장음표시 사용
91쪽
g. V. Indigne hoc vulgo commune vitium legitimi Mus
rum mystae tulerunt, qui sacra illarum tam foede pollui non satis dolere poterant. Hinc rERsii indignatio, cuiuStestem satyram nobis primam reliquit. ΕΟ carmine re prehendit in nobilibus, in ipso praesertim Nerone a bitiosam vanitatem scribendorum poematum, in quibus, ut et in caussis forensibus, ad voluptatem et ostentationem, neque veri, neque honesti habita ratione, figurarum Pigmenta, Verba obsoleta et rhythmicos numeros affectabant. Itaque persibilata tum auditorum, tum recitantium mollitie, docet, qualem satyrarum suarum i ctorem velit. Et in ipso prologo vaesania illorum arguitur, qui artium et omnis eruditionis rudes, impudenter sibi nomen poetarum vindicabant: ac paullum ultra Primas literas progressi falsam doctrinae persuasionem induebant. Hoc tempore quam plurimos Romae res familiaris domi angusta in literis aliquid audere impellebat. Multi ad forum te conserebant: plures cum agere caussas nescirent, aut nimis laboriosum putarent, ad Poetices studium tanquam in portum confugiebant. Vnde PETRONIVs: ι) multos, o iuuenis, carmen decepit nam vequisque versum pedibus instremit, putauit Ie continuo in Heliconem venisse, Ila forensibus ministeriis exercitati, se
queuter ia carminis tratiquistitatem , tauquam ad portu
faciliorem refugerunt credentes poema facilius exstrui pol- se, quam couerouersam sententiolis vibrantibus pictam. Nec adeo mirum, optimos poetas a minorum istis gentium fastidio et nausea aflectos fuisse: ut ivvεNALis h) ex recitatione poematis de Thesei gestis raucedinem Codri vilis sed clamosi poetae ridet: Seni
92쪽
γSemper ego auditor tantum P nunquamne reponam, Vexatus toties rauci Cheseide Ciari P pune ergo mihi recitauerit ille togatas, e elegos p - Sic deliberanti, utrum malis suo tempore poetis, trago dias recitantibus, panthera, quod aiunt, leone remun
randa; urbis occurrunt scelera: quae illum ad satyram ab instituta tragoedia abducunt. S. VI. Ita mixti fuerunt, ut solent vulgo, boni malis; neque pro insigni principum ignorantia boni a malis distingui
poterant: imo quo melior quisque erat, quo Verem dior, ut vitiis patrocinari, Frannis et Omni luxu viue tibus adulari detrectaret; tanto maior illum videbatur manere calamitta, Ut victum amictumque sibi petere alia unde extrema necessitate urgeretur. Sic tristia noc seculo
poetis quibusque elegantissimis fuerunt fata, ut Deque tes inopia suaeque artis neglectu, Romae aliisve Italiae oppidis ad sordidum vitae genus se conferrent, atque nunc ex balneolis, nunc ex furnis alimenta sibi quaer rent: vel missis studiis fierent praecones atque esurientes ad diuitum atria eaque loca migrarent, in quibus conu nire praeconra et rerum auctiones fieri solebant. I) Et si qui tuerunt, qui artis probe gnari, luxu et iniuria temporum magis magisque auertebantUr. Spes nulla ulterior. Didicit iam diues auarus Tantum admirari, tantum laudare disertos.
Scilicet ut pueri Iunonis pauonem. m
93쪽
8 CAP. N. DE POETIs s ENEICENTE
De malis poetis, quorum nec scripta poterant ferre aetatem, nulla superest memoria: nec operae fuerit pretium, ad artis commonstrandam Vicissitudinem, in medium quicquam Proserre: tanto minus, quod, vel ex Horatii voce, inter Omnes constet, mediocribus esse poetis non diuos, non homineri non concessisse columnas. Tamefloeta haec non fuit aetas, quod non honos et memor tu dignos poetas tulerit, quorum immortalis memoria et perennatura ex elegantioribuS seculi monumentis feliciatas patet. Illorum merita nostram attentionem meremtur. Inprimis nominandi Phaedrus, Persius, Lucanus, Seneca, Petronius, Valerius Flaccus, Silius Italicus, Rapinius Statius, MartialiS, Terentius Μaurus, Iuvenalis, atque Sulpitia Poetria: quibus bonam huius nostrae opellae partem debemus. Sed ab initio est ordiendum.
f. VIII. PHAEDRVS Augusti libertus n) natione fuit
Thrax : suam enim ipse patriam quam clarisi me prodit his verbis: o Cur somno inerti deseram patriae decus P Threissa cum gens numeret auctores suos, Unoque solis sit parens, Musa Or eo. Cum
n Cuius inter veteres paucissimi meminerunt: unde quiquid de vita constat ex ipsius fabellis hauriendum sit, vel eoniecturis
Phaedri conscripserunt vitam: quorum lucubrationes cL. SAN. Tostoccvs nostir cum Phaedrum suum ederet, optimo cisntilici
praemisit. Est etiam vita Phaedri ex Phaedro MARTHAccii editioni praemissa. o Lib. s. praefat. V. s s. seqq.
94쪽
Cum etiam vel ex sTRABONE p) constet, quod Pieria. Pimpla, Libethrum fuerint olim Thraciae montes atque regiones: noster vero alibi q) profiteatur de semetipso Ego, quem Pieris mater enixa es iugo, In quo tonanti sancta Mnemo sine Ioui
Faecunda noles artium peperit chorum
sca FFgRus r) haud absurde coniicit, in monte Pierio primum in lucem editum fuisse. Hoc vero nescio quousique, contradicendi magis studio, quam veritatis amore, PAGEsngcΗgiss s) perlibilet. Phaedri verba citata ait improprie ac poetice ab eo dici: quemadmodum γε Mus t)Nec fonte tiara prolui Caballino Nee in bicipiti somniasse Parnasso Memini, ut repente sic poeta prodirem. Sed quis non videt haec a stilo Phaedri esse toto coelo diuersa Contrarium innuit noster, et nescio an apertius clariusve dictum aliquid esse potuisset, vel simplicius, quod mater cum Pierio iugo enixa sit: mox, se natum esse in ipsa pene scholae v) Ecquid clarius atque cum ipsis Phaedri verbis conuenientius esse potest, quam quod sina Eo omnium accuratissimus geographiis testatur. Εum ergo, non Schesterum V. C. impugnat, et facit nae intelligendo ut nihil intelligat. Geograpni verba
haec p) Geogr. l. ro. q) Lib. 3. praefat. V. II. seqq.ν In Phaedri vita. s In Phaedri vita.
ιὶ Satyr. prolog. V. I. υὶ Sicut cicsRo de orat. l. 3. natum esse in literis ait atque Iunis. l. 6. c g. de Epaminonda, insignem militiae scientiam homini inter literas nino.
95쪽
τῆς ἀρχαίας μουσικῆς, Θρακες λεγονται, 'Oζους τε, και Mουτ ος, και Θαμυρις. i. e. Musica omnis Thracia et Apatica censetur.
Atque hoc de locis iurauigi potest, ubi Musae cultae fuerunt. Nam Pieria, Olympus, Pimpla, Libethrum antiquitus
zhraciae fuere loca et montes nnuc Macedones obtinent et Heliconem Musis consecrauerant Chraces Boeotiae in iatini, is et antrum Ubethridum Nympharum. Iam qui antiquam procuraueruut muscam, Thraces per Bibentur,
Orpheus, Musaeus, Chamffris. Nec Obstat PLisivM 3 montem Pierum adscribere Thessaliae. Quod eadem ratione refellere possemus: quia moX idem PLimus et hunc montem refert ad Macedoniam: cuius imperium, quod Praeterire neminem potest, Philippi et Alexandri temporibus aligustissimum factum est, ac, Strabonis testimonio, non exiguam Thraciae partem stabegit. Pieria Thessaliae finitima ad Thermaicum sitiatim sita est, quam Aliacmon flumen permeat, Musis olim celeberrima, quae Pierides inde vocantur. Idemque PierUS monS, Ut PLGNiI a) Verbis utar, a tergo ad Macedoniam Protenditur: et pars fuit Thraciae magnae, quae inter validissimas Europae gentes b cis atque trans Strymonem fluuium
96쪽
plurimas comprehendebat a Macedonibus denique victas
prouincias: cum etiam sTRAllo c) nos doceat, Thraces meotiam tenuisse prouinciam. oportet ergo nos diastinguere tempora, et auctores Prim conserre, quam doctioribus figere cruces. Thrax erat Phaedrus et in Pierio monte natus. Quo anno, quibusve Parentibus,
non constat. Nec quicquam definire audemus de illius in Italiam aduentu, tervitute et quomodo Augusti liber tus factus sit. sci EppεRi d) saltem non probamus diuinationem, e) qui eum ab Octauit Augusti patre, cum Bessos ac Thracas magno proelio fudisset, cum aliis captiuum Romam fuisse perductum putat. Istud enim nequidem conuenit illius aetati: quod prolixe et eleganter PAGENsTEcHRRus f) demonstratum luit. Literis Latinis
ab ineunte aetate innutritus g) potuit alio casu, ut frequentissimum orbis totius tum fuerat cum Romanis commertium, venisse in urbem atque seruitutem, qua magis
magisque progredientibus annis ingenium docile perpolivit. Hoc patet, eum inter seruos Augusti, Principis
literatorum amantissimi, fuiste, tandemque ob morum ac ingenii elegantiam, ut sua libertate Vteretur, manumis.
sum : unde in libris fabularum ΜSS. Omnibus Augusti libertus vocatur. Sub felicissimo illius imperio noster imprimis arte poetica clarUS vixit, atque rebus plerumque secundis usus est. Eaque tempora ipse B notauit, narrabo, inquiens, tibi, memoria quod ractum es mea :et mox i) a diuo Auguseo tunc petiere iudices etc. Octauiano L a Caesa-cὶ L. c. d) In vita Phaedri. e Ex svETON. August. e. 3. D tac. gὶ Ita enim ipse Lib. q. f. b. 2 s. v. 3 3. ego, inquit, quondam legiqu- puer sententiam Ennii Doetae. b Lib. 3. Lb. D. v. 8. ii Ibid. v. '. Diuitigoo by GOoste
97쪽
Caesare defuncto, suspiciosissimis Tiberii temporibus
calamitatem perpessius est grauissimam, Ut frequentes ipsius querelae testantur: sed cuius ea generis fuerit, Oedipo coniectore opus est. h Tantum nouimus insomtunii caussam omnem contulisse in Seianum, qui pro a bitrio, imperante Tiberio, cuncta gessit, atque potentia am suam latissime exercuit. Hinc animi plenus aegrit
tauod si accusator alius Seiano foret, Si resis alius, iurix alius denique, Dignum Diterer esse me tantis malis, Nec his dolorem delenirem remediis. Itaque aduersam fortunam, in quam Seiani odio et persecutione praecipitatus fuerat, cum non aliter per adue sarium potentem liceret, occulte ac certis sub fabularum inuolucris exponere studuit: ut mores istius atque flagitia depingendo se consolaretur atque vindictam velut
quandam sibi de scelestis hominibus fiamere posset. N que aliter eius versus intelligendi sunt: m)- Seruitus obnoxia, tauia, quae volebat, non audebat dicere,
Agfectus proprios in fabellas tranfudit, Calumniamque saeis elusit iocis :
λ RH. sen EFF1Rus, in vita Phaedri, non putat, tam obscuros esse criminationis titulos , ut videmur, si bene reputemus, quod versatus fuerit in domo Augusti, ab ipso sementer habitus, in libertatem restitutus. Hanc fuisse caussam, cur Augustum primo , et mox eo desuncto. posteros illius amaret coleretque. Quos inter cum exstiterit primum Agrippa, et deinde Germanicus, Seiano rationem non defuisse nc strum criminandi apud inuidentem atque suspicacem principem Tiberium. IJ Lib. 3. Lb. I. v. 6 am 2 Lib. 3. praef. v. sq. seqq. Diuitigod by
98쪽
Ego porro illius semita feci viam,
Et cogitaui plura, quam rei uerat ἰώ calamitatem deluens quaedam meam.
Fabellas ad Eutychum, Particulonem et Ρhiletum suos in aula Tiberiana patronos atque amicos scripsit: n) in eOTUmque gratia et fauore acquievit. Quod ad ingenium eius attinet, honestatis atque innocentiae amantissimus eme videtur: quod plurimae fabulis interspersae de pr his bonisque moribus sententiae testantur: quibus et alios secum ad virtutis studium excitare voluit. ο) Blanditiis ne minimum quidem tribuit, ac lepida fabula. p) Arde-lionum nationem, multo labore nihil agentem, si licuisset, emendare voluit. Animus, quem scribendi genus requirebat, etiam adueriis rebus erat hilaris, erectus atque s cetus. Sordidam auaritiam detestabatur: ac omnes diuitias magno animo contemsit adeo, Vt curam habendi penitus corde eraserit. q Tanto felicius, cum videret, Opes suo tempore multis exitiales fisisse: quod eleganti fabella de asino depinxit, r) tandemque Huius, inquit, respectu fabulae deterritus Periculosum semper vitavi lucrum. g. IX. Phaedrum sub Tiberio Imperatore scripsisse, ex illis, quae sepra in eius Vita recensere potuimUS, abunde patet. Ipse enim, quod Vidimus, Seianum saepius accusat, suaque tristia deplorat fata: simul atque etiam libri tertii prooemio scriptionis suae rationem atque caussaS e Onit.
n Lib. 3. praef. V. r. Lib. s. fin. v. penulti Lib. s. Lb. s. TANAQ. νAηεR in Phaedri vita hos omnes arbitratur pileatos fuisse: certe nomina ipsa ciuium Romanorum non sunt. Ο Vid. Lib. a. praefati p) Lib. a. fab. s. Lib. 3. Prael. v. 1 I. 16. r Lib. s. Lb. Diuitigoo by GOoste
99쪽
Imo Caesarem ipsum fabella de ardelionum natione s producit, ubi inter alia: Caesar Tiberius quum petens Neapolim In Misienensem viliam veni t suam etc. Ex superioribus iam aliquoties intelleximus, non rum Seiani odio fhisse accusatum atque damnatum: eamque calamitatem magno tulisse animo, et remedium aduersus eam ex literis petiisse. Hoc vero nunquam ausus fuerit: ut vivo Seiano, quod facit libri tertii praefatione, eum ceu iniustum iudicem accusaret: cum et post obitum illius exstiterint, qui hominem metuerent. Tandem post obitum Seiani, qui contigit anno Tiberii decimo octavo, aulici quidam fuerunt, qui Phaedrum cum suae domus angustia conflictantem solarentur atque suam promiti rent opem. Inter hos Eutychus praecipue fuit, quem propterea, conquerens de annis suaque fortuna, sedulo hortatur, Ut promistis stare velit: e Quod es pollicitus. Exhibe vocis idem. Nam vita morti propior es quotidie: iEt hoc minus seu veniet ad me muneris,
scito plus consumet temporis dilatio. Si cito rem perages, vos flet longior Fruar diutius, s celerius coefero.
Senex scripsit: sed quando diem suum Obierit non.
constati g. X. Phaedri tantum meminit scriptor huius acui virus
Dic Musa quid agat Canius meus Rufus Virmnne chartis traist ille Ucturis
100쪽
Legenda temporum acta Claudianorum ZAn quae Neroni falsus ad fruit sicriptor dAn aemulatur improbi iocos Phaedri PFARNABivs x putat hic mentionem fieri Phaedri mim graphi alicuius iocularii, non autem illius, qui fabulas composuit. Captat vero hunc locum PAGENsTEcRERus ν et primo inde conatur improbitatem, secundo aetatem Phaedri demonstrare. Ponamus nostrum a Martiale notari poetam, et improbum vocari: primo adhinetiam hoc vocisulum non capit, et immerito quem, inquit, lateat Phaedri no i improbitas P quis non iudignatur, ubi ad caput de asino aprum irridente, de canum legatis ad iovem,
item illa: postquam lauare, et, rogauit alter, im tissma et spurcissena fragmina ossendit Totidem naeui Iunt in pulcherrimo corpore s Improbitas maior esset Mamtialis, qui passim habet epigri mala, quibus nihil impudentius, nihil spurcius excogitari potest. Non malo 1ensii Phaedrum vocat improbum : ut etiamnum hodie nos illum minime vituperamus, quem ProPter acumen ingenii, vernacula s Itiram otu arg/ vocamus. Sic apud Latinos improbi vulgo dicebantur, qui vitia lepide perstringebant, atque satyras dabant: unde IvvENAL s: et Nec melior vultu quamuis ignobilis ibat Rubrius, omensae veteris reus, atque tacendae IEt tamen improbior se ram scribente cinaedo. Neque felicius multo coniicit de Phaedri aetate: a in tialem agere de eo ceu coaetaneo: praemittere tempora
Cla x Ad h. l. ' in vita Phaedri ab init. EJ Satyr. 4. v. IO4. seq.a Aeque definire ausim, inquit l. c. ab quo Augusto PDae bus manumisius sit. Scio, Oct. o Caesari id nomen tributum, eumdemque Augustum perpetuo appelgatum- sed adsuecessores