Apollonii Rhodii Argonautica e scriptis octo veteribus libris quorum plerique nondum collati fuerant

발행: 1780년

분량: 495페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

311쪽

I eo Θεσμοισι Si ea bene. si nitima in eaesari non produceretur, sequens liquida virem ingratiis sultineret. 164. -εροιe. Si quatuor Regii, glossa σκοτωας.

IN. ἐμιδερετ ti. Si quinque Regii vulgo αλαρετου. I a. φευξισμι. m. a in 'irriligi 273 ἐπ inlita .dαι Cae solux .rsq. rem. Idem uia H*re ei quod exhibet Florent editio. Vitiosi illa lectio in duobus Regiis reperitur, in B. margini adseripta, Qui ceversi in C. I77. Baincσι. A. E. i id υνμ Ωι. Quod ne recipere nee damnare ausim. De voeis sorma, quin proba sit dubium non est quoad quantitatem vero , in nominibus propriis magna Poetarum licentia est. Si in Bic Me media mox

correpta , mox producta occurrit. I78. οἶκον ἐπακ , ut λιμον ἐπαὐ- I. 369. 4o3.1 79. Tles. Si recte Stephanus. Ne aliter positumaeeentum observo in E. Vide ad I 67o. supra 8.187. H. . Si bene Caes. quod Poetae nostro familiare Vulgo δι ne έων. I 89 ωαέως. Si recte Florent editio meodd. Perperam Stephanus -αμ vide ad I. 27 r. I9I. Depravati loci vulgata lectio hae est:

in qua nihil sani ne in ea veteres onsentiunt libri In A. c. D. Niυκανίην . n. μὴ και -κανίηνδε,- in margine χα λωκαν ci. In Ε καὶ, λευκxvi δε Senistentia perspieua cui facile erat ad graci sermonis normam verba accommodare. μη καὶ mutandum in μη τι , t t. solum non , nedum, quibus particulis, ut hic, negantibus, subjunis

312쪽

subiungitur semper in altero membro, P οἰv. Nee axisquam fetidum istum odorem fustinere posset nedum reliquias istas ori admovens , sed ne quidem praeti ab iis stans. DRω partieipium est formae Ionicae, distilabum , ut III. 48. τι-ούτων trisyllabum. Id perperam librarius muta. vi in frequentius o e quod syllaba auctius partIeulain Ioeo cedere coegit. 19s. παρεόνταe. o sensus manifesto flagitat male vulgo παυόνrxe Pro Ariaso eodd. A. E. mendos ἐπει-. Sequentium ordo est d, imo, Mφατόν οἱ κεν ἐκ Διο unde lique perperam vulgo post ἰόντων distingui, reiueiendam fuisse quinque Regiorum eodd. lectionem, σφω- Τον in Διο η,4 IA

I97. ἀκήριον P νειρον Oedipus apud Euripidem

Ad quae pristantissimus Valelienarius Mauripidea nonis dubito quin respexerit Apollonius, hi Phineus.

- pellis super ossibus una. DLueret. I. 68. BIM. κνοH. Glossii ,--e vide Hesyehil gloria ad hane voeem, derivata pertinentes, inter quas illa: ἱικ---m , M AHται - - σπων τοῦ γερούιο. Oppianus

313쪽

xosiae , -- α deducto, prior corripitur. stor Virgil. En I. 37I.

Suspirans, imoque trahensis pectore vitem.

Ei II. o. Sed graviter gemitus notae pectore dueens. a tr. δὲ---μι, εινε κιόως. Optima hae est lectio , quam merito Stephanus e Parisina retinnit. In Florentina editione, πiρι. - λων μέμzλis' i Mome. Unde Deile erat refingere πιρία α, sed etiam, pro ereponendum erat. Nostram lectionem exhibetis tandem paulisper vitiatam praestant . . . in quibus , νά- θι, νάμαε- ιμ-- reperiuntur. Caesis B. Iectionem Florent editionis habent hic nostram margini adseriptam. aro. Ea de ille obleunque vox illa recurrit, in caesareo semper unico, scripta est. Vide quae notavi ad aesth I S. h. 49 2a I. κω γηρα α ρυτον εὐτέλι ἔλκω. Id est . - κώ -- νος πω πιλώ κ' sc μηρ Mati Miliret vo era te x Me non cum Verbo ελκω, sed cum nomine, omo, eonnectendi quo si hie locus aceipiatur modo, auehenarii emendatione non indigebit suadentis ναμ ιυ-

