장음표시 사용
311쪽
I. In fastigiis fori Traiani simulacra sunt alta, ei eum undique inaurata, equorum atque ignorum militarium subaeriptumque eat: Ex ΜΑΝUBII S. I. uuaerebat Favorinus, eum in area fori ambularet, et amicum auum consuIem opperiretur, causas pro tribunali cogno- .eentem, nosque inne eum sectaremur quaerebat, inquam, quid vobis videretur significare proprie renuδω--m ilia inseriptio. x Tum quispiam, qui eum eo erat, homo in studiis doctrinae muIti atque eelebrati nominis: Ex manubiis, inquit, signiferet ex prσeda ma-naebiae erim dicuntur prαeas, quae monu erepta est. . Etiamsi, inquit Favorinus, opera mihi princeps et prope omnia incliteris discipIinisque Graecia sumta est: non usque eo tamen infrequens sum vocum Latinarum, quae ubeiaivo aut tumultuario studio eolo, ut hane Ignorem manubiarum interpretationem vulgariam, quod esse dieantur manubiae praeda. Sed quaero, an, TuIIIua verborem homo diligentillatinus in oratione, quam dixit De Iege agraria Kalendia Ianuarii eontra Rullum, inani et nepida geminatione iunxerit manubis et praedam, at duo hae verba idem signifieant, neque una Te Miqua diasident. 5. Atque, ut erat Favorinua eo ina e divina quadam memoria, verba ipaam. Tullii atatim dixit. . Ea nos adaerinimus hie Praedam ma- uoias, ectionem, eastra enisus Cn. Pompeii, ae Memperatore, decemviri vendent Et infra itidem duo haeea Miuneum posita dixit Ex prae , --- fisa, ex ἄ- eoronario. I. e deinde ad eum eonve
tit qui manubia esse praedam dixerat ei: Videtume ibi, inquit, utroque in Ioeom. ieero duobus verbia, dein sienti tu putas) signifieantibus, inepte et frigide nava ae tau loco dignu' quali apud Aristophanem GELLIus. U
312쪽
IH ἐον Λί Ἀσπερ ε τις ἔποι γείτονι, πρῆσον σύ μακπραν, εἰ δὲ βουλει καρδοπον. S. equaquam vero, inquit ilIe, talia videntur, quale est μάκτρα καὶ καρδοπος, quae vel a poetia vel oratoriatiua Graecia nostriaque eIehoniae et ornandae rei o tia duobus eadem pluribusve nominibus frequentant T.
s. Quid igitur, inquit Favorinus, vaIet hae repetitio
instauratioque eiusdem rei sub alio nomine, in m ubris et in praeda Numisinat, ut alioqui aOIet, orationem3 Num eam modulatiorem aptioremque reddit Numin xanti vel exprobrandi eriminis cauta exaggerationem aliquam speciosam faei 3 leuti in Iibro eiusdem M. TviIth, qui De eonatituendo accusatore est, una eademque re pruribun verbis Vehementer atque atrociter diem tur Meuia tota, si una voce sequeretur, isse Moeris, Od auri, quotamen suod s--entosem in meis is fimus, aedibus, deIubris a. am eum urnea tota ...
