장음표시 사용
81쪽
lilinque S itie X empla praebuit', quasi nihil esse absurdius eXistimaret quam deos, qui tam lati esse deberent, animalia humi ropontia ossim gere cui u draconismorphiae . Si lianc mihi licet ingero vocem, alludere mihi videtur in illa quam
At si objicorunt isti thoologi diis plerumque non anima
lium esse formam, Sed humanam pariterque hominum sensus et cupidi tu los , otiam tunc, talem rationem osse nugas et ridicula υ γ pG κχὶ ξ At azae , arbitrandum esset u Nam neque ira nec cupiditas aut appetitus nec Somon ad procreandum in de sunt,
etto εω , IIumanam igitur reddant siguram, Sed Superiores sint ira moerore corpori SiVe animi Vulneribus sui ore homicidio flagitiis, amor Vel aliorum deorum Vel hominum, humana Servitute, morte, si reipsa dii sunt Sed hic non porspicere videtur Athenagoras utrumque nece S Sari cohaerere diisque, ubi humana praediti forma sicli sint, humanos simul Sensus tribui debere. Illa quidem nimis humano aut potius pueriliter o diis cogitata, quae recente quidam eruditi Viri uno asperiore verboanthi opopathium appellaVerunt, Vehementer condemnata sunt a Patribus plerisque, quibus hoc erat in certamine adversus Paganos telum quam maXime aptum'. Athenagoras autem, ad 0amdem tractandam materiam, permulto S attulit Versus, abl. Herculem Scilicet Rheam, Jovem, Phanetem ejusque siliam. Phanes ille mirificus et Omnipotens deus erat, quem plerumque Orphici eum lumine ex antiquiore octe ex Siluisse docebant, unde Hu nomen s*αυο lar US). Vide L. PRELLEn, Die 9rie his ne Mytholo9ie, ' editio, t. I, p. 36. 2. Sic intellegendum esse arbitramur, quam Vi non expressa in Verba a Uimalium, humanam hominum, sed certe illa oppositio ostenditur ultimis e. 20 Vocibus et primi liiij v ... αυτοι οὶ So J vis tota Op ωι καὶ ' σειο Ξῖς
3. Vide Ollo p. 98, . . Idem ipsi Pagani quidam Sen Serunt, X. r. linius Major Hist. Nat. II, c. V , quem Supra indicaVi.
82쪽
.s lil ol V L Ut lx ATHENA 0l ΑΚ. Ilomeri uiroque carmin aut ab Euripide Aeschylove ductos'. suorum plures j a iii apud Platonem in Republiea' operorat. Quae exempla multo majore quam apud , OStrum OS est dicendi impetu proseruntur illam ni in Sententiae conformalionem, quae haud semel adhibita, X positionem totam quasi
interdum ea quae retulerunt de diis poetae, breviter infitiatur Seripior, aut pol tu orator, Sic cum duos Homeri versus du
Haud unam insuper interrogationem Surpat, ulli suum de istiusmodi id judicium summa libertate aperit: si uis non ignorantiae accusaret talos Dei sectatores, immo obtructatores,
Subita denique sive ad deos ipsos sive ad ethnicos Scriptores compellatione Sonant, quae miram orationi asserunt alacritatem, si cum pollinem alloquitur scriptor vates ot sapiens et alii futura praesagiens, non es Vaticinatus amasti
. Homeri scilicet 26 versus Euripidis 4 ex Alci), Aeschylia se Fragm. in Thetidis ore lilii unus dolentis ab Ollo in n. missum . 2. L. III. D. 388 e, et II, p. 383 inde quattuor Homeri versiis et quinque
Aeschyli hausisse videtur AthenagoraS, eo magis quod eo aeque reprehendit Plato. - Praeterea a Cohortatione ad Graecos, diu ustino attributa, octo Homeri continuos versus mutuatu eS NOSter. 3. P. 23, V. 29. 4. P. 24 V. 2.5 P. 24 V. 13. adde Supra P. 25, I χυ σαρκα θεὸς κατα εἱαυ ιχ o Gl1όαυλαωη, Kῖγὶ Ουλὁ ξστου πιθυμιας; . 6. P. 25, . . T. P. 24 v. 12. Hanc alliterationem sic Gallice reddidit anno 1547 A naud duFerrier ... e Philothees, in pluStos Alfhees, qui rennent eu plai Si ences Oti Se . . Quadam verbi translatione Philothee utebatur quam post triginta annos usurpaturus et inclytam acturus erat Sanctus Franciscus Salesius. Infra p. 25, v. 1 adjicit Athenagoras Nonne multas hujusmodi impias nugas de iis effundunt dam hae fastidiosa oee 4 ληρου , capiti initio, usum esse ostrum vidimu S. - Cur autem Schii arta praeSen Verbiam κατα-εάλλουσι codice oblatum in futurum καταδαλουσι correxerit, equidem, cum otio et Arelhasco lice con Sentiens, non perspici satis idoneam au Sam.
