장음표시 사용
51쪽
i. e. manu aeui poteει,-ed moriost dilur. s. 1 κοπὰ olim probori coniectura repositum a Valchen aerio habent codd. Ven. 471 et Vat. 909 teste Nauckio. Glossa Sophoclea apud Grammaticum Coistinianum p. 237οστιβοχυευς haud dubie corrupta est ex στιβον νευει P. Soph. Philoct. 163. Eustath. p. 1908 σέας υ ονον πυρος αλλα καὶ ἐλλυ, ὁθεν παοα οφοκλει οπῆ, εος ἐν ἡντρου φ υρν α λεξικ . Sophocles Oed Col. s. 94 dixerat: ση ιεια δ' ῆξειν τωνδέ οι παρ ζγγυα
locus Sophocleus, quem adscripsi, an ex omni parte sanus sit, iure dubitari potest. Certe verbum παρεγγυαν, quod proprie pertinet ad rem militarem - παραγγέλλειν vide Moeridem in voce alibi vel imperore vel or ari vel denique commendare, eommittere signi sicare solet hoc unico loco significandi vim habet a superioribus longe diversam scit promittendi. Suspicio inde augetur, quod us 9 nullo opus est verbo sinito, siquidem Insinitivus il ει optime suspensus esse potest a verbo uI. . 88, unde s. 91 pendet Ins κω φειν Quae quum ita sint, non male omeceris Sophoclem olim scripsisse:
Tertium prgumentum qu et vulgata impugnetur lectio et
haec mea coniectura commendetur, hoc est, quod verbum παρεγγυα apud rotam Euripidem emel, quantum scio Suppl. 702, idque propria significandi pytestate adhibitum esse invenies, dum Φερέγγυος vocabulum proprie Ionicum apud tragicos poetas
52쪽
ADNOTATIONES AD EURIPIDIS FRAGMENTA.
δίδωσ' ὐδ' οἱ πλουτουντες οὐκεκτήμεθα, τοῖσι πένησι χροὐμενοι τιμω ιεθα. Pro τιμωμεθα, in quo iure haeserunt viri docti cod. Paris. A habet πειθε ηιεθα, Β πειθομεθα. in dorsius recepit Bergieri coniecturam θύρωιιεθα, quae scriptura vulgata sanequam longe praestantior. Attamen codicum lectiones magis commendare mihi videntur hanc correctionem: σὰ πλουτουντες οὐκεκTmέεθα, τοισιν Dr σι χρ υνενο ιιισθου ιεθα.
i. e. quae vero divite non habemuo. ea pauperum Fera promercede nobi eo aramur
I us 5 pro γαρ sera correxi γαρ ε . Ceterum vetus u- perstitio, Dativi tota elidi non posse, satis hoc et aliis locis resellitur.
53쪽
σοφὴ κεκληγιαι, πριν παθειν δεδεια ἐν ostae. Verba sunt Casandrae ex Euripidea fabula Alamandro; quam vatem infelicissimam poeta, credo, induxerat loquentem aliquanto concinnius in hunc modum: σοφὴ κέκλημαι, ποὶ παθειν δε μαινολές. Vocabulo usus est Eu RIPIDE Or. 823 AEscΗYLus Suppl. I 0 I. Ratio fugit auchium, quum Euripidis fragm. ex Alerandro ap. Clem Alex. Strom. VI, 2M 10 ita corrigendum censeret, ut legeretur:
ῆ χρηςον οντα γνωσostalis' ν τοι κακον. pro codicum scriptura σε κακον. Nempe res est certissima Graecos antiquiores non aliter dixisse quam γλοι s. 1 - ῆ, contra numquam ratione inversa ν -ν τοι neque γλοι-ῆτοι. Carpitur ν - τοι iure a Grammaticis et Atticistis, estque labentis Graecitatis indicium. Aliorum coniecturas in h. l. videap. Nauch. r. 6 Quarum quamvis nulla mihi placet, ipse non magis habeo, quod certum sit. Poeta quidem digna oret
