장음표시 사용
341쪽
lemque eam esse boni ae fortibus viris enauigaeti ineaimu inter eiusmodi orationem erebria et ingentibua poeulis omne ingenium ingurgitabat, fomitem esse queu- eam d1eena et ineltabulam ingenii virtutisque, si menaee eorpua hominis vino flagraret Sed enim PIato in primo et aeeundo De Legibus non, ut ille nebuIo opina tiatur, ebrietatem istam turpissimam, quae Iabefacere et minuere hominum mentes solet, laudaevit aed hane Iargiorem pauIo iucundioremque vini invitationem, quae fieret sub quibusdam quasi arbitria et magistri eouviaviorum sobriia, non improbavit. I. ain et modicia honestisque inter bibendum remisaionibus refici integrari . que animos ad instauranda obrietati ossicia existima vit, reddique eo sensim laetiores, atque ad intentiones. Turaua capienda fieri habiliores etaimul, a qui penitus in iis affectionum cupiditatumque errores inessent quo aliquis pudor reverena oneelaret, en omnia stare gravi Periculo, libertate per vinum data, detegi, et ast corrigendum medendumque fieri opportuniora. 6. At me hoe etiam Plato ibidem dicit, non defugienda ellae neque respuendas huiuscemodi exercitatione adversum propulsandam vini violentiam; meque IIum unquam eontinentem proraua ac temperantem satia deIiter vi-aum esse, euius vita virtusque non inter ipsa errorum PericuIa et in medii voluptatum uleeebria explorata sit. I. Nam eui Iibentiae gratiaeque omnes conviviorum ineognitae sint, quique illarum omnino expera sit, a eum forte ad participandas iusmodi voluptates aut vo-Iuntas tuIerit, aut casus induxerit, aut neeegatis com puIerit, deleniri plerumque et capi, neque mentem animumque eius consistere, sed vi quadam nova ictum Iabascere. i. Congrediendum igitur cenauit, et, tanquam in acie quadam, eum voluptarii rebus eumque lata in Iicentia ominu decernendum: ut adversum ea nota fuga simus tuti, nec absentia ae vigore animi et constanti praesentia, moderatoque a temperantiam eo , tinentiamque tueamur, et calefacto simul refotoque an
342쪽
5. Sed, quod ait eum honore muIto Metum P. Nigidia
hominia eraditiarimi, audacius hoe mutiusque enae ridetur, quam verius. . -riraeo enim non id so uin μgnifieat, ea et Mes et optare et emaeo eum quibun em his praepositio ista neque e uerentia vocis, neque ἐ-gnistentione aententiae eonvenit T. Praeterea vir Reem,
rimae in studio titerarum Ileentiae M. Tul a non nota esse hae duo vecta diximet, si reperiri pollae unima tertium. . Sed II ud magis quaeri inspieique dignum est, Veraane sit et mutata αδ praepositio in remum abam Propter lenitatem oeis, an potius ais parti in au suPropria origine, et proinde, ut pleraeque aliae praepositiones a Graeeia, ita hae quoque inde nee tu ult aie- oti est in in versu Homeri: εωρυσαν μὲν πρ- καὶ ἔσφαξαν καὶ ἔσειραν.
343쪽
I. In sermonibus aper fuit seniorum hominum et eruditorum, multos in Vetere memoria aliissimum digni altis gradum ascendisse ignobilissimo priua homines et despicatimimos. 2. NihiI adeo tamen de quoquam tantae admirationi fuit, quantae fuerunt, quae de Ventidio Basa acripta sunt. 3. Eum Picentem fuisse, genere et Ioeo humili, et matrem eius a Pompeio Strabone, Pompeii Magni patre, bello sociali, quo Asculanos subegit, captam eum ipso esse mox triumphante Pompeio Sir
hone, eum quoque puemin inter ceteros ante currum imperatoris sinu matria vectum esse post eum adolevi aet vietum sibi aegre quaesisse, eumque sordide invenisae eomparandia mulis et vehiculis, quae magistrati hus, qui sortiti provincias forent, praebenda publiecteonduxisset in isto quaestu notum e e coepisse C. Caesari, et eum eo profectum esse in GaIlias. tum quia in ea provincia alia naviter Versatus esset, et Mineeps eruviI heIIo mandata ibi pleraque impigre et strenue fecisset, non modo in amicitiam Caesaris, sed ex ea in am-pItasimum quoque ordinem pervenisse mox tribunum quoque plebi, ae deinde praetorem creatum, atque in e tempore iudieatum esse a senatu hostem eum Μ. Antonio post vero coniunctis partibus, non pristinam tantum dignitatem recuperasse, sed pontificatum, ac deinde consulatum quoque adeptum esse eamque rem tam i toIeranter tuIias populum Romanum, qui Ventidium Bassum meminerat curandia multa victitasse, ut vulgo per vias urbis versiculi proscriberentur:
Concurrite Omnes augures, harumices: Portantum is uatum eon tum est recens. Nam mulos qui scabat, consul e tua est.