314쪽

. mis λιο - vide doctissimi viri animadversiones ad

Ammonium P. 8.aas. ιον. Si quinque eo Perperam aes ut uu

aa6. ἐμόν. Si eodd. sex, editiones veteres omnes. Batavus ex interpolatia schesii minus probandam non tamen omnino damnandam, Iectionem invexit εόν. Seripserat Scholiorum Auctor: το ν α - - τον -- νουν γράφω δὲ κω ἐών. Unde intelligitur illius aevo duisplicem extitisse in hoc versa lectionem aliis exemplaria huc, ἰν , aliis ἐὸν praeterentibus Hoe si eodiees etiam da. mensis tribus perlania accommodant Poeta, quod dudum ostendit Guil. Canimus, Nov. Lectionum L. v. cap. XIII. Sed aliis in Ioela ab eo prolatia necessitate metri ad en Iages usum adactum Poetam, nihil hii urgebat ut faeiu peripicuo μον alterum praeserretizaa. - - παρη δῆτα Merim δωτὸς ναί . Opti. mam hanc, Procul dubio genuinam lectiouem e Caes. fais ede erui, in quo scriptum: ἀαι - παρη δῆτα κανι υ -ἰόανα ., ὀ ι M in aerare is mutatum oportuisse nemo non videt. vulgo mendosissime legitur:

Quibus ista nauseam non secerant, lilia profecto αδ--σι is Mia ista erati inime tamen mirandum, eo ruptelam hanu in impreta libro venisse. Non enim a1ius est in toto hoc poemate versus, qui prius a librariis vexa.

315쪽

Regii. In caes etiam no In B. superscriptum ultima syllabae singulorum nominum, quae impressi libri in aeculativo exhibent eum verbo ἔγον. Bona etiam hae lectio, cui

alteram ob eodieum eonsensum praetuli. In E. M oram, superscripto ν Κλειοπάτρην xvis LMmo In nullo codiceliis repertum V 237. merit Ar Mer scriptura est

ns. ος nota sis. Sie c. D. E. Caec Vulgo ο- αν. 28 I. Virgil. En XII. 7s3. at vividus Umber haeret hians, iam jamqne tenet, mitisque tenenti inerepuit malis, morsuque elusus inani est. Ovidius Metam. I. 33. Ut eania in aeuo Ieporem cum Gallicus arvo vidit is hie praedam pedibus petit, ille salutem. alter inhaesuro similis jam jamque tenere sperato extenso stringit vestigia rostro Ialter in ambiguo est, an sit deprensus, ipsa morsibus eripitur, tangentiaque ora relinquit 288. But M. Sic bene Caes. ut infra 3 alibi. α quinque Regii perperam Βορέαο Vulgo Βορέου.

316쪽

ag9. Antiquissimis temporibus Regibus se prineipiahn viri in more finit canes alere, ad aedium eustodiam sta venationem , aliosque quos ostentationis moblectationis gratia haberent. Frequens eorum apud Homerum mentio. Inde num Regum omnia a Deos transferrent Poeta his etiam eanes dederunt hiemarpyiis Iovis canes dicuntur. Furia sive Erinnyes Ditis eanes vomis, quin ipsus Iovis pud Virgilium aen. XII 8 9. Hae Iovis ad sellam, saevique in limine regis De Harpyiis vid. Clim ni Exe s. II ad Virg. aen. III. 29I. Homerus u. '. 37. κα τὸ κίε μινον Στυγος υλωρ, ο δε ιυγιέος

Virgil. n. XII. I6. Adjuro Stygii eaput implacabile sontis rona superstitio superis quae reddita Divis. M. Bri κώ Mρ πιν π Quatuor Regu -

Σ98. I αν. Si quatuor egitis aes ale UID: - vide ad I 63. mo. ---η. Si quinque Regil. argini in A. adseriptum vulgatum ματαχρονίη De hae voee erudite dusputat Ruhnventus, Epist crit. II. p. 7. In eius seriptura nullibi consentientes odices reperio. Unice mihi plaeet

quod vix eredo, ne quisquam liquido affirmare possit, id saltem verisimile est, enm sibi ubique eonstitisse, quod mihi observandum esse existimavi. 3Ia ἀτρως Vulgo contra metrum voti . Vide ad 483. 3I7. Adumbrata hae Phinei vatie natio e ciues or

317쪽

tione ad lyssem Odyss. c. 7. Utramque imitatus est Virgilius aen. III. 374 ubi Helenus aeneae navigationis ea sus praedicit conferenda omerica Cyanearum rupum descriptio . unde Argonautieorum Seriptores columbam .

luit Poeta sin poetieam formam kχρι α praelatur u fuisse videtur. Sie III Ma.

