De patronymicorum graecorum formatione

21쪽

Sunt, ct Oontem principalem ante da Suffixum Servarunt: quam in aliis quoque derivativis thematorum in o servari constat, ut o ἡ-ci R DOς, ἐργὰcosia ab εργον. Hae ejussormationis patronymion apud Homerum X fiunt:

quod a Mines flumino ductum est. - Denique hae metronymica, quae e thematis fom. gen in re derivata sunt. eodem formandi onere utuntur Ilia-des Romulus aut Re

22쪽

36 Hes. c. I legitur. Cujus primitivum ino desiisse et ex Vocativo casu 1λὶτοι et ex inscriptionibus in quibus nominativo casu i subscriptum St, ut ιονυGO; C. I. D.

215 l), quae scriptura Heriodiani testimonio Beis uno d. p. 1204. affirmatur, elueor mihi videtur. Nec tamen Ah-rensio, qui K. . III. . Si eq. οι esse principalem illorum thematorum terminationem contendit, sed potius Curtio assentior, qui Erla uterungen ii meiner i techischen Schul grammatili p. 49 ea in F principio Xiisse docuit. A/Top xj autem per diaeresin seribendum SSe Censeo, quod et x et nido D Anth app. 2l3 4 in pentametri fine logitur si Statius Thob. , 663, 695 Latoidem, non Latoedem Seripsit.

pius, quod legitur v. met. 5, 24 iast. VI, 46 Ib. 404. Quod pr0pter i productum ut idolii Constantius Fanensis apud Burmatinum ad Ov. b. 404 a Roso νευς, quem QAoulapii avum fuisse putabat, derivari obiit. Sed ex v. mei. 2, 42 eq. apparet, a non sem Coronidom Coron Histiam, quam Minerva in cornicem mutavit, falso pro Aesculapii matre habuisse, quae hie a filia erat A. aus 2, 26, 7 . Pro duetum autem i in Coronide esse, cujus primitivum Κορωνὶ d est, apud Ovidium vi mirum eSt, qui etiam

in Belides, Lycurgides, Dryanti les, Amyci des es. . 33. COntra normam metri gratia longa paenultima usu est. Hue non spectant gentilicia ' γέ- da et Aaκχέ- -dat. Nam in primitivis eorum Art 0 Lύκχις ut in multis aliisi syllaba oriensium a Xime proprio more X a QOrrepta' St.

1 CD. Lobeck path. . . b00 seq. - . ess, SI EC Onom. P. S. Benseter in apii lex. 1iom. propi . p. XVIII multueti, Gramna. d. griecti. VulgurSpr. p. 33. - Contractio a syllabae in v et jam re, io, tu in , quam indie grammati ei stim)n asseranam appetini Unt Omnium fere linguarum in logei inaniearuin propria est. E latiun et grueen OSteriori aetatis lingua exempla ollegit itschelius in eo opere, quod inscriptum 'st He ecliniatione quadam latina reconuitiore quia tio epigraphica. -

23쪽

χια, non X et γέ et ακχι ducenda utit. Nonnunquam tamen etiam in patronymicis a syllaba in contracta St.

Legitur enim Ar dat Paus. 3, 2, 1 et Βακχιδαι nus 2, 1, 1. Diod T T. Atque eandem contractionem habes in andronymieis ut si x c, φυξιδης, Ζευξίδης all. quo'rum primitiva Arx σίας 'Eρυξιας, Ζευξίας sunt. - Utrum eodem modo πιλια-dat, quod Dom0 Elisensium t Byκ. laudat, ab 'Hλι - πιλι d derivandum sit, an potius ex

eorum patronymicorum analogia, quae o suffiX ope ei. . 25 seq. formantur, X plicandum Sit dijudicare non ausim. . T. Hoc unum patronymicum inveni, Othrya de Verg.

