장음표시 사용
31쪽
TheologJeἱ geri debeant absque habitibus
ante iustificationem, ijdemque ad eosdem sint neeessarij post iustificationem, appare bit Oportune quaest. s. Quod attinet adiuvamen intellectus, ct voluntatis per auxilium extiin secum, ut admittatur possibile de potentia Dei absoluta; ex natura tamen rei est impossibile r Τum quia finis hominis est possidendus ab ipso per formantia intrinsece inbaerentem eidem tam ex parta actus secudis qua ex parte actus primi proramuaiq. Oportet dispositionem ad forma esia eiusdem proportionaliter rationis cum ipsa forma. Τsi quia ad persectione cuiusq.eausa ordinatae ad alique effectum pertinet ex natura rei ,ri habeat in se, quantum fieri potesta potestatem ad illum essiciendum, praeis sertim quando effectus est intrinsece perisfectivus suae causae, ne transeat ad persectionem actus secundi, non praehabens eodem modo persectionem actus primi. Quae ratio confirmatur primo, quia iii Ordine naturali nulla reperiturescausa orrnat ad aliquem effectum a cui non tribuatur aves virtus ad illum sufficiens eidem intrinseca . ordo autem supernaturalis est quoad omnia praestantior ordine naturalis& ex sua natura abudat magis omnibus bonis. Confirmatur rursus , quia quaelibet causa eo est melius disposita magsque Iaumdabilis, nu8 manus indiget ext inseco alte tius causae acluatori Est aurem impossibile ex natura rei ι utriusa ordinata a Deo ad finem omnium persectissimum, Si glorio sissimum, quoad substantiam, & modur a non di sponatur ab eodem omnino per diu laudabiliter, ae gloriose ad con su t on em illius.
Λd 4. Pueri indigent gratia sanctiis di si ante
32쪽
lcante,vt mundentur a peccato originati. Gratia autem sanctificans est indistinctata, vel certe intrinsece connexa de inseparabilis ab habitu Charitatis, cui sunt Coniunctae ex natura rei Fides, & Spes ; & ex omnium sententia Gratiae iustificanti sine
necessario annexae omnes virtutes supermaturales , ut proprietates connatureses' deeus , ae ornamentum perpetuum horminis iusti, & amici Dei, siue sit in statu utendi illis proxime, siue tantum remoth, propter impedimentum accidentiae , qua Ie est, quod inest paruulis ante usum mistionis et attenta namque natura ipsorum est per accidens , quod teses h 'bitus in iis usum non habeant ;seut quod eumdem n I habeant plures aliae fais cultates homini consnaturaleri quas 1 non propterea . t illis negae
33쪽
itiplicari possunt nisi il- . di m . a, iis multiplicatis. obiectum aute sermaIe virtutis rheologieae est Deus, cuius omnis pei sectio est una indiuitibIlia
realiter. Ergo non potest dari nisi unae virtus Theologica . a. Si dicatur ad distinctionem realenia virtutum sussice te distinctionem rationis inter formalitates obiecti motiui,admittemdae erunt virtutes Theologicae multo 'pla- respquam tres, quia persectiones & attributa diuina ratione distincta sunt multb plura quam tria. Ergo virtutes Theolo gicae, vel non sunt mutae , vel sunt pluresa quam tres. 3. Persectiones Dei sunt plures , quam perfectiones Creaturarum, quia omnes per sectiones Creaturarum sunt in Deo , &maltae praeterea aliae . Ad prosecutionem autem omnium persectionum creatarum dantur virtutes morales longe plures quam tres. Ergo a sortiori ponendae sunt vir tutes Theologicae multo plures , quam tres, ad prosecutionem omnium persectioinnum diuinarum. R. virtutes Τheolog; e sunt neeessariae ad cognoscendum, & amandum Deum. vi auctorem ac finem supei ri turalem , ut diri
34쪽
ctum est. ΑΛ hoc autem tres virtutes T quiruntur , & sufficiunt. Ad cognosce dum enim requiritur s ut patet, atque etiasufficis una virtus, nempe habitus Fideris Quia per hunc habitum innotescunt tu Deus, ut ultimus finis; tum Coelera omnia