83쪽
Achillis caedotia, sed etiam manibus tuis occidisti amicum Hyacinthum aut melius ubi Ioniorum aggreditur X
dum Othnicas X posuit sabulas, diu continuit, hic erumpentem tibi videre id oris, adeo ut hoc caput, quod plurimi S ut cetera, aliundat argumentis, coloris incitati ii certo appareat Cap. l .
At sabulam ad physiologiam Gallice et physique revocare
jam X an liquis haud pauci sentaverunt. Quam rationem ethnicos deos defendendi hoc unionio doctissimo eodemque forsan omnium pl0nissimo capite indagat Athenagoras, qui maXima industria inter praecipuos alis interpretationis modo quattuor purpendit' Primum enim Empedocles Sicili sensis illo phil0Sophus, quem tanti aestimabat Lucretius, Jovem nihil esse
nisi ignem, Heram terram, aera lutonem, quam estin Versibus docuit diversaque haec onerosa elementa per principium quoddam amicitiam scilicet cohaerere. Quomodo igitur, rogat Noster, quae Sine amicitia con Stare nequeunt perque alterum principium discordiam confundi possunt, haec deos esse aliquis contendat Quomodo hanc corruptibilem et luxum et mutabilem materiam cum ingenito et aeterno sibique conflante Deo adaequaremus 34. P. 25, V 26 qq. Cf. eamdem Sententiam, Sed non pari Vi instinctam aphidignotum Orat ad G r. auctorem Migne, a tr. r. t. VI, p. 233). - aud di S simillimo modo irridebant Christum crucifixum Judaei Alios Salvo secit, Sei PSum non pote Si Salvum facere . Matth. XXVII, 42 et aliaS. 2. P. 24 V. 1.3. Quattuor illas partes, quas diligenter Separari nunquam Videram, prorSuS distinguendas curavi. Ilii Patre pariter hanc deorum X plicationem OmmemoraVerunt, inter quos Tatianus, O r. ad P. c. l. 4. OSdem Versus citaverunt quoque Plutarchia S, De lac philo S. I, c. 3 Diogenes Laertius VIII, 76 PorphyriuS, Alleg ΗOm. 9. 443, ed. Gal. Eusebiu S, Prae p. Uang. XIV, c. 14 et alii. - e Stin eidem origini quam ereida et Naiadas tribuit Delle Grie hi sche Mythologie t. II, p. 454 n. ).
84쪽
scilicet fervida essentia, Ilera aer, Neptunus polus ab iis osse ili euntur. Quae quidem corpus Sunt unius Dei, spiritus illius qui omnes et Vadit mundi partes, aut, ut diX0rat Maro
lotam infusa per artus Mens agitat molem et magno e corpore miSeety.