solet. Sed eum in eo a copulativa Oeali nullo modo esse possit, potius 'Oθρυα humato es 'Oθρha andronymicum Theogn. an. p. 42 28 Statuendum esse cenSeo, quod XOθ ρυς, quod V0cabulum Curtius GrundZ. d. gr. t. n. 405 cum φρυς comparavit, simili modo saetum est quo

quae quanquam parasitico modo e j prodiit Πελοπ ας Πελοπύας , tamen jure quodam vocalis copulativa ab ori

Choerobosco 305 19 'Γλαξ, an cum schol ad 2 566 set Eustathio p. 758 25 Yλακος primitivum necipiendum sit. Sed tum istiam appellativa quorum themata ακ Syllaba

24쪽

finiuntur, prineipio in o κο desierint, ef Bops, Vergi Gram. . 949 omnino dijudicari non potest, utrum hoc patronymicum jam ab I λακ themate, an e 'Fλaκ principali 0rivatum sit. Nec aliter judico de Astat κ- -δης i. e. οφος Hes scut. 8 etc. , cujus bater ot Aμπυκος Schol ad Ap. Rh. α 5 et Asu πυξ Paus. , T lii appellatur. Sed primitiva patronymicorum Atrac-i-des v. m. 2, si et i ιν ἐκι-δης, quod andronymicum est, Semper in desinunt. Accedit Os τυγ-ι -δη ς Tryph. TS, quod ab οριυξ ὀρτυγ) oeos Sen8u ad garrulitatem significandum duetum esse videtur. g. 19. thoniatis in labialem litteram exeuntibus haec patronymie derivata Sunt 'Hνon-ί-d xj E 443 Οἰνοα- ί- ὁ ς 04, quae ut multa alia exornandi causa ab Homero X adjectivis facta sunt. Accedunt Κεκροπ-t-δης Eurip. Phoen. 5 etc., quod inprimis ethnicam habet significationem, II ελοπ-ι -δ1ὶς Aesch. Ag. 1600 eici addi 010st ερ οπμί-da Strabo 13 p. 86. g. 20. Quae patronymica e thematis in secundam normam derivata sunt, cum ultima thematis semper aut natura ut in V εργη aut positione ut in ' βανι producta Sit, ea a dactylico metro plano abhorrent; quare alia ratione cis . 28. formata sunt ab epicis. Sed lyricii tragici poetae eadem qua prosae orationis scriptores formatione usi

Sunt:

25쪽

B0kkerus et alii Sehol. H. L. Seeuti seripserunt δε ro 'O 'Aρμονι -δgo pro andronymico ueeipientes. Nil tamen impedit, quominus ἔκ ros νandronymieum seribatur et 'Aρμονιδεω pro patronymie a cipiatUT CLo 114 εκτονίδνης). Nee enim solum Homerus iis hominibus, quos quasi sexornandi et illustrandi causa sibi finxit, nomina dedit, quae vel dignitatem vel mores eorum vel quibus rebus oeeupati sint, significent, sed etiam patronymica iis adjecit, quae similem aut omnino Ornantemhabsent notionem. Simili ratione in russie quodam armine epico, quod nuper repertum est, patronymie usurpantur es Histrom, Zettseliri' fit Vothea psychologie unx praehWissenseha V, p. 92).2 Hoe patronymicum quod apud Hesiodum hymnorum poetaS. Pindarum, alios Saepius legitur, in homericis arminibus hoc uno tantum loe, librio legitur quem posterioris originis isse moti St.