sed multum abest ut ita eum scripsisse perhibeam. Fortasse acquiescendum in Grotii correctione σε ν κακον. Cramer An Gr. x. t. III, p. 194, 1 Ληλοι καὶ το Iμα πολλακι καὶ τον φόνον ikοπι τοιουτον δε τι δοκε ro παρ
54쪽
το-εςι καγδερσει ιν τον τῆς ιι ροκτονέας ἀπενέφατο μολυσμον Ληλοῖ μεν ουν το ad α τον φονον. Ex ipsa, credo, Grammatici interpretatione liquido apparet corrupta esse vocabula σον et μωρ. Hariungius suspicatur: αἷμα γαρ το μυτερος ἀπενlφατ' Bothius ὁσ Hμα γαρ σοι ι προριον ἀπενέφ-ο. cum quibus coniecturis non optime quadrat Grammatici explicatio. go facio cum agnero, e Chori cantico versus ductos esse opinanti, et choriambos hosce latere suspicor: αἷμα γαρ μυσαρον si Προς φατο, et Orest. v. 1634 -- ἀμα ιντρος μυσαρον ἐξειργασμενος. In vulgatis verbum compositum ἀπενέφατο ex interpretatione, quae subiungitur, fluxisse crediderim; nam tragicis h. s. e bum simplex requentissimum est cs Soph. O. R. 1228; Eur. I. T. 1338 Suppl. 765 compositum ἀπονιζειν vereor, ut apud illos reperiatur. Stob XLIII. 22 Gemidou Aλκ1. ς' ατρεκεια δ' ιριςον ἀνδρος εὐπολει δικαέου πέλει. verbis corruptissimis facili negotio elicias hunc octonarium trochaicum: ἀτρεκει an σον ἀνδρος οπλον ἐνδέκου πελει. i. e. veritas optimum ea viri itiati aevium vel quod eodem redit, senarios hosce: ατρεκει δεαρις Ἀνδρος οπλον ἐνδέκου πέλει. Vulgata lectio originem debere videtur huiusmodi in antiquo
codice scripturae: ἀνδρος ἐνδέκου πέ ει unde primum natum est: ἀνδρος ἐν ὁπλον δέκου πέλει, deinde correctoris nescio cuius sagacitate ἀνδρος ἐν πολε δικαlos πελει.
55쪽
ἀλλ' o γαρ ρθως ταυτα γενναέως δ' ισως επραξας αἰνεισθα δε δυςυχων ἐγευμισαι λόγος γαρ τουογον ου μ ποτε.Bothius recte intelligens s. 2 requiri primam personam Pro επραξας, male coniecit πραξά qua mutatione vel gravius altero vulnus sententiae intulit. Legendum propono: επραξ' ἐπαινεῖσθαι δε κιε. Arist. Thesm. I 065 sqq.:
του σεμνοτάτου δι' L ιιπου; Adnot. Schol. του προλογου Ἀνδρομεδας εἰσβολή. Scripsi locum, ut edidit Meinehius in recentissima editione Arist phanis p. auchnigium. Male Nauchium D. I4 uncinis inclusisse ἀαεροειδε vel potest apparere ex Ennii loco, quem ipse attulit, Andromed. h. nox qua cava aeli signitenentibus conseia bigia.
Contra iure eidem suspectum est ρας, pro quo propter prae gressa verba: ε νυξ ερα vereor, ut sussciat cum Nauchio reponere ιρα. Fortasse scribendum αἰθερος γνας cl. Aesch. Prom. 280. Chori particula, quam ex Andromeda servavit Stob. Ecl. Phys. I, 6, 22, metro scripta est dochmiaco sic restituendo:
56쪽
35 Stob. Flor. XXIII, 4 υριπέδου νδρομεδας' το ζῆν ἀνεντες το κατὰ γν τι/ιωσι σου.
κενον ' τα γαρ ζῆ τις εν χε Κρεον. Scripserim: A. το ζῆν ἀνεντα σε κατὰ γῆς τιμ ωσ' ισως. B. κενον γ ' τα - ζῆ τις, υτυχειν χρεων. Egregia s. 2 einendatio debetur Musgravio. Stob. XIII, 4. υριπέδου 'Aνδρομεδας' Ανδρος δ' Ορωντος εἰς Κυπριν νεανέου
ου κακου, quam Scripturam ob duplicem causam serri non posse crediderim, primuin quia εφανος, ubi sensu translato adhibetur, istoriae praemium i non ornamentum significare solet, deinde quia, si hoc concedatur quod tamen neutiquam facimus ςεφανος i. n. a poeta hoc non illo sensu esse adhibitum, inepte loquacem ipsum poetam fuisse dicamus necesse est, qui scribere potuerit ornamentum Miturnitali ornamentum δReviri probi. His de causis igitur III HE TE DANOre ΣΙΓΗ-
Sie. v. e. Eurip. p. Stob. M, I vs 3 et passim.
57쪽
ΣΤΕΓΑΝΟΣ corruptum esse sumus suspicati Verto taciturnitas areanorum ervan deeua ea viri oneati. Ita demum
rectissime opponitur: et δ' ἐκλαλουν- ω κτε. Stob. XX, 10 ex ad sab. πασι ἀγγέλλω βροτοῖς ἐσθλῶν - ἀνδnων εὐγενῆ σπεωειν τεκνα Corruptum esse Adotii intellexerunt Meinehius et Nauchius, quorum ille ἀρχυ, hic ἀμφοῖν coniecit, quarum coniecturarum neutra mihi placet. Nauchius conferri iubet se Eurip. 24, 3 et Theodectae D. 3, non reputans, recepta ista lectione, simul σπεωειν in φυναι esse mutandum. Mihi venit in mentem, an sorte poeta dederit: ἐσμ ων - ἀλοκων ποῶ σπεέρειν τεκνα collato s. notissimo e hoenissis: ιιῆ σπειρε τεκνων ἄλοκα δαιιιονων βία. Stob. VIII, 3 Eue Αντιοπη' - νυν γε λυπει σαυτον ἐξειδως οτι πολλοi το λυπουν ςεοον χαραν ἄγει, καὶ το κακον ἀγαθου γίγνειαι παρα&ιον. Vs 1 pro ιγ οὐ θελε λυπεi scripsi uis νυν γε Dπεις deinde ἐξειδέως et πολλοῖς pro εἰδως et πολλάκις cum Hermanno. Ceterum rectius Menandro quam Euripidi uno locum tribui merito suspicati sunt obraeus et Nauchius se. 17M. Stob. LXII, 12 υρ lavrton
Tο δουλον ου ορας ὁσον κακον; Suppleverim ἐπειJ et Muλον-κακον. Coniunctionis αεi, quae facile cauda nominis proprii, quod praecedit, absorburi potuerit, usum in rogatione nemo ignotat. Diqiligo b c
58쪽
picio si vera est, poetae reddendum: ανδρο αφνεου δἐ χρυσος κτε. Deinde us 2 malim Ἀρης , εἰ μη Γε. Stob. XLIX, 5. υρ 'Aντιγονης' ου εἰκος αρχον - ἐχρῆν, νε νοιιουτυρα πιον εῖναι μωρέαν δ' φλισκανε ιν ὀ των μοέων βουλεται κρατειν μονος. vs. 1 αρχ i. e. omnino pro αρχειν scripsi ex coniectura mea, ανε νομου pro λαι Wιου cum ad hamio, et s. 2 μωρέανδ οφλισκανειν ex ingenio pro μωρέα δἐ καὶ θέλειν, quae librorum scriptura librario deberi videtur veterem lacunam stolide explenti de suo. Tiber πεοὶ σχ ματιον in Walet Rhett. r. vol. VIII p. 77, 10. αναος, ο πεντήκοντα Τυροτερων πατζρ, μέλου λιπων καλλιςον ευκταίης δωρ
τεθριππ χοντος ἐλέου κατα χθονα ,ἐλθω ἐς Αργει oκιο Daχου πολιν Πελασγιωτας δ' εὐνομα ιένους το πDιν Λαναους καλεισθαι νομον θve αν 'Eχλαδα. Diodorus Siculus I, 38 aliique scriptores, apud quos hi versus exstant, pro ευκταέης habent ἐκ γαέας, quae lectio, quamvis vulgo recepta est, me iudice peius depravata est quam illa. Alius aliud coniecerunt uv.dd., quorum Suspiciones recense Wagne-