me1 dixisset, aedes delubraque addidit, quae sunt ip- quoque in uinibus. 0. Item in eodem Iibro simiIi in do Meiliam, inquit, provinetam' Verres per tri-n-m depopulatus ass, SicuIorum rivitatae vastose, domos exinanisse, sena spoliasse dieitur. II. equid videtur 3 Cum Stelliam provinciam dixerit, atque etiam insuper civitates addiderit, domo etiam et fana, quae infra posuit, omprehendisset, verba hae item
bent Sane. Sel quia cum dignitate orationi et eum gravi verborem opia dicuntur, quanquam eadem fere sint, et ex una sententia cooriantur, plura tamen esse extatimantur; quoniam et aurea et animum saepius feriunt Ia. Hoc ornatus genua, in erimine uno vocibua
313쪽
initItis atque saevia exstruendo III iam tunem Cato antiquissimus in orationibus suis eIebravit, stetiti in tia Ia, quae inseripta estis Meem Asm nibus, eum The inum accusavit, quod decem Iiberos homine eodem tepore interfecisset, hisce Iverbiat eandem omnibus remisiagnifieantibus usus est; quae quoniam sunt eloquentiae Latinae tune primum exorientia Iumina quaedam ubi stria, Iibitum eae ea mihi αππιενημονενεμ et num ne rium faeinrus priore a Mors perire postuIus sues duas humons facis, antrea trues tisne Deis Meem funera eis Meem copiare Abara interscis, Meem Am. min tia vitam eripis, indiet eausre, Miudieatis, indemnstis. 13. Item . Cato in orationis Prineipio, quam dixit in senatu pro Rhodiensibus, eum vellet rea nimis piavera dicere, tribus V abviis idem sentientibus dlxit. 4. Verba eius hae sunt: Seso Mors pserisq-
hortata sunt huc prodire, ann6 Meas, vox, viro, s--etus vero nemvero eum tantam rempuM rem reost arbitrrerer. 6. Sed ante omnes apud Homerum eiusdem rei atque aentenMae luculenta exaggeratio est: Ἀκτορα δ' ἐκ βελεων παγε πιυς, ἔκ τε κονίης, 'Ἀνδροκτασίης εκ θ' αἱλωτος, ta τε κυδοίμου. Item in Ilo versu: Ἀσμῖναί τε μαχαι τε φονω τ', ἀνδροκτασίαν τε. I. Nam eum omnia inta utrobique muria et eo tinna nomina nihil plua demonstrent, quam proelium, huius lamen rei varia facie delectabiliter ae de re invitis variisque verbis depicta est. 8. eque non illa q-que apud eundem poetam una in duobus verbis sententia eum egregia ratione repetita est. Idaeus enim eum inter Aia in et Hectorem decertante Minia intereederes, his ad eos verbia usus eat:
314쪽
Μηκέτι παῖδε φίλω, πολεμίζετε, μηδὲ μαχει θον. s. In quo versu non oportet aIterum videri verbum, idem quq superius ignifieana supplendi numeri eausa extrinaeeua additum et eonsarcinatum. Ea enim hoc inane admodum et futile. Sed eum in iuvenibus gloriae studio stagrantibus pervicaciam ferociamque et cupidinem pugnae eniter tamen ae Iaeide obiurgaret, atrocitatem rei et culpam perseverandi, bis idem Mee eo, alio atque alio verbo auxit ineuleavitque, duplexque eadem eompellatio admonitionem faei instantiorem. 20. Νe iii quidein eiusdem significationis repetitio agri
va et frigida videri debet: Μνηστῆρες δ' ρα ηλεμάχον θανατον τε μορον τε
quod his idem dixerit θάνατον καὶ μορον indignit
enim moIiendae tam aerebae tamque inivatae necia -- Tanta mortis iteratione defleta est. 21. Ceterum quia tam obtuso ingenio sit, quin intelligat: πολεμίζετε καὶ μάχεσθον verba idem duo signifieantia non frustra Posiataeaae ut ilia quoque:
Βάσκ I96 4 τ ῶα, neque ἐκ παραλληλου, ut quidam putant, sed hortame tum esse acre luasae imperataeque eeleritatis 22. e ba quoque illam Ciceronia in L. Pisonem trigemina,
etiamsi durae auria hominibus non Placent, non Venuatalem modo numeri quaesiverunt, sed figuram imul tionemque oria pluribus simul vocibus verberaverunt:
23. Utilius densque, inquit, totus, qui sermo quidam imo tua manus est, o in 'retidem homines impulit; se eos, quous erat tomus, Mevit, nouit, induxit. 2 Quid igitur SimiI eat, inquit, apud eundem in pr- et manubiis Nihil proseet latiusmodi. 25. amneque ornatiua fit additis manubila, neque exaggeristiua modulatiusve aed aliud omnino praeda est, ut in Iibria
rerum verborumque veterum scriptum est, aliud manubiae. 26. Nam praeda dicitur eo ora ipsa rerum, quae
315쪽
eapta sunt manubiae ero appellatae sunt pecunia aquaestore ex Venditione praedae redacta. 27. Utrumque ergo dixit . Tullius, cumulandae invidiae gratia, decemviros ablaturos, perseeuturosque et praedam, quae nondum esset enundata, et pecuniam, quae ex venditione praedae percepta esset. 28. Itaque haec inscriptio, quam Videtis: EX ΜΑΝUBIIS, non res corporaque ipsa raedae demonstrat; nihi enim aptum est horum a Traiano ex hostibus; ae faeta esse haee
eomparataque ex manubiis, id est, ex pecunia praedaticia decIarat. 29. Μanubiae enim sunt, sicuti iam dixi, non praeda, sed peeunia per quaestorem populi Romani ex praeda Vendita contracta. 30. Quod per quaestorem autem dixi, intelligi nunc oportet praefectum aerario significari. Nam eura aerarii a quaestoribus ad praefectos translata est. I. Est tamen nonnusquam inveniare, ita aeripsisse quosdam non ignobiles scriptores, ut aut temere aut incuriose praedam pro renubiis, et manubias pro praesta posuerint aut tropica quadam fg xa mutationem vocabuli fecerint quod facere eoneessum est scite id periteque facientibus. 32. Sed enim, qui proprie atque signate Ioeuti sunt, sicuti hoe in Ioeo Μ. Tullius, manubias pecuniam dixerunt.
voeana primam murebiam timendam esse et item talia ex eiusdem verbis ad rectam se euram pretiscentia.
I. P. Nigidii verba sunt ex Commentariorum Grammaticorum vicesimo quarto, omitiis in liseipIinis lo-etrinarum omnium PraeeeIIentis: Deinde, inquit, vocu- δαιio qui poterit servari, si non sesemus in nominibus, ut Valeri, utrum interrog-di an vocandi sints Namcnterrogandi secunda νιωθα superiore tono si quam prims, dein novissima deiicitur: at in resti serenas summo ton est primας deinde gradatim deseendunt.
2. Si quidem P. Nigidius diei praeeipit Sed si quia
316쪽
nunc Herium appeIIana, in casu voeandi, aeeundum id praeceptum Nigidii acuerit primam, non abierit, quin rideatur. 3. Summum autem tonum προσωδίαν aeutam dicit et quem accentum nos dicimus, oeuIationem aΡ- peuat et easum interrogandi eum dicit, quem nune uos genitivum dicimus. 4. Id quoque in eodem Iibromigidiano animadvertimus: Ss usus, inquit, mi ei ειδε uiua magni aeribas, unum i farito extremum; in vero hi magnai, hi rem te ei, eam murestudinis recto, tum ante i seribendum erit e, atque id ipsum etes in s milibus nemo huius terra seroas, i liter sit extrema si ui terras, per e scribendum est. Demmei qui aeribitin essurintsrrogandi, veruteum die uam ei studiosus, e et i scribat; at eum mi, tum per unum aeribendum est, non paris, qui dandi easus est. 5. Haec nos auctoritate doctiaaimi hominis adducti, pr pter eos, qui harum quoque rerum acientiam quaerunt, non praetermittenda existimavimus.
1. Parthenii poetae veraua est: Γλαυκεν, καὶ πηρει, καὶ πιναλίω νελικέρτημ2. iam versum Virgilius aemulatus est itaque fecit, duobus vocabulis venuste immutatis, parem: Glauco, et Panopeae edi οὐ elicertae. 3. Sed iII Homerico non an re parem neque similem fecit eas enim videtur Homeri simplicior et ataeerior, Virgilii autem νεωτερικωτερος, et quodam quasi femu-- ne in Iaso tueatior: Tαυρον Ἀλφεαν, ταυρον δὲ Ποσειδαωνι. Taurum Neptuno, taurum tibi, pu her Apsus.