referiblita ad ipsum ; idque sub unica ratione formali motiua Der reuerantis, ut dicetur in a : Quare unicatamian datur visexus Theologiea, ere parte intellectus Iam ad amandum Deum requirantur Aasufficiuno duae aliae virtutes, quia Deo conuenit dupla κ ratio boni , ina respectu sui fecundum se, alia respectu nostria Quatenum est bonus sibi, quod ipsi eonuenit necessa-yic, terminat Charitarem; quatenus est bonus nobis,quod eidem conuenit liberis, terminat Spem. Istae autem duae virtutes innuinuicem neeessario distinctae respectu hominis viatoris, nem sollim ob druersitatem o formalem obiecti modb insit atam, sed praetereriquia isti duo amores nom sunt inuige labordinati, nec connexi mutuo, dum sumus in via; potest enim alae eorum seorum ab altero exerceri atque perseuerare amor concupiscentiae,qui est proprius Spevno sinistente amore μmicitiae, qui est proprius Charitatri. Imo etiam-pofito, aliqudi in--
compossibili cum habitu Charitatis,qua e est quodvis peccatum lethale, potest pers
uerare habitus Spei, qui non excluditus per quodvis enissimili peccatum . Tres ergin virtutes Theologicae requiruntur, re sum-ciunt, una intellectualis & duae affectivae, vahomosytrecte ordinatus respectu Dei, vitai ultimi finis supernaturalis, quae est indubitata omnium sententia, ex mo Pauli 1.
35쪽
ram ἱ as . ubi nee diei potest Apostolum, diminutam, aut fallam instituisse diuisiona
virtutis cirea Deum, de qua agebat, pluribus enumerat is,quam reipsa sint, ut paucioribus, ves non satis exposuisse, qu- Draedicat enixe, praeeminentiam Charitatis Auper omnes alias Virtutes, omissa aliqua alia virtute Τheologica, cum qua e
Ad x. cte a. Ad multiplicitatem realem variurum, non est necessaria multiplicitas Tealis obiectritum, quia intellectus cap Praescindendi,& volutas eliciens actus de- Pendenter a eognitionibus praecisiuis, permanae feruntur in formalitates distinctas ratione , ac si sorent obiecta realiter distincta. obiectum enim realiter unum multa-Ilicari ratione in diuersas formalitatess ni-ia est aliud ,quam,quod est idem in se, apparere in intellectu aliud, atque aliud. vo-Iuntatis autem obiectum est bonum apprehensum, idest, est bonum, non ut est in se Praeci se; sed ut apparet per actum intelle et us.. Ergo perinde voluntas elicit actus inter se specie distinctos realiter, existente multiplici eiusmodi apparentia ex part 3 itellectus,atque si darentur obiecta realiter multas de diuersa. Necesse nihilominus non est tot virtutes realiter multiplicari, quot sunt eiusmodi formalitates ratione distinctae. Resa quae sub unica ratione mouendi continentur,& quoad ipsam inter se conueniunt, aut perfecte subordinantura
possunt omnes unicam tantiim virtutem .
terminare 'uae rationem illam forma lentio respiciat, illique adaequale correspondeat. Quod maxime locum habet in Deo, cuius omnes formalitates , prout respiciuntur a
Virtutibus Theologicis , transccndu Diri
36쪽
visas; ideoque reddit omne 'aeque perse clas, non solum realiter; sed etiam formali ter, si secundum se praecise considerentur. Ergo possibilis est virtus realiter indivisibillis,quae promiscue omnes , & singulas soris, malitates diuinas complectatur. Quod urossibilis est, asserenda est existens de δε-
κω . mia causa efficiens adaequata Virtutum Theologi earum ν de quibus modo agi- eur, est Deus, cuiusillimitata potentia py ducit effectus, unumquemque in suo gene-xe persectissimos, nec perperam.muhipitCataentitates aequivalentes uni perfectiori, nulla existente ratione limitandi singulas ex parte Creaturarum, cuiusmodi ratio in praesenti non idatur, nisi quae conuincat multiplicitatem numeri tantum ternarii .