4. Eundem Bassum Suetonius Tranquillus praepositum esse am Antonio provinciis orientaIJua, Parthosque in Syriam introrumpente tribus ab eo proeIlia fuaoa GELLI Us.
344쪽
aeribit, eumque primum omnium de Parthia triumphaaae,
et morte obita publico funere sepultum es e.
Verbum profligo a plam a viri Empropria isse eque. I.Sicut Hia veri, pleraque ignoratione et inscitia improbe dicentium, quae non intelligant, deflexa ac depravata sunt a ratione recta et consuetudine; ita huius m que Verbi, quod est pro go, significatio versa et eorrupta est. 2. Nam eum ab amigendo et ad perniciem interiatumque deducendo inelinatum id tractumque sit, semperque eo verbo, qui diligenter laeuti sunt, ita usi sint, ut pro gare dicerent prodigere et deperdere, prosit eosqus M, quasi pro eia et perilitas appelrurint: nunc audio, aedificia et templa et aIia fere multa, quae Prope absonita affectaque sunt, in prosigato esse diei ipsaque esse iam prinigata. 3. Quapropter urbanianis me respondisse praetorem, non indoctum virum, ain tuto cuidam ex advocatorum turba, Sulpicius ApoIlin vis in quadam epistoIa aeriptum reliquit. 4. Nam eumine, inquit, rabula audaculus ita postulasset, verbaque ita fecisset omnia, vir elarias e negotia, de quous tegogniturum esse hodie rixisti, austentia et velocitret tua prinigata sunt; unum id forum relictum est, de quo rogo, audias tum praetor alia ridicuIe: An ua negotia, desumus iam eognovisse me dicis pro gato sint, equidam nescio hoc autem negotium, quod in te inelait, procul aviis, sive Maudiam sive non audiam, pr Π-- tum est. 5 Quod significare autem volunt, qui proin garum dieunt ii qui Latine Iocuti gunt, non promtigmtum , sed metum, dixerunt: leut . Cicero in oratione , quam habuit De Provinetia consu1-ibus. 6. tua verba hae sunt Bevum metum erademus, et vere ut Meam paene On etum. I. Item -- lana Nam ipse Caesar in ea quod in ea provis a commorari,slit, nisi ut ea, quae per eum amet sunt,
perffet reipubtaeas tradat in Idem Cicero in Deco--
345쪽
I. In libro M. Tuuii, qui est secundus De Gloria, m Mifestu error est non magnae rei, quem errorem esse, possit cognoscere non aliqui eruditorum, est qui tantum legerit λιηρου τὰ amobrem non tam iamirabamur, errasae in eam rem M. Tinium, quam non eas animadversum hoe postea, correctumque vel ab ipso, vel a Tirone, liberto elua, uigentissimo homine, et Iibrorum patroni sui aludiosissimo. . Ita enim aeriptum in eo libro est Apua faenaem postam Aiax eum metore eongredient pugnandi eausa regit ut sepeliatur, si sitfortaviet et deeIaratque, suem, ut auum sumulum mutiis etiam post aseulis praeteremites, A IO--stuantur: me altus eati ae sampridem rumina Iemusna, Qui quondam metore pereulaua coneidit enss. Fabitur hoc aliquis me semper gloria vivet. 4. Huius autem sententiae versus, quoa ieero inclinguam Latinam vertit, non Aiax apud Homerum dicit, rumque Aiax agit ut sepeliatur; sed Heetor dieit, et Hector de epultura agit, priusquam sciat, an aeeum depugna da causa eongressurus ait Aiax γνδρδς μὲν τοδε σημι παλαι κατατε μειωπος, πιν ποτ' αριστευοντα κριτέκτανε φαίδιμος Ἐκτωρ 'γὶς ποτέ τις ἐμει ' τὸ δ' ἐμον κλέος ουποτ ολ mi.
