicunt deque ea re assensum esse Capitonem Tuberoni contra sententiam Iunii refert: Namstus et re unis inquit, plebis sentatus δε-endi ius erret,suun am enσω- ros non es/em, ante Atiniumplebiscitum.
quod λ q. cim dii tannalibus seristum est, lignum ah mine
Dee1amaverat Antonius Iulianus rhetor praeterquam aemper alius, tum vero nimium quam deIectabiliter et fe-1ieiter. Sunt enim ferme scholasticae istae declamationes eiusdem hominia eiusdemque facundiae, non eiusdem tamen quotidie felicitatis. I. Nos ergo famiIiarenaeus eireumfusi undique eum prosequebamur domum et eum deinde subeunte montem lapium, eo pielmus i aulam quandam Oeeupatam igni, multi arduisque t Iatia oditam, et propinqua iam omnia stagrare vasto incendio. I. Tum quispiam ibi ex eomitibus Iuliani Μ mi, inquit, reditu urbanorum praediorum; est pericu-Ia uni isnge maxima. Si quid autem posse remedit fore, ut ne tam assidue domus Romae arderent, venum hereIe destiamin re rustiean, et urbieas emimem. 4. Αtque iII Iesianua laeta, ut mos eiu fuit, inter dibulandum venustate: Si annHem, inquit, undevieellimum R.
340쪽
Claudii Iegisses, optimi et sineret imi aeriptoria, e
euisset te profeeto Archelaus, regiamithridati praes elua, qua medela quaque sollertia ignem defenderes, ut ne ulla tua aedificatio e ligno, eorrepta atque insinuata flammis, arderet. 5. Percontatus ego sum, quid esset
illud mirum Quadrigarii. 6. Repetit In eo igitur Ithro
aeriptum inveni cum oppugnaret L. SuIla in terra Attiea Piraeum, et contra Arehelaua regiamithridatis praelaetus ex eo oppido propugnaret, turrim igneam defendendi gratia tructam, eum ex omni Iatere circum-PIexa igni foret, ardere non quime, quod ab ArcheIaoaIumine ob1ita fuisset. I. Verba Quadrigarii ex eo Ii-
I. Ex insula Creta quispiam aetatem Athenia agena PIatonicum esse a philosophum dicebat, et viderier gestiebat. 2. Erat autem nihiI homo et nugator, retque in Maeeae saeundiae gloria iactabundus, et praeterea vini Iibidine aduaque Iudibria ebriovis. 3. Is in convivital uvenum, quae agitare Athenia hebdomadibus lanamaoIIemne nobis fuit, simulatque modus epulis faetua, et ut1-- Iea deleetabilesque vermone eoeperant; tum, aiIentio ad audiendum petito, Ioqui coeptabat atque id genua vili et ineondita verborum caterva horiabatur omne nahibendum, idque aeriaeere ex deereto Iahonteo praedia eabat tanquam LPIatorin libris, quoa De Legibus Eo-poauit, Iaude ebrietatis opiosissime aeripatallet, utra