I. Legebatur Panaetii philosophi liber De Ossiciis a
317쪽
eundu ex tribus illis inclytis Iibris, quos Μ. Tullius magno cum studio maximoque opere aemulatus est. 2. Ibi scriptum est, cum inulta alia ad bonam frugem ducentia, tum veI maxime , quod esse haerereque in animo debet. a. Id autem ea ad hanc ferme sententiam Vrta, anquit, hominum, qui aetatem in medio rerum regunt, re sibi κει- isque ess usui verunt, nsgotia periculaque ex improvias assidua et prope quotidisna fert. Ad emeavena at-gua declinanda perinde eas oportet animo semper promto atque intento, ut sunt atMetarum, qui pancratcreatae voeantur. 4. Ναm sicuti illi, ac certandum Oeati, proieetis reus brachiis consistunt, eaputque et ossuum maribus opposiιis quasi auo praemuniunt; mem-δrσgus eorum Omnia, priu3quam pugna mota est, ut avitandos ictus aut sunt, aut adfaciendos parata itarem ua atque mens viri prudentis, adversus Manet petu- Iantias iniuriarum Omni in Deo atque in tempore prospiciens, debet esse erecta, rerduo septa, solida, s edita, nunquam connivens, nuSquam Gosem suam secten' eonsili ere ationesque contra fortunae verbera Onerastus instrias iniquorum, quasi brachis et manus,proten nset ne gure in re adversmet in repentina irretirasci, i aratiari protectasque nobis, hortatur
I. Verba sunt Claudi Quadrigarii ex AnnaIium eius tertio decimo Concione rimissa, etellus in Capitoliiam
venit eum muItis mortalibus, inde eum domum pro ise tur, tota rinita eum reduxit. 2. Cum is Iiber eaque verba Μ. Frontoni, nobis ei ac pIeriaque aliis assidentiabus Iegerentur; et cuidam haud sane viro indocto videretur multis mortalibus pro Rominibus multis inepte dii-gideque in historia, linisque id poetice dixisse tum Fronto iI1i, cui ho videbatur: in tu, inquit, aliarum homo rerum iudieii elegantissimi, mortalibus mutilari
318쪽
eptum ilhi videri et frigidum Nil autem arbitrare ea
sae fuisse, quod vir inodeatu et puri atque prope quotidiani sermonia, mortalibus maluit, quam hominio rui-eere Eandemque redia futuram fuisse multitudinis demonstrationem, si eum mutiis hominiams, ac non eum multis mortalibus diereet 3 3. Ego quidem, inquit, sie existimo, nisi si in aeriptoria istius omnisque antiquae orationis amor atque veneratio eaeco esse iudicio facit, Ionge lateque esse amplius, prolixius, malua, in signifieanda totius prope civitati multitudine, mortales quam Aomines dixisse. . Namque multorum hominum ny-PeIlatio intra modicum quoque numerum cohiberi atque ineludi potest; mulι autem mortases, nescio quo Paeto, et quodam sensu inenarxabili, omne fere genus, quod in ei vitate eas, et ordinum, et aetatum, et sexus, Omprehendunt. Quod scilicet Quadrigarius, ita ut res erat, ingentem atque promiscam multitudinem Voleua ostendere, cum multi mortalibus eteIIuin in Capitolium venisse dixit, ἐμφατικωτερον, quam si eum multis homin tius dixisset. 5. Ea nos omnia, quae Fronto dixit, eum ita, ut par erat, non approbantes tantum, sed admirantea quoque audiremus: Videte tamen, inquit, ne existimetis, semper atque in omni Ioco mortales mulιos pro multis hominibus esse dicendum; ne Iane fiat Graecum iIIud de Varronis satyra proverbium, ἐπὶ τῆ φακῆ μυρον. 6. Hoc iudicium Frontonis, etiam in parvis minutisque Vocabulis, non praetermittendum putavi, ne nos forte fugeret lateretque subtilior huiuscemodi verborum consideratio.