318쪽

ga . t diruie ς sine ἐπισπόμμι ό . Sineeram optinis lectionem dant quatuor Regii. In E. ατραδέμν υνεν inde, quid librarius seribere debuerit, adsequi neue est. Ne aliter legit olim graectis enarrator, eujus nota in editis scholiis eorrupta est. Inms scriptum: σο UT NE IN O σιμα --- IΘTNEIN et rem ποενο- Debita laude fraudandum non est Io Pieria soni aeumen, qui hune versum tritici notam tentavit, parum quidem lineiter, Verisim. p. 67. sed odieum opedestitutus vix mellora proferre poterat. ἀφραπως ad princedentia pertinet, ito nune ostendit aeeuratior ilistinctio. Inter istud Mequens membrum ni intercederet particula , ad reth loquendi normam participium omnino nos verbum , subjungi debuirit me non magis admittit syntaxis, mam iurer . Vulgata seriptura hae inr

33s inia raraa valet καὶ ταν --ale vulgo exemsum καί, M. 339. - γάρ - - e. Si ad lingnae normam iamdudum emendaveram, quod postea in D. reperi. Solusiae eod. sine eram Iemonem praestit. In A. c. Ε ἐξαλε-ι:eeteri, ut Florenti editio, ἐξιλασμα 3 o. H . Si recte Stephanus codd. x veteres edu

m με μe Faenis erat emendatio scienti, quam pronus Imhrariorum lapsus in permutandis oeulis καὶ Nisi. Host

319쪽

72 IM LIBRUM II

primus editor ob metrum in in mutavit, perqu2m Imp rite, quum sensus manitesto κοὐ flagitet. εἰ καὶ valet eι iam.

si, ut L smis alibi passim.

340. κρην τε Μελ-αν. vulgo, tonsentientibus etiam endica hus. ἀ- oem illae saepissime commutatae. Illud e v. st repoti debuit, quod alias e Geographis notum est corrigendus etiam Orpheus Ir ubi fibrae legendum: Pη Ιου προανας, κρουν Ἀκόπισθα μίλαπαν.

364. - νε--2Mile. Ille iterum eodd. Cedit μὴ habent manifesta menda , Io Piolano iam observata,

Verisimi p. 6.

3s6. mira , α ιο -- ακρον, εὐ- Si omnino scribi minterpungi debuit ut invitis eodieibus iamdudum feceram, quod nunc confirmatum reperio in . ubi solis pserat primo librarius κρους inducta postrema litera st superscriptum confer infra M. 3 8 6ισn ν ire. Sic recte Florenti editio. ane lectionem agnoseunt B., caes alteram etiam exhibentes, quam unicam praeferunt caeteri, τώγι -υῖα Perperam Aldus partieulam syntariis metro inutilem inseruit. ιιις σί- dant quinque Regii 36 GH δέ τις Ελιaui ακεχε. Vulgo κρη EM e quam structuram non admittunt teretes aureLasa mi κώ τερ. i. . . . aes ale vulgo τῆς πιν. 363. Μυρει. Glossa, προ τε du. Perperam in E. κυρει. Hae verbi forma priorem corripitiari. κολπω ἐν εὐλό-m. Sic eodd. omnes meditiones. In lata Batava operarum errore , praepositio omissa, quam suo Ioeo reponere religio fuit Oxoniens agistro ακρην habent eodd. editiones omnes, exeeptismael tali nihinis, qui nescio unde in tam dediti

320쪽

ago. πωρειάν τε Sic A. B. E. Vulgo πωρείας. 38r. Post hune versum duo isti vulgo leguntur: ἱ-α, καὶ πύργως εὐπηγέας, ο ς καλεουσι Loeus interpolatus sagacissimum Ruhnhenium Dultra exer-euit, recte iudieantem a Poeta scribi non potuisse δου --ι is κύνει πυργως εὐπηγέας -Τή-ες margini ad voeem οἰκία . 38 I. diligens olim lector duos adseripserat versus infra postis. Iot 6 suo lota positos quorum alter laeeessu temporis , descriptorum imperitia , prorsus exei. dit, alter hucusque servatus fuit:

δουρατέους πυργους ευ πηγέας, οὐ καλεο-

μόσσυνας καὶ si αὐτοὶ ἐπώ μοι sis o Lem. Duo isti versus, orae libri primum adscripti, postea in temtum inuecti fuerunt, cui quum sine vi aliqua aptari non possent, interpolationis auctor vocem δο--ους in κα καὶ mutavit, perquam imPeriteis inepte Singulorum ab surditatem , quae euique Paulo inteiligentiori manifesta est, vix operae pretium est demonstrare ἐν tiosis c πυργοις Nν-ris οἰκία ξυλπνα καὶ πυν- ξυλμως, non ridieula solum sunt, sed quae nauseam movere possint nisi quis stomaehum habeat, qualem ante expulsita Harpyias habere voluisset Phineus, qualique gaudet beatus ille hawius. qui nihil non conemui Duo illi versus neutiquam hie Ioeum habent, quam etymologiam contunent eam in Phinei vaticinio ponere non debuit Poeta vates minime λεπὶ γει, non is uisu er breviteris summatim singula adtingit, quae eadem postea in itineris narratione Poeta re ctabit uberius .exornabit. Praeterea in elaborato, o recta ,- ad unguem expolito poemate idem versus his in eodem libro legi non debet, nec utroque in loe a Poeta

SEARCH

MENU NAVIGATION