346쪽
que ea in senioribus plerisque omnibus, sexagesimum tertium vitae annum cum periculo et cIade liqua venirem eo oria, morbique gravioris, aut vitae interitum aut animi aegritudinia. 2. Propterea, qui rerum verborumque istiusmodi studio tenentur, eum aetatis annum a peIlant κλιμακτηρικον. a. octe quoque ista proximae superiore, cum tibrum Epistolarum divi Augusti, quaa ad Caium nepotem auum scripsit, Iegeremus, duceremum que elegantia orationis neque morosa neque anxia, ea facili hercle et simpliei, id ipsum in quadam episto aram per eodem anno aeriptum offendimus, eiusque episto ne exemplum hoc atrox Drad. Octobr. Ave, mi Crea, meus Oes s -- sagimus: quom semper medius indires sidero, eum a me bos aestpraeeipue diebus talisus, Mis est Aodiernus, seuli me requirunt sum -- 'guem, ubicungus Ase dis isti, spero Metum et bens e
sentem eIebrasse quartum et Iexagesimum natαD meum. Nam ut vides, κλιμακτῆρα communem seniorum omnium tertium et sexagesimum annum evasimus necta autem oro, ut mihi quontumeunque superest rem oris,
I. Cum legeremus orationem veterem Favorini, non indiserti viri quam orationem totam, ut meminisse Po aemu odio esse hercle istiusmodi sumtus atque victua, perdidicimus a Verba, quae apposuimus, Favorini haec unt Prae et popinas atque Iuxurias neoni coenam Mutam esse, nisi eum libentissim edis, tum απ- feratur, et αἰ- egeo mereor atque, Hor furesnturistum g nune a eoenas Rabetae inter istos, quibus σει--tus et stidium profaeetsi proeedit qui negant uurem uvam, Froeter sise ἐαm, totam eomesse vorasre pests--
347쪽
rarum avium atque altilium, sin tantum apponatur, ut aerunteuia inferiori parte satur ant, eonvivium putantenvia sordere superiorem partem avium atque uiatium qui edunt, eos palatum non flabere a proportione ἐuxuria pergit crescere, quia reianquitur, nisi ut delibari sibi eoenas iubeant, ne edendo defatigentur quando atratus uro, argento, purpura, amplior aliquot Rom
nibus, quam dii immortarebus, adoreantur.
I. Vere ac diserte Caeeilina hoc in Subditivo aeripsit: Nam ii sunt inimie searumi, onte Ailaro, eor aristi,
Quos neque ut apprendas neque ut mittas, scias. 2. Hos ego versus, eum de quodam istiusmodi homine aemones essent, in circuIo forte iuvenum eruditorum dixi. . Tum de graminaiieorum vu1go quispiam no-hiaeum ibi assistens, non sane ignobilis: Quanta, inquit, Iicentia audaciaque Caecilius hic fuit, cum Onis flactro non Onte Auar dixit, et flami immanem o1oecismum
nihil veritus est 4. Immo, inquam, potius nos et quam audaces et quam Iicentes umus, qui frontem improbesi docteque non viriIi genere dicimus, eum et ratio propo, tionis, quae uno gia appenatur, et veterum auctoritates non hane, sed hunc frontem debere dici auadeant. 5. Quippem Cato in quinto Originum ita scripsit Postridie a gnis eo tis, aequo fronte, pereitatu equitibus atque Haeum hostium legionibus pugnavit. Recto quoque D OnMidem Cato eodem in libro dieit. 6. At ille semidoctua grammaticus: issas, inquit, auctoritates facias quas quidem ut habeas, posse fieri puto; sed rationem die, quam non habes. I. tque ego his eius verbia, ut tum ferebat aetas, irritatior Audi, inquam, mi magister, rationem falsam quidem, sed quam redarguere falsam estis tu non queas. 8. Omnia, inquam, Vocabula tribus Ili
ris finita, quibua nona finitur, generi malleuIini sunt,
348쪽
ai in genitivo quoque casu eadem syII a finiantur ut mons pons, 'Ons. s. At ille contra renidens: Audi, inquit, discipule, Iura Ita consimilia, quae non sint generis mascuIini. 10. Petebant ibi omnes, ut vel unum statim diceret; aed eum homo vultum intorqueret, et non hisceret, coloreaque mutaret tum ego intercessi, et Vade, inquam, nunc, et habeto ad requirendum triginta dies: oatquam inveneris, repetes nos. II. Gque ita hominem nulli rei, ad indagandum vocabuIum, quo rescinderet finitionem fictam, dimisimus.
