De apologia Athenagorae, patris graeci IIe seculo florentis. Thesim

51쪽

CAPUT II DE ITII EXAG0RAE VITA. 17 Athenagora ad idem conversione, qui in sacris Scripturis tela quaerundo contra Chri Stiano S, christianus asstus esset, revera contigisse potuerunt. Immo hoc aliquatenus confirmari videtur nova illa via quam tenuit apologeta no Ster quemadmodumoni in prius sacros Chri Silanorum libros accurate Versaverit, ut Christianos redargueret, Sic deinde, si dem jam comple XUS, permulta sex ethnicis scriptoribus hausit et citavit, quae adversus ethnicos ipsos con Verteret homines Ut autem aptius certaret, G κω.6ξτzΞIO IIων τ χτθαι , Si qui ait Philippus Sidetes divinis scriptis incumber coep0ral, hostili scilicet impulsus mente quae potissimum cura in ol nunc do sensoris opere eminet, adeo ut haec eadem modo Vox κωgi rursus apud scriptorem haud Semel Occurrerit, Sic capite I ' u κρυθως

Relio i permutata, eversum consilium, at idem ingenium, plaeadem cum aggrediendi tum essendundi ratio. Postremo, in illa quam Pyth0nagora Philippus Sidetos tribuit notitia, ea quae ad tempus Spectant falsa vel dubia,

reliqua aulem Vera aut prorSus verisimilia es Se merito concludereri UeaS.

Duo igitur de Athenagora a nobis aut 0rpensa testimonia argumento Sunt hujus Supplicationem circa annos 3004 430, doctis quibusdam Minoris si a prosbyluris in duobus litoris illius, quod Α0geo mari alluitur, oppidulis, Olympi scilicut atque Sidae, sine ullo dubio esse cognitam'

52쪽

Atlamon, ut j iis doni fama ubi quo pariter invaluserit mullum ali suil in illa tu ipsa Minore si Eusebius Caesarono in Palaestina piscopus, ineunte V seculo, quam Vi plenam

suam Ecclesia Historiam urseripserit, Visus est Omnino non au liis Serat lienagoram unquam im Stitis Se atque e X runt eodem

Seculo, Sancto II ieronymo qui tam diu in Asia vixit ibi quo

his lorica quaedam et praestantia composuit opera ne numquidem nostri apologulae Vestigium Occurri S se credas, nequed hoc melius ullum istorum successorem S Se edoclum. Quo modo autem Athenagoras egregio illo rerum Seriploros,

quibus magna christianae historia defluit traditio, fugere potuerit Difficillima sane quaestio, saepissime e nonnulli Sma X imo annis indagata, nondum lamen X plicata. Nempe illius pologia Graeca philosophia, ut infra monSirabitur, plenior quam ceterae, si de lilius viris, pietatis potissimum avidi parum placuit et quae minus ad idem ulciscendam quam ad conVertendos paganos poetaret, inter Platonis philosophiam et Christi doctrinam commune aperiendo parte S,

paulatim ab ipsis Ecclesia doctoribus omitti potuit, postquam Graecam philosophiam christiana religio do vicerat gentiliumque hominum multum decrevera num frus Attamon linucii Felieis qui Oetamus inscriptus si dialogus, is plurima ipse afpaulo minus subtili philosophia est imbutus, a christianarum

rerum Scriptoribus commemoratus est cuncti S.

Eduardus autem Schwarta in suae Athonagorae editionis praefatione, quam anno 189 throtulit, non mirandum putat nostri suique apologulae si doctrinam et iugalitiam a Christianis iam parvi aestimatam osse quippe rebus iis Supplicationem caro re quae in ceteris pologiis apud doctos aut fideles viros

53쪽

CAPIT II. - E AT EXAG0RAE VITA. 9plurimum Valerent, si chronologia is scilicet ut si narrationibus de confessorum constantia , cum Caesarum ne decreta quidem momoriae raderet'.