59쪽
38 rus h. 227ὶ quibus adde Nauchii h. 230 coniecturam, ἐς
γαέας legendum esse putantis Accedat tandem haec mea, in EriCOIHς latere Em ΑΗ et manum Euripideam esse
Mao λιπων καλλιςον ευς αλ ζ υδωρ κτε. Vs 5 pro τεθριππευοντος, quae est codicum scriptura recte emendatum videtur τεθρια εχοντος, sed quod in fine us legitur κατα χθονα non magis sanum esse arbitror quam, quod habet Tiberius, κατ' at θερα. Nec tamen habeo, quod reponam. Stob XXIX, 4 ex eadem sabula. O ςιν ςις ηδειος si μουν εὐκλειαν εῖτ' κτησα αλλα χρη πονειν. Seripsi in εκτήσατ pro vulgata scriptura ιςεκτήσατ', quae nihil est in quam coniecturam Nauchium quoque incidisse video. Nihil autem requentius est quam in sic post participium illatum, et in his ipsis fragmentis affatim est exemplorum. Sic. v. c. Stob. IX, in au fragm. vs. 3:m δευς κακος ναυκλζρος ευ πραξας ποτῆζητων τα πλεέ, εὶτα παντ απωλεσεν. es. Stob. XXIII, 3 et Suid . υτος τι. Praeserenda igitur, quia lenior, haec medicina videtur illi, quam excogitavit obetus, ct Mnem. IX p. 119, ubi sic scribit: Superera EF TH Τ, quod stulta e levi Gra evitia. Admonuimu iam ante ευδo lis κτήσατ δε εupplendum. Videndum tamen, ne sit periculosius eidem homini eam tribuere imperitiam, ut stolide fingat verbum, quale est εἰσο σασθαι, et simul satis acuminis, ut vocabulum, quod a sententia requiratur, ex ingenio possit supplere idque tale, quale est ευκλεια poeticum et prorsus Euripideum. Utitur . c. nostereo substantivo in sententia plane eadem in Andromeda p. Stob. Flor. XXIX, 30:
60쪽
Sic quoque p. Sinh. ibid. 7:πονος γαο, εῖς λεγουσιν ευκλείας τατ ηρ et Stob. I, 7
Promiscue autem cum hoc substantivo adhibet vocabulum pedestri orationis proprium ευδοξια, v. c. a Stob. I, 4 in Arelelao s. 2 Sq.:ουδεις γαρ ων gθυμος ευκλεῆ ανηραλλ' ἰ πονοι τίκτουσι το ευδοξιαν. Fateor tamen me subdubitantem meam Nauchiique coniecturam sequi maluisse, et propter magnam auctoritatem, quam habet apud me egregia crisis obeliana, et ob meam, si cum illo me comparem, imperitiam. Nolui vero sententiam meam reticere memor praecepti, quod in scholis ipse vir summus discipulis nobis dare solebat, nemini temere εδ eredendum. Pessime depravatum est refleta particula apud Orion.
Authol. III, 1 p. 44 d. Schneid. εἰ των διαuia γαρ νόμοι- ο ξ ματα μεγάλα φερουσι, πάντα δ' ἀνθρωποις τάδ' se χρ ιιια ἐν τις ευσεβῆ θεον. Nauchius e coniectura sua edidit: σι τεὴ δμα- γαρ νηιοι γ αυξ ματα
in qua scriptura praeter alia vitiosa est particula γε post γαρ illata Labens scilicet metrum fulcro aliquo indigebat. Quod
in libris est, sanissimum est, modo scribatur ταυρηματα quod viderunt SchneideWinus einekius, alii, quorum coniecturas vide apud agnerum D. 2b6J. Nemo tamen omnium, quod iure mireris, animadvertit νοιιοι sententiae subiectum omnino esse non posse. Aut iam omnia me saliunt, aut pro Nomo lenissima mutatione reponendum est Ono et scribendum: οἱ των δικαίων ναρ δομο τανξ φιατα μεγάλα φέρουσιν i. e. ιεγα αυξοπαι κτε.