장음표시 사용
351쪽
Exortarum, inquit, suum pransum, Graιrem, Mori eum eduxit foras atque instruxis. 6. Consolor quoque in partem auaram, Praeterquam dictisolitum eat, aeriptum invenimus in epistoI R. etelIi, quam cum in ex- allio esset, ad Cn. et ad L. Domitio dedit in eum an mum, inquit, vestrum orga m video, veAemanter cons Ior etfae virtusque Osstra mihi rent O M versatur. et Testat itidem et intrepretata eadem ratione dixit M. Tullius in primo libro De Divinatione ut testor in terpretorque verba communia videri debeant. 8. SM-- Iustius quoque eodem modo: Dilargitis proscriptorum oonta dicit, tanquam Verbum Iargior sit ex verbia eommunibua Veritum matem sim puditum et pigitum, non personaliter per infinitum modum dieium esse, non a vetuatioribus tantum videmus, sed aru quoque Tullio in seeundo De Finibus Primum, inquit, Aristippi Cyro--seorumgus Omnium, quos non est veritum in e voει- state, quos maximi Dedine sensum moveret, summum honum ponors. 10. υ ρου quoque, et veneror, eteon-
Cursusque dabit venerata seeundor. I. consessi autem aeris, de quo facta cohfessio est, an XII tabuli seriptum eat, his verbis: ERIS COΝ-
FESSI REBUS RUE IUDICATIS TRIGIΝTA DIES IUSTI SUΝTO. Item ex iisdem tabu1ia id quoque est: QUI SE SIERIT TESTARIER, LI
BRIPEΝS E FUERIT, I TESTIΜONIUM FARIATUR, IMPROBUS INTESTABILISRME ESTO.
Quod Merenus Numidistis Muram rationis novam ex Or elanctus Graecia mutuatus est.
I. Apud R. eteIIum umidicum, Indibro Aecusationis in Valerium Μessalam tertio, nove dictum esse an
352쪽
natas, quod ait seat diducti atque distentia. . ItaquePIasius in Μilite glorioao, altera in emutata, P-- positi voeabuti morem, is eois dicit, pro eo quod eatias assis: Credo ego istas exem is ea esse e----laetae
I. HIIo Crotoniensia, athIeta iuuatria, quem In or vleia aeripium eat Olympiade quinquagesima coronarum esse exitum habuit e vita miserandum et mirandum. a. Cum iam natu grandi artem athletieam dealaae citerque
353쪽
saeeret sorte solus indoeis Italiae silvestribus, quereum vidit proxime viam, patulia in parte media rimis hiantem. 3. Tum experiri credo etiam iunc voIens, an uilae sibi reIiquae vires adessent, immissis in eaverea arboris digiatia, didueere et reaeindere quercum conatus est ac mediam quidem partem discidit divellitque 4 quercus a tem in duas diducta partea, cum ille, quasi perlaeto quod erat eonnixus, manua laxa et cessante vi rediit in naturam manibusque eiu retentia ineluataque, trieta denuo et eohaesa, dilacerandum hominem feris Praebuit.
emam ob eaNaam nobiles pueri Atheniensium tibias ea νεχ sierint, eum patrium serum morem canendi haberentia Alcibiades Atheni hnsis eum apud avunculum Periactem puer artiba ac discipIinia Iiberalibus erudiretur, et arcessi PericIea Antigenidam tibicinem iussisset, ut eum eanere tibiis, quod honestissimum tum videbatur, e eeret traditas sibi tibias, cum ad os adhibuisset, innas' aeriue, pudefaetua oria deformitate abiecit infregitque. 2. Ea re eum percrebuisset, omnium tum Atheniensium eonsensu, discipIina tibiis canenti desita est. 3.Seriptumhoe eat in Commentario Pamphuae nono et vieesimo.
