장음표시 사용
101쪽
Claudiana: subiicere de Nerone: post Neronem a Galba, Ottone et Vitellio degustatum potius imperium, quam perceptum: ergo ad Vespasianorum, si non Domitiani, tempora Phaedrum peruenisse. Illud constat, aetatis eum fuisse prouectioris et languentis, licet non omnino debilis. Cum enim fabulam proposuerit b) de
amphora vino vacua, eius tamen adorem spargente, ut suaves reliquias testetur, addit tandem: Hoc quo pertineat, dicet, qui me nouerit.
Clarius idem indicat libri quarti epilogus, e) ubi inter
alia: Languentis aeui dum sunt aliquae reliquiae, Auxilio locus es: olim senio debilem,
Frusera adι uuare bonitas nitetur tua,
rum iam defierit esse beneficium utile, Et mors vicina flagitabit debitum.
f. XL stant hodie Phaedri fabularum libri quinque veris sibus iambicis conscripti. d) Aesopum in plerisque s
cutus est, ita tamen ut historias nonnunquam admisceat. e Neque omnes Aesopi fabulas, sed eas tantum singulari delectu exornauit, quae instituto ipsius seruire, i. e. S ianum tacite arguere suamque calamitatem propriam aliquo-
idem deinde transit. In dubium ergo vocanda sunt omnia, quae de Aususto accepimus. Sed ita sere seinper Octauianuin Caesarem fuisse nominatum, vulgo constat: ut Caeser C Iulius. Quae nomina successoribus, honoris tantum gratia deinde addita Rerunt.bὶ Lib. 3. fab. I. Conser. lib. f. fab. ro. c Siue lib. 4. fab. 2 s. 'dὶ Sic quoque ex veteribus aviENus praefat. suarum fabul. ad Theo. dosium selibit: Phae rus etIam hinem inqu.;m quinque in libellos reseruit. ea via. lib. 3. me. O. lib. s. cap. I. Diuitigod by Corale
102쪽
89 aliquomodo declarare videbantur. Sic statim prima de lupo et agno docet, facile opprimi innocentes, atque semetipsum agni, Seianum lupi specie proponit. Secunda deranis regem petentibus, feliciora, quae expertus fuerat, Augusti atque tristia Tiberii tempora notat: quibus, ne forsan deteriora veniant, quemque deceat sua sorte esse contentum. Tertia Seiani fastum, quarta eius auidit tem deludit; ac si casum illius praevidisset. Nec frustra quicquam tradidit fabellis, quae pulcherrime inter se cohaerent, atque eum in finem, ut ipse passim indigitat, selectae fuerunt. Fabellarum primum et secundum librum edidit sine quadam dedicatione, cum simplici et nuda praefatione aci qualemcunque lectorem. Mox invenerunt admiratores suos, atque inter eos Eutychum et
Particulonem : illi adeoque tertium et quartum, huic quintum operis libellum adscripsit. Etiam Phileti m minit. Quales vero illi fuerint, non est facile dictu. Eutychum certe poeta g) alloquitUr, Ut grauibuS cr
hrisque negotiis occupatum et potentem. Itaqua et opem eius implorat contra inimicos, praesertim calamitatem, inquam praeter merita ex solo Seiani odio venerat. Opo tet ergo fuisse quempiam ex libertis in Tiberiana aula. Quam coniecturam nobis quoque de Particulone et Phia leto licebit facere ex nominibus, quae non ex Romana,
sed peregrina quapiam lingua habuerunt. g. XII.
Et Phaedrus non potuit non Omnium literatorum commune fatum experiri: ut vel propter inuidiam eius scripta multis atque variis exciperentur calumniis. Erant,
qui fatebantur, aliquid eum habere egregii, sed istud ab
103쪽
Aesopo accepisse mutuum, reliqua vi a Phaedro excCgiatata, ita mala esle et inepta. Quod ipse innuit: θ tauid iudicare cogitet livor, modo Licet dissimulet, pulcre tamen intestigo. tauicquid putabit esse dignum memoriae, Aesopi dicet: s quid minus arriserit, A me contendet sctum quotus piguore. Alii breuitatem fabularum earundemque Obscuritatem accusabant. Quamobrem semet ipli1m emendare studuit,
Haec executus sum, inquit, propterea pluribus, Breuitate nimia quoniam quosdam inendimus.
Alii argumenti vilitatem, et humilitatem stili, vel orati nem neglectam arguerunt. h) Qui denique nihil vituperare audebant, non verebantur, inuidia gloriae alienae, sibi vindicare, quod a Ρhaedro inuentum erat: quo et gantissimus poeta pulchre fabella de apibus et fucis alludit. I) Contra sibi duxit laudi et gloriae, Particulonem et eius similes verba formulasque eius ediscere suisque
scriptis inserere instituisse. m )6. XIII.
Ipse de fabulis suis magnifice sentit, tantam earum Vim atque genium praedicans, ut magnam sui partem ad posteros pertinere credat. Ita n iartum, inquit, libellum dum m. ciue perleges ζNunc obtrectare si volet malignitas, Imitari dum non possit, obtrectet licet. Di parta laus es, quod tu, quod similes tui,
104쪽
Liliteratum plausum non desidero. Quae spes eum adhuc frustrata non est, neque facile posthac frustrabitur. Alibi: o)- Chartis nomen victurmn meis
Latinis dum manebit pretitim literis, Si non ingenium, certe breuitatem approba, Rae commendari tanto debet iussius, tauto poetae sunt molesti validius.
Ergo hinc abesto livor, ne frustra gemas, tauoniam mihi Hunnis debetur gloria. Adeo cupidus erat gloriae, sed illius, quae ex literis a que doctrina venit: cum diuitiarum negligens esset suique commodi. Felicissimus Terentii imitator sitit, eius que gratam lenitatem, et Omnibus comprobatam sermonis vere Latini simplicitatem haudquaquam invita Mianerua expressit: Ut nemo propius a Terentii nitore et suavissima tenuitate abesse videatur. Sic oculos, sic ille manus, sic ora ferebat. Et alios Latii scriptores probatissimos imitatus est adeo quidem, Ut ioΗ. scREFFERVs q) qui saepius eum et cum cura legit, in plerisque Virgilium, in ceteris Plautum, Terentium Ouidiumque persuadeat sibi audire loquentes : quod multis argumentis, nec fallacibus exemplis in illius satis luculenta expositione demonstratum luit. Hos
- non odit, amat tua carmina, Phaedre.
105쪽
res sunt Vere excogitatae: inprimis hic Phaedri scopus fuit, ut homines redderet magis de stia ratione isticitos atque prudentes. Malorum ridet vitia, fictisque caussis sua cuique demonstrat ossicia. Tantumque abest, ut quae
A. A. PAG - NSIE HERI M) sententia lasciuiori pagina probam subinde vitam corrumpat. Quae nec eiuS aetati, nec ingenio conuenit. Grandis enim iamtum et alienuS a iuu nili sertiore, ut ipse virtutibus erat deditus, omneS i
Inuos ad pulcherrimum illarum usum pertrahere si
ei. Ita enim ipse s) fatetur, Duplex libelli dos est, quod risium mouet, Et quod prudenti vitam consilio monet. Nouit scilicet optimus auctor, eam esse multorum indolem, Vt raro sapientiae admittant et VeritatiS praecepta, nisi condimentis quibusdam inuoluerentur. Idem S erates et diligentissimi quique veterum philosophorum tentarunt. Sapiens gaudet fabulis, quae sunt breuioris et iucundioris argumenti satyrae ac Vitae mmunis Vtilissima capita iucunde tractant: ut si fictas res ad animum referre velimus, insignia moralis ac ciuilis scientiae dogmata ultro se nobis offerant.
f. m. Quod ad stilum Phaedri attinet, t) argumento suo
quam maxime conueniens est, tenuis, sed elegans, sed facilis, et inprimis Latinus. Nec ab re BoMacnius Giudiar De vita Phaedri. ι Libri primi prologo. v. 3. s. Confer. prol. lib. I.
i) De stilo Phaedri dissertationem elegantis limam Celeberr. Dcim. I. a mAhcnius Phaedri nouae editioni suae praemisiit, qua generatim de stilo uniuerso, eius formis atque virtutibus, tum sigillatim de classici scriptotis nostri dictione. lito more, i. e. erudite commentatus est. v De poetiβ P. I si. Disitigod by Cooste
106쪽
iudicat, dictionem eius puram esse et emendatam, nee i dignam, quam linguae Latinae candidati imitentur. Et MoRuopio iudice x) Aesopicas descripsit fabulas versibus Latinis adeo nitidis et limatis, Vt nihil Romanius dici aut scribi possit. Ipse PacεNsTεcΗεRus F) genus dicendi agnoscit in Phaearo niueum et Latio dignum. Felicissimus enim I erentianae lenitatis atque puritatis in se ne vere Romano aemulus fuit: ut facilis sit aeque ac o natus, suaque simplicitate mirum quantum literarum elegantiorum amantissimiS quibusque commendatus. Nec uisquam e veteribus videtur magis ingenio et natura adlam comici Asticani lenitatem factus; nemo qui eam rebus magis commode applicare potuerit: ea enim est apologorum atque adeo tabellamm Omnium natura, ut sermone non debeant, nisi facili, nisi molli, placidoque
tractari. Hinc TANAq. FABKR : Z)Parce barbaras vocare, quas Hebrus terras lauit, Barbaras vocare parce, Phaedrus en nser vetat. Fibris illum sic amauit, pileato ut nemini,
Qua patet Romanus orbis, plus debere deseret, ni obisse terra scenis proludisset Publium. Ut poeta est, habet poetica multa, quae Cl. WALcuius a notauit: sed habet ea tamen quam alii poetae pauciora, et eo metro, quod facile posset ad prosam orationem conuerti. Dictiones vero peculiares quas itidem accurate obseruat, b denuo describere non putamus operae pretium fore.
x De patavinitate Liviana p. Is 8. 3 In vita Phaedri. αὶ In vita Phaedri. a Differt. de stilo Phaedri elegantissima, quam huic auctori a se illustrato et edito praemisit. item historia reitica Latinae linguae eap. 8. f. a. pag. 342. b2 Lucis citatis.
107쪽
Noui scroPPivΜ quODe in optimo scriptore nostro, nescio quid barbari vel Tnracici 1ubadoratur. Sed is est, cui ne Tullius quidem satisfacere potuit, malevolus et
iniquus, literatorum censor pene omnium, ut solus si pere videatur. PSTRus SeRIvERivs c) Possuntne, inquit, magis decoquere de iudicio, ac magis ludere de otio suo viri docti, qui existimant, fabulatorem Phaedrum, a Cl. Pithaeo editum, et cuius Avienus quidem in praefatione fabularum suarum Aesopi rum ad Theodosimn meminit, hunc eundem esse, de quo loquitur Martialis c Volunt nos credere scilicet, liberium illum Augusti Caesaris fuisse, stilo atque tempore parem proximumue Laberio vel Publio Mimo, et quidem, quantum coniiciunt, sub Uberio vixisse, atque adeo eos Seianum damnatum. Nugael certe, nisi vehemcnter fallor, aeuo illo dignus censeri minime potes scriptor iste, cuicui tandem ille alapas et libertatem debeat. etc. Sic quoque xx Auc. vAvassoRI d) Iacobus Simondus narrauit, cum
Ρ. Pithoeus primum Ρhaedri Aeso piarum fabularum libros V. Lutetiae edidisset, atque tibi Romam pro veteri amicitia muneri misisset; percussos illico Romanos nouitate voluminis, atque si aspicari coepisse, num quid pamtus iste recens ac supposititius esset, qui tanto interuallo appareret, tamque Gelituisset diu. Veruntamen libro perlecto toto, neminem dubitasse, quin aetatem redol ret Augusti, ac summam illam facilitatem stili et script
rae, et beatam copiam repraesentaret.
e Animaduers. ad Martiat. lib. s. epigr. 1o. d) De ludicra dictione pag. 2 s. Disiti ob by Cooste
108쪽
9s successii, ab iniquiori manu esse supposita, ut iam tum
G SP. BARTH Vse notaVit: quae non conuenit cum illa
satis demonstrata Phaedri limata oratione, eaque Latinitate ingenua, si non Octaviani Imperatoris, certe Tiberii aeuum haud difficulter prodit. Et vixit ille a ctor, ut recte vavAsSOR 1 monuit, cum laus bene i quendi temporum potius, quam hominum fuit; et seminit apud Caesarem, ubi domicilium et sedem eruditio habuit: ut in eadem domo simul filiae et neptes, intimi et familiares, serui et liberti libere ac feliciter discerent literas. Fabula quadragesima nonag) rem narrat suo tempore et sub Augusto gestam, a quo tunc petiere iudices, ut adiuuaret iuris iurandi fidem. Alibi, ut supra satis ostendimus, Seianum prodit de se non Optime me ritum. Vnde, si quid video, recte iudicant, eum scriptorem Octaviani Caesaris Augusti extremis temporibus extitisse, maXime vero floruisse imperante Tiberio, cuius quoque mores improbos, libidinem, filmius, auaritiam, rapinas, vulpinam vafritiem, cum leonina seritate et vi lentia coniunctam, quantum quidem subodorari licet,
fabellis lepide perstrinxit. Bathyllum vero pantomimum Cilnii Maecenatis libertum, saltantem vidit. h) Nec adeo mirum, eius apud FZNεea M i) ubi de fabularum Aes picarum scriptoribus loquitur, nullam mentionem fieri enam is solum de Romanis agit; Phaedrus autem se Thracem praedicat. Et si caput eiusdem libri trigesimum euoluimus, eum de Aesopiis logis non versu Latino, sed Latina prosa digerendis et connectendis loqui haud dis.
e Aduers. l. 3 g. c. a I. L. c. g) Lib. 3. sab. I .hὶ Fab. 88. siue lib. s. lib. T. i Consol. ad Polybium cap. 17.
109쪽
Phaedrus, utut elegantissimus linguae Latinae auctor, diu quasi obliuione sepultus h) iacuit, nec seculo tandem post Christum natum decimo sex iam declinante in Galliis eum Petrus Pithaeus in lucem protraxerit i typis vulgatum Augusto bonae Tricasstum IS96. II. Pr diit quoque Alidressi in Germania eodem anno Conradi Bittersitusii notis illustratus. Biennio post Lugduni Baiaetu
Is98. 8. cum notis Ritte husii, spicilegio Scioppii, Symposit aenigmatibus a Iosepho Castalione illustratis,
Babrii fabulis, et aliorum Ueterum poetarum Graeco rum et Latinorum aenigmatibuS. Rursum Parisiis Is99. R. Rigallii opera.
Sequenti seculo editiones debemus elegantissimas, ut prodierunt Parisiis I 6I7. 4. apud Rob. Stephanum, cum notis Nicolai Rigestiti repetita I 63o. 8. ex Cramoisii ODficina I 629. forma minore, apud Sebast. Chapeletum.1647. Ita cum Gallica vertione Albini prosaria. I 67s. 4. in usum Delphini, cum paraphrasi, notis et Omnium verborum indice Petri Daneti. Salmurti I 6s7. . cum notis et animaduersionibus Tanaquilli Fabri: adiectis P. Syri mimis. I 66s'. I a. addita versione Gallica Albini cum animaduersionibus. Quae Tanaquilli Fabri editio 16 3.1689. saepius recusa est. et bragiae Aentii I 668. acc rante Christophoro Wase. Londini Petri Daneti editio in usum Delphini. 8. Antuerpiae I 6 Io. 8. cum notis Ritterihusii,
Praeter enim Martialem et Avienum ex veteribus nemo illius
110쪽
LATINA LINGUA ILLYsTRIORIBV s.
Iosepho Castalione illustratis, Babrii fabulis, et veterum
Graecorum et Latinorum aenigmatibus: additis Ioh. Μeumi animaduersionibus. Am telodami I 667. 8. accurante Ioh. Laurentio, cum notiS Variorum, verborum
atque phrasium indice, additis iconibus in aes incisis. I 698. 8. apud H. Wetstentum, accurante Petro flummanno, cum integris inrq. Gudii, Conr. Rittershusii,
Praschii commentariis et aliorum racerPtiS. I 699. 8. a curante Davide Hooinratino. Lugduni Batauorum I 672.
ex Tanaq. Fabri et hominis cuiusdam literati recensione, addita versione, scholiis quoque additis et P. Syri sente itis. Franequerae I 604. 8. cum Ioh. Schemeri et Franc. Guyeti notis, indice locupletissimo, et Belgica Ioh. Hilaridis metaplarast. IZOΟ. I a. cum Ρ. Syri mimis, Tanag. Fabri, Neseleti et Praschii notis. Hambur, I 663. I 66O. et I 673. I 686. et I 693. 8. cum Versione Albini Gallica. Ioh. Schesseri et Franc. Guyeti notis et indice locupletissimo. ΙΘΙ. 8. cum Nicolai Rigallii et Petri Axenii notis.
Fran furti I 66o. 8. cum notis Isaaci Neveleti, inter Graecas variorum fabulaS. 1687. 8. cum Ioh. SchemeriannotationibuS. I 696. 8. cum Harma ii Germanica e positione et imitationibus. Argentorati 1664. cum postumis Freinshemii notis, Henr. HOlstio Dano editore. R iisbonae I 6S7. ex recensione Ioh. Henrici Vrsini. Hrides bergae I 6 Io. 8. apud Commelinum, cum Isaaci Neveleti animaduersionibus, inter Graecas variorum fabulas. ω se 166α 8. ex Iob. Lud. Prasthii recensione. Dui . huro ad mhenum I 662. et I 688. 8. accurante AleX. Arn.
Pagenstechero, cum selectis Ioh. Freimhemii historiis. Accedit vita Phaedri, et historiarum ad explendam cen-N turiam