Ioh. Nicolai Funccii Marburgensis De imminenti Latinae linguae senectute tractatus, quo decrescens Romani sermonis robur et fata ab excessu Caesaris Octauiani Augusti ad principatum vsque Hadriani imperatoris describuntur, et notatu maxime digna hist

발행: 1736년

분량: 786페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

111쪽

turiam sylloge. Lenae I 68s. Ia. Opera Ioha Frid. Koeberi. dolphstadii I 696. 8. cum notis Danielis Harinaccii P merant historicis, ritualibus, moralibus, et philologicis. Accedit fabularum paraphrasis, quam iussu Christianissimi Regis Petrus Danetus in usum Delphini concinnavit.

Lubecae I 622. 8. apud Samuelem Iauchium cum Neu

leti notis. V aliae I 663. 8.cum ΙOh. Schestieri notis, atque Francisci Guieti Andegavensis castigationibus. g. XX./ Nostro denique seculo elegantiorum literarum amantissimo Phaedri fabulae prodierunt Patavii IIa I. I a. cum Avieni fabulis et variorum notis. Parisiis I a. 8. accurante R. P. Octo fabulis auctiores, cum versione Gallica et animaduersitonibus, Ordine constructionis in puer rum usum per numeros singulis vocabulis impositos notato. I a. I a. cum Versione Gallica. Londini Iro I. et II 8. 8. cum notis variorum selectis et nouis Thomae Iohnson. I7o3. 8. cum Ρ. Syri sententiis locupletioribus et notis Samuelis Honditi. III 3. I a. curante M. Mai latre. III 4. 8. adiuncta Perpetua ParaPhrasi. I 726. 4. cum notis Richardi Benileii. Amflelodami I I. cum notis Dauidis Hoo iratani, indice Omnium Uerborum accuratiore, et tabulis aeneis, editio luculenta, in usum

Ioli. Guillelmi, Nasiuiae Principis adornata. I o3. 8.cum notis Ioli. Frid. Gronouit, edente Iac. Gronouio fit. qui et suas castigationes adiunxit, et collectanea Desso tant, quibus velut indice quodam Phaedri dictio egregie

illustratur. I 6. Ita cum notis Dauidis Hoogstratani.

8. repetita Petri Burmanni editio cum integris Variorum . et selectis commentariis, triginta quatuor fabulis, noti que Bumannianis auctior. IIas. 8. cum Tanaquilli Fabrinotis

112쪽

99 notis. Lugduui Batau. I 9. editae sunt fabulae ex Phasdro, seruatis eius verbis, et soluta oratione expositae a Ioh. Friderico Nilant. I r. 4. elegantissima Petri Bu manes editio, cum suis et variorum notis. Accedit critica anonymi epistola de Benileii emendationibus Phaedri. Traiecti ad Menum III a. I a. in usum scholarum, tribus foliis nec integris absoluta editio. III 8. 8. cum suis et

variorum notis accurante Petro Burmanno. Flamburgi

IZo9. 8. cum notis Ioh. Christophori Wolfit. Humburgi I7o6. 8. cum notis Ioli. Scheneri et Franc. Guyeti. I I. Ia. Gallica et Germanica prosa cum fabulis politicis Pilpaei et aliorum. L sae I o. ΙΣ. cum notis breuibus et perspicuis Christiani Iuncteri, admodum Minellii. Accedunt Symposit et aliorum aenigmata. IZI3. I 2. cum emendationibus et commentariis ad modum Ioh.

nellii, accurante Ioh. Georgio Walchio, qui et disse lationem de stilo Phaedri et praefationem de ossicio in terpretis praemisit. Accesserunt Symposit aenigmata, Gabriae fabulae, Antonini Liberalis metamorphoses,

Graece et Latine cum prioribus curis Abrahami Bectelii, et Senecae item P. Syri sententiae. Rursum I 724. I a. admodum Minellii Lenae III 8. I a. ex Golfridi Richteri r censione. I 727. I 2. cum Ioli. Dauidis Leonhardi commentariis. Halae Magdia. III cum M. Gabrielis Sehumanni notis GermaniciS. Marburgi Cattorum I 2I. 8.accurante Ioli. Casparo SantorOcco, cum suis et aliorum

notis Germanicis, Petri Daneti interpretatione, historiis miscellaneis, Ioli. Freinshemii indice, et aliis additioniabus. Augustae Vindelicorum I 73o. 8. cum Emanuelis Sinceri notis. miguri III 3. 8. cum Dispontini, Gro nouiorum, KOeberi, HOOgstratani et aliorum notis

selectis.

