장음표시 사용
21쪽
i,stas superans infinito durationis interuatilo durationem omnium , & singularum verum creatarum ἰ Immensitas potens Coexistere infinitis alijs mundis de spatiis, abi que
ulla extensione, aut mutatione : Scientia futurorum contingentium etiam conditionatorum certissime praesaga: Voluntas liberrime dominans rebus uniuersis per usus, & modos libertatis inuumeros, & per Prouidentiam reliquis hisce perfectionibus Congruentem. Quae omnia 5e similia comis plura,partim sunt penitiis impervia rationi naturali, partim non nisi confuse, aut incerte cognoscibilia,ut apparet inter alia, eae
monumentis Philosophi nimium manifeste verificantis seriptis suis, suum illud veritasimum Axioma: Mentem hominis Comparatam cum Deo, ita δε habere, sicut se habent oculi vespertitionis ad radios solis. Vsque adeo misera &. infelix est notitia Hominis fibi residi i citra Deum, etiam elim di tissima in fericissima est, atque in culmine humauae lacuItatis constituta,via fuit in Philosopho. Patet autem ex cognitione eoru Dei prae- steatorum, quae per summa solum capit insinuata tan inm me, resuItare amorem Dei infinito propis interuallo maiore, quam qui ex eius cognitione naturali oriri ponNt, iustaque plane proportione dispone tem ad ritimum finem,qui mortiaibus de fi cto praefixus est super naturalis de excesse
Iam verὰν perlecta eiusmodi adhaesio ad Deum non solii m in As . M transiens ex sua natura ; sed permanens etiam intrins vi, ae habitualis eme debet. Primo quia hoe, inter alia, differt ultimuη finis, ab alijs fin bus, quδd ad vItimum finem omnia referri
22쪽
per omnes operationes praestari debet, reis uirit ex natura rei virtutem permanentes isponentemque ad id habitualiter.Deinde pe1fectio amicitiae quam dictum est necessariam esse cum Deo ad consecutionem vIrimi sinis postulat habitualem unionem sintellectus & voluntatis inter am:cos . Nec enim lassicit, si amicabiliter quandoque voperentur,cum contraria, aut nulla dispostistione permanenti, ad sic operandum ab que ullo limite, aut temporis,aut operum. Patet igitur virtutes Theologicas per se :nfusas esse homini omnino necessarias. Ad r. Iam dictum est Deum innotescere admodum imperfecte per rationem n turalem, nec posse dependenter ab ipsa concipi actus habentes proportionem cum
ultimo fine, qualis de facto propositus es homini . Qia illum ipsum conceptum
summi boni, &vltimi finis , miserrimc de . format ratio naturalis,de deprimit quasi in finite, si comparetur cum conceptu eiusdς rei, qualem estormat finis. , Ad a. Homo ex sua Natura est intri sece ordinatus ad Deum praecise ut Auctorem & finem naturalem , Indiget ergo nihilominus virtutibus Theologicis per M tinfusis, ut possit leuare se supra se, de ferri ad Deum, ut ad Auctorem, finἡmque supernaturalem. vltu. proportionem de limites
Ad 3. Iam ostensum est non persecte , ac sufficienter ordinari hominem ad ultimum suum finem, per Iam actualem conuersi minem ad ii,um; sed opus praeterea vise per manenti & habituali animi adhaesione ad
eundem; id quod solium haberi potest per
diuinam istorum habituum infusioner .
23쪽
Theologie; seri debeant absque habitibus
ante iustificationem, ijdemque ad eosdem sintne eessari, post iustificationem, appare
bit oportunς quaest. s. Quod attinet adiuvamen intellectus, ct voluntatis per au xiIium erutrinsecum, ut admittatur possibile de potentia Dei absoluta;ex natura tammen rei est impossibile a Τum quia finis hominis est possidendus ab ipso per formam
intrinsecc inveterentem eidem tam ex partu
actus secudisqua ex parte actus primi proxamu Mq. oportet dispositionem ad forma esse eiusdem proportionaliter rationis cum ipsa forma. Tii quia ad persectione cuiu .causa ordinatae ad alique effectum pertinet ex natura ret,ut habeat in se, quantum fieri potes. potestatem ad illum eis ciendum, praeis sertim quando enectus est intrinsece perinfectivus suae causae, ne transeat ad perse-exionem actus secundis non praehabens eo dem modo persectionem actus primi. Quae
ratio confirmatur primo, quia in Ordine naturali nulla reperiturescausa orinnatε
ad aliquem effectum s eui non tribuatur a Deo virtus ad illum sufficiens eidem intrinseca . ordo autem supernaturalis es quoad omnia prastantior ordine naturalis& ex tua natura abudat magis omnibus bonis. Confirmatur rursus , quia quaelibet causa eo estmelius disposita magisque lauis dabilis,' ou8 manus indiget ext inseco alteistius causae adiutosio.En autem impossibile ex natura rei ι ut missa oremata a Deo ad
finem omnium persectissimum, de gloriosismum, quoad substantiam, & modumsnon disponatur ab eodem omnino perscctu . laudabiliter , ae gloriose ad cons cut on em illius.
Λd 4. Pueri indigent gratia Sanctis, Manic
24쪽
Manee,ut mundentur a peccato Oe Inati. Gratia autem sanctificans est indistinctata, vel eerti intrinsece connexa de inseparabilis ab habitu Charitatis, cui sunt Coniunctae ex natura rei Fides, & Spes ; M ex omnium sententia Gratiae iustificanti sun enecessario annexae omnes virtutes supermaturales , ut proprietates connaturales deeus , se ornamentum perpetuum horminis iusti, & amici Dei, stue fit in statu utendi illis proxime, siue tantum remoth, propter impedimentum accidentiae , qu Ie est, quod inest paruulis ante usum in. tionis et attenta namque natura ipso. rum est per accidens , quὁd tales h bitus in iis usum non habeant; scut quod eumdem non habeant plures aliae Discinates homini conanaturaleri quas
25쪽
. Vtrum virtutes Theologicesnt tres p
1. virtutes multipsis V- cantur iuxta multiplicitaeem obiectorum formali unas nec
multiplicari possunt nisi Π-rim N a1,N IIs multiplicatis. obiectum Rute formale virtutis rheologieae est Deus, cuius omnis persectio est vita indivisibili
realiter. Ergo non potest dari nisi una virtus Theologica . a. Si dicatur ad distinctionem realem virtutum sussice te disiinctionem rationis inter formalitates obieeti motiui,admitte dae erunt virtutes Theologicae multo 'pluresνquam tres, quia persectiones & attributa diuina ratione distincta sunt multo plura quam tria. Ergo virtutes ΤheoI gicae , vel non sunt multae , vel sunt pluresa quam tres. 3. Persectiones Dei sunt plures , quam persectiones Creaturarum,qu ia Omnes persectiones Creaturarum sunt in Deo , de multae praeterea aliae . Ad prosecutionenia autem omnium persectionum creatarum dantur virtutes morales Ionge plures quam tres. Ergo a sortiori ponendae sunt vir tutes Theologicae mutio plures , quam tres, ad prosecutionem omnium perfectionum diuinarum a Virtutes Τheologieae sunt necessariae ad cognoscendum, &aniandum Deum. vi ustorem ac sinem supei naturalem , ut din
26쪽
ctum est. Ad hoc autem tre S virtutes re quiruntur, & sufficiunt. Ad cognosce dum enim requiritur s ut patet, atque etiasum est una virtus, nempe habitus Fidei. Quia per hune habitum innotescunt tum smus, ut ultimus finis; tum coetera omni
referibilia ad ipsum ; idque sub unica ratione formali motiva Dei reuelantis, ut dicetur infra : Quare uni tantum datur vix vas Theologi ea , eκ parte intellectus . Iam ad amandum Deum requiruntur Aasum ciunt duae aliae virtutes , quia Deo conuenit duplax ratio boni, aEa respectu sui fecundum se, alia respectu nostri. Quatenus est bonus sibi, quod ipsi eo enit necessa. rid, terminat Charitarem; quatenus est bonus nobis,quod eidem conuenit liberis, te minat Spem . Istae autem duae virtutes iuncinuicem necemlaio distinctae respectu hominis viatoris, non soli4 m Ob diuersitate oformalem obiecti modo in si alam; sed praetere quia isti cluo amores nore sunt inuige subormnati, nec connexi mutuo ν dum sumus in via;potest enim a ter eorum seorsim
ab altero exercerimatque perseuerare amor
concupiscentiae,qui est proprius Spevn miseristeme amore amicitiae, qui est propriu Charitat Fq. Imo et in postin aliquo in 'compossibili cum habitu Charitatis,qua vast quodvis peccatum lethale, potest perseuerare habitus Spei, qui non excluditus per quodvis erusimidi peccatum . Tres ergin virtutes Theologicae requiruntur, Sil susu-ciunt, una intellectualis & duae astin tuae, ut homo sit recte ordinatus respinu Dei, ut fui ultimi finis supernaturalis, quae est indubitata omnium sententia, ex mo Pauli 1.
27쪽
Quaestio III. 2γchοἱ as . ubi nee diei potest Apostolunta
d Iminutam, aut falsam instituisse diuisiona. virtutis circa Deum, de qua agebat, Pluri- .hus enumerat is,quam reipsa sint, aut paucioribus, vel non satis exposuisse, quant Praedicat enixe, praeeminentiam Charitatis super Omnes alias Virtutes, omissa aliqua alia virtute Τheologica, cum qua e
Ad R. cte a. Ad multiplicitatem realem virtutum, non est necessaria multiplicitas realis obiectrirum, quia intellectus cap praescindendi,& volutas eliciens actus de- Pendenter a eognitionibus praecisiuis, per inde feruntvr in formalitates distinctas ratione , ac si sorent obiecta realiter distincta. obiectum enim realiter unum multὶ-plicari ratione in diuersas formaritate Sa nihiJ est fiud,quam quod est idem in se, apparere in intellectu aliud, atque aliud. vom Iuritatis a utem obiectum est bonum apprehensum, idem est bonum, non ut est in Praeci se; sed ut apparet per actum intellectus . Ergo perinde voluntas elicit actus inter se specie distinctos realiter, existente multiplici eiusmodi apparentia eκ part viatellectus,atque si darentur obiecta reali ter multas &diuersa. Necessie nihilominus non est tot virtutes realiter multiplicari, quot sunt eiusmodi formalitates ratione distinctae . inia quae sub unica ratione mouendi continentur,& quoad ipsam inter se conueniunt, aut perfecte subordinantur.
possunt omnes unicam tantum virtutem .
erminare: quae rationem illam formalem ovespiciat, illique adaequale correspondeat. Quod maxime locum habet in Deo, cuius omnes formalitates , prout respiciuntur a
Viri Mibus Theologicia, itiiniandit Diuia
28쪽
ae praeparatio. At nihil inest homini VI
tori , quod ipsum reddat impeccabilem s d Ergo Virtutes Theologicae , quae ipsi tu ne etiam Viatori, non hoc habent ex conceptu suo, ut serantur in Deo super omnia. a. cum actu virtutis Theologicae componi potest actus venialiter peccaminosum viiij contrarii. Ergo Virtus Theologic non praefert Deum caeteris omnibus sibi e trarijs,sed quibusdam tantum.
3 Saep. eliciuntur actus Theolagici absq;
a Hi aduertentia ad ullum motivum creatum ; quid ni ad omnia motiva creata λ Imo eo meliuS , ac facilius exercentus Virtutes Theologicae, quo mens est magis abstractati eonsi ratione, & aduertentia re Tu creatarum . Nequit autem unum obiectunt praeferri alteri, aut ullo pacto comparari caiatero absque actuali aduertentia ad utrumque extremum comparationis . Ergo nor
est de ratione virtutis Theologici praelatio
Dei respectu creaturarum omnium, nece e spectu ullius rei ereatast. . Non potest volantas per aliquem suci actum ferri in unum obiectum super aliud obiectum, seu praeserre unum obiectum alis eti, nisi intenniis amet illud, quoa praefert, quam illud, cui praesere: Non est autem de ratione Virtutis Theologieae, ut qu liber eius actus sit intensior, quam quilibet actus Virtutis moralis ; aut quam quilibet actus
peccaminosus. Quinimo rarillime continis git , ut aliquis aliquando tant eum intemficine S applicatione animi feratur in Deum, quanta eum intensione & animi applicatione frequentissime seruntur peccatores in abona temporalia delectationis, Mutilitatis propriae squae maxime amant. Quod loeum
etiam hibet in Intellectu. Piuris enim sunt
29쪽
Hereuei , Ae Gentiles , qui erroribus sitis
pertinaeius. adeoque intensius adhaerent, quam adhaereant nonnulli Catholiei Veritatibus Fidei . Non ergo est de ratione Virtutis Theologicae , ut feratur in Deum sa- per Omnia is s. Si ellet de ratione Uirtutis Theologicae ferri in Deu super omnia, nis esset preter in gaxiua specialis Charitatis , ut praeferat Dinomnibus aliis rebias . Est aute hoc praerogati ua specialis Charitatis ; Propter ea enim a illi adieribitur, ut feratur in Deum ex toto corde, ex tota anima, re ex totis viribus a
quod nihil aliud reips. est quam praeserre
Deum rebus omnibus aliis. Ergo huiusmodi praelatio Dei super omnia creata , non est communis omnibus virtutibus Theologgicis: ac proinde non est de ratione Virtuis. tis Theologicae.
s. Poistbiiis est naturalis dilectio Dei suia
Per omnia ; quia naturaliter cognoscitur Deus, ut dignus, qui ametur super omni cili , rebusque omnibus praeseratur per amorem ; quia naturaliter cognoscitur . vi ha hens bonitatem maiorem, quIm habeane
omnia alia, tum distributive, tῖ, collective sumpta. Dilectio autem naturali sint , nomest actus Uirtutis TheoIogici, prout iis pr- senti sumit, Virtus Theologica , vr l. que e X quaest. t. Ergo ut esset commune Virtutibus Theologi eis , ferri in Deum sup ei omnia, per omnes , &quosvis tuos actus; nomtamen id posset ijsdem attribui, tamquam proprium Se peculiare prsdicatum ipsarum. R. Ex praecedentibus quaestionibus colli gitur e se de ratione Virtutis Theologicae positive, & priuatiues ut feratur in Deum super omnia , idest, id conuenire omnibus ,
de solis actibus Virtutum Theologicarum . in . . l. IA Σ ΦΙ
30쪽
per omnes operationes praestari debet, reis quirit ex natura rei virtutem permanente,
disponentemque ad id habitualiter.Deindepeffectio amicitiae quam dictum est nece sariam es e cum Deo ad consecutionem vi-himi finis postulat habitualem unionem intellectus & voluntatis inter am cos . Nec enim lassicit, si amicabiliter quandoque
operentur,cum contraria, aut nulla dispostintione permanenti, ad sc operandum ab que ullo limite, aut temporis,aut operum. Patet igitur virtutes Theologicas per se infusas esse homini omnino necessar. S. Ad x. Iam dictum est Deum innotescere admodum imperfecte per rationem naturalem, nec posse dependenter ab ipsa concipi actus habentes proportionem Cum
ultimo fine, qualis de facto propositus est homini . Qia illum ipsum conceptum summi boni, &vltimi finis, miserrime dea
format ratio naturalis,& deprimit quasi in finite, si comparetur cum conceptu eiusdς rei, qualem estormat finis. - . Ad a. Homo ex sua Natura est intri nee ordinatus ad Deum praecise ut Auctorem & finem naturalem . Indiget ergo: nihilominus virtutibus Theologicis per infusis, ut possit leuare se supra se, & ferri ad Deum, ut ad Auctorem, finὰmque supernaturalem. vltra proportionem & limit
Ad 3. Iam ostensum est non perseo e , ac sufficienter ordinari hominem ad ultimum suum finem, per Iam actualem conuersio nem ad ilium; sed opus praeterea esse pe manenti & habituali animi adhaesione ad