Sed ista malerio forma sutura quadam Xustione corrumpantur noceSse St. Itaque christianus jur exclamat philosophus Quae corpora Secundum maleriae l0ges et immulentur et corrumpantur, quis haec considoro ess deos' Sunt autum qui deos naturali quadam cum Dei borrim tum rerum interpretatione X plicent Sic et0 Kz0υ0υ z0V0 QSSedicunt, Cronumque qui multos liberos gignat se Voret, ac doindo in artarum do trudatur nihil esse nisi tempus demonstrant, quod omnia pariter generat et consumit, sed quod ipsum, anni tempe Statibus X haustum, evanescit; neque alia ration celera Croni fabulae explicantur, Vel patris exsucta virilia cujus rei lubricam interpretationem Serena, ut Solet, di condi libortat reddit apologeta Ex iis dum vero Rhea terram Iuppiter aera ingeret. Ad istos, ut addit Athenagoras, dicimus tales sunt dii, mutantur ut vertuntur deus
Sed cur, imperatores, molestiam sobis, plura dicendo,
1 Aen. VI, 2 et 27. 2. Cf. Minuc. et Octav. c. 19, s 12. - Jam Athenagoras c. 6 illam quamdam Dei unitatem apud Stoicos et c. 19 suturam mundi conflagrationem commemora-Verat vide supra). - Haec Secunda a PS quae a P. 26 V. 2ῖ, Ζευς, η ζεουσα. . . USque ad P. 2J V. 12... πιστευσα θεους patet, tribu VerSibu interrumpitur, qui inferiorem partem nuntiant p. I, et ).3. Otum hunc de Crono locum imitatus esse videtur ertullianu S, Α Νat. , II, c. 12 V. Maranum, . 938 n. J, et Otto, P. 1l0. n. 30).
85쪽
asseram, iii melius quo Vis OVistis quaecumque S Seruerunt singuli eorum qui fabulas ad naturam re Vocaverunt re et 'ΣΘ'
quin ruditi principes Aegyptiorion illa numina penitus sciant qua ad Graecos in mysteriis pervaserant de iis doni sus jam odisseruerat Plutarchus Isin scilicet et Osirin, sin quadosiridis in tui Deli viri monilira diu quaesita Ostrem invonit
porro Isin nonnulli dicunt aeternum S Se a Uum quo omne Sorti sunt, Osirin ausum frumenti sationem, quod diu in terra latore solet, hinc aiunt in mysteriis ob in Ventionem membrorum sive frugum Isidi acclamari In Venimus, congratulamur Hi sero interpretes elementa eorumque parte deos
faciunt uterum cuncti illi quidlibet potius quam theolo
gorum opus agunt qui sabulas de dii referunt, nec idon se iis quibus duos defendunt argumenti S, OV contra eos praebere. Cum enim o divina majestale deciderint et alione jam altius ferri nequeant, humi a centes circa materiae pocles tabuerunt' elementorumque mutatione repo Suerunt in deos haud secus ac si quis navem, in qua naVigaVerit, pro gubernatore putaret. Sed si neque navi per Se ipsa navigabit neque
1. In libro de Iside. 2. Sic intellego Graecum φύσι αἰ Quo: p. 28, v. 2ὶ Cs Plutarchi fragmenta ab Ollo relata, p. 112, n. 34. 3. s. Tibullum, lib. I, Eleg. 8 Primus aratra manu solerti se ei Osiris Et teneram serro sollicitavit humum, Primu inexpertae commisit semina terrae. Apud Otto.)Ad Aegyptiorum numina jam c. 1, 14, 8, 20, sive recte Sive Oblique t tenderat Athenagora V. SUPra . 4. Illud judicium media hac quarta parte p. 28, V. I, 8, 9 Occurrit, quae