Quia unicus in primis hab ius fidei adaequa.
te respiciens auctoritatem diuinam, quat
nus dat insallibilitatem omn hii,, ct singulis reuelationibus possibiIibus,est lassiciens ad
earum omnium assiensem, praeterquam n
gatiuum sui. Similiter unicus virus habitus respiciens bonitatem diuinam , quatenus honam sibi , est sussiciens ad dFlectionem omnium perfectionum diuuiarum, per se Ioquendo. Verum quia dum sumus in via ,πo1untas nostra, non est perfecte unita divinae voIuntati astellione iustitiae, & affe-gtione commodi; neque haecposterior es totaliter subordinata priori, ut eontingit in
Patria, ideo necesse fuit,ut darentur Viat mi bus duae virtutes pertinentes ad voIunt tem, quarum altera coleret Bonitatem diuimam secundum se, cum exeIusione omnis, peccati lethalis, quod praestat Charitas: AItera vero intenderet eandem Bonit te, . quatenus bonam intendenti, etiam in statu
peccati lethalis. Datus igitur ratio sum
37쪽
eyens ad eonstituendas tres virtutes Theoω logicas speeie inter se distinctas. & non
muleiplicandi vIIam praeterea aliam . Aliae namque Virtutes distinctae ab his tribus, quae maxime circa Deum versari videntur, vel sunt pure naturales , ut habitus diligendi Deum super omnia naturaliter occurrentia , habens proinde principium limitatae Persectionis, nempe actus naturaliter elicitos z vel habent pro motivo sermali , aut adaequato, aut praecipuo aliquid creatum, ut
sapientia, Religio,& similes, de quibus
Ad Persectiones rerum creatarum non habent eam inter se efiiunctionem. & identitatem rationis. quoad vim mouendi foris maliter Intellectum, ac Voluntatem , quae explicata modo est in perfectionibus diui niset Ae propterea ex causalitate perfectionucreatarum plures ae limitatiores virtutes gignuntur,quam ex eausalitate druina.
Vtrum sit de ratione Virtutis Theologicae, ut feratur in Deum super omniast
I D E T V R non esse r. Quia si esset de ratione virtutis Theologicae, ut feratur ii Deum super omnia; ideδque ut pisserat Deilm rebus omnibus creatis,Virtutes TheoIogicae redderent hominem impeccabilem enim non potest, nisi praeferendo aliquid creatum Deo, quod fieri non potest
b eo, cui inest eonir ria animi disposieio.
38쪽
aepraeparatio. At nihil inest homini Viatori, quod ipsum reddat impeccabilem , d Ergo Virtutes Theologicae, quae ipsi iussine etiam Uiatori, non hoc habent ex conceptu suo, ut serantur in Deo super omnia. a. Cum actu Uirtutis Theologicae eo poni potest actus venialiter peccaminosum viiij contrarii. Ergo virtus Theologicae non praesert Deum coeteris omnibus sibi e traxijs,sed quibusdam tantum.
3 Saepi eliciuntur actus Theolagiei ab La Hi aduertentia ad ullum motivum creatum ; quid ni ad omnia motiva creata λ Imoed melius , ac facilius exercentur Virtutes Theologicae, quo mens est magis abstracta
eonsideratione, & aduertentia rerri creataerum . Nequit autem unum obiecturi praeferri alteri, aut ullo pacto comparari caestero absque actuali aduertentia ad utrumque extremum comparationis . Ergo nor .