I. Iutarchua in Iibrorum, quos Περὶ urari inscripsit, Primo, eum de morbis dissereret in animos hominum incidentibus, virginea dixit ΜiIesii nominia, e in quo tum in ea civitate erant, repente, sine una evadenti causa voIuntatem cepisse obeundae mortis ac deinde Iurima vitam suspendio amisisse. 2. Id eum accideret iudiea crebrius, neque animis earum mori Peraeverantium medicina adhiberi quiret, decrevisse ΜiIesios, ut virgines, quae orporibus suspensus demortuae forent, ut eae omnes nudae eum eodem laqueo, ut e aeni praevinctae efferrentur. Post id decretum virginea voIuntariam mortem non petisse, pudore soIo deterritas tam inhonesti funeris.
I. C. Fannio Strabone Μ. VaIerio essala Coas a natuscongestum de philosophis et de rhetoribus Latinis factum est: Μ. ΟΜ PONIUS PRAETOR SEΝΑ-
TUI COΝSULUIT, QUOD VERBA FACTA SUΝT DE PHILOSOPHIS ET DE RHETORI-RUS DE EA RE ITA CENSUERUNT, UTI M.
349쪽
LIB. XV. CAP. II. 3 3PοΜPONIUS PRAETOR ANIMADVERTERET, COERARET RUE, UT EI E RE PUBLICA FIDEQUE SUA VIDERETUR, UTI RO-ΜAE E ESSENT. 2. Aliquot deinde anni post id
senatusconsultum Cn. Domitiua Aenobarbus et L. Licianius Crassus Censores de coercendia rhetoribus Latinia
ita edixerunt: RENUNTIATUQEAT OBIS,
BIS NON PLACERE. 3. Neque illis soluin temporibus nimis rudibus, needum Graeea disciplina expo-Iltis, philosophi ex urbe Roma pulsi sunt: . verum etiam Domitiano imperante senatusconsuIto eiecti, atque urbe et Italia interdicti sunt. 5. Qua tempestate Epictetus quoque phiIosophus propter id senatusconsuI-
tum ΙΝieopolimi Roma decessit.
I. c. Gracchus, eum ex Sardinia rediit, oration minis popuIum in concione habuit. 2. Ea verba haec unt: Versatus sum, inquit, in provineis, quomodo ex uau e
350쪽
verba sunt, ae dici utroqueverava pollaunt vereoru et vereor abs te, id est, tu me vereris infra et utor absis, id eat, tu me Mellis Aortor te et hortor αδ is, id eat, tu me hortaria conaODrus et conasser αδ te, id est, tu me consolaris testor quoque et interpretor signifieationexaeiproea dicuntur. 2. Sunt autem verba hae omnia' ex altera parte inusitata; et, an dicta sint in eam . que partem, quaeri aoIet a. Afranius in Conaobrinia: Hem istoe prerentum est vitre vilis liberis, Ubi malunt me ui guam vereri se ab suis. Hic verari ex ea parte dictum est, quae est non ullitatior. 4. Noviua in Ligariae verbum, quod est utitur, ex eo traxia parte dieit: Quι sueue multa, qua non utimr, emitur tamen 'la est, quae usui non eat. i. Μ. Cato in quinta Origine.