S. XXI.

113쪽

S. XXI. AVLVS PERSIUS FLACCUS natus est pridie N

nas Decembris, Paulo Fabio Prisco et L. Vitellio coss. anno ab V. C. Dec LxXxvI. Olymp. Cc m. anno secundo, Tiberii vicesimo, m) Volaterris in Etruria, n) Patre Flacco, equite Eomano, sanguine et affinitate ordinis primi viris coniuncto: qui moriens nostrum fere sex annorum pupillum reliquit. Ad annum aetatis duodecimum Volaterris humanioribus literis operam dedit. Mox Romae Rhenanium Palaemonem, Grammaticum, et Vi ginium Flaccum, Rhetorem, audiuit. NatuS annos XVI.

Annaeo Cornuto, Philosopho, qui Romae Stoicorum dogmata professiis, et ab Nerone postea in exilium pulsus est, o) se totum dedit ita, ut nusquam ab eo discederet: ac singulari beneuolentia per omnes vitae dies sibi coniunctum teneret: quod ipse testatur: p Cum primum pauido custos mihi purpura cessit, Bullaque buccinctis Laribus donata pependit Me tibi supposui. zmeros tu suscipis annos

Socratico Cornutc u. - --

- Libi nunc hortante Comoena

114쪽

Excutienda damus praecordia quantaque noserae Pars tua sit, cornute, auimae, tibi, dulcis amice, tenἁisse iuuat. -

Yecum ramim longos memini connumere soles, Et tecin primas epulis decerpere noctes. Vnum opus, requiem pariter dimouimus ambo, Atque verecunda laxamus seria mensa.

Mox ut a schola et magistris diuerterat, lecto decimo

Lucilii libro, vehementer satyras componere aggressus est, istum imitaturus, cum tanta recentium poetarum et oratorum insectatione, Ut Neronem ipsum culpare non vereretur. Exempli gratia scripserat in eum: Auriculas asini Mida rex habet.

Quod ne Caesar in se dictum putaret, a Cornuto retractatum fuit hoc modo: Auriculas asini quis non habet PSic ad satyrae scriptionem a Cornuto fuerat institutus, a

quo rerum Stoicarum non mediocrem cognitionem a ceperat ζ ac et assit PerpetuUS et constans vitiorum hostis,

sui semper similis, et eo usque tenax Stoicarum dogm tum, ut ne Zeno quidem ipse aut Chrysippus illam pomticum melius fulsuri fuissent. Neque, quod turpe d ctori et morum censori grauissimo, ipsum culpa r darguit: cum opibuS magnis innutritus et selicissime educatuS, ab ineunte aetate, non magiS de virtute loqui, quam ex virtute Viuere didicerit. A prima adolescentia Caelium Bassum et Calpurnium Staturam, vel, ut cAsAVBONVS legit, s) Suram, amicos habuit. Coia- discipulus apud Cornutum Annaeus Lucanus fuit: Apud

115쪽

eundem Cornutum Claudii Agaterni, medici Lacedaemonii, et Petronii Aristocratis Magnetis, agriter tunc temporis philosophantium usus conuictu, et studium istorum sedulo imitatus est. Vt patrem coluit Seruilium Novianum; tὶ Senecam quoque ast sero cognouit. Ab anno decimo octauo stume dilectus est a Paeto Thrasea,

ut aliquando peregrinaretur cum eo, Arriam eius cognatam uxorem habente. Fuit Arria haec Periit cognata, illius Arriae, ex latere silo gladium Porrigentis marito, filia virtutum maternarum aemula. Decessit in praediis suis, vitio stomachi viii. Kalend. Decembris P. Mario et L. Asinio Gallo coss. anno ab V. C. Decc xIv. Olymp. ccx. anno secundo, Neronis octaUO, v) viginti et octo a nos natus. Supra dixi, nostrum Volaterris fuisse natum, neque aliter Potui, PersuasitS cum ΗiERONYMi, x tum

veteris, qui Ρeriti Vitam descripsit, auctoris fide. Secus aliis videtur, qui Peritum ipsum putant F) suam patriam indicare Ligurem e Tigulia prope portum Lunae: et

Mihi nunc Ligus ora Intepet , hibcruatque meum mare, qua latus ingens Dant scopuli, et 1nulta littus se valle receptat. Lunai portum es operae cognoscere ciues.