p. 24 V. 29 τό i. . . ad p. 28 V. 14. . . o G l .ἱo G λου patet. Proximi autem Verbi Sκαὶτοι γε παυτα. . . Uni VerSum de omnibu ethnicis ille Ologis judicium, quod usque ad capitis inem patet, incipere Omnino videtur. o. u Zohoroύσι M. Sic intellexerunt Gesne rus et Dechairius. Nescio cur hanc versionem repulerit it qui vertit: clivinitatem adstruunt Vide p. 11έ n. 4έ).6. M 'Επ τα εἴδη της υλης συυ τεττι κασι , . Vividum hunc dicendi modum imitatus esse videtur Theodore tu S, d V. r. I, P. 4 - 10Voις α τυις υοατοις
86쪽
Illa igitur volio monti ademque imaginibus illustrata conclusione conficit Athonagoras rudi lissimum hoc caput, ubi praesertim Verus Deus immutabilis proclamatur, ac simul densissima et Superiora quae ethnicos deos Variis modis, Ob gravissimam Dei materiaeque distinctionem evertunt Cap. 22). Tunc Athenagoras ad illam Objectionem reVertitur, quam mullo antea, ineunt capite 8' memoraverat eamque distulerat ut prius de Deo in universum dissereret quam uno in ipso imperatorum ore vivido ponit di non sunt, quomodo
igitur simulacra quaedam operantur ... D HOC autem in On- nullis locis venire a christianis Viris non negari consessu S',
qui sint illi qui sic in simulacris operantur daemones scilicol),
philosopliorum testimoniis ostendere Sibi esse necessarium declarat. Thulem enim, primum qui de caelestibus disputavit rebus, deum, daemones, heroas dis in X isse. lularetio paene ad Verbum relato , commemorat apologeta. Et Plato deum, sidera daemonesque prosiletur daemone autem unde orti sint scire
et dicere, hoc Graecus philosophus, in imae loco quem usu refert Noster' humanas superare ire ait, lepideque se subri- donli similis addit ilo hoc ideo considendum esse antiquis illis
1 De hoc vide ustinum Apol. II, 5, alianum c. 18 Tertullianum polog. c. 22, Minucium Felicem c. 2 , S. Cyserianum, De idolor vanit. c. 4 Lactanti iam II, c. o Eu Sebium Prae p. Euan V, e . , Irenaeum l. II, c. l,4 2 S. AuguStinum, Epist. 49, ad De Ogratias luerique obe S Se daemones, non prodeSS DOSSe admittunt. Cf. Maranum, D. Miyne, P. 941 n. 10.2. De Plae Phil OS. I, C. . 3. Tim. p. 40 d, e Idem locu postea citatu e S a Clemente Alex. Strona. V c. 13 S 5 et ab Eu Sebio Praep. Euang. II, e. J XIlI, et 14.
87쪽
hominibus qui, sin veriSimili quidum argument O semetipsos diis originem traXisse asserant, quod do suis domesticis rebus bono, ut mos St, docti esse debeant. - Sed, X clamat haud in eloquentia, loco tamen infeliciter runcato thona goras, num ille qui aeternum Deum ejusque attributa X plicavit , re ipsa cen Suit praeter Sua 0SSe ire Verum nosse dodaemonibus, qui e sensibilibus olo montis orti essu serobantur Deos quidem gigni et generare neque e Xi Stimare nec Vulgus dedocere quibal. Nam quo sic in Phaedro Magnum regem JOVem ... quem deorum et daemonum Xercitus sequitur is idem opinxit philosophia S. Nempe hoc nomine, cum Vulgare nullum aliud in promptu laboret, eum Omnium rerum creatorem Significavit, Magnum appellando, Ut caele Stem deum a terrestri, ingenitum a genito, aeternum a juniore quam caelum et terra junioreoliam quam Cretense S, qui Jovem Olim abdiderunt, Secerneret.
