장음표시 사용
41쪽
Ieat hoe iiiviri a Τheologis desola Chara late; dissicultas tamen est Fidei quoque. de
M Spei communis , ut patet ex ratione initio deducta ex munere Uirtutis Τheologiis cae in c5munia Et confirmatur ex D. Τhom. tribuente praelationem Dei super omnia eodem prorsus modo, tum singuIIs seorsi tum omnibus iunci virtutibus Τheologi-
De rataone Fidei est, νι Darisas prima amat a praeferatur . Similiter de Spe in I. dist. as. q. Σ.R. R ad as sede, alta es, habet vere, θε Pas Deum tonsequi, sterasque per ipsum omnis nessaria , quantumcumque μι in uua, obsi-nera - ω speraι omnia noctua,quantumcumque
μι ia caua epetiere. Quod patet fieri non
posse . quin fundamenuum 3 seu motiu unus sperandi, quod est Deus, omnibR. alijs vl- cumque pugnantibus in contrarium praefe-ffatur . Iam de Charsate nimis nota est haec doctrina, vi apparet ex verbis sancti Docto- Tis q. 2.de Uirtvt.a. 9. e. Dicendum quia sessi dum omnem fautoriam G auctoritarem scrN- rura in buanto it eardo Charilaua seruati aest, ut Deus aufectu, π effectu Iuper amma di-
dat documentum omni Virtuti Theologicae commune quoad hoc punctum , aiens: Vi tuter rheriosea, qua habemt finem Mimam pro obiecta, mon Iotum operaritur sima ipsum μιundum se; sed ut est directivum alis m,quae sunt ad finem eaer ideo funι quodam modo prin cipia alaarum Virtutum . Oportet igitur da- rire conceptum praelationis Dei super omnia communem omnibus virtutibus Theologicis is Certum primo est, de ratione Virtutia TheoIogleae esse ut praeferat Deum obi
a iux Qxteris omnibus cuiuisumque oonditionis
42쪽
tionis obiectis. Quia Deus, quem dictum estes e motivum formale ipsius,prete eminet infinito excessu coeteris omnibus motiuis , demouet tam Intellectum, quam Voluntatem, quatenus sic praeeminens. Verum huiusmo 'di praelatio no est discretiua virtutis Theologicae per se infusae , a qua uis alia virtute et
quia est communis cognitioni etiam & amori Dei naturali . Certum rursus videtur, non esse de ratione Virtutis Theologicae, maiorem intensionem actus circa Deum , quam seirca quodvis aliud obiectum , primo , quia actus intenti , de remissi sunt eiusdem speciei; ac proinde procedunt ad ea dentia virtute . Fieri ergo poterit ι ut actus Uirtutis moralis eliciatur intensissimus, actus vero Virtutis Theologicae remississimus. Se eund5 quia Virtutes Theologicae nori seiscus, ac coeterae virtutes datae sunt homini-hus, ut illis utantur frequenters simulque humano modo . Non est autem humanus modus, prout sumus de facto constituti in via , variis impedimentis te Oeeursibus obisiectorum multipliciter distrahentium , aediscerpentium conatum animi erreum cincti, ut Dequentor totam activitatem secundum
totum posse physic uni impendamus circia Deum intensione semper maiori, quam quae obiectis aliis indifferentibus, aut etiam honestis imp ndatur. Demum quia intensio maior unius actus quam aIterius, perquam difficulter innote seir, & vix pere iri potest, nisi adsit maxima alterius ab altero distatia. Et ne tum quidem facile,nisi voluntarem coismitetur aequali applicatione appetitus senis sitiuus. .apropter, si excessus intensionis esset de coneeptu Virtutum Theologicarum, praeeepta de ipsarum exercitio conij cerent
homines in infinitam quandam perplexita
43쪽
tem, RQ desperationem de eertitudine moaxaIi circa adimpletionem eorum.
S uperest igitur, ut praelatio ista Dei super
Coetera Omnia non in eo praeciso fundata . quod moetuum, uti reipsa est, ita etiam actu Cognoscatur cum assensu, esse praestantius C ceteris omnibus, de ametur quatenus tale avoluntate; sed in eo quod ita praeseratur s iue auctoritas per assenium , siue bonitas per amorem , ut animus ex vi eius actus sit paratu S contemnere, ac dimittere coeter omnia , quae repugnant vel assensui talia auctoritatis, veI amori talis bonitatis; adeoque ad seperandas omnes contrarias dissicultates, ne recedat ab eo assensu,vel amore. Istum praelationis modum tribuit D. Thomas Charitati citata quaest. a. de virtutibus, qu ae est de Charitate, art. I . ad . ΤΙ
ν-αar ; exsua sterie hoe habeι chaνitas ira quoobet rasu, quod curtibri sentationi remora posit. Est autem eadem prorsus ratio
Fide aduersus omnes tentatioties . di rationes repugnantes assensui primae Ueritatis a necnon de Spe, aduersus omnia commoda , di nocumenta, quae contradicunt adhaesioni
diuinarum promissionum . D. Τhomae subinscribunt expressc Turrian. Coninc. Amic. de . at j plures apud ipsos , qui ob identitatem, rationis censendi sunt idem sentire de Fide, di et am de Spe . Ratio porro pro istiusmodi p re lationis Dei explicatione, eiusque veritate, est sere, eadem cum ea , quae prius data est pro prae urione secundu-; nempe virtutes Theo'
44쪽
o eas dare ut feramur in Deum , ut primsit Auctorem, de ultimum finem supernatur Iem prout oportet, Se prout ipsum decet. Ad hse nimirum , & non ad attingendum qualitercumque Deum, necessaria sum au. xilia actuassa Gratiae non solum habitualis et sed etiam actualis, veriquet ex testimonijs Concii. Arausicani, Tiidentini, de aliis quae producta sunt quaest. . de Grat. Se ex se patet ad attingendum Deumνnon prout oportet, de modo, qui ipsum non decet, sufficere vires naturales, non autem fertur in Deum, Prout oportet, re prout ipsum decet, sue per assensum , siue per dilectionem, qui ita
fertur, ut paratus non sit ex vi sui actus ad condemnendamo ac reiIciendam quamlibet aliam auctoritatem , ac rationem pro retinendo assensu auxori tatis diuinae, & quam libet aliam Bonitatem. pro retinendo amo
re divina bonitatis , quod ex ipsa termin rum apprehensione euidεtissimum apparetis confirmatis paestate ex humanis; dui eminita assistiretur narrationi hominis veracisissimi, & certii sime consci rei, de qua loqui-atin ; vel diligeretimoribus. ac dotibus naturae praecipuum s ut paratus e siet recedere ab eo assensu , Se amore propter testimonisi homini, mendaci iIimi, Ae ignorantis. eandem rem, Ne ob amorem hominis undequaque v*lissimi; profecto is non ageret iuxta nox-mam virtut s ; sed maxime indecenter. ---festum autem est multo magis dissonare similem comparationem Dei . cum quolibet creato. Ex hiς perspic tur omnia illa, quihus debet praeferri S praὶrtur necessario Deus per virtutem Theologicam, eme ex mania, &sola , quae opponuntur exerciti eiusdem Virtutis,& permanentiae talis exe
nec simul retineri possunt cum motivo
45쪽
eius Eormali. Unde Fides debet praeferri auctoritatem diuinam suilibet alii auctorit ii, α rationi nasuralia pugnAnti sontra Veis
ri ratem eorum,quae Nuelantur a Deo, Eactem est ratio de Spe , sirm omni aquae re pugnant firmitati adhaestionis ad diuinas proinmisiones a re de Chari tate, si rea omnia op posita dilectioni Dei secundum se; hoc est, circa omnia Frauiter dispticentia ips . Et iis quidem praefsrt Deu abso ute virtus Theo
Iogica; conditionate vero caeteris etiario
quibuscumque ereatis, absque Hra limita otione ; sub hac videliςet sonditione, fi opinponerentur Fidei, Spei, aut DiJectioni diu rias . Inquam veros a Asa NM natione, o includam ea omnia, circa quae eiusmodi,
hypothesiis fieri potest, quin eo ipso deo
Guatur Moisum formale Virtutis. Nam quae illud detstruunt, nsς implicite a nςς exisplicite includi possunt in astu Uirtutis. Sune autem aliquae eiusmodi hypotheses , ut, serieras reuelaret, se nou existere, aut, se et maenaacem. Nec enim licet sub hac hypo
theia ςOntemnere conditionaxe rationes na
turalesa pugnan s pro existentia & veraciis tace Dei, quae tali reuelationi eiusque assenis sui contradicunt. Mod nox re oportuit propter aliquas nonnullorum tricas a quRruma; aliqua exempla proferentur in progressu. Ad r. virtμtes Theologicae reddunt ha minem impeccabilem circa & contra suum motIuum in sensu composito ipsarum, idest, reddunt impotenpem componere cum ipsis Peccytum graue vitiI oppositi. Cceteraismnori reddunt impeecabilem absolutet, di et iam in senis Muiso. Quia sicut libere conclaiunis tur actus Τseologici; ita et tam libere eo servantur, ae p9 umgum libuerit, suspendi, si cacludi per peccatum mur a pr Orc mi v a nia
46쪽
mi dispositione. Ru re actus Uirtutis Theologicae habet ex praelatione Dei suis
Per alia, Commuκscare animo firmitatem,
quandam , & promptitudinem usque adeo maiorem , quam haberet independentex ab ipso, ad reiicienda ea, quae motivo eius Conis tradicunt, vivi sua praecise leddat possibi- Iem moraliter, & prudenter sperabilem victoriam rimnium contrariarum tentationum; non tamen reddit infallibilem eandem victoriam propter praesentem arbitri; mutabilitatem circa ipsum actum Τheologicum. Ad a. Peccata venialia non contrari in
eur simpliciter; sed tantum feeundum quid virtuti Theologicae ; tametsi peccata sint
Circa eandem materiam, & pertineant ad vitium directe contrarium. Fieri enim potest, ut retineatur ex. gr.assensus fidei circa aliquod mysterium, simulque admittatur iiis herὲ aliqua cogitatao ingerens difficultatem contra illud, cum periculo aliquo remoto formidinis, aut etiam haeresis contrariare Idemque sm liter accidit in Spe, de Charitare. Nempe peccata venialia , non tam sunt contra, quam praeter ultimum finem.
ut dicit saepe D. Thomast nec possumus, dusiimus ita via, ita persecte adhaerere Deo , ut excludamus affective Sc effective venialia. Vnde quod dictum est de praelatione Dei super omnia per Virtutes Theologicass ac cipiendum est de omnibus contradicentibus Deo simpliciter, de absque addito dimi nuenti, idest, de omnibus &solis grauiter
- Αd 3. Falsum in primis est actus Theolo gleos elici aliquando' absque aduertenti aliqua ad motivum contrarium; quia eliciuntur liberet quod fieri non potest absque adauertentia actuali ad aliquod motivum alliin
47쪽
eiens ad eorum omissionem ς atque hoe motivum non potest esse nisi aliquid crea tam re contrarium mo ioni perfect cinis diuinae . Istud porro motivum com rari irrus nunquam spern t. reiicitque Uirtus 1 heo- Iogica, ptaecise quia est patu= mc menti, aut tantae determinate deIectationis , uti natis, aut etiam nocumenti distincti ab exclasione Dei; sed quia est exclusi uum Dei, Serappositum atrictoritati aut bonitati diuinae, ualentis a nobis ampIectendae: subqda ratiori e utpote uniuersali, patet comprehendi indivisibiliter omnia quae contrariantur siue fidei , sive amori Dei , dedoue adesse viris tualiter, & implicite actualem aduertentia ad omnia illa. . Deinde praelatio Dei super omnia,quae et Propria Virtutis Theologi eae, non consistit formaliter in comparatione explicta Dei eum Creaturis, sed in tali adhaesione ad Deum, ut vi eius homo reddatur promptus ad reiicienda emtera omnia pro retinendo Deo ; Sicut quis amore amicitia erga homi mem redditur promptus ad contemnenda ssia commoda, auc diuitias pro incolumitate amici . Quod facile quisque in se conij citfieri absque actuali aduertentia ad ea obiecta; ad ebque cum implicita tantum , Ee vir
tuali comparatione eorum cum an, CD.
Ad 4. Conceditur, quod est verissimum, maiorem intensionem actus circa Deurru, quam circa obiecta creata, non esse de ratione & essentia actus Theologi ei, uti de Charitate existimarunt Scotus, ct Duradus; sed negatur eandem maiorem intensionem esse conuertibilem cum praelatione simpliciter unius obiecti respectu alterius, &cur appretiatiua maiori adhaesione ad unum,
quam. ad aliud. Et denique eum Virtute
48쪽
emctiua maiori ad eontemnendum vn mugomparatione alterius, ut perperam ijdere exstimarunt. Accidere nimirum potest, ut quis intensissime feratur in obiectum exigua honitatis ἔ quia non attendit actuaIiter ad imperfectiones ipsius , nec ad persectiones
maiores aliorum obiectorum incompossibi. Iium cum ipso; eaque de causa vel ex meri sua electione libera applicat omnes suas vi. Tes , 'mnemque aut maximam suam activi. ratem impendit in eius amorem, a quota men recedit facillime; licet non tam taciJE, atque u amasset remisse , accedente postea intentione ad eas perfectiones, ae imperis.ctiones, veI meliore illarum consideratione. Idem contingit in assensu pertinaci Intellectus, ouando fallitur aequivocatione, aut nititur debili ratione, non attenua eius debili tate, nec 'i maiori contrariarum rationum. Accidit etiam e conuerso, ut quis feratur admodum remisse in obiectum magnae perinfectioitis, ob diuersionem mentis, ae affectus in alia obiecta minoris momenti; & nihilominus cum ventum est ad . necessitatem samitteriai RIterutrum ex illis, aut recedendi ab alterutro factu me eoatera contemnat, ut
retineat illud, ad quod rem se ferebatur. nec secus , rasi disticuIter, saeere possit' scalie et illud obiectum coe teris ab iniistio pr*etulerat appretiatiue . Non tantia i tur conuertibiles siue mutuo, siue non m u. Tuo excessus appretiativus excessius quoad intensionem ; atque ilIe affectus essmaior simpIiciter, qui excedit appretiatiue licet sit inruor quoad intensionem; oui pollet maiori vi ad inducendum effectum aut inducit est ectum praestantierem. Ideo
49쪽
& effectum simuli quam qui est maior quoad
intensiouem tantum . AEquivocationem . forte peperit in hac re, quod maior intenissio actus inducat, muteris paribus, maiorem dissicultatem recedendi ab obiecto ipsius . Cuius ratio est,qula quilibet actus per seipsum placet habenti;& quo est intensior, placet magis. Recedimus autem dissicilius, Caeteris paribus , ab eosquod placet magis . Constat deinde unicuique per experi entia , cuilibet mo actui inesse vim aliquam resistedi actui contrario; nec tam facilem osse r tractationem, quam facile fuisset ab initio et cere actum oppositunt. Ea autem vis resistitiua sidentificata cum actis non potest non augeri, aucta per intensionem entitate actus . idiae inhio non minus viget in acta virtutis Theologicae ; sed multis magis, quia nititur, si est actus Intellectus, moti uo infal- Iibili; Ze si est voluntatis , bonitate infinita petoposita pet cognitionem infallibilem, nota subvisendis faciIe x per se Iomendo , subr pente aliqua alia cognitione circa asia obfecta, uti paulo prius de ali)ς in ibus die eb
tur di atque hiis inniXa fundamentis maior intensio auget QEdissime vim resis cm omnibus contrariis. Hinc in Evangelio, v apud Augustinum, atque ali OS, frequenter occurrunt, magna, S parua Fidex, atque Char tax ; & maior maioris, quam minoris comis mendatio,pro maiori vi perseuerandi ac resistendi sti Scultatibus contra illosia inae Comparatis intellig da proculitubici est de maiori & minori intensione. uel ad hanet nimirum solam comparari sic in uicendi pota Lucit actus Vix tutum Τheologicarum; cun tamen excessus eorumJem , quoia actuuquorumvis aliorum habituum coiiderati au L
praecipuo sit, quoad appretiationςM .ia.
50쪽
Ad s. Licet praelatio Dei super omnia arta
Ne communis omnibus virtutibus Theologicis et conuenit nihiIominus Charitati muniuersalitate maiori , quam reliquis duabum Virtutibus . Quia Charitati opponuntur omnia & singula , quae caeteris quibuscumque Uirtutibus sunt contraria; non auteminae conuerso . Charitatis en*m scopus est placere Deo in omnibus, & singulis rebus pC aeterarum autem virtutum,non nisi quoad
aliquam peculiarem rationem , materiami
Rua de causa extat in sacris literis expretasius mandatum de Deo coeteris praeferenda per Charitatem . Cceterum seruata proportione ratio doctrinae ein communis Fidei quoque &Spei.
Ad s. Est quidem proeul dubio possibiliet
amor Dei naturaIis super omnia; sed dum
agitur de vigore naturae sub ea voce unia uersali, solum comprehenduntur omnia naturaliter occurrentia in contrarium quibus nimirum solis superandis sussiete ille amor. At amor supernaturalis amat praeterea luper omnia etiam supernaturaliter occurrς-ria in contrarium, de pollet vi ad ea sup xanda pro adimpletione praeceptorum suis pernaturalium , quod est longe difficilius. Differt rursus quoad hoc Virtus Theologis ea tam a praediiso Dei amore naturali , qua a proPosito concepto ex metu gehennae devitandis omnibus oppositis Fidei, aut Spei, nut Charitati, aut triplici simul huic Uirtuti, α sic de aliis similibus propositis motivi uniuersalis. Differt, inquam, quia Virtus Theologi ea nititur nobiliori, ac longe vallis diori motivo, uti superius expositum est; Ideoque elicit astum pollentem vi Ion e maiori ad rei j cienda omnia occurrentia Insontrarium, cuiuscumque sint condicionis ,