De patronymicorum graecorum formatione

51쪽

At eo utra in prosa oratione, eum themata primitivorum impura sunt, feminina ultima primitivi vocali elisa in id formantur ut a IIεγαρ- έθες ν ε Thue i, S. Si ero primitiva pura sunt, o solum accentu in ultimam tracto themati adicitur ut ινυα-δες eL v. h. 3, 42 quo cum CompareSA0ρεύ-ς, quod Soph. Ant. S praebet. In quibus i unum

seminini genoris indicium ut in formis in a d plietum St. Hanc formationem regularem poetae dactylici eis tantum patronymieis atque adjectivis servarunt, quorum primitiva in antiba chium aut amphibrachyn desinunt Sie Xstat ab δἰ et themate Aeet-ias patronymi eum V. met. 7, 9, 236, cui nominativo si metrum respieiS, QSpondent: ιη -

bus alia atque a vocalis ante o XStat, Secundum Ormum

facta Sunt, extrema thematis vocalis ante id vel ad tor minationes elisa At, ut L λ-ίδες ri λαι Herod. 3, 55. Apud Scriptores prosae orationis adjectiva ejusmodi in ad

1 dam ex Di λυριδης RSculino, in quo paeonem quartum O R-lem primae syllabae pro lueendo poetae fugerunt, ullam inter patro-llymie maSe gen et fem gen cognationem intercedere apparet.

52쪽

4 rariores Sunt, nunquam inveniumtur cheetiva in ad poetae vero non tam metri necessitate quam Versus commoditate adducti utra tu torminatione uti solent. - Hae autem

patronymica propria apud poeta inveniuntur Aeol-is v. et is 573; odo Call. h. Cer 100 Ov.

1 I. e. Dcina-Mes, quae eum o patronymicum in hexametrum non quadret nisi nominativo usu sing. Dum.), a Belo avo eliciesuppellantur.

2 Adj0etiva in ιδ αδ in eum prinoi pio possessivam vim habe

53쪽

mica casibus peritiosyllabis repetenda sunt II mastίdo enim V. e. in heXametrum non quadrat. Quare ut in patronymi cis qua e primitivis tribrachyeis in a dei ivata sunt, siuin his qu0que ultima thematis vocalis servat in x producitur. Quam formandi rationem haec patronymica SQ quuntur: 'Erea φη-ίdi Notiti. 3, 289 Μενετ in ido Ap. h. 56 Priame-ida v. a. a. II, 405; in I, 9, 37; υλακη- id Ap. h. a T; 'Lκ εαν νη-ιcido Nonn. 32, 2 quibuS- cum haec adjectiva compares : κτλην Ιαγαση-ίδα p. h. a 318 Ζεφυρη-ιδι αυρy NODD. 26, 303 fιβανι -ίδα πετρχὶν Nonia 32 9 etc. Multa quoque patronymica, quae e thematis trochaicis derivata sunt, hane formationem Sequuntur,

qua nominRtiVO RSu Sing. num molossus, reliquis ionicus majore efficiatur, quos pedes poeta maXime In Rr SUI PR

54쪽

490 adon Synaeresi agri OScenda Sit, an ea recta tu X

56쪽

490 eadem Synaeresis agnoscenda Sit an e recta Via X' χερονι Pas νουν Κρι ι themati τ propter , quod Sequitur, in s mutat prodierint, vi dijudicari potest. g. l. Ex iis homulis, quae in cito et lo aut at et ει desinunt, aloetiva non tam in cisa et ει αδ quam inctia et i d derivantur, quae formae altero ι elis saepius in id et apud poetas posteriori uetati in ηι Vertuntur. Ita formata sunt: Αχαιίδες ab A tio themate Hom. 235 χ 0ocii Ti a JIλaetatio Thuc. 3, 5 a II λαχαι themate , KDTaιίd neto, M/Ap. Rh. si 401 ι altero ejecto cinis mu

δος κτλ. Q. m. 5, 656 et Constanter apud Romanos, ut Peneide v. et i, 472 quod proprium patronymicum est et Peneides undas V. met. , 544 atque eodem modo sormatum est a Vergilio Aeneis ab Αἰνεια themate. - Quae formae ut Πλαται id sine dubio ita dissolvendae Sunt,

ut Πλαται pro themate primitivi habendum sit ultima vocaliubjecta, atque ιδ syllaba oodem modo atque in αρδανιδet derivationem et genus semininum indicet. In eis vero formis ut ιλυβ γίda et I fgλ ίδα altero ι ejecto a Vel productione suppletoria in x tran3iit. Jam vero quomodo formae ut ιν υληίς et Φυλακ hi saetae Sint apparebit.

57쪽

Nam in his ultimam thematis vocalem metri tantum causa productam SSe, parum eredibile ist Sed si adjectiva t

in 'Pοιτει do cf. l); a vero in hoc vocabulo Ionum more pro D invenitur es 36 )g. 52 Duo exstant patronymica, quae e thematis int derivata sunt Ax εω ii Call. h. Diau. 45, Ap. h. β940, V. Anth. Nonn. et , praeter quod nominatiVO casu ηι 0ι ς Call. h. ian. 3, Opp. cyn. I, 09 HVenitur, et De0is v. met. 6, l4 in quibus cum primitivorum the muta Arphos et x OV sint ses. g. 6), ο Suppletoria productione propter digammi elisionem in i productum est. Dubitari potest, utrum in IriT 0ίς et si ι primitivi themati a terminationi tribuendum sit. Sed quoniam haee

patronymica tum demum inveniuntur, eum primitivu eorum in ι desiisse jam ignotum erat, ea potiti ad Xemplum tot adjectivorum in id formata esse videntur. Fortasse stitit feminina Ar O , Dio adjectiVOrum e unalogia eorum, de quibus modo disseruimuS. - Aeeedunt haec duo

adjectiva, quae a suffixi ope derivata sunt Od 0νι ς Nonii. 33, 25 o Phasias i. e. Medea a Phaside fluvio apstillata)

stat ducta sint, ulterum elisum St.