Quanta igitur huic Deprecationis parti prausit dialoetica, nunc Omnibus Obver Sari Spero cinis tamen capite, quod alius quoque patet, apologeta OSter aliquatenus a proposito digredi videtur; qui, dum philosophorum do daemonibus doctrinas porcenset, veram Platoni de uno De Sententiam, quam Supra jam X ponere inceperat' hic simul Xplevit Cap. 23j. Si igitur non duos, sed deum ac daemone agno Scunt haud pauci thnici philosophi atque poetae, de quibus commonere doctissimo principes Supervacuum e St, cur Xagita-1. Ad hoc monstrandum utitur Athenagoras dissicillimo loco Pseudoplatonis epistula 2, p. 12 e, quem Platonis esse credit, et i jam a Justin Apol. I, c. 60, citatu erat, quem hic suo more e Sacra Scriptura imitatum esse Platonem existimabat. Idem a Clemente lex. Eu Sebio alii Sque laudatuS St. s. Ollo, P. 120 n. 26. 2. P. 246 . Eum dem locum citat. c. l, incertus C Ohori. ad Graecos Scriptor MIGNE, Pal '. Ii'. t. VI. p. 94), qui eum a Platone ex EZechiele ductum eSSe putat. 3. Capite .
88쪽
5. DE 4 P0L0GIA ITHENAGURAE.rentur christiani viri, illi unum Deum in trina per Sona hic lirma brevitate Sanctam Trinitatem lorum ossiuit scriptor nec non daemones praedicant ' His vero secundis Oles latibu liraeest quaedam diabolus scilicet, qui quantum ut quomodo et quatenus Deo contrarius sit, gregia subtilitate os londit os lor . Cujus enim mundi universam Xere et providentiam Deus, Singuli ejusdem partibus rerum initio, praesecti erant angeli, et V
Sectis autem atque hominum, quibuS Uttantur imiteratores,
nonnulli libertat sua abusi . commiSSa ibi munera deserunt, si angelorum Violonii plures, inter quo materiae princepS, rebus traditis defuerunt aut in Virginum cupiditatem cecidere
πχ et κοί ad verbum, inferiores carne ευρεθξυτες 'i'. Inde geniti Sunt tui Vocantur ut antes. Cur ero de uiuantibus aliquis apud thnicos ipsos poeta Sermo Sil, non mirandum, prop-
l. Praecipuam ii iis initii sententiam jam operis prinei pio, eap. 1 et alia Sreperim US. - Cur Schwaγ'ta ob κ. p. 31 v. 1 addiderii, non intellego. s. lis
Praeterea dic a Schwari superadditum manifesta mihi videntur. In hae S. Trinitatis summa v. 9-22 videtur Athenagoras eadem imagine, mutati Stamen verbis, ad Spiritus generationem X primendam USUS SSe a PriUS, P. t V. 1 -18. s. Supra nostras in caput 10' notaS. 2. De Proseri Verbi τυ 16ευτ γ cc en Su D. 31, V. Sin, quem theologi nonnulli XVH'Seculo non intellexerunt, vide Marani notam, at p. igne, p. 946 n. 3 et infra, I Appendice, P. 126. 3. Hanc Vocem παυθε κ b c universalis paene Solus adhibuisse videtur AthenagoraS, cum ab Henrico Stephano construetus idemque a Carolo as editu SThe Sauria Graecae Linguae ea praeter o Sirum Sum esse neminem declaret ni Si Methodium et Epiphanium qui hocce Athenagorae capul ut ineunte I nostro capite explicavimus, retulerunt.