I. Quo C. Caeaar et n. Pompeius die per eiviIe beIIum signia eouatia in Thessalia eonflixerunt, res accidit Patavii in Tranapadana ItaIta memoria digna. a. o
neIiua quidam sacerdos, et Ioeo nobilia, et sacerdotii ro- Iigionibus venerandus, et castitate Vit. sanetus, ese te mota mente conapieere ae procul dixit, pugnam acerrimam pugnari, ae deinde alios edere, alios urgere; eaedem, fugam, tela volantia, instaurationem pugnae,
impressionem, gemitus, vulnera, perinde ut si ipse in
354쪽
proeIi versaretur, oram Videre aes voeiferatu est; ac postea subito exeIamavit, Caesarem vieillae. . t Cornelii sacerdotis hariolatio Ievis tum quidem via est et vecors magnae mox admirationi fuit, quod non in eo pugnae dies, quae in Thessalia pugnata eat, neque proelii exitus, qui erat praedictus, idem fuit ae omnes quoque pugnandi reciprocae Vicea, et ipa exereituum duorum conssietatio vaticinantia motu at a verbia x
Verba M. Varronis memoria digna, eae satyra, quoe cra
I. Non paucissimi sunt, In quos potes convenaere id, quod Μ. Varro dicit in atyra, quae inscribitur Περιἐδεσματων. . Verba haec unt: Sr, quantum Feraesumsisti, ut tuus pistor bonum faceret panem eius au Meimam fluosophis aedisses, pas bonus iam ridemeasesfactus. Nunc tuum qui norunt, τοrunt emare miLrebus emtum te qui novit, nsmo eentu88is.
Noeae quaedam a MApidis poetae genere, rea, moram, qua eius m e vitae.
I. Euripidis poetae matrem Theopompus agrestia olera vendentem Victum quaealsae dicit a Patri autem eius, nato iIIo, responsum eat a Chiadaeis, eum Pu Tym, eum adoIevisset, Victorem in certaminibu fore iste puero fatum esse. 3. Pater interpretatus, ath etam lebere esse, roborato exercitatoque 1ii sui corpore, Olympiam extaturum eum inter aihIeta puero deduxit. e primo quidem inisertamen per ambiguam et tem receptus non eat. Post Ieuianio et Theaeo emi mine pugnavit, et eoronatus est. .mox, n eo oris eura ad exeoIendi animi studium transgressus, nuditor
luit physici Anaxagorae, et rhetoria Prodita in morali autem philosophia Socratia. Tragoediam aeribere natus annos duodeviginti adortus est si Phuoinomina
355쪽
fert in 1 via SHamine apeIuneam esse tetram et horriadam, quam nos vidimus, in qua Euripidea tragoedias .eriptitarit. .miaterea fere omnes in maiorem modum exosus fuisse dieitur: sive quod natura abhorruit a -- Iterum coetu, alve quod simu duas uxores habuerat, eum id decreto ab Athenienaibua faeto tua esset, 4-- Tum matrimonii pertaedebat. . Eius odii in muIterea Ariaiophanes quoque meminit ἐν πως προτέραις eo ιοφοριαζουσαις, in his eranua: ν οὐν μασαι νιν παραινω καὶ λθω, τουτον κολασαι τον ἀνδρα πολλῶν Ουνεκα, γρια με ἐμας, συνωκες, δρῆ κακα,
υτ ἐν ἀγρίοισι λαχανοις αυτὸς lis τραφείς. S. Alexander autem AetoIua hos de Euripide verama
s. Is eum inmaeedonia apud Arehelaum regem esset, utereturque eo rex familiariter, rediens nocte ab eius Coena, eanthus a quodam aemulo immissis diIaceratus eat, et ex his vulneribus mora aemia est. 10. SepuI--m autem eiu et memoriam Μaeedonea eo dignati sunt honore, ut in gloriae quoque Ioeo praediearent; υ ποτε σον μνῆμα, υριπίδη, ωλετο που quod egregius pis in morte obita, epuItua in eorum terra foret uuamobrem eum Iegati ad eos ab Atheniensibus missi peti aeni, ut ossa Athenaa in terram illiu patriam periniti Tent transferri, maximo onaenaumacedones in ea rodeneganda perstiterunt.