Nihil vero minus quam patriam innuit. Vbi tunc ve inus, describit. Alias Romae vixit: nunc vero inquit mihi , et quae sequuntur: cum aliquando secessisset in . Ligu

tὶ Al. perperam mmonum legitur in Persi vita. υὶ Vid. Persit vita a vetusto auctore conscripta. Conser. HlERONT Mus iii Chron. xὶ in Chron. Eusebian. 3 Vid. casi)-i MAssAε et LuDovici APRosii dissertationes Italico Vidi omate scriptas de patria Persit. Confer. FABRIcu bibliotheca Latina i 2. c. 21. pag. ' - αὶ satyr. 6. v. o. seqq. Diuitiaco by COOule

116쪽

Liguriae fines, propter matrem suam Fuluiam Sisenniam, quae post obitum prioris mariti, Persii patris Liguri, aut tinensi cuidam nupserat. a ) Persit, nescio an huius si tyrici nostri, essigies in m more apud Fucri vRsINvΜ b

g. XXII.

Mores in eo laudantur lenissimi, verecundia virgin iis, egregia serma, erga matrem, sororem et amitam Pietas, prudentia et pudicitia. Sunt, qui existimarunt, satyrarum prologo poetam de semet ipso loqui, et caussam inerre, cur ad faciendos versus animum appulerit: eg state scilicet fuisse coactum et fame. Sed falluntur, ac interpretatio eorum iam pridem explosa fuit. Nihil munus cogitandum de viro isto natalibus, eruditione e piabus conspicuo, imo disciplinae seuerissimae alumno: qui profecto morum non suscepturus fuisset censuram, aegenus scribendi seuerum; si paupertate adactus mercedulae ac miserae stipis desiderio suum opus instituisset. Non sibi haec, sed malis et esurientibus poetis ab ace rimo satyrico scripta fuerunt. Diuitem fuisse, vel inde Patet, quod matri et sorori H. S. vicies d) reliquerit: scriptis tantum ad matrem codicillis, ut daret Cornuto, praeceptori suo, sestertia, ut quidam dicunt, centum, e ut alii volunt, argenti facti pondo viginti, et libros circa septi

a Conser. Vetus Scholiastes ad h. l. bin Elog. p. 46.eὶ In thesauro antiq. Graec. tota. 3. a a a a. M sestertium vicies aestimatione avDAgi efficiunt aureorum solat rum quinquaginta millia; aestimatione aliorum circiter ummillia Vid. e savantius notis ad Persit vitam. e Centum H. S. secundum avo/Ei aes imationem sunt aurei Franciri

117쪽

septingentos, siue bibliothecam suam Omnem. Cornutus vero sublatis libris, pecuniam sororibus, quas frater ii redes fecerat, reliquit.

g. XXIII.

Excellentis Persius ingenii fuit, ac si quid fingeret Cornuti adhuc discipulus, id ipsum cuique probauit.

Certe Lucanus scripta Persit adeo mirabatur, ut, illo recitante, vix se retineret a clamore, quin illa esse vera poemata diceret. Et ab aliis scriptorum censoribus acerrimis, licet paucissima scripserit, propter summum ingenium artemque in filo genere non vulgarem, diuinis eu hitur laudibus. Ita FABius: g) multum et verae gloriae, quamuis uno libro, Persius meruit. Et MAmi Lis : B Saepius in libro memoratur Persius uno, ιam leuis in tota Marsus Amazonide. Sic minime gentium immatura morte sepultos poetae manes sperata satyricae virtutis gloria fefellit: cuius poema tantum laudis ac verae commendationis meruit, ut Gmnium versaretUr manibUS, ac etiamnum ad voluptatem et ingens orbis literati gaudium supersit. f. XXIV.

Scripsit raro et tarde. In pueritia dedit praetextam, et Onιπορικων librum Unum, et Uersus paucos in socrum Thraseae, Arriae matrem, quae se ante virum occide

rat. Notissima est historia de Arria, Paeti Caecinae coniuge, quae mater fuit Arriae, Thraseae Ρaeti uxoris, atque ipsius Thraseae socriis. Scilicet illi Paeto Caecinae, qui in partibus Scribonianis contra Claudium Caesarem tuisset, ad mortem adacto, Arria coniux fortis et infracti

animi,

118쪽

animi, cum esset maritum secuta Romam, atque in eo specta eius semet ipsam confodisset, extractum e suo vulnere Pagionem Porrexit inquiens: non dolet. i) Vnde MARTI,Lis: h ossa suo gladium cum traderet Arria Paeto, siuem de visceribus traxerat ipsa suis Si quasdes, vulnus, quod feci, non dolet, inquit ἰSed quod tu facies, hoc mihi, Paete, dolet. Ut testaretur, eum sibi vita sua chariorem filiste. Adscriptos Persii versus quod attinet, Cornutus, Vel propter Neronis inuidiam, ipsi is matri suit auctor, ut simul Omnes

aboleret. Hodie tantum exstat et USsexsa rarum libelrus, quem iam tum recitauerat Cornuto, et Caesio Basso pstenti tradiderat edendum: editum homines continuo mirari ac diripere coeperunt. Antiquus aUctor eius vitae