Nihilominus animadvortendum eamdem sero, immo pejorum ortum nonymi viri ad Diognetum Epistula Hormiaeque operi accidi SSe, quae, quanquam admodum aliis robus atque Λthenagoraerapologia sunt sepleta, a Voloribus Ecclesiae scrip loribus penitus praetor missa sunt Ergo oportet demisse pro sileamur nos ius per caecum fortunam tulisse quo minus Ser Vala vel amissa Sint antiquorum auctorum Opera mirique de Athonagora silentii apud antiquos colosiae rorum scriptore Signota qua Silam S Se cauSaS, quae post Ot Xncla Secula OS- loros fortasse semper fallunt'

Restat quidum ut Athenagorae opera ipsa, qualia antiqui S-simi roddunt codices, sedulo in lor rogemus, si quid nos de hujus vita ut luo uolate certior os faetant. Tam si sequenter thonagorae opera cum Justini operibus conjuncta in manu scriptis codidibus atque indo in ditionibus apparuerunt Ut nostro tempore incidero potu ori suspicio Supplicationum a christiana antiqui fato pro aliqua Justini Apologia

1. P. III. Ibidem animadvertit u ne ceteris quidem apologeti EccleSiam multum a Vi SSO D. 2. V. REX A X, t. VII, P. 24 D. 2.

3 Hai id immerito quid om conjicit B ΝΑΝ t. VII post icaeen Se concilium, ubi multi in rebus constituta erat theologia, apologeta illos, qui antea hanc theologiam non Semper sine ullo orrore explieare tentaverant, in aliquam SVS icionem venisse. - Eruditissimus autem presbyter CC it Esue sentit the- DR Orne pologiam, Qui defuissset ullum scriptoris nomen, dia Stino attributam e Se jam ante Eusebium qui ob hanc causam et omnino de ostro tacuerit et quamdam ustini Apologiam Marco Aurelio missam injuria commemoraVerit Bullet in Dilique. t. III, 882 P. 8J .

54쪽

scripta dijudicavissu Videas : nam plurimos illonagorae codices doctissimi Germania viri, qui ab his sedecim annis in illis laboravero, dolphus scilicet urna est, scar OH

runt ad antiquiorem codicem quemdam, qui nunc Parisiis, in Publica Bibliotheca conditus numero i. 1 Graecus i natur Qui anno post Christum natum 14 a Olari Laane Xaratus est, Caesariensis archiepiscopi Arethae jussu, qui christianos secundi tertiique seculi apologetas colligere aggres SuS, Athenagoram inter duo apologetica Eusebii seripta insertum in hoc praestantissimum corpus recepit' lque ambo Nostri opera certe X archetypo codice quodam pendere recons conjectum est, qui non post VII seculum conseri plus es sol Porro in Parisino codice Athenagorae pologiae sub Scriptionem, si h υχI0γου D ei licet u zSτ6Si is ste Arethas ipse non Baane S Sua manu notaVit, quod jam ab duardo Sehu arta anno 189 indicatum , nuperrime l896 post novam codicis recensionem a doctore icthlo confirmatum est T.

