Apologia theologica, nunc recens aedita, ex sacris doctoribus collecta, per r. admodum f. Andreas a Tordehumos Ribero, Augustiniensem disserentem, de interioribus animae actibus, & libertate uoluntatis humanae, applicationisque sacrificij altaris

81쪽

t ministri impedibit effectum se

cramentic Minime id quidem. Prauitas enim moralis ministri rite suscipienti secramentu,quicquam ob esse non potest. Q96dtestatur Doctor Pater Augusti nus in Epistola ad Bonifacium:& habetur in capit. de consecraris distin. . in his verbis non illud

te moueat. . .

Quod non aliam ob causam dixerim quam Propter quomne dam opinionem,existimantium: duplicem esse intentionem. Vnam interiorem & mentalem. Alteram exteriorem & vocalem consistentem in verbis, ab ecclesia praescriptis, ut in Baptismo. Ego te baptizo, cc. Putanter ego quidam in sacramentis habe

82쪽

Qy S TIO. I. Ntibus in forma aettam exercitum non esse necessariam intentione mentalem, sed sufficere exterio rem Uerbis ab ecclesia institutis, expressam, modo quicquamno sonet, nec pronuntietur, quod

aliam intentione significet quam verba ab ecclesia praescripta de clarant. Verum hanc disputationem d6etis relinquo.

NAnnotatio prima

in hanc primam qugmonem. Anc disputant Doctores Theologi. 4. sent.

83쪽

Nostra conclusio non solum intelligi debet quantum ad decetem ornatum Sacramenti. Imo de eiusessentia est,perinde atque materia es forma, ut in concilio Florentino & in concilio Tridetino Sessione. . canon. a. declaratum est,quin potius est de iure diuino. Nam eam ob rem Chri

stus dominus sibi discipulos

suos sacramentorum ininistros lsubstitui t huiusmo drsacranieta sua ipsius intcntione perfice

Et nota quod etiam si Scotus

loco clino carpere nixus fuerit rationem, qua nostram conclu/

l sionem firmauimusqus est beati

Thomae.

84쪽

t Thomae. . distin. 6. q. a. artic. li 2. Nihil tamen probat. Cum i dicit illa plura quae ad unum se

i cramentum conficiendum concurrunt, institutione Dei instituentis sacramentum , unum signum unamque causam efficere. Nam minister habere poteritintentionem aliam quam fuerit diuina institutio. Quapropter in eo necessario requiritur intentioni Des similis: -- Opinionem de intentione vocali. id est,quaein verborum prolatione consistit, Do stores qui dam tuentur. Quos refertPa

ludanus. 4. distincti. 6. quaest.2.articul. 3. Quam 8c ipse pro babilem existiniat. Eamqucini pugnat Durand. quaest. de bap/

tismo

85쪽

8c hic solus eam fatis abscribit

Beato Thomae. Cum vi falsit,ne dicamhaeretica. Ita nullatenus est Sancti Thomae. -

a V AESTIO. II.

Uirum hae intentis fit proprie σsubstantialiter,actus *oluntatis.

VAERITUR

praeterea, Vmini intentio sit aetiis

volutatis necne.

Et videtur non ess se actum voluiitatatis. Quod nimirum probatur

86쪽

ex Aristotel. dicente. Omnem actuum voluntatis, vel esse sine vel eorum, quae sunt ad finem, sed manifestum est secundum eundem intentionem nec finem esse, nec eorum, quae sunt adfinem. Ergo intentio , non est aetiis. Maior patet minorpro batur. Aetiis voluntatis re spe citu finis voluntatis,diciturvelle, respectu mediorum ad finem, dicitur eligere. Quorum neutrum est intentio . Ergo in tentio non est actus volunta

Item ait idem Aristotel. 2. physicoriam naturalia tendere ad finem , sed in naturalibus non est voluntas, intentio ergo, non est actus voIuntatis.

87쪽

Sed aliter habet veritas.Quos probatur per Diuum Ambrosiu

dicentem. Meritum acdemeri tum, pertinere ad voluntatem. At meritum Sc demeritum spe ctantur maxime secundum intetionem.Patet ergo intentionem vere & proprie, esse adtiam vo luntatiS.

Ad responsionem inquitDi uus Gregorius. Quod si seque

remurEthmologiam,sive inter Proetationem nominis cum intedere sit, ex uno in aliud tendere, possemus utique dicere, intentionem esse actumrationis. Cuius proprium munus est, co gnito ratiocinando in aliud ten dere.Vt pedis cuius officium est de uno loco, in alium tendere.

88쪽

te rstatio nominum est nimis lata, ut idem inquit eodem libr. I Non enim omne laedens pedem est lapis,nec omne tritum i pede est petraulin Ethicis tradit Philos . Id circo insignificatis nomi num,magis sequenda es consuetitudo loquentium quam non num Ethymologia & interpretatio.Quam obrem in Ethymologia intentionis, quod ad hanc repertinet tantum modo habenda est ratio consiletudinis loquen tium.Quiintentionem pro a D. Voluntatis accipiunt, ut statim apparebit,in lu- . .i tioneargumento

89쪽

lae,super secundam Qus

A N C disputant

i Nin disputatis quaestionibus

de Vcritate. l. a 3. artic. I 3 .&de malo. lugest. 16 . arti. a. ad tertiuargumentum Capreolusin. . dis a. i.quaest. f. Enc inas insuo Epitonae, in Capreolo. I. q. I. defrititione conclusione quarta. Sylvester in suo Breuiario theo-

90쪽

st X S T I o. IL3 logiae. i. distincti. I. quaest. I. Conclusio resipdsilia quaestioni est. Intentio est aetiis voluntatis. Probatur haec conclusio plusiipposita tamen huius nominis interprstatione intentio) Et probatur quo ad rem. Intentio esti adius illius potentis , facit alias in aliquid tendere, ted volutas potentia somnis mouet,ut in aliquid tendant. Ergo intentio est actus voluntatis. tali sus bonus est,maior autem manifesta est, minorem in qua rationis robur cosistit,nemo,qui Voluta tem reliquarum potentiarumΟ. tionem intelli at inficiabitur. . Primum re tiecundum argu mentum sunt diuersa: primum tamen & tertiuiri in idem reci

dent.