. 53. Quae patronymica vel omnino adj6etiV soni. gon. thematis in consonantem aliquam desinentibus secundum normam saeta sunt, in eis id vel αδ torminationes primitivo themati nullo alio sono intercedente adjectae Sunt. Qua ratione e themati in haec adjectiva dorivata sunt: Φαοὶ - da 1 σον Ap. h. 67 Atrac-is Hippodamia v. hor. 7, 248. Ethematis in 1 haec derivata 'sunt Kε

58쪽

vehit Ιελον etc. ductae sunt, in casibus peritiosyllabis iii hexametrum non quadrent, in ea inter thema et torminationem 7 Vocalem poetae inserere Solent, ut in oλoπx soci μιμνέχην Ap. h. α S: Lelegeide nymphae v. met. 9, 651 Μεροπ iida νῆσον Call. Del. 60 II ο Πλ ίς i. o. IIελοπόννxjoος Call. Del. 2. p. h. - Jam quaerendum est, unde j, quod Videlicet antiquorum Sententia πλεον - ει harum formarum ortum sit. Atque Otto Schneideriis quidem Nicandr. p. 3), qui fortasse Stephanum Bygantium secutus ost, ut ecusatiVis Homericis, quales ἐθιο- , aς, si his adjectivis themata in D substituenda esse

censuit Noe tumen Seio an ei non assentiendum sit. Nam cum poetae OSteriori uetati masculino et neutro genere

aluctivorum in νιος qualia Πελοπήιος Aip. h. α 58 β792, 1ελεγι ιος Alex. et v. 2 apud Parthen erol. 4, ε- ρογιν εος Opp. cyn. 2, 364 Maneth. 4, 2l5, Christo d. 7 et L, haud raro utantur, quae Sine dubio non e thematis in D sed ut reo μν-γιος Hom. D 470 Hes. p. 789 Dοινικ- .loς Hili , te suffixi et ια inter so conjunctis e thematis consonanti aliqua finitis repetenda sunt, potius feminina in hi cum his comparunda esse censeo os . l); mea igitur sontentia Πελοπι id O II ελογιει-i ortum est. g. 54. Complurn XStant patronymica, uno e thematis

in dorivata sunt. Quae mi Constanter maeroentaleein Sint patronymi ea orum ad caesuram bucoli eam faciendrini

59쪽

reet eas Sing. num cad reliqui casibus ιδ terminationem sibi assumunt rarius, Cum eaeSura maSeial deSideratur. recto easu ιδ reliquisque ad terminationes adhibentur. Haec autem ejus formationis patronymion XStant

ad talos formas facisendas poeta illi adducti sint, non assequor. Putabant fortasse νε cuilibo Domini proprio addip0sse, quod in dialectis quibusdam nomina propria in ντ ut ἴας, Θοας ex falsa nominativi analogia prima declinatione flectebantur cf. okk. necd. p. l83 . . 55. thematis macro catale et is in 'ae patronymica derivata sunt

60쪽

ter a Diodoro et Arnobio Iaκα appelletur, non dubito, quin hoc patronymieum Secundum analogiam formarum ut Πελοπηίς e m καί primitivo ductum sit. q. T. atronymica, quae e thematis in secundum normam derivata sunt, Semper fere in ηιδ Xeunt, in quibus propter digammi eli Sionem productum est. Haec autem XStant: ρus -ίς Hom. 3 ρι - ἐδε Hom.

EX aliorum vocabulorum analogia, quae e thematis in ευ derivata sunt, in hoc uno patronymico Ahρεῖδες ε locor invenitur, qua forma correpta indaru Semper usus e St. In epicam OeSin, quantum equidem inveni, primus

Vergilius Aen. 5, 20), in elegiacam vidius eam induxit. graecis autem epicis Q. Smyrnaeus ea uno loco 2, 36 ,

pluribus Nonnus usu est. Tragici semper fere VO-cali subscripto ζρι δες Surparuul. E quibusdam thematis in i praesertim cum in bacchium desinunt ut φεχύευ patronymica derivantur, in quibu metri necessitate ε velis ulliuia thematis syllaba asibus orit-tosyllabis plane abjecta est Qua ratione haec facta sunt Ephneth-ida v. mot 1 390 Erechth-ida v. met. 7, 26, her. 6 343 Phorbn-idos V. met. I, 668, - id 2, 24; accedit Salmon-ida Prop. , 3, 2I; v. m. 3, 6, 3; Val. Fl. 5, 479, cujus primitivum μαλ/έωνει-ς OlOSSu est. Adjectivum hujus formationis est Καφλ ρ-sdες ιέιραι Anth. IX, 289. Hae formatione latino poeta non prim OS SOSe8Se X eo apparet, quod Carmen epicum antiquis sinium Ooρων-ίς exstitit, cujus nomen a Phorone Ius patre ductum erat. Cfr. C. H. Mi ille de cyclo epico . - Ultimam autem thematis syllabam in illis elisam esse, non mirum St. Nec enim solum derivandis vocabulis ες syllaba, ut in ' Ηρακλείδνης, γεν-ικος etc., sed etiam ευ syllaba ut in βα-Gιλ-Cκός βασίλ-ισσα nonnunquam detrahitur.