Comperit idem De Resurrectione lib0lli initio a Baan haec

1. Haec suit eleberrimi Hai iaci Sententia Ueberliel erat ist. p. 175-I89 1882). Sed ab ea sensim recessi S Se Videtur, es. GeSehi l le, ' pars. p. 25 , 1893, et II pars, P. 3 l . n. 4. 189 . - s. Supra D. 3 de re S byter DUCHESXE. 2. V. Indicem, I. 3. Ejus descriptionem legas apud OTTO, ed. At laenagorae p. XIII 185J HARNACK, et erile erun9. D. I Sqq. 1882 - OSCAR VOX GEBIlΑΗDT, ejuS de in Ol- lectioni t. I, ol. 3 Der reti ascocleae Paris. r. o 1, 1883 - SCHWARTZ. d. Athenagorae P. III sqq. 1891 - HARNACK, GeSchichle .... I pars, P. 257, 1893, et II parS, P. 317 n. 4, 189J. 4. Uterque Athenagorae liber, qui inter Eu Sebi Praeparationem et ejusdem adversus Hieraclem versatur s. 322 '-364 ' Occupat. 5. Η ΑΗΝΑ Κ, Ges hichie. D ParS, p. 25 . - Cf. Cll VARIZ, P. cit. D. IV. 6. P. 4. Hic typographi lapsu . IIII E BEIA . VO Scripta St, Vide Corrigenus, P. XXX. I. HARNACE Geschichie. II parS, p. 31J, . . quidem hujus tituli aliorumque textum diligentius retuli, qualem ex ipSO codice Vice mea recogno Veram : Sic animadverti Aretham errore α πρεσο Ξῖα. - Ο Si sinem pologine Pro α πρεσ-

55쪽

Supplicationis quidem fronti alior haur0 titulus, qui in

puis aliis pologiae legitur codicibus Muti non si scilico IIII I 0 Parisino 1 4, quorum alter idolicet D seculo XII altor adjudicari potus Ex his apparet prius illius Caesarea Palaestina urbis, in

qua ineunt o IV seculo Ecclesia historiam scribens Eusebius Athenagoram silenti praeterierat, archiepiscopum Aretham, Se po Stea Seculi S apologetae nostri opera cognita es lima laque collegisse et intur notatione a Suam et ipSius manu prosectas pologiae Sub Scrip Si S Se h υχI080υ ΘΞτ6Ξ I. i. Hunc autem appellationem X cellenter congruere jam vidimus eum litulo illo quo hillippus idolus circa annum 30 ad 0signandam Athenagorae Supplicationem Su erat G υπε et

Hoc igitur singulare nomen πρετθε et dignissimum quod attendatur, cum pleraque illius generi opera, qualia diis lini, tantum apolooiae, Graece in πολιI I dicantur Quamobrem,

2. P. XIII.

3. SCHWARTZ, P. q. 4. Mutinensem codicem, ab Iarna se ut attributum Geschichte, P pars, p. 257 Otto X retulerat p. ix). Idem Parisinum J si sequi decimo vel saltem undecimo adjudicandum is putarat, P. XIV. Hi duo codices ex Ha acli sibi d. a Pari Sino 45 pendent, sic ariSinu 450, anno 136 exaratus, qui De Resurrectione libelli in modo continet. - Mutinensi autem pendent Argentoraten Sis . anno 1840 incendi QOn Sumptu S, Otto boniani 9 et 2J4, alie anus 126l, lectiones Marani Bigotianae et Sirletianus. - Parisinus 174 genuit Mutinensen alterum It D 20, Neapolitanum II. a. 13, Angelicum B 1. 10 Bodleianos Miscellari eum l Baroeciano S llae 9 et 145, tonen Sem ete. 5. Cf. OHO, P. LXIV, . .

56쪽

li ali sunt haud pauciolhenagoram, cum V 0Xarentur in Oriente Christiani utpote philosophum unumque o Christianoruin doc-lissimis, a fratribus suis esse delectum, qui ab imperatore L mentiam, aut potiuS justitiam impetraret. Immo animadversum est Marcum urelium, quo ipso anno Athenagorae polo uia certe, ut jamjam dicturus sum, composita est, iter facienteni per Orientem, lexandriam et thenas, ubi novos lillos Ophiae magistro instituit, pervasisse, itaque ieri potuisse ut in

harum urbium alterutra OSter unquam lectulus Orationem Suam praesenti imperatori aut obtutorii aut recitaverit Talis aulem conjectura parum Verisimili primum quod