. Non ideo singulas res neglegere hic Deum Significavis Se Athenagoram X ipSiti De Resi m ectione libro c. 8 explicat Maranus p. 94I n. I . - aud multum di Serepare hanc opinionem a Platonis in Timaeo sententia animadvertit Otto, P. 28 n. l. - Hic diligenter explicat Oster quod de angeli exeunte capite 10 p. 1 v. 21 - 26 tantum collegerat. o. Sic humanam libertatem liquid asserit AthenagoraS. 6. Egregium illum dicendi modum, quem haud semel adhibebit, noster Seri P
89쪽
terea quod materiae principe aues oro, men lacium, ut quidam Hesiodi testatur vorsus , Veritatem imitandi peritum St. Media autum d angulorum lapsu expositione, aliquo timore assectus thonagoras ne sicia exprimore videro tur in parenthesi quadam hoc interponendum curavorat Scilis autem nilii nos sine fustibus dicure, sed qua a propheti prae
capiti non dubio alludit, ubi si silio Dei filias hominum, quod
essent pulchrae, accepisse sibi Xoros is Moyses narrat, idemque u giganta is qui si orant super turram in diobus illis is ab illa confuse ludine ortos ess eloqui videtur . A quos lanium si filios Dei is sacer scriptor appellavit, ab apologeta n0Stro angeli irasso ducuntur ad istam quidem carnalem angelorum commiXtionem eo magis stupemus, quod pura mense angelia nobis nunc solent haberi. Hanc vero inlut prelationem Athenagora a magi Stro suo Justino nec operas . Justinus autem, qui eam in Secunda Sua X ponit pologia cap. 5 , a Philon tJosopho Superior seculo traditam sibi adsciverat, Veterrimam quidem et obraeis consuetam, qui subtile quoddam corpus angselis tribuebant Scilicet alom conjecturam Omne ante ni- caeni Patres 0X00plo tantum ullo Africano secuti sunt 'i' quam posterius ut errorem omisit Ecclesia' - raotero adustini solita vos ligia promit Noster, dum diabolo auctore, Gigantas ab ethnicis poetis colubratos esse asserit
4. De Gi9antibus. 5. I Antiq. ap. Maranum Miyne, p. 45l n. 89 . - s. quoque JUStini Apol. I,
6. V. Ollo p. 130 n. 24. Sic Sanctus Methodius, de quo infra. T. V. Le ourrv p. 492 Λ doni Ceillier, p. 19; presbyter lane, P. 190, te. De his omnibus es nostrum Indicem, I, 79S, 7 , 1847.)8. Hanc constat unam fuisse e Justini Sententiis, quam potiSSimum urgebat,
90쪽
Hoc ergo caput, luod et angelorum rimu et daemonum cum originem tum naturam Summa industria Xplicare lentat,
plerum quo a Sancio uel hodio illo Olympi in Lycia episcopo,
circa sexiens IlI'' seculum, apud Epiplianium et Pliotium allatum esse, modo Verbo lenus transcrilit uni modo liberius memoratum , jam nos supra, in no Sir capite, Vidimus. Nempe is est solus thenagorae locus qui hactenus repertus sit apud christianos scriptores citatus Cap. 24). Proximo aulum capite, quid agant Variis modis asemones, quomodo eam in mundum confusio non inserant ut nonnulli interdum de Providontia dubitare potuerint, gregie ostendit noster apologeta. Etenim praVOS angelo et daemones, hae Sunt gigantum animae in quo Supra relatam suam opinionem assequi pergit), coepit distinguere hos naturae ei similes multa injicuro quam accepserint, illos cupiditatibus iis similes motus, qua ipsi SenSerint, atque ipsum materia principem contrariam Dei gloria procurationem Xercere. Starum Vero rerum spectaculum Euripidem incitavit ut in quibusdam, hic citatis, fragmentorum Versibus quaereret nonne fortuna humani praesit rebus ' foci quo ut Aristololes in libro De Mundo inscripto diX0rit serram et terrena, utpote inseri Ora, nulla regi providontia olim duplicem illum ut contrarium motum divinum scilico et diaboli eum quo mundus et homines in divorsa partes aguntur, longissimo aptissimoque Verborum circuitu comprohendii, cujus haec est illil nisi summa aut potius umbra Quia daemoniacae operationes in ordinatos
Pagano Viro Vera quaedam, a daemonibus instinctos, invenisse. De illo Athenagorae loco s. Schubrin I, 9. 22.1. Sic quae ab Athenagora de omnibus angeli dicuntur, ea Omnia hic ad unum retulit diabolum. 2. Fragm. 901 et desp. 99. Cf. simillimum Claudiani loquin inpud Otto,