I. Praestantissimos virtute, prudentia, viribus, Ioris
356쪽
que ea in senioribus Iertaque omnibus, sexagesinrima tertium vitae annum cum pericuIo et cIade Mima venirem corporis, morbique grayioris, aut vitae interitus, aut animi aegritudinis. 2. Propterea, qui rerum verborumque istiusmodi aludio tenentur, eum aetatis unum a peIlant κλιμακτηρικον. a. octe quoque ista proxima inperiore, cum librum Epistolarum divi Augusti, una ad Caium nepotem suum acripsit, Iegeremus, duceremum que Iegantia orationi neque morosa neque anxia, sed faei1i hereIe et simpliei, id ipsum in quadam epiato a s per eodem anno seriptum offendimus, eiusque epistolae exemplum Me atrox Drad. Octobr. Ave, s CH, meus seeuua Meundissimus quom semper medius indius sidero, eum a me bos sed praecipue diebus tMoua, gustas est Maternus, seu i me requirunt sum Casum 'quem ub ungue Ase dis isti, spero Metum et bene,
Ients eeIebrasse quartum et Iexagesimum natαIem meum. Nam ut vides, κλιμακτῆρα eommunem seniorum omnium tertium et oexagesimum annum evasimus Deo. autem Oro, ut mos quantumeungue superest rem oris, M sareis vobis tradueere Maret in statu re pubδω- Ρ-Heissimo, ανδραγαθουντων μων καὶ διαδεχομένων -- cinem meam
I. Cum legeremus orationem veterem Favorini, non indiserti viri quam orationem totam, ut meminisse PD aemu odio esse hereIe istiusmodi auintus atque victus, perdidicimus a Verba, quae apposuimus, Favorini haec unt Prae et popinas atque Iuxurias neontcoenam Mutam aesas, nisi eum libentissim edis, tum αυ- ferretur, et αἰ- Meo melior atque remptior gueeentur tum a nune a eoenae Rabstur inter istos, guibus σει-- tua et stidium pro cereis proeedit qui negant, movem, Froerer e Gm, totam eomesse oportere; eels-
357쪽
rarum artam atque altilium nes tantum apponatur, ut reetaniculis inferiori parte satur ant, convivium putantenopia sordere svorsorem partem avium atque Dialium qui edunt, eos palatum non Arebere si proportione ιuxuria pergit crescere, quia relinquitur, nisi, delibari sibi eoenas iubeant, ns edendo defatigentur quando atratus auro , argento, Furpura, amplior aliquot Rom
nibus, quam dii immortarebus, adoreantur.
I. Vere ac diserte Caeeilius hoc in Subditivo aeripsit: Nam ii sunt inimie pessumi, onte Ailaro, eor aristi,
Quos neque ut apprendas neque ut mittas, stares. 2. Hos ego versus, cum de quodam istiusmodi homineaermones essent, in irculo forte iuvenum eruditorum dixi. . Tum de grammaticorum vu1go quispiam no-hiaeum ibi assistens, non sane ignobilis: Quanta, inquit, Iicentia audaciaque Caecilius hie fuit, eum fronte fluaro non fronte hilara dixit, et Itam immanem so1oecismum
nihil veritus eat 4. Immo, inquam, potius nos et quam audaces et quam licente sumus, qui ontem improbe i docteque non viri1 genere dicimus, eum et Tatio propo . tionis, quae anatio appenatur, et Veterum auctoritates non hanc, sed hune frontem debere diei suadeant. 5. Quippem Cato in quinto Originum ita scripsit Postrisi a gnis eouatis, aequo fronte, pectitatu, equitibus atque area eum hostium legionibus pugnavit. Reet quoque Onis idem Cato eodem in libro dieit. 6. At ille semidoctua grammaticus: lasaa, inquit, auetoritates faetas quas quidem ut habeas, posse fieri puto; sed rationem die, quam non habes. I. ique ego his eius verbia, ut ii m erehat aetas, irritatior Audi, inquam, mi magister, licitiem salsam quidem, sed quam redarguere falsam essiseu non queas. 8. Omnia, inquam, oeabuIa tribus Ili
xis finita, Mibetis nona finitur, generis mascuIini sunt,
358쪽
si in genitivo quoque casu eadem syII a finiantur ut mons, pons, frona. s. At ille contra renidena Audi, inquit, diaeipule, Iura Ita consimilia, quae non sint generi mascuIini. 10. Petebant ibi omnes, ut vel unum statim diceret; sed eum homo vitum intorqueret, et non hisceret, coloreaque mutaret tum ego intercesai, et Vade, inquam, nune, et habeto ad requirendum triginta dies postquam inveneris, repete nos. II. μque ita hominem nuII rei, ad indagandum Vocabulum, quo rescinderet finitionem fictam, dimisimus.