dessensioni inscriptum osse litulum, qui Opus p Sum non deceret, Sed proprium tantummodo tempus signi 11 caret quo Si lii O- latum. Praeterea Marcum Aurelium imperatorum, qui thonis addo S Eleusinis initiari jusserit mysteriis, liristianum Virum sivissu apud s de Christianorum flatu quori, difficillimo admit- latur, neque hujus ullum alit id allegaveris Xemplum Denique Apologiam ipsam ui legenti fere nihil oratorium occurrit . ut mo accuralius per Singula recognoscemuS , quod prosecto non esset si palam fuisset dicenda. - pari nomine hoc significari Scriptorem pia Suum coram principe nec di Xis Se nec legi Sse, sed solum studuisse ut ante jus oculos proponeretur Si qui contendat, respondebo late omnes pologiarum Scriptores et optavisse se operam dedisse ut ita ieret, neque tamen ideo jusmodi titulum usurpaViSSe. Illam vero vocem potius in alterum illum sensum acci-

l. V. ITO, P. LXIII et LXIV. Sic Sentiunt DoDWELL CEILLIEl: Histo ire uenerale

de Auleur Sacres t. II p. 113, d, etc. Cui opinioni obstant B LE Dictionii uire . LE Noctina , Apparatus ad Bibliothecam Maximam veterum Patrum, p. 449-480 et .

57쪽

piendam arbitror, quem jum Budaeus Henricusque Stephanus notaverunt scilicet hoc tempore apud colesiasticos sori plorosset paulo post apud Gregorium a Ziangonum a Vo idem atque intercessio Vel de precatio Valere Solet , ita ut simpliciter Alli 0-nagora Apologia si De Christianis Deprecatio is inscripta sit. Ita tuo inter varias lituli Latine actaS, Hae usu vigent, tranStatio nos ustior ac sudulior mihi videtur ΓΡΡLichii ab Otto adhibita vel etiam L1BELLL a Schwari admissu quam LEGATIO

a Gesner recepta .

Porro reliquum Supplicationis liliatum, N is se ilico t

habemus codicibus, non ante XI'U Seculum, ex his quae diximus, con Scriptum Sse On Stat hi autem verbis quae ad dila sunt Philippi Sideta notitiam tanquam rovitur esse contractam animadVertendum est itaque, ut si inter noliti ad conscriptionem et lituli longioris additionem se intercesserunt secula, tamen udo inter Se quadrant, uno nimirum antiquo fonte do fluxa, ut mutuam auctoritalem alter alteri conferant. Denique thenagorae Originem Xpres Silas etiam codicibus quibus h υχis , appellatur, quam a Philippo designari uni madvertendum est Jam, quae Sequitur titulum, it in Arothain codico ipsa Baanis manu conscripta est . Supplicationi. dedicatio mos

58쪽

Praeclara illa nuncupatio in hoc velerrimo codico ita seliab et

Voces quidem v ἀγκω set Lud Λυτων ut , n arcum Aurelium Antoninum clarissimum philosophum illum, qui summi imperii sui compos inter annos sio et 180, certo modo de si onani omina autem si os υκ Abet γλ I 0 χὀὀto uirum

Lucium otium urelium Verum indicent qui Marci Aurelii se adoptione frater ac deinde gener sui eumque ipso imperator, dono mortuu est anno 69. an Lucium Aelium Aurelium Commodum, Mare Aurelii silium, qui patris primum in summo imperio socius, deinde successor fuit, a sexto decimo seculo ita quaesitum St, ut in dua parte pari prope numero discesserint eruditi .lli, qui a Commodo, Marci ut 0lii filio stant, Lucium Verum Commodi nomen, ubi imperator cum fratre factus est, deposuisse declarant nuque unquam Sarmatico litui esse ornatum, quippe cuju post mortem Sarmaticum bellum gestum fuerit. Prael ore novum ducunt argumentum ab pologiae capit 18', quo ambos imperatore u γ et: καὶ appellato Sall0quitur Scriptor .