I. Animadvertere est, I raque verborum Latinorum ex ea significatione, in qua nata sunt, decessisse vel in Miam longe, vel in proximam, eamque decessionem metam esse consuetudine et inscitia temere dicentium,
quae cuimodi sint, non didicerint. a. Sicuti quidam
319쪽
Mosem esse homani putant octantum e. o Ios et genas, quod mee προσωπιον dicunt quando eris ait forma omnis, et modus, et faetura quaedam eorpori totius, Deiena dicta ut ab aspectu spectes, et a gendo ingurre. 3. Itaque Pacuvius in tragoedia, quae Niptra inacribitur,fam n dixit hominis pro eo oria longitudine: Aetaιe, inquit, λιωrm fero, ingento, faeie proesro
4. on olum autem in hominum corporibus, sed etiamin erum cuiusquemodi aliarum, facie dieitur. Nam montis et coeli et minis Desea, si tempestive dicatur, probe dicitur. 5. Sallustii verba uni ex Historia a eunda: Sarainia in Amrieo reri, Dei vestigii humrens, in orientem quum in oecidentem latior prominet. 6. Ec-- autem id quoque in mentem venit quod etiam Plautus in Poenulo faterisv pro totius corporis colorisque --bitu dixit. Verba Plauti haec sunt: ΙΗ. Sed earum nutrix qua siε eis, moi expedi. ΙΜ. Stretaerari haud magnoe, Orpore quias stylu. ipsa εα εα ΙΜ.L Sperie venusta, ore parvo, atque eulis e nigris. ΙΗ. Formrem quidem Aereis verbis depinxti probe. I. Praeterea memini Quadrigarium in undecimo faterismPro statura totiusque orpori figura dixisse.
I. Laudabat vendit atque a nuper quispiam in li-hraria sedens, homo inepte g oriosus, tanquam unus es-ae sub omni oeIo satyrarum, Varronia enarrator, quas artim Cynicas, alii Μenippeas appentini et iaciebat inde quaedam non admodum dimellia, ad quae eoniicienda adspirare pome neminem dicebat. 2. Tum forte eum ego librum ex iisdem satyria ferebam, qui Nροκυων inseriptu est. I. Propius igitur necessi et:
320쪽
Nosti, inquam, magister, verbum illud aetIiee vetus:
Egregiam musicam, quae sit abscondita, eam ellae nuIIiret Oro ergo te, Iega hos versus Paucurus, et ProUe
bii istius, quod in his versibus eat, sententiam dicaa mihi. g. Lege, inquit, tu mihi potius, quae non intelligia, ut ea tibi ego enarrem. 5. Quonam, inquam, paci Iegere ego Possum, quae non assequor Indistincta namque fient, et confusa, quae legero, et tuam quoque impedient intentionem. 6. Tunc, aliis etiam, qui ibi aderant, compluribus idem comprobantibus, desiderantibusque accipit a me Iibrum veterem, fidei apectatae, Iuculente acria pium. I. Aecipit autem inconstantissimo vultu et moestissimo. . est quid deinde dicam Non audeo heres postulare, ut id credatur mihi. s. Pueri in Iulo rudes, at eum Iibrum aecepissent, non ii magis in legendo deridieuli fuissent; ita et aententiacintercidebat, et verba corrupte pronuntiabat. 10. Reddit igitur mihi ID brum, multis iam ridentibua et Vides, inquit, oculos ineo aegros assiduisque Iucubrationibus prope iam e ditos vix ipsos literarum apice potui comprehendere: cum vaIebo ab oeutis, revise ad me, et Iibrum latuin tibi totum legam. I. Reete, inquam, ait oculis, magister, tuis. 2. Sed in quo iIlis nihil opus est, id, rogo te, dicas mihi Caninum prandvum in hoc loco, quem Iegiasti, quid significat 3 3. At ille egregius nebulo, quaaidissicili quaeatione perterritua, exsurgit statim, et Rhi-ena: on, inquit, parvam rem quaeris talia ego gratia non doceo. 4. Eius autem Ioel, in quo id proverbium
est, verba haec unt: Non vade apud mestheum sertas, tria gener esse vani, nigrum, remum, medium, quod Oeant κιρρον novum, vetus, medium; et emeere nigrum virus, remum urinam, medium πέ M a novum refriger
num 15. Quid significet prandium eaninum rem Ie- viculam diu et anxie quaesivimus. 6. Prandium autem abstemium, in quo nihil vini potatur, reninum dieitur, quoniam uania vino caret II. Cum igitur medium via