I. Iutare ius in Iibrorum, quos Περὶ V υχῆς inacripsit, Primo, eum de morbis dissereret in animos hominum ineidentibus, virginea dixit ΜiIesii nominia, se
in quo tum in ea eivitate erant, repente, aine uua via denti causa voIuntatem cepisse obeundae mortis ac deinde Iurimas vitam suspendio amisisse. 2. Id cum accideret indies crebrius, neque animi earum mori Perseverantium medicina adhiberi quiret, decrevisse MiIesios, ut virgines, quae orporibus suspensus demortuae forent, ut eae omnes nudae eum eodem laqueo, qui ea-aent praevinctae efferrentur. Post id decretum virginea voluntariam mortem non petisse, pudore soIo deterritas tam inhonesti funeria.
I. C. Fannio Strabone Μ. VaIertomessala Cosa a natulleonaestum de philosophia et de rhetoribus Latinia factum est: Μ ΡΟΜ PONIUS PRAETOR SEΝΑ-
TUM COΝSULUIT, UOD VERBA FACTA SUΝT DE PHILOSOPHIS ET DE RHETORI-RUS DE EA RE ITA CENSUERUNT, UTI M.
359쪽
LIB. XV. CAP. II. 3 3PοΜPONIUS PRAETOR ANIMADVERTE RET, COERARET RUE, UT EI E RE PUBLICA FIDEQUE SUA VIDERETUR, UTI RO-ΜAE E ESSENT. 2. Aliquot deinde anni post id
senatusconsultum Cn. Domitius Aenobarbus et L. Lieianius Crassus Censores de coercendis rhetoribus Latinia
ita edixerunt: RENUNTIATUQEAT OBIS,
BIS NOΝ PLACERE. 3. Neque illis soluantemPoribus nimia rudibus, needum Graeea disciplina expo- Iitia, philosophi ex urbe Roma puIa sunt: . verum etiam Domitiano imperante senatulleonsuu electi, atque urbe et Italia interdicti sunt. 5. Qua tempestate Epietetus quoque philoaophus propter id senatulleonavi
I. c. Graechus, eum ex Sardinia rediit, oration m affpopuIum in oncione habuit. 2. Ea verba haec unt: Versatua sum, inquit, in proviseia, quomodo ex uau e
360쪽
I. Utor, et versor, et Aortor, leo Oser, omniunia verba sunt, ne dici utroqueveratis pollaunt vereoras et vereor abs te, id eat, tu me vereris utor te et utor rebate,
Id eat, tu me Mevia Aortor te et hortor reboas, id est, tu me hortaria; omODrus et consolor abs te, id est, tu me consolaria; usator quoque et interFretor significationexaeiproca dicuntur. 2. Sunt autem verba hae omnia' ex aItera parte inusitata; et, an dicta sint in eam quoque partem, quaeri solat a. Afraniua in Conaobrinis: Hem istoe parentum est τιι vilia liberis, Ubi marunt metui, quam vereri se ab suis. Hic vereri ex ea parte dierum est, quae est non usitatior. 4. Novius in Ligarisca verbum, quod est utitur, ex eo traxi parte dicit: Qui superis mutire, quae non utitur, emitur tamen 'la est, quae usui non est. i. Μ. Cato in quinta Origine.