2. Editio cuWΑΗTZ, p. 20 V. 7 et . Objecit adversarius quidam lata , se limede Vero, Marci uenero dici potuisse. Cui legas responsum ab Ollo datum nec Sane alidi SSimum, p. LXXli I. - Ultimi quoque pologiae Verbi S c d , Athenagora vota principibus asser u D παις παρα πατρις κατὰ Tho χχ: OzχTO GL 2 ciχη bb zη νασιλεὶαυ. . . , Sed haec verba non ad Marcum et Ommodum, Sed in universum ad Antoninae sana ilia Successionem Spectare videntur. Sic ipse quoque sentit Orio p. LXXI et XXII).

59쪽

CAPUT II DE 'Tlli ΝΑ 0RAE VITA. 25 Sod rospondunt Lucii ori fautoros huic bono convenire Armeniacum titulum, Commodo minimo : una enim Verus anno 163 suscepit, Marcus Aurelius 164 sed deposuit post fratris mortem anno 169, quo tempore Germanicum nomen adscivit sibi Commodo quo silio communicaVit, qui ceterum qua Visae lal nomine abstinuit Armeniaco'. Hoc quidem cum sit unum grave horum pro Luci Vero argumentum, illo potius, qui, pra00unto ille moni, iribus huic aequi nituntur argumentis, Veritatem potius perspeXisse profitendum os t. Itaque py ευ Σκ0ia facile mutandum putavit do elissimus Theodorus omin seu praesertim cum Verbum ipsum in Aroth a codie haud claro scriptum appareat: prima enim manUS, Baanis scilicut nihil nisi si pia ali ρακ6 D X pre S Serat, tibi littera non . ut immurit ni S Moarta erasa esse vid0 tur quod

tum silio convenit, in Supplicationis dedication memoratus est haud secus ac tunc saepissimo celebrabatur atque etiamnum in jusdem Commodi pitaphio logitur Imperatori Caesari Divi Marci Antonini Pii Germaniel Sarmatici Filio . . . L. Aelio Aurelio Commodo Augusto Sarmatie Germanico Maximo Britannico ,, . Si ergo emendata pologia nuncupatione, nihil jam repugnat quominus Suia operi illi annus certo possit assignari.

l. OTTO, P. I XVIII.

60쪽

lius testani rerum scriptor aulio Capitolino u cum Commodo trium pliavit amboque se Sarmaticos appellari jusserunt

eque altera parte postremus compositionis torminus est annus

180. quo obiit Aurelius. Principes autem bielmi Solum duplicem hunc illulum Germanici a mutici in nummis saltem relinuisse animadvertondum'. quo probabile it inter annos 1 Ii, et i 8 natam esse pologiam. IIo probabilius etiam reddit pacis universae celebratio.

quae perraro, imperante Marco Aurolio floruit, nunquam magis fruitum est Romanum imperium Itiam pos Sarmata S eXeunte anno i 6, ut Supra notavimus, profligatos et ante rebellantos modio I anno Germano S. Immo ero intra angustiores etiam fines Supplicationis tempus iam mire inter se quadrant documenta nobis ponere licui. Nam paler et lilius in inscriptione ambo αυτοκρατορες, id est imperatores Oeantur oelius porro Lampridius in Augusta Historia refert Commodus cum patre imperator Si appellatus V. Kal. Decembr. die Pollione et pro OSS. D '. io e St2 ' di Novombris anni post Christum natum 1 6. Ex altera parte, pologiae suae capite o Athenagora S,

humanae carni epularum crimen, ut O ab Ethnicis 'υετζευχοῖ .πὸ , Vocaturum refellendo, declaravit a Christiano mim ser-

is quos nihil domi sit ore posset nunqualia ero suo iam

l. Ulla Commoui, C. II. 2. ECΚHEL, P. OTTO, P. LXX. a. SCHWARII, P. 2. V. 6 et T. . . Commouit Antoninus caP. II.