26쪽

υν-ωνος Ddronymica ex analogia patronymicorum facta

inveniuntur, in quibus daς torminatio ipsi themati

vocali non intercedente adicitur cujus formationi inprimis apud Boeotos multa exstant Xempla, Ut: εσχρων-δας C. I. n. 599), Erycis ιε ιν υν-δρος, ' μαμυνδας, Παγων-δας Σκιρ y 0ν-a alia Sod otiam Styrenses Euboici, qui ionicae gentis erant, andronymiei u formationis usi sivit. Nam in laminis plumbeis apud tyram urbem repertis, quae Franeis cus Lonormant in Muse Rhenanotom. 22. p. 276 Vulgavit, nomina scripta Sunt, quae eadem

cap. 4 tyranni cujusdam Euboici nomen Commemoratur, quod est υνγ 0ν-δχης Sed in aliis quoque quibusdam dialectis eodem modo andronymica formata esse videntur nimi tamen pauca Xempla inveni, quam e quibu certo u- dieari possit. Exstant autem apud Sicilienses ρέων-δας legislator Catanae urbis lat. 0p. 0, 599 E); Diaco δας pastor apud Theocr. 3, ). Praeteroa air ων-δας SieyOnius quidam apud Paus. 6, I, 5. commemoratur. g. 22. Satis multa patronymica maxime homerien X- Stant, quae e thematis in derivata sunt. In omnibus Rutem fere, eum primitiva orum aut nomina agentia in ι0 aut composita ex x νο sint, magis inest is quaedam exornandi, de qua es adnot. ad . l.

Nondum enim apud Homerum ,περίων Solis patrem significare, Sed sepitheton Ornan esse, inter Omnes OnSint.1 Falso transeripsit Leuoranant: Ἱππον-δης. I μόν-δνης, num et ex nalogia oeoticorum Dominum et ex primitivorum ut Tίμων μμωνος Renultimum productum esse apparet.

27쪽

Leguntur autem apud Homerum haec:

' τ είδης, quod omnium patronymicorum creberrimum

δείδης , Φυλείδ λὶς. Poetarum posterioris aetatis haec accedunt:

28쪽

Penth de Ov. b. 45, 605 Πευκε διης Hes. e. 87 Tere/des v. b. 436 Phinidae v. Ib. 273. Jam quaerendum est, utrum in his patronymicis paenultima per Synaeresin an per diaeresin apud Homerum scribo da sit. Omnium autem doctorum hominum, quantum equidem scio, primus Brunckius ad p. h. a S)diaeresin his formis adjudicavit: venustiu in Versu Cribi liciti εἴ di ς ε Γρaσυλλ&βως absque synaereSi. POS eum inprimis I. Boisorus in altera carminum homericorum editione , Versu magistro diphthongos patronymicorum dissol

l4), Synaeresin apud Honiorum retinuerunt. Quorum quae Sententia probanda sit, non facile si dijudicatu. Hoc tamen jam inter Omnes constat apud Pindarum et in canticis tragicorum haud raro statuondam osse diaereSin E quo quidem de Homeri sermon nihil concludi potest alia enimos dialectus opica alia lyrio orum et tragicorum. At jure quodam Bel kerus versu magistro diphthongos patronymicorum dissolvisse videri potest nec enim Squam apud Homerum ει syllaba in arsi semper in thesi invenitur. Nihilo tamen socius Bol horo assentiri nequeo. Quanquant enim, postquam V inter ectum sit, aliquamdiu

illa vocales per diaeresin pronuntiatas osse con edendunt est, plane tamen ignoramus nec ullo modo Conjectura S Se

qui possumus, utrum hac ipsa aetate, qua carmina homerica orta Sint diaeresis usitata fuerit, an poeta homerici ut in aliis rebus si in se quoque, quod ει syllabam in arSi non posuerint, prioris temporis usum secuti sint. Ceterum omnium vocalium et facillimo diphthongum

29쪽

0alescere jam inter omnes constat. Nec dubitandum est, qui Alexandrinorum tempore ε- non solum in ει diphthongum coaluerint, sed etiam ει diphthongus jam in monophthongum transierit. Si vero etiam Ovidius in Tereides in diaeresin servavit, non tam antiquiori temporis usum cs. I. Beiser homer Blatte p. 308), quam femininorum patronymicorum analogiam os . . T. Secutus esse videtur. Patronymicis, quae e thematis in F derivata sunt, adnumerandum esse videtur 'Hρω-d vel f o -δης andronymicum, cujus primitivum 'ρ ob ex ἰρο-Fo decurtatum esseverisimillimum est ei Curtius, Plauterungen p. l). Fortasse huc quoque Spectat ιν , di ς, quod patronymicum in E M saepius invenitur. Si enim revera IIiν o et Manu-s, qui secundum Indorum fabulas h0minum genitor est, inter se respondent of Κulin in . . IV p. 80 seq.), utriusque nomi

themata primitivorum in ες desinunt. Ut enim in his θ olis sic in his o selis in ει diphthongum contrahi obebant. Atque haec quidem ju formationis

1 Ov. D. 436G0gitur Tantalicles tu is Terei tesque puer. 2 Non mari sed quae similis notionis est si radicem SSe puto, ex qua αυ Suffixi ope, quod in v v corripi potest, non Solum

S t. ma-nve et graee. μηνυ praeSentia, sed etiam substantiva Ma-nu- et πιλνω-ς, in quo radicis productio servata est, derivata esse OSSunt. RuSdem viii Sert. Manus Originis germ. Mannuε Taeit Germ. . esse jam uti notum St.

tronymieum a themate in re derivat. Sed potius Θερσης R αοσος stubstantivo ductum St, quod aeolice sonat θέρσος, a qua forma alia quoque andronymicam0merica propagata sunt ut Θερσιτης Ἀλιθερσης.

30쪽

contra ut in ceteris derivativis, quae e thematis in e propagata Sunt, Sic in patronymici quoque et andronymicis ad 0Xemplum eorum saetis paenultima multo Saepius ι quam ει praebet II λεισθενί-da Aeseli. g. 569 Leoprepi-des ov. b. 10 'Aχαιμενί- δι ς Christod 389. et acceduntandronymica paene innumerabilia ut Γρυκρατίδι ς, Aaφι- ιανέ IL ς Ευανθίδι ς, Inso γενίδας alia. Quod vero praeceptum de andronymicis hujus generis in E M. S. ATρεid legitur , , Tai Ta Ac τα εἰς r. εἰς ου εχοντα το γενικνὶν εἰ si ἐν βρ&χεί παραλ, γεται, δι του ι'

λι γεται, δια γῆς ει υν ριος, Mi ρείdi ς, id ne falsissimum Sit vereor. Nec enim solum interdum in brachyparalectis ει diphthongus invenitur ut in ' Ἱπποκρατείd C. I. n. 285);' ιιιενείδι ς C. I. n. 302, cf. ob ea paralip. p. 5), quae quidem exempla itacismo deberi videntur, atque apud Aristophanem Ach. 220 faχραχίδι ς, quod in omnibus codicibus legitur, jure suo Bentleyus in σακρατείδνης mutavit,

sed etiam ea andronymica, quae eum a themati mucrOparalectis derivata sint, praecepto illo per ει Scribenda Sunt, Semper fere 1 Oealem praebere, ut Arcist didL.ς, Θρασυ-

l. l. demonstravit. Nec tamen ei assentiri possum patronymica per ει, andronymica per i Seribenda esse Bre-riorem enim formam eamque metro firmatam habes in is

tribu patronymicis, quae supra laudavi Potius hoc mihi Statuendum esse Videtur communi serm0ni jam anto illud

tempuS, quo ει et ι eodem modo pronuntiarentur, nullas nisi in i formas usitatas fuisse, poeta Vero, Cum motro cogerentur, priorem formationem in ει ServaSSe.

Sed a patronymica, quae e thematis in κλ/ης κλε Γος)pr0pagata Sunt, jam apud Homerum fecerunt. EX- Spectatur enim v. c. ex φακλιῆς Ηρακλεθεσ-αδλὶς quod spirantibus elisis in Hea κλεε δις contrahi debebat. Con- Stanter autem φακλείδι ς invenitur Quo spectant haec