tradidit, hunc librum imperfectum reliquisse, in eiusque ultimo versus aliquot demtos esse. Hoc vero ita accipi endum non est, quasi aliquid sextae satyrae deesset: quae haud dubie integra est, neque concinniori modo claudi poterat. Si quid demtum ere, sine dubio principium fuit nouae satyrae: quarum sine numero aliae conscribere potuisset. Recte Persit libellus hodie in sex distinguitur satyras: quamuis alia distinctio in membranis antiquissimis inueniatur. In multis codicibus quinque tantum satyrae numerantur, et tertiae adiungitur quarta. In aliis exemplis continuus est unus liber, nulla facta satynarum d stinctione. Vnde etiam Priscianus et VetereS grammatici, quoties Persit mentionem faciunt, non satyras, sed libros

119쪽

libros numerant. t Breui prologo ineptos ac esurientes poetas notat. Sa ra prima in no Illibus et ipso Nerone

ambitiosam carminum conscribendorum Uanitatem reprehendit: quod in istis, atque forensibus caussis, ad

ostentationem et voloptatem, neque veri, neque honesti habita ratione, rhythmicos numeros, archaismos et figurarum pigmenta affectent. Ita pertibilata cum audit rum, tum recitantium mollitie, ostendit, quales sua scripta lectores requirant. Secunda m) Macrino sapiet tiam gratulatur, eumque hortatur, ut, quoniam dies natalis esset, indulgeat ingenio et sacra faciat secus atque Romani, qui stulta, impia et inutilia vota conferant. Deos cupiditatis suae modulo non esse metiendos; illos non munera, sed mentem, non plenas, sed puras respiacere manuS, et corrumpi nullo modo posse. Certia i crepationem desidiae continet. Nam ut Stoicus philosoplaus iuuenes monet, ne indulgentes mollitiei aut inemtiae, natalibus freti et patrimoniis, sapientiae studia negligant: philosephiam enim mederi vitiorum morbis,

docere virtutem et Officia honesta, tandemque animum bene conscium ac vitae felicitatem largiri. tauarta S cratis, Alcibiadem obiurgantis personam sustinens increpat Neronem, quod nobilitatis suae tantum inflatus, et assentatione populi remp. aggressus sit, cuius administrationi non sufficeret: cum neque prudentia ciuili, neque etiam

ι r. piTHohvs ustatur in antiquo M S. singulas paginas hane inisset iptionem h1buisse : TMaidorum Persῖ Satyra, et in e tremo: explicit Per De dorum Saura feliciter. Confer. FABRicii Biblioth Lati l a. e. 22. pag 'ε.m Inscribitur: al Plotium Marrinum de bona meine. Et videtur esse desumti ex Platonis Alcibiade, ubi scelerata et impia

hominum vota damnat.

120쪽

etiam aliqua morali scientia instructus esse videretur. aluistis n) Cornuto, praeceptori suo, gratum testatur animum, simul exponens, quae sit vera libertas, secundum Stoicorum paradoxon: solum sapientem liberum esse. Sexta o) et vltima occasionem captans a dissimilitudine studiorum Persii et Bassi poetarum ac imperitae multitudinis Romanae, inuehitur in Romanorum incredibilem auaritiam, qui sordide vivant, ut heredibus relinquerent, quae nequiter post obitum eorum profundere possint.

6. XXV.

Imitatus est Lucilium atque Horatium: ita quidem ut secus quam illi fecerunt, pnilosophorum more ab thesi primum sibi proposita vix digrederetur, abiret certe nunquam : ac nihil aliud faceret, satyram scribendo, ruam haustos e philosophia locos carminis legibus inciueret. Sic primus Omnium huius generis satyram Romanam auXit atque emendauit. Persii consilium probauit Iuvenalis: qui pari modo, non Per saturam, Ut aiunt, a gumenta Varia eadem carmine complectitur: sed Persiano more, ut plurimum Varia illustratione, quod caput rei est, unice una satyra pertractat. In salibus vero, quod in ipsa adolescentia grauis ac totuS ad severitatem factus videtur, longe ab Horatio superatur et Iuvenale: ut si qua sunt in eius libro frigidiuscula dicta, si qua minus congrua, ipsum in ea putandum sit incidisse, dum iocos quaesiverit ac voluerit ridere, quod per rerum naturam suique temperamenti rationem nequaquam licebat. Nihilominus in Persio maximos deprehendes spiritus, maxi- O a mum

n Ad Cornutum magistrum equitam false et in Schreueliana edi tione inscribitur, pro a. maestrum Annaeum Cornutum.

εὶ Ad Caesium Bassum.

SEARCH

MENU NAVIGATION