est de ratione Virtutis Theolagios pretelatio
Dei respectu creaturarum omnium, uno nec etesiiectu ullius rei creatast. ι4. Non potest Volantas per aliquem sua act ii in ferri in unum obiectum super aliud obiectum, seu praeserre unum obiectum aD steti, nisi intenmis amet illud, quod praefert, quam illud, cui praesert: Non est autem de xatione Uirtutis Theologieae, ut qu libet eius actus sit intensior, quam quilibet actus Virtutis moralis ; aut quam quilibet 'actus
peccaminosus. quinimo rarissime continis sit, ut aliquis aliquando tant eum intemfione de applicatione animi seratur iri Deum, quanta eum intensione & animi applicatione frequentissime seruntur peccatores inta bona temporalia delectationis, Mutilitatis propriae s quae maxime amant. Quod loeum
etiam hinet in Intollectu. Pluris enim sunt
39쪽
UaeretIei, & Gentiles . qui erroribus suis
pertinaeius, adeoque intonsilis adhaerent, quam adhaereant nonnulli Catholici Ueritatibus Fidei . Non ergo est de ratione Virtutis Theologicae , ut feratur in Deum super Omnia
s. Si esset de ratione Virtutis Theologiis eae ferri in Desi super omnia, nis esset praerogatiua speciali s Charitatis, ut praeferat Deli omnibus aliis reb iis . Est aute hoc praeroga- qua specialis Charitatis ς Propterea enimis illi adseribitur, ut feratur in Deum ex tot. corde, . ex tota anima , α ex totis viribus a quod tithil aliud reipsa est quam praeseire Deum rebus omnibus aliis. Ergo huiuGmodi praelatio Dei super omnia creata , non est communis omnibus virtutibus Theoloagicis: ac proinde non est de ratione Virtutis Theologicae.
s. Doctbilis est naturalis dilectio Dei χἀ
Per omnia ; quia naturaliter cognoscitur Deus, ut dignus, qui ametur super omnia salia, rebusque omnibus praeseratur per amorem ; quia naturaliter cognoscitur . Vtha hens bonitatem maiorem, qetam habeane
omnia alia, tum distributive, tum collective sumpta. Dilectio autem naturalis Dei , nomest actus Virtutis TheoIogic , prout in pr- senti sumitve Virtus Theologica , ut i que eex quaest. l. Ergo ut esset commune Virtutibus Theologicis , ferri in Deum super omnia. per omne S, & qu Osuis lucis actus; nomtamen id posset ijsdem attribui , tamquatrus proprium & peculiare prsdicatum ipsarum. R. Ex praecedentibus quaestionibus colli ingitur esse de ratione Virtutis TheoIogicae positive, de priuatiues ut fera Lur in Deum super omnia , idest, id conuenire omnibus ,
40쪽
Dictum enim est, Uirtutes Theologieas essε homini necessarias, ut sit recte ordinatus respectu Dei, ut auctoris , & vltimi sui finis supernaturalis, easdemque eidem esse , aclhoc ipsum, omnino sussicientes, Non autem essent ad hoc necessariae , si id aliundς quam ex ipsis haberi posset; nequc suificientes, si ex ijsdem hoc ipsum non haberetur. H mo enim est recte ordinatus respectu Dei, quando ipstim praefert rebus omnibus, Munde hoc habet, inde etiam habet, ut sit recte ordinatus; & quod ad hoe non sussicit, ne quaquam sufficit ad rectam ordinatione respectu Dei. Necesse igitur est solas, omnes virtut et Theologicas, & solos,atque
omnes earum adius esse praelativos D eis re spectu emerarum omnium rerum.
Praelatio porro Dei super omnia alias vehene percipiatur, & legitime exponatur; Sciendum est, triplicem esse mMum praeserirendi unum obiectum alteri. Primo obiective. quatenu ratio motiua ex parte unius prae at rationi motiuae ex parte alterius. Secundo intensiue, quatenus maiori vi, ac conatu adhaeret vfii, quam alteri . Terti appretiatiue , quatenus quis ex vi sui actus, paratus est recedere potius ab assensu, veIamore unius obiecti, quam alterius. sciendiarurnis τὸ omnia efferri posse , comparatione eorum etiam obtestorum, quae impertinenter se habeant reipectu obiecti ι de cuius praelatione agitur ; vel comparatione eorus quae ei congruisiit: vel denique compatione eorum tantiim, quae eidem repugnant . CLm igitur haec ita se habeant, merito dubitatur, quonam ex praedictis modis, an etiamvmnibus, praeserendus sit Deus rebus omni-hus qlijs; ita